Obraz został zamówiony dla Bractwa św. Zofii przez Antoniego Czarneckiego w 1807 roku.
Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej jako orędowniczki dusz cierpiących w czyśćcu. Kompozycja wieloplanowa, u góry i nieco w tle Maria, zwrócona nieznacznie w prawo, pochylająca się w przód, klęczy przed ukrzyżowanym Jezusem. Spogląda na syna, prawą rękę składa na piersi, lewą wyciąga w jego stronę. Jest ubrana w czerwoną suknię i granatowy płaszcz opadający daleko w tył, na głowie ma biały welon, którego koniec rozwiewa się za jej plecami; nad głową ma biały nimb w formie okręgu. Chrystus jest przybity do krzyża trzeba gwoździami – ręce powyżej głowy, nogi ugięte w kolanach, prawa nad lewą. Głowa opada mu na pierś, ciało jest wychudzone, o silnie podkreślonej anatomii, jego biodra otacza krótkie, białe perizonium, którego koniec rozwiewa się w prawą stronę. Scena rozgrywa się na skłębionych obłokach, tłem jest ciemnożółte niebo przechodzące w błękit w lewym, górnym rogu. Poniżej i bliżej widza rozgrywa się dynamiczna scena, w której dwóch aniołów wyciąga z czyśćca dusze. Anioł po prawej stronie spogląda w dół, prawą rękę unosi ku górze, lewą łapie za nadgarstek stojącego poniżej mężczyznę. Dolną część jego ciała otacza ciemnofioletowy płaszcz, pierś ma przepasaną cienką, czerwoną szarfą; za nim rozwiewa się brązowa tkanina. Drugi anioł leży i obiema rękami trzyma nagie dziecko, które unoszone łapie go za ramiona i zwraca się w jego stroną. Anioł ma krótkie, brązowe włosy i granatową suknię. Poniżej, w dolnej części przedstawienia widoczny szereg nagich postaci, które otaczają czerwone, wysokie płomienie. Od lewej widoczny starzec o ciemnoszarych włosach i długiej brodzie, który lewą rękę wyciąga ku górze, obok niego kobieta o długich, brązowych włosach, która spogląda w dół przez lewy bark i prawą ręką trzyma się za głowę, dalej muskularny mężczyzna który sięga w jej stronę. Obok niego wspomniany mężczyzna wyciągany za nadgarstek przez anioła, a za nim, po obu stronach słabo widoczne dorosłe postacie.
Powstanie obrazu łączy się z bractwem św. Zofii, a jego fundatorem był należący do stowarzyszenia Antoni Czarnecki. Celem zgromadzenia była modlitwa o zbawienie dusz członków i wszystkich grzeszników, dlatego na płótnie przedstawiona została scena, w której Maria, jako orędowniczka dusz męczonych w czyśćcu, zwraca się do ukrzyżowanego Chrystusa. Obraz nosi cechy malarstwa późnego baroku - charakteryzuje go skośna kompozycja, silna dynamika sceny oraz kontrasty kolorystyczne.
Zabrudzenie i spękania powierzchni malarskiej.
Powstanie obrazu łączy się z bractwem św. Zofii, a jego fundatorem był należący do stowarzyszenia Antoni Czarnecki. Obraz nosi cechy malarstwa późnego baroku.
Agata Felczyńska , "Matka Boska jako orędowniczka dusz czyśćcowych", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/matka-boska-jako-oredowniczka-dusz-czysccowych