Kraków

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

Kraków

Gmina

Kraków

Udostępnij Drukuj Pobierz

Do synchronizacji systemów

Zabytki

Parafie

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona i ścięta, ustawiona na wielobocznej podstawie. Postać ukazana frontalnie z głową skierowaną w prawo, o „esowato” wygiętej sylwetce, w kontrapoście. Prawa ręka złożona na piersi, lewa ugięta i wyciągnięta w bok. Twarz pociągła, owalna, o małych oczach skierowanych do góry, małym zadartym nosie i rozchylonych ustach, z wyodrębnioną brodą, okolona krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. Święty jest ubrany w złotą albę, srebrną komżę z płaskorzeźbioną koronką przy brzegach, a na ramiona ma narzucony złoty mucet zapięty z przodu na guziki, spod szat wystają czubki złotych butów Partie ciała są polichromowane naturalistyczne.

Św. Selencjusz

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie marmurowej tablicy w kształcie stojącego prostokąta. W centrum inskrypcja ujęta rytym ornamentem w formie liści bluszczu:

+

D.O.M./

FAMILII MALISZEWSKICH /

Józef Maliszewski /

Obywatel Krakowa żył lat 75. um. 4. Sierp. 1843 /

Maryanna z Czekanów Maliszewska /

Żona jego żyła lat 66. umarła 20. Sierp. 1844 /

X. Franciszek Czekan Exprowincjał /

XX. Franciszkanów bratiej żył lat 62. um. 2. Maja 1850 /

Antonina z Maliszewskich Baltazińska /

Ob. Galicyi córka żyła lat 26. Um. 21 Kwiet. 1852 .

Józef Bernard Murawski Organista i Dyrektor /

muzyki kościoła P. Maryi zięć żył lat 50. umarł /

W Bardynowie na kąpielach 21. Sierp. 1859.

płyta nagrobna

Epitafium rodziny Maliszewskich,

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta stojącego zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem, ujęty złoconą profilowaną ramą. W centrum kompozycji stojący przed ołtarzem św. Joachim, św. Anna i dziecięca Maria. Kolorystka ciepła, ciemna (uzupełnić ze zdjęcia).

Ofiarowanie Marii w świątyni

Zdjęcie nr 1: Mensa kamienna w formie stołu wspartego na dwóch filarach o trzonach dekorowanych prostokątnymi płycinami. Cokoły filarów prostopadłościenne zwieńczone profilowaniem.

Mensa

Zdjęcie nr 1: prostokątna płyta z czarnego marmuru. pole inskrypcyjne ujęte obramieniem w formie złoconej lamówki i podzielone symetrycznie na dwie części. Po prawej heraldycznej inskrypcja:

„D.O.M/X(dz)u Kletowi Barańskiemu / BŁOG(OSŁAWIONYCH) MECZEN(NIKÓW) OD POKUTY KANONIK(OWI) / PROBOSZCZOWI KOŚCIOŁA S(WIĘTE)GO MARKA / XIĘŻY EMERYTOW SENIOROWI / W R(OK)U ŻYCIA 65. A KAPŁAŃSTWA 41. / DNIA 19. STYCZNIA ROKU 1815. DO WIECZNOŚCI PRZENIESIONEMU / POBOŻNEMU I PRZYKŁADNEMU / MĘŻOWI W UPOMIN WZAIEMNEY PRZYIAZNI NA ZIEMI /X. Walenty Janikowski / DOMU XIĘŻY EMERYTOW PROBOSZCZ / NA SPOLNYM GROBOWCU TE PAMIĄTKĘ OBOK POŁOŻYŁ / IM”

Po lewej heraldycznej:

„D.O.M. /X. Michał Ostałowski / BŁOGOSŁAWIONYCH / MĘCZENNIKÓW OD POKUTY / KANONIK KOŚCIOŁA SWIĘT(EGO) / MARKA ZAKRYSTYAN / W R(OK)U ZYCIA 87. KAPŁAŃSTWA 62. / DNIA 17 WRZEŚNIA R(OK)U 1831. / DO WIECZNOŚCI PRZENIESIONY I W TYM KOŚCIELE POCHOWANY / POBOŻNY ORAZ PRZYKŁADNY/MĄŻ / PROŚ ZA NIM CZYTELNIKU / BOGA O MIŁOSIERDZIE/ABYŚ GO I TY DOSTĄPIŁ.”

płyta nagrobna

epitafium księży: Kleta Barańskiego i Michała Ostałowskiego,

Zdjęcie nr 1: Rzeźba i nagrobek przyścienne. Nagrobek prostopadłościenny na cokole. Na nagrobku zamieszczona inskrypcja na marmurowej, wprawionej tablicy o wymiarach 70x 58 cm: „D.O.M./ Ku pobożnemu wspomnieniu/ Józefa Piątkowskiego zmarłego 1829 r: w wieku lat 70./ Magdaleny Piątkowskiej zmarłej 1855 r: w wieku lat 89./ Kaspra Piątkowskiego zmarłego 1847 r: w wieku lat 52./ Antoniego Piątkowskiego zmarłego 1847 r: w wieku lat 47./ Maryanny z Piątkowskich Łozińskiej/ zmarłej w 1849 r: w wieku lat 50./ Wiktoryj Nowakowskiej w Zakonie Franciszki zmarłej w 1854 r: w wieku lat 19/X: Piątkowski Serafin/ ten pomnik postawił”. Rzeźba ustawiona na nagrobku, przedstawia Michała Archanioła stojącego na smoku. Budowa ciała muskularna.Anioł w dynamicznej pozie, kontrapoście.Ciężar ciała oparty na prawej nodze. Tors i głowa silnie przechylone w lewą stronę. Ręce uniesione do wysokości ramion, ugięte w łokciach, przedramiona skierowane w dół. U ramion duże, dynamicznie ukształtowane skrzydła. Włosy kręcone, długością sięgające ramion, twarz o młodzieńczych rysach.W prawej dłoni trzyma miecz, skierowany ukośnie w dół, w stronę głowy smoka. Ubrany w zbroję łuskową, w dolnej partii zakończoną fartuchem złożonym zpasów, hełm z obfitym pióropuszem oraz sandały sięgające połowy łydki. Postać odziana jest w dekoracyjnie kształtowany płaszcz. Smok leżący na grzbiecie, pod stopami Archanioła, ma głowę i łapy wyciągnięte ku górze. Na grzbiecie łuska oraz skrzydła.

Archanioł Michał- włączona w nagrobek rodziny Piątkowskich

Zdjęcie nr 1:

Św. Rainaldus

Zdjęcie nr 1:

Członkowie bractwa św. Zofii klęczący przed Okiem Opatrzności

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta, przedstawiający św. Moricusa. Na pierwszym planie znajduje się ukazana bokiem postać klęczącego świętego, w pochylonej pozycji wpierającego na łokciach o stolik rękach złożonych do modlitwy. Pociągła twarz starszego mężczyzny okolona siwą brodą. Ubrany jest w błękitną suknię z szarym kołnierzem. Stolik o który opiera się święty przykryty jest zieloną tkaniną, a na nim stoi otwarta księga. Obok znajdują się dwa diabły, jeden wspierający się o blat tego samego stołu trzyma w ugiętych rękach piszczałkę, drugi stojąc za świętym w prawej uniesionej ręce trzyma dzwonek, a lewą opiera o ramię św. Moricusa. Diabły ubrane są w czerwono brązowe szaty. Powyżej stolika widnieją dwa siedzące na obłokach aniołki. Po prawej stronie pola obrazowego znajduje się okno z panoramą miejską. Tło obrazu w odcieniach brązu. W prawej dolnej krawędzi obrazu inskrypcja: „S Moricus Conessor Ords Crucig / de P[…] 1236 […] 30 marty sancte obyt / quem cum perseculus est diabolus con / […]ssionis et Crucis S / de vicit teste ferrario.”

Kuszenie św. Moricusa

Zdjęcie nr 1: Chrystus wiszący na krzyżu, ukazany na jednolitym, ciemnym tle.

Ukrzyżowanie

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta. Cało postaciowe przedstawienie św. Bartłomieja ujętego frontalnie, z głową zwróconą w prawą stronę. Twarz starszego mężczyzny, pociągła, z długim nosem, okolona średniej długości, kręconymi włosami i zarostem w kolorze jasno brązowym. W prawej ugiętej w łokciu ręce na wysokości serca trzyma otwartą księgę, a w lewą, ugiętą w łokciu, uniesioną na wysokości pasa trzyma skierowany ostrzem w dół nóż. Ubrany w czerwoną szatę okrytą zielonym płaszczem. Spod sukni wystają bose stopy. Tło stanowi pejzaż w odcieniu oliwkowym.

Święty Bartłomiej Apostoł

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa w formie tryptyku z ruchomymi skrzydłami. Na środku scena ze św. Stanisławem tronującym między św. Mikołajem i św. Wawrzyńcem. Na skrzydłach przedstawiono pary świętych: po lewej u góry św. Jana Chrzciciela i św. Andrzeja, na dole św. biskupa z księgą oraz św. biskupa z wrzecionem. Po prawej u góry św. Macieja i św. Jakuba, poniżej św. Michała Archanioła i św. Jerzego. Na zamkniętych skrzydłach również pary świętych: na lewym u góry św. Urban i św. Walenty, poniżej św. Klara i św. Otylia. Na prawym u góry św. helena i św. Zofia , na dole św. Apolonia i św. Afra.

Tryptyk

Zdjęcie nr 1:

Portret bpa Iwona Odrowąża

Ołtarz boczny św. Anakleta

Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.

Anioł

Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.

Anioł

Zdjęcie nr 1:

Św. Jan Nepomucen

Zdjęcie nr 1:

Św. Paweł Apostoł

Zdjęcie nr 1:

Dwóch Świętych Męczenników

Zdjęcie nr 1:

Święty Andrzej Apostoł

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta. Nagi, stojący Chrystus przedstawiony do pasa, zwrócony w trzech czwartych w lewą stronę. Twarz smukła z długim nosem oraz lekko rozchylonymi ustami. Włosy i zarost Chrystusa mają czarny kolor. Ugięte w łokciach ręce rozchylają ranę. Lewe ramie Jezusa okrywa czerwona tkanina. Na głowie ma koronę cierniową w odcieniu brązu. Tło brązowe. Na odwrocie inskrypcja: „Maciej Czosnyka + d. 25/8 1883 r / i ofiarował do Kościoła S. Marka / w Krakowie X Ludwik Nov(…)ki / (…) zy”

Chrystus Bolesny

Zdjęcie nr 1:

Męczeńska śmierć jednego z członków zakonu Fratres de Poenitentia Jesu Christi

SDM_COVER_PHOTO

zespół pałacowy

Pałac biskupi

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona. Święty trzyma w dłoni model kościoła.

Święty diakon z zakonu marków

Zdjęcie nr 1:

Portret papieża Leona XII

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona. Święty ma w dłoni księgę z napisem „conscientia”

Św. Tomasz z Akwinu?

Zdjęcie nr 1: Stojąca figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem reprezentuje przykład przyściennej rzeźby z tyłu wydrążonej. Maria stoi w lekkim kontrapoście, podkreślonym wysunięciem do przodu lewego kolana na niewielkim wzgórku. Prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, w lewej dłoni trzyma jabłko. Madonna ma mocno pociągłą twarz o jasnej karnacji z wysokim czołem, rumianych policzkach, długi, prosty nos i wydatne usta. Jej głowa osadzona jest na długiej szyi. Spod białej chusty ubranej na głowę i opadającej na ramiona widać brązowe włosy. Matka Boska na głowie ma koronę o ostrych, krótkich sterczynach. Nałożony na ciemnooliwkową suknię płaszcz w tym samym kolorze, podbity błękitem, tworzy dwa wałkowate zaokrąglone fałdy na brzuchu Marii, spływając miękkimi fałdami spod lewej ręki oraz festonem spod prawej ręki. Niżej fałdy płaszcza i sukni układają się niemal pionowo, opinając materią lewą nogę. Długa suknia odsłania czubki ciżemek. Dzieciątko zostało ujęte w trzech czwartych w prawo. Obie jego rączki wyciągnięte są przed siebie w stronę trzymanego przez Marię jabłka. Z kolei nóżki są skrzyżowane przy stopach. Jezus ma wyrazistą twarz o jasnej karnacji, małym nosem i wydatnych ustach. Jego głowę otaczają brązowe włosy układające się po bokach w charakterystyczne pukle. Jezus ubrany jest w długą, ciemnooliwkową tunikę odsłaniającą fragmenty stóp z charakterystycznymi mankietami przy rękawach. Szaty Matki Boskiej i Dzieciątka są srebrzone i laserowane.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona ustawiona na niewielkim, wielobocznym postumencie. Maria ukazana w pozycji stojącej, frontalnie z ciałem ułożonym z lekkim kontrapoście. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko Jezus, w prawej trzyma złocone berło zwieńczone kwiatem. Matka Boska przedstawiona jako młoda kobieta o podłużnej twarzy z wysokim czołem, migdałowatymi oczami oraz krótkim nosem i małymi ustami ułożonymi w delikatny uśmiech. Karnacja jasna, policzki wyraźnie zaróżowione. Długie, ciemne i falowane włosy rozdzielone przedziałkiem opadają na ramiona postaci. Na głowie Marii ciemna chusta oraz złocona korona (pozostałość korony?) lub diadem. Madonna jest ubrana w ciemną suknię z długimi rękawami dekorowaną motywem roślinnym oraz złocony płaszcz spięty pod szyją klamrą w kształcie kwiatu. Dzieciątko Jezus przedstawione w pozycji siedzącej z głową mocno pochyloną w bok i skrzyżowanymi stópkami. W ręku trzyma otwartą księgę. Twarz owalna, pulchna, ciemne oczy skierowane w lewo, usta w wyraźnym uśmiechu. Włosy, krótkie, falowane w kolorze brązowym. Dzieciątko jest ubrane w złoconą tkaninę udrapowaną wokół bioder. Figura polichromowana i częściowo złocona. Na odwrociu napis „Powtóre odzłocona / zarządem x(iędza) / Pawła Pomian Izdeb / skiego przez / Karol(a) Rośka / R(oku) P(ańskiego) 1853”.

Matka Boska z Dzieciątkiem z Gruszowa

Zdjęcie nr 1: Całopostaciowa, pełnoplastyczna figura Madonny z Dzieciątkiem stojącej w wydatnym kontrapoście na podstawie o wykroju w kształcie półkola z parą wklęsek. Sylwetkę Marii charakteryzuje S-kształtny układ. Zwróconą w trzech czwartych w prawo, lekko przechyloną w bok głowę charakteryzują długie, ciemne, kręcone włosy opadające na plecy i lewe ramię oraz pociągła, owalna twarz o bardzo wysokim czole, łagodnych lukach ciemnych brwi, migdałowatych oczach, długim, zaokrąglonym na końcu nosie, pełnych, zaróżowionych policzkach, kształtnych ustach i zaokrąglonym podbródku. Długą szyję uwydatnia głęboki, półkolisty dekolt długiej, czerwonej sukni ze srebrnymi lamówkami, o długich, wąskich rękawach i ściśle przylegającej do tułowia. Sylwetkę ciasno osłania złocony płaszcz narzucony na prawe ramię osłaniając rękę talię i nogi do wysokości łydek. Spod sukni widoczne są ciemnobrązowe, spiczaste buty. Draperie cechuje dekoracyjny układ fałdowań w postaci spiętrzonej kaskady drobnych fałd rurkowych wzdłuż prawego biodra i nogi Marii oraz 3 promieniście opadających, C-kształtnych załamań. Nieco masywniejsze fałdy w dolnej partii sukni załamują się ostrymi formami pod wpływem styku z obuwiem i podłożem. Pod stopami sierp księżyca. Maria prawą ręką podtrzymuje siedzące, zwrócone w trzech czwartych w lewo Dzieciątko lewą dłonią ujmując jego stopy. Jego nagą sylwetkę charakteryzuje stosunkowo sumaryczny modelunek ciała. Lekko odchyloną do tyłu głowę charakteryzuje owalna twarz o pełnych, zaokrąglonych rysach, z lekko wypukłym czołem, wyrazistymi łukami ciemnych, opadających brwi, dużymi, ciemnymi oczami, krótkim, lekko zadartym nosem, pełnymi ustami, zaróżowionymi policzkami i wyraźnie zarysowanym podbródkiem. Włosy krótkie, ciemne, mocno skręcone z wyraźnym puklem nad czołem, szyja krótka i szeroka. Zgięte w łokciach ręce uniesione są na wysokości klatki piersiowej, prawa bliżej sylwetki w geście błogosławieństwa, lewa nieco wysunięta do przodu z dłonią odwróconą ku górze. Prawa noga wyprostowana, lewa lekko zgięta w kolanie.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, w pełni polichromowana. Pełnopostaciowe przedstawienie Marii karmiącej Dzieciątko Jezus. Matka Boska ukazana frontalnie, w pozycji siedzącej, trzyma na kolanach małego Jezusa, którego karmi piersią. Prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, lewą podaje mu pierś. Przedstawiona jako młoda kobieta o szerokiej, owalnej twarzy o wysokim czole i długich, ciemnych włosach. Oczy migdałowate, wpatrzone przed siebie. Cieńkie, łukowate brwi, niewielkie usta. Na głowie charakterystyczne podwyższenie – zapewne ślad po mocowaniu korony. Maria ubrana jest w ciemnogranatową, obcisłą suknię z długimi rękawami oraz czerwony płaszcz. Poła płaszcza okrywa również biodra Dzieciątka. Spod fałdów szat widoczne są czarne trzewiki o spiczastych noskach. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej z głową uniesioną do góry, wyciągniętymi do przodu nóżkami i lewą ręką trzymającą pierś Marii. Twarz pełna z szeroko otwartymi oczami wpatrzonymi w matkę i zaróżowionymi policzkami. Włosy, krótkie, ciemne.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1:

Kościół św. Marka

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, przyścienna, z tyłu wydrążona. Przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem, ukazanej w całej postaci, frontalnie. Maria stoi w kontrapoście, esowato wygięta, z głową lekko przechyloną w lewo, podtrzymując Dzieciątko ręką wspartą na lewym biodrze. Twarz owalna, o subtelnych rysach, z wysokim czołem, regularnymi łukami brwiowymi i dużymi oczami, długim, wąskim nosem, małymi ustami i wydatnym podbródkiem. Ubrana w długą suknię i narzucony na ramiona płaszcz, przerzucony przez przód sylwetki i układający się poniżej piersi Marii sekwencją fałdów misowych i v-kształtnych. Na głowie źle zachowana chusta spływająca na ramiona. Dzieciątko siedzi na lewym przedramieniu Matki, ze skrzyżowanymi nóżkami, prawą dłonią dotykając piersi Marii, lewą trzyma glob. Twarz okrągła, o drobnych rysach, okolona krótkimi ciemnymi włosami. Jezus ubrany w długą sukienkę, spod której widać bose stopy.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Przyścienna rzeźba Madonny z Dzieciątkiem jest z tyłu wydrążona. W tyle głowy Marii wbity jest hak służący do umocowania w ołtarzu. Matka Boska w całej postaci została ukazana w lekkim kontrapoście z charakterystycznym przegięciem w kształcie odwróconej litery "S". Na prawej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, lewą zaś ręką opuszczoną wzdłuż tułowia podtrzymuje nadgarstkiem fałdy płaszcza. Madonna ma pociągłą, zamyśloną twarz o jasnej karnacji, wysokie czoło i pucułowate, rumiane policzki. Ma prosty nos, migdałowe oczy oraz wydatne usta i podbródek. Jej głowę osadzoną na długiej szyi okalają zaczesane do tyłu brązowe włosy, widoczne spod osuwającej się chusty opadającej na ramiona dwoma festonami. Maria ubrana jest w złoconą suknię laserowaną ciepłą czerwienią oraz złocony płaszcz podbity srebrną podszewką z oliwkowo zielonym laserunkiem. Z przodu płaszcz drapowany jest w łukowate fałdy. Jedna z nich biegnie diagonalnie od prawej dłoni ku lewej stopie Madonny. Płaszcz po bokach postaci spływa rurkowatymi kaskadami. Maria na głowię ma wysoką, złotą koronę ze sterczynami o trójlistnych zakończeniach. Mały Jezus został ujęty w trzech czwartych z nieznacznie odchyloną głową do tyłu i skrzyżowanymi nóżkami. Lewą rękę kładzie na piersi matki, w prawej zaś trzyma złocone jabłko. Ma okrągłą, pucułowatą twarz o rumianych policzkach. Charakteryzuje ją prosty nosek, wydatne wargi i podbródek oraz wyraziste, szeroko otwarte oczy. Jego głowę z wysokim czołem okalają krótkie brązowe włosy. Ubrany jest w złocistą długą tunikę odsłaniającą fragmenty stóp.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, ukazująca Matkę Boską z Dzieciątkiem. Maria ustawiona frontalnie, w delikatnym kontrapoście, na lewym ręku trzyma Dzieciątko, w prawym dzierży berło. Twarz okrągła z wysokim czołem, drobnymi ustami i małymi oczami o delikatnie zarysowanych łukach brwiowych. Włosy jasne, ułożone w skręcone pukle spływające na plecy. Maria ubrana jest w białą suknię zdobioną drobnymi, niebieskimi gwiazdkami, ciemnobłękitny płaszcz z bordową podszewką spięty na piersi oraz spiczaste, brązowe buty. Na głowie ma założony ciemnoniebieski welon z bordową podszewką, spływający na ramiona i piersi oraz brązową podstawę do niezachowanej korony. Draperia szat miękka o wyraźnie zaznaczonych, licznych fałdach misowych i kaskadowych. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, zwrócone w prawo. W lewej dłoni trzyma jabłko królewskie, a prawą wyprostowaną podnosi na wysokość tułowia. Twarz pełna o dziecięcych rysach z małymi ustami, okolona krótkimi i kędzierzawymi włosami. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, berło polichromowane na brązowo.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca ukrzyżowanego Chrystusa o ciele ukazanym w delikatnym zwisie ze szczupłymi, wyprężonymi ramionami tworzącymi zarys litery „V”. Głowa Zbawiciela pochylona na prawe ramię z umieszczoną na niej cierniową koroną w formie kołpaka i złoconym nimbem promienistym. Twarz Chrystusa szczupła, oczy zamknięte, nos długi prosty, usta otwarte. Długie, ciemne włosy spływają na prawe ramię długim, skręconym lokiem. Zarost krótki, ciemnobrązowy. Ciało Chrystusa z widoczną raną w prawym boku oddane realistycznie, stopy przebite jednym gwoździem. Wokół bioder udrapowane krótkie, złocone perizonium tworzące płytkie fałdy. U szczytu pionowej belki krzyża titulus w formie banderoli z napisem „INRI”. Krzyż prosty, drewniany w kolorze ciemnobrązowym. Figura w pełni polichromowana, perizonium i nimb złocone.

Krucyfiks z grupy Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, ustawiona na niewielkim, wielobocznym postumencie. Stojąca Maria ukazana frontalnie, w silnym kontrapoście z esowato wygiętym ciałem. Na lewej ręce podtrzymuje siedzące Dzieciątko, w prawej ręce ugiętej w łokciu i wyciągniętej do przodu najpewniej znajdowało się kiedyś berło. Maria została ukazana jako młoda kobieta o owalnej twarzy, dużych, migdałowatych oczach, długim, prostym nosie i wyraźnie zaakcentowanych, dużych ustach. Karnacja jasna z rumieńcem zaznaczonym na policzkach i podbródku. Długie, jasne i falowane włosy częściowo zakryte chustą, symetrycznie okalają twarz postaci, spadając na jej ramiona. Maria jest ubrana w długą, sięgającą ziemi suknię, spod której widoczne są ostro zakończone czubki złotych butów oraz obszerny, złoty płaszcz tworzący ostro załamujące się fałdy na wysokości kolan Marii i formujący kaskadę wzdłuż prawego boku postaci. Na głowie Marii znajduje się biała chusta ze złota lamówką. Dzieciątko Jezus ukazane w pozycji siedzącej z lewą nogą wysuniętą wyraźnie do przodu. Prawą ręką wykonuje gest błogosławieństwa, w lewej trzyma niewielkie jabłko. Chłopiec o okrągłej, pulchnej twarzy i krótkich, falowanych włosach spogląda przed siebie. Ubrany jest w wąską, suknię o długich rękawach, wykończoną przy dekolcie złotą lamówką. Spod sukni widoczne są bose stopy postaci. Karnacje postaci i część szat polichromowane, suknia Marii srebrzona, płaszcz i buty złocone.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w złoconej ramie o profilowanych krawędziach, z dekoracją roślinną. Na obrazie przedstawiono Chrystusa w grobie i stojącą za grobem Matkę Boską. Chrystus ukazany do pasa, frontalnie, z perizonium na biodrach, opadającym na ściankę grobu. Ma lekko przegiętą w prawo głowę i spogląda na Marię. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, usta wąskie. Na głowie ma długie włosy opadające na ramiona i zieloną koronę cierniową. Twarz okala krótka, brązowa broda. Wokół głowy aureola z promieni obwiedziona nimbem. Jego ręce są ułożone na wysokości klatki piersiowej, wskazują na ranę w boku, z którego tryska krew do położonego na grobie kielicha. Matka Boska ukazana w trzech czwartych, zwrócona w kierunku Jezusa, z rękami złożonymi do modlitwy. Jest ubrana w czerwoną suknię i czarny płaszcz oraz białą podwikę – chustę okalającą głowę i szyję. Jej twarz o ostrych krawędziach wyróżnia długi nos, szeroko otwarte oczy i wąskie, pełne usta. Grób Chrystusa ukazany od góry, w skrócie perspektywicznym, z przednią ścianką ozdobioną ślepymi maswerkami. Tło podzielone na dwie strefy: dolną, z zieloną tkaniną i górną, złoconą, z tłoczonymi gałązkami z liśćmi i kwiatami.

Misericordia Domini (Chrystus Umęczony, Chrystus w studni)

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem ze św. Janem Chrzcicielem i św. Katarzyną Aleksandryjską. W centrum kompozycji Matka Boska ukazana jako siedząca, lewą ręką przytrzymuje siedzące Dzieciątko, oparte o jej lewe ramię. Twarz ma owalną o małych, półprzymkniętych oczach, długim i prostym nosie oraz wąskich ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię oraz niebieski płaszcz z żółtą podszewką, zarzucony na plecy i lewe ramię, zakrywający kolana. Na głowie ma biały welon opadający na prawe ramię i plecy. Dzieciątko w pozycji stojącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, nagie, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma kwadratową o przymkniętych oczach, małym nosie i ustach, okoloną jasnymi i kręconymi włosami. U nóg Matki Boskiej, z lewej strony obrazu podchodzi św. Jan Chrzciciel, ukazany jako kilkuletnie dziecko, z prawego profilu, z delikatnie uniesioną głową. W lewej ręce trzyma laskę zakończoną krzyżem. Twarz ma szeroką, o pełnych policzkach, małych oczach skierowanych w górę, małym nosie i ustach, okoloną jasnymi i krótkimi włosami. Jego ciało przesłonięte jest w partii torsu brązową melotą. Obok niego znajduje się biały baranek. Po prawej stronie obrazu stoi św. Katarzyna Aleksandryjska, wspierająca się lewą ręką o koło, a w prawej, ugiętej w łokciu trzyma palmę męczeństwa. Twarz ma owalną o małych ustach, długim nosie i małych oczach, okoloną jasnymi włosami, splecionymi w warkocze dookoła głowy i spiętymi wstążkami. Ubrana jest w oliwkowozieloną suknię z dekoltem i czerwonymi rękawami. W tle krajobraz górski i błękitne niebo. Kolorystyka jasna, pastelowa, szaty silnie przemalowane. Rama drewniana, rzeźbiona, zdobiona kimationem i liśćmi akantu. Na odwrociu przyklejona karteczka z drukowanym napisem „Księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no 16”.

Matka Boska z Dzieciątkiem i św. Janem Chrzcicielem oraz św. Katarzyną Aleksandryjską

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem stojącym na jej prawym udzie, siedzącą między stojącymi św. Barbarą z lewej strony i młodym św. Janem Chrzcicielem z prawej. Maria spogląda na jabłko podawane Jezusowi przez św. Jana. Ma okrągłą twarz, ciemne oczy , wąski nos i małe usta. Jest ubrana w czerwoną suknię i niebieski płaszcz ze złotym podbiciem. Jezus sięga w stronę jabłka, ma małą, okrągłą twarz i jasne włosy zwinięte w loki, jest przepasany białą tkaniną powyżej pasa. Święty Jan Chrzciciel został ukazany z profilu, jedną ręką podaje jabłko, w drugiej trzyma krzyż. Ma podłużną twarz z wysokim czołem, małym nosem i ciemnymi oczami, jest ubrany w skórę. Stojąca po drugiej stronie św. Barbara została ukazana lekko z tyłu, w rękach trzyma wieżę, twarz zwraca ku scenie, ma ciemne oczy, wśki nos i małe usta, włosy misternie zaplecione. Jest ubrana w ciemnozieloną suknię z czerwonymi rękawami i przezroczystym materiałem przy dekolcie. Biodra otacza żółty płaszcz. Tło sceny z lewej strony stanowi kotara, z prawej rozległy krajobraz.

Matka Boska z Dzieciątkiem, św. Barbarą i św. Janem Chrzcicielem

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, z tyłu opracowana. Chrystus, ukazany w całej postaci, frontalnie, stoi i na niewysokiej wypukłej podstawie, w kontrapoście, z prawą nogą ugiętą w kolanie. Ręce ugięte w łokciach, prawą błogosławi, lewą podtrzymuje połę płaszcza i zapewne niezachowane drzewce chorągwi. Głowa wydłużona, z wysokim czołem okolona krótkim zarostem i długimi ciemnymi włosami spływającymi w puklach na barki i plecy. Twarz pociągła, z wąskim nosem i małymi ustami. Ciało nagie, o jasnej karnacji, z ranami na dłoniach, stopach i w prawym boku, okryte perizonium oraz długim, sięgającym do ziemi, czerwonym płaszczem z niebieską podszewką, narzuconym na ramiona, spiętym pod szyją i z prawą połą przerzuconą przez przód postaci; pod prawą ręką okazały fałd muszlowy.

Chrystus Zmartwychwstały

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona przedstawiająca siedzącą św. Annę w towarzystwie klęczącej Marii oraz Dzieciątka Jezus. Anna ukazana frontalnie, z głową pochyloną nieznacznie w dół, obejmująca rękoma przedstawioną z prawej strony Marię oraz znajdujące się po lewej stronie Dzieciątko Jezus. Twarz świętej owalna o spokojnym wyrazie, z oczami skierowanymi w dół. Nos długi, prosty, na policzkach zaznaczony delikatny rumieniec. Anna ubrana jest w ciemnozieloną suknię przepasaną w talii, ciemnogranatową chustę zarzuconą na głowę, pod którą znajduje się biała podwika. Na ramiona i kolana postaci narzucony jest obszerny, czerwony płaszcz spod, którego widoczny jest ostro zakończony czubek brązowego buta św. Anny. Maria znajdująca się z lewej strony kompozycji została przedstawiona jako młoda kobieta, klęcząca u stóp swojej matki i zwracająca się w kierunku siedzącego na kolanach Anny Dzieciątka Jezus. Owalną twarz Marii charakteryzuje wysokie czoło i cienkie, łukowato wygięte brwi. Długie, ciemne i lekko falowane włosy opadają na ramiona i plecy postaci. Maria swoją prawą rękę wspiera na kolanach Anny, lewą wyciąga przed siebie, podając Dzieciątku jabłko królewskie. Ubrana jest w ciemnogranatową suknię z długimi rękawami, spod której widoczne są bose stopy. Chrystus został ukazany jako nagi, ciemnowłosy chłopiec o okrągłej twarzy z rumieńcem siedzący na kolanach św. Anny i wyciągający obie ręce w kierunku Marii. Rzeźba w pełni polichromowana.

Św. Anna Samotrzeć

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba ukazuje frontalnie w całej postaci zmartwychwstałego Chrystusa stojącego w kontrapoście na niewielkim wzgórku. Jego prawa noga jest nieco wysunięta i zgięta w kolanie. Zmartwychwstały unosi w geście zwycięstwa prawą rękę zgiętą w łokciu, lewą zaś uniesioną na wysokość piersi trzyma proporzec. Zbawiciel ma nieproporcjonalnie duże dłonie. Na rękach, stopach i boku widać ślady po męce. Chrystus ma mocno pociągłą twarz okoloną, krótkim, brązowym zarostem i brązowe włosy spływające na plecy. Jego twarz o jasnej karnacji charakteryzuje wysokie czoło, prosty nos i wydatne usta oraz szeroko otwarte ciemne oczy o spojrzeniu skierowanym przed siebie. Jezus ubrany jest w spięty pod szyją czerwony płaszcz podbity ciemną zielenią grynszpanową sięgający łydek z prawą połą podwiniętą przy lewym boku. Płaszcz odsłania mocno taliowany nagi tors z widocznym przebitym prawym bokiem.

Chrystus Zmartwychwstały

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na podstawie na planie ośmioboku oraz na fragmencie podłoża. Chrystus ukazany w całej postaci, frontalnie, prawą, ugiętą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą trzyma z przodu drzewce chorągwi. Twarz ma podłużną, o migdałowatych, półprzymkniętych oczach, prostym, długim nosie i wąskich ustach. Twarz okolona krótką ciemną brodą oraz falowanymi włosami, opadającymi na ramiona. Przez biodra ma przewiązane białe perizonium, przylegające go ciała. Na ramiona ma narzucony czerwony płaszcz z zieloną podszewką, zawinięty łukowato z przodu postaci i przytrzymywany lewą ręką. Ciało ma wychudzone, o silnie podkreślonych żebrach klatki piersiowej oraz wcięciu w talii, z zaznaczonymi śladami męki. Polichromia ciała naturalistyczna, o jasnej karnacji. Chorągiew wykonana z czerwonej tkaniny wielkowzorzystej.

Chrystus Zmartwychwstały

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na niewielkiej, owalnej podstawie. Święty Jan przedstawiony całopostaciowo, w pozycji stojącej z ciałem zwróconym w trzech czwartych w prawo. Został ukazany jako szczupły mężczyzna o bujnych, kręconych włosach w kolorze ciemnobrązowym tworzących głęboko rzeźbione loki oraz chudej, „kościstej” twarzy z wyraźnie zaznaczonymi łukami brwiowymi i kośćmi policzkowymi. Wzrok uniesiony ku górze. Postać w lewej ręce trzyma księgę umieszczoną w brązowej sakiewce, prawą podtrzymuje połę płaszcza. Święty ubrany jest w ciemnozieloną, sięgającą ziemi szatę z długimi rękawami i wysokim kołnierzem oraz czerwony płaszcz. Spod szat widoczne są bose stopy. Figura w pełni polichromowana.

Św. Jan Ewangelista z grupy Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na niewielkiej, owalnej podstawie. Maria przedstawiona frontalnie, w pozycji stojącej z rękami skrzyżowanymi na wysokości piersi. Matka Chrystusa została przedstawiona jako szczupła kobieta o owalnej twarzy o zasmuconym wyrazie. Wyraźnie zaznaczone łuki brwiowe, długi prosty nos i niewielkie usta. Oczy skierowane przed siebie. Dłonie o długich i szczupłych palcach. Maria ubrana jest w fioletową suknię z długimi rękawami oraz obszerny, ciemnogranatowy płaszcz szczelnie otulający ciało i tworzący głęboko łamane, ostre fałdy. Na głowie Marii biała chusta oraz podwika. Figura w pełni polichromowana.

Maria z grupy Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. Przedstawia grupę osób otaczających Chrystusa, ukazanych do pasa. W centrum Jezus zwrócony w trzech czwartych w prawą, z głową skierowaną w lewo. Prawą rękę wyciąga w geście wskazującym, lewą ma opuszczoną. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i szerokich ustach, okoloną krótką brodą i jasnymi, kręconymi włosami, opadającymi na ramiona. Wokół głowy ma nimb. Ubrany jest w czerwoną tunikę, o szerokich rękawach, z dekoracyjnym obszyciem dekoltu oraz granatowy płaszcz z żółtą podszewką, przewiązany diagonalnie przez lewe ramię. Po lewej stronie Chrystusa św. Marta ukazana w trzech czwartych, od tyłu, zwrócona ku Jezusowi, z wyciągniętymi obiema rękami. Głowę ma przesłoniętą białym welonem. Ubrana jest w czarną suknię oraz żółty płaszcz z niebieską podszewką. Obok Marty stoi mężczyzna zwrócony w trzech czwartych w lewo. Ubrany w niebieską tunikę oraz brązową szatę wierzchnią, na głowie ma biały turban. Za nim trzy postacie: młodzieńca, dojrzałego mężczyzny i starca. Po lewej stronie Chrystusa stoi św. Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w prawo, pochylona, z prawą ręką złożoną na piersi oraz lewą podtrzymującą płaszcz. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi włosami, upiętymi z tyłu głowy i opadającymi na ramiona. Ubrana jest w białą suknię spodnią i brązową suknię wierzchnią o dużym dekolcie oraz czarny płaszcz zarzucony na ramiona. Na szyi ma medalion z pereł. Za świętą stoi trzech mężczyzn, jeden o dojrzałych rysach, bez brody oraz dwóch starców z brodami. Scena ukazana we wnętrzu, z otworem w prawej części obrazu, ukazującym niebo. Obraz ujęty złoconą, profilowana ramą, dekorowaną kimationem.

Chrystus w drodze do grobu Łazarza

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie medalionu w kwadratowej ramie z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz dwóch adorujących aniołów. W centrum kompozycji Matka Boska z pochyloną w lewą stronę głową, ukazana jako siedząca, która lewą dłonią przytrzymuje stojące Dzieciątko, a w prawej trzyma chusteczkę. Twarz ma trójkątną o małych oczach i ustach, z długim nosem. Ubrana jest w czerwoną suknię oraz niebieski płaszcz z zieloną podszewką, spięty pod szyją złotą klamrą, zarzucony na głowę i otulający całą postać. Dzieciątko ukazane nagie, zwrócone delikatnie w prawo, lewą rączkę opiera na biodrze, a prawą błogosławi. Twarz ma pełną o rysach dziecięcych, silnie zarumienioną na policzkach, okoloną jasnymi włosami, wokół głowy ma nimb krzyżowy. Po bokach stoją aniołowie, delikatnie pochyleni ku środkowi. Anioł po lewej stronie ma skrzyżowane na piersi ręce. Ubrany jest w żółtą suknię z długimi rękawami oraz niebieską tunikę. Anioł po prawej stronie składa ręce w geście modlitwy. Jets ubrany w brązową suknię z długimi rękawami oraz czerwoną tunikę. Obaj mają delikatne rysy twarzy oraz długie i jasne włosy. Maria oraz aniołowie mają wokół głów koliste nimby nakreślone czarnym konturem. Tło jednolite, złocone. Rama kwadratowa z polem obrazowym w kształcie medalionu, zdobiona na brzegu motywem skręconego sznura, a w przyłuczach stylizowanymi liśćmi akantu. Na odwrociu kartka z drukowanym napisem „Ze zbiorów księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no 11”.

Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający ukrzyżowanego Chrystusa ze św. Hieronimem i św. Franciszkiem z Asyżu. W centrum kompozycji ukazany Chrystus na tle odległego pejzażu z Jerozolimą. Ciało przybite do krzyża trzema gwoździami, głowa delikatnie opuszczona na prawe ramię. Twarz trójkątna z długim i prostym nosem, zamkniętymi oczami, okolona krótką brodą, usta wąskie. Włosy długie, kręcone, brązowe, opadające na plecy. Na głowie korona cierniowa, a wokół niej kolisty nimb. Chrystus ma założone wokół bioder jasnoczerwone perizonium. Karnacja ciała blado-szara. Z ran tryskają obficie strużki krwi, które pod ramionami krzyża zbierają w złote naczynia dwaj aniołowie w różowych sukniach. Krzyż prosty, jasnobrązowy, nad głową Chrystusa wisi czerwona tabliczka z napisem „INRI”. Strugi krwi spływają z krzyża na ziemię. Po lewej stronie krzyża klęczy, zwrócony trzy czwarte w lewo św. Hieronim, który uderza się w piersi kamieniem i unosi głowę w stronę Chrystusa. Twarz o rysach starszego mężczyzny z krótkimi włosami i długą, bujną brodą, silnie skręconą. Ubrany jest w długą jasnofioletową suknię z krótkimi rękawami. Za nim siedzi lew, a obok leży kapelusz kardynalski. Po prawej stronie obrazu klęczy, zwrócony trzy czwarte w prawo św. Franciszek z Asyżu, który wyciąga ugięte w łokciach dłonie i ukazuje ich wewnętrzną stronę ze stygmatami. Stygmaty są zaznaczone również na jego stopach i prawym boku. Twarz kwadratowa z tonsurą, wąskie usta, długi nos i małe oczy. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański. Na ranach oznaczonych stygmatami ukazane są złote promienie. Obaj święci mają wokół głów koliste i złote nimby, otoczone czarnym konturem. Kolorystyka chłodna, pastelowa. W tle Jerozolima, a za nią pola, jezioro i góry. Rama drewniana, profilowana, zdobiona pasami kimationu. Na odwrociu pieczęć z napisem: „CONSERVAZ D[...]ENTI DI BELLE ARTI” oraz karteczka z drukowanym napisem: „Ze zbiorów księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no. 30”.

Ukrzyżowanie

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie medalionu w kwadratowej ramie z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, ze św. Janem Chrzcicielem i św. Józefem. W centrum kompozycji Matka Boska ukazana jako siedząca z głową delikatnie pochyloną w prawo, dłońmi przytrzymuje siedzące Dzieciątko. Twarz ma trójkątną o małych, półprzymkniętych oczach; długim i prostym nosie oraz wąskich ustach. Ubrana jest w jasnobrązową suknię oraz czerwony płaszcz z zieloną podszewką, zarzucony na głowę i otulający całą postać, na głowie ma także biały welon. Dzieciątko w pozycji półleżącej, ukazane nagie, zwrócone ku św. Janowi Chrzcicielowi i obejmujące go prawą rączką za szyję. Twarz ma pełną o małych oczach, małym nosie i ustach, silnie zarumienioną na policzkach, okoloną jasnymi i kręconymi włosami. Z lewej strony obrazu na wysokim, kamiennym cokole przyklęka na prawe kolano św. Jan Chrzciciel, ukazany jako kilkuletnie dziecko, zwrócony trzy czwarte w lewo, z delikatnie uniesioną głową. W rękach trzyma laskę zakończoną krzyżem. Twarz ma dziecięcą o pełnych policzkach, małych oczach skierowanych w górę, małym nosie i ustach, okoloną jasnymi i krótkimi włosami. Jego ciało przesłonięte jest w partii torsu i nóg brązową melotą. Po prawej stronie obrazu stoi św. Józef, zwrócony trzy czwarte w prawo, lewą ręką wspiera się na kiju pasterskim, a prawą trzyma się za głowę. Ubrany jest w niebieską suknię i żółty płaszcz. Twarz szeroka z wydatnym podbródkiem i długim nosem, włosy siwe i krótkie. Wokół głów św. Józef, Matka Boska i św. Jan Chrzciciel mają złote, okrągłe nimby. Karnacje postaci w odcieniu szarym, bladym; kolorystyka pastelowa. W oddali pejzaż górki, niebo różowo-niebieskie. Za Matką Boską pionowy, zielony pas kotary (?). Rama kwadratowa z polem obrazowym w kształcie medalionu, zdobiona na brzegu pasami kimationu, profilowaniem, a w przyłuczach stylizowanymi liśćmi akantu.

Święta Rodzina ze św. Janem Chrzcicielem

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Kompozycja trójplanowa. Na pierwszym planie, po bokach znajdują się Maria Salome ze św. Janem Ewangelistą oraz św. Elżbieta ze św. Janem Chrzcicielem. Na drugim planie umieszczona grupa z siedzącymi na ławie Matką Boską z Dzieciątkiem i św. Anną. Za nimi, za niską przegrodą stoją od lewej Zebedeusz, św. Józef i św. Joachim, nad nimi unosi się pośród obłoków półpostać Boga Ojca.
W centrum siedzące Maria i św. Anna zwrócone ku sobie. Maria dwiema wyciągniętymi przed siebie rękami przytrzymuje stojące na jej kolanach Dzieciątko. Matka Boska ma owalną twarz z wysokim czołem, małymi oczami, prostym nosem i małymi ustami; okoloną długimi, kręconymi włosami opadającymi na ramiona, z opaską nad czołem. Ubrana jest w różową suknię oraz granatowy płaszcz ze złoconą lamówką zarzucony na ramiona i kolana. Dzieciątko zwrócone jest w trzech czwartych w lewo, dłońmi sięga po owoce, które na półmisku trzyma św. Anna, ma ugięte nóżki. Twarz okrągła o pełnych policzkach z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, o dużych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach; okolona krótkimi włosami z lokiem na czole. Ubrane jest w długą, przezroczystą tunikę. Święta Anna lewą ręką trzyma półmisek z owocami, prawą podaje jeden Dzieciątku. Twarz o starczych rysach, dużych oczach skierowanych w dół, prostym nosie i małych ustach. Ubrana jest w zieloną suknię, czerwony płaszcz z żółtą podszewką, zarzucony na ramiona i kolana. Na głowie ma biały welon. Cała trójka ma wokół głów złocone i tłoczone w zaprawie nimby.
W lewym dolnym narożu obrazu siedzi Maria Salome zwrócona w trzech czwartych w lewo, pochylona, lewą ręką przytrzymuje św. Jana Ewangelistę siedzącego na jej kolanach, w prawej, uniesionej trzyma białą różę. Ubrana jest w czerwoną suknię i jasnofioletowy płaszcz z zieloną podszewką, wokół głowy ma białą podwikę, na niej czepiec. Święty Jan ukazany jako niemowle, w pozycji siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, obiema rękami podtrzymuje kielich, z którego wychodzi wąż. Twarz ma okrągłą, okoloną jasnymi włosami. W partii bioder przepasany jest białą pieluszką. Po prawej stronie obrazu ucięta postać św. Elżbiety, zwrócona w trzech czwartych w prawo, prawą ręką ujmuje twarz stojącego obok św. Jana Chrzciciela. Na jej kolanach leży otwarta księga. Święta ubrana jest w brązową suknię oraz czerwony płaszcz. Na głowie ma biały welon spięty ozdobną opaską z klejnotami. Po jej lewej stronie stoi św. Jan Chrzciciel ukazany jako dziecko, zwrócony w trzech czwartych w lewo, na prawym przedramieniu podtrzymuje baranka i laskę zakończoną krzyżem. Twarz ma trójkątną, o dużych oczach i nosie oraz otwartych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi włosami. Ubrany jest w melotę. Na trzecim planie, za przegrodą, od lewej półpostać Zebedeusza, zwróconego w trzech czwartych w lewo, ukazanego jako dojrzały mężczyzna, o dużych oczach i nosie oraz pełnych ustach. Twarz ma okoloną długimi kręconymi brodą i włosami. Ubrany jest w zieloną tunikę, różowy płaszcz, na głowie ma czerwone nakrycie. Po jego lewej stronie półpostać św. Józefa zwróconego w trzech czwartych w lewo, który lewą rękę kładzie na ramieniu św. Joachima. Ukazany jest jako dojrzały mężczyzna, o dużych oczach i nosie oraz pełnych ustach. Twarz ma okoloną kręconą brodą i włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w czarną tunikę z kołnierzykiem, na ramiona ma narzucony brązowy płaszcz. Po jego lewej stronie półpostać św. Joachima zwróconego w trzech czwartych w prawo, z ugiętymi rękami, który tłumaczy coś św. Józefowi. Ukazany jest jako starzec, o dużych oczach i garbatym nosie oraz wąskich ustach. Twarz ma okoloną długą, jasną brodą. Ubrany jest w czerwoną tunikę, zielony płaszcz z żółtą podszewką o rozciętych rękawach oraz nakrycie głowy dekorowane wstęgą z kamieniem.
Ponad św. Józefem i św. Joachimem, wyłania się spośród obłoków niewielkie popiersie Boga Ojca, który lewą ręką podtrzymuje jabłko królewskie, prawą błogosławi. Ukazany jest jako starzec, ubrany w granatową tunikę i różowy płaszcz. Poniżej gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Tło obrazu złocone, z tłoczoną dekoracją o wzorze roślinnym. U dołu obrazu napis „1516 / RENOVATVM / 1638 / RENOVATVM / 1825 / RENOVATVM 1921”.

Rodzina Marii

Zdjęcie nr 1: Tryptyk ze sceną Rodziny Marii w polu głównym oraz mniejszymi scenami z życia Najświętszej Marii Panny na rewersie skrzydeł i świętymi na awersie. W polu głównym obraz w formie stojącego prostokąta w drewnianej, profilowanej ramie. W centrum kompozycja przedstawiająca rodzinę Matki Boskiej w ujęciu trójstrefowym. W centrum umieszczona grupa z siedzącymi na kamiennej ławie, wyścielonej zielonym materiałem św. Annę z Dzieciątkiem Jezus oraz Matkę Boską. Obie zwrócone trzy czwarte ku środkowi. Święta Anna dwoma wyciągniętymi przed siebie rękami przytrzymuje stojące na jej kolanach Dzieciątko. Ma szeroką twarz z małymi ustami i dużymi oczami. Ubrana jest w brązową suknię z długimi rękawami oraz czerwony płaszcz z zieloną podszewką, na głowie biały welon w podwiką. Dzieciątko zwrócone jest trzy czwarte w lewo, w lewej dłoni trzyma jabłko, prawą błogosławi. Twarz okrągła o pucułowatych policzkach z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Włosy krótkie, jasne, kędzierzawe. Matka Boska trzyma na kolanach otwartą księgę, prawą rękę wyciąga do Dzieciątka. Ubrana jest w brązową suknię z długimi rękawami, niebieski płaszcz. Głowę okalają bardzo długie, bujne włosy, opadające falami na ramiona i podwiązane wąska opaską. Wszyscy mają wokół głów złote i tłoczone nimby. U dołu obrazu siedzą z dziećmi: Maria Salome oraz Maria Kleofasowa. Jedna z kobiet karmi piersią niemowlę (św. Jan Ewangelista), obok siedzi mały św. Jakub Większy, druga uczy czytać dwójkę dzieci (zapewne św. Jakub Mniejszy i św. Juda Tadeusz). Kobiety ubrane w obszerne suknie: zieloną i czerwoną, na głowach mają założone białe czepce. Po prawej stronie obrazu miniaturowa postać fundatora ze złożonymi dłońmi. W górnej części kompozycji za ławą ukazani w półpostaci czterej mężczyźni, nad postacią św. Anny: Joachim, Kleofas i Salomas, a nad Matką Boską – św. Józef. Tło obrazu złocone i tłoczone w motywy roślinne. Kwatery dwudzielne, w lewej na awersie u dołu scena Nawiedzenia Najświętszej Marii Panny, u góry Zwiastowanie. Na awersie prawego skrzydła u dołu niezachowana scena, a u góry Pokłon Trzech Króli. Na rewersach skrzydeł: po lewej u góry św. Florian i św. Wojciech, niżej św. Stanisław i biskupa bez atrybutu (św. Mikołaj?); na prawym skrzydle u góry św. Bartłomiej i św. Paweł, u dołu brak kwatery.

Wielka Rodzina Marii

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Tabernakulum w formie Arki Przymierza, adorowanej przez dwie klęczące figury św. Jana i starotestamentowego arcykapłana, dwie stojące postacie lewitów oraz klęczących aniołów, zwieńczonej glorią promienistą z okiem Opatrzności. Arka w formie prostopadłościennej szafki z dwoma drążkami do noszenia jest od frontu podzielone na trzy pola: środkowe zamknięte łukiem wklęsło-wypukłym i boczne o ćwierćkoliście wyciętych narożach. Pole środkowe stanowią drzwiczki z rytymi cyframi Dekalogu, a w bocznych znajdują się kłosy zbóż i winne grono. Na skłębionych chmurach z podestem leży baranek. Nad nim widnieje znacznej wielkości gloria promienista z wieńcem chmur i umieszczonym w nim okiem Opatrzności oraz cztery uskrzydlone główki anielskie. Nad parą główek w górnej części papieska tiara ze skrzyżowanymi kluczami. Po bokach baranka dwa klęczące, uskrzydlone nagie aniołki o rękach i nogach utworzonych z piór. Obok arki dwie postacie lewitów ubranych w długie szaty, w różnicowanych pozach i gestach. Poniżej klęczą postacie św. Jana z księgą i orłem obok niego i kapłana w tradycyjnym starotestamentowym stroju – efodzie czyli tunice i płaszczu wierzchnim przepasanym na biodrach, z pektorałem na piersi i czapką na głowie.

Kompozycja rzeźbiarska „Arka Przymierza”

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z wizerunkiem papieża Innocentego XI ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo, ubranego w mucet i stułę oraz camauro na głowie. Papież na podłuzna twarz o strych rysach, ciemne oczy, wąski nos i usta; wąski i bródkę. Postać została ujęta owalna ramą w dole której ujęte kartuszem jego herb papieski i inskrypcja „INNOCENTIVS. VNDECIMVS. PONT(IFEX) MAX(IMUS) INSIGNIS BENEFACT[O]R ORDINIS. S(ANCTI) P(AULI) B(ENEDI)CTI.”

Portret papieża Innocentego XI

Zdjęcie nr 1:

Św. Juda Tadeusz Apostoł

Zdjęcie nr 1:

Święty Tomasz Apostoł

SDM_COVER_PHOTO

Św. Maria Magdalena

Zdjęcie nr 1: Obraz z całopostaciowym przedstawieniem św. Wawrzyńca trzymającego kratę, palmę męczeństwa oraz księgę stojącego na tle krajobrazu z fragmentem kościoła.

św. Wawrzyniec

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający scenę Bożego Narodzenia. W centrum kompozycji ukazana Maria klęcząca przy żłóbku, w którym leży Dzieciątko Jezus. Z lewej strony kompozycji grupa trzech pasterzy składających pokłony Dzieciątku oraz wół i osioł, z prawej św. Józef trzymający z dłoni zapaloną świecę oraz nieco z tyłu stojąca postać kobieca. W górnej części obrazu aniołowie wyłaniający się z obłoków. Matka Boska przedstawiona jako młoda kobieta w jasnoróżowej sukni i ciemnoniebieskim płaszczu zwrócona w trzech czwartych w prawo. Głowa okryta białą chustą i otoczona świetlistym nimbem pochylona nieznacznie w dół. Ręce złożone w geście modlitwy. Nagie Dzieciątko leżące w żłobku, na sianie i białej tkaninie. Kieruje swoją głowę do matki. Św. Józef został przedstawiony jako starszy, brodaty i siwy mężczyzna przedstawiony tyłem i pochylający się nad żłobkiem. W lewej ręce trzyma kaganek z zapaloną świecą, prawą wyciąga przed siebie w geście oratorskim. Mężczyzna ubrany jest jasnoniebieską szatę z długimi rękawami i żółty płaszcz. Postać kobieca z tyłu przedstawiona w pozycji stojącej z głową pochyloną w dół i zwróconą w lewo. Dłonią lewej ręki wskazuje w górę. Ubrana jest w biało-różowe szaty z długimi rękawami. Za nią widoczny fragment kanelowanej kolumny. Trzej pasterze przedstawieni z lewej strony obrazu zwracają się w stronę Dzieciątka leżącego w żłóbku. Postać na pierwszym planie w brązowych szatach ukazana tyłem, przyklęka na jedno kolano i dłonią wskazuje na Jezusa. Drugi z pasterzy w zielonej szacie o dużym dekolcie wspiera się dłonią na ramieniu klęczącego mężczyzny, w drugiej przyciśniętej do piersi trzyma nakrycie głowy. Trzeci z pasterzy nosi czerwone szaty z długimi rękawami. Skrzyżowane dłonie przyciska do piersi. W górnej części kompozycji obłoki rozświetlone ciepłym światłem, z których wyłajają się aniołowie i uskrzydlone główki anielskie. Anioł w centrum trzyma w rękach banderolę z nieczytelnym napisem. Kolorystyka obrazu ciemna, ciepła z wyraźną dominacją odcieni brązu.

Boże Narodzenie

Zdjęcie nr 1: Figurka nagiego Dzieciątka przeznaczonego do ubierania. Jezus ukazany w pozycji siedzącej, frontalnie, z głową delikatnie skierowaną w prawo, lewą rękę wyciąga przed siebie, prawą, ugiętą, unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma kwadratową, o pełnych policzkach, wysokim czole i dużych uszach. Oczy ma migdałowate, nos mały, zadarty, usta niewielkie, z podkreśloną brodą. Twarz okolona krótkimi, kręconymi włosami. Ciało szczupłe, o delikatnie zarysowanej klatce piersiowej. Dzieciątko ubrane jest w bogate szaty z tkaniny o haftowanym wzorze, dekorowane koralikami: białą tunikę i złoty płaszcz, w lewej dłoni trzyma jabłko królewskie, na głowie ma nałożoną koronę zamkniętą, a na szyi zawieszone perły. Figurka posadzona jest na złoconym tronie o podłokietnikach w formie herm oraz zaplecku zwieńczonym złoconym medalionem w glorii promienistej. Tron ustawiony jest na złoconym cokole zakończonym gzymsem, z rytym monogramem IHS, flankowanym motywem winnego grona.

Dzieciątko Jezus Koletańskie

Zdjęcie nr 1: Chór muzyczny konstrukcji drewnianej, wparty na dwóch kamiennych kolumnach o prostych impostowych kapitelach. Balustrada chóru pełna o dekoracji płycinowej (naprzemiennie płyciny owalne, prostokątna i sześcioboczne), zwieńczona profilowanym gzymsem. W dołu ażurowa, wycinana dekoracja. Część środkowa parapetu przełamana i wysunięta do przodu z ustawionymi na niewielkich konsolach polichromowanymi, złoconymi i srebrzonymi figurami: anioła (po środku), św. Wojciecha (?) z lewej i św. Stanisława z prawej. Struktura marmoryzowana w odcieniach zgaszonego niebieskiego, wnętrza płycin w kolorze ceglastej czerwieni. Organy o formie architektonicznej, dziewięcioosiowe z zaakcentowanymi osiami nieparzystymi. Dekorowane złoconym ornamentem akantowym, palmetami, girlandami oraz rocaille'm. Osie trzecia i siódma dodatkowe zwieńczone złoconymi wazonami. Struktura marmoryzowana w odcieniach zgaszonego koloru niebieskiego.

prospekt organowy

Prospekt organowy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego czarno-złotą ramą z uszakami i dekoracją w postaci złoconych wolut w zwieńczeniu oraz po bokach. Scena Zesłania Ducha Świętego rozgrywa się w ciemnym pomieszczeniu ujętym po bokach kolumnami. Na zgromadzonych w wieczerniku Marię ukazaną w centrum kompozycji, siedzące po jej bokach dwie kobiety oraz otaczających ich w półokręgu 12 apostołów spływają płomyki ognia. W górnej części kompozycji, na tle świetlistej glorii, ukazana gołębica Ducha Świętego. Maria przedstawiona jako młoda kobieta z uniesioną do góry głową i rękami skrzyżowanymi na wysokości piersi. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z długimi rękawami oraz niebieski płaszcz. Na jasne włosy ma narzuconą białą chustę. Stopy Matki Boskiej są bose. Nieco z tyłu za Marią przedstawiono dwie młode kobiety z pochylonymi do dołu głowami okrytymi białymi chustami. Po prawej stronie Marki Boskiej przedstawiony św. Jan Ewangelista wyobrażony jako młody, jasnowłosy mężczyzna o owalnej twarzy i delikatnych rysach. Św. Jan odwraca głowę w lewo i unosi wzrok ku górze. W ręku trzyma otwartą księgę. Święty ubrany jest w zielone szaty z długimi rękawami oraz intensywnie czerwony płaszcz. Po lewej stronie Marii ukazano św. Piotra, który odwraca głowę w prawo i unosi wzrok ku górze. Prawą dłoń składa na piersi. Świętego przedstawiono jako starszego mężczyznę z krótką, siwą brodą i łysiną ponad czołem, Ubrany jest w ciemnoszare szaty z długimi rękawami i żółty płaszcz. Pozostali apostołowie tworzą dwie pięcioosobowe grupy rozmieszczone po prawej i lewej stronie kompozycji. Postaci o zróżnicowanych typach fizjonomicznych ukazane zostały z dynamicznych pozach z głowami uniesionymi w kierunku gołębicy Ducha Świętego. Tło jednolicie ciemne. Kolorystyka obrazu ciemnam nasycona.

Zesłanie Ducha Świętego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym półkolistym ozdobiony rocaillem. Obraz z przedstawieniem wielofiguralnym ukazuje Madonnę z Dzieciątkiem na kolanach oraz św. Annę Samotrzeć. Kobiety siedzą symetrycznie w środkowej części kompozycji, centralną przestrzeń zajmuje postać Dzieciątka. Maria jest odziana w złotą szatę i ciemnozielony płaszcz odkrywający lewe kolano. W prawej ręce wspartej na prawym udzie trzyma, a drugą podtrzymuje Chrystusa. Owalna twarz z wysokim czołem otoczona jest nimbem, oczy są migdałowate, z łukowato wygiętymi brwiami i długim wąskim nosem, usta małe i dość wąskie oraz krótki, wydany podbródek. Na głowie spoczywa złota korona zdobiona kamieniami szlachetnymi, a długie włosy opadają falami na plecy. Chrystus siedzi na lewym kolanie Marii, jest odziany w transparentną szatę. Ręce rozłożone są na boki, a otoczona złotym nimbem twarz zwrócona jest frontalnie, w lekkim uśmiechu. Postać św. Anny znajduje się po lewej stronie. Jest odziana w czerwony narzucony na głowę płaszcz. Pomarańczowa szata spodnia wystaje spod płaszcza na przedramieniu i w dolnej jego partii. Prawa ręka podtrzymuje otwartą księgę ułożoną na udach. Lewą dłonią kobieta dotyka ręki Chrystusa. Głowa otoczona jest złotym nimbem, twarz zwrócona w stronę Dzieciątka. Oczy opuszczone, skierowane w stronę stykających się rąk; brwi łukowato wygięte, nos smukły i długi, usta drobne. Głowę pod płaszczem otacza biała podwijka. W górnej partii puncowanego tła przedstawiona gołębica Ducha Świętego otoczona promieniami. Tło z motywami floralnymi uzupełnia przedstawiona w prawej części zdobiona kolumna z wazą. Tło w dolnych partiach malowane, pokryte w całości motywem florystycznym składającym się z różnych szczegółowo malowanych gatunków roślin.

Św. Anna Samotrzeć

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, ujęty uszami z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Nastawa ustawiona na wysokim cokole dekorowanym prostokątnymi płycinami ujęta kompozytowymi, złoconymi kolumnami dźwigającymi belkowanie z wydatnym gzymsem, na którym ustawione odcinki wolutowego przyczółka z siedzącymi na nich postaciami aniołów. W polu ołtarza obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ściętym przedstawiający bł. Salomeę, ujęty w złoconą ramę. W partii belkowania złocone girlandy i kartusz dekorowany ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. W zwieńczeniu obraz „Zesłanie Ducha Świętego” w kształcie stojącego prostokąta ujęty uszatą ramą. Po bokach uszy z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Całość zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z muszlą palmetową umieszczoną na szczycie. Struktura malowana na czarno, partie ornamentów i szat aniołów złocone, a ich karnacje oddane w naturalnej kolorystyce.

Ołtarz boczny

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, złożona z trzech ciosów – korpusu i dwóch rąk. Chrystus w typie Cristo vivo, przybity do krzyża trzema gwoździami jest ukazany w lekkim zwisie, z nieznacznie przegiętym ciałem i z szeroko rozłożonymi rękami. Jego głowa jest lekko odchylona do tyłu i nieznacznie przegięta w prawo, wzrok wznosi ku górze, usta szeroko otwarte z widocznym uzębieniem, wokół brody krótki zarost, a na głowie układające się faliście włosy, sięgające ramion. Anatomia ciała oddana poprawnie, z wypiętą klatką piersiową i umięśnionymi smukłymi nogami z krzyżującymi się stopami; na biodrach perizonium podwieszone na podwójnym, skręconym sznurze, z odsłoniętym prawym biodrem i swobodnie powiewającą z prawej strony połą materii. Krzyż o ramionach zakończonych trójlistnie, z glorią promienistą na skrzyżowaniu belek. Na górnej belce titulus z literami „IN/RI”.

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1:

Św. Mateusz Apostoł

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta. Cało postaciowe przedstawienie św. św. Piotra ujętego frontalnie, z głową zwróconą w lewą stronę. Twarz starszego mężczyzny, pociągła, z długim nosem oraz siwym zarostem. Czubek głowy łysy, po bokach krótkie, kręcone włosy w siwym kolorze. Dwiema ugiętymi w łokciach rękami trzyma klucz oraz księgę, przyciskając je do torsu. Ubrany jest w niebieską suknię i beżowy płaszcz okrywający ramiona. Spod szaty wystają bose stopy, . Tło stanowi pejzaż w odcieniu oliwkowym.

Św. Piotr Apostoł

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta. Cało postaciowe przedstawienie św. Jakuba młodszego ujętego frontalnie, z głową zwróconą w prawą stronę. Twarz starszego mężczyzny, pociągła, z długim nosem, okolona średniej długości, kręconymi włosami i zarostem w kolorze brązowym. W lewej, wspartej na biodrze ręce trzyma zamkniętą księgę, a prawą, uniesioną do góry wspiera się na kiju. Ubrany jest w ciemnozieloną szatę oraz czerwony okrywający ramiona, spięty pod szyją płaszcz. Spod sukni wystają bose stopy. Tło stanowi pejzaż w odcieniu oliwkowym.

Święty Jakub Młodszy Apostoł

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta. Cało postaciowe przedstawienie św. Jakuba starszego ujętego frontalnie, z głową zwróconą w lewą stronę. Twarz starszego mężczyzny, pociągła, z długim nosem, okolona średniej długości, lekko falującymi włosami i zarostem w kolorze ciemnobrązowym. W lewej, ugiętej w łokciu na wysokości pasa ręce trzyma otwartą księgę, a prawą, uniesioną do góry wspiera na halabardzie. Ubrany jest w szarą szatę przykrytą ciemnoróżowym płaszczem. Spod sukni wystają bose stopy. Tło stanowi pejzaż w odcieniu oliwkowym.

Święty Jakub Starszy Apostoł

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Przedstawia wyobrażenie
św. Jana Ewangelisty. Cała postać ustawiona frontalnie z głową delikatnie przekręconą w prawą stronę. Prawa ręka, ugięta w łokciu, uniesiona na wysokości piersi w geście błogosławieństwa, w lewej podtrzymywany kielich z wijącym się ku górze wężem. Krągła twarz o młodzieńczych rysach, okolona długimi, lekko falowanymi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona. Wokół głowy słabo widoczny, rozmyty nimb. Odziany w długą, sięgającą stóp, ciemnozieloną tunikę oraz zawieszony na ramionach, bordowy płaszcz, ukośnie przewieszony przez tors i uda. Stopy bose. Tło ciemnooliwkowe z widocznym w oddali pejzażem; horyzont usytuowany na wysokości łydki postaci.

Święty Jan Ewangelista

Zdjęcie nr 1: Umeblowanie zakrystii usytuowane jest wzdłuż ścian północnej, południowej i wschodniej pomieszczenia. Na ścianie północnej, w części dolnej znajdują się trzy połączone ze sobą komody, każda o czterech szufladach, nakryte jednym blatem. W części górnej mieszczą się pięcioosiowe szafki z szufladami w cokole. Osie artykułowe są pilastrami hermowymi. Na osi środkowej szafka jest nieco wyższa i szersza z drzwiczkami dekorowanymi prostokątną, uszatą, oprofilowaną płyciną z malowanym przedstawieniem Chrystusa Eucharystycznego. Drzwiczki pozostałych szafek mają kształt stojących prostokątów i dekorowane są płycinami o wklęsłych narożach, zdobionymi gałązkami czerwonych róż, ułożonych w rokokowych wazonach. Ścianki zamknięte są niepełnym belkowaniem z gzymsem. W partii zwieńczenia osie artykułowane są cokolikami, na których ustawione są toczone, kuliste wazoniki. Pomiędzy nimi umieszczone są kartusze utworzone z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego z malowanymi emblematami na owalnych medalionach, które ułożone są kolejno od lewej strony:
1. Pionowo ustawiony miecz, ostrzem skierowany ku górze, połączony ze skrzyżowanymi berłem i dwoma kluczami, od których odchodzą fantazyjnie ułożone sznury w kolorze czerwonym. U góry napis na szarfie: „OBEDITE”.
2. W górnej części wyłaniająca się z chmur ręka trzymająca w dłoni węgielnicę i przymocowane do niej na łańcuszku tablice Dekalogu. Napis na szarfie: „OMNIA SVSTINET”.
3. Bóg Ojciec ukazany w półpostaci, lewą ręką opiera się na kuli ziemskiej, prawą czyni gest błogosławieństwa.
4. Bujnie ulistnione, ciemnozielone drzewko spięte w dolnej części złotą formą w kształcie dwóch wywiniętych wolutek. Napis na szarfie: „GAVDET PATIENTIA DVRIS”.
5. W górnej części obrazu z chmur wyłania się ręka, która zrzuca na ziemię iskrzący pocisk i dwa skrzyżowane pioruny, połączone parą białych skrzydeł. Napis „FORTIS VLTOR”.

Na ścianie środkowej, wschodniej znajduje się sarkofagowa mensa, powyżej parawanowa ścianka na profilowanym cokole, artykułowana pilastrami, pomiędzy którymi umieszczone są płyciny z kształcie leżących prostokątów z obrazami; ścianka zamknięta jest profilowanym gzymsem. W zwieńczeniu, na jej skrajach znajdują się owalne medaliony ujęte w kartusze z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. W medalionie po lewej stronie namalowane są litery alfa i omega na błękitnym tle oraz wstęga z napisem: „RENOVATUM A(NNO) D(OMINI) 1975”. Po prawej stronie analogiczny kartusz z literami w medalionie: „Ω / O / N” wpisane w formę krzyża, otoczonego niepełną aureolą; powyżej wstęga z napisem: „VIDENTEM AUDERE”. W płycinach obrazy przedstawiają świętych w ujęciu do pasa, zwróconych ku środkowi; od lewej:
1. Święty Demetriusz z włócznią opartą o prawy bark, ubrany w habit zakonu kanoników laterańskich od pokuty.
2. Święty Klet z aniołkiem, który trzyma w dłoni palmę męczeństwa i krzyż papieski. W prawym górnym narożu obrazu napis: „FAC HVIC SIGNO HONOREM”.
3. Święty Augustyn z gorejącym sercem na piersi i aniołkiem z łyżką i miseczką w dłoniach.
4. Święty ubrany w habit Marków, który trzyma w dłoni serce z krzyżem, podtrzymywane przez Chrystusa na obłokach – prawdopodobnie św. Cyriak, założyciel zakonu.

Na ścianie południowej znajduje się analogiczne umeblowanie, jak na ścianie północnej. W dolnej części dwie komody, a w miejscu trzeciej od wschodu szafka zdobiona dwiema uszatymi płycinami. Górna część mebla w przeciwieństwie do ściany północnej bez podwyższenia części środkowej.
Na ścianie południowej:
1. Jasnobrązowa harfa na błękitnym tle i napis: „IN DOMINO”.
2. Ciemnobrązowy ptak i trzy podrywające się do lotu młode, w górnej części złote słońce i napis: „NON QUAE SVPER TERRAM.”
3. Po lewej stronie kompozycji wyłaniająca się z chmur ręka trzymająca skrzyżowane: miecz, czerwony krzyż i palmę. Napis: „NON ERVBESCO”.
4. W centrum przedstawienia krzak białej lilii o trzech rozgałęzieniach, w tle chmury w odcieniach koloru szaroniebieskiego. Napis na szarfie: „PER ARDVA DVLCIS”.
5. W lewej części kompozycji uskrzydlony jeleń, wspięty na tylnych nogach, po prawej stronie czarne i brązowe skały, w partii górnej otwarta korona, umieszczona pośrodku obłoku obwiedzionego biało-czerwonym pasem. Napis: „ET COMPREHENDATIS”.

W miejscu połączenia komód ścian północnej i południowej z dolną częścią konstrukcji na ścianie wschodniej znajdują się ukośnie ustawione, jednoskrzydłowe szafki o drzwiczkach dekorowanych prostokątną płyciną o wklęsłych narożach. Ścianki boczne części północnej i południowej zdobione są ukośną kratką. Powierzchnia szafek i komód pokryta jest polichromią imitującą marmur w kolorze beżowym, szarokremowym, różowym i rdzawym. Blaty malowane są farbą olejną w kolorze beżowym. Obramienia medalionów malowane w kolorze rdzawozłotym. Tło w większości medalionów w odcieniach błękitu, w górnych częściach majuskułowe napisy objaśniające przedstawienie, umieszczone w białych i półkoliście ułożonych szarfach.

szafa zakrystyjna

Umeblowanie zakrystii

Zdjęcie nr 1:

Święta Zofia z córkami

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie prostokąta zbliżonego do kwadratu. W centrum znajduje się półpostać Marii, ujmującej ramionami Dzieciątko leżące na dwóch poduszkach z chwostami i białej tkaninie. Dzieciątko w pozycji półleżącej, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z prawą ręką wyciągniętą w bok, lewą uniesioną za głową, z ugiętymi nóżkami, w tym uniesioną lewą. Twarz ma okrągłą, o pełnych policzkach, dużych oczach, małym nosie i pełnych ustach, okoloną silnie kręconymi, krótkimi i jasnymi włosami. Dzieciątko ukazane jest jako nagie, o pulchnym ciele. Maria zwrócona w trzech czwartych w prawo, pochylona nad Dzieciątkiem, z rękami rozłożonymi na boki, w prawej dłoni trzyma różę. Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, dużych, okrągłych oczach skierowanych w dół, długim nosie i pełnych ustach, okoloną jasnobrązowymi włosami, upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z beżowym obszyciem dekoltu oraz niebieski płaszcz, zarzucony na przedramiona. Postacie ukazane na brunatnym tle, z podwieszoną czerwoną draperią obszytą frędzlą w górnych narożach. Obraz ujęty szeroką, profilowaną i złoconą ramą, dekorowaną rzeźbionym kimationem i fryzem z palmet.

Matka Boska z Dzieciątkiem i różą

Zdjęcie nr 1:

Św. Augustyn – tondo z historią kościoła (?)

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum półpostacie św. Hieronima i św. Franciszka, zwrócone ku sobie. W lewej części obrazu św. Hieronim, skierowany w trzech czwartych w lewo, w prawej ręce trzyma kamień, którym uderza się w pierś, w lewej ma krucyfiks. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o półprzymkniętych oczach, krótkim nosie i pełnych ustach; okoloną długą, siwą brodą oraz krótkimi włosami z łysiną na głowie, nad nią aureola. Jego nagi tors przesłonięty jest blado czerwonym płaszczem przewiązanym diagonalnie przez lewe ramię. W prawej części obrazu św. Franciszek zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękoma złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o półprzymkniętych oczach, długim nosie i pełnych ustach; okoloną krótką, brązową brodą oraz krótkimi włosami z tonsurą na głowie, nad nią aureola. Ubrany jest w brązowy habit z kapturem. Postacie ukazane na ciemnobrązowym, jednolitym tle. Obraz ujęty szeroką, złoconą ramą, dekorowaną motywem wieńca laurowego oraz czterech palmet w narożach. Na odwrocie obrazu napisy: „Jac[...] Luino”, „maicheza Campana”, „72 I[...]RS.” oraz kartka z napisem „ZE ZBIORÓW / KSIĘDZA Jana Kniazia z Kozielska / PUZYNY / KSIĘCIA-BISKUPA KRAKOWSKIEGO / No 69”.

Św. Franciszek i św. Hieronim

Zdjęcie nr 1:

Św. Filip Apostoł

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta. Cało postaciowe przedstawienie św. Macieja, zwróconego w trzech czwartych w lewą stronę. Twarz starszego mężczyzny, pociągła, z długim nosem, okolona średniej długości, kręconymi włosami i zarostem w kolorze brązowym. W prawej ręce, na wysokości uda trzyma topór, a lewą ugiętą w łokciu unosi do góry. Ubrany jest w jasna suknię i czerwony płaszcz okrywający ramiona. Spod szaty wystają bose stopy. Tło stanowi pejzaż w odcieniu oliwkowym.

Św. Maciej Apostoł

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem nadwieszonym ze sceną wskrzeszenie Łazarza przez Chrystusa. Po prawej stronie od osi pionowej ukazany został Chrystus w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, spoglądający ku niebu, z wyprostowanymi rękami i splecionymi dłońmi. Ma owalną twarz o małych, ciemnych oczach, wąskich brwiach i nosie oraz niewielkich, różowych ustach; jasne wąsy i dzielącą się w dwa pukle brodę. Jasne włosy z przedziałkiem na środku opadają mu lokami na ramiona; wokół głowy ma promienisty nimb. Jest ubrany w granatową suknię przewiązaną powyżej pasa i narzucony na nią czerwony płaszcz, obie szaty są lamowane złotem; stopy bose. Przy prawej nodze Chrystusa stoi otwarta trumna, w której leżą zwłoki mężczyzny o poszarzałej twarzy i bujnym zaroście, ubranego w białą suknię w kapturem. Ręce ma złożone na brzuchu, rękawy związane wstązkami. Za trumną widoczny opadający z lewej strony na prawą ciemnobrązowy pagórek. Na dalszym planie, po lewej stronie Zbawiciela znajduje się świątynia na rzucie koła, z kopułą z latarnią, prowadzącymi do niej schodami oraz dołączoną z lewej strony arkadą i kolumną podpierającą mur na którym rosną krzaki. Po jego prawej stronie zalesione wzgórza. Powyżej błękitne, miejscami rozbielone niebo.

Wskrzeszenie Łazarza

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem sceny Zaślubin. W centrum kompozycji narzeczeni zwróceni ku sobie, wyciągający do siebie dłonie, które ujmuje stojąca między nimi kobieta. Narzeczona ma delikatne rysy twarzy. Ubrana jest w białą suknię i niebieski płaszcz, a na stopach ma rzymskie sandały. Ma długie, jasne i splecione włosy. Jej narzeczony ma szeroką twarz z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem i długim nosem, delikatnie rozchylone usta; włosy średniej długości, ciemnobrązowe, bujne i kręcone. Ubrany jest w niebieską tunikę i brązowy płaszcz, na stopach ma wysoko zawiązane rzymskie sandały. Kobieta stojąca pośrodku ma również delikatne rysy twarzy. Ubrana jest w długą, szarą suknię spodnią oraz krótką i żółtą suknię wierzchnią z szerokimi rękawami, a także różowy płaszcz. Na głowie ma założony biały czepiec, skrywający długie włosy, których pasma spadają na ramiona. Po lewej stronie obrazu stoi wysoka drewniana szopa, kryta słomą, za postaciami rosną wysokie drzewa, a w oddali widoczna jest budowla położona nad rzeką z niewielkim wodospadem i góry. Rama drewniana, profilowana, złocona. Na odwrociu karteczka z drukowanym napisem „Ze zbiorów księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no 28”.

Scena zaślubin

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum ukazany krzyż z postacią umarłego Chrystusa, pod nim grupa postaci. Jezus przybity do krzyża trzema gwoździami, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z głową opadającą na prawy bark, ciało w lekkim zwisie, o horyzontalnie rozłożonych ramionach oraz stopach skrzyżowanych w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach i garbatym nosie, okoloną gęstymi i brązowymi brodą i włosami. Na głowie korona cierniowa. Ciało ma szczupłe i smukłe, z zaznaczonymi śladami męki. Perizonium krótkie i białe, ściśle przylegające do ciała, z rozwianymi po bokach fragmentami tkaniny. Pionowa belka krzyża zakończona tabliczką z napisem „INRI”, u jego dołu leży puszka, czaszka i piszczel. Pod krzyżem klęczy św. Maria Magdalena zwrócona profilem w lewo, prawą ręką obejmuję belkę krzyża, lewą kładzie na piersi stojącego za nią Longina. Twarz ma młodzieńczą, okoloną jasnymi, kręconymi włosami. Ubrana jest w zielono-brązową suknię i czerwony płaszcz, na głowie ma prześwitujący welon, a na stopach czerwone sandały. Longin w pozycji stojącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową. Prawą rękę kładzie na głowie Marii Magdaleny, lewą przytrzymuje na ramieniu włócznie z gąbką. Ukazany jest jako dojrzały mężczyzna, okolony gęstą brodą. Ubrany jest w czarną zbroję, a na głowie ma czarny morion (hełm) z kitą. Po prawej stronie krzyża stoi Maria zwrócona w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową, lewą ręką ociera łzy, prawą podtrzymuje na piersi płaszcz. Twarz ma pociągłą, o dużych, opadających oczach, prostym nosie i pełnych ustach. Ubrana jest w czerwoną suknię, jasnobrązowy płaszcz i biały welon na głowie. Po lewej stronie krzyża stoi św. Jan Ewangelista ukazany frontalnie, z głową skierowaną w prawo. Lewą rękę ma opuszczoną wzdłuż boku, w dłoni trzyma płaszcz, prawą kładzie na piersi. Twarz ma owalną, o dużych oczach, krótkim nosie i pełnych ustach, okoloną jasnymi, kręconymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrany jest w ciemnozieloną tunikę oraz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię czerwony płaszcz. Obok św. Jana stoi mężczyzna, zwrócony tyłem, trzymający w prawej ręce halabardę. Na drugim planie, za Marią stoi kobieta unosząca splecione dłonie, ubrana w zieloną suknię, z białym welonem na głowie. Za św. Janem ukazane od tyłu dwie postacie rozmawiających mężczyzn ubranych w tuniki i turbany. Scena ukazana na tle zachmurzonego szarego nieba, rozświetlonego w górnej części obrazu z tetragramem (יהוה). Dzieło ujęte złoconą, profilowaną ramą dekorowaną kimationem i perełkowaniem.

Scena Ukrzyżowania

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie zwieńczonej rokokowym grzebieniem, ukazuje stojącą na półksiężycu Matkę Boską. Maria przedstawiona jest frontalnie, w lekkim kontrapoście, z prawą nogą nieznacznie wysuniętą do przodu, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy na wysokości piersi. Jej twarz zwrócona w prawo i ku dołowi jest owalna, nos długi, oczy lekko zmrużone, usta wąskie, pełne, włosy brązowe, kręcone, zaczesane do tyłu i opadające na ramiona. Ubrana jest w jasnobrązową suknię przepasaną na biodrach, niebieski, rozwiany płaszcz i ciemnobrązową chustę zarzuconą na plecy. Wokół jej rozświetlonej od tyłu głowy wieniec z gwiazd. Pod nogami Marii widoczna paszcza smoka. Tło ciemnobrązowe z widocznymi obłokami.

Matka Boska Niepokalanie Poczęta

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum ukazana Matka Boska podtrzymująca przy swoim prawym boku opadające bezwładnie ciało Chrystusa. Maria w pozycji siedzącej, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w prawo, lewą rękę kładzie na wyciągniętej na jej kolanach ręce Chrystusa, prawą przytrzymuje jego ciało. Twarz ma pociągłą, o dużych, okrągłych i skierowanych w dół oczach, prostym nosie i małych ustach. Wokół jej głowy nimb promienisty. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz niebieski płaszcz zarzucony na głowę, ramiona i kolana. Chrystus ukazany w pozycji siedzącej z bezwładnie opadającymi torsem, głową, i nogami, ręce ma rozłożone na boki, podtrzymywane przez Marię. Zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z głową opadającą na lewą stronę. Twarz ma pociągłą, o zamkniętych oczach i długim nosie, okoloną krótkimi, brązowymi brodą i włosami. Ciało ma szczupłe i smukłe, o delikatnie zaznaczonej muskulaturze ciała, z zaznaczonymi śladami męki. Przez biodra ma przewiązane krótkie, białe perizonium. Postacie ukazane na tle zachmurzonego nieba, rozjaśnionego wokół głowy Marii. Obraz ujęty profilowaną ramą, polichromowaną w kolorze szarym.

Pietà

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie zdobionej motywem rocaille’ów. Mężczyzna ukazany do pasa, niemal frontalnie, ubrany w togę, z białymi befkami i białą, owalną załogą (pelerynką), z księgą w prawej i palmą męczeńską w lewej dłoni. Twarz starszego mężczyzny, o szerokim nosie, z szeroko otwartymi oczami, wysokim czołem i krótką brodą. W lewym górnym rogu napis „M(agister) MARTINUS / a Przesionsko S(anctae) Th(eologiae) D(octo)r / Coll(egii) Maj(oris) ob zelu(m) Sa(nc)tae / Fidei apud Turcas Mar/tyr. A(nno) D(omini) 1635.”

Portret Marcina z Przesiońska

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu, w ramie profilowanej, zdobionej rocaille'em, złoconej. Na obrazie ukazany mężczyzna, ujęty do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w prawo. Ubrany jest w uniwersytecką togę z białym kołnierzem i białymi rękawami, z załogą (pelerynką). Prawą rękę trzyma na wysokości piersi, w lewej przytrzymuje księgę wspartą na stoliku. Jego twarz jest pociągła, nos długi i szeroki, oczy otwarte, zwrócone ku górze; wokół twarzy krótka, siwa broda, na głowie z niewielkimi zakolami zaczesane do tyłu siwe włosy. W prawej, górnej części obrazu napis „UIGILANTIUS / SAMBORITANUS in Accad(emia) Crac(oviensi) S(anctae) Th(eologiae) D(octor) S(ancti) Floriani Canon(icus) olim Fe/lix S(ancti) Stanislai Kostka / Professor, vita sanctitate ac / dono prophetiae. clarus. obiit / A(nno) D(omini) MDLXXII. Die XXVI / Februarii.”.

Portret Grzegorza z Sambora (Vigiliantiusa Samborczyka)

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu, w profilowanej ramie, zwieńczonej motywem rocaille’ów. Na obrazie mężczyzna ukazany do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w lewo, w kierunku krucyfiksu ustawionego na stole z różańcem. Jest ubrany w togę z białym kołnierzem i białymi mankietami, z załogą (pelerynką), z rękami w geście modlitwy. Jego twarz jest pociągła, z długim nosem, krótkimi, jasnymi włosami i krótką brodą. W prawej, górnej części obrazu napis „Vera Effigies Servi Dei / M(agistri) SIMONIS HALI/CY S(anctae) Th(eologiae) D(octoris) Coll(egii) Maj(oris) / s(ancti) Floriani Canonici, / mira abstinentia / sa(n)ctitate clarus, obiit / A(nno) D(omini) 1624. Idibus Junii.”.

Portret Szymona Halicy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. Kompozycja dwustrefowa, w dolnej części z prawej strony ukazana jest Maria klęcząca na klęczniku, odwrócona do tyłu w stronę nadlatującego anioła. Maria lewą ręką opiera się o klęcznik, a prawą przyciska do piersi. Głowa ukazana z lewego profilu, skłoniona delikatnie w dół. Twarz o wyraźnie zaznaczonym podbródku z wydatnymi ustami, długim nosem i przymkniętymi oczami; włosy jasnobrązowe schowane pod welonem. Maria ubrana jest w czerwoną suknię oraz zarzucony na ramiona jasnoniebieski płaszcz, na głowie ma brązowy welon. Z lewej strony obrazu przedstawiony jest nadlatujący archanioł Gabriel, klęczący na obłokach i zwrócony trzy czwarte w lewo, pochylony w ukłonie przed Matką Boską. Ubrany jest w długą i żółtą tunikę oraz czerwony płaszcz. Pomiędzy Matką Boską, a archaniołem ustawione jest siedzisko, na którym leży skrzyneczka, przykryta białą tkaniną. W górnej strefie obrazu wyłania się z obłoków Bóg Ojciec z rozłożonymi szeroko na boki rękami, otoczony przez grupy aniołków. Twarz o rysach starszego mężczyzny, okolona bujną i siwą brodą. Ubrany jest w szarą suknię i ciemnoszary płaszcz. Tło obrazu ciemne, po prawej stronie zielona kotara. Rama szeroka, złocona, od wewnątrz fakturowana i zdobiona liśćmi stylizowanego akantu, od zewnątrz dekorowana liśćmi wawrzynu. Na odwrociu przyklejona karteczka z nadrukiem „Ze zbiorów księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no 153”.

Zwiastowanie

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem świętego Franciszka z Paoli w centrum kompozycji. Święty ukazany do wysokości kolan, zwrócony trzy czwarte w lewo, wpierający się na drewnianej lasce. Twarz o rysach starszego mężczyzny, okolona długą i siwą brodą; nos długi, oczy wąskie, karnacja ciemna. Święty ubrany jest w brązowy habit z kapturem założonym na głowę; wokół głowy ma złoty i kolisty nimb. Po lewej stronie obrazu w promienistej glorii umieszczony jest napis: „CHA/RI/TAS”. Tło ciemnobrązowe, w lewym górnym narożu skłębione chmury. Rama drewniana, profilowana.

Św. Franciszek z Paoli

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na pierwszym planie, w centrum siedzi na skrzyni Matka Boska, ukazana frontalnie, z głową skierowaną delikatnie w prawo. Lewą ręką przytrzymuje na kolanie otwartą księgę, prawą trzyma Dzieciątko, stojące po jej prawej na skrzyni. Twarz ma owalną, o pełnych policzkach, dużych, okrągłych oczach, łukowatych brwiach, długim nosie i małych, pełnych ustach; okoloną jasnobrązowymi włosami ukrytymi pod welonem. Wokół głowy nimb. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, przepasaną w talii oraz brązowo-niebieski płaszcz zarzucony na głowę, opadający na ramiona i kolana. Dzieciątko ukazane frontalnie, w pozycji stojącej, w wykroku, unosi prawą ręką, lewą opuszcza w dół. Twarz ma owalną, o pełnych, zarumienionych policzkach, dużych, okrągłych oczach, krótkim nosie i małych, pełnych ustach; okoloną krótkimi, silnie kręconymi, jasnobrązowymi włosami. Wokół jego głowy gloria promienista. Dzieciątko ukazane jest jako nagie. Po lewej stronie Marii klęczy św. Jan Chrzciciel ukazany jako dziecko. Zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową, ujmuje rękami księgę na kolanach Marii, którą czyta. Twarz ma owalną, o dużych, okrągłych oczach, krótkim nosie i małych, pełnych ustach; okoloną krótkimi, silnie kręconymi, jasnobrązowymi włosami. Wokół głowy nimb. Na ramiona i plecy ma narzucony czerwony płaszcz. Na drugim planie w lewej części obrazu ukazany św. Franciszek z Asyżu, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Obie ręce ma uniesione, w lewej trzyma krzyżyk, prawą ma otwartą, ukazując stygmaty. Twarz ma szczupłą, o dużych, migdałowatych oczach, wąskim, długim nosie i pełnych ustach; okoloną krótką, ciemną brodą i włosami, z tonsurą. Wokół głowy ma nimb. Ubrany jest w brązowo-szary habit z kapturem. Na drugim planie w prawej części obrazu ukazany św. Józef, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z prawą dłonią złożoną na piersi. Twarz ma szczupłą, o dojrzałych rysach, dużych oczach, garbatym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, siwymi brodą i włosami, z łysiną. Wokół głowy ma nimb. Ubrany jest w brunatną tunikę i jasnoczerwony płaszcz zarzucony na ramiona. W lewym górnym rogu obrazu, w tle podwieszona czerwona, fałdowana draperia, w prawym rogu w oddali widoczny pejzaż. W lewym dolnym rogu kompozycji, na skrzyni sygnatura: „IO'. JACOBVS PANDV/LPHVS PISAVRE[N]SIS / PINGEBAT. M.D.C.X.I”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.

Święta Rodzina ze św. Janem Chrzcicielem i św. Franciszkiem z Asyżu

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / HIERONY(M)O GORECKI I[URIS] V[TRIUSQVE] D[OCTORI] ET P(RO)FESSORI / ECCL(ESI)AE COLLEGIATAE S[ANTAE] ANNAE PRAEP(OSI)TO / HIC ILLE TV(MU)LATVS IACET GORECIVS / QVI PASTOR AVXIT HA(N)C BO(N)IS ECCL(ESI)AM P(RO)FESSOR EXOR(N)AVIT ALMA(E) ACADEMIA(E) / NEC NO(M)EN HVIC FRVSTRA DATV(M) E(ST) HERO(N)I(MI) / QVE(M) DOCTA STVPVIT IVRISP(ER)ITV(M) ITALIA / NV(NC) DEFLET ORACLV(M) SVV(M) MAG(N)A I, ECHIA/LVGE(N)T PATRONV(M) O(MN)ES PROPI(N)Q(UE) PAUP(ER)ES / HEV NO(N) SVOR(VM) SED SVA MAGIS DIE / OBIIT A[NNO] D[OMINI] MDCXIV AETATIS VERO SVAE LI / AD LATVS SEPVLCHRI B[EATI] CANTII / EXPECTAT ADVENTV(M) D(OMI)NI / ORET(UR) P(RO) ILLO”.

płyta nagrobna

Epitafium Hieronima Góreckiego

Ołtarz główny

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawiający ukrzyżowanego Chrystusa z postaciami Matki Boskiej, św. Marii Magdaleny i św. Jana u dołu dzieła. Niemal całą szerokość i wysokość obrazu wypełnia krzyż o prostym zakończeniu ramion z postacią umarłego Chrystusa w górnej połowie, przybitego do niego trzema gwoździami. Ciało Jezusa jest w lekkim zwisie, o szeroko rozstawionych ramionach, układających się w delikatny łuk, z głową opadającą na prawy bark, ugiętymi w kolanach nogami i stopami w układzie prawa na lewą. Twarz ma podłużną, trójkątną, o zamkniętych oczach, dużym, garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną krótką brodą oraz brązowymi włosami sięgającymi ramion. Na głowie ma szeroką koronę cierniową, wokół niej wiązki promieni. Jego ciało jest smukłe i wydłużone, z podkreśloną muskulaturą klatki piersiowej i ramion, z zaznaczonymi śladami męki. Przez biodra przewiązane białe, krótkie i opadające perizonium ze zwisem tkaniny na prawym boku. Krzyż zakończony banderolą z napisem „INRI”, u jego dołu leżą puszka, czaszka i piszczel. Postać Chrystusa flankują dwa adorujące aniołki. W dolnej części krzyża klęczy św. Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową skierowana w górę, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma owalną, o dużych oczach skierowanych w górę, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, kręconymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrana jest w jasnoniebieską suknię spodnią, jasnofioletowa suknię wierzchnią oraz jasnobrązowy płaszcz zarzucony na lewe ramie i plecy. Po prawej stronie krzyża stoi Matka Boska, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w górę i rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma szczupłą, z oczami skierowanymi w górę, garbatym nosem i wąskimi ustami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona oraz brązowy welon, opadający na ramiona. Po lewej stronie krzyża stoi św. Jan, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z głową skierowaną w górę oraz opuszczonymi rękami ze splecionymi dłońmi. Twarz ma owalną, o dużych, zapłakanych oczach zwróconych do góry, dużym nosie i pełnych, otwartych ustach; okoloną brązowymi i kręconymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrany jest w brązowo-zieloną tunikę, wiązaną pod szyją oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Scena ukazana jako nokturn z niebem zakrytym ciemnymi obłokami z widocznym prześwitem światła, na tle górzystego pejzażu z widokiem miasta w oddali. W prawym dolnym rogu obrazu, na kamieniu, sygnatura: „LVCAS PORHEBIVS / A(NNO) 1618 PINXERAT.”

Ukrzyżowanie

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego prostokąta zbliżonego do kwadratu z przedstawieniem bł. Michała Giedroycia. Kompozycja podzielona na pole główne oraz dwanaście okalających je scen ukazujących wątki z życia błogosławionego oraz jego cuda, ujęte w złote ramki w kształcie prostokątów o ściętych narożach. Centralne przedstawienie ukazuje bł. Michała Giedroycia, klęczącego przed ołtarzem, zwróconego trzy czwarte w lewo z rozłożonymi szeroko na boki rękami. Twarz podłużna z delikatnym zarostem, wokół głowy, złoty i kolisty nimb. Błogosławiony ubrany jest w biały habit, udrapowany w gęste, pionowe fałdy, u dołu rozłożony na podłodze. Na ramionach ma pelerynę z kapturem, a na piersi czerwone serce z krzyżem - godło zakonu marków. Po prawej stronie obrazu znajduje się krucyfiks i obraz Matki Boskiej, ustawione na ciemnozielonym, prostopadłościennym ołtarzu, który stoi na niskim, szarym, dwustopniowym cokole. Na prawym boku ołtarza znajduje się kartusz, zwieńczony mitrą książęcą z herbem Poraj w polu na czerwonym tle. Z ust Chrystusa na krucyfiksie biegnie złoty napis zawijający się na kształt banderoli: „MICHAEL ESTO PATIENS VSQ[?] AD MORTEM ET HABEBIS CORONAM VITAE”. Wnętrze, w którym usytuowana jest scena ma kolor ciemnobrunatny, po prawej stronie wisi czerwona kotara, a po lewej jest otwór okienny z miejskim widokiem, przedstawiający pożar i uciekających ludzi z dobytkiem. Nad sceną główną znajduje się inskrypcja w polu o kształcie leżącego prostokąta ze ściętymi narożami: „BEATVS MICHAEL GIEDROYC DVX LITHA / ORDINIS CANONICI FRATRVM DE PAENITENTIA / BEATORVM MARTIRVM SVB REGVLA D. AVG/STINI MILITANTIVM MIRACVLIS CLARVS / ET GLORIOSVS.” Po bokach inskrypcji widoczne są dwie sceny. Po lewej stronie wyrzucenie złego ducha z opętanej Katarzyny Rybitiwki vel Rybarki, mieszczki z ul. Wiślnej: „OBSSESAM A DEMONIO LIBERAVIT”, a po prawej bł. Michał Giedroyć klęczy przed krucyfiksem wymierzając sobie razy dyscypliną: „DISCIPLINAM AGIT”.

Wokół pola głównego rozmieszczone są poszczególne sceny z życia błogosławionego, opatrzone w górnych częściach ramek inskrypcjami. Od góry, po lewej stronie: przyjęcie habitu zakonnego przez Michała Giedroycia w klasztorze w Bystrzycy, opisana u góry napisem: „SVSCIPIT HABITVM”; pod spodem scena gaszenia pożaru kamienicy Śmieszkowskiej, naprzeciw kościoła św. Marka przez błogosławionego : „INCĒDIVM MAGNVM MITIGAVIT”. Kolejne przedstawienie ukazuje bł. Giedroycia przepowiadającego przyszłość dwóm chłopcom, przyprowadzonym przez rodziców (jeden z nich miał zostać złoczyńcą, drugi księdzem): „PROPHETIA DE DVOBVS FILLIS”. Następnie scena ukazuje przepowiadanie przyszłości mężczyźnie i kobiecie, scenie towarzyszy napis: „FVTVRA PRAENVNCIAT”. Kolejna to nękanie bł. Michała Giedroycia przez dwa demony w czasie modlitwy: „A DAEMONIBVS VEREERATVR”. Cykl z prawej strony obrazu rozpoczyna od góry przedstawienie narady braci zakonnych nad miejscem pochówku bł. Giedroycia: „MAGNO TOTIVS POPVLI CONCVRSV FVNVS B. MICHAELIS […VR]”. Poniżej, kolejna scena ukazuje uratowanie upadającego z konia mężczyzny, której towarzyszy ukazujący się w chmurach Giedroyć, nad przedstawieniem napis: „SANVS REMANSIT”. Następnym przedstawieniem jest cud uratowanie trzech topiących się mężczyzn za wstawiennictwem bł. Giedroycia: „SVBMERSVM LEVAVIT”. Kolejna scena ukazuje kobietę z omdlałym, przedwcześnie urodzonym dzieckiem na rękach, żonę w połogu i męża, którzy proszą o wstawiennictwo bł. Giedroycia: „ABORTIVM PEPERIT”. Ostatnia scena po tej stronie obrazu przedstawia chorych udających się po pomoc do grobu błogosławionego: „MVLTOS EGROTOS SANAT”. Obraz zawiera również w dolnej partii dwa portrety fundatorów, a pomiędzy nimi wizerunek, który przedstawia sześciu świętych krakowskiego kościoła XV wieku: św. Szymona z Lipnicy (w jasnobrązowym habicie bernardyńskim), św. Jana Kantego ubranego w czarną togę profesorską z białą załogą pod szyją – tzw. pelerynką, następnie bł. Michała Giedroycia w białym habicie kanoników regularnych od pokuty, dalej bł. Stanisława Kazimierczyka w stroju kanonika laterańskiego, sługę Bożego Izajasza Bonera (w ciemnym habicie augustiańskim) i Świętosława Milczącego (w sutannie i komży); u góry napis „FOELIX SECVLVM”, a u dołu data „1624”. Rama obrazu drewniana, malowana na czarno. Wokół astragal, w narożach i w środkowych częściach listew związane tasiemkami wiązki liści; u dołu niski cokół zakończony astragalem, a u góry analogicznie zdobiony rozbudowany gzyms.

Błogosławiony Michał Giedroyć

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu, w profilowanej ramie, zwieńczonej motywem rocaille'a. Na obrazie mężczyzna ukazany w trzech czwartych, do pasa, zwrócony w prawo, ubrany w togę z sobolowym, białym kołnierzem, z rękoma złożonymi w geście modlitwy. W prawej górnej części obrazu napis „Uera Effigies Serui Dei / M(agistri) ADAMI OPATOUŸ / S(anctae) Th(eologiae) D(octoris) Canonici Cath(edralis) Crac(oviensis) / mira abstine(n)tia Doctrina ac / vitae sa(n)ctitatae clarissimi. Eius / Ossa dum exhumaretur, instar/mijrha et violaru(m) spargebant / odorem. obiit A(nno) D(omini) 1647 / Die 9. (Novem)bris.”.

Portret Adama Pantinusa (Opatowczyka)

Zdjęcie nr 1: Na brązowym tle, z kolumną w lewej części kompozycji i lekko rozjaśnionymi obłokami, ukazany św. Jan Kanty klęczący przed siedzącą w chmurach Matką Boską z Dzieciątkiem i stojącym przed klęcznikiem aniołem. Święty spoczywa na klęczniku z otwartą księgą, ukazany jest w trzech czwartych, zwrócony w swoją lewą stronę, lewą ręką złożoną na piersi, a z prawą lekko uniesioną, z otwartą dłonią skierowaną w stronę Matki Boskiej. Jego twarz jest pociągła, oczy wydatne, uniesione w kierunku Marii. Jego nos jest długi, czoło wysokie, głowa okolona krótkimi, brązowymi włosami, a twarz krótką brodą z krótkimi wąsami. Wokół głowy aplikowana gloria z promieni o zróżnicowanej długości. Święty jest ubrany w długą uniwersytecką togę z białym plastronem. Maria ukazana frontalnie, w pozycji siedzącej, trzyma na kolanach stojące Dzieciątko. Jej twarz jest łagodna, oczy migdałowate, nos wydatny, usta drobne, włosy długie, brązowe, opadające na plecy. Ubrana w różową suknię i niebieski płaszcz okrywający ramiona i kolana. Jezus przedstawiony jest w trzech czwartych, niemal nagi, okryty z przodu i tyłu białą tkaniną, o twarzy okrągłej, z krótkimi włosami i pulchnej dziecięcej sylwecie. Nad głowami Marii i Jezusa utworzone ze złoconych promieni korony. Przed świętym stoi anioł, ukazany niemalże od tyłu, w pozycji stojącej, z lekko zgiętą lewą nogą. Ubrany jest w czerwoną, rozwianą, drobno marszczoną suknię, z głową zwróconą w kierunku świętego, z prawą ręką uniesioną, wskazuje palcem na Matkę Boską z Dzieciątkiem. Z obu stron Matki Boskiej uskrzydlone głowy aniołów wyłaniające się z obłoków. Obraz utrzymany w ciemnej tonacji kolorystycznej, z silnymi rozświetlonymi akcentami brązów, czerni, czerwieni i błękitów. Na odwrocie blachy wyryta inskrypcja: „Poninski 1778”.

Wizja św. Jana z Kęt

Zdjęcie nr 1: Marmurowa płyta o owalnym kształcie ujęta w obramienie z ornamentu kartuszowo-zawijanego z wolutowymi motywami w górnej partii przyjmującymi formę zwróconych ku sobie zgeometryzowanych orlich głów. Zwieńczenie z cokołem i obeliskiem na trzech kulach. Na cokole dwa owalne ryte pola, na jednym po lewej stronie godło herbu Kościesza. W polu inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / THEODORA / A DĘBIANI ZAMBRZICKA STEMMATIS / RAWICZ PATRE ERASMO DĘBIENSKI / MATRE CRISTINA A SKIWI ORIVNDA / RELIGIONE PROSAPIA FORMA BENEFACTIS / ILLVSTRIS / IN ORTV VITAE ET CONIVGII ANNO A PARTV / VIRGINIS MDCLX DIE VI MAI IN PVLVERE SVO / AD LAPIDEM HVNC FATIGATA AERVMNIS VITAE / OBDORMIVIT / IN OCCASV NOVISSIMAE DIEIRVRSVS AD CLANGOREM / TVBAE ANIMATVRA ET AETERNVM VIGILATVRA / EXPERGEFI ET / AMICE VT NOCTEM HANC SPECTRIS NON INQVIE[T] TAM / SOMNO NON IN SIPIDAM EXPERIARE TALAMV(M) PELLINATIONIS / TVAE TVTVS RECTE FACTOR(M) CONSCIENTIA MEMINERIS INGREDI / IOANNES / A ZAMBRZICA ZAMBRZICKI / SECRETARVS REGIVS ARAM / HANC DOTATAM MAGNO / DEO SALVATORI MANU/SOLAEVM POSTHVMAE / CONIVGIS MEMORIAE SACRA / FECIT."

płyta nagrobna

Epitafium Teodory z Dembińskich Zembrzyckiej

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta w profilowanej ramie z uskokami na narożach, wsparta na dwóch spłaszczonych wolutach i kartuszu z wyobrażeniem biretu na księdze z syglami "A" i "W" (Aalbertus Walkowicz). Tablicę ujmują spływy wolutowe, podwieszone draperie i wolutki, a wieńczy owalne pole flankowane spłaszczonymi ślimacznicami przechodzącymi w zawiniętą do środka wolutę. Na ślimacznicach osadzone niskie obeliski, a na wolucie krzyż o ramionach zamkniętych trójbocznie z promieniami. W polu Inskrypcja: "D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / QVI VIXIT BENE / MORTVVS BEATUS / NOX EIVS / LVX ANIMI EST / M(GISTER) A(DA)LBERTUS WAŁKOWIC VSTIENSIS PHI(LOSOPHI)AE et IV/RIS VTRIUSQUE DOCTOR AECCL(ESI)AE COL[E]G[IA]TAE SS. O(M)NIUM CRAC(OVIENSIS) / CAN(ONI)CVS OLIMQ[VE] IN ACADEMIA CRAC(OVIENSI) IUSTIN[?] PROFESSOR / HOC IN LOCO HUMATVS EXTREMI EXPECTAT DIEM IVDICII / LABORVM IPSIUS IN DICTA ACADEMIA ANNIS 30 SUSCE/PTORUM MERCES / MORS / EHEV AMICI / DECIPIMUR VOTIS TEMPORE FALLIMUR / MORS DERIDET CVRAS ANXIA VITA NIHIL / QVI LEGIS HAEC / I NVNC ET VIGILA NOCTES(QUE) ABSUME LEGENDO / O CURAS HOMINUM CAEPTA(QVE) VNANIMIS / ET SI PIVS ES / MORTVO / AETERNAM APPRECARE RAEQIVEM / IS ENIM / EX PECULIO SVO ECCL(ES)IAE VSTIEN SUPELLECTILIA SACRA ET / FUNDA(T)O(RI)BUS CONVENTVI AUTEM HUIC BIBLIOTHECA DONATA / POST HVMAM ETIAM PIETATEM TESTARI VOLVIT/ OBIIT ANNO 1669 M[ENSIS] Marcy DIE 15 AETATIS SUAE Anno 54."

płyta nagrobna

Epitafium Wojciecha Wałkowicza

Zdjęcie nr 1: Kościół jest murowany z cegły, z użyciem ciosu kamiennego w partii cokołu i jako okładziny, tynkowany, z kryptami odpowiadającymi rzutowi. Założony jest na rzucie krzyża łacińskiego, z czteroprzęsłową nawą ujętą kaplicami, trójprzęsłowym prezbiterium zamknięty prosto, półtoraprzęsłowymi ramionami nawy poprzecznej, wysuniętymi poza korpus, zamknięte prosto i z kopułą na skrzyżowaniu naw. Przęsło fasady jest ujęte dwiema lokalnościami i dwiema wysuniętymi poza obręb korpusu wieżami z okrągłymi klatkami schodowymi z drewnianymi kręconymi schodami prowadzącymi do pomieszczeń nad lokalnościami. Do prezbiterium przylegają od południowego wschodu zakrystia, od północnego zachodu skarbiec, z składzikami na piętrze.
Nawa jest artykułowa za pomocą pilastrów kompozytowych, zdwojonych w prezbiterium, transepcie i nawie głównej, zwielokrotniony w krzyżu kościoła, dźwigających wydatne belkowanie. Ściany kaplic są artykułowane za pomocą płytkich, opilastrowanych arkad; mury tarczowe kaplic wydzielone za pomocą gzymsu przełamującego się w narożnikach. Nawa i prezbiterium są sklepione kolebkami na gurtach z lunetami, transept sklepieniem kolebkowym na gurtach, kaplice pseudokopułami na pendentywach (w kaplicy Matki Boskiej i św. Katarzyny kopuły na rzucie elipsy z latarniami), zakrystia i skarbiec sklepieniem krzyżowo-kolebkowo, a przedsionki – nieckowym z lustrem. Okna nawy głównej i prezbiterium w profilowanych obramieniach, prostokątne, zamknięte łukiem segmentowym, okna kaplic są półkoliste. Bęben kopuły rozczłonkowany parami pilastrów kompozytowych, a między nimi rozlokowane naprzemian półkoliście zamknięte nisze i prostokątne okna. Do kościoła prowadzą drzwi wejściowe i para drzwi bocznych, z prezbiterium drzwi wejściowe do skarbca i zakrystii, z zakrystii na dziedziniec przy kościele.
Fasada poprzedzona schodami, dwukondygnacyjna, dwuwieżowa, w dolnej kondygnacji siedmioosiowa, w górnej trójosiowa z dwiema wyodrębnionymi wieżami. Dolna kondygnacja rozczłonkowana zwojonymi pilastrami i parami kolumn flankujących oś środkową, o kapitelach kompozytowych, podtrzymujących wyłamujące się nad nimi belkowanie z wydatnym gzymsem i attyką, ponad belkowaniem w osi środkowej przerwany przyczółek. Górną kondygnację ujmują pary pilastrów ze stojącymi na ich tle wazonami, dźwigające wyłamujące się nad nimi belkowanie, w części środkowej zwieńczone przyczółkiem, w wieżach – miedzianymi hełmami.
W części środkowej dolnej kondygnacji znajduje się zamknięta półkoliście wnęka z portalem, ujętym ukośnie dostawionymi pilastrami z konsolami podtrzymującymi naczółki i z tablicą z wklęsłymi bokami, zwieńczoną gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego; ponad tablicą znajduje się półkoliste okno. Nad drzwiami bocznymi płaskorzeźbione postacie klęczących aniołów i kwadratowe okna, w wieżach wnęki z figurami św. Bernarda (po lewej) i św. Jana Kantego (po prawej). W części środkowej drugiej kondygnacji umieszczone jest prostokątne okno zamknięte łukiem segmentowym i zwieńczone przerwanym przyczółkiem. W polach bocznych nisze z figurami św. Kazimierza (po lewej) i św. Floriana (po prawej). Ściany boczne wzmocnione szkarpami, podzielone lizenami i pilastrami toskańskimi w dolnej kondygnacji prezbiterium oraz południowo wschodniej i północno zachodniej ścianie transeptu. Prezbiterium i ramiona transeptu zamknięte trójkątnymi szczytami z owalnymi oknami. Tambur kopuły rozczłonkowany lizenami, z oknami zamkniętymi łukami segmentowymi, w profilowanych obramieniach; ośmiopolową kopułę krytą blachą wieńczy latarnia opięta półkolumnami, pomiędzy którymi znajdują się wąskie okna zamknięte półkoliście. Nawę, prezbiterium i transept nakrywa dach siodłowy, nad pozostałymi pomieszczeniami dachy siodłowe, z wyjątkiem środkowych kaplic, w których kopułki wtopione zostały w dach i zwieńczone latarniami.

Kościół św. Anny

Zdjęcie nr 1: Kościół jest murowany z cegły, tynkowany, jednonawowy. Założony jest na rzucie prostokąta, z czteroprzęsłowym korpusem oraz jednoprzęsłowym prezbiterium, zamknięty prosto i skierowanym na południe. Ściana południowa wychodzi na ogród klasztorny, natomiast wschodnia i północna złączone są z klasztorem. Prezbiterium po obu stronach flankowane jest zakrystiami, nad którymi mieszczą się małe chóry. Chóry otwierają się do pojedynczymi arkadami do prezbiterium z drewnianymi balustradami. Do dwuprzęsłowej nawy od północy przylegają kolejne dwa przęsła korpusu, które stanowią kruchtę i kaplicę klasztoru, a nad nimi wzniesiony jest chór zakonny, oddzielony kratą. Nawa artykułowana jest za pomocą zdwojonych filarów, dźwigających wydatne belkowanie i tworzących półkoliście zamknięte wnęki arkadowe na ołtarze. Korpus kościoła sklepiony jest kolebkowo z lunetami na gurtach, natomiast w prezbiterium i kruchcie znajdują się sklepienia krzyżowe. Ściana arkady tęczowej zamknięta jest półkoliście. Wnętrze kościoła doświetlają umieszczone ponad belkowaniem okna w kształcie stojących prostokątów, zamknięte półkoliście. Do kościoła prowadzą drzwi wejściowe od północy przez kruchtę, do której wejście znajduje się od zachodu przez dziedziniec. Kolejne dwa wejścia prowadzą od strony klasztory przez kruchtę i zakrystię. Fasada północna kościoła wtopiona jest w bryłę klasztoru. Od strony dziedzińca, prowadzącego do głównego wejścia widoczna jest strona zachodnia kościoła, artykułowa zdwojonymi pilastrami. Portal główny flankowany jest kolumnami na tle pilastrów, które podtrzymują belkowanie i przerwany półkoliście zamknięty przyczółek. Podpory wsparte są na wysokich cokołach. Drzwi wejściowe flankuje półkoliście zamknięta arkada wsparta na parze filarów. Kościół nakrywa dach siodłowy, nad drugim przęsłem korpusu od strony północnej znajduje się wieżyczka na sygnaturkę ze zdwojoną latarnią. Przed kościołem znajduje się dziedziniec oddzielony od ulicy klasycystycznym murem z bramą.

Kościół św. Józefa przy klasztorze sióstr Bernardynek

Zdjęcie nr 1: Na niskim postumencie o krawędzi przedniej wyciętej linią falistą osadzony ołtarz w kształcie wybrzuszonej górą tumby. Jego antepedium wypełnione marmoryzacją (w technice skaliola) z krzyżującymi się palmami męczeństwa. Po bokach ołtarza dwa ukośnie dostawione postumenty, na których dwie figury aniołów flankujących owalny obraz w złoconej ramie z przedstawieniem męczeństwa św. Sebastiana. Malowidło jest obwiedzione dekoracją sztukatorską w formie obłoków z główkami lub postaciami aniołów, zwieńczone krzyżem i glorią promienistą. Anioły klęczące na postumentach ukazane są w poruszonych pozach, w obficie drapowanych szatach, tworzących grube, mięsiste poły. Anioł po lewej stronie ma głowę zwróconą w kierunku obrazu, a ręce rozkłada na boki, anioł po przeciwnej stronie głowę odwraca w odwrotnym niż obraz kierunku, a jego ręce są uniesione na wysokość klatki piersiowej i skierowane do środka. Nad obrazem anioł po lewej stronie niemalże leży na ramie obrazu, w lewej ręce trzyma krzyż, prawą lekko unosi. Ubrany jest w miękko drapowane szaty, odsłaniające dolną część jego prawej nogi. Duże skrzydła o gęstych piórach rozłożone są niesymetrycznie. Po przeciwnej stronie ukazane putta i główki modelowanych sumarycznie, pulchnych aniołków. Dolne partie wykonane z kamienia, marmoryzowane w jasnych kolorach z czarnym polem antepedium wypełnionym jasnozielonymi palmami męczeństwa. Partie rzeźbiarskie białe, rama obrazu, krzyż i gloria złocone.

Ołtarz w kaplicy św. Sebastiana

Zdjęcie nr 1: Na niskim postumencie o krawędzi przedniej zarysowanej linią falistą osadzony ołtarz w kształcie tumby, wybrzuszonej w górnej partii. Jego antepedium wypełnione marmoryzacją z owalnym, pustym polem i pękami różnokolorowych kwiatów. Po bokach ołtarza dwa ukośnie dostawione kamienne postumenty, na których dwie figury aniołów flankujących owalny obraz w złoconej ramie z przedstawieniem św. Józefa z Jezusem i grającym na kontrabasie aniołem. Malowidło obwiedzione dekoracją sztukatorską w formie obłoków z główkami lub postaciami aniołów i zwieńczone glorią promienistą z gołębicą Ducha Świętego. Anioły klęczące na postumentach ukazane są w poruszonych pozach, w obficie drapowanych szatach, tworzących grube, mięsiste poły, ze skrzydłami o gęstych piórach. Anioł po lewej stronie jest ukazany frontalnie, klęcząc na chmurze na prawym kolanie, z lewą noga wyprostowaną, z głową w trzech czwartych, zwróconą w swoją prawą stronę. Lewą ręką przytrzymuje ramę obrazu, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Anioł po prawej stronie głowę kieruje ku obrazowi, jego ręce są uniesione na wysokości klatki piersiowej, dłoń lewą opuszcza, a prawą unosi. Nad górną częścią obrazu został ukazany anioł w pozycji niemalże leżącej, z rozłożonymi rękami, odziany w bogato drapowane szaty odsłaniające dolną część nogi. Duże skrzydła o gęstych piórach rozłożone są niesymetrycznie. Po przeciwnej stronie leży na chmurach nagie putto wśród modelowanych sumarycznie główek anielskich. Dolne partie wykonane z kamienia inkrustowanego czarnym marmurem i marmoryzacją z różnokolorowymi pękami kwiatów, w jasnych kolorach z czarnym polem antepedium z różnobarwnymi kwiatami, partie rzeźbiarskie białe, rama obrazu złocona, gloria bladoniebieska.

Ołtarz w kaplicy św. Józefa

Zdjęcie nr 1: Na niskim postumencie, na rzucie prostokąta z łukiem nadwieszonym od przodu osadzony ołtarz prostopadłościenny. Antepedium marmoryzowane z owalnym polem i rytym przedstawieniem głowy św. Jana Chrzciciela na tacy spoczywającej na postumencie ze skrzyżowanymi szablą i krzyżem oraz banderolą z inskrypcją „ECCE AGNUS DEI”. Zasadniczą część ołtarza stanowi obraz w kształcie stojącego prostokąta w bogato profilowanej, szerokiej ramie, ujętej dwoma aniołami. Obaj stoją na skłębionych obłokach, ukazani frontalnie, w silnym kontrapoście. Ubrani są w przylegające do ich ciał szaty, modelowane swobodnie, silnie drapowane i marszczone. Anioł po lewej głowę zwraca w kierunku obrazu i unosi wysoko złożone w geście modlitwy ręce. Drugi anioł również zwraca się w kierunku obrazu, prawą rękę trzyma na piersi, lewą na wysokości bioder. Obaj mają rozłożyste skrzydła o gęstych piórach. Ramę wieńczy profilowany gzyms wyłamany półkoliście pośrodku z ukośnymi odcinkami na bokach o lekko wklęsłych krawędziach z podwieszonymi pod nie żłobkowanymi impostami, pod którymi unoszące je putta. Nad gzymsem pośrodku siedzi na obłoku z główkami aniołków anioł z rozłożystymi skrzydłami, trzymający w rękach banderolę z napisem „ECCE AGNUS DEI”. Po bokach gzymsu osadzone na nim obłoki z główkami aniołków. Ołtarz z wielobarwną marmoryzacją w dolnej części, czarną ramą i białą dekoracją rzeźbiarską.

Ołtarz w kaplicy św. Jana Chrzciciela

Zdjęcie nr 1: Na niewysokim stopniu prostopadłościenny ołtarz z antepedium, którego dekoracja wykonana w technice marmoryzacji (skaliola) w postaci owalnego pola z wyobrażeniem źródła życia wiecznego (dwa ptaki pijące wodę z fontanny) oraz pęków kwiatów. Nad ołtarzem nastawa z niemal pełnoplastyczną figurą Matki Boskiej Niepokalanej ujęta pilastrami i stojącymi przed nimi marmoryzowanymi kolumnami z kapitelami jońskimi podtrzymującymi szerokie belkowanie zwieńczone naczółkami. W środkowej części belkowania grupa rzeźbiarska z figurą Boga Ojca spoczywającego na obłokach trzymanych przez putta i anioły. Stojąca na obłokach i księżycu Matka Boska ukazana frontalnie, w kontrapoście, z rękami złożonymi do modlitwy. Jej twarz jest modelowana łagodnie, owalna, z długim nosem, otwartymi oczami. Nad głową wieniec z gwiazd. Ubrana jest w długą suknię i rozłożysty płaszcz o skłębionych połach, drapowanych plastycznie. Z tła wyłaniają się putta i uskrzydlone główki aniołów oraz promienie słońca. Postać Boga Ojca siedzącego na chmurach z rozwianymi szatami ukazana frontalnie. Prawą rękę wysuwa do przodu, w lewej trzyma berło. Ołtarz utrzymany w jasnej tonacji kolorystycznej, z elementami z czarnego marmuru i wielobarwnym antepedium w technice marmoryzacji.

Ołtarz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej

Zdjęcie nr 1: Na niskim postumencie, na rzucie prostokąta z łukiem nadwieszonym od przodu, prostopadłościenny ołtarz z antepedium ujętym szerokimi lizenami z romboidalnymi polami wypełnionymi drobnymi kwiatami, z owalnym polem pośrodku z podłużnymi palmami męczeństwa i bukietami kwiatów wokół. Nad ołtarzem nastawa z obrazem w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Piotra uwalnianego przez anioła z okowów. Ołtarz jest ujęty ukośnie dostawionymi postumentami z figurami dwóch aniołów flankujących obraz. Anioły ukazane w poruszonych pozach. Lewy stoi w silnym kontrapoście, z prawą nogą opartą na chmurze, z ciałem skierowanym ku środkowi osi ołtarza, z głową odwróconą w kierunku przeciwnym i wysuniętymi przed siebie rękami złożonymi do modlitwy. Jego twarz jest modelowana łagodnie, nos ma długi, usta rozwarte, a włosy skręcone, krótkie. Ubrany w obficie drapowany płaszcz, którego poły układają się w miękkie fałdy, dołem przechodzące między łydkami. Skrzydła ma rozłożyste, modelowane niesymetrycznie, gęsto upierzone. Drugi anioł klęczy na lewej nodze, wspartej na chmurze, zwrócony jest w kierunku obrazu, z prawą ręką przed sobą, a lewą odrzuconą do tyłu. Twarz ma pociągłą, nos wydatny, włosy krótkie, skręcone. Ubrany w długą suknię, drapowaną obficie, odsłaniającą lewe przedramię. Skrzydła rozłożyste, gęsto upierzone. Górna część ramy obrazu z ukośnie wyłamanym gzymsem z podwieszonymi pod nim impostami, podtrzymywanymi przez wyłaniające się z chmur anioły. Gzyms nad obrazem wyłamuje się półkoliście, na nim pośrodku leży anioł trzymający w lewej ręce banderolę ze złoconymi literami nietworzącymi logicznej całości, a prawą ręką wskazujący w kierunku wnętrza kaplicy. U jego boku skłębione chmury z trzema uskrzydlonymi główkami aniołków. Nad bocznymi partiami gzymsu siedzą uskrzydlone, nagie, pulchne aniołki, jeden z rękami złożonymi w geście modlitwy, drugi z rękami uniesionymi i rozłożonymi. Marmoryzacja utrzymana w kolorach brązów, rama i zwieńczenie czarne, dekoracja rzeźbiarska biała.

Ołtarz w kaplicy św. Piotra

Zdjęcie nr 1: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.

Ołtarz w kaplicy św. Katarzyny

Zdjęcie nr 1: Zasadniczy ołtarz jest prostopadłościenny, z antepedium w technice skalioli, z owalnym polem, w którym znajduje się medalion obwiedziony kwiatami. Wydzielone wokół niego geometryczne pola pokryte są białą i czerwoną marmoryzacją. Za ołtarzem znajduje się monumentalna nastawa, składająca się z podwójnych cokołów, dwóch tylnych, ustawionych równolegle do prezbiterium, dwóch przednich ustawionych ukośnie, na których stoją osadzone na tle pilastrów kolumny o spiralnych trzonach. Po bokach kolumn unoszące się na chmurach uskrzydlone anioły w miękko modelowanych szatach. Trzony kolumn ozdobione wijącą się wokół nich wicią roślinną, ich kapitele w porządku kompozytowym podtrzymują belkowanie. Nad zewnętrznymi kolumnami unoszą się faliste naczółki, zaś nad wewnętrznymi siedzące anioły. Nad ołtarzem posadowiono dużych rozmiarów glorię promienistą z grupą aniołów i puttów. Pośrodku otwarta księga trzymana przez anioły z napisem: LIBER GENERATIONIS IESV CHRISTI. W polu środkowym nisza na obraz w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście, obwiedzionego rzeźbioną ramą z motywem liści lauru; na obrazie przedstawiona św. Anna Samotrzeć. Ołtarz flankują wsunięte do przodu figury św. Wojciecha i św. Stanisława, stojące na dostawionych do ścian bocznych prezbiterium cokołach, wybrzuszających się w górnej części.

Ołtarz główny

Zdjęcie nr 1: Na prostopadłościennej, wysokiej podstawie na kilkustopniowym podwyższeniu z dostawionym do niej ołtarzem, stoją personifikacje czterech Wydziałów Uniwersytetu – Teologii, Prawa, Medycyny i Sztuk Wyzwolonych, podtrzymujące trumnę z figurą putta w otoczeniu obłoków, które prawą ręką wskazuje na świętego, a lewą na posrebrzaną rzeźbę Baranka Apokaliptycznego na tle glorii i znajdującą poniżej banderolę z napisem: "Et lucerna eius est Agnus". Trumna ma kształt wybrzuszonego dołem sarkofagu z wiekiem ujętym dwiema wolutami. Ołtarz z antepedium wykonanym w technice skalioli z wyobrażeniem uskrzydlonego anioła trzymającego w rękach wieńce z kwiatów i lauru otoczonego witkami palm i rozlokowany i swobodnie pękami różnokolorowych kwiatków. Wokół grupy ustawiono cztery wolnostojące wysokie kolumny posadowione na wysokich postumentach, których ścianki są ozdobione czarnymi medalionami z motywami kwiatów wykonanymi w technice skalioli. Kolumny mają skręcone trzony i kompozytowe kapitele, dźwigające odcinki belkowania, na których umieszczono figury czterech świętych Janów – Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty, Jana Kantego i Jana z Damaszku.

Mauzoleum św. Jana Kantego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu, w profilowanej, złoconej ramie ukazuje na wpół leżącego na skale, niemal nagiego św. Sebastiana przebitego strzałami w towarzystwie uskrzydlonych aniołków. Święty ukazany w trzech czwartych, z silnie wysklepioną klatką piersiową, głowę zwraca ku górze. Jego prawą, uniesioną rękę podtrzymuje anioł, lewa ręka spoczywa na skale. Biodra zasłania biała, zakrwawiona chusta, a na skale rozpostarta jest niebieska szata. Na nogach i rękach widoczne resztki krępujących go sznurów. Ciało przebijają trzy strzały, dwie w klatce piersiowej, jedna w lewym ramieniu. Za świętym trzy nagie niemalże aniołki w zróżnicowanych pozach, z których jeden trzyma palmę męczeństwa; anioły ukazane szkicowo, na tle czerwonej, rozłożystej tkaniny. W tle skłębione niebieskie chmury i szaro-brązowa nieokreślona przestrzeń. Po lewej, u dołu sygnatura „Paolo Pagani Pinxit".

Męczeństwo św. Sebastiana

Zdjęcie nr 1: Ołtarz ustawiony na trójstopniowym podeście, prostopadłościenny, z antepedium z dekoracją w technice skaliola z pól geometrycznych dzielonych listwami i wypełniony drobnymi, wielobarwnymi kwiatkami. Za ołtarzem monumentalna nastawa utworzona z pilastrów i ukośnie ustawionych filarów stojących na wysokich postumentach. Ich trzony są kanelowane, a kapitele utworzone z jońskich wolut i przewiązanych taśmą lilijek. Nad kapitelami wznosi się belkowanie, nad zewnętrznymi pilastrami zwieńczone falistymi naczółkami, nad wewnętrznymi grupami uskrzydlonych puttów. Pośrodku znajduje się prostokątna wnęka zakończona łukiem półkolistym, nadwieszonym, w profilowanej ramie. W niej stiukowy relief przedstawiający Chwałę Krzyża Świętego adorowanego przez Matkę Boską z martwym Chrystusem spoczywającym na jej kolanach oraz przez św. Jana Ewangelistę odwróconego do widza plecami. Maria ukazana frontalnie, ubrana w rozłożystą suknię i płaszcz zarzucony na głowę, z prawą ręką dotykająca głowy Jezusa, z lewą wyciągniętą do przodu. Jan przedstawiony w wykroku, z rękami wysuniętymi przed siebie, ubrany w suknię i płaszcz odkrywający lewy bark. Za Chrystusem ukazany anioł trzymający jego rękę. Nad nimi grupa aniołów unoszących krzyż. Ponad wnęką widnieje promienista, złocona gloria, z postacią Boga Ojca zasiadającego w chmurach, z gołębicą Ducha Świętego, puttami i główkami aniołów. Po bokach stoją figury św. Weroniki i św. Longina. Święta jest ubrana w długą, ekspresyjnie marszczoną suknię, w rękach trzyma rozłożoną chustę z twarzą Chrystusa. Longin jest przestawiony w zbroi rzymskiego legionisty, z długim, efektownie formowanym płaszczem, z lanca w prawej dłoni.

Ołtarz Krzyża Świętego

Zdjęcie nr 1: Owalny obraz, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ukazuje klęczącego św. Józefa z siedzącym na chmurach Jezusem w towarzystwie grającego na kontrabasie anioła, grup uskrzydlonych puttów i główek anielskich. Józef ukazany jest w trzech czwartych, z lewą ręką obejmującą Jezusa, a prawą, zgiętą w łokciu i wyciągniętą do przodu. Głowa z łysiną czołową i siwymi, kręconymi, krótkimi włosami; twarz o rysach starszego mężczyzny, z krótkim nosem i otwartymi oczami. Święty ubrany jest w jasnofioletową suknię i brązowy płaszcz okrywający niemal cała sylwetkę. Siedzący na chmurze z trzema główkami aniołków nagi Jezus głowę zwraca ku górze i wysoko unosi rączki. Jego twarz jest pełna, policzki pękate, zaczerwienione, oczy ciemnobrązowe, krótki nosek i otwarte, pełne usta, włosy krótkie, jasne, kręcone. Po prawej stronie klęczy anioł grający na kontrabasie, ukazany w trzech czwartych, zwrócony głową w prawo, ubrany w niebieską suknię odsłaniającą lewą pierś i bladoczerwony płaszcz. Jego głowa jest przedstawiona z profilu, z gęstymi, kręconymi, blond włosami, opadającymi na ramiona. Twarz ma pociągłą, z długim, zadartym nosem, otwartymi oczami i różowymi, otwartymi ustami. Przed św. Józefem siedzi para aniołków, z których jeden trzyma długi kij zakończony lilią. W górnej strefie wyłaniają się z chmur główki aniołków i dwa uskrzydlone aniołki trzymające krzyż. Tło nieokreślone, w tonacjach szarości, z widoczną dolną częścią kolumny.

Św. Józef

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.

Św. Anna Samotrzeć

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje scenę chrztu Jezusa w Jordanie. Pośrodku ukazany Jezus, stojący prawą nogą w rzece, z lewą opartą o brzeg, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w skłębione szaty w kolorach fioletu, jasnego różu i bieli, odsłaniające prawe ramię i ręce oraz nogi. Jego głowa ukazana jest niemal z profilu, opuszczona w dół, z prostym nosem, zaczerwienionymi ustami, okolona krótką brodą, z ciemnymi włosami, zaczesanymi do tyłu, z widocznym prawym uchem. Na brzegu stoi św. Jan Chrzciciel, ukazany w kontrapoście, polewający głowę Jezusa wodą w muszli, z lewą ręką przyciśniętą do uda z długim krzyżem w dłoni. Jan ubrany jest w wielbłądzią skórę odsłaniającą klatkę piersiową i nogi ozdobioną błękitną wstęgą. Nad Chrystusem unosi się gołębica Ducha Świętego, ukazana na tle silnie rozświetlonego nieba, otoczona główkami aniołów, aniołkami i aniołami w niebieskich i zielonych szatach tuż za postacią Jezusa. W tle widoczny jest zarys dalekiego, górskiego krajobrazu, z fragmentami drzew i krzewów. Kolorystyka obrazu stonowana, niemal pastelowa, z przewagą bieli, różów, brązów i fioletów.

Chrzest Chrystusa

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w profilowanej, drewnianej ramie. Ukazuje siedzącego na głazie św. Piotra z aniołem chwytającym go za rękę i śpiącego na ziemi strażnika. Święty ukazany jest w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z szeroko rozłożonymi i uniesionymi rękami, zgiętymi w łokciach. Jego twarz o starczych rysach jest okolona siwą, kręconą brodą, z odsłoniętą w części czaszką; oczy szeroko otwarte, brązowe, nos krótki, ucho odsłonięte. Ubrany jest w granatową suknię do kolan i brązowy płaszcz przerzucony na prawe ramię, prawą nogę i lewe udo. Za nim widoczny przykuty do skały, rozerwany łańcuch a przed nim leżą rozerwane kajdany. Stojący obok niego anioł ukazany w kontrapoście, z prawą ręką zgiętą w łokciu, lewą trzymającą rękę św. Piotra, z głową zwróconą ku świętemu. Jego twarz jest owalna, policzki pełne, zaczerwienione, nos szeroki, oczy i usta szeroko otwarte, kręcone włosy jasnobrązowe, krótkie. Anioł jest ubrany w błękitną suknię, odsłaniającą lewy tors, przepasaną różową szarfą. Na plecach ma skrzydła, a wokół głowy rozświetlony nimb. Za nim wyłaniają się główki aniołków i uskrzydlone putta. Przed św. Piotrem śpiący z głową wspartą na hełmie strażnik, ukazany w silnym skrócie perspektywicznym, z halabardą w dłoni i mieczem przy boku, ubrany w czerwoną kamizelkę z krótkimi rękawami, spod których widoczne mankiety białej koszuli. Twarz oddana szkicowo, ukazana od góry, z lekko uśmiechniętymi ustami i brązowymi, kręconymi, włosami.

Uwolnienie św. Piotra z więzienia

Zdjęcie nr 1: Kropielnica umieszczona na stożkowatej podstawie zwężającej się ku górze, czara spłaszczona, puklowana o profilowanym wylewie.

Kropielnica

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej ramie. Płótno podzielone na dwie strefy – górną z portretem w owalnym polu i dolną z inskrypcją i herbem. Biskup ukazany do pasa, w trzech czwartych w lewo, z głową ukazaną niemal frontalnie. Jego twarz jest owalna, z silnie wyeksponowanym podbródkiem, pełnymi policzkami, otwartymi oczami, drobnymi ustami, wysokim czołem z zakolami i zaczesanymi do tyłu włosami odkrywającymi prawe ucho. Ubrany jest w białą albę i czerwony mucet z kapturkiem i befkami. Na piersi wisi order Orła Białego, a obok na lewym ramieniu przypięta gwiazda orderowa. W dolnej części złożony, pięciopolowy herb biskupi pod kapeluszem kardynalskim i inskrypcja: „IOANNES ALEXANDER / S[ACRAE] R(OMANAE) E(CCLESIAE) PRESBYTER / CARDINALIS LIPSKI EPI[S]COPUS CRACO/VIENSIS DUX SE/VERIAE CREA[TUS] A S[ANCTAE] S[EDE] A[POSTOLICA] / ON CLEMENT[I]S PAPA XII DI[E] [...] DECEM/BRIS MDCXXVII”. Na odwrociu napis: Jan Aleksander Lipski kardynał i biskup krakowski.

Portret biskupa Jana Aleksandra Lipskiego

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona i ścięta, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty przedstawiony został w całej postaci, frontalnie, z łukowato wygiętą sylwetką, w kontrapoście, z lewą nogą odciążoną. Obie ręce ma złożone na piersi. Głowę ma uniesioną i zwróconą delikatnie w lewo, twarz podłużną, o łagodnych rysach, wznosi uniesiony, nos wąski, usta grube, zamknięte, na policzkach zaznaczone rumieńce, broda silnie wyodrębniona, zaczerwieniona; głowa okolona krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. Jest ubrany w złotą albę, srebrną komżę dekorowaną u dołu pasem koronki oraz muncet, spod szat wystają czubki złotych butów. Na piersi ma płaskorzeźbione, gorejące serce. Alba i kapa kształtowane sztywno, komża drobnymi fałdami przylega do spodniego ubrania. Partie ciała są polichromowane naturalistyczne.

Św. Demetriusz

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany do pasa, w trzech czwartych w lewo. Jego twarz jest owalna, z silnie wyeksponowanym podbródkiem, pełnymi policzkami, otwartymi oczami, zaczerwienionymi ustami, wysokim czołem z zakolami i zaczesanymi do tyłu włosami odkrywającymi prawe ucho. Ubrany jest w białą komżę i czerwony mucet z kapturkiem i befkami. Na piersi wisi order Orła Białego. W lewym górnym rogu napis: "X[iądz] Jan Aleksander / Lipski kardynał / biskup krakowski. / *1690 + 20.II.1746."

Portret Jana Aleksandra Lipskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej profilowanej ramie. Ukazuje papieża do pasa, w trzech czwartych, zwróconego w lewo, z prawa ręka uniesioną w geście błogosławieństwa. Jego twarz jest podłużna, oczy migdałowate podkreślone czarnymi brwiami, nos prosty, usta zamknięte, zaczerwienione, na głowie camaro. Ubrany w białą albę lub komżę, futrzany czerwony mucet i szeroką, przewiązaną na piersi stułę. Na palcu widoczny jest pierścień z niebieskim kamieniem szlachetnym. W lewym górnym narożu napis: "CLEMENS XIV. P[ONTIFEX] M[AXIMUS] / 1769-1774". Na odwrocie kartka z napisem "Ze zbiorów księcia Kardynała Puzyny".

Portret papieża Klemensa XIV

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego ukazuje papieża Benedykta XIV w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma owalną twarz o grubych rysach z małymi oczami poniżej grubych brwi, szerokim nosem, pełnymi ustami nalanym podbródkiem; siwiejące włosy falami opadają do tyłu. Jest ubrany w czerwony, podbity futrem mucet, podobnego koloru stułę zdobioną złotym ornamentem oraz psujące do muncetu camauro na głowie. W górnej części obrazu napisy: po lewej „BENEDICTUS XIV.”, a po prawej „1740-1758”.

Portret papieża Benedykta XIV

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu. Przedstawienie tronującej królowej, rozdającej jałmużnę 2 postaciom. Na stoliku korona i monety

Św. Elżbieta Węgierska

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający papieża Klemensa XI ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma podłużną twarz o wyrazistych rysach, ciemne oczy, wąski, długi nos i małe usta; ciemne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w czerwony, podbity futrem mucet, podobnego koloru stułę zdobioną złotym ornamentem oraz psujące do muncetu camauro na głowie. W górnej części obrazu napisy, po lewej „CLEMENS XI P(ONTIFEX) M(AXIMUS)”, po prawej: „1700-1721”.

Portret papieża Klemensa XI

Zdjęcie nr 1: Papież jest ukazany do pasa, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa. Ma owalną twarz o grubych rysach z wąsko osadzonymi oczami poniżej grubych brwi, szerokim nosem, pełnymi ustami i śladem zarostu; siwiejące włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w albę, podbity futrem czerwony mucet, dekorowaną złotym ornamentem czerwoną stułę spiętą na piersi i pasujące do muncetu camauro na głowie, na serdecznym palcu uniesionej dłoni ma wysadzany kamieniami pierścień. W górnej części obrazu napisy: po lewej: „CLEMENS XII P(ONTIFEX) M(AXIMUS)”, po prawej: „1730-1740”.

Portret papieża Klemensa XII

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z postacią papieża ujętego w owal, ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Mężczyzna ma nalaną, owalną twarz o wychodzących do przodu oczach, szerokim nosie i pełnych ustach. Siwe włosy podwinięte na końcach są zaczesane do tyłu. Jest ubrany w czerwony, podbity futrem mucet, podobnego koloru stułę zdobioną złotym ornamentem oraz piuskę na głowie. W górnej części obrazu napisy, po lewej „PIVS VI P(ONTIFEX) M(AXIMUS)”, po prawej „1775-1799”.

Portret papieża Piusa VI

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje papieża Leona XI w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma podłużną twarz o grubych rysach z wąskimi oczami, długim nosem i wąskimi ustami otoczonymi siwymi wąsami i długą brodą. Jest ubrany w ciemnoczerwony, podbity futrem mucet oraz psujące do niego camauro na głowie. W dolnej części obrazu napis „LEO XI ANTEA ALEXANDER MEDICES/FLORENTINVS SEDIT DIES Z5”, w lewym, górnym rogu „30”.

Portret papieża Leona XI

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem nadwieszonym z uskokiem z przedstawieniem św. Ventury z modelem kościoła. Święty ukazany delikatnie z prawej strony kompozycji, w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Ma owalną twarz, duże, głęboko osadzone oczy, wąski nos i szerokie usta; krótkie, ciemnobrązowe włosy opadają mu na kark. Nad głową ma złoty nimb w formie okręgu. Prawą ręką podtrzymuje duży model kościoła na planie prostokąta z wysoką wieżą na środku fasady i dwiema niższymi flankującymi wejście po przeciwnej stronie. Wszystkie są przeprute prostokątnymi oknami i mają czerwone hełmy ze złotymi krzyżami. Model wraz z nim podtrzymuje putto, które spogląda w dół. Ma jasne, krótkie włosy, niewielkie biało-czerwono-szare skrzydła i biodra otoczone czerwoną szarfą. W lewej ręce święty trzyma czarny biret. Ventura jest ubrany w strój zakonny: biała komżę i albę dekorowaną przy rękawach i dolnej krawędzi szerokim pasem koronki, na to ma nałożony biały mucet z symbolem serca z zatkniętym krzyżem. Przed nim, w górnej części czerwony krzyż otoczony glorią promienistą i trzeba główkami anielskimi wśród obłoków. Przy dolnej krawędzi podtrzymywana przez putto rocaille’owa tarcza herbowa z napisem „Templorum Positor, Sub tecta inopumque Receptor Hispelli in Umbria”. Za postacią świętego widoczny fragment kolumny na wysokim cokole zasłonięty od góry zieloną, łamiącą się grubymi fałdami kotarą. Na frontowej ścianie cokołu napis „B. Ventura Confessor Exulum Patronus”. Pod stopami postaci posadzka z ułożonych naprzemiennie szarych i ciemnoczerwonych prostokątów.

Św. Ventura

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z płaskorzeźbą Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej na awersie oraz płaskorzeźbą ze sceną Narodzenia Najświętszej Marii Panny na rewersie, ustawiony na niskim postumencie o fantazyjnym wykroju z osią główną wysuniętą do przodu oraz narożnikami ustawionymi ukośnie. W postumencie dziewięć przeszklonych gablotek mieszczących relikwie świętych, które opisane są na małych karteczkach, otoczone różnego rodzaju kwiatkami  i gwiazdkami wykonanymi z papieru i cienkich blaszek. Otwory gablotek  o różnorodnym, fantazyjnym, opływowym wykroju. Na górnej powierzchni podstawy, po bokach małe otwory po zatkniętych w nich, niezachowanych rzeźbach apostołów. Rama obrazów w kształcie stojącego prostokąta, ujęta po każdej stronie trzema gablotkami otoczonymi rzeźbionym ornamentem rocaille'owym. W zwieńczeniu takie same, mniejsze gablotki, pośrodku zamiast relikwii owalna plakietka z kości z przedstawieniem Ucieczki do Egiptu. W zwieńczeniu na obłokach dwa aniołki podtrzymujące koronę. Na rewersie struktura feretronu o takim samym kształcie. Podstawa zdobiona gęstą wicią ze stylizowanych liści akantu zamkniętą w kształcie prostokąta leżącego.  Po bokach zamiast gablotek owoidalne pola, w których znajduje się złocona, drobna kratka.  W zwieńczeniu, w polu środkowym monogram Marii, powyżej aniołki trzymające koronę widoczne od tyłu.

Na awersie płaskorzeźba z przedstawieniem Najświętszej Marii Panny Niepokalanie Poczętej. Maria ukazana w postawie stojącej, frontalnie, na półksiężycu  i globie ziemskim, depcząca bosymi stopami węża, ze złożonymi w geście modlitwy rękami, z głową delikatnie przechyloną w prawą stronę. Twarz owalna z małymi i wąskimi ustami, wzrokiem skierowanym w dal. Włosy jasnobrązowe z przedziałkiem pośrodku, skryte pod płaszczem. Ubrana w długą, złoconą suknię z długimi rękawami, przewiązaną pod biustem oraz złoty płaszcz założony  na głowę i otulający całą postać, z lewym końcem przerzuconym przez prawe przedramię. W dolnej partii płaszcza oraz na prawej piersi ryta dekoracja roślinna, składająca się z sześciu ulistnionych gałązek z pięcio- lub sześciopłatkowymi kwiatkami. Wokół całej postaci Marii otok z srebrnych obłoków oraz promieni naprzemiennie prostych  i falujących. Wokół głowy złoty, kolisty nimb z gęsto ułożonych promieni; na nim okrąg z gwiazd dwunastu, częściowo nie zachowany. Tło srebrne, zdobione złoconą  i płaskorzeźbioną wicią z liści stylizujących suchy akant.

Na rewersie płaskorzeźba z przedstawieniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Kompozycja dwustrefowa, w dolnej partii ukazani św. Joachim i św. Anna, w górnej Bóg Ojciec i Matka Boska w otoczeniu uskrzydlonych główek anielskich. Rodzice Marii w pozycji klęczącej, zwróceni trzy czwarte  ku środkowi. Ubrani w długie i złocone suknie z długimi rękawami oraz złote płaszcze, św. Anna z welonem na głowie. Pomiędzy nimi ustawiona ukośnie kołyska, ozdobiona na narożu uskrzydloną główką aniołka, przykryta długą tkaniną. U nóg św. Anny zamknięta księga, na obwolucie zdobiona prostym, łacińskim krzyżykiem. Po prawej stronie obrazu, za św. Anną, na wysokim postumencie antykizujący dzban. W górnej partii kompozycji Bóg Ojciec widoczny w półpostaci, frontalnie,  w lewym ręku trzymający jabłko królewskie, prawą wyciągający ku Marii. Ubrany  w złotą szatę z długimi rękawami oraz złoty płaszcz z rozwianym jednym końcem  po jego prawej stronie, wokół głowy złoty i trójkątny nimb. Twarz okolona gęstą i siwą brodą oraz siwymi, średniej długości włosami. Maria ukazana poniżej Boga Ojca,  w młodzieńczym wieku, w postawie stojącej na półksiężycu, frontalnie, z rękami złożonymi w geście modlitwy. Ubrana w długą i złotą suknię z długimi rękawami oraz złoty płaszcz, którego koniec przerzucony przez lewe ramię; wokół głowy złoty okrągły nimb. Włosy długie i jasnobrązowe, opadające na plecy. Tło utworzone  z obłoków. Wokół Boga Ojca i Marii cztery uskrzydlone główki aniołków o wyraźnie zaznaczonych pucułowatych policzkach.

Relikwie świętych umieszczone w niewielkich gablotkach za szybkami, opisane na karteczkach. Zwieńczenie feretronu, od lewej: nierozpoznane relikwie świętego, plakietka z kości  z przedstawieniem Ucieczki do Egiptu, relikwie „Sancta THERESIA Virgo” Prawy bok feretronu, od góry: relikwie „Sanctae Katarzyny Panny”, relikwie „Sanctae Rozalii Panny”, relikwie „Sancta Illuminata Martir”. Podstawa feretronu, od lewej: relikwie „Sanctus Benedicti Martyr, Sancta Victoria Virgo Martyr, Sancti Floryana Męczennika”; relikwie „Sanctae Marciana Virgo Martyr”; relikwie  „Sanctus Quirini Martir”; relikwie „Sancti Jucundina Martyr”; relikwie „Sanctus Mansueti M.,  Sancta Eugenia Virgo Martyr, Sanctae Bronisławy”. Lewy bok feretronu, od góry: relikwie „Sanctus Jana Kantego”, relikwie „Sanctae Honorati Martyr”, relikwie „Sancta Illuminata Martir”. Plakietka ze sceną ucieczki do Egiptu o kształcie owalnym. W centrum kompozycji ukazani św. Józef oraz Maria z Dzieciątkiem Jezus na osiołku. Wokół słabo czytelny napis: „Cetur doms(e) in aeg vivo[?].” Rzeźby aniołków w zwieńczeniu usytuowane przeciwstawnie, diagonalnie, zwrócone górną partią ciała ku środkowi, jedną ręką podtrzymujące koronę. Ubrane w wąską tkaninę przerzuconą przez jedno z ramion i zwiewnie opadającą w dół. Korona w typie zamkniętym. Struktura feretronu złocona i srebrzona.

Najświętsza Maria Panna Niepokalanie Poczęta oraz Narodzenie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny z obrazami św. Joachima z małą Marią oraz św. Łukasza ustawiony na niskim postumencie, zaopatrzonym  w otwory na drążki do noszenia. Struktura feretronu ujęta rzeźbioną ramą zdobioną ornamentem rocaille'owym i kwiatkami. W zwieńczeniu promienista gloria, pośrodku której w otoku utworzonym z obłoków hebrajski tetragram.

Na awersie obraz św. Joachima. Święty ukazany w półpostaci, frontalnie, trzymający  na kolanach małą Matkę Boską, z głową uniesioną delikatnie ku górze i zwróconą  w prawo. Twarz okolona długą, bujną i siwą brodą; włosy długie i siwe opadające na plecy; wzrok skierowany wysoko w lewy górny róg obrazu. Ubrany w brązową suknię z długimi rękawami oraz brązowy płaszcz zarzucony  na ramiona, na głowie czerwona czapka. Matka Boska ukazana w pozycji siedzącej, zwrócona trzy czwarte w lewo,  z głową skierowaną w swoją prawą stronę, z rękami złożonymi w geście modlitwy,  z prawą nogą wspartą na półksiężycu. Twarz owalna z małymi ustami, krótkim i prostym nosem, wzrokiem skierowanym ku górze. Włosy długie, brązowe, z przedziałkiem pośrodku, upięte  do tyłu, z białą różą wpiętą po lewej stronie. Ubrana w długą białą sukienkę ze złotym obszyciem wokół szyi, z rękawami podwiniętymi do przedramion oraz niebieski płaszcz okrywający nogi. Wokół głów postaci nimby o krótkich promieniach, u Matki Boskiej zdobione sześcioramiennymi gwiazdkami, wykonane  z blachy złoconej. Taż sama złocona aplikacja na półksiężycu. Tło obrazu jednolite, ciemnobrązowe.

Na rewersie obraz św. Łukasza. Święty ukazany w półpostaci, z lewego profilu, prawą dłonią piszący w otwartej księdze, lewą ją podtrzymujący.Twarz podłużna, okolona średniej długości siwą brodą, oczy przymknięte, nos długi i wąski, włosy krótkie i siwe. Ubrany w ugrową szatę z długimi rękawami oraz białym kołnierzem.  Po lewej stronie obrazu, nad księgą ukazana głowa wołu. Tło obrazu jednolite, ciemnozielone.
W glorii, nad obrazem św. Joachima tetragram (czteroliterowy zapis imienia Boga w języku hebrajskim): „יחיח”. Struktura feretronu pozłocona.

Św. Joachim z Marią oraz św. Łukasz Ewangelista

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny  z obrazami świętej Anny Samotrzeć oraz św. Jana Kantego adorującego Matkę Boską  z Dzieciątkiem ustawiony na niskim postumencie o fantazyjnym kształcie z osią główną wysuniętą do przodu oraz narożnikami ustawionymi ukośnie.  W postumencie dziewięć przeszklonych gablotek mieszczących relikwie świętych, które opisane są na małych karteczkach, otoczone różnego rodzaju kwiatkami  i gwiazdkami wykonanymi z papieru i cienkich blaszek. Otwory gablotek  o różnorodnym, opływowym wykroju. Po bokach, na górnej powierzchni podstawy małe otwory po zatkniętych w nich, niezachowanych rzeźbach apostołów. Rama  w kształcie stojącego prostokąta, ujęta po każdej stronie trzema gablotkami otoczonymi rzeźbionym ornamentem rocaille'owym. W zwieńczeniu takie same, mniejsze gablotki, pośrodku zamiast relikwii ażurowa, rzeźbiona wić roślinna. Na rewersie struktura feretronu o takim samym kształcie. Podstawa zdobiona siedmioma ramkami  o fantazyjnym kształtach utworzonych z wąskich esownic. Po bokach zamiast gablotek owoidalne pola, w których złocona, drobna kratka. Rama zdobiona ornamentem rocaille'owym.

Na awersie obraz z przedstawieniem św. Anny Samotrzeć. W centrum kompozycji ukazane są w postawie siedzącej św. Anna po prawej stronie i Matka Boska z Dzieciątkiem Jezus po lewej stronie. Maria zwrócona trzy czwarte w lewo, rękami przytrzymująca siedzące na jej kolanach Dzieciątko. Twarz owalna, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe i jasnoróżowe usta, długi i szeroki nos, oczy lekko przymknięte, wysokie czoło. Włosy długie, falowane, z przedziałkiem pośrodku opadające na plecy i prawe ramię. Ubrana jest w długą, różową suknię ze złotym obszyciem pod szyją i na rękawach; niebieski płaszcz z brązową podszewką, zarzucony na plecy i otulający kolana oraz biały, delikatny welon  na głowie. Dzieciątko Jezus ukazane jest frontalnie, z lewą rączką uniesioną w geście błogosławieństwa. Twarz szeroka  z długim i szerokim nosem, wysokim czołem. Włosy krótkie, jasne, kędzierzawe. Wokół bioder ma założoną białą pieluszkę. Święta Anna zwrócona trzy czwarte w prawo,  z głową widoczną z lewego profilu, z lewą ręką przytrzymująca lewą rączkę Dzieciątka. Twarz podłużna z długim i szerokim nosem. Ubrana jest w długą zieloną suknię z długimi rękawami, czerwony płaszcz przerzucony  przez prawe ramię i zasłaniający kolana oraz jasnobrązową chustę zakrywającą włosy  i szyję. Karnacja ciemna. Wokół głów postaci złote, okrągłe nimby. W dolnej części obrazu widoczna roślinność, w górnej szarobłękitne niebo.

Na rewersie obraz z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem adorowanych przez św. Jana Kantego. Scena zakomponowana  w architektonicznym wnętrzu. Maria ukazana w lewym górnym narożu obrazu,  w pozycji siedzącej na obłoku, zwrócona trzy czwarte w lewo, rękami przytrzymująca stojące na jej kolanach Dzieciątko. Twarz owalna z długim i wąskim nosem. Włosy długie, kręcone, ciemnobrązowe, schowane pod chustą. Ubrana w jasnoróżową suknię z długimi rękawami, niebieski płaszcz zasłaniający kolana, brązową chustę na głowie; na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji stojącej, z lewą rączką wyciągniętą przed siebie, otulone przez Marię białą chustą na wysokości bioder. Diagonalnie, w dolnym, prawym narożu obrazu ukazany św. Jan Kanty; zwrócony trzy czwarte w prawo; z rękami wzniesionymi w geście modlitwy; z głową widoczną z lewego profilu, zwróconą w stronę Marii. Ubrany jest w togę profesorską. Twarz podłużna z długim i wąskim nosem, okolona krótko przystrzyżoną, siwą brodą. Włosy średniej długości, zwinięte w siwe pukle. Wokół głowy złoty, okrągły nimb. W dolnym narożu obrazu, na kamiennej posadzce otwarta, zapisana księga oraz zielona palma. Tło architektoniczne, po prawej stronie widoczna ostrołukowa arkada.

Relikwie umieszczone w niewielkich wnękach, za szybkami, opisane. Zwieńczenie feretronu, od lewej: relikwie „Sancti Vincentii Martyr”, relikwie „Sanctae Perpentuae Martyr”. Prawy bok feretronu, od góry: relikwie „Sancti Longina Męczennika”; relikwie  „Sanctae Kunegundy Panny”; relikwie „Mafsa SS. MM.”, „Sanctae Victorii Martyr”, „Sanctae Agnészki Panny i [...]”. Podstawa feretronu, od lewej: relikwie „Sancti Grzegorza Papieża”; relikwie „Sanctae Katarzyny”; relikwie „sanctus Clarus martyr”; relikwie „Sanctae Theogeni Martyr”; relikwie  „Sancti Urbana Papieża, Pluvium. Mino., Świętych Męczenników, Sanctae Gratii Marii”; relikwie „Sancti Theodori Martyr.”; relikwie „Sancti Jucundi Martyr”; relikwie „Iňocentii XI.”; relikwie „Sancti Jana Kapistrana”. Lewy bok feretronu, od góry: relikwie „Sancti Jana Kantego”; relikwie  „Sanctae Jadwigi Polki”; relikwie „Sanctae Pauliny Panny Męczennicy, Sancti Celestyna Papieża Męczen.,  SANCTI STANISŁAWA BISKUPA I MĘCZENNIKA”.

Św. Anna Samotrzeć oraz św. Jan Kanty adorujący Matkę Bożą z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Feretron z rzeźbą św. Józefa z Dzieciątkiem ustawiony na wysokim postumencie. Postument zwężający się ku górze, po bokach flankowany dwiema wolutami, zaopatrzony w otwory na drążki do noszenia, stojący na czterech lwich łapkach. Na ściance frontowej zdobiony esownicami utworzonymi z liści akantu, kratką pośrodku oraz muszlą palmetową powyżej. Rzeźba ustawiona na niskim, kwadratowym, ciemnozielonym, cokole o ściętych narożach. Święty Józef ukazany w postawie stojącej, w delikatnym kontrapoście z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku, z prawą ręką wysuniętą przed siebie. Twarz podłużna, z długim i wąskim nosem, okolona krótko przystrzyżoną brodą; włosy brązowe, średniej długości, kręcone. Święty jest ubrany jest w ciemnofioletową suknię z długimi rękawami i ze złotą lamówką u dołu oraz przy szyi, przepasaną złotym paskiem; jasnobrązowy płaszcz z zieloną podszewką na brzegu zdobiony wicią roślinną  z owocami granatu; stopy bose. Dzieciątko Jezus ukazane w pozycji siedzącej na lewym ramieniu św. Józefa, prawą rączką obejmuje go za szyję, lewą kładzie na jego piersi. Twarz okrągła, wysokie czoło, małe usta, jasnobłękitne oczy, nos krótki i szeroki; włosy krótkie, jasne i kręcone. Dzieciątko jest ubrane w białą, długą sukienkę  z długimi rękawami, ze złotym obszyciem na brzegach, zdobioną malowanymi, złotymi małymi krzyżykami. Struktura postumentu polichromowana w kolorze jasnoszarym, detale  i ornamentyka złocone.

Św. Józef z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o ściętych górnych narożach. W centrum kompozycji św. Bonawentura siedzący na fotelu, za stołem, przed nim zaś św. Tomasz z Akwinu. Bonawentura ukazany jako siedzący, pochylony, zwrócony w trzech czwartych w lewo, w prawej, opuszczonej ręce trzyma pióro i czerwoną piuskę, lewą opiera łokciem na stole, unosząc dłoń w geście wskazującym. Twarz ma szczupłą, o starszych rysach, dużych oczach, garbatym nosie i pełnych, rozchylonych ustach, okoloną krótką brodą, na głowie ma tonsurę. Wokół jego głowy gloria promienista, a z jego ust wydobywa się zapis słów: „HAEC EST MEA BIBLIOTECA”. Ubrany jest w brązowy habit z kapturem oraz czerwony mucet, na stopach ma sandały. Święty siedzi na poduszce, na fotelu podbitym zieloną tkaniną. Przed nim stół nakryty niebieską tkaniną z frędzlą, na nim krucyfiks, otwarta księga, kałamarz, zegar kaflak, zamknięte księgi i kapelusz kardynalski z chwostami. Po drugiej stronie stołu ukazany św. Tomasz z Akwinu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, pochylony, oparty na ugiętym lewym kolanie, z uniesioną głową. Lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga do przodu, w dłoni trzyma biret. Twarz ma okrągłą, o starczych rysach i dużych uszach, ma duże oczy, skierowane w górę, mały nos i pełne usta, na głowie ma tonsurę. Ubrany jest w biały habit z kapturem i szkaplerzem oraz czarny płaszcz z pelerynką, na piersi, na łańcuchu ma zawieszone słońce. Scena ukazana we wnętrzu z biblioteką i szachownicową podłogą. W górnej części obrazu, pośród obłoków, ukazany anioł, dwa putta i cztery uskrzydlone główki anielskie. W prawym górnym rogu podwieszona czerwona draperia obszyta frędzlą.

Św. Bonawentura i św. Tomasz z Akwinu

Zdjęcie nr 1: Portret w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem króla Władysława IV Wazy w centrum kompozycji. Król ukazany w postawie stojącej, delikatnie zwrócony w lewo, w prawej dłoni trzyma buławę, a lewą wspiera na szabli, przypiętej u pasa. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami z długimi wąsami. Ubrany jest w czerwony i krótki żupan, czerwoną delię z ciemnym podbiciem oraz żółte buty. Po lewej stronie obrazu stoi stolik, nakryty ciemnym obrusem, na wierzchu leży hełm. Wizerunek ukazany na tle wnętrza z kolumną na wysokim cokole i podwieszona kotarą. W oddali widok na starożytne miasto i błękitne niebo z obłokami. Rama drewniana, profilowana i złocona, dekorowana w narożach ornamentem roślinnym. Na odwrociu napis „Obraz konserwowany w 2008 / w prac. muzeum arch. w Krakowie, / X Anowobilski”.

Portret króla Władysława IV Wazy

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona. Ukazana w kontrapoście, ciężar rzeźby opiera się na prawej nodze, lewa zgięta w kolanie i odsunięta lekko w bok. Ręce zgięte w łokciach, umieszczone na wysokości pasa. Głowa obrócona w prawą stronę. Twarz gładka, okrągła, kręcone włosy symetrycznie rozpuszczone po obu stronach twarzy, opadające na plecy. Na głowie umieszczona otwarta korona. Święta odziana jest w długą szatę z głęboko opracowanymi fałdami. Wewnętrzna część szaty jest w kolorze srebrnym, a zewnętrzna jest złocona. Stopy są przyodziane w sandały. Przy lewej nodze świętej umieszczona wieża z oknem oraz krenelażem w zwieńczeniu.

Św. Barbara

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona. Święta Katarzyna została ukazana w kontrapoście. Ciężar ciała oparty na prawej nodze, lewa ugięta w kolanie i lekko odsunięta w bok. Prawa ręka wyprostowana, wyciągnięta w dół pod kątem ok. 45 stopni, lewa ręka zgięta, dłoń dociska miecz do klatki piersiowej. Twarz okrągła, o rysach młodej kobiety, okolona krótkimi brązowymi włosami spływającymi na plecy. Głowa uniesiona lekko do góry, obrócona nieznacznie w lewą stronę, ozdobiona małą, otwartą koroną. Głownia miecza srebrna, rękojeść złocona. Szata silnie fałdowana, szczególne w okolicy pasa, rękawy podwinięte na wysokość łokci. Stopy odziane w sandały. U stóp świętej umieszczone przerwane koło w kolorze srebrnym.

Św. Katarzyna

Ołtarz boczny w nawie północnej

Ołtarz boczny św. Cyriaka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawia św. Zofię wraz z jej trzema córkami: Wiarą, Nadzieją i Miłością. Św. Zofia lewą ręką obejmuje jedną z córek, natomiast prawą wskazuje na 3 putta unoszące się nad nimi w obłokach chmur. Każda z córek trzyma przy swoich nogach narzędzia męki, odpowiednio: Miłość - miecz, Nadzieja - ruszt, Wiara - kocioł z olejem. Tło stanowią obłoki oraz dwie kolumny ujęte połowicznie i wsparte na cokołach. Kolumny częściowo przysłonięte przez namalowaną czerwoną kotarę. Koło kolumn, w oddali, umieszczona miniaturowa wersja przedstawienia Św. Zofii z córkami. W lewym dolnym rogu przedstawione 3 postaci w białych habitach z kapturem, a każda z nich trzyma po jednej tabliczce na których wymienione są poszczególnie imiona córek: Wiara, Nadzieja, Miłość. Za postaciami umieszczona barierka z 3 tralkami. Na wysokości dłoni Zofii, która wskazuje na putta, namalowana kropielnica z krzyżem.

Św. Zofia z trzema córkami

Zdjęcie nr 1: Para pełnoplastycznych figur ustawionych na niewielkich, prostopadłościennych postumentach. Postaci przedstawione w pozycji stojącej, w kontrapoście. Aniołowie ukazani jako ciemnowłosi młodzieńcy o owalnych twarzach ubrani w złote szaty tworzące dynamicznie wyginające się fałdy. Torsy odsłonięte, stopy bose. Anioł z lewej strony ołtarza unosi prawą rękę do góry w geście oratorskim, lewą ugiętą w łokciu wyciąga przed siebie. Lewa noga ugięta w kolanie. Anioł z prawej strony obie ręce ugięte w łokciach wyciąga w prawo. Szaty i skrzydła złocone, karnacje aniołów polichromowane.

Para aniołów

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościeny z drewnianą, współczesną mensą i antependium z przedstawieniem Chrystusa na głazie w otoczeniu wieńca z kwiatami. Nastawa ujęta ukośnie dostawionymi filarami kanelowanymi, ustawionymi na postumentach z konsolami o prostych kapitelach utworzonych z roccailli i konsol podtrzymujących przerwane belkowanie zwieńczone ćwierćkolistymi naczółkami. Zwieńczenie o wklęsłych bokach zwieńczone profilowanym gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego półkolistego. Na tle filaru, na konsolach ustawione figury uskrzydlonych aniołów. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym półkolistym ozdobniony rocaillem. W ramie obraz z przedstawieniem Matki Boskiej Bolesnej. Nad ramą baldachim z lambrekinem zwieńczony stylizowaną roccaillową muszlą. W zwieńczeniu serce Gorejące na tle glorii promienistej z chmurkami, zwieńczonej uskrzydloną główką anielską; nad gzymsem zwieńczenia grzebień utworzony z ażurowego rocaillu.

Ołtarz boczny Matki Boskiej Bolesnej

Zdjęcie nr 1: Rzeźba anioła, przyścienna, drewniana, polichromowana, złocona, ścięta i wydrążona od tyłu. Anioł przedstawiony frontalnie, w pozycji stojącej, w kontrapoście. Prawa ręka lekko zgięta wyciągnięta ku przodowi. Lewa dłoń uniesiona ku twarzy. Głowa osadzona na długiej szyi, lekko uniesiona ku górze, przechylona w kierunku prawego ramienia i zwrócona w ¾. Twarz o młodzieńczych rysach, pociągła, dość szczupła, z prostym nosem, drobnymi, lekko rozchylonymi ustami, prostym nosem i wystającym podbródkiem. Głowa okolona jasnobrązowymi, falowanymi wlosami. U ramion anioła skrzydła. Anioł odziany w udrapowane szaty opadające swobodnie wzdłuż ciała i obnażające tors. Polichromia ciała naturalistyczna. Szaty koloru czerwonego. Skrzydła anioła złocone.

Rzeźba anioła przy południowym filarze ołtarza Matki Boskiej

Zdjęcie nr 1: Rzeźba anioła, przyścienna, drewniana, polichromowana, złocona, ścięta i wydrążona od tyłu. Anioł przedstawiony frontalnie, w pozycji stojącej, w kontrapoście. Prawa ręka zgięta w łokciu, uniesiona ku górze, z dłonią przyłożoną do piersi. Lewa ręka lekko odchylona w bok, wyciągnięta wzdłuż ciała. Głowa anioła przechylona w kierunku prawego ramienia, ukazana w ¾. Twarz o młodzieńczych rysach, prostym nosem, rozchylonymi, niewielkimi ustami. Głowa okolona falującymi jasnobrązowymi włosami. U ramion anioła skrzydła. Anioł odziany w udrapowane szaty opadające swobodnie wzdłuż ciała i obnażające tors. Polichromia ciała naturalistyczna. Szaty koloru niebieskiego. Skrzydła złocone.

Rzeźba anioła przy północnym filarze ołtarza Matki Boskiej

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.

Ambona

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta przedstawia trzynastu członków zakonu Fratres de Poenitentia (Marków). Po stronie lewej jest ich siedmiu, natomiast po prawej sześciu. Wszyscy zakonnicy posiadają numery do legendy z ich imionami wzdłuż dolnej krawędzi półtna. W centrum kompozycji ukazani są dwaj klęczący zakonnicy. Znajdujący się po lewej stronie, trzyma dwiema rękami brązowy model kościoła opierając go o lewe kolano, a zakonnik po prawej trzyma w lewej ręce księgę. Obok widnieją dwaj starsi mężczyźni o siwych brodach. Stojący po prawej podtrzymuje lewą ręką wysoki drewniany krzyż, a stojący po stronie lewej prawą ręką wykonuje gest błogosławieństwa, a w lewej trzyma krucyfiks. Jest on ubrany w czerwoną: pelerynę, czapkę piuskę oraz buty, a na szyi ma stułę. Pozostali zakonnicy stoją wokół klęczących mężczyzn. Wszyscy ubrani są w białe habity, a ich wzrok zwrócony jest ku świetlistemu niebu , gdzie wśród obłoków widnieje godło zakonu marków. Tło kompozycji stanowi brunatne podłoże oraz ciemne niebo. Rama drewniana na cokole, flankowana kanelowanymi pilastrami, zwieńczona profilowanym gzymsem, polichromowana na czarno, w górnej części profil złocony. Wzdłuż dolnej krawędzi płótna inskrypcja: „I.S: Cletus Fundator 2. S: Quiriacus M: 3. S: Cesarius 4. S: Ventura C: 5 S: Solicitus C: 6. B: Michael C: 7. S: Moricus C: 8. S: Rainaldus C: 9. S: Liberius C: 10. S: Demetrius C: 11. S: Conoesus C: 12. S: Chilarius C: 13. S: Salerius.”

Wybitni członkowie zakonu Fratres de Poenitentia (Marków)

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny z drewnianą, współczesną mensą i współczesnym antependium z przedstawieniem świętej w otoczeniu wieńca z kwiatami. Nastawa ujęta ukośnie dostawionymi filarami kanelowanymi, ustawionymi na postumentach z konsolami o prostych kapitelach utworzonych z roccailli i konsol podtrzymujących przerwane belkowanie zwieńczone ćwierćkolistymi naczółkami. Zwieńczenie o wklęsłych bokach zakończone profilowanym gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego półkolistego. Na tle filaru, na konsolach ustawione figury uskrzydlonych aniołów. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym półkolistym ozdobiony rocaillem. W ramie obraz z przedstawieniem św. Anny Samotrzeciej z Madonną z Dzieciątkiem. Nad ramą baldachim z lambrekinem. W zwieńczeniu serce Gorejące na tle glorii promienistej z chmurkami, zwieńczonej uskrzydloną główką anielską; nad gzymsem zwieńczenia grzebień utworzony z ażurowego rocaillu.

Ołtarz boczny św. Anny Samotrzeć

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem nadwieszonym przedstawia Matkę Boską Bolesną ukazaną do kolan, zwróconą lekko w prawo. Głowę pochyla na prawy bark, lewą rękę składa na piersi, poniżej miejsca, w które wbija się krótki miecz, prawą dotyka leżącej przed nią korony cierniowej. Ma owalną twarz o wyrazistych rysach, wzrok wznosi ku górze, oczy są zagłębione, nos wąski, usta małe, czerwone; wokół głowy nimb. Jest ubrana w czerwoną, połyskującą złotem suknię o wąskich rękawach i takiego samego koloru welon na głowie. Na ramiona i ręce ma zarzucony granatowy płaszcz lamowany złotem. Przed nią, na blacie przykrytym czerwona tkaniną leżą narzędzia męki – wspomniana korona cierniowa, trzy powyginane gwoździe, rózga oraz bicz. Scena rozgrywa się we wnętrzu, za Marią widać trzy pionowe ciemnobrązowe, ciemniejące ku prawej stronie pionowe panele.

Matka Boska Bolesna

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna, ścięta i drążona od tyłu.
Postać anioła o charakterystycznym wydłużeniu sylwetki, esowato wygięta i ustawiona na postumencie w lekkim kontrapoście; ciężar ciała postaci wsparty na lewej nodze, lewa ręka zagięta w łokciu na wysokości pasa, prawa ręka podtrzymuje wydłużony kartusz. Nogi okryte są złotą draperią, która tworzy ekspresyjne, sztywne i lekko rozwiane fałdy. Opadająca z prawego ramienia szata obnaża goły tors i podbrzusze opadając na biodra. Drobna twarz skierowana jest na wprost, usta są pełne, lekko rozchylone, a pukle włosów opadają swobodnie na ramiona. Skrzydła są szeroko rozpostarte.

Rzeźby aniołów z ołtarza bocznego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty złoconą ramą dekorowaną motywem plecionki. W centrum kompozycji ukazany stojący, zwrócony w trzech czwartych w prawo św. Erazm. Ukazany jako dojrzały mężczyzna z długą, brązową brodą, ubrany w strój biskupi (alba, rokieta, mucet, kapa, infuła, na szyi pektorał). Święty unosi głowę i prawą rękę ułożoną w geście błogosławieństwa ku górze. W lewym ręku trzyma pastorał. Ponad głową świętego unosi się anioł trzymający palmę męczeństwa. W lewym, dolnym rogu kompozycji przedstawiony siedzący anioł trzymający otwartą księgę z napisem: „S[anctus] Erasmus”. W tle kompozycji, z prawej strony widoczna kolumna z podwieszoną granatową kotarą oraz fragment balustrady (z lewej). Na dalszym planie, w pomniejszonej skali przedstawione sumarycznie postaci na tle rozległego pejzażu.

Św. Erazm

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym, z uskokiem. Święty jest przedstawiony w całej postaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, w pozycji klęczącej, na klęczniku przykrytym zieloną draperią. Jego twarz jest ukazana z profilu, z długim nosem, czerwonymi ustami i spiczastą, długą, siwą, brodą i krótkimi włosami odsłaniającymi wysokie czoło i częściowo łysą głowę. Nad głową unosi się nimb. Jest ubrany w szarą albę z godłem zakonu Marków oraz wzorzystą kapę spiętą na piersi ozdobną fibulą. Prawą rękę opiera na księdze na klęczniku, lewą opuszcza ku dołowi. Za świętym ukazany fotel z wysokim oparciem, zamkniętym półkoliście, zza którego wystaje krzywaśń pastorału. Przed świętym siedzi oparty o klęcznik aniołek przepasany szarą tkaniną, z prawą ręką wspartą na infule, a z lewą na otwartej księdze. Przed nim leży czerwona księga i palma męczeństwa. W górnej części kompozycji anioł i putto z krzyżem, symbol Trójcy Świętej na tle promieni słonecznych i skłębionych chmur.

Św. Cyriak

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem. Postać archanioła ukazana niemal frontalnie, w kontrapoście, stoi na leżącym na ziemi diable. W prawej ręce trzyma miecz z skręconą, płomienistą głownią, a lewej wagę i łańcuch opadający na diabła. Jego głowa jest podłużna, nos przysadzisty, długi, usta pełne, oczy migdałowe. Jest ubrany w zbroję rzymską z piórami, czerwony rozłożysty płaszcz, sandały z rzemieniami opinającymi łydki i hełm z pióropuszem; na plecach nosi rozłożyste skrzydła. Leżący na ziemi diabeł został przedstawiony z tułowiem człowieka ze skrzydłami i dolną częścią ciała nieokreślonego uwłosionego zwierzęcia z racicami i zakręconym ogonem. W tle skłębione chmury i wyłaniające się z nich uskrzydlone główki aniołków. Obraz bogaty kolorystycznie, z przewagą czerwieni, brązów i szarości.

Św. Michał Archanioł

Zdjęcie nr 1:

Męczeństwo św. Sebastiana

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta z przedstawieniem ucieczki do Egiptu. Na pierwszym planie ukazany anioł, który prowadzi św. Józefa, trzymającego lejce osiołka z Marią i Jezusem. Anioł ukazany jest tyłem, w wykroku, lewą rękę opiera na kiju, prawą, uniesioną wskazuje przed siebie. Ubrany jest w żółtą tunikę, a fioletowo-niebieskie skrzydła ma złożone. Józef zwrócony profilem w prawo, w lewej, opuszczonej ręce trzyma lejce, w prawej, uniesionej laskę, opartą na ramieniu. Ukazany jest jako dojrzały mężczyzna z krótką brodą. Na głowie ma kapelusz. Ubrany jest w białe spodnie, krótką, niebieską tunikę i brązowe okrycie wiechrznie. Za nim idzie osiołek, z pochylonym łbem, na jego grzbiecie siedzi Maria, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową, obiema rękami obejmuje Dzieciątko zawinięte w becik. Maria o młodzieńczych rysach, z brązowymi włosami upiętymi z tyłu, na głowie ma prześwitujący welon. Ubrana jest w różową suknię, na ramiona ma narzucony niebieski płaszcz. Postacie ukazane na tle krajobrazu z wypiętrzonymi górami i drzewami. W lewej części obrazu, w oddali widoczny pejzaż miejski. Obraz ujęty szeroką, profilowaną i złoconą ramą.

Ucieczka do Egiptu

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie wydłużonego, stojącego prostokąta. Na pierwszym planie siedzą św. Józef oraz Maria z Dzieciątkiem, któremu podają owoce dwa putta. Matka Boska zwrócona w trzech czwartych w lewo, obiema rękami przytrzymuje Dzieciątko siedzące na jej kolanach. Twarz ma owalną, o wąskich oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną brązowymi włosami schowanymi pod welonem. Ubrana jest w różową suknię z bufiastymi rękawami oraz niebieski płaszcz zarzucony na kolana. Na głowie ma biały welon, zawinięty wokół szyi. Dzieciątko w pozycji siedzącej, ukazane frontalnie, z pochyloną głową skierowaną w lewo. W prawej uniesionej ręce ma jabłko, lewą przytrzymuje owoce winogron i jabłka na kolanach. Twarz ma pociągłą, o pełnych policzkach, wąskich oczach, małych nosie i ustach; okoloną jasnymi włosami. Dzieciątko jest nagie, z wstążką zawiązaną w pasie. Po jego lewej putto zwrócone profilem w prawo, z wyciągniętymi ku niemu rękami, podaje mu na białej tkaninie owoce. Przepasane jest diagonalnie wstęgą z czerwonym płaszczem. Za Dzieciątkiem widoczna głowa drugiego aniołka. Za Marią siedzi św. Józef zwrócony w trzech czwartych lewo, z głową skierowaną w prawo. Twarz ma pociągłą, o starczych rysach, wąskich oczach i krótkim nosie, okoloną siwymi brodą i włosami z łysiną. Ubrany jest w jasnoniebieską tunikę i jasnobrązowy płaszcz zarzucony na prawe ramię i kolana. Postacie ukazane na tle gęstego lasu, z widocznym w oddali pejzażem górskim. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą. Na odwrocie obrazu kartka: „ZE ZBIORÓW / KSIĘDZA Jana Kniazia z Kozielska / PUZYNY / KSIĘCIA BISKUPA KRAKOWSKIEGO / No 7”.

Odpoczynek Świętej Rodziny w czasie ucieczki do Egiptu

Zdjęcie nr 1:

Św. Barbara

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum krzyż o prostym zakończeniu belek z przybitą do niego trzema gwoździami postacią żyjącego Chrystusa. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, układających się łukowato, z uniesioną głową skierowaną w prawo, stopy skrzyżowane w układzie lewa na prawą. Twarz Chrystusa wychudzona, ze szklistymi oczami skierowanymi w górę, prostym nosem i pełnymi ustami; okolona krótką brodą i brązowymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie korona cierniowa. Ciało szczupłe, muskularne, zwłaszcza w partii ramion i nóg. Przez biodra ma przewiązane białe, krótkie, opadające perizonium, zawiązane na prawym boku, z rozwianym zwisem tkaniny. Pionowa belka krzyża zakończona tabliczką z napisem „IN /RI”, u dołu krzyża leży czaszka. W lewym dolnym rogu obrazu niewyraźna, wstająca postać. W prawym dolnym rogu kilka zarysowanych sylwetek postaci oraz kościotrupów na tle płomieni (dusze czyścowe?). Scena na tle brunatnego, cieniowanego nieba, z widocznym zaćmionym słońcem przy górnej krawędzi obrazu. Dzieło ujęte złoconą ramą, dekorowaną ornamentem geometrycznym i rozetami.

Chrystus Ukrzyżowany

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. Na pierwszym planie ukazany jest Chrystus ze św. Tomaszem, na drugim zaś dwie grupy apostołów. Jezus przedstawiony jest w centrum kompozycji, w półpostaci, frontalnie, z pochyloną głową skierowaną w prawo. Lewą ręką podtrzymuje na piersi płaszcz, prawą kładzie na ramieniu św. Tomasza. Twarz ma pociągłą, o półprzymkniętych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną jasną, krótką brodą oraz jasnobrązowymi włosami, sięgającymi ramion. Wokół głowy ma nimb promienisty. Ubrany jest w białe perizonium, przewiązane przez biodra oraz jasnoniebieski płaszcz zarzucony na prawe ramię i plecy. Tors ma nagi, umięśniony, z raną w prawym boku. Po prawej stronie Chrystusa św. Tomasz ukazany w półpostaci, zwrócony profilem w lewo, przechylony na prawy bok, z prawą ręką wyciągniętą przed siebie, dotykającą rany Chrystusa. Ukazany jest jako starzec, okolony jasnobrązowymi brodą i włosami, z łysiną na głowie. Ubrany jest w jasnobrązową tunikę, odsłaniającą prawe ramię oraz żółty płaszcz zarzucony na lewe ramię. Na drugim planie, w lewej części obrazu grupa trzech apostołów, w tym św. Jana ukazanego jako młodzieńca, w zielonej tunice i czerwonym płaszczu oraz stojących za nim dwóch dojrzałych mężczyzn, okolonych krótkimi brodami i włosami. W prawej części obrazu grupa dwóch apostołów, ukazanych jako starców, okolonych siwymi brodami i włosami, jeden z łysiną na głowie. Scena ukazana we wnętrzu, z prześwitem w prawej części obrazu ukazującym różowo-żółte niebo. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą.

Niewierny Tomasz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu, w drewnianej, profilowanej ramie zwieńczonej motywem rocaille'owym. Mężczyzna został ukazany do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w lewo, ubrany w togę profesorską obszytą czerwonymi mankietami, z białymi befkami i załogą (pelerynką), księgą w lewej i biretem w prawej ręce. W prawej, górnej części obrazu inskrypcja „M(agister) MATHIAS FEDERowicz, / S(anctae) Th(eologiae) Pr(ofessor) Collegiataru[s] S(ancti) Floriani / Custos, S(anctae) Annae Custodiae Fu(n)dator / Prep(ositus) / Prossov(iensis) Obiit A(nno) D(omini) 1744. Aetatis 51.”

Portret Macieja Fedorowicza

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu, w profilowanej złoconej ramie, zwieńczonej motywem rocaille'ów. Na obrazie ukazany do pasa, frontalnie mężczyzna, w todze z białymi befkami i mankietami obszytymi na czerwono, z załogą (pelerynką) zarzuconą na pierś. W prawej dłoni trzyma założony palcem wskazującym modlitewnik. Twarz modelowana sumarycznie, ukazana niemal frontalnie, z migdałowatymi oczami, szerokim, nosem i wąskimi ustami. Głowa z czarnymi, krótkimi włosami z przedziałkiem pośrodku, lekko zachodzącymi na uszy. W lewej górnej części obrazu napis „M(agister) MARTINUS / OSLINSKI S(anctae) Th(eologiae) D(octor) / Collegiatae S(anctae) Annae Deca/nus Eiusdemq(ue) insignis / Benefactor.”

Portret Marcina Oślińskiego

Zdjęcie nr 1: U dołu: "Franciscus Smuglewicz Invenit et delineavit Varsavia", "E. G. Krüger Sculpvit Dresden" oraz "Jigmanus (?) victus mortaliterque vulneratus resistit alys gladum, nisi soli Victori deponit"

Wigman książę saski składa hołd Mieszkowi I

Zdjęcie nr 1: U spodu grafiki: "Franc. Smuglewicz in: et den:" oraz "I. Ligber sculps."
Podpis: "Casimirus I Regni sui Coronasa Cesare Henrico II Reposcit."

Na grafikę nałożony drugi podpis: "Franciscus Smuglewicz invenit et deline Varsovia", "I. Ligber sculp." i "Kazimierz I Korony Polskie od Henryka III Cesarza odzyskuie. R. 1040."

Odzyskanie korony polskiej przez Kazimierza I

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany do pasa, w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą frontalnie. Jest ubrany w komże i zielony mucet z kapturem i kołnierzem. Na piersi ma zawieszony pektorał, order Orła Białego i gwiazdę orderową. W tle widoczna czerwona kotara.

Portret Kajetana Sołtyka

Zdjęcie nr 1: U dołu grafiki: "Boleslaus Chrobry Urbem Kijoviam capit vibrato in Portam auream acinace ac Russiam Vectigalem faci".
Na grafikę nałożona kartka z napisem: "Franciscus Smuglewicz inve. et del. Varsovia" i "Bolesław Chrobry Kijowa dobywa i Ruś przyłącza. R. 1018."
Sygnatura ryciny nieczytelna.
Dodatkowo na odwrociu informacja "Jest też Żychowicza: / 1. Bolesław Chrobry oznacza granice / 2. Mieczysław II karze zbuntowanych Pomorzan".

Bolesław Chrobry u bram Kijowa

Zdjęcie nr 1: Konfesjonał typu architektonicznego na niskim cokole, o prostokątnym korpusie, ze zwieńczeniem w formie baldachimu. Na drzwiczkach płycina w kształcie zbliżonym do prostokąta, wypełniona symetrycznym ornamentem okuciowym z zaznaczonymi nitami, rozchodzącym się od centralnie umieszczonego rautu. Płycina jest flankowana tej samej wysokości pilastrami hermowymi z dekoracjami o motywach okuciowych i floralnych, które podtrzymują pełne belkowanie z fryzem z maureskową wicią roślinną. Ścianki boczne korpusu kontynuują podziały poziome drzwiczek. Są w przedniej części gładkie, a bliżej pleców dekorowane płycinami w kształcie stojącego prostokąta wypełnionymi czerwono-czarną maureską. Na lewej ściance dekoracja jest przesunięta ku przodowi i poprzedzona podziałami geometrycznymi, lecz jest częściowo ucięta. Powyżej poziomu drzwiczek kratownice, które sięgają połowie wysokości zaplecka i przechodzą ku frontowi w spływy wolutowe dochodzące do niewysokich cokołów z gzymsami i gałkami. Ścianki boczne zwężają się i rozszerzają w kierunku baldachimu ukazując szeroki, fantazyjnie wycięty, wklęsło-wypukły, zaczerniony profil. Przy tylnej krawędzi ścianki dekoruje wąski pas dzielonego na fragmenty ornamentu maureskowego, poniżej kratownicy na lewej ściance widoczny jest niewielki rysunek przypominjącym kiść owoców, kratownica na prawej ściance od dołu ujęta jest większym rysunkiem z motywem floralnym. Powyżej kratownic motyw okuciowy. Części dekoracji oddzielają szerokie, czarne ramy. Zaplecek o rozbudowanej dekoracji - cokół dźwigający ujętą boniowaniem niszę flankowaną pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie. Płycina centralnej części cokołu wypełniona jest ornamentem rollwerkowym w kolorach czerwonym i zielonym oraz fragmentami czarnej wici maureskowej. Cokoły pilastrów plakietami z czerwoną maureską. W niszy rozbudowany ornament okuciowy utworzony z szerokich, czerwonych taśm z żółtymi nitami, przez który przewleczono czarną wić. Boniowanie ciemnobrązowe, dość silnie wysunięte. Pilastry o skomplikowanym kształcie, wklęsło-wypukłe w dolnej części, poprzedzielane fragmentami gzymsu, z równoległymi żłobieniami w kolorach żółtym i niebieskim, rautami na belkowaniu, wklęskami i fragmentami głowic inspirowanymi jońskimi. Na belkowaniu w części środkowej ornament okuciowy w kolorze czerwonym połączony z czarną wicia maureskową. Zwieńczenie w formie baldachimu złożonego z belkowania zakończonego profilowanym, silnie wysuniętym gzymsem. Fryz stanowią naprzemiennie ułożone większe fragmenty wici maureskowej i mniejsze, pojedyncze liście akantu. Zdobiony od dołu okuciami gzyms podtrzymują wklęsło-wypukłe kroksztyny, między którymi biegnie wąski pas ornamentu kostkowego.

Konfesjonał

Ołtarz główny

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką.

Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci.

Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię.

Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci.

Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu.

Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa.

Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.

Ambona

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium ujęte profilowaną, złoconą ramą, na tle fioletowego pola mandorla z chrystogramem Chi Rho oraz literami alfa i omega, w glorii promienistej. Cokół w górnej strefie dekorowany płycinami wypełnionymi akantem. Nastawa flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie, wyłamane pod kątem na ich osi, z siedzącymi na nim puttami, o fryzie dekorowanym rozetami. Pole centralne niemal w całości wypełnione wnęką ujętą profilowaną ramą zdobioną miejscami ornamentem roślinnym, w formie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach. We wnęce obraz z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego, na zasuwie św. Elżbiety Węgierskiej. Nad obrazem, w polu belkowania kartusz utworzony z akantu, kampanuli i liści z napisem „S(ANC)T(E) ANTONI / ORA PRO NOBIS”. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu i kampanuli. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta o lekko wklęsłych bokach, zamknięte fragmentem falistego gzymsu, na którym siedzi putto i uskrzydlona główka anielska. W polu obraz Chrystusa dźwigającego krzyż w formie stojącego owalu, ujęty ramą zdobioną wieńcem laurowym. Zwieńczenie dekorowane w polu czterema rozetami, flankowane uszami z akantu. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką.

Ołtarz boczny

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium ujęte profilowaną, złoconą ramą, na tle fioletowego pola mandorla z chrystogramem Chi Rho oraz literami alfa i omega, w glorii promienistej. Cokół w górnej strefie dekorowany płycinami wypełnionymi akantem. Nastawa flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie, wyłamane pod kątem na ich osi, przerwane pośrodku, z siedzącymi na nim puttami, o fryzie dekorowanym rozetami. Pole centralne niemal w całości wypełnione wnęką ujętą profilowaną ramą zdobioną miejscami ornamentem roślinnym, w formie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach. We wnęce obraz z przedstawieniem św. Agnieszki, na zasuwie św. Bonawentury i św. Tomasza z Akwinu. Nad obrazem rzeźbione obłoki z trzema uskrzydlonymi główkami anielskimi. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu i kampanuli. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta o lekko wklęsłych bokach, zamknięte fragmentem falistego gzymsu, na którym siedzi putto. W polu obraz św. Klary w formie stojącego owalu, ujęty ramą zdobioną wieńcem laurowym. Zwieńczenie dekorowane w polu czterema rozetami, flankowane uszami z akantu. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką.

Ołtarz boczny

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium ujęte profilowaną, złoconą ramą, na tle fioletowego pola mandorla z chrystogramem Chi Rho oraz literami alfa i omega, w glorii promienistej. Cokół w górnej strefie dekorowany płycinami wypełnionymi akantem. Nastawa flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, częściowo przerwane pośrodku, z siedzącymi na nim puttami, o fryzie dekorowanym rozetami. Pole centralne niemal w całości wypełnione wnęką ujętą ramą zdobioną ornamentem roślinnym, w formie stojącego prostokąta z wyłamanym schodkowo fragmentem w górnym boku, wypełnionym akantem. We wnęce obraz „Stygmatyzacja św. Franciszka”, na zasuwie przedstawienie św. Klary. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu i kampanuli. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta o lekko wklęsłych bokach, zamknięte fragmentem falistego gzymsu z obłokami, puttem i dwoma uskrzydlonymi główkami anielskimi. W polu obraz św. Elżbiety Węgierskiej w formie stojącego prostokąta o ściętych narożach, ujęty ramą zdobioną ornamentem roślinnym. W miejscu naroży cztery rozety. Zwieńczenie flankowane uszami z akantu i kampanuli. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką.

Ołtarz boczny

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu, w profilowanej, złoconej ramie, zwieńczonej od jej połowy ażurowym ornamentem roccaille'owym. Na obrazie przedstawiony ksiądz Sebastian Piskorski, ujęty do kolan, w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z prawą ręką spoczywającą na stoliku, w lewej trzyma chustę. Jest ubrany w białą komżę i czarny mucet obszyty czerwoną parurą, na który narzucona jest czerwona załoga (pelerynka) z białym kołnierzem. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, zwrócone wprost na widza, twarz okolona krótką brodą, włosy krótkie, nakryte czarną piuską. W lewej części obrazu napis „M(AGISTER) SEBASTANIUS / PISKORSKI U(TRIUSQUE) I(URIS) D(OCTOR) / Canonicus Cath(edralis) Crac(oviensis) sancti/monia vita; in directione Fa/bricae istius Ecclesiae S(antae) Annae / admiranda Provide(n)tia aliisq(ue) do/nis animi large a DEO cumulatus.” .

Portret Sebastiana Piskorskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta wsparte na profilowanym gzymsie z konsolami i podwieszonym pod nim fartuchem z kartuszem z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, ujęte pilastrami podtrzymującymi przełamujący się w kwadrat gzyms, zwieńczony falistym, przerwanym przyczółkiem z krzyżem pośrodku. Pilastry z kapitelami w formie maszkaronów, trzymających w ustach kiść girland owocowych są ujęte od zewnątrz spływami wolutowymi, od wewnątrz wydłużonymi wolutami. Pośrodku, w górnej wyłamanej części owalny portret zmarłego w kartuszu. Mężczyzna ukazany w popiersiu, z głową w trzech czwartych w prawo, z oczami zwróconymi prosto. Twarz malowana realistycznie, nos szeroki, długi, wargi zaciśnięte, oczy otwarte. Włosy jasne, krótkie, po bokach zaczesane do tyłu; tło nieokreślone, w tonacji brązu. Poniżej inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / LAPIDEM ME QVI TRANSIS VIATOR. / MUTUM NE EXISTIMA / EGO HUIUS QUAM CERNIS FABRICAE LINGVA / AD SCHOLAM REGNI LOQVI DIDICI. / SVB ME IACET. / PER QVEM HAEC MAGNIFICIA STETIT MOLES / M(AGISTER) SEBASTIANUS PISKORSKI / I(URIS) U(TRIUSQUE) D(OCTOR) ET PROFESSOR, CANONICUS CRACOVIENSIS / QVI / UT FORET / SAECULORUM MEMORIA / CUNCTIS AD MENTEM SESE EFFORMAVIT. / AD MAGNORUM PRINCIPUM AULAS MORARI AC AESTIMARI DEBUIT, / CUM MINORIBUS CAPI NON POTERAT / CELSISSIMI & REVERENDISSIMI DOMINI / D(OMINI) STANISLAI IN SŁUPOW SZEMBEK / ARCHIEPISCOPI GNESNESIS LEGATI NATI REGNI POLONIAE ET M(AGNI) D(UCATVI) L(ITHVANIAE) PRIMATIS / PRINCIPIS, ABBATIS TYNECENSIS / AC / ILLUSTRISSIMI DOMINI / D(OMINI) PRAECLAI CASTELLANI WOYNICENSIS / FRATRUM INTER SE GERMANORUM / NOBILISSIMAM IN PRAETEXTA INDOLEM / DOMESTICUS XII ANNIS PROFESSOR / ERUDITA FOVIT CURA, / UT DELICIUM GENERIS HUMANI EFFICERET / QVORUM / PRIMI LARGA ET GRATA IN SUUM PROFESSOREM MANUS / HOC MONUMENTUM POSUIT. / MOX POSTEA / SERENISSIMUM JACOBUM ET ALEXANDRUM / JOANNIS III REGIS POLONIAE FILIOS / AC / TANTAE MAIESTATIS EX SORORE NEPOTES / CELSISSIMOS GEORGIUM ET CAROLUM DUCES RADZIVILIOS / DISCIPULOS NATUS, / MONSTRAVIT QUID SIT PRAECEPTOREM ESSE. / SCEPTRIS ACADEMICIS ADEO BENE PRAEFUIT RECTOR / SCHOLIS NOWODWORSCIANIS PROVISOR, / UT MELIUS SI VELLET NON VALERET. / PROCANCELLARIUS PLURIMOS CREAVIT DOCTORES / OMNIUM IPSE CORONA / LIBERALISSIMUS IN ARAS EFFUSUS IN PAUPERES / ECCLESIASTES ALIENIS FACUNDUS IN LAUDIBUS MUTUS IN SUIS. / TOT VOLUMINUM IN PUBLICUM DATORUM ERUDITISSIMUS AUTHOR / AETERNITATI NOMEN SUUM INSCRIPSIT / B(EATAE) SALOMEAE IN GRODZISKO ET S(ANCTAE) CLARAE CRACOVIAE AEDES CLARIORES REDDIDIT / QUAS SAXEAS CUM INVENERIT, MARMOREAS PENE RELIQVIT. / BASILICAM HANC DUM ADMIRANDAM SUA CURA ET INGENIO PERFECIT / UNUM ILLI DEESE FECIT, NIMIRUM QUOD TANTI OPERIS IPSE SPECTATOR DEESSET / DUOBUS ANTE OBITUM ANNIS VISU ORBATUS, / NEMPE: NIHIL MORTALE CUM EGERIT MERUIT MORTEM NON VIDERE. / VIAM AETERNITATIS CLAUSIS OCULIS FELICITER ADIIT / QUAM VIVENS OPTIME SCIVIT / ANNO DOMINI MDCCVII DIE XVII AUGUSTI. / ABI VIATOR / ET NE DURIOR LAPIDE FIAS / A ME ELINGVI DISCE LOQVI / TANTNO VIRO / REQVIEM."

płyta nagrobna

Epitafium księdza Sebastiana Piskorskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu, w profilowanej ramie, zwieńczonej motywem rocaille'ów. Na obrazie mężczyzna ubrany w białą komżę z koronkowymi mankietami, czerwony mucet i zielony płaszcz przewiązany czerwoną wstążką na prawym przedramieniu, z białymi befkami, z modlitewnikiem w ręku. W lewej górnej części obrazu napis „M(agister) ANDREAS / KRUPECKI / U(triusque) I(uris) D(octor) Can(onicus) Cath(edralis) / Crac(acoviensis) Uniu(erisitatis) Senior Pa/ter Eccl(lesiae) Coll(egiatae) S(antae) Annae / magnus Benefactor obiit / A(nno) 1725. Die 27 Aprilis.”.

Portret Andrzeja Krupeckiego

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium ujęte profilowaną, złoconą ramą, na tle fioletowego pola mandorla z chrystogramem Chi Rho oraz literami alfa i omega, w glorii promienistej. Cokół w górnej strefie dekorowany płycinami wypełnionymi akantem. Nastawa flankowana parą pilastrów o kanelowanych trzonach i stojących przed nimi kolumn o kapitelach kompozytowych i kręconych trzonach, oplecionych akantem, ustawionych pod kątem na zewnątrz, dźwigających pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, o fryzie dekorowanym rozetami, z siedzącymi na nim puttami. Pole centralne niemal w całości wypełnione wnęką ujętą profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach. We wnęce obraz z przedstawieniem Niepokalanego Poczęcia Matki Boskiej, na zasuwie św. Anna Samotrzeć. Nad obrazem, w polu belkowania kartusz utworzony z akantu, girland i zwisów z napisem „POD / TWOJĄ OBRONĘ / UCIEKAMY / SIĘ”. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta o lekko wklęsłych bokach, zamknięte fragmentem segmentowego gzymsu zakończonego wolutami, dekorowanego obłokami, liśćmi oraz figurą putta i uskrzydlonych główek anielskich. W polu obraz św. Róży z Viterbo w formie zbliżonej do trapezu o wklęsłych podstawach, ujęty profilowaną ramą. Zwieńczenie flankowane uszami z akantu i kampanuli. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką.

Ołtarz boczny

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta wsparte na profilowanym gzymsie z konsolami i podwieszonym pod nim fartuchem z kartuszem z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, ujęte pilastrami podtrzymującymi przełamujący się w kwadrat gzyms, zwieńczony falistym, przerwanym przyczółkiem z krzyżem pośrodku. Pilastry z kapitelami w formie maszkaronów, trzymających w ustach kiść girland owocowych są ujęte od zewnątrz spływami wolutowymi, od wewnątrz ulistnionymi wydłużonymi wolutami. Pośrodku, w górnej wyłamanej części owalny portret zmarłego w kartuszu "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) PIIS MANIBUS / / PERILLUSTRIS OLIM ET REVERENDISSIMI DOMINI / M(AGISTRI) ANDREAE KRVPECKI / I(URIS) V(TRIUSQUE) D(OCTOR) ET P(HILOSOPHIAE) CANONICI CRACOVIENSIS PRAEPOSITI / PREMIICOVIENSIS SENIORIS PATRIS ET PROCANCELLARII / UNIVERSITATIS CRAC(OVIENSIS) / QUEM / CANDOR ANIMI AMABILEM ERUDITIO CONSPICUUM HONOR / ILLUSTREM VIRTUS ETIAM POST FATA SUPERSTITEM FECIT / HIC OLIM / IN CALVO MONTE. MOX IN LUBRANSCIANA ACADEMIA / PHI(LOSOPHI)AE PROFESSOR POSTEA DIRECTOR PARTEM SUI MELI/ORIS AEVI GLORIOSE CONSUMPSIT. / IUDEX CONSISTORII CRAC(OVIENSIS) SURROGATUS IUSTITIAM IN/ TEMERATE COLUIT, STUDII GENERALIS ALMAE UNI/VERSITATIS CRAC(OVIENSIS) DIFFICILIMO TEMPORE SEXDECI/ES RECTOR PRO IURIBUS EIUS INDEFESSUS CERTAVIT / COLLEGII IURIDICI INSIGNIS BENEFACTOR SED MAXIME HUIUS BASILICAE QUAM CUPRO INGENTI SU(M)PTU / PENE TOTAM TEXIT ARGENTEA SUPELLECTILI PRETIOSE / ORNAVIT IPSE MORIBUS COMITATE ET VITA ORNATISSIMUS / TANDEM DIERUM ET MERITORUM PLENUS CHRI/STIANE OBIIT ANNO SALUTIS 1. 7. 25 DIE 25 / APRILIS AETATIS SUAE 82. IN ECCLESIA CATHE/DRALIS CRACO(OVIENSIS) EXPECTAT. DONEC VENIAT IMMU/TATIO SUA IN HAC EIUS MEMORIAE HOC MONU/MENTUM EXECUTORES TESTAMENTI POSUERUNT".

płyta nagrobna

Epitafium księdza Andrzeja Krupeckiego

Zdjęcie nr 1: Konfesjonał na rzucie prostokąta z wklęsło-wypukłym frontem, lekko wklęsłymi zapleckami o ściankach ujętych spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami lekko wybrzuszonymi, ujęte pilastrami z wybrzuszonym i profilowanym gzymsem oraz półkolistym przyczółkiem z dwiema stykającymi się wolutami.

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem biskupa Konstantego Felicjana Szaniawskiego w centrum kompozycji. Biskup ukazany jest w postawie stojącej, delikatnie zwrócony w prawo, w lewej dłoni trzyma chusteczkę, a prawą ujmuje krzyż pektoralny, który ma zawieszony na szyi. Twarz pełna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe oczy, prosty nos i wąskie usta. Włosy ciemne, bujne, średniej długości. Biskup ubrany jest w niebieską sutannę, rokietę, niebieski mucet z czerwoną podszewką i niebieską piuskę. Po lewej stronie obrazu stolik, nakryty zielonym obrusem, a na nim ustawiony jest krucyfiks i dzwoneczek. U góry obrazu podwieszona czerwona kotara z zawieszonym na sznurach kartuszem z tarczą herbową, u spodu którego zawieszony jest złoty chwost. Nad tarczą herbową umieszczony jest czerwony kapelusz z chwostami, a na jej tle znajdują się skrzyżowane pastorał oraz miecz, a pomiędzy nimi mitra książęca i infuła. W polu tarczy herbowej godło Junosza. W lewym, dolnym narożu obrazu napis „X(iążę) Felicyan Konstanty / Szaniawski Biskup krakowski, / *1668; + 1732.” Rama drewniana, złocona, profilowana. Na odwrociu napis białą farbą: „ODNOWIONO / W MAJU 1979 r. / JAKO DAR ZA PRZYJAZD / DO POLSKI / OJCA ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II / KONS(ERWATOR) Maria Niedzielska”.

Portret Konstantego Felicjana Szaniawskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w prawo, ukazany w półpostaci. Twarz pełna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe oczy, prosty nos i wąskie usta. Włosy ciemne, bujne, średniej długości. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mucet z czerwoną podszewką i niebieską piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite, ciemnobrązowe. W lewym, górnym narożu obrazu napis „X(iądz) Felicyan Konstanty / Szaniawski biskup krakowski / *1668; + 1732”. Rama drewniana, złocona, profilowana.

Portret Konstantego Felicjana Szaniawskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem biskupa Lipskiego ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo i głową do widza. Ma owalną, pulchną twarz o ciemnych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, jest ubrany w białą komżę i czerwony mucet z kapturem i befkami. Na piersi ma zawieszony na błękitnej wstędze order Orła Białego. W lewym górnym rogu napis „X(iądz) Jan Aleksander / Lipski kardynał / biskup krakowski. / *1690 + 20.II.1746.”

Portret Jana Aleksandra Lipskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.

Wizja św. Kazimierza

Zdjęcie nr 1: Kompozycja owalna w drewnianej, czarnej, profilowanej ramie. Na pierwszym planie ukazane trzy kobiety, z których jedna trzyma urodzoną właśnie Marię. Kobieta ukazana frontalnie, w pozycji siedzącej, ubrana w czerwoną suknię, niebieski płaszcz i brązową chustę na głowie, zwrócona w kierunku dwóch pozostałych piastunek. Na rękach trzyma dziecko, opatulone w białą pieluchę, z odsłoniętą klatką piersiową oraz nóżkami, z aureolą z gwiazd. Druga z kobiet ukazana z boku, z głową o czarnych włosach odwróconą od widza, z bandażem i dzbanem na wodę w rękach, ubrana w różową suknię i zieloną spódnicę. Trzecia z kobiet stojąca nieco z tyłu pochyla się nad nimi, ukazana z profilu, ubrana w zieloną suknię z włosami przewiązanymi chustą. W tle zarysowane szkicowo postacie: Joachima w brązowej sukni i białym płaszczu, z lewą ręką złożoną na piersi, prawą opuszczoną w dół, postać wyglądająca zza zielonej kotary oraz Anna leżąca na łożu, w zielonej sukni i białym welonie, przy której siedzi kobieta w brązowej sukni i białej chuście na głowie. Przed kobietami głęboka miedziana misa z wodą oraz fragment kołyski z poduszką. Pomieszczenie, w którym rozgrywa się scena, jest podzielone pośrodku kolumną, w lewej części widoczna półkolista arkada z kotarą, a po prawej pomieszczenie z łożem i podwieszoną pod sufitem, zieloną kotarą. Obok łoża Anny znajduje się stolik z okrągłym blatem, na którym leży miska z łyżką.

Narodzenie Marii

Zdjęcie nr 1: Kompozycja owalna w drewnianej, czarnej, profilowanej ramie, ukazuje siedzącą na krześle św. Annę z młodą Marią na jej kolanach i św. Joachima siedzącego u jej stóp z parą stojących za nim aniołów. Święta Anna ukazana jest w trzech czwartych, jej twarz jest wyrazista, oddana szkicowo, nos mały, usta uśmiechnięte, oczy zwrócone ku Marii. Ubrana jest w zielono-brązową suknię, czerwony płaszcz i brązową chustę zarzuconą na głowę. Maria przedstawiona jest frontalnie z rękami złożonymi na piersi, w białej sukni z brązową lamówka i niebieskim płaszczu okalającym biodra. Jej twarz jest okrągła, oczy uniesione ku górze, nos szeroki a usta wąskie; wokół głowy zarysowana jasna poświata z wieńcem z gwiazd. Święty Joachim został ukazany frontalnie, z głową odchyloną w kierunku św. Anny, ubrany w zieloną suknię i biały płaszcz; w ręku trzyma księgę w brązowej oprawie. Jego twarz ukazana wyraziście, z siwymi, skręconymi włosami i siwą, krótką, kręconą brodą. Za nim stoją dwa nagie putta, z tkaninami wokół bioder. W tle balustrada z lalkami, za którą widoczny krzew i lazurowe niebo oraz skłębione chmury, rozświetlone wokół hebrajskiej imienia Marii („מרים”).

Św. Anna z Marią i Joachimem

Zdjęcie nr 1: Obraz w owalnej, profilowanej, czarnej ramie, ukazuje scenę spotkania Joachima i Anny. Mężczyzna przedstawiony w trzech czwartych, od tyłu, z prawą nogą zgiętą w kolanie i z rękami rozłożonymi w geście powitania. Jego głowa jest ukazana z profilu, z wyrazistym nosem, brązowymi kręconymi włosami i krótką, falistą brodą. Joachim jest ubrany w długą, brązową suknię przylegającą do ciała i biały płaszcz okrywający ramiona i ręce oraz brązowe sandały. Anna zwrócona do Joachima, ukazana w trzech czwartych z lewą ręką na piersi, z drugą niewidoczną. Jej twarz jest dojrzała, zarysowano szkicowo, nos krótki, oczy w płytkich oczodołach. Anna jest ubrana w różową koszulę, zieloną suknię, niebieski płaszcz i brązową, długą chustę zarzuconą na głowę. Nad głowami obojga małżonków aureole. W tle dwie kobiety. Jedna klęczy, jest ubrana w białą koszulę, czerwoną suknię i niebieski płaszcz i wskazuje prawą ręką na postacie na pierwszym planie, a lewą opiera na wiklinowym koszyku z bielizną. Druga kobieta jest ukazana w pozycji stojącej, frontalnie, ubrana w jasnozieloną suknię i pomarańczowy płaszcz z turbanem na głowie. Za nimi widoczne budowle antyczne, pierwsza w formie okrągłej świątyni (tempietta) ujęta kolumnami, druga w kształcie antycznej świątyni z portykiem kolumnowym w fasadzie; obie zarysowane szkicowo. Na pierwszym planie tobołek podróżny z kijem. W lewej części kompozycji fragment skały. Niebo w kolorach intensywnego lazuru, przełamane szarościami.

Spotkanie św. Joachima i św. Anny przy złotej bramie

Zdjęcie nr 1: Obraz owalny w profilowanej, czarnej ramie, ukazuje klęczącego św. Joachima i św. Annę na brązowej ziemi, pomiędzy którymi unosi się anioł, a nad nim w chmurach siedzi Maria. Joachim został ukazany niemal frontalnie, z rękami zbliżonymi do siebie w geście modlitwy, z głową zwróconą w lewą stronę. Twarz oddana szkicowo, oczy w głębokich oczodołach, nos prosty, czoło wysokie, głowa z krótkimi, lekko pofalowanymi włosami, twarz okolona krótką, siwą brodą; nad głową unosi się aureola. Postać jest ubrana w długą bladoniebieską tunikę i jasnozielony, bujnie marszczony płaszcz przerzucony przez prawe ramię i zgiętą w kolanie lewą nogę. Klęcząca obok Anna jest przedstawiona w trzech czwartych i zwrócona w stronę Joachima, z rozłożonymi ku dołowi rękami i głową skierowaną ku ziemi. Jej twarz jest malowana szkicowo, nos krótki, oczy lekko przymknięte, a zaznaczone czerwienią usta lekko rozchylone. Ubrana jest w czerwoną suknię, zielony płaszcz zarzucony na głowę i brązową chustę; nad głową unosi się aureola. Ukazany pośrodku kompozycji anioł przedstawiony został w skręconej pozie, z górną częścią ciała zwróconą w lewą stronę, a głową i dolną częścią ciała w prawą. Twarz oddająca rysy młodego chłopca, posiada krótki nos, wyraziste oczy i miękko modelowane, drobne usta; głowa z włosami złocistymi, krótkimi, lekko pofalowanymi. Ubrany jest w jasną suknię odkrywającą lewy tors i lewą nogę oraz brązowy płaszcz na lewym ramieniu przerzucony przez biodro. Siedząca w chmurach, na tle rozświetlonej aury Matka Boska przedstawiona została od dołu, z nogami na półksiężycu i rękoma złożonymi na piersi. Maria jest ubrana w jasną białą suknię, a na głowie ma wieniec i aureolę z gwiazd. W tle zarys owiec na ziemi, niebo intensywne, lazurowe, przełamane kilkoma szarościami.

Zwiastowanie Joachimowi i Annie

Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji jest ukazany klęczący na chmurach św. Jan Nepomucen, ujęty w trzech czwartych, z uniesioną prawą ręką, a lewą odsuniętą na bok. Święty jest ubrany w czarną sutannę, białą komżę i brązowy, futrzany mucet z kapturem przewiązany pod szyją z czerwonym podbiciem; na głowie nosi czarny biret. Jasna, prostokątna twarz, z jasnym, kręconym zarostem, zwraca się ku górze; jego nos jest długi, oczy otwarte, usta wąskie, pełne, zaczerwienione; wokół głowy wieniec z pięciu gwiazd. Obok świętego dwa nagie putta, przepasane tkaninami, jedno podtrzymuje świętego, drugie, z palcem na ustach prawej ręki trzyma w lewej kłódkę, opierając dłoń o zamkniętą księgę i leżące na niej dwa klucze (czarny i złoty). Z prawej strony świętego ukazany został skrzydlaty anioł w niebieskiej szacie spoglądający na niego, trzymający w dłoniach kwiaty – lilię i niebieski kwiat. Nad świętym unosi się anioł dmący w trąby, ubrany w niebieską i różową suknię odsłaniającą nagi tors. Obok niego wyłaniające się z chmur uskrzydlone główki aniołków i krucyfiks. W tle panorama Pragi, z mostem i Wełtawą, w której pływają ubrane w strój kanonicki zwłoki świętego z gwieździstym wieńcem wokół głowy.

Apoteoza św. Jana Nepomucena

Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, jednoosiowy, jednokondygnacyjny. Mensa ołtarza z antepedium, w którym złocony krzyż. Nastawa ujęta postumentami z aniołami, w profilowanej ramie z kampanulami po bokach, z uszkami i konsolami w górnej części, zwieńczona bogato profilowanym wklęsłym gzymsem przechodzącym w dwie zwrócone ku sobie woluty z kartuszem i godłem Kotwica, umieszczonym pod muszlą palmetową. Obraz w ramie profilowanej, prostokątny, zamknięty półkolistym łukiem nadwieszonym. Stojące po bokach aniołki ukazane w kontrapoście, nagie, o pulchnych kształtach, przepasane na biodrach, z zarzuconymi na plecy złoconymi, miękko marszczonymi draperiami. Nastawa ciemnozielona ze złoconymi ornamentami i profilami; aniołki w naturalistycznej tonacji kolorystycznej.

Ołtarz św. Judy Tadeusza

Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, jednoosiowy, jednokondygnacyjny. Mensa ołtarza z antepedium, w którym złocony wieniec różany. Nastawa ujęta postumentami z aniołami, w profilowanej ramie z kampanulami po bokach, z uszkami i konsolami w górnej części, zwieńczona bogato profilowanym gzymsem, trójbocznym, z wklęsłymi bokami, z Okiem Opatrzności i muszlą palmetową. Obraz w ramie profilowanej, prostokątny, zamknięty łukiem półkolistym, nadwieszonym; na obrazie przedstawiona Apoteoza św. Jana Nepomucena. Stojące po bokach aniołki w kontrapoście, nagie, z wyciągniętymi rękami, o pulchnych kształtach, przepasane na biodrach złoconymi, marszczonymi draperiami. Nastawy ciemnozielone ze złoconymi ornamentami i profilami; aniołki w naturalistycznej tonacji kolorystycznej.

Ołtarz Św. Jana Nepomucena

Zdjęcie nr 1: Portal drzwi prostokątnych, prowadzących do kaplicy zakonnej, dwuskrzydłowych, czteropolowych, z romboidalnymi występami został ujęty ukośnie dostawionymi pilastrami z konsolami w miejscu głowic, podtrzymującymi profilowany, mocno wysunięty gzyms. Górna część jest flankowana spływami wolutowymi z kampanulami, zakończonymi rokokowymi wazonami i jest zwieńczona profilowanym gzymsem w kształcie łuku nadwieszonego. W zwieńczeniu owalny obraz w profilowanej, złoconej ramie z wizerunkiem św. Kingi.

Portal i drzwi do kaplicy zakonnej

Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji ukazany w całej postaci św. Juda Tadeusz, w lekkim kontrapoście, w żółtej szacie i czerwonym płaszczu przepasanym sznurem. Jego prawa dłoń spoczywa na piersi, natomiast w lewej dzierży maczugę. Po lewej stronie obrazu klęczy anioł ubrany w brązową suknię i niebieski płaszcz, w dłoniach trzyma owalny medalion z podobizną Chrystusa (brata stryjecznego Judy Tadeusza) o twarzy podobnej do wizerunku świętego. Po prawej stronie kompozycji jest widoczny wysoki cokół z pozostałościami po dwóch kolumnach; przed cokołem znajdują się drewniane belki oraz kwitnące kwiaty, a za nim fragment palmy. Nad świętym, na tle niebieskiego nieba z różowymi obłokami unoszą się uskrzydlony aniołek z palmą męczeństwa i główki aniołków.

Św. Juda Tadeusz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Franciszka przyjmującego stygmaty. Święty klęczy na skale, w trzech czwartych, z szeroko rozłożonymi rękami. Głowę zwraca ku górze, w kierunku serafina. Twarz ma pociągłą, nos długi, wąski, usta pełne, brodę krótką, spiczastą, włosy krótkie odsłaniające wysokie czoło i ucho. Święty jest ubrany w franciszkański, brązowy habit z kapturem, przepasany sznurem. Przed nim na skale leży otwarta księga, wsparta na czaszce. Za nim siedzi mnich czytający księgę, o dużej głowie, z szpiczastą, ciemną brodą i z tonsurą na głowie. W górnej partii widoczny jest krzyż, a na nim zza chmur wyłania się serafin rażący świętego krwawymi promieniami. W gęstych, niebiesko-szarych chmurach zasiadają dwa uskrzydlone putta. Putto na pierwszym planie spogląda na świętego, częściowo osłonięte ciemnoróżową tkaniną. Putto na drugim planie jest zwrócone w kierunku serafina i unosi prawą rączkę, częściowo jest zasłonięte chmurami. Całość utrzymana w brązowej tonacji kolorystycznej, rozjaśnionej żółtym światłem niebios i błękitem nieba w tle.

Stygmatyzacja św. Franciszka

Ołtarz boczny św. Zofii

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie podwieszonej pod gzyms tkaniny. Gzyms profilowany, wybrzuszony półkoliście, z owalnym polem, w którym znajduje się portret zmarłych. Kobiety ukazane w popiersiu, w trzech czwartych, z oczami na wprost. Pod nim tablica z inskrypcją w kształcie podwieszonej zawiniętej na bokach tkaniny zakończonej motywem lambrekinu. W polu inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / LAPIS HIC / MATREM SIMUL TEGIT et FILIAM / MATER / FRANCISCA CUCHI VENETA / EMENSO IN PIETATE CATHOLICA. / 74. ANNORUM CURDU / IN VIAM AETERNITATIS 13.AUGU(STI) 1753 ABIIT. / FILIA EJUS / CATHARINA FRANCISCI PLACIDI / S(ACRE) R(EGIE) M(AIESTATIS) ARCHITECTI et CAPITANI CONJUNX / MATREM SUAM / 43 ANNIS IN VIRTUTIBUS IMITATA / 10 MAJI A(NNO) 1756 HUC SECUTA. / UTRAMQ VIATOR / PIIS AD DEUM VOTIS PROSEQUERE / et VALE”.

płyta nagrobna

Epitafium Francesci Cucchi i Catariny Francesci Placidi

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta przedstawiający św. Zofię z trzema córkami, klęczącą przed Chrystusem siedzącym pośród obłoków. W centrum obrazu Zofia ukazana frontalnie, z uniesioną głową, skierowaną w prawo i rozłożonymi na boki rękami. Ubrana jest w zieloną suknię oraz błękitny płaszcz z jasnobrązowym kapturem spięty broszą u szyi. Przed Zofią klęczą jej córki ukazane jako młode dziewczęta, ubrane w suknie z gorsetami oraz płaszcze. Przed pierwszą od lewej córką Nadzieją stoi kocioł, obok Wiara trzyma ruszt, a Miłość miecz. W lewym górnym rogu obrazu Chrystus siedzący na obłoku, zwrócony w trzech czwartych w lewo, przepasany w partii nóg czerwonym płaszczem, w lewej ręce trzyma chorągiew, prawą unosi. Od Chrystusa w kierunku Zofii filakterie z napisem: „ECCE EGO QUI PROPTER VOS PASSUS SUM ET VOS PROPTER ME. Eze[chiel] Verb(um). 6”. Pośród obłoków ukazane putta i uskrzydlone główki anielskie. Nad św. Zofią unoszą się trzy aniołki, trzymające wieńce laurowe. W lewym górnym rogu kolumny ustawione na cokole oraz postument z figurą, przesłonięte podwieszoną zieloną draperią. W prawym dolnym rogu obrazu grupa klęczących członków bractwa św. Zofii, zwróconymi w lewo, z rękami złożonymi w geście modlitwy, w białych strojach brackich z kapturami i godłami na ramionach. U dołu napis: „Jakub Hodaczewski Podskarbi y Prokurator Bractwa S(więtej) Z(ofii)”. W prawym dolnym rogu przedstawienie fundatorki obrazu z mężem i dziećmi, zwróconymi w prawo, w pozycji klęczącej, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Ubrani w współczesne im stroje. U dołu napis: „Salomea Błońska Fondatorka tego Obrazu w Ro(ku) 1765. / dnia 30. Lip(ca) która się ofiaruie z małżonkiem y dziatkami pod opie/kę S(więtej) Zofii Braci y Siostr prosi o westchnienie”. U dołu obrazu, przed córkami św. Zofii sygnatura: „Josephus Kopaciński [...]”. Obraz ujęty malowaną na czarno ramą w formie niskiego cokołu, flankowanego kanelowanymi lizenami, podtrzymującymi profilowany gzyms.

Św. Zofia z córkami przed Chrystusem

Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje scenę tratowania przez konia Tomasza Szreniawskiego. U dołu kartusz z napisem "CRVS EQUI LAPSV FRACTVM / CONSOLIDATUR ET FACVLTAS MOTVS / RESTITVITVR".

Uzdrowienie Tomasza Szreniawskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Dzieło przedstawia scenę uzdrowienia chorej Jadwigi Paskówny, leżącej na łożu w towarzystwie dwóch piastunek i mężczyzny wyłaniającego się zza kotary. Nad nimi unosi się w chmurach św. Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "HEDVIGIS PASKOVNA / AB ACVIA FEBRE MOMENTO / FIT LIBERA".

Uzdrowienie Jadwigi Paskówny

Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje cierpiącą na łożu Teresę Chylińską z dwiema kobietami u boku i zakonnikiem w brązowym habicie z mieszkiem w ręku i z unoszącym się św. Janem Kantym w todze uniwersyteckiej. U dołu kartusz z napisem: "NOUENNIS PVER APHTHISI / CONFIRMATA REPENTE / CONUALESCIT".

Uzdrowienie Teresy Chylińskiej

Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje scenę uzdrowienia chorego na owrzodzenie gardła Wojciecha Olesowicza. Chory klęczy w otoczeniu członków rodziny przed kapłanem odprawiającym mszę przy ołtarzu. Nad nimi unosi się w chmurach św. Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "COLLVM A MALIGNO VLCERE / DEPASTVM ITA VT CIBVS ERVMPERET / EXTEMPLO SANATVR".

Uzdrowienie Antoniego Oleksowicza

Zdjęcie nr 1: Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje scenę uzdrowienia z wysokiej gorączki Marianny Gawlickiej, leżącej na łożu, w towarzystwie dwóch modlących się księży w białych komżach z postacią mężczyzny wyłaniającego się zza lewej krawędzi. Na modlitewniku jednego z duchownych napis "Józef, Cholewicz, 1878, odnowił". Nad nimi unosi się w chmurach Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "MARIANNA GAVLICKA A GRAVI/FEBRE IN MORTEM ADDVCTA MOX / CONUALESCIT".

Uzdrowienie Marianny Gawlickiej

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Marka ukazanego w pozycji siedzącej, przy stoliku, piszącego w księdze. Święty zwrócony w trzech czwartych w prawo, z głową przechyloną na prawe ramię, lewą ręka pisze piórem, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o wysokim czole, dużych oczach, prostym nosie i pełnych ustach. Ma długie i siwe włosy oraz brodę. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz czerwony płaszcz zawinięty wokół ramion i opadający po bokach postaci. Na stole przed świętym leżą i stoją księgi, o które oparta jest otwarta księga, w której pisze ewangelista, obok kałamarz z piórem. W prawym dolnym rogu obrazu jasnobrązowy lew. Tło brązowe, wypełnione brunatnymi obłokami, w górnej części dzieła trzy uskrzydlone główki anielskie. Obraz ujęty złoconą, profilowaną ramą dekorowaną kwiatami i racaille'm.

Św. Marek

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.

Lot z córkami

Zdjęcie nr 1: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie pionowej płyty, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonym profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem własnym (róża przebita strzałą) pod kapeluszem kanonickim, zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema zawiniętym na zewnątrz taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w czerwonej pelerynie z zielonymi befkami, z orłem na łańcuchu, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w prawą stronę. Jego twarz jest pełna, o zaczerwienionych policzkach, nos szeroki, oczy otwarte w płytkich oczodołach, spoglądają wprost, usta zamknięte, lekko uśmiechnięte, wyraziście zaznaczone czerwienią. Włosy jasne, zaczesane do tyłu, sięgające szyi, sprawiające wrażenie peruki. Tło nieokreślone, ciemne, w tonacji szarej. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / M. ANTONIUS. ZOŁĘDZIOWSKI / U(TRIUSQUE) J(URIS) S(AGRE) T(HEOLOGIAE) D(OCTOR) P(ROFESSORI) / IN. ACADEMIA. ARCADUM. NORINDUS. CALCEDONIUS. / RECTOR. UNIVERSITATIS. SEPTENNIO. MAGNIFICUS. / PROCANCELLARUS. / CRACOVIENSIS. CATHEDRALIS. CANONICUS. / APUD. S(UMMI) P(ONTIFICES) MM. / BENEDICTUM. XIV. CLEMENTEM. XIII. / PRO. REFERENDO. III. ALBUM. SANCTORUM. / DIVO. IOANNE. CANTIO. / TRIBUS. LUSTRIS. / FELIX. IN. URBE. POSTULATOR. / PIUS. IUSTUS. LIBERALIS. CARUS. / CUM. VIXISSET. TERRIS. ANNOS. LXXII. / ASTRA. PETIIT. / AE. C. MDCCLXXXIII. IX. KAL(ENDAS) SEPTEMBRIS. / HIC. / RESURRECTIONEM. MORTUORUM. / ET. / VITAM. VENTURI. SECULI. / EXPECTAT. / M(AGNAE) M(AGISTRI) IOSEPHUS. ALOYSIUS. PUTANOWICZ. / PETRUS. IOSEPHUS. RYDULSKI. / SACREA. THEOLOGIE. DOCTORES. / MAESTI. GRATI. EXEQVUTORES. / POSUERE".

płyta nagrobna

Epitafium Antoniego Żołędziowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej ramie. Biskup ukazany frontalnie, do pasa, w białej rokiecie podbitej czerwonym aksamitem na rękawach i szarej kamizelce. Jego twarz jest podłużna, oczy wąskie, nos zgrubiony na końcu a usta pełne, zamknięte; na głowie peruka z lokami po bokach. Na piersi zawieszony krzyż pektoralny i czerwona szarfa z białą obwolutą z orderem i gwiazdą św. Stanisława. W tle fragment półki z książkami. Po lewej stronie napis: "Joseph Olechowski / Ep(isco)p(us) Uranopolit(anensis) Suffragan(es) / Archidiac(onus) et aliquoties Admi/str(ator) Dioecesis Cracivien(sis)". Z tyłu na ramie napis: " Ze zbiorów pana Jenerała Dąbrowskiego / Dar Pana Mańkowskiego z Winnogóry 1912".

Portret Józefa Olechowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego prostokąta z przedstawieniem trzech świętych męczenników z zakonu kanoników regularnych. W centrum kompozycji ukazani trzej zakonnicy w postawie stojącej. Pośrodku święty ustawiony frontalnie w kontrapoście z prawą nogą ugiętą w kolanie, z rękami na wysokości piersi, w lewej trzyma palmę męczeństwa, głowę ma skierowaną delikatnie w prawą stronę i uniesioną do góry. Twarz młodzieńcza, szeroka z długim nosem, okolona krótkimi i ciemnobrązowymi włosami. Zakonnik po prawej stronie obrazu zwrócony delikatnie w prawo z lewą nogą ugiętą w kolanie, z głową pochyloną w dół, ręce ugięte w łokciach, w lewej trzyma palmę męczeństwa. Twarz podłużna z długim nosem, okolona delikatnym zarostem i ciemnobrązowymi włosami. Zakonnik po lewej stronie obrazu, zwrócony trzy czwarte w lewo z prawą nogą ugiętą w kolanie, z lewą ręką wyciągniętą w bok w prawej trzyma palmę męczeństwa. Twarz szeroka, okolona bujną i siwą brodą, włosy długie, opadające na plecy. Zakonnicy ubrani w białe habity i płaszcze zakonu kanoników regularnych ozdobione godłem zakonu: czerwonym sercem z krzyżem. Przed świętymi na podłodze leżą skrzyżowane: pałka i miecz. Całość ukazana we wnętrzu architektonicznym, flankowanym po bokach podporami: po prawej dwoma filarami na niskich cokołach, a po lewej kolumną i filarem ustawionymi na wysokich cokołach. Po lewej stronie obrazu, na cokole kolumny inskrypcja: „Tres Servi Christi / Cosacorum Fusti/bus Isti / Cesi. Relliqvias / hic posuere suas”. W tle za świętymi prześwit z pochmurnym niebem, rozświetlony w górnej części. Rama drewniana na cokole flankowana kanelowanymi pilastrami, zwieńczona profilowanym gzymsem, polichromowana na czarno.

Trzech męczenników zakonu Fratres de Poenitentia Beatorum Martyrum (Marków)

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie pionowej tablicy, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonej profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem Prus III pod kapeluszem kanonickim zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w białym kołnierzu z turkusowymi befkami, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w lewo. Jego twarz jest pełna, nos wydatny, prosty, oczy otwarte, spoglądają wprost, usta zamknięte, wyraziście zaznaczone czerwienią, włosy krótkie, kręcone na bokach, odsłaniające niewielkie zakola. Tło nieokreślone, w tonacji brązów. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IOANNI IOSEPHO / RYGALSKI / SACRAE THEOLOGIAE DOCTRO I PROFESSORI / ECCLESIAE COLLEGIATAE SANCTI FLORIANI CUSTODI / UNIVERSITATIS ALMAE / FILIO PATRI RECTORI / SAPIENTI MUNIFICIO MORIGERO / CARO MAGNIFICO / QUI TURRES ISTIUS TEMPLI AERE PANNONIO/ TECTAS ASTRIS INTULIT. / COLLEGIATAS et PAROCHIALEM VETERO CORCINENSEM / QUAS REXIT et ORNAVIT ECCLESIAS / SACRA SUPELLECTILI DITAVIT. / ANNO SALUTIS GENERIS HUMANI MDCCLXXIX / AETATIS LXI / VIAM UNIVERSAE CARNIS INGRESSO / FIDI DOLENTES EXECUTORES / AMORIS MEMORIAE ERGO / POSUERE / Quid Solutis est Beatius curis / Cum mensonus reponit ac peregrino / Labore fessi venimus Patriam ad nostram / Hoc est quod unum est pio laboribus antis!".

płyta nagrobna

Epitafium księdza Jana Józefa Rygalskiego

Zdjęcie nr 1: U spodu: "Franciscus Smuglewicz inv. et del. ", "C. F. Stoelzer sc. Dresdae 1791" I "Boleslaus II. dictum Audax in Alba Regina Hungariae Belam Principem diademate exornat".
Na grafike nałożona kartka z napisem: "Franciscus Smuglewicz invenit et deline Varsovia", "Bolesław Śmiały Bele na tronie Węgierskim w Białogrodzie osadza. R. 1065."

Bolesław Śmiały koronuje Belę na króla węgierskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z postacią papieża ukazanego w trzech czwartych, do pasa, ubranego w mucet i camaro na głowie. W górnej części obrazu napisy, po lewej: „CLEMENS X. P[ONTIFEX] M[AXIMUS]”, po prawej: „1670-1676”.

Portret papieża Klemensa X

Zdjęcie nr 1: Portret ukazuje biskupa w fioletowym mucecie, z kołnierzem, kapturem i orderem Orła Białego na piersi z gwiazdą orderową z dewizą Pro Fide, Lege et Rege. W górnym lewym rogu napis: "X: Andrzej Stanisław / Załuski, Biskup krakowski. / *1694; + 1758."

Portret Andrzeja Stanisława Załuskiego

Zdjęcie nr 1:

Portrety żon królów z dynastii Jagiellonów i królów elekcyjnych

Zdjęcie nr 1:

Portret papieża Leona XIII

Zdjęcie nr 1: Papież jest ukazany do pasa, ubrany w komżę, mucet i stułę związaną na piersi, piuskę, z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa. W górnej części obrazu napisy, po lewej: „PIVS VII. P[ONTIFEX] M[AXIMUS]”, po prawej: „1800-1823.”.

Portret papieża Piusa VII

Zdjęcie nr 1:

Portret papieża Pawła III

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie prostokąta stojącego wypełniona inskrypcją.

Inskrypcja:

D. O. M. / KU PAMIĘCI / Feliksa Antoniego / SZCZEPANOWSKIEGO / Doktora Medycyny urodz: w Rozdole w / Galicji w r. 1794 a zmarłego w 1835 w / Krakowie w skutek kontuzyi pod Wołskie - / mi rogatkami 1831 r. oraz syna jego Zeno - / na zmarłego w r. 1838. / Pozostała wdowa prosi o / Zdrowaś Maryja za ich dusze.

Poniżej inskrypcji herb Wieniawa.

płyta nagrobna

Epitafium Feliksa Antoniego i Zenona Szczepanowskich

Zdjęcie nr 1: Portret papieża ukazanego do pasa, w trzech czwartych, ubranego w mucet, stułę i camaro na głowie. W lewym górnym rogu napis: po lewej stronie"CLEMENS XIII. P[ONTIFEX] M[AXIMUS]", a po prawej: "1758-1769".

Portret papieża Klemensa XIII

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający papieża Aleksandra VII ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma podłużną twarz o wyrazistych rysach, ciemne oczy, długi nos i wąskie usta otoczone przyciętymi, siwymi wąsami i wąską bródką; rzadkie, siwe włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w czerwony, podbity futrem mucet, podobnego koloru stułę zdobioną złotym ornamentem oraz psujące do muncetu camauro na głowie. W górnej części obrazu napisy, po lewej „ALEXANDER VII. P(ONTIFEX) M(AXIMUS)”, po prawej: „1655-1667”.

Portret papieża Aleksandra VII

Zdjęcie nr 1: Portret biskupa ukazanego do pasa, w komży, niebieski mucet, na którym krzyż pektoralny, order Orła Białego z gwiazdą opatrzoną dewizą Pro Fide, Lege et Rege (Za wiarę, Prawo i Króla). W lewym górnym narożu napis: „X. Kajetan Ignacy Sołtyk / Biskup krakowski. / *1715; +1788." Na odwrocie napis zdublowanego płótna napis czarną farbą: "Nicolaus Janowski Pinxit / Cracovia".

Portret Kajetana Sołtyka

Zdjęcie nr 1: Portret biskupa Felicjana Szaniawskiego, ukazanego do pasa, w trzech czwartych, w komży i fioletowym mucecie, z krzyżem pektoralnym na piersi przytrzymywanym prawą dłonią, z piuską na głowie. W górnym lewym rogu napis: "X. Felicyan Konstanty / Szaniawski. Biskup krakowski. / *1668; +1732".

Portret biskupa Felicjana Konstantego Szaniawskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający papieża Innocentego XI ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma podłużną twarz o wyrazistych rysach, ciemne oczy, prosty nos i pełne usta otoczone przyciętymi, siwiejącymi wąsami i wąską bródkę. Jest ubrany w czerwony, podbity futrem mucet oraz psujące do niego camauro na głowie. W górnej części obrazu napisy, po lewej: „INNOCENTIVS XI P(ONTIFEX) M(AXIMUS)”, po prawej: „1676-1689”.

Portret papieża Innocentego XI

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje papieża Grzeorza XVI w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma podłużną twarz o wyrazistych rysach z ciemnymi oczami, długim nosem i pełnymi ustami; ciemne, bujne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w ciemnoczerwony, podbity futrem mucet, podobnego koloru stułę zdobioną złotym ornamentem i białą piuskę na głowie W górnej części obrazu napisy, po lewej „GREGORIVS XVI. P[ONTIFEX] M[AXIMUS]”, po prawej „1831-1846”.

Portret papieża Grzegorza XVI

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z postacią papieża siedzącego na tronie z wysokim zapleckiem i ciemnoczerwonym obiciem, ujętego frontalnie, z uniesioną prawą ręką z wyprostowanymi trzema palcami i lewą opartą na podłokietniku. Na owalną twarz z wysokim czołem, małymi oczami, szerokim nosem i wąskimi ustami. Siwe włosy są krótko przystrzyżone. Jest ubrany w białą albę, komżę, czerwony mucet, dekorowaną herbami i złotym ornamentem stułę złączona sznurem ze złotymi chwostami i białą piuskę; na serdecznym palcu prawej dłoni ma pierścień z zielonym oczkiem. Tło stanowi bogato zdobiona zielono-złota tkanina.

Portret papieża Piusa IX

SDM_COVER_PHOTO

Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Portret Jana Kazimierza w ujęciu do kolan, zwróconego w trzech czwartych w lewo, ubranego w zbroję płytową, z widocznym pod szyją ozdobnym kołnierzem i orderem złotego runa; w peruce. W prawej ręce trzyma kij, lewą opiera na biodrze. Obok niego, na okrytym różową tkaniną blacie stoi hełm z zatkniętymi piórami. Tło nieokreślone, ciemne.

Jan Kazimierz w zbroi

Zdjęcie nr 1: Obraz w profilowanej, złoconej ramie przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem. Maria siedzi, prawą ręką przytrzymuje Jezusa, w lewej trzyma kwiat passiflory. Pochyla nieznacznie głowę, spogląda w dół, ma owalną twarz o łagodnym wyrazie, ciemne oczy, prosty nos i małe usta. Jest ubrana w czerwoną, przepasaną suknię i niebieski maforion z zielonym podbiciem zarzucony na głowę i spięty na dekolcie. Dzieciatko siedzi na jej prawym kolanie zwrócone w trzech czwartych w lewo. Spogląda na kwiat i sięga po niego prawą ręką, lewą przytrzymuje się Matki. Ma okrągłą twarz, jasne oczy, prosty nos i małe usta, na policzkach rumieńce. Biodra osłania mu biała szarfa. Scena rozgrywa się przed arkadą, za postaciami widać fragmenty podpór z archiwoltą, przy której rośnie pnącze. Za arkadą rozciąga się górzysty krajobraz, którego większą część wypełnia niebo pomarańczowe w dolnej partii i przechodzące wyżej w niebieskie.

Matka Boska z Dzieciątkiem i pasiflorą

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z wciętą odcinkowo krawędzią dolną i zakończonego łukiem odcinkowym z nadwieszeniem. Ukazuje siedzącą na skale św. Małgorzatę trzymającą na sznurku leżącego u jej stóp smoka. Jej twarz jest owalna, nos prosty, oczy otwarte a usta zamknięte, na głowie nosi długie, opadające na ramiona, falujące ciemne włosy. Wokół głowy nimb promienisty. Święta jest ubrana w białą koszulę z marszczonymi rękawami, brązową suknię i kamizelkę oraz niebieski płaszcz. W prawej ręce trzyma prosty krzyż, a w lewej smycz i palmę męczeństwa. Smok jest ukazany niemal frontalnie, z łapami wyciągniętymi na skale, uniesioną ku górze otwartą paszczą z językami ognia i widocznym tułowiem z ogonem. W tle górzysty krajobraz z różowo niebieskim-niebem i ciemnymi chmurami z główkami aniołków i silnym strumieniem światła padającym na świętą.

Św. Małgorzata

Zdjęcie nr 1:

Matka Boska Bolesna

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego prostokąta z przedstawieniem adoracji Dzieciątka. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Na jej kolanach leży śpiące Dzieciątko. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, długim nosie, drobnych ustach i przymkniętych oczach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w różową suknię oraz silnie udrapowany niebieski płaszcz. Dzieciątko nagie o pełnej twarzy, małym nosie i ustach oraz zamkniętych oczach. W tle pejzaż wiejski z rolnikiem odpoczywającym przy wypasie bydła. Dalej, po prawej stronie obrazu miasto, otoczone wysokim murem z basztami, położone na wzgórzu. Tło utrzymane w brunatnej tonacji. Niebo jasnobłękitne z białymi, strzępiastymi chmurami. Rama złocona, profilowana, dekorowana dwoma pasami kimationu. Na płótnie znak seryjnego wyrobu płótna, w którym mieści się znak firmy WINSOR & NEWTON’S z Londynu.

Matka Boska adorująca Dzieciątko

Zdjęcie nr 1: Obraz „Zwiastowanie” w kształcie leżącego prostokąta. Po prawej stronie, na tle budynku o boniowanych narożach ukazana jest Maria siedząca przed ławą z pulpitem i otwartą księgą. Matka Boska zwrócona trzy czwarte w prawą stronę, z prawą ręką wspartą na księdze, a lewą uniesioną na wysokości piersi w geście powitalnym. Twarz szeroka z wysokim czołem, drobne usta, długi i wąski nos oraz małe, ciemne oczy. Jej głowę okalają długie, kręcone i jasne włosy, które spadają na ramiona i piersi. Ubrana jest w ciemnoróżową suknię i niebieski płaszcz ze złotą podszewką, okrywający ramiona i nogi. Po lewej stronie obrazu przyklęka archanioł Gabriel, ukazany z prawego profilu. Archanioł w lewej dłoni trzyma gałązkę białej lilii, a prawą unosi do góry i błogosławi. Jego twarz ukazana jest z prawego profilu, ma wysokie czoło i długi nos oraz delikatnie rozchylone usta. Głowę okalają bujne, ciemnobrązowe i kręcone włosy. Ubrany jest w białą suknię z długimi rękawami oraz czerwony płaszcz z zieloną podszewką, ma również złote skrzydła. Nad głową Marii i archanioła znajdują się promieniste nimby. W tle pejzaż ze statkami w porcie, górami i ciemnymi drzewami. Rama drewniana, zdobiona liśćmi akantu. W lewym dolnym narożu obrazu, słabo widoczna sygnatura, przysłonięta ramą: „Kop(iował) M. Rajkowski” (?). Na odwrociu karteczka z drukowanym napisem: „Ze zbiorów Jana kardynała Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no 155”.

Zwiastowanie

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w lewo, ukazany w półpostaci. Twarz owalna, małe oczy, nos długi i wąskie usta, wyraźnie zaznaczony podbródek. Włosy brązowe, średniej długości. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mantolet, białą befkę i niebieską piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny. Tło jednolite i brązowe. W prawym, górnym narożu obrazu tarcza ujęta oznakami godności biskupiej (czerwonym kapeluszem z chwostami, infułą, pastorałem i krzyżem) z godłem herbu Pomian oraz poniżej napisem: „KAZIMIERZ ŁUBIEŃSKI / BISKUP KRAKOWSKI / KSIĄŻĘ SIEWIERSKI / + 1720”.

Portret biskupa Kazimierza Łubieńskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, prawą ręką obejmuje lewe ramię. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie i pełnych ustach, okoloną brązową brodą i brązowymi, prostymi włosami, sięgającymi ramion. Z jego głowy wychodzą trzy wiązki promieni. Ubrany jest w czerwoną tunikę i niebieski płaszcz zarzucony na ramiona. Chrystus ukazany jest na tle pejzażu pustynnego, z wydmami oraz ciemniejącym niebem z widocznymi w oddali rozjaśnionymi fragmentami. Obraz ujęty złoconą, profilowaną ramą, dekorowaną w narożach palmetami i ornamentem roślinnym.

Pan Jezus na pustyni

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną frontalnie, obiema rękami przytrzymuje na piersi płaszcz. Twarz ma owalną, o niskim czole, migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach; okoloną jasnobrązowymi, kręconymi brodą i włosami. Chrystus ubrany jest w białą, luźną tunikę oraz granatowy płaszcz zarzucony na ramiona i podtrzymywany z przodu postaci. Chrystus ukazany jest na tle pejzażu z błękitno-różowym niebem. Obraz ujęty szeroką, profilowaną, czarną ramą z złoconym perełkowaniem.

Chrystus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum ukazany papież przedstawiony do kolan, siedzący na rzeźbionym fotelu obitym czerwoną tkaniną. Postać zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, w prawej uniesionej ręce trzyma kartkę z napisami: „Alla San[...] / Papa Pio VI" i „Per / Ignacio / Pov[...]o", lewa spoczywa na podłokietniku. Twarz ma owalną, z wysokim czołem i drugim podbródkiem, o małych, wąskich oczach, uniesionych brwiach i pełnych ustach; okoloną krótkimi, siwymi i kręconymi włosami. Na głowie ma białą piuskę. Ubrany jest w białą sutannę, rokietę obszytą koronką, czerwony mucet podbity białym futrem oraz czerwoną, wzorzystą stułę. Po lewej stronie postaci stolik, na którym leżą zegar, książki, czerwone camaro oraz tacka z kałamarzami i piórami. Papież ukazany we wnętrzu na tle czerwonego, wzorzystego tła, z podwieszoną draperią w prawym, górnym rogu obrazu. Obraz ujęty profilowaną, złoconą ramą, dekorowaną przy krawędzi ornamentem geometrycznym.

Portret papieża Piusa VI

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej ramie. Biskup ukazany na ciemnym, nieokreślonym tle, do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Jego twarz jest silnie oświetlona, nos smukły, z lekkim garbkiem, oczy otwarte, usta zaciśnięte, włosy jasne, lekko kręcone, odsłaniające wysokie czoło. Jest ubrany w białą albę, fioletowy mucet z białym kołnierzem i piuskę na głowie. Na piersi wisi na złotym sznurze krzyż pektoralny.

Portret Feliksa Turskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji, na jednolitym czerwono-brązowym tle ukazany papież Innocenty X przedstawiony w popiersiu, zwrócony w trzech czwartych w lewo. Postać ukazana jako starszy mężczyzna o przenikliwym spojrzeniu z krótką, siwiejącą brodą oraz niewielkim wąsem. Na głowie wysokie, czerwone nakrycie głowy – tzw. camauro. Ramiona okryte czerwonym mucetem wykonanym z połyskującej tkaniny, spod którego widoczny jest biały kołnierz. Na odwrociu obrazu kartka z drukowanym napisem„Ze zbiorów księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia-biskupa krakowskiego numer 94” oraz odręcznie „Innocenty X / Don Diego Velázquez”.

Portret papieża Innocentego X

Zdjęcie nr 1: Wzdłuż dolnej krawędzi napis "* 1798 Adam Mickiewicz + 1854"

Portret Adama Mickiewicza

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem hrabiego Agenora Gołuchowskiego, ukazanego do pasa, zwróconego w trzech czwartych w prawo. Agenor ma pociąglą twarz o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Zarost tworzą siwe bokobrody i broda, mężczyzna łysieje i ma krótko przystrzyżone włosy. Jest ubrany w białą koszulę z czarna muchą, czarna kamizelke i taką samą marynarkę. Przy dolnej krawędzi obrazu napis „AGENOR HRABIA GOŁUCHOWSKI. / *1812 - +1875.”.

Portret hrabiego Agenora Gołuchowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem Pawła Popiela. Ujęcie portretowe, z torsem zwróconym lekko w lewo i głową frontalnie. Popiel ma trójkątną twarz o małych oczach, garbatym nosie i wąskich ustach zakrytych częściowo. Zarost tworzą siwe wąsy i bokobrody, włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w białą koszulę przewiązaną białą apaszką i czarną marynarkę. Przy dolnej krawędzi obrazu napis „*1807 PAWEŁ POPIEL +1892”.

Portret Pawła Popiela

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia mężczyznę ukazanego do pasa, w trzech czwartych, zwróconego w lewo, w czarnej sutannie, z księgą w prawej dłoni. Jego twarz jest pełna, lekko wydłużona, oczy szeroko otwarte, ciemnobrązowe, nos wyrazisty, szeroki u dołu, usta pełne, zamknięte. Na głowie ma siwe włosy, krótkie, proste, zachodzące częściowo na uszy. Tło nieokreślone, w tonacji ciemnego brązu. W lewym górnym rogu napis „Joannes Cantius / TARSKI / Canonicus Col(legia)tae S(antae) A(nnae) Collegii 4 / Paenitentiariorum Praefectus / aetatis 76. Obiit A(nn)o D(omi)ni / 1800.”

Portret Jana Kantego Tarskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.

Matka Boska jako orędowniczka dusz czyśćcowych

Zdjęcie nr 1:

Portret Macieja Sarbiewskiego

Zdjęcie nr 1:

Portret Piotra Skargi

Zdjęcie nr 1: Wzdłuż dolnej krawędzi płótna napis: "Królowe Polskie w Dynastyi Piastów"

Portret żon królów z dynastii Piastów

Zdjęcie nr 1:

Portret Samuela Maciejowskiego

Zdjęcie nr 1:

Portret bpa Piotra Tomickiego

Zdjęcie nr 1:

Portret bpa Jerzego Radziwiłła

Zdjęcie nr 1:

Portret bpa Piotra Wysza

Zdjęcie nr 1:

Portret Sebastiana Petrycego

Zdjęcie nr 1:

Portret Mikołaja Gerlaka

Zdjęcie nr 1: Obraz odspojony od ramy, płótno pociemniała

Portret Bartłomieja Brózdy

Zdjęcie nr 1:

Portret Mikołaja Kopernika

Zdjęcie nr 1:

Portret Franciszka Cezarego

Zdjęcie nr 1: Portret Oktawiana Woltznera
Krakowczyk słynny budowniczy

Portret Oktawiana Woltznera

Zdjęcie nr 1:

Portret Mikołaja Wierzynka

Zdjęcie nr 1: Portret Stanisława Orzechowskiego
kanonik przemyski

Portret Stanisława Orzechowskiego

Zdjęcie nr 1:

Portret Marcina Kromera

Zdjęcie nr 1:

Portret Jana Kochanowskiego

Zdjęcie nr 1:

Portret Stanisława Leszczyńskiego

Zdjęcie nr 1:

Portret Żelisława

Zdjęcie nr 1:

Portret Stefana Czarnieckiego

Zdjęcie nr 1:

Portret Jana Zamoyskiego

Zdjęcie nr 1:

Portret Skarbimierza

Zdjęcie nr 1:

Portret Jana Pawła Woronicza

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego owalu. W centrum popiersie Łukasza Opalińskiego zwróconego w trzech czwartych w prawo, z głową skierowaną w lewo. Twarz pociągła, o dużych, migdałowatych oczach, garbatym nosie i pełnych ustach, z długimi wąsami; okolona brązowymi, krótkimi, kręconymi włosami, podgolonymi po bokach. Ubrany jest w zielony żupan zapinany z przodu rzędem guzików oraz brązowy kontusz. Postać ukazana na brązowym tle. Wzdłuż górnej krawędzi obrazu wstęga z napisem: „ŁUKASZ OPALIŃSKI MARSZ(AŁEK) NADW(ORNY) KOR(ONNY) STATYSTA. + 1662”. Obraz ujęty prostą, złoconą ramą.

Portret Łukasza Opalińskiego

Zdjęcie nr 1:

Portret Jana Karola Chodkiewicza

Zdjęcie nr 1:

Portret Jana Tarnowskiego

Zdjęcie nr 1:

Wjazd księcia Józefa Poniatowskiego do Krakowa

Zdjęcie nr 1: Na dole obrazu napis: "Stanisław August - ostatni z Dynastyi i elekcyi: Król Pols: W. X: Lit: / Od Pawła I Cesarza wszech Rossyi / pogrzebem w Peterzburgu pożałowany. / dnia 22. Lutego R. 1798"

Fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum. Portret Stanisława Augusta, uchwalenie Konstytucji 3 maja, rzeź Pragi, katafalk Stanisława Augusta w Pałacu Marmurowym w Petersburgu

Zdjęcie nr 1: Na odwrociu: "Drzewo dynastyczne królów Polski" i "Ze zbiorów / B. P. JANA PAWŁA WORONICZA".

Drzewo genealogiczne z pustymi medalionami

Zdjęcie nr 1: W lewym, dolnym rogu sygnatura "Michał Stachowicz malował (?) / w Krakowie / 1819 R."

Pokój chocimski

Zdjęcie nr 1: W lewym dolnym rogu sygnatura "Michał Stachowicz malował w Krakowie 1819."

Kazimierz Wielki nadający statuty wiślickie (Kazimierz Wielki słuchający próśb chłopów)

Zdjęcie nr 1: W lewym, dolnym rogu sygnatura "Michał Stachowicz malował 1819."

Nadanie przywilejów Akademii Krakowskiej przez Władysława Jagiełłę

Zdjęcie nr 1: U dołu napisy: "Michael Stachowicz invenit et deline Cracovia 1819.19." i "Vladislaus II prostratis ad Grundvaldum Cruciferis exuvias Ulrici remittit a. 1410."

Władysław II oddaje krzyżakom zwłoki Ulricha von Jungingen

Zdjęcie nr 1:

Unia Lubelska

Zdjęcie nr 1:

Przysięga Kościuszki na Rynku w Krakowie

Zdjęcie nr 1:

Portret bpa Jana Grotowica

Zdjęcie nr 1: Napis w lewym dolnym rogu „Franciscus Smuglewicz invent et delin Varsovia”.
W prawym dolnym rogu „Hieri Carattori sculp. Romae”.
Na dole napis „Mieczysław I. bałwochwalstwo w Polscze obala. R. 965.”

Obalenie bałwochwalstwa w Polsce

Zdjęcie nr 1: U dołu rysunku napis: "Poselstwo do Zygmunta III. z zaproszeniem Władysława na tron moskiewski. R. 1610."

Poselstwo do króla Zygmunta III z zaproszeniem Władysława na tron moskiewski w 1610 r.

Zdjęcie nr 1:

Stefan Batory nadaje pokój posłom cara Iwana w 1581 r.

Zdjęcie nr 1:

Portret bpa Zbigniewa Oleśnickiego

Zdjęcie nr 1: "Michael Stachowicz invenit: delineav: Cracovia. 1821."
"Bitwa Powstańców Krak: pod Racławicami. Ru. 1794"

Bitwa pod Racławicami

Zdjęcie nr 1: U dołu napisy: "Michael Stachowicz invenit delin Cracovia 1821" i "Ogłoszenie Zasad Królestwa i Konstytucji w Warszawie R. 1815."

Ogłoszenie konstytucji Królestwa Polskiego w katedrze św. Jana w Warszawie

Zdjęcie nr 1: "Michael Stachowicz deline Cracovia d. 31 Martii 1821 an"
"Zgon Józefa Xcia Poniatowskiego Naczelnika Woysk Xstwa Warsz: pod Lipskiem. R. 1813 ."

Śmierć księcia Józefa Poniatowskiego pod Lipskiem

Zdjęcie nr 1: Napisy: "Michael Stachowicz deline Cracovia 1821. an", "Bitwa pod Maciejowicami 10. Paździer: Ru 1794."

Wzięcie Kościuszki do niewoli w bitwie pod Maciejowicami

Zdjęcie nr 1:

Niezbadana przyszłość Polski

Zdjęcie nr 1: Pomnik przyścienny składa się z wysokiego cokołu, na którym stoi kobieta nakładająca wieniec laurowy na popiersie Mikołaja Kopernika osadzone na kolumnie. Cokół ujęty jest dwoma boniowanymi ryzalitami, z ośmiobocznymi tarczami z herbem Krakowa i Uniwersytetu Krakowskiego. Pośrodku cokołu wyryto inskrypcję: "Nicolaus Copernicus / Patriae Urbis Universisitatis / Decus Honor Gloria". Po bokach na cokole ustawiono na niskich zwężających się, okrągłych w planie cokolikach glob ziemski i sferę planet. Pomiędzy nimi niska płyta z inskrypcją "Sapere Auso". Nad niej stoi kobieta, personifikacja Uranii (?) ukazana w kontrapoście, w szatach ściśle przylegających do ciała i z szarfą przepasaną przez lewe ramię ze znakami zodiaku. Jej twarz jest owalna, o zaostrzonej brodzie, ostrym nosie i drobnych ustach, otwartych, wydanych oczach, z włosami gęstymi, długimi, falującymi lokami opadającymi na ramiona. Głowa zwieńczona diademem z gwiazdą. Prawą ręką trzyma Tarczę Sobieskiego (z herbem Janina i astrologicznym Bykiem wśród gwiazd) opartą o podłoże, a w lewej wieniec z lauru nad głową Kopernika. Popiersie astronoma jest osadzone na wysokim cokole w kształcie gładkiej kolumny, ukazane frontalnie. Twarz modelowana sumarycznie, z zaznaczonymi zmarszczkami, prostym nosem i kręconymi włosami sięgającymi podbródka. Grupa rzeźbiarska ukazana na tle prostokątnego, zamurowanego przejścia, z kratą. Nad nim złocona gloria z kłębiastymi chmurami, między którymi napis „STA SOL NE MOVERE”.

Pomnik nagrobny Mikołaja Kopernika

Zdjęcie nr 1:

Pierwszy sejm Królestwa Polskiego w 1818 r.

Zdjęcie nr 1: Epitafium wsparte na dwóch konsolach, podtrzymujących gzyms, nad którym dwie płyty: dolna prostokątna, z wydzieloną ostrołukowo zakończoną tablicą z inskrypcją oraz górna, półkolista, w formie maswerku, z okrągłym polem na portret i wieńcem laurowym wzdłuż górnej krawędzi, zwieńczonym krzyżem. Inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Jozefowi Markowskiemu / Medycyny Doktorowi Profess(orowi) Chemii / i Mineralogii w Uniwersytecie Jagiell(ońskim) / ur(odzonemu) na Ukrainie 1758 r(oku) w Krakowie 1829 r(oku) / zmarłemu / Mężowi z obszernej nauki cnót obywa/telskich i poświęceń dla ludzkości / w Polscze i Francyi wsławionemu / ten pomnik / Marya z Langlotów Markowska / położyła.”

płyta nagrobna

Epitafium Józefa Markowskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w kształcie leżącego prostokąta w prostokątnym obramieniu zwieńczonym trójkątnym szczytem ze ślimacznicami na narożach. W polu inskrypcja "PAMIĘCI / IGNACEGO STADNICKIEGO / I JULIUSZA SYNA / XAWERA Z ZBOINSKI STADNICKA / ŻONA I MATKA OSTATNI DOWÓD / PRZYWIĄZANIA SKŁADA / 1830".

płyta nagrobna

Epitafium Ignacego i Juliusza Stadnickiego

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w kształcie leżacego prostokąta w prostokątnym obramieniu zwieńczonym trójkątnym szczytem z zwiniętymi liścmi akantu w dolnych narożach i wierzchołkiem uformowanym z dwóch niewielkich stykających się ze sobą antytetycznie ustawionych ślimacznic. U podstawy w narożach ślimacznice zakończone wywiniętym liściem akantu.

Inskrypcja:

IANOWI I WIKTORYI Z RUDZIŃSKICH / ZBOIŃSKIM / XAWERA ZE ZBOIŃSKICH STADNICKA / NA CZEŚĆ PRZYWIĄZANIA I WDZIĘCZNOŚCI KU RODZICOM / TEN POMNIK DLA WIECZNEY PAMIĘCI POŚWIĘCA / 1830

Inskrypcja pierwotnie pozłacana.

płyta nagrobna

Epitafium Jana i Wiktorii Zboińskich

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem w ośli grzbiet z krzyżem, wsparte na konsoli wpisanej w formę trójkąta zwróconego ku dołowi, o bokach profilowanych, lekko wklęsłych, z tarczą herbową. W polu tarczy nakrytej hełmem z koroną otwartą i klejnotem w postaci strusich piór znajduje się godło herbu Ramułt – pięć róż. W część środkową wpisany maswerk, w jego polu inskrypcja „Błogosławiony / który ma baczenie na po/trzebnego i na ubogiego / Ps. 40. / PAMIĘCI / JULIANA CZERMIŃSKIEGO / PROFESS(ORA) HISTORYI POWSZECHNEJ / W UNIWERS(YTECIE) JAGIELOŃSKIM / ŻARLIWEGO KATOLIKA, / KTÓRY W WYSOKIM STOPNIU / POSIADAŁ DAR POCIĄGANIA MŁODZIEŻY / DO NAUKI I CNOTY. / URODZONY NA POLISIU 1772. ZMARŁ / W KRAKOWIE DNIA 25 GRUD(NIA) 1830. R(OKU) / PANIE ŚWIEĆ NAD DUSZĄ JEGO.”

płyta nagrobna

Epitafium Juliana Czermińskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, z niszą ujętą laskowaniem przechodzącym w podwójny, profilowany łuk, nad którym łuk kotarowy z krzyżującymi się laskowaniami, ozdobiony kwiatonami i zwieńczony krzyżem; nad łukiem rząd ślepych maswerków. Część środkowa z prostokątną tablicą z inskrypcją „SEBASTYAN GIRTLER / FILOZOFII I MEDYCYNY DOKTOR / W UNIWERSYTECIE JAGIELLOŃSKIM / PROFESSOR, DZIEKAN_REKTOR / TOWARZYSTWA NAUKOWEGO / PREZES_SENATOR / RZECZYPOSPOLITEJ KRAKOWSKIEJ / *1767 +1833 / KU PAMIĘCI WIELOLETNICH USŁUG W ZAWO/DZIE URZĘDOWANIA I NAUCZYCIELSTWA / PUBLICZNEGO POŁOŻONYCH, POMNIK TEN / W ŻALU POGRĄŻONE DZIECI NAJLEPSZEMU / POŚWIĘCAJĄ OJCU”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik.”

płyta nagrobna

Epitafium Sebastiana Girtlera

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Marcyanna z Korzenieskich / JABŁOŃSKA / żyła lat 64. Umarła d(nia) 26 Lip(ca) 1836 / Prosi o westchnienie do Boga”.

płyta nagrobna

Epitafium Marcjanny z Korzenieskich Jabłońskiej

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, nadwieszonym, z występem. Święta ukazana w całej postaci, w pozycji klęczącej, w trzech czwartych. Ubrana jest w czarny habit i białą podwikę. Jej twarz jest pełna, nos długi, usta czerwone, lekko otwarte, oczy otwarte. Prawą rękę składa na piersi, lewą opuszcza w dół. Spogląda w kierunku Matki Boskiej z Dzieciątkiem wyłaniającej się z chmur. Przed nią stolik nakryty zieloną tkaniną ze złotym obszyciem, na którym znajdują się krucyfiks, korona zamknięta, berło, jabłko i lilia. W tle kolumna na postumencie i fragment kotary.

Bł. Salomea

Zdjęcie nr 1: Epitafium utworzone z cokołu, tablicy inskrypcyjnej i dwóch okrągłych portretów zwieńczonych krzyżem. Cokół z czterema arkadkami pod nim i dwiema tarczami z godłami herbów Nałęcz i Rawicz zwieńczonymi koroną. Nad nią klejnot herbu Nałęcz (kobieta z przepaską na czole trzymająca w rękach rogi jelenia) oraz obok niego litery „B. G”. Na tablicy inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Michałowi Felixowi z Piegłowa / w 86. r(oku) wieku swego / i / Barbarze z Grotów / w 80. r(oku) życia zmarłym / PIEGŁOWSKIM / Najlepszym Rodzicom wdzięczne / i przywiązane dzieci wraz z wnu/kami ten pomnik 1847. r(oku) wystawili / z prośbą Wiernych o pobożne wes/tchnienie za Ich dusze do / Boga”. Nad tablicą okrągłe obrazy z portretami zmarłych, ukazanych w popiersiu. Kobieta o starczej twarzy, długim nosie, otwartych migdałowatych oczach i zaciśniętych ustach, czarnych włosach okrytych prześwitującym czepcem. Ubrana jest w niebieską suknię z niewielkim dekoltem i koronkowym kołnierzem. Mężczyzna ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawo, o wyrazistej twarzy, z długim nosem, otwartymi oczami, zaciśniętymi ustami i z krótkimi brązowymi włosami. Ubrany jest w białą koszulę z wysokim kołnierzem z żabotem oraz czarny płaszcz. Portrety osadzone w profilowanych ramach spiętych od góry łukiem w kształcie oślego grzbietu z żabkami, zwieńczonym krzyżem o ramionach zakończonych stylizowanym astwerkiem.

płyta nagrobna

Epitafium Michała i Barbary Piegłowskich

Zdjęcie nr 1: Epitafium wsparte na dwóch kanelowanych konsolach i wysokiej profilowanej podstawie, zbudowane z toskańskich pilastrów i stojących przed nimi kolumn, dźwigających belkowanie o wyłamanym ponad nimi architrawem i fryzem oraz prostym gzymsem. Nad nim dwie stykające się woluty podtrzymują krzyż o ramionach zakończonych trójlistnie. W dolnej części tarcza o wciętych w górnej części pobocznicach z wypukłym godłem herbu Jastrzębiec. Nad tarczą korona otwarta i klejnot w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. W polu środkowym inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA EMANUELA / JANKOWSKIEGO / OBOJGA PRAW / I FILOZOFII DOKTORA / PROFESORA FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONKA TOWARZYSTWA / NAUKOWEGO KRAKOWSKIEGO / * W PRUSIECH W 1790. / + W KRAKOWIE 1847.”

płyta nagrobna

Epitafium Józefa Emanuela Jankowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta, w szerokiej, profilowanej ramie, z narożami ujętymi muszlami palmetowymi na tle liści akantu z palmetami. Inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / FRANCISZKOWI SŁONINSKIEMU. / wysłużonemu przez lat 26. w Lice(um) Krak(owskim) S(więtej) Anny / PROFESSOROWI. / SENIOROWI BURSY JEROZOLIMSKIEJ, / SEKRETARZOWI DOZORU GŁÓWNEGO / SZKÓŁ POCZĄTKOWYCH. / d(nia) 23 Marca 1847 r(oku) w 79. r(oku) życia zmarłemu. / i / JOANNIE z ZADĘBSKICH / SŁONIŃSKIEJ. / Małżonce Jego, / zmarłej w d(niu) 1. Sierp(nia) 1831. r(oku) w 56. r(oku) życia. / Pamiątkę tę / wdzięczne dzieci położyły”. W prawym dolnym rogu sygnatura: „Sc(ulpsit) T. Kuhn”.

płyta nagrobna

Epitafium Franciszka i Joanny z Zadębskich Słonińskich

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie tablicy wspartej na wysokim cokole podpartym dwiema stykającymi się wolutami, zwieńczonej profilowanym gzymsem, na którym okrągły medalion, ujęty liśćmi i wolutami. W medalionie płaskorzeźbiona głowa poety ukazana z lewego profilu twarz wyrazista, z dużym nosem, otwartymi oczami, kręconymi włosami. Wzdłuż krawędzi inskrypcja „JULIUSZ SŁOWACKI / WŁADYSŁAW OLESZCZYŃSKI F(ECIT) / PARYZ [...]”. W polu tablicy inskrypcja „Pamięci / Juliusza Słowackiego / Syna Euzebiusza, / urodzonego w Krzemieńcu, / zmarłego w Paryżu, / który walkę poezyi / ku odrodzeniu się ducha i / uczucia ludzkości / po chrześciańsku / w dniu 3. Kwietnia 1849. r(oku) / zakończył, / w żalu nieutulona Matka / poświęca.”. W prawym dolnym rogu cokołu sygnatura „E(dward) Stehlik.”

płyta nagrobna

Epitafium Juliusza Słowackiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego dwiema, półkolistymi, stykającymi się wolutami, połączonymi zwróconą ku dołowi muszlą i zwieńczonymi krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie. W polu inskrypcja „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Ignacemu / Wozniakowskiemu / Medycyny i Chirurgii / Doktorowi Professorowi / Wszechnicy Jagellonów / Senatorowi / Wolnego Miasta Krakowa / Rady Wielkiej / i Towarzystwa Naukowego / Członkowi / Medalem zasługi złotym / Ozdobionemiu | Apolonij z Rogujskich Wozniakowskiej / Ukochanym Rodzicom / Ignacy i Dawid / wdzięczni Synowie / r(oku) Pań(skiego) 1849.”

płyta nagrobna

Epitafium Ignacego Woźniakowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem o ćwierć koliście nadwieszonych narożach. W centrum znajduje się postać stojącej świętej Doroty w ujęciu trzy czwarte, zwrócona w prawą stronę, w lekkim kontrapoście, z ciężarem ciała spoczywającym na lewej nodze. Ręce uniesione i ugięte w łokciach na wysokości klatki piersiowej, dłonie wysunięte do przodu i złożone w geście modlitwy. Głowa lekko uniesiona w górę, twarz o łagodnych młodzieńczych rysach z małym podbródkiem, drobnymi, wąskimi ustami, prostym nosem, dużymi, szeroko otwartymi oczami nad którymi znajdują się cienkie łukowate brwi i niskie czoło. Ciemne, kręcone, swobodnie opadające na ramiona włosy zasłaniają częściowo widoczne prawe ucho. Na jej głowie widnieje jasno brązowa korona utworzona z motywu roślinnego. Ubrana jest w długą spódnicę w kolorze turkusowym odsłaniającą stopy w czerwonych sandałach, białą koszulę do kolan, z rękawami do łokci i wąskim kołnierzykiem, na którą ubrany jest jasno brązowy gorset o krótkich rękawach. Przez jej lewe ramię przewieszony jest długi, czerwony płaszcz.
Anioł po prawej stronie został przedstawiony z białymi skrzydłami w ujęciu trzy czwarte, zwrócony w kierunku świętej na ugiętych nogach. W dwóch rękach podtrzymuje bukiet jasnoróżowych róż. Ubrany jest w popielatą sukienkę sięgającą do kolan, podwiniętą do łokci i przepasaną różową szarfą. U stóp obu postaci leży miecz.
W lewej górnej części obrazu ponad postacią świętej ukazany został lecący w prawą stronę skrzydlaty aniołek okryty turkusową tkaniną z wyciągniętymi do przodu rękami, w których trzyma atrybuty męczeństwa - w prawej dłoni wieniec, w lewej gałązkę palmową.
Na drugim planie obrazu w jego lewej części widoczny jest zielony namiot w którym znajduje się mężczyzna z brodą siedzący na czerwonym podwyższeniu ubrany w białe spodnie, czerwoną kamizelkę oraz turban o podobnych kolorach. Przed namiotem znajduje się mały aniołek ubrany w białą krótką sukienkę z koszem kwiatów na lewej ręce. Za namiotem przedstawienie ścięcia głowy świętej. Linia horyzontu obrazu sięga do wysokości bioder głównej postaci obrazu. Tło stanowi krajobraz z zachmurzonym niebem o odcieniach beżów, błękitów i brązów.

Apoteoza Św. Doroty

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.

płyta nagrobna

Epitafium Józefa Czecha

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.

płyta nagrobna

Epitafium Feliksa, Napoleona i Tomasza Wysockich

Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z prostokątnej podstawy z wykrojoną od dołu wnęką wypełnioną muszlą i tablicy w kształcie stojącego prostokąta zakończonego uszakami i łukiem, półkolistym nadwieszonym z okrągłym polem na portret, łuk zakończony krzyżem. W polu Inskrypcja „Pamięci / Alojzego Rafała Estreichera / ur(odzonego) w Krakowie 1785 r(oku) / Fil(ozofii) i Med(ycyny) D(okto)ra Professora zwyczajnego / przez lat 36 w Uniwersytecie Jagiellonskim, / Zoologii Botaniki Mineralogii, / Dyrektora Ogrodu Botanicznego, / wielu Towarzystw uczonych Członka, / który zaufaniem Kollegów powołany / sprawował godność Rektora Uniwersytetu, / Senatora Rzeczy Pospolitej Krakowskiej / i kilkakrotnie Dziekana Wydziału, / a jako Professór wysłużony / umarł w Krakowie w d(niu) 1. Sierpnia 1852 r(oku)”. Na podstawie kuta sygnatura „E(dward) Stehlik”.

płyta nagrobna

Epitafium Alojzego Rafała Estreichera

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem w ośli grzbiet z krzyżem, wsparte na konsoli wpisanej w formę trójkąta zwróconego ku dołowi, o bokach profilowanych, lekko wklęsłych, z tarczą herbową. W część środkową wpisany maswerk powielający formę zwieńczenia, w polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Wawrzyniec Domański / Med(ycyny) i Chir(urgii) Doktor, Profesor / Uniwersytetu Jagiellońskiego / w 54. r(oku) życia swego zmarł d(nia) 3. / Grudnia 1860. roku. _ W żalu / pogrążona żona dobremu mężowi / i ojcu wraz z dwoma synami / Stanisławem i Janem / Kantym tę pamiątkę położyła / polecając duszę jego pobożnym / westch = nieniom.”

płyta nagrobna

Epitafium Wawrzyńca Domańskiego

Zdjęcie nr 1: Pyta w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją.

Inskrypcja:

D.O.M. / X. Franciszek Serafin Piątkowski / S[wię]tej Teologii Doktor, Kanonik honorowy / Kaliski od dn. 30. Września 1845 aż do zgonu / Rektor Emerytów, pobożną pracą i oszczęd,, / nością fundusz tego Zakładu znacznie po,, / większyszy zasnął w Bogu d. 3. Lutego 1865 r. / ,, 62 giem swojego żywota. / ,,Cześć zaslużona jego popiołom, / a duszy wieczny spokój. _

płyta nagrobna

Epitafium ks. Franciszka Serafina Piątkowskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z wysokiej podstawy ujętej lizenami i wspartej na konsolach z tablicą z inskrypcją oraz aediculi z portretem zmarłego flankowanej przez kompozytowe pilastry, podtrzymujące belkowanie. W osi środkowej pole prostokątne zamknięte łukiem półkolistym z portretem. Zmarły ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Twarz oddana szkicowo, z ciemnymi włosami odkrywającymi prawe ucho, z wąsami. Mężczyzna ubrany jest w koszulę i zarzuconą na nią czarną pelerynę. Tło neutralne, w tonacji brązów. We fryzie belkowania i pod portretem inskrypcja „REQUIESCAT IN PACE / POSTAWIŁ NA SKALE NOGI MOJE: I NAPROSTOWAŁ KROKI MOJE. / PS: 39”. Pod portretem herb rodziny Helclów; tarcza skwadrowana ze śladami złoceń, nakryta otwartą koroną. W dolnej części płycina z inskrypcją „ANTONI ZYGMUNT HELCEL / ŻOŁNIERZ Z ROKU 1831. / PROFESSOR HISTORYI PRAWA POLSKIEGO W UNIW(ERSYTECIE) JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONEK TOWARZY(STWA) NAUK(OWEGO) KRAK(OWSKIEGO) I WIELU INNYCH. / AUTOR WIELU DZIEŁ OJCZYSTYCH / POSEŁ KRAJOWY / ZAŁOŻYCIEL STOWARZYSZENIA KATOLICKIEGO / WAROWNI KRZYŻA / PEŁEN MIŁOSIERDZIA DLA UBOGICH / URODZ(ONY) W KRAKOWIE 12. LIST(OPADA) 1808. UMARŁ 31. MARCA 1870.”

płyta nagrobna

Epitafium Antoniego Zygmunta Helcla

Zdjęcie nr 1: Epitafium osadzone na profilowanym cokole, zwężającym się ku dołowi, z dwiema przylegającymi do siebie, ulistnionymi wolutami, zostało wykonane w typie łuku triumfalnego, ujętego pilastrami i stojącymi przed nimi kolumnami jońskimi, dźwigającymi belkowanie wyłamujące się ponad nimi i przyczółek w formie łuku odcinkowego. W przyczółku owalny kartusz z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, nad przyczółkiem krzyż. W polu środkowym wnęka prostokątna zamknięta półkoliście z malowanym portretem zmarłego. Mężczyzna ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, z głową zwróconą niemal frontalnie. Ubrany w rektorską togę z gronostajowym kołnierzem, z łańcuchem uniwersyteckim. Twarz o wyraźnych rysach, szeroka, z dużym nosem, wąskimi ustami, w okularach, z wysoką łysiną i siwymi bokobrodami. Pod portretem tablica z inskrypcją „JÓZEF KREMER / DOKTOR PRAWA I FILOZOFII / REKTOR I PROFESOR UNIWERS(YTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / CZŁONEK AKADEMII UMIEJĘTNOŚCI / ŻOŁNIERZ Z R(OKU) 1831. / UR(ODZONY) 22 LUTEGO 1805 R(OKU). ZM(ARŁ) 2 CZERWCA 1875 / SŁUŻYŁ OJCZYŹNIE ORĘŻEM, NAUKĄ I PIÓREM. / WIECZNE ODPOCZYWANIE RACZ MU DAĆ PANIE”.

płyta nagrobna

Epitafium Józefa Kremera

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta, z uszkami, fazowanymi krawędziami bocznymi, zwieńczone łukiem półkolistym, nadwieszonym. W górnej części okrągły medalion z głową zmarłego, ukazanego z profilu, zwróconego w prawo i sygnaturą „M[ichał] Korpal”. W dolnej płyta z inskrypcją „Czci i Pamięci / D(okto)ra JÓZEFA DIETLA / KAWALERA ORDERÓW FRANCISZKA JÓZEFA I ŻELAZNEJ KORONY, / KOMANDORA ORDERU GRZEGORZA VII, / PROFESORA i REKTORA UNIW(ERSYTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO), / którego staraniem język ojczysty w wykładach przywrócony, / Dyrektora Kliniki chorób wewnętrznych, / Członka czynnego i Dyrektora Wydziału przyrodn(iczego) / Akademii Umiejętności w Krakowie, / Prezesa i Członka honorowego licznych Towarzystw lekarskich, / naukowych i humanitarnych w kraju i za granicą, / Wskrzesiciela zdrojowisk krajowych, / Autora wielu cennych dzieł lekarskich i pedagogicznych / i. t. d. i. t. d. / Posła na Sejm kraj(owy), Członka Izby Panów austr(yjackich) Rady Państwa, / pierwszego Prezydenta miasta Krakowa po objęciu samorządu, / Męża nieskazitelnego charakteru, wielkiej wiedzy i miłości / ojczyzny. / *1804. r(oku) †1878 r(oku) / WDZIĘCZNA RODZINA NAPIS TEN POŚWIĘCA.”

płyta nagrobna

Epitafium Józefa Dietla

Zdjęcie nr 1:

Portret Jana Długosza

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany w trzech czwartych, do pasa, we wzorzystej sukni z białym kołnierzem. W prawym, górnym narożu Owalna tarcza pod kapeluszem z godłem herbu Ślepowron, z mitrą, infułą, mieczem i pastorałem oraz literami F(RANCISZEK) K(RASIŃSKI) / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) oraz daty 1572.1577”. Na odwrocie napis „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R. 1882 L. L.”.

Portret Franciszka Krasińskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony jest trzy czwarte w lewo, ukazany w półpostaci. Twarz owalna, oczy wąskie, nos długi; broda siwa i ścięta w linii prostej, wąsy ciemniejsze i zawinięte do góry na końcach; włosy siwe z zakolami, zaczesane do tyłu. Biskup ubrany jest w sutannę z czerwonymi guzikami oraz wysoki biały kołnierz. Tło jednolite, oliwkowozielone. W prawym, górnym narożu obrazu owalna tarcza z godłem herbu Ostoja, zwieńczona kapeluszem biskupim, mitrą książęcą i infułą z podłożonymi pod tarczą, skrzyżowanym mieczem i pastorałem oraz syglami po bokach „M[ARTINUS] S[ZYSZKOWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS]” i datami „1617-1630”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R(OKU) 1882”.

Portret biskupa Marcina Szyszkowskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w prawo, ukazany w półpostaci. Twarz owalna, małe oczy, długi i orli nos oraz wąskie usta. Włosy jasne z przedziałkiem pośrodku, zaczesane do tyłu. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mucet z czerwoną podszewką, białą befkę, a na głowie jasnofioletową piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite, ciemnobrązowe. W prawym, górnym narożu obrazu tarcza ujęta labrami, chwostami i insygniami biskupimi z godłem herbu Pomian oraz syglami „K[AZIMIERZ] Ł[UBIEŃSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS]” i datami „1711-1719”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KATEDRY / NA WAWELU / R(OK) 1882 L. L.”. Na ramie przyklejona kartka z nadrukiem: „ZE ZBIORÓW / KARD. ALBINA / DUNAJEWSKIEGO”. Rama drewniana, profilowana.

Portret biskupa Kazimierza Łubieńskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w lewo, ukazany w półpostaci. Twarz owalna, małe oczy, nos długi i wydatne usta. Włosy siwe i zaczesane do tyłu. Biskup ubrany jest w rokietę z ozdobną koronką na rękawach, niebieski mucet z czerwoną podszewką i białą befkę, na głowie ma założoną niebieską piuskę, a na palcu pierścień z szafirem. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite i brązowe. W prawym, górnym narożu obrazu tarcza ujęta od góry kapeluszem biskupim z chwostami i mitrą książęcą i infułą z podłożonymi od tyłu mieczem i pastorałem i z godłem herbu Dzik oraz syglami „G[EORGIUS] D[ENHOFF] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS]” i daty „1701-1702”. Na odwrociu napis „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R[OKU] 1882 L. L.”. Na ramie przyklejona kartka z drukowanym napisem: „Ze zbiorów kardynała Albina Dunajewskiego” z odręcznym dopiskiem: „Biskup Jerzy Albrecht Denhoff”. Na dole ramy napis: „KONSERWACJA / Muz[eum] Archidiec(ezjalne) Kraków / 2003”.

Portret biskupa Jerzego Albrechta Denhoffa

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w lewo, ukazany w półpostaci. Twarz szeroka, oczy wąskie, nos długi, karnacja ciemna. Włosy bujne, ciemne i kędzierzawe. Biskup ubrany jest w rokietę, fioletowy mucet z czerwoną podszewką i białą befkę, na głowie ma założoną fioletową piuskę. Tło jednolite, brązowe. W prawym, górnym narożu obrazu tarcza ujęta labrami i insygniami biskupimi z godłem herbu Nałęcz oraz literami „I[OANNES] M[AŁACHOWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS]” i daty „1680-1697”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R. 1882”. Na ramie przyklejona kartka: „KONSERWACJA / MUZ. ARCH. KRAKÓW/2005”.

Portret biskupa Jana Nepomucena Małachowskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony jest trzy czwarte w prawo z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa, lewa dłoń zaciśnięta. Twarz szeroka, delikatnie zarumieniona, oczy wąskie, nos długi; na głowie ma założoną siwą perukę zasłaniającą uszy. Biskup ubrany jest w rokietę, kapę, pod szyją ma założony humerał i zawieszony krzyż pektoralny. Tło jednolite, zielone. W prawym, górnym narożu obrazu tarcza ujęta labrami i zwieńczona infułą z godłem herbu Junosza oraz skrzyżowanymi pastorałem i mieczem i syglami „S[TANISLAUS] Z[AŁUSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS]” i daty „1694-1758”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R(OK) 1882. / L. L.”. Rama drewniana i profilowana.

Portret biskupa Andrzeja Stanisława Załuskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany do pasa, z profilu, zwrócony w prawo, ubrany w białą albę i fioletowy mucet, z krzyżem pektoralnym i orderem Orła Białego z gwiazdą orderową. W prawym górnym owalna tarcza pod kapeluszem z godłem herbu Rogala otoczona mitrą, infułą, mieczem skrzyżowanym z pastorałem oraz litery F(ELIX) T(URSKI) / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) i daty 1790-1800”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KATEDRY / NA WAWELU / R. 1882”.

Portret Feliksa Turskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Jest ubrany w ciemny mucet z białym kołnierzem. WS prawym górnym narożu tarcza z godłem herbu Lubicz, z mitrą, infułą, mieczem, pastorałem i kapeluszem. Obok niej litery:
P(ETRUS) T(YLICKI) / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) i data 1608-1616”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R 1882 L. L.”.

Portret Piotra Tylickiego

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany niemal frontalnie, z prawą ręką w geście błogosławieństwa, ubrany w czerwony płaszcz podbity futrem i czerwony biret na głowie. W prawym dolny rogu tarcza z godłem herbu Ciołek z mitrą, infułą, mieczem, pastorałem i kapeluszem. Obok litery „B(ERNARDUS) M(ACIEJOWSKI) / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) i data1600-1608”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R. 1882 L. L.”.

Portret Bernarda Maciejowskiego

Zdjęcie nr 1: Kardynał ukazany frontalnie, ubrany w białą albę i czerwony mucet z białym kołnierzem. W prawym, górnym narożu dziewięciopolowe owalne pole z herbem Wazów, otoczone labrami, mieczem, pastorałem i kapeluszem. Obok litery E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) i data 1632-1634”. Na odwrociu napis: „Kopia / z kościoła X. X. Franciszkanuw / w Krakowie / 1882. R. / złzczone litery L.S.A.[?]”. Na ramie naklejona biała kartka z napisem: „ZE ZBIORÓW/KARD. ALBINA/DUNAJEWSKIEGO” oraz odręczny dopisek: „Bp JAN WAZA”.

Portret Jana Alberta Wazy

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, obwiedzionego płaskorzeźbioną bordiurą z motywami polerowanych rozłożystych liści dębu i żołędzia na nieobrobionym, szorstkim tle. Pośrodku płycina w formie stojącego prostokąta, ujęta profilowaną, fazowaną wklęsło ramą, zamknięta łukiem nadwieszonym. W górnej części płyciny, puste, owalne pole z przeznaczeniem na portret zmarłego. Nad łukiem, na dwóch stykających się wolutach, osadzony krzyż łaciński o rozszerzających się ramionach. W polu tablicy inskrypcja „DEO OPTIMO MAXIMO / IGNACY RAFAŁ / CZERWIAKOWSKI / UR(ODZONY) W KRAKOWIE R(OKU) 1808, NIEWYGASŁEJ PAMIĘCI / UKOCHANY OJCIEC W RODZINIE, PROFESOR BOTANIKI / W TECHNICE, POTEM W UNIWERSYTE(CIE) JAGIEL(LOŃSKIM) DYREKTOR / OGRODU BOTANICZNEGO, PÓŹNIEJ DZIEKAN WYDZIAŁU / I REKTOR. WICEPREZYDENT AKA(DEMII) UMIEJĘTNOŚCI / PREZES KOMISYI EXAMIN(ACYJNEJ) NA NAUCZYCIELI I T.D. / ZMARŁ 5. VI. 1882. | Prosi pobożnych o westchnienie do Boga.”

płyta nagrobna

Epitafium Ignacego Rafała Czerwiakowskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w prawo. Ubrany jest w białą albę i niebieski mucet. W lewym, górnym narożu owalna tarcza w labrach, z infułą i pastorałem z godłem herbu Nałęcz. Obok niej litery P[ETRUS] G[EMBICKI] i data1642-1657”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R. 1882 / L.L.”.

Portret Piotra Gembickiego

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w lewo, z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa. Jest ubrany w humerał pod szują, komżę o szerokich rękawach, wzorzystą kapę i rękawiczki. W prawym, górnym narożu owalna tarcza czteropolowa z godłami herbów Łabędź, Ostoja, Jelita i Larysz. Wokół tarczy labry, mitra, infuła, miecz i pastorał oraz kapelusz. Obok litery A(NDREAS) T(RZEBICKI) /E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) i daty 1657-1679”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R. 1882 / L. L.”.

Portret Andrzeja Trzebickiego

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany do pasa, ukazany niemal frontalnie, ubrany w mucet z białym kołnierzem i czerwoną piuskę na głowie. W prawym górnym rogu owalna tarcza obwiedziona labrami z godłem herbu Godziemba, z mitrą, infułą, mieczem i pastorałem oraz literami S(TANISALUS) D(ĄBSKI) E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) Ii data 1700. Na odwrocie napis: " KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R 1882"

Portret Stanisława Dąmbskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz ukazuje biskupa w mucecie z białym kołnierzem, do pasa, w trzech czwartych. W lewym górnym rogu godło herbu Grabie ze skrzyżowanym mieczem, pastorałem, infułą i krzyżem z literami A(NDREAS) L(IPSKI) E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) I datą 1631.

Portret biskupa Andrzeja Lipskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Ubrany w ciemny mucet z białym kołnierzem. W lewym górnym narożu owalna tarcza pod infułą z godłem herbu Korab. Tarcza otoczona labrami z pastorałem. Wokół niej litery I(ACOBUS) Z(ADZIK) / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS), a u dołu daty "AB 1536 AD 1642”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / x.x. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R. 1882./L.L.”.

Portret Jakuba Zadzika

Zdjęcie nr 1: Portret biskupa w czarnej sutannie z kołnierzem i pektorałem na piersi. W prawym górnym rogu otoczona labrami tarcza z godłem herbu Rawicz ze skrzyżowanymi infułą i pastorałem oraz literami A[NDREAS] [GAWROŃSKI] E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS].

Portret Andrzeja Gawrońskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawia kardynała w trzech czwartych, w purpurowym mucecie, z biretem na głowie. W lewym górnym narożu obwiedziona labrami tarcza z godłem herbu Trąby z literami G(EORGIUS) R(ADZIWIŁŁ) / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) /1592-1600”.

Portret kardynała Jerzego Radziwiłła

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany w pozycji siedzącej, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Jest ubrany w białą albę i szaro-brązowy mucet z kapturem. W prawym, górnym rogu kartusz z godłem herbu Jastrzębiec, tiarą, infułą, mieczem i pastorałem oraz kapelusz. Po obu stronach tarczy litery P(ETRUS) M(YSZKOWSKI) E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) oraz daty 577-1591”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R 1882 L. L.”.

Portret Piotra Myszkowskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup ukazany niemal frontalnie, z głową zwróconą lekko w prawo, ubrany w dalmatykę i infułę na głowie, z pastorałem przy opartym na lewym ramieniu. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza ujeta labrami i zwieńczona infułą z godłem herbu Radwan oraz literami
A(NDREAS) Z(EBRZYDOWSKI) / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) Ii daty 1551-1560”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R 1883. / L. L.”.

Portret Andrzeja Zebrzydowskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w prawo, ukazany w półpostaci. Twarz pełna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe oczy, prosty nos i wąskie usta. Włosy siwe, bujne, średniej długości. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mucet i fioletową piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite, czarne. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Junosza, oznakami godności (infuła, mitra, pastorał, miecz) i syglami „C[ONSTANTINUS] S[ZANIAWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS] / 1720-1732.”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / XX FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / 1883 R[OK] / L.L.”

Portret biskupa Konstantego Felicjana Szaniawskiego

Zdjęcie nr 1: Popiersie biskupa Jana Latalskiego, zwróconego trzy czwarte w prawo z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa. Twarz szeroka i pokryta licznymi zmarszczkami, oczy wąskie, nos długi. Biskup ubrany jest w czerwoną sutannę, zielony ornat, humerał, infułę oraz białe rękawice, na szyi na zawieszony krzyż pektoralny. Ornat zdobiony we wzorzystą i złoconą dekorację roślinną, a infuła ornamentem rocaille’owym oraz szlachetnymi kamieniami. Tło jednolite, jasnobrązowe. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza zwieńczona infułą z godłem herbu Prawdzic oraz syglami „I[OANNES] L[ATALSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS]” i datami „1535-1537”. Na odwrociu napis: „I(OANNES) LATALSKI / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS) / KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R(OKU) 1883. / L. L.” oraz karteczka z nadrukiem: „Ze zbiorów kardynała Albina Dunajewskiego”. Rama drewniana i profilowana.

Portret Jana Latalskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony jest trzy czwarte w prawo z prawą ręką, w której trzyma otwartą księgę; a w lewej dzierży pastorał. Twarz szeroka, oczy wąskie i migdałowe, nos szeroki, wyraźne i półkoliste łuki brwiowe, delikatny zarost. Biskup ubrany jest albę, złoty ornat, humerał, infułę. Tło jednolite, szaro-brązowe. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza ujęta labrami i infułą z godłem herbu Nowina oraz literami „P[ILIPUS] P[ADNIEWSKI] / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS)”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R. 1883. / L. L.” oraz karteczka z napisem: „ZE ZBIORÓW / KARD. ALBINA / DUNAJEWSKIEGO”. Rama drewniana i profilowana.

Portret biskupa Filipa Padniewskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony jest trzy czwarte w prawo z prawą ręką wzniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma pastorał w formie krzyża. Twarz szeroka i pokryta licznymi zmarszczkami, oczy wąskie, nos długi i orli. Biskup ubrany jest albę, ornat, humerał, infułę oraz złote rękawice, na szyi na zawieszony krzyż pektoralny. Tło jednolite, jasnobrązowe. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza ujęta labrami i zwieńczona infułą z godłem herbu Sulima oraz literami „P[ETRUS] G[AMRAT] / E(PISCOPUS) C(RACOVIENSIS)” i daty „1538-1545”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R. 1882. / L. L.” oraz karteczka z napisem: „ZE ZBIORÓW / KARD. ALBINA / DUNAJEWSKIEGO”. Rama drewniana i profilowana.

Portret biskupa Piotra Gamrata

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w lewo, ukazany w półpostaci. Twarz podłużna, duże i migdałowe oczy, nos długi i szeroki, wąskie usta. Biskup ubrany jest brązowy ornat z pretekstą krzyżową z przodu, humerał; na głowie ma założoną infułę. Tło jednolite i jasnobrązowe. W prawym, górnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Abdank oraz literami „I[OANNES] C[HOJEŃSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS]”. Na odwrociu napis: „J. Choiński / E. C. / KOPIA / Z KOŚCIOŁA / X.X. FRANCISZKANÓW / w KRAKOWIE / R. 1883 L. L.”.

Portret Jana Chojeńskiego

Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w lewo, ukazany w półpostaci. Twarz owalna, duże i migdałowe oczy, nos długi i szeroki, wąskie usta. Włosy ciemne, średniej długości, zasłaniające uszy. Biskup ubrany jest w albę, humerał, kapę w duże ornamentalne wzory i białe rękawiczki z pierścieniem na palcu. Na głowie ma założoną kameryzowaną infułę, a w prawej dłoni trzyma pastorał. Tło jednolite i brązowe. W prawym, górnym narożu obrazu tarcza nakryta infułą z godłem herbu Ciołek oraz syglami „S[AMUEL] M[ACIEJOWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS]” i daty „1545-1550”. Na odwrociu napis „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / XX FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / R(OK) 1883 L. L.”. Na ramie przyklejona kartka z nadrukiem „Ze zbiorów / kard. Albina / Dunajewskiego”. Rama drewniana, profilowana.

Portret Samuela Maciejowskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie prostej tablicy z występami na narożach ozdobionymi łezkowaniem, zwieńczone łukiem półkolistym, nadwieszonym, wewnątrz którego popiersie zmarłego. Mężczyzna jest ukazany z lewego profilu, o włosach zaczesanych do tyłu, z gęstymi, długimi wąsami. Dolną część medalionu ujmują liście lauru spięte tarczą z karbowanymi wstęgami i owalnym, wypukłym polem z cyrklem i trójkątem. Poniżej tablica z dwoma guzami i inskrypcją "PAMIĘCI / FELIKSA KSIĘŻARSKIEGO / ARCHITEKTY I C(ESARSKO) K(RÓLEWSKIEGO) RADCY BUDOWNICTWA / PRZY NAMIESTNICTWIE / KAWALERA ORDERU FRANCISZKA JÓZEFA / PROJEKTANTA COLLEGIUM NOVUM / UR(ODZONEGO) W KRAKOWIE 14. STYCZNIA 1820. / ZM(ARŁEGO) 8. KWIETNIA 1884". W prawym dolnym rogu sygnatura "W(ładysław) Chrośnikiewicz". Druga sygnatura na szyi w popiersiu "MOD(ELOWAŁ) Przebindowski / ODL(EWAŁ) Kopaczyński / Kraków".

płyta nagrobna

Epitafium Feliksa Księżarskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie prostokąta stojącego wypełniona inskrypcją.

Inskrypcja:

D.O.M. / Ś.P. FELIXA / SZCZEPANOWSKA / UMARŁA W KRAKOWIE 1851 r. / Ś. P. KAROL / SZCZEPANOWSKI / URODZONY W KRAKOWIE W 1833 r. / ZMARŁ W MAJĄTKU SWOIM BEREZNICA / D. 1 MAJA 1885 r. / W SMUTKU POGRĄŻONA MATKA / PROSI POBOŻNYCH O ZDROWAŚ MARYA / ZA JCH DUSZE

płyta nagrobna

Epitafium Felixy i Karola Szczepanowskich

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w kształcie prostokąta leżącego z inskrypcją umieszczoną w żłobionej ramce uformowanej z konturów wąskich prostokątów przecinających się w narożach.

Inskrypcja: Ks. JÓZEF DYAKIEWICZ / UR. NA LITWIE 1835 R. / PRZEZ 22 LAT WYGNANIEC NA SYBIR / ZM. W KRAKOWIE 19. WRZESNIA 1886 R. / W 26 ROKU KAPLAŃSTWA / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI.

płyta nagrobna

Epitafium ks. Józefa Dyakiewicza

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, z inskrypcją: "KU CZCI i PAMIĘCI | KAZIMIERZA GIRTLERA / syna Sebastyana Ur(odzonego) d(nia) 24/3 1804 r[oku] w Krakowie Zm(arłego) d(nia) 29/1 1887 r(oku) / Najlepszemu mężowi Ojcu i bratu wiernemu synowi / Kościoła i ojczyzny ten napis położyła żona / ELEONORA z JANOWSKICH / niepocieszona po stracie drogiego męża. / PRAWOŚC I CNOTA WIODŁY GO W ŻYCIU | TĘSKNIŁ DO CISZY I SPOKOJU, ŁAKNĄŁ SPRAWIEDLIWOŚCI. / BOŻE DAJ JEGO DUSZY ODPOCZYNEK WIECZNY."

płyta nagrobna

Epitafium Kazimierza Girtlera

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w ramie o lekko wklęsłej powierzchni z uszakami, z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego u dołu i krzyżem z koroną cierniową osadzonym w wolucie. W polu inskrypcja: „PAMIĘCI / ALFREDA BRANDOWSKIEGO / HERBU ROCH WIELKOPOLANINA / D(OKTO)R(A) FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIELLOŃSKIM / OD 1864 DO 1887 / FILOLOGII KLASYCZNEJ PROFESORA / *11/IX 1835 +4/VI 1888 / WDZIĘCZNI UCZNIOWIE”.

płyta nagrobna

Epitafium Alfreda Brandowskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium o formie leżącego prostokąta z uszakami. Pole z inskrypcją gładkie, prostokątne, z ćwierćkoliście ściętymi rogami, obwiedzione pasem z surowego, nie polerowanego marmuru. W polu inskrypcja „Nieodżałowanej pamięci / EDWARDA STEHLIKA / artysty rzeźbiarza i obywatela m(iasta) Krakowa / ur(odzonego) 1835. zm(arłego) 1888. / HELENY CÓRKI i EDWARDA SYNA / żona i matka kładzie ukochanym tę pamiątkę / prosząc o Zdrowaś Marya / za ich duszę.”

płyta nagrobna

Epitafium Edwarda Stehlika i jego dzieci Heleny i Edwarda

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „WALERY RZEWUSKI / RADCA M(IASTA) KRAKOWA I OBYWATEL / UKOŃCZONY TECHNIK I FOTOGRAF / AUTOR PROJEKTU ZASYPANIA STAREJ WISŁY 1871 R[OKU] / I WIELU INNYCH POŻYTECZNYCH WNIOSKÓW / DLA M(IASTA) KRAKOWA. – *1837. + 1888. / Żył i pracował dla dobra miasta / Cześć Jego pamięci!”

płyta nagrobna

Epitafium Walerego Rzewuskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta, ujęte szerokim obramieniem, z głęboką płyciną z motywem oślego łuku z wpisanym w niego maswerkiem oraz z maswerkami w nadłuczach. Nad górną krawędzią ujęty dwiema ulistnionymi wolutkami krzyżyk łaciński o fazowanych krawędziach. W łuku okrągła płycina z polem na portret, poniżej inskrypcja „PAMIĘCI / FRANCISZKA KANDYDA NOWAKOWSKIEGO / D(OKTO)RA FIL(OZOFII) CZŁONKA B(IERNEGO) TOW(ARZYSTWA) NAUK(OWEGO) KRAKOWSKIE/GO CZŁONKA NADZWYCZAJNEGO AKADEMII / UMIEJĘTNOŚCI W KRAKOWIE_CZŁONKA / HONOROWEGO TOW(ARZYSTWA) PEDAGOGICZNEGO WE / LWOWIE I WIELU INNYCH TOW(ARZYSTW) NAUK(OWYCH) I HUMA/NITARNYCH. WIELOLETNEGO ZASTĘPCY PREZE/SA RADY SZKOLNEJ OKRĘGU WADOWICKIEGO ZA/SŁUŻONEGO AUTORA NA POLU PEDAGOGII, I GOR/LIWEGO MIŁOŚNIKA OJCZYSTEJ MOWY. / „CHODZIŁ W OCZACH TWOICH PANIE W PRAWDZIE I SPRAWIEDLIWOŚCI / PRAWEM SERCEM BYŁ Z TOBĄ, A TY ZACHOWAŁEŚ MU MIŁOSIERDZIE TWOJE". / Z KS(IĘGI) III KRÓL(EWSKIEJ) ROZ(DZIAŁ) 3. / *3 X 1813 W POZNANIU † 19 XI 1881 W SUCHY. / NAJZACNIEJSZEMU MĘŻOWI ŻONA / PROSI POBOŻNYCH O MODLITWĘ.”

płyta nagrobna

Epitafium Franciszka Kandyda Nowakowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego trapezoidalnie. Św. Antoni Padewski ukazany z profilu w pozycji klęczącej, przyklęka na lewe kolano, z rękami lekko zgiętymi w łokciach, uniesionymi ku górze. Twarz ukazana z profilu, uniesiona ku górze. Święty odziany w ciemnobrązowy habit franciszkański, przewiazany szarym sznurem, do którego przywiazany jest różaniec. Św. Antoni dotyka lewą dłonią stopy stojacego przed nim Dzieciątka Jezus, podtrzymywanego przez wyłaniającą się z chmur Matkę Boską. Maria ukazana w pozycji siedzącej, zwrócona lekko, w ¾ w kierunku świętego. Odziana w jasno czerwoną suknię i niebieski płaszcz. Przed Św. Antonim stolik, nakryty czerwoną tkaniną, na którym widoczna jest czaszka, otwarta księga i lilia. Za postacią świętego szara kolumna z kotarą w kolorze ciemnej zieleni ze złota lamówką. Tło utrzymane w ciepłej tonacji – w dolnej partii pola obrazowego beżowo – brązowe, w górnej – szarożółte.

Wizja św. Antoniego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Chrystus ukazany w półpostaci, frontalnie, lewą ręką odsłania pierś, prawą, opuszczoną, wyciąga do przodu ukazując ranę w dłoni. Twarz ma podłużną, o dużych, migdałowatych oczach, prostym, długim nosie i pełnych ustach, okoloną jasną, krotką brodą oraz jasnobrązowymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrany jest w luźną, białą tunikę odsłaniającą tors oraz czerwony płaszcz zawieszony diagonalnie przez lewe ramię. Na tle piersi ukazane gorejące serce w glorii promienistej. Chrystus ukazany na zielono-granatowym tle. W prawym dolnym rogu sygnatura: „J. Makarewicz / Lwów 89”. Dzieło ujęte szeroką, złoconą ramą dekorowaną motywem palmet.

Najświętsze Serce Jezusa

Zdjęcie nr 1: Epitafium zbliżone do kwadratu, w kamiennej, szerokiej ramie, z uszakami, zwieńczone gzymsem w formie nadwieszonego łuku, profilowanym, z motywem wolich oczu, zwieńczonym krzyżem na tle muszli palmetowej. Dolna część ramy ze spływami wolutowymi podtrzymującymi uskrzydloną główkę anioła, ujęta łezkami. W części środkowej owalny medalion z płaskorzeźbionym popiersiem zmarłego, ujętego w trzech czwartych, zwróconego w prawo, o realistyczne oddanej twarzy, z długim nosem, brodą i włosami zaczesanymi do tyłu. Pod medalionem gałązki lauru i dębu z żołędziami z karbowaną wstęgą i herb Uniwersytetu Jagiellońskiego w kartuszu. W dolnej części prostokątna tablica z dębnickiego marmuru z uszkami, w polu której inskrypcja: „MAURYCEMU FIERICHOWI / *12/V 1856. † 29/VI 1889. / D(OKTO)ROWI O(BOJGA) PRAW ZWYCZAJ(AJNEMU) PROF(ESOROWI) UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) / MĘŻOWI, / KTÓRY POZOSTAWIWSZY WIELE ŚWIATŁA W NAUCE, / PRZEDWCZEŚNIE ZASNĄŁ W PANU. / PRAWDZIWEMU PRZYJACIELOWI MŁODZIEŻY / AKADEMICKIEJ. / NAJLEPSZEMU SYNOWI I BRATU / W NIEUTULONYM ŻALU RODZINA”. Na medalionie kuta sygnatura: „T(adeusz) Błotnicki / 1891”.

płyta nagrobna

Epitafium Maurycego Fiericha

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, z uszakami, zwieńczonego profilowanym gzymsem o wykroju łuku nadwieszonego. Pod górnymi i dolnymi uszakami łezki. W górnej części okrągłe pole z portretem zmarłego na miedzianej blasze obwiedzione dekoracją z wolich oczu i sznura. Pod portretem feston utworzony z liści lauru i dębu, podwieszony na dwóch rozetach z karbowanymi, wijącymi się taśmami. Na portrecie widoczny mężczyzna w ujęciu popiersiowym, z głową zwróconą lekko w lewo, ubrany w bordową togę. Jego twarz jest pociągła, oczy szeroko otwarte, nos długi, wargi częściowo zasłonięte wąsami, brązowe włosy zaczesane do tyłu odsłaniające zakola; tło nieokreślone, w jasnobrązowej tonacji kolorystycznej. W polu poniżej portretu inskrypcja „D(OKTO)R IZYDOR / KOPERNICKI / PROF(ESOR) ANTROPOLOGII UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) / CZŁONEK CZYNNY AKAD(EMII) UMIEJĘTNOŚ(CI) / TOW(ARZYSTWA) LEKARSKIEGO KRAKOWSKIEGO / ORAZ LICZNYCH TOW(ARZYSTW) NAUKOWYCH / KRAJOWYCH I ZAGRANICZNYCH / URODZONY 17 KWIETNIA 1825 R(OKU) W CZYŻÓWCE NA UKRAINIE / ZM(ARŁY) W KRAKOWIE 24 WRZEŚNIA 1891 R(OKU) / CZŁONKOWIE AKAD(EMII) UMIEJ(ĘTNOŚCI) – WYDZIAŁ / LEKARSKI UNIW(ERSYTETU) JAG(IELLOŃSKIEGO) – TOWARZYSTWO / LEKARSKIE KRAKOWSKIE / PRZEKAZUJĄ WDZIĘCZNEJ PAMIĘCI / POTOMNYCH NIESKAZITELNE IMIĘ / ZASŁUŻONEGO OBYWATELA / I GŁOŚNEJ SŁAWY UCZONEGO.”.

płyta nagrobna

Epitafium Izydora Kopernickiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją: „KU UCZCZENIU / ELEONORY z JANOWSKICH / GIRTLEROWEJ / Żony Kazimierza ur(odzonej) 20/2 1812 r(oku) zm(arłej) 15/1. 1893 r(oku) / w Krakowie. / w dowód niewygasłej pamięci / Jej cnotliwego życia / dzieci i wnuki pomnik ten poświęcają. / NAJLEPSZA ŻONA, PRZEZACNA MATKA, / WZOROWA CHRZEŚCIANKA PRACE z MĘŻEM / DZIELIŁA, WIARĄ TROSKI SŁODZĄC BOJAŻNI / BOŻEJ UCZYŁA. / POKÓJ JEJ ZACNEJ DUSZY”.

płyta nagrobna

Epitafium Eleonory z Janowskich Girtlerowej

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta, wsparte na szerokim, wydatnym gzymsie z perełkowaniem, z narożami ujętymi liśćmi, z konsolą z wolutami i liśćmi oraz uskrzydloną główką anioła oraz owalnym herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego w ozdobnym kartuszu, zwieńczonym koroną. Tablicę wieńczy gzyms z motywem wolich oczu, na którym osadzone jest półkoliste zwieńczenie z akroterionami, wypełnione muszlą palmetową i okrągłym medalionem obwiedzionym motywem wolich oczu z płaskorzeźbionym wizerunkiem zmarłego. Postać ukazana jest w popiersiu, zwrócona w lewo, o twarzy wyrazistej, z wąsami i wysokim czołem z zakolami. W marmurowej tablicy inskrypcja: „LUCYAN RYDEL / MED(YCYNY) I CHIR(URGII): DOKTOR PROF(ESOR) OKULISTYKI, 3 krotnie DZIEKAN / WYDZIAŁU LEKARSKIEGO, REKTOR UNI(WERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) CZŁONEK / WIELU TOW(ARZYSTW) NAUKOWYCH KRAJOWYCH I ZAGRANICZNYCH / ZAŁOŻYCIEL I PREZES TOW(ARZYSTWA) LEK(ARSKIEGO) KRAK(OWSKIEGO) / *17/10 1833 †27/4 1895 / ZNAKOMITEMU PROFESOROWI, ZACNEMU KOLEDZE, NIESKA/ZITELNEGO CHARAKTERU MĘŻOWI, TOW(ARZYSTWO) LEK(ARSKIE) KRAK(OWSKIE) WSPOL/NIE Z PROFESORAMI UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO)”. Na medalionie sygnatura: „Z[ygmunt] Langman / Kraków”.

płyta nagrobna

Epitafium Lucjana Rydla

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z postacią ujętego do kolan, siedzącego kardynała na nieokreślonym tle. Duchowny spogląda przed siebie, ma wysokie czoło, małe oczy, okulary, duzy nos i wąskie usta. Jest ubrany w czerwoną sutannę przewiązaną szerokim pasem i pelerynkę, na głowie ma piuskę, na szyi zawieszony krzyż pektoralny. W prawym górnym rogu herb duchownego otoczony inskrypcją „A(lbin) D(unajewski) / 1879-1894”.

Portret kardynała Albina Dunajewskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z uszakami w narożach. W polu tablicy inskrypcja „+ ŻEGOTA PAULI / HISTORYOGRAF UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) / *30. VI. 1814. + 20. X. 1895.”

płyta nagrobna

Epitafium Żegoty Paulego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Władysław Jagiełło ukazany do kolan, frontalnie, z głową skierowaną w prawo. Lewą ręką trzyma czerwono-niebieską kopię, prawą kładzie na rękojeści miecza przy boku. Twarz ma pociągłą, o zapadłych policzkach i wysokim czole, małych, migdałowatych oczach, krótkim, garbatym nosie i małych ustach. Włosy ma siwe i proste, sięgające ramion. Na głowie korona otwarta, kameryzowana. Ubrany jest w kolczugę i napierśnik zapięty czerwonym pasem, z dekoracją w postaci herbów Pogoń i Orzeł w koronie w partii piersi oraz pasa z dekoracją geometryczno-roślinną przy dolnej krawędzi. Przy prawym boku zawieszony miecz. Na ramiona ma narzucony malowany na złoto płaszcz, z czerwoną podszewką, zapięty pod szyją klamrą w formie krzyża liliowego. Postać ukazana na cieniowanym czerwono-bordowym tle. W lewym górnym rogu sygnatura: „Bąkowski / 96.” Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.

Portret Władysława Jagiełły

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazujący Zygmunta Augusta w całej postaci, z trzymanymi w prawej ręce rękawiczkami i lewą opartą na liście położonym na okrytym tkaniną blacie. Król jest ubrany w ozdobną koszulę i długi czerwony płaszcz z ciemnym, futrzanym podbiciem wywiniętym w kołnierz; buty czarne. Stoi na posadzce w geometryczne wzory, na tle bordowej ściany i podpiętej kotary. Na odwrociu napisy: „Z zaszczytnego polecenia / J. Ośw. Xięcia Biskupa Dobr. / X. Jana z Kozielska Puzyny / JO. Xięcia Biskupa Krakowskiego / malowałem D. 1/4/1896/ Jan Bąkowski”, „Obraz ten konserwowano w Prac. Konserw. / w Muzeum Archidiecezjalnego w 2008 r / x. A nowobilski” oraz
„ZE ZBIORÓW / KSIĘDZA JANA Kniazia z Kozielska / PUZYNY / KSIĘCIA; BISKUPA KRAKOWSKIEGO. / No 44”.

Zygmunt August

Zdjęcie nr 1: Wzdłuż dolnej krawędzi napis "* 1838 Jan Matejka + 1895"
W dolnej części po prawej sygnatura artysty "J. Bąkowski 1898"

Portret Jana Matejki

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem księdza Waleriana Klinki. Ujęcie portretowe, z głową zwróconą lekko w lewo. Ksiądz ma owalną twarz i małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach i krótkie siwe włosy. Jest ubrany w czarną sutannę. Przy dolnej krawędzi obrazu napis „+1826 Ks(iądz) WALERYAN KALINKA +1886 / J(an) Bąkowski 99”.

Portret Waleriana Kalinki

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem hrabiego Stanisława Tarnowskiego. Ujęcie portretowe, z torsem ujętym frontalnie i głową zwróconą lekko w prawo. Hrabia ma podłużną twarz o małych oczach, delikatnie półokrągłym profilu nosa i wąskich ustach. Zarost tworzą podwinięte na końcach wąsy i długa, rozchodząca się na boki siwa broda, włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w białą koszulę granatowy fular w złote wzory i czarną marynarkę. Przy dolnej krawędzi obrazu napis „STANISŁAW Hrabia TARNOWSKI. / m(alował): J(an) Bąkowski 99.”.

Portret hrabiego Stanisława Tarnowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie owalu wizerunkiem Józefa Szujskiego, sportretowanego w białej koszuli, w garniturze i z muchą. Historyk ma podłużną twarz, małe jasne oczy, długi nos i zarost zakrywający niemal całkowicie usta. Jasnobrązowe oczy ma zaczesane do tyłu, na nosie okulary. Tło obrazu ciemne, wzdłuż dolnej krawędzi napis „*1835 JÓZEF SZUJSKI +1883”.

Portret Józefa Szujskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ukazuje stojącego przy pulpicie w stroju pontyfikalnym kardynała. Twarz niemal zwrócona frontalnie, o silnym wyrazie, o rysach starczych, z rozwichrzonymi włosami sięgającymi ramion. Oleśnicki jest ubrany w biały humerał wokół szyi, purpurowy płaszcz, futrzany mucet z haftowanym kołnierzem, rękawiczki i infułę o bogatej kameryzacji. Kardynał stoi przed pulpitem i przytrzymuje palcem kartę leżącej na nim grubej księgi z metalowymi zawiasami. W lewej dłoni trzyma pastorał o złoconej, zdobionej liśćmi akantu krzywaśni. W tle murowana z kamienia ściana z gotyckim oknem i tarczą pod kapeluszem z godłem herbu Dębno. U dołu obrazu sygnatura "J. Bąkowski (1)900".

Portret kardynała Zbigniewa Oleśnickiego

Zdjęcie nr 1:

Portret Mieczysława Ledóchowskiego

Zdjęcie nr 1: Portret w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem króla Zygmunta III Wazy w centrum kompozycji. Król ukazany w postawie stojącej, delikatnie zwrócony w lewo, w prawej dłoni trzyma berło, a w lewej położonej na stoliku jabłko królewskie. Stolik zasłany jest czerwonym, długim obrusem ze złotymi frędzlami na brzegach. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami, okolona krótką i jasną brodą oraz wąsami. Ubrany jest w biały żupan, czerwony płaszcz spięty na piersi oraz pełną koronę na głowie. Tło bordowe, po prawej stronie podwieszona jest zielona kotara. Rama drewniana, profilowana, złocona, dekorowana na brzegu stylizowanym akantem.

Zygmunt III Waza

Zdjęcie nr 1: Portret w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem króla Jana III Sobieskiego w centrum kompozycji. Król ukazany w postawie stojącej z prawą nogą wysuniętą do przodu, w prawej dłoni trzyma regiment, a lewą wspiera na rękojeści szabli, przypiętej do pasa. Twarz owalna z długim nosem i małymi oczami, z wąsami i wyraźnie zaznaczonym podbródkiem. Sobieski ubrany jest w oliwkowozielony żupan, przewiązany pasem kontuszowym oraz czerwony płaszcz – delię – z ciemną podszewką oraz żółte buty. Tło ciemne, u góry i po lewej stronie obrazu podwieszona jest kotara, u doły podłoga w kratownicę, a po prawej stronie stoi stolik, nakryty złotym obrusem. Na stoliku leżą insygnia królewskie: berło, jabłko i korona. Wyżej czerwona tarcza herbowa z koroną i godłem Królestwa – Orłem Białym z tarczą na piersi. Rama drewniana, profilowana, złocona. Na odwrociu karteczka z drukowanym napisem „Ze zbiorów księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no 45”.

Portret króla Jana III Sobieskiego

Zdjęcie nr 1: Portret w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem króla Stefana Batorego w centrum kompozycji. Król ukazany w postawie stojącej, delikatnie zwrócony w lewo, w prawej dłoni trzyma zwój dokumentu z pieczęcią. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami, okolona ciemną i krótko przystrzyżoną brodą. Ubrany jest w jasnofioletowy żupan, czerwoną delię oraz żółte buty na wysokim obcasie, a na głowie ma ciemną i futrzaną czapkę z czarnym piórem. Tło ciemne, u góry i po bokach kompozycji podwieszona jest zielona kotara ze złotą pasmanterią. Rama drewniana, profilowana, złocona. Na odwrociu karteczka z drukowanym napisem „Ze zbiorów księdza Jana kniazia z Kozielska Puzyny księcia biskupa krakowskiego, no 43”.

Portret Stefana Batorego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie wydłużonego, stojącego prostokąta. W centrum namalowana wierzchnia płyta sarkofagu z figurą leżącej Jadwigi, z głową spoczywającą na wzorzystej poduszce z czterema chwostami, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy i nogami opartymi o leżącego psa. Twarz ma owalną, o zamkniętych oczach, długim nosie i małych ustach. Na głowie ma welon, o fałdach układających się kaskadowo po bokach oraz koronę otwartą. Ubrana jest w długą suknię, zasłaniającą stopy oraz płaszcz o dekoracyjnej lamówce i wzorze o motywie lilii heraldycznych, zapięty pod szyją broszą, układający się kaskadowo po bokach postaci. Całość malowana monochromatycznie. Malowana płyta obwiedziona niebieskim pasem z liliami heraldycznymi w narożach oraz żółtym napisem, na dwóch dłuższych bokach: „HEDVIGIS REGINA POLONIAE”, na krótszym boku u stóp: „N(ATUS) A(NNO) D(OMINI) 1371”, na krótszym boku u wezgłowia: „OB(ITUS) A(NNO) D(OMINI) 1399”. Obraz ujęty szeroką ramą dekorowaną profilowaniem, perełkowaniem, pasem z motywem lilii heraldycznych oraz czterema tarczami herbowymi w narożach: Orła, Pogoni, Andegawenów węgierskich, Podwójnego krzyża.

Projekt płyty wierzchniej nagrobka królowej Jadwigi

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. W dolnej części obrazu ukazane stado owiec zwróconych w kierunku widza. W tle las, z ukazanymi w oddali kilkoma owcami. Na odwrocie płótna kartka z napisem „Z. Ćwikliński / Powrót z hal”. Obraz ujęty szeroką, drewnianą i politurowaną ramą.

Powrót z hal

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie aediculi, flankowane przez kanelowane pilastry z jońskimi kapitelami. Powyżej pełne belkowanie z wysokim fryzem, gzymsem ozdobionym kostkowaniem i przerwanym przyczółkiem w kształcie luku nadwieszonego, z krzyżem łacińskim pośrodku. W polu medalion z płaskorzeźbionym portretem zmarłego, otoczony tasiemkami i liśćmi laurowymi oraz dębowymi. Poniżej, w kartuszu, inskrypcja: "ALFRED OBALIŃSKI / PROF(ESOR) CHIRUR(GII) UNIW(ERSYTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / * 15. GRUDNIA 1843. W BRZEŻANACH / † 18 LIPCA 1898 W KRAKOWIE. / Ku wiecznej pamięci / kamień ten położyli koledzy / Tow(arzystwa) Lek(arskiego) Krakowskiego / i Prof(esorowie) Uniwersytetu".

płyta nagrobna

Epitafium Alfreda Obalińskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty w profilowaną i częściowo złoconą ramę. W centrum kompozycji frontalne przedstawienie ukazanego w półpostaci Chrystusa w typie Ecce Homo. Głowa w koronie cierniowej. Twarz podłużna o delikatnych rysach, z ciemnym zarostem. Oczy spuszczone w dół; karnacja postaci beżowobrązowa, przyciemniona. Dłuższe ciemnobrązowe włosy opadają na plecy. Postać ubrana w obszerny ciemnoczerwony płaszcz, na szyi wielokrotnie przepasany sznur. W dłoniach złożonych przed sobą trzyma berło. Tło architektoniczne. Kolorystyka ciepła, złotawa, przyciemniona. U dołu ramy tabliczka z napisem „ADAM CHMIELOWSKI / ECCE HOMO / KOPIA / Wyk(onał) Z(dzisław) Pabisiak”.

Ecce Homo

Zdjęcie nr 1: Portret siedzącego w fotelu Jana Puzyny, w stroju kardynalskim, z rękami złożonymi na kolanach. W lewym dolnym rogu sygnatura: "Kazi[imierz] Pochwalski".

Portret Jana Puzyny

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w passe-partout oraz złoconą ramę dekorowaną motywem jajownika. W centrum kompozycji ukazany w popiersiu, z ciałem zwróconym w trzech czwartych w prawo kardynał Adam Stefan Sapieha zasiadający w fotelu. Ukazany jako starszy, szczupły mężczyzna o ciemnych oczach, siwych, krótkich włosach i wydatnym nosie, ubrany w czerwone szaty kardynalskie. Na głowie piuska, na szyi złoty pektorał. Ręce wsparte swobodnie na oparciu wyłożonego czerwonym aksamitem fotela. Tło obrazu jednolicie ciemne.

Portret kardynała Adama Stefana Sapiehy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie leżącego prostokąta ujęty w profilowaną i dekorowaną akantem ramę. Kompozycja pejzażowa z widokiem na pagórkowaty teren z widocznymi w oddali wiejskimi zabudowaniami. Na pierwszym planie cztery drzewa o dekoracyjnie wygiętych, uproszczonych gałęziach. W górnej części kompozycji niebo z widocznymi białymi obłokami. Kolorystka obrazu jasna, nasycona. W lewym dolnym rogu sygnatura „W[ojciech] W[eiss]”.

Pejzaż

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty w prostą, złoconą ramę. Na jednolitym, ciemnozielonym tle ukazana frontalnie, w popiersiu Matka Boska z Dzieciątkiem. Maria o pociągłej twarzy, ciemnej karnacji, długim, prostym nosie i niewielkich ustach. Oczy skierowane na wprost. Na prawym policzku postaci widoczne dwie rysy. Na lewej ręce Maria podtrzymuje Dzieciątko, prawą dłonią wskazuje na nie. Matka Boska ubrana w ciemnogranatowe szaty – suknię z długimi rękawami i płaszcz zarzucony na głowę zdobione motywem złotych lilii heraldycznych i złotą lamówką. Podbicie płaszcza ma kolor ciemnoczerwony. Jezus zwrócony w stronę Marii, w lewej ręce trzyma księgę w ciemnozielonej oprawie, prawą błogosławi. Dzieciątko ubrane w ciemnoczerwoną tunikę z długimi rękawami dekorowaną złoconym ornamentem i wykończoną złotą lamówką. Wokół głów Marii i Jezusa złocone nimby.

Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1:

Portret Juliana Klaczki (właść Jehudy Lejb)

Zdjęcie nr 1:

Pejzaż z Osieka

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta wypełniona inskrypcją.

Inskrypcja:

D.O.M. / KS. WAWRZYNIEC CENTT / KANONIK KATEDRY PODLASKIEJ, / B. PROBOSZCZ SULEJEWSKI DZIEKAN PIOTRKOWSKI, REKTOR X.X. EMERYTÓW, RESTAURATOR KOŚCIOŁA ŚW. MARKA / UR. W KOŹMINKU W KRÓL. – POL. 5/8 1823 R. / ZM. W KRAKOWIE 8/8 1905 R. / BOŻE! DAJ DUSZY JEGO SPOKÓJ WIECZNY.

płyta nagrobna

Epitafium Ks. Wawrzyńca Centta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem Andrzeja hrabiego Potockiego. Ujęcie portretowe, z torsem zwróconym lekko w lewo i głową frontalnie. Hrabia ma owalną twarz o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Zarost tworzą podwinięte na końcach wąski i którko przystrzyżona broda, krótkie ciemne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w białą koszulę z ciemnoszarym krawatem i ciemną marynarkę. . Przy dolnej krawędzi obrazu napis *1861 ANDRZEJ HR(ABIA) POTOCKI +1908”.

Portret Andrzeja hrabiego Potockiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z postacią ujętego do kolan, zwróconego w lewo, siedzącego kardynała Jana Puzyny na nieokreślonym tle. Duchowny spogląda na widza, ręce splata i opiera na udach. Ma owalną twarz o wyrazistych rysach, ściągnięte brwi, małe oczy, szeroki nos i wąskie usta. Jest ubrany w czerwoną sutannę, rokietę i mucet, na którym zwieszono krzyż pektoralny. Siedzi na obitym ciemnoczerwonym materiałem krześle z widocznymi drewnianymi fragmentami podłokietników.

Portret kardynała Jana Puzyny

Zdjęcie nr 1: Dekoracja sklepienia nawy składa się z prostych symboli: kielicha z hostią, otwartej księgi z literami „A” i „Ω”, imienia MARIA i kotwicy. Zostały one wkomponowane w owalne medaliony w barwnej oprawie utworzonej z wieńców z żółtych i czerwonych kwiatów, złotych i zielonych wici akantów, ułożonych krzyżowo spiralnych, niebieskich ślimacznic i otaczających je stylizowanych zielonych liści akantu, między którymi przebijają się złote promienie. Owe fantazyjne kompozycje w nawie ukazane są na jasnym, kremowym tle wysklepek i niebieskich lunet i gurtów. Elementy konstrukcyjne szwów sklepiennych są podkreślone pasami z wici roślinnej. Sklepienie prezbiterium odróżnia się jaśniejszą kolorystyką. Elementy konstrukcyjne łuków podkreślają bujne czerwono-zielone kwiaty, wśród których rozpoznano piwonie. Taka sama bordiura zdobi ścianę za ołtarzem. Pośrodku umieszczono Baranka na zamkniętej księdze z chorągwią zmartwychwstania, na tle krzyża greckiego w glorii promienistej. Szwy sklepienne zaakcentowano kwiatami w układzie kandelabrowym, a wysklepki zielono-złotymi symetrycznie układającymi się wiciami roślinnymi. Na parapecie chóru muzycznego malarz przedstawił dwie sceny: „Stygmatyzacja św. Franciszka” i „Anioł grający na skrzypcach płaczącemu św. Franciszkowi”.

polichromia ścienna

Polichromia w kościele

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.

Adorujące anioły

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty w passe-partout oraz drewnianą, profilowaną ramę. Przedstawia pejzaż miejski centrum Wadowic z widoczną w prawym, górnym rogu kompozycji, nakrytą barokowym hełmem wieżą kościoła Ofiarowania Najświętszej Marii Panny. Na pierwszym planie ukazane z ptasiej perspektywy, uproszczone i zgeometryzowane dachy domów i kamienic oraz zabudowania miejskie. W centrum kompozycji przedstawione wysokie drzewo o zielonych liściach. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa ograniczona do odcieni zgaszonej czerwieni, rozbielonych błękitów oraz zieleni. W prawym dolnym rogu dzieła sygnatura „Z(bigniew) Pronaszko”. W lewym dolnym rogu „WADOWICE / 1924”.

Pejzaż Wadowic

Zdjęcie nr 1:

Św. Stanisław

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, pozbawiony ramy. W centrum kompozycji, na szaro-brązowym tle ukazany siedzący w fotelu Adam Stefan Sapieha. Postać przedstawiona w ujęciu trzy czwarte z ciałem zwróconym w prawo. Kardynał został ukazany jako dojrzały mężczyzna o wyrazistych rysach twarzy z krótkimi, siwymi włosami. Wzrok skierowany w lewo. Prawa dłoń wsparta na oparciu fotela, lewa zaciśnięta w pięść, złożona na kolanach. Kardynał ubrany jest sutannę arcybiskupią oraz fioletową pelerynę, na piersi ma złoty pektorał. Fotel, na którym siedzi obity jest ciemnozieloną tkaniną dekorowaną w motywy roślinne, podłokietniki drewniane zakończone wolutami. W lewym, górnym rogu obrazu przedstawiony herb arcybiskupa. Na tle czerwonego płaszcza heraldycznego podbitego gronostajem, spiętego w narożach i zwieńczonego mitrą książęcą i czerwonym kapeluszem arcybiskupim z chwostami umieszczono trójpolową tarczę z godłami herbowymi zwieńczoną krzyżem arcybiskupim. W prawym dolnym rogu obrazu umieszczona sygnatura „X J. Kamiński (?) / 1927”.

Portret Adama Stefana Sapiehy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Szkic malarski przedstawiający bukiet czerwonych i biało-różowych kwiatów w zielonym, wąskim wazonie ustawionym na wielobocznym stoliku, na jasnoniebieskim tle. Po prawej stronie sygnatura: „Olga Boznańska” oraz napis: „Olga Boznańska / Kraków / 1930”.

Bukiet w wazonie

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium ujęte profilowaną ramą, w polu medalion z monogramem IHS w glorii. Cokół dekorowany płycinami w partii wyodrębnionych prostopadłościanów wypełnionymi akantem. Pierwsza kondygnacja flankowana parą pilastrów i stojących przed nimi kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, o fryzie dekorowanym rozetami. W polu centralnym nisza w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta ramą zdobioną ornamentem roślinnym, z figurą Najświętszego Serca Jezusa. Druga kondygnacja ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami, flankowana parą pilastrów i stojących przed nimi kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających imposty i fragmenty przerwanego, półkolistego przyczółka. Całość zamknięta fragmentem falistego gzymsu. W polu obraz św. Szymona z Lipnicy w formie stojącego prostokąta o ściętych narożach, ujętego ramą zdobioną ornamentem roślinnym. Obie kondygnacje z uszami utworzonymi ze stylizowanego akantu. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką.

Ołtarz boczny

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczne, jednoosiowa, dwukondygnacyjna, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium ujęte profilowaną ramą, w polu medalion z monogramem IHS w glorii. Cokół dekorowany płycinami w partii wyodrębnionych prostopadłościanów wypełnionymi akantem, w partii środkowej gablotą na wota. Pierwsza kondygnacja flankowana parą pilastrów o trzonach w formie gablot z wotami i stojących przed nimi kolumnami o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, o fryzie dekorowanym rozetami, z gablotą z wotami pośrodku. W polu centralnym nisza w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta podwójną ramą zdobioną ornamentem roślinnym, z figurką Dzieciątka Koletańskiego. Pod nią gablota na wota w formie leżącego prostokąta w ramie dekorowanej ornamentem roślinnym. Druga kondygnacja ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami, flankowana parą pilastrów i stojących przed nimi kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających imposty i fragmenty przerwanego, półkolistego przyczółka. Całość zamknięta fragmentem falistego gzymsu. W polu obraz bł. Władysława z Gielniowa w formie stojącego prostokąta o ściętych narożach, ujętego ramą zdobioną ornamentem roślinnym. Obie kondygnacje z uszami utworzonymi ze stylizowanego akantu. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką.

Ołtarz boczny

Zdjęcie nr 1: Projekt w formie leżącego prostokąta. Przedstawia północną ścianę prezbiterium oraz pierwsze przęsło nawy razem z wysklepkami połowy krzyżowo-żebrowych sklepień oraz fragmentem łuku tęczowego. Dwie trzecie projektu od prawej strony ukazują polichromię prezbiterium o geometrycznej dekoracji w dolnej połowie ściany oraz przedstawieniach figuralnych w górnej na beżowym tle, z podkreślonymi otworami okiennymi i drzwiowymi. Sklepienie pomalowane na niebiesko z przedstawieniami uskrzydlonych główek anielskich na poszczególnych wysklepkach. Gurty oraz łuk tęczowy pokryty dekoracją geometryczną. W jednej trzeciej rysunku od lewej strony ukazany projekt polichromii pierwszego przęsła nawy kościoła. Ściana podzielona na trzy części o odmiennych wzorach dekoracji geometrycznej, na fioletowym, czerwonym i brązowym tle. Sklepienie pomalowane na niebiesko z geometryczną dekoracją wysklepek i gurtów. W lewym dolnym rogu projektu sygnatura „Adam Siemianowicz”.

Projekt polichromii

Zdjęcie nr 1: Rycina w formie leżącego prostokąta. Przedstawia rozmyty zarys krzyża z postacią Chrystusa ułożonego diagonalnie od lewego górnego do prawego dolnego rogu. Krzyż oświetlony jest od góry. W dolnej części dzieła znajduje się zarys sylwetek grupy postaci. Przy dolnej krawędzi dzieła napis: „mezzotinta «Wizja»” oraz sygnatura: „A(lojzy) Majcher”. Rycina umieszczona w passe-partout i ujęta drewnianą ramą.

Wizja

Zdjęcie nr 1: Plakietka z przedstawieniem Matki Boskiej Kodeńskiej w otoczeniu Lwa Sapiehy, Mikołaja III Sapiehy, św. Kazimierza, bł. Jozafata Kuncewicza i nierozpoznanej świętej mniszki, a także z herbem złożonym Sapiechów i Pogonią. Na cokole pod wizerunkiem Mikołaja Sapiechy napis: „NICOALVS (?) PIVS DICTVS / CASTELLANVS VILNENSIS / ECCLESIAE KODENENSIS FVUNDATOR +1644”, z kolei pod wzierunkiem Lwa Sapiechy: „LEO COMES SAPIEHA PALATINVS VILNENSIS / CANCELLARIVS ET DVX EXERCITTVM / M.D.L. 1633”. Na odwrociu tabliczka z napisem: „Kardynałowi Adamowi Sapieże / wizerunek Najśw(iętszej) Panny Kodeńskiej / ofiaruje: / Rodzina / Kraków 1946.”

Matka Boska Kodeńska

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum kardynał ukazany w półpostaci, jako siedzący w fotelu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z obiema rękami opartymi na podłokietnikach. Twarz o cechach portretowych, okolona krótkimi, siwymi włosami. Na głowie czerwona piuska. Ubrany jest w czerwoną sutannę, koronkową rokietę oraz czerwony mucet zapinany z przodu rzędem guzików. Na piersi zawieszony krzyż pektoralny, na palcu prawej dłoni pierścień. Zaplecek fotela obity bordową tkaniną, ze złoconym obszyciem. Postać ukazana na cieniowanym fioletowo-brązowym tle. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „Karol Rutkowski”. Obraz ujęty profilowaną ramą, miejscami złoconą.

Portret kardynała Adama Sapiehy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum półpostać Marii, zwróconej w trzech czwartych w lewo, w prawej dłoni trzyma z przodu kwiat koniczyny, lewą ręką podtrzymuje na ramieniu Dzieciątko. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, prostym, długim nosie i małych ustach. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię, przewiązaną w talii oraz ciemnoniebieski maforion z żółtą podszewką i dekoracyjnym obszyciem, zarzucony na głowę i ramiona, zapięty pod szyją klamrą. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową, prawą dłoń unosi w geście błogosławieństwa, lewą przytrzymuje na kolanie księgę. Twarz ma trójkątną, o migdałowatych oczach, małych nosie i ustach, okoloną krótkimi, brązowymi włosami. Ubrane jest w luźną, brązowo-zieloną tunikę. Postacie ukazane na brązowo-żółtym tle wypełnionym ornamentem roślinnym. Postacie mają aplikowane blaszane i malowane korony. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą, dekorowaną ornamentem roślinnym. Na odwrocie deski inskrypcja: „J[ego] E[minencji] Najprzewielebniejszemu Księdzu Arcybiskupowi / DR KAROLOWI WOJTYLE / METROPOLICIE KRAKOWSKIEMU / Koronatorowi Cudownego Obrazu Matki Matki Bożej Świętojańskiej / z kościoła św. Jana w Krakowie / W HOŁDZIE SKŁADAJĄ / wdzięczne S.S. PREZENTKI. / KRAKÓW. 9 maja 1965 r. / kopiował Kasper Pochwalski / w kwietniu 1965”.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum przedstawienie popiersia Marii i Jezusa ukazanego jako dziecko, zwróconych w trzech czwartych w lewo, z pochylonymi głowami. Twarz Marii pociągła, o dużych, migdałowatych oczach, łukowatych brwiach, prostym, wąskim nosie i małych ustach. Ubrana jest w czerwoną suknię oraz brązowy płaszcz o niebieskiej lamówce zarzucony na głowę i ramiona. Przed Marią znajduje się mniejsza postać Jezusa. Jego twarz jest pociągła, o dużych, migdałowatych oczach, łukowatych brwiach, wąskim nosie i małych ustach, okolona krótkimi, brązowymi włosami. Ubrany jest ciemnobrązową tunikę, o wzorze w pasy. Wokół głów Marii i Jezusa złocone nimby. Postacie ukazane na niebieskim tle. Miedzy Marią a Jezusem napis: „HAY / QUE HACER / [...]DADIS / CAISTIANAS / COMO LA / SAGRADA FALIMIA / DE NAZARET”. Obok głowy Jezusa napis: „QUE / VIVA/EN / HUMIL/DAD / SENCILLE / YALABAN/ZIA / [...]”. W górnych narożach obrazu napisy: „MARIA” i „[...] / 1973”. Na odwrocie obrazu przyklejona drukowana kartka z napisem: „«Trzeba tworzyć wspólnoty chrześcijańskie, / takie jak Święta Rodzina z Nazaret, / które żyłyby w pokorze, prostocie i uwielbieniu, / i w których drugi jest Chrystusem.» / Umiłowanemu Pasterzowi Kościoła Krakowskiego / Jego Eminencji Kardynałowi Franciszkowi / na pamiątkę spotkania 18 lutego 2002 roku / ze Wspólnotami Drogi Neokatechumenalnej / Parafii Podwyższenia Krzyża Świętego, Kraków-Kurdwanów”.

Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji ukazana frontalnie, w popiersiu Matka Boska z Dzieciątkiem na tle obłoków, z których wyłaniają się uskrzydlone główki anielskie. Maria przedstawiona jako młoda kobieta z głową pochyloną w lewo. Na lewym ramieniu podtrzymuje siedzące Dzieciątko, prawą dłonią wskazuje na nie. Twarz Matki Boskiej owalna o dużych oczach i długim, prostym nosie. Włosy ciemnobrązowe, schowane pod granatowym płaszczem zarzuconym na głowę. Maria ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami wykończoną złotą lamówką oraz obszerny płaszcz spięty pod szyją ozdobną klamrą. Płaszcz wykończony jest złotą taśmą i dekorowany motywem złotego krzyża. Wokół głowy Marii widoczny jest żółto-niebieski nimb. Dzieciątko zwrócone w kierunku Matki Boskiej, ubrane w czerwoną tunikę z długimi rękawami wykończoną wąską, złota lamówką oraz złoty płaszcz. Prawą ręką wykonuje gest błogosławieństwa, lewą wspiera na jabłku królewskim. Spod szat widoczne są bose stopy Jezusa. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa. Na odwrociu napis: „KOPIA OBRAZU MATKI BOŻEJ / DZIEKANOWSKIEJ OFIAROWA- / NA W DNIU KORONACJI OBRA- / ZU SŁYNĄCEGO ŁASKAMI / JEM. KS(IĘDZU) KARDYNAŁOWI FRAN-/ CISZKOWI MACHARSKIEMU, ME- / TROPOLICIE KRAKOWSKIEMU / DZIEKANOWICE 29.09.1991”

Matka Boska

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum Zygmunt Szczęsny Feliński ukazany do kolan, jako siedzący na fotelu, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z obiema rękami opartymi na podłokietnikach, lewą dotyka krzyża na piersi. Twarz o cechach portretowych, okolona krótkimi, siwymi włosami. Na głowie czerwona piuska. Ubrany jest w czerwoną sutannę zapinaną z przodu rzędem guzików oraz czerwony mucet. Na piersi ma zawieszony na grubym łańcuchu krzyż pektoralny, na prawej dłoni pierścień. Po prawej stronie postaci stolik nakryty wzorzystą tkaniną z wizerunkiem Matki Boskiej z Dzieciątkiem w owalnej ramie. Postać ukazana na cieniowanym, brązowym tle. W prawym dolnym rogu sygnatura: „J(an) Chrząszcz / 1997”. Obraz ujęty złoconą, profilowaną ramą, na dolnym boku tabliczka z inskrypcją: „Sługa Boży Arcybiskup / Zygmunt Szczęsny Feliński (1822-1895) / J[ego] E[minencji] Ks[iędzu] Kardynałowi Franciszkowi Macharskiemu / Siostry Franciszkanki Rodziny Maryi”.

Portret arcybiskupa Zygmunta Szczęsnego Felińskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty drewnianą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji, na jednolitym, ciemnym tle przedstawienie kardynała Franciszka Macharskiego ukazanego w pozycji siedzącej z ciałem zwróconym w trzech czwartych w prawo. Wzrok skierowany przed siebie, dłonie splecione i złożone na kolanach postaci. Kardynał ubrany w czerwono-złoty ornat. Na głowie czerwona piuska, wokół szyi paliusz. Na nosie kardynała okulary w grubych oprawkach. Postać siedzi na fotelu o bogato rzeźbionym, złoconym oparciu i podłokietnikach. W prawym dolnym rogu obrazu sygnatura „A(NTONI) GÓRNIK '05”. Kolorystyka dzieła ciemna, ciepła.

Portret kardynała Franciszka Macharskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną i złoconą ramą. W centrum kompozycji w pomieszczeniu o czarno-białej posadzce ukazany klęczący na rzeźbionym klęczniku papież Jan Paweł II. Postać zwrócona w trzech czwartych w prawo. Głowa uniesiona lekko ku górze, ręce wyciągnięte do przodu i wsparte na pulpicie klęcznika, trzymające różaniec. Papież przedstawiony jako starszy, siwowłosy mężczyzna ubrany w biały strój papieski, na głowie piuska, na szyi złoty pektorał. Wokół pasa przewiązana biała stuła z herbem maryjnym wykończona złotymi frędzlami. Z prawej strony kompozycji, w tle ukazane otwarte okno zdobione witrażem z wizerunkiem Matki Boskiej Częstochowskiej, przez które wlatuje biała gołębica. Na dalszym planie widoczne wieże katedry Wawelskiej. Kolorystyka obrazu jasna, pastelowa. W lewym dolnym rogu sygnatura „T(eresa). Śliwka-Moskal 2005”. Na odwrociu napis: „OBRAZ UFUNDOWANY PRZEZ / KS(IĘDZA) ARCYBISKUPA STANISŁAWA DZIWISZA / METROPOLITĘ KRAKOWSKIEGO / PRZY KONSULTACJI / KS(IĘDZA) DR ANDRZEJA JÓZEFA NOWOBILSKIEGO / NAMALOWANY PRZEZ ART(YSTĘ) MAL(ARZA) / TERESA ŚLIWKA-MOSKAL”.

Jan Paweł II

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście. W centrum kompozycji postać Chrystusa zwróconego frontalnie, który lewą ręką dotyka rany na piersi, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Postać ubrana jest w białą szatę o szerokich rękawach, przepasaną w talii. Z boku wydobywają się dwie wiązki promieni czerwona i niebieska. Wokół głowy widoczny świetlisty nimb. Jezus stoi na obłokach, poniżej widoczna brązową podłoga. Tło obrazu jednolicie ciemnoszare. U dołu obrazu banderola z napisem „JEZU UFAM TOBIE”. W lewym, dolnym rogu sygnatura „TERESA ŚLIWKA-MOSKAL 2006”. Na odwrociu napisy „OBRAZ NAMALOWANY PRZEZ / TERESĘ ŚLIWKĘ MOSKAL (wg. A. Hyły) w 2006 R(OKU) / T(ERESA) ŚLIWKA-MOSKAL / 31-139 KRAKÓW ul. ŁOBZOWSKA 27/6 / TEL. 012 632 88 72”.

Jezu Ufam Tobie

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta. W centrum kompozycji ukazana frontalnie, w popiersiu Matka Boska z Dzieciątkiem. Maria ukazana jako dojrzała kobieta o pociągłej twarzy, ciemnej karnacji, długim, prostym nosie i niewielkich ustach. Oczy skierowane na wprost. Na prawym policzku postaci widoczne dwie rysy. Maria na lewym ręku podtrzymuje siedzące Dzieciątko, prawą ręką, w której trzyma kwiat róży, wskazuje na nie. Matka Boska ubrana w złotą suknię oraz płaszcz w tym samym kolorze z nieco ciemniejszą podszewką, zarzucony na głowę. Obie szaty dekorowane brylantami i wykończone ciemnogranatową lamówką również wysadzaną kamieniami szlachetnymi. Pod szyją napis „TOTUS TUUS”. Na głowie Marii złota, kameryzowana korona w typie otwartym podtrzymywana przez parę aniołów. Z przodu napis „TOTUS TUUS” . Dzieciątko zwrócone w stronę Marii, w lewej ręce trzyma otwartą księgę w ciemnogranatowej oprawie dekorowanej złotym krzyżem, prawą ręką błogosławi. Postać ubrana jest w długą, bursztynową tunikę wykończoną granatową lamówką zdobioną kamieniami szlachetnymi. Na głowie Dzieciątka złota, kameryzowana korona w typie otwartym, podtrzymywana przez parę aniołów. Wokół głów Marii i Jezusa promieniste nimby. W tle, malowane en grisaille na ciemnoszarym tle sceny z życia Marii i Chrystusa: Zwiastowanie, Adoracja Dzieciątka, Naigrawanie i Biczowanie. W prawym, dolnym rogu obrazu sygnatura „WBMIK' 06”.

Matka Boska Częstochowska

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujętego w drewnianą, profilowaną ramę. W centrum kompozycji, na jednolitym ciemnym tle ukazany frontalnie papież Jan Paweł II ujęty w popiersiu. Głowa pochylona nieznacznie do przodu i w lewo, ręce splecione na wysokości pasa, podtrzymujące różaniec. Wzrok postaci skierowany na wprost, usta w delikatnym uśmiechu. Papież ubrany w biały strój papieski z piuską na głowie i złotym pektorałem na piersi. W lewem górnym rogy obrazu napis „JAN PAWEŁ II”, po przeciwnej stronie herb papieski Jana Pawła II zwieńczony tiarą z podłożonymi pod tarczą dwoma kluczami. W prawym dolnym narożu kompozycji sygnatura „A(NTONI) GÓRNIK ’07”. Kolorystyka obrazu ciemna, stonowana.

Portret papieża Jana Pawła II

SDM_COVER_PHOTO

Portret papieża Benedykta XVI

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, ujęty profilowaną i złoconą ramą. W centrum kompozycji przedstawienie papieża Franciszka ukazanego frontalnie, w pozycji siedzącej w ujęciu do kolan. Postać ze wzrokiem skierowanym na wprost, prawą ręką wykonuje gest błogosławieństwa, w lewej złożonej na kolanach trzyma różaniec o jasnoczerwonych koralach. Franciszek ukazany w biały stroju papieskim z piuską a głowie i pektorałem na piersi. Na nosie okulary w cienkich, metalowych oprawkach. Tło obrazu pastelowe w odcieniach błękitu i fioletu. W lewym, górnym rogu obrazu herb papieża Franciszka z sentencją „MISERANDO ATQUE ELIGENDO”. W lewym dolnym rogu obrazu sygnatura „A(NTONI) GÓRNIK (2)014”. Kolorystyka dzieła utrzymana w jasnych, pastelowych odcieniach.

Portret papieża Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej ramie. Papież ukazany na nieokreślonym tle do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w prawo. Widocznymi częściami ubioru są czerwony mucet; biała piuska. W prawym górnym rogu herb papieża zwieńczony tiarą, z podłożonymi pod tarczę kluczami (złotym i srebrnym) z przewleczonym purpurowym sznurem. W prawym dolnym rogu sygnatura „P(aweł) Kormholz”, z tyłu napis „P(aweł) Kromholz / 2017 / Poznań”.

Portret papieża Benedykta XV

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej ramie. Papież ukazany na nieokreślonym tle do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Ma owalna twarz, ciemne, podkrążone oczy, szeroki nos i wąskie usta. Jest ubrany w białą albę i czerwony futrzany mucet oraz piuskę na głowie. W prawym górnym rogu herb papieża zwieńczony tiarą, z podłożonymi pod tarczę kluczami (złotym i srebrnym) przewiązanymi czerwonym sznurem. W prawym dolnym rogu sygnatura „P(aweł) Kormholz”, z tyłu napis „P(aweł) Kromholz / 2017, POZNAŃ”.

Portret papieża Pawła VI

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty drewnianą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji, na jednolitym, ciemnym tle ukazany frontalnie, w popiersiu papież Jan Paweł I. Wzrok skierowany na wprost. Papież jest ubrany w białą komżę, czerwony mucet oraz ciemnoczerwoną stułę dekorowaną złotym ornamentem. Na głowie biała piuska papieska, na szyi kameryzowany pektorał. Na nosie postaci okulary w cienkich, metalowych oprawkach. W prawym górnym rogu obrazu herb papieża Jana Pawła I zwieńczony tiarą, natomiast w prawym dolnym rogu sygnatura „P(aweł) Kromholz”. Na odwrociu napis „P(aweł) Kromholz / 2017 / Poznań”. Kolorystka obrazu ciemna, ograniczona do czerni, czerwieni, bieli i złota.

Portret papieża Jana Pawła I

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej ramie. Papież ukazany na nieokreślonym tle do pasa, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Ubrany w białą albę i czerwony futrzany mucet oraz piuskę na głowie. W prawym górnym rogu herb papieża. W lewym dolnym rogu sygnatura „Kop[iował] Szmania J[acek]. Na odwrociu napis „Jacek Szmania 2018 r[ok] Poznań”.

Portret papieża Piusa XI

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje papieża do pasa, z głową zwróconą frontalnie, a ciałem w trzech czwartych, w prawo. Twarz modelowana wyraziście, pełna, oddana realistycznie. Papież jest ubrany w futrzany mucet, wzorzystą stułę i piuskę na głowie. W prawym górnym rogu herb Jana XXIII z insygniami papieskimi.

Portret papieża Jana XXIII

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum papież ukazany w popiersiu, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Twarz o cechach portretowych, z okularami. Na głowie ma białą piuskę. Ubrany jest w białą sutannę przewiązaną szerokim pasem, z białym mucetem zapiętym z przodu na rząd guzików. Na piersi ma zawieszony krzyż pektoralny. Na ramiona narzucony czerwony płaszcz, przy krawędzi obszyty dekoracyjnym sznurkiem, z wiązaniem przy szyi. Postać ukazana na cieniowanym brązowo-zielonym tle. W prawym górnym rogu obrazu herb papieża Piusa XII, w dolnym zaś sygnatura: „Szmania / J.” Na odwrocie obrazu napis: „ Jacek Szmania 2018 r. Poznań”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.

Portret papieża Piusa XII

Jak cytować?

"Kraków", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/miejscowosci/krakow

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności