Matka Boska jako orędowniczka dusz czyśćcowych
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 8: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 9: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 10: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Zdjęcie nr 11: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.

Matka Boska jako orędowniczka dusz czyśćcowych

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Centrum
Parafia
Św. Marka
Kościół
Św. Marka
Tagi
czyściec malarstwo barokowe malarstwo religijne
Identyfikator
DZIELO/25407
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1807 rok
Fundator
Antoni Czarnecki
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 73 cm
wysokość – 133 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Obraz został zamówiony dla Bractwa św. Zofii przez Antoniego Czarneckiego w 1807 roku.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.

Zarys problematyki artystycznej

Powstanie obrazu łączy się z bractwem św. Zofii, a jego fundatorem był należący do stowarzyszenia Antoni Czarnecki. Celem zgromadzenia była modlitwa o zbawienie dusz członków i wszystkich grzeszników, dlatego na płótnie przedstawiona została scena, w której Maria, jako orędowniczka dusz męczonych w czyśćcu, zwraca się do ukrzyżowanego Chrystusa. Obraz nosi cechy malarstwa późnego baroku - charakteryzuje go skośna kompozycja, silna dynamika sceny oraz kontrasty kolorystyczne.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenie i spękania powierzchni malarskiej.

Streszczenie

Powstanie obrazu łączy się z bractwem św. Zofii, a jego fundatorem był należący do stowarzyszenia Antoni Czarnecki. Obraz nosi cechy malarstwa późnego baroku.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4: Miasto Kraków, cz. 3: Kościoły i klasztory śródmieścia, z. 2", Warszawa 1978
Sudacka Aldona, "Kościół św. Marka w Krakowie. Wyposażenie – przemiany historyczne" , [w:] "Studia z dziejów kościoła św. Marka w Krakowie" , red.Kliś Zdzisław , Kraków 2001 , s. 189-201

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Matiae Talski / C(esa)raeo R(eg)iae Cameralis / Niepolomicensis Directionis / Adjuneto / Amici Charitatis Amico / Viro recto probo ac emerito / aetatis Annorum 53. / Gratum Animum et Amorem / in hoc Lapide Sculpserunt / Die 30 May 1807.”
płyta nagrobna
Epitafium Mateusza Talskiego
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od zakrystii przez zaplecek. Kosz na planie czworoboku o ściętych narożach, o wypukłej ściance przedniej i wklęsłych bocznych, na profilowanym cokole oraz spłaszczonym wałku dekorowanym płycinami. U spodu kosza podwieszenie w formie stożka o wklęsłych bokach, ujętego w narożach karbowanymi wolutami, zakończonego szyszką ozdobioną rozetami. Kosz ujęty w narożach pilastrami, o trzonach w formie wolut dekorowanych rocaille'em. Na ściankach rocaille'owe płyciny z płaskorzeźbionymi przedstawieniami ewangelistów, na ściance bocznej lewej św. Łukasz z wołem, na przedniej – po prawej św. Jan z orłem, po lewej św. Mateusz z aniołem, na ściance bocznej prawej św. Marek z lwem. Parapet kosza w formie gzymsu. Zaplecek w kształcie prostokątnej ramy, opasującej drzwi. Baldachim na planie analogicznym względem kosza w formie podstawy ujętej fryzem zdobionym rozetami i gzymsem dekorowanym kimationem, z podwieszonym lambrekinem z chwostami. Na baldachimie cztery woluty podtrzymujące cokół, na którym stoi figura Chrystusa Dobrego Pasterza. Na podniebieniu baldachimu płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego w promienistej glorii. Struktura ambony polichromowana w kolorze jasnoniebieskim, z niebieskimi, fioletowymi i czerwonymi detalami. Ornamentyka i profile złocone, detale srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami o dolnej krawędzi półkoliście wyciętej, przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim zarostem, z dużymi oczami ze wzrokiem skierowanym na Chrystusa. Święty Franciszek ubrany jest w habit franciszkański z różańcem przewieszonym przez sznur. W górnej części obrazu, po lewej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokiej skale ułożone są: biały baranek, otwarta księga z napisem: „Deus / meus / et / omnia” oraz krzyż. Po prawej stronie obrazu ulokowano zakonnika wyłaniającego się spośród traw, ukazanego w półpostaci, z prawą ręką zasłaniającą oczy, z lewą wyciągniętą przed siebie. Obok leży otwarta księga. W oddali widać pejzaż górski oraz kościół. W górnej części obrazu ukazano pochmurne niebo. Kolorystyka pociemniała, w odcieniach brązów i szarości. W prawym dolnym rogu kompozycji znajduje się słabo czytelna sygnatura artysty „Michał Stachowicz / pinxi [...?] / et […?] 1807”. Rama drewniana, pomalowana na zielono, na brzegach złocona.
obraz
Stygmatyzacja św. Franciszka z Asyżu

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron dwustronny, z prostopadłościenną podstawą z otworami na drążki. Na podstawie obrazy z przedstawieniem Chrystusa Błogosławiącego oraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem otoczone drewnianą, profilowaną ramą zdobioną po bokach spłaszczonymi wolutami i zwieńczoną medalionem z monogramami „IHS” po jednej i „MARYA” po drugiej stronie, nad którym znajduje się zamknięta korona. Medalion ujmują c-kształtne elementy, a przestrzeń pod nimi wypełniają rozwinięte kwiaty. Na awersie Chrystus w półpostaci, który lewą rękę przyciska do piersi, a prawą unosi w geście błogosławieństwa. Na owalną twarz, duże ciemne oczy, wąski nos, niewielkie usta, wąsy oraz dzielącą się w dwa pukle brodę. Długie falowane włosy opadają mu na barki. Jest ubrany w żółtą suknię, przez prawy bark ma przerzucony czerwony płaszcz z zielonym podbiciem, wywinięty, łamiący się w obszerne fałdy. Wokół głowy postaci świetlisty nimb; tło stanowią niebieskie, skłębione obłoki. Na rewersie Matka Boska z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, w półpostaci, frontalnie, z głową delikatnie przechyloną w prawo, lewą ręką przytrzymując Jezusa. Ma owalną twarz o delikatnych rysach, półprzymknięte oczy, wąski nos i szerokie usta, na głowie dekorowany pasem haftu, biały welon. Ubrana jest w czerwoną suknię z wąskimi rękawami i niebieski, podbity złotem płaszcz wywijający się przy prawej ręce. Dzieciątko siedzi, zwrócone w trzech czwartych w lewo, prawą ręką błogosławi, lewą dotyka dłoni Marii. Ma owalną, pulchną twarz o niebieskich oczach, małym nosie i ustach oraz jasne, falowane włosy. Jest ubrane w sukienkę białą górą, beżową dołem i przewiązaną fioletową szarfą w pasie; stopy bose. Postacie zostały ukazane na tle kamiennej balustrady, ponad którą widać rozłożyste drzewo i fragment ogrodu z kwitnący krzakiem róż po prawej stronie.
feretron

Chrystus Błogosławiący, Matka Boska z Dzieciątkiem

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z fantazyjnym zwieńczeniem. W centrum kompozycji ukazany w półpostaci nagi mężczyzna, ustawiony frontalnie, wśród płomieni, z głową odchyloną w swoją prawą stronę i delikatnie uniesioną do góry, ze skutymi kajdanami rękami, zwróconymi w lewą stronę. W górnej części obrazu oko Opatrzności. Tło ciemne. Wzdłuż dolnej krawędzi, na białym tle napis: „ZMIŁUJCIE SIĘ NADEMNĄ ABY / WŻDY WY PRZYJACIELE MOI…”.
obraz

Cierpiąca dusza czyśćcowa

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Na awersie przedstawienie Matki Bożej Różańcowej oraz czterech świętych dominikańskich. Kompozycja dwustrefowa, wielopostaciowa. W górnej połowie obrazu ukazana Matka Boża z Dzieciątkiem na kolanach, siedząca frontalnie na obłokach, ze skrzyżowanymi nogami. Lewą ręką przytrzymuje Dzieciątko, prawą wyciąga w bok, w dłoni trzymając różaniec. Twarz ma owalną, o małych oczach, krótkim nosie i drobnych ustach, okoloną jasnymi włosami, ukrytymi pod welonem. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i nogi, na głowie ma biały, rozwiany welon, a na stopach sandały. Dzieciątko ukazane w pozycji półleżącej na kolanach Matki, zwrócone w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w przeciwną stronę, w obu rękach wyciągniętych w lewo trzyma różaniec. Dzieciątko ukazane jako niemal nagie, w partii podbrzusza przesłonięte białą tkaniną. Postacie w górnej strefie ukazane są pośród obłoków, na tle rozjaśnionego brązowo-żółtego nieba. W dolnej strefie dwie pary klęczących świętych zakonników i zakonnic. Po lewej św. Dominik, a za nim niezidentyfikowany dominikanin. Obaj zwróceni w trzech czwartych w lewo, z głowami uniesionymi w górę. Dominik ma dłonie skrzyżowane na piersi. Obaj mają szczupłe twarze, o małych okrągłych oczach, krótkich nosach i pełnych ustach, okolone krótkimi włosami, z tonsurami na głowie. Obaj ubrani są w białe habity z kapturami i szkaplerzami, Dominik ma na ramiona narzucony czarny płaszcz. Na czole ma gwiazdę. Przed nim leży pies trzymający pochodnię w pysku. Po prawej stronie św. Katarzyna Sieneńska, za nią niezidentyfikowana święta. Obie zakonnice zwrócone w trzech czwartych w prawo, z uniesionymi głowami. Święta Katarzyna z wyciągniętymi przed siebie rękami. Zakonnice o szczupłych twarzach, z niewielkimi oczami skierowanymi w górę, prostymi nosami i pełnymi ustami. Ubrane są w białe habity ze szkaplerzami, czarne płaszcz i welony. Święta Katarzyna ma na głowie koronę cierniową, na dłoniach stygmaty. Przed nią, na ziemi leży lilia. Nad głowami świętych aureole. Postacie w dolnej strefie ukazane na tle pejzażu z pagórkami w oddali. Na rewersie obrazu przedstawienie św. Piotra i św. Pawła w całej postaci. W lewej części obrazu Piotr zwrócony w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką przytrzymuje pionową belkę odwróconego krzyża, w dłoni trzyma dwa klucze, lewą rękę kładzie na piersi. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, zadartym nosie i pełnych ustach, okoloną siwymi, kręconymi włosami i brodą. Ubrany jest w niebieską tunikę oraz jasnobrązowy płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Na stopach ma sandały. W prawej części obrazu św. Paweł, ukazany frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowana wprawo. W lewej ręce trzyma miecz skierowany ostrzem w dół, prawą przytrzymuje na boku księgę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długą brodą i jasnobrązowymi, krótkimi włosami. Ubrany jest w ciemnobrązową tunikę oraz czerwony płaszcz zarzucony na ramiona. Na stopach ma sandały. Wokół głów obu świętych nimby. Postacie ukazane na tle pejzażu. W górnej partii obrazu pośród obłoków, na tle rozświetlonego nieba Oko Opatrzności. Obraz ujęty wąską, profilowaną i srebrzoną ramą.
obraz

Dwustronny obraz: Matka Boska Różańcowa ze świętymi dominikańskimi oraz św. Piotr i św. Paweł

Zdjęcie nr 1: Feretron w typie obrazowym osadzony na niewysokiej podstawie z parą otworów na drążki. Pola obrazowe w kształcie stojących prostokątów ujmuje dekoracyjna rama z rzeźbionym motywem wici winnej latorośli, zwieńczona medalionem z monogramem chrystologicznym na awersie i maryjnym na rewersie. Awers feretronu zajmuje półpostaciowy wizerunek Jezusa w typie Ecce Homo. Jezus zwrócony jest nieznacznie w trzech czwartych w prawo. Przechyloną głowę charakteryzuje pociągła twarz o delikatnych rysach, długim nosie i krótkim, brązowym zaroście. Długie, falowane włosy opadają na barki. Głowę wieńczy cierniowa korona i okala promienisty nimb. Na czole i barkach widoczne są drobne stróżki krwi. Nagi tors Jezusa charakteryzuje rytmiczny układ żeber. Skrzyżowane na wysokości talii, zgięte w łokciach ręce związane są w nadgarstkach sznurem, w lewej dłoni trzyma pojedynczą trzcinę. Na ramiona Jezusa narzucony jest osłaniający biodra, zdobiony motywem kwiatowym płaszcz. Elementy takie jak nimb, korona cierniowa, sznur, trzcina i płaszcz są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu szafirowym. Rewers feretronu stanowi wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej. Ukazana półpostaciowo, zwrócona frontalnie Maria ma nieznacznie w trzech czwartych w lewo skierowaną głowę. Pociągłą, owalną twarz charakteryzują linearnie opracowane rysy o nieco przymkniętych oczach, długim prostym nosie i niewielkich ustach. Maria ubrana jest w suknię i osłaniający jej głowę i sylwetkę płaszcz. Prawą, uniesioną na wysokości klatki piersiowej dłonią o wyprostowanych palcach wskazuje na siedzące na jej lewej ręce Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w prawo. Okrągłą twarz Jezusa charakteryzują rysy dorosłego człowieka, o podobnym do Marii typie fizjonomii. Ubrany jest w długą suknię o trójkątnym dekolcie. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą ujmuje trzymaną na kolanach zamkniętą księgę. Karnacje postaci są ciemne, a ich głowy wieńczą korony w typie otwartym i okalają nimby z motywem promieni oraz wieniec 12 gwiazd. Szaty, korony, nimby, gwiazdy i księga są płaskorzeźbione, złocone i srebrzone. Tło utrzymane jest w odcieniu czerwieni.
feretron

Ecce Homo; Matka Boska Częstochowska

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Matka Boska jako orędowniczka dusz czyśćcowych", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-jako-oredowniczka-dusz-czysccowych

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności