Epitafium Feliksa, Napoleona i Tomasza Wysockich
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.
Zdjęcie nr 2: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.
Zdjęcie nr 3: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.

Epitafium Feliksa, Napoleona i Tomasza Wysockich

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Stehlik Edward Wysocki Tomasz
Miejsce przechowywania
kościół
Identyfikator
DZIELO/21069
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1850 roku
Autor
Edward Stehlik
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
marmur dębnicki, kuty, złocony
Wymiary podstawowe
szerokość – 70 cm
wysokość – 74 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Proste epitafium zasłużonej rodziny Wysockich, Tomasza – profesora w Liceum św. Anny w Krakowie i jego synów, uczestników powstania listopadowego (rannych w bitwie pod Ostrołęką): Feliksa, muzyka, zmarłego w Lubiążu na Śląsku oraz Napoleona, doktora medycyny.

Opis

Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium o formach powszechnie stosowanych w XIX wieku, bez wyraźnych cech stylowych, w sposób uproszczony, poprzez zastosowanie uszaków i faliście wykrojonej dolnej krawędzi nawiązuje do epitafów z początku XVII wieku. Jego twórcą był Edward Stehlik, znany krakowski kamieniarz i konserwator dzieł sztuki.

Streszczenie

Epitafium Tomasza Wysockiego, zasłużonego profesora w Liceum św. Anny w Krakowie i jego dwóch synów Feliksa i Napoleona, jest dziełem znanego krakowskiego kamieniarza Edwarda Stehlika.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Adama Wiśniewskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z prostokątnej podstawy z wykrojoną od dołu wnęką wypełnioną muszlą i tablicy w kształcie stojącego prostokąta zakończonego uszakami i łukiem, półkolistym nadwieszonym z okrągłym polem na portret, łuk zakończony krzyżem. W polu Inskrypcja „Pamięci / Alojzego Rafała Estreichera / ur(odzonego) w Krakowie 1785 r(oku) / Fil(ozofii) i Med(ycyny) D(okto)ra Professora zwyczajnego / przez lat 36 w Uniwersytecie Jagiellonskim, / Zoologii Botaniki Mineralogii, / Dyrektora Ogrodu Botanicznego, / wielu Towarzystw uczonych Członka, / który zaufaniem Kollegów powołany / sprawował godność Rektora Uniwersytetu, / Senatora Rzeczy Pospolitej Krakowskiej / i kilkakrotnie Dziekana Wydziału, / a jako Professór wysłużony / umarł w Krakowie w d(niu) 1. Sierpnia 1852 r(oku)”. Na podstawie kuta sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Alojzego Rafała Estreichera
Zdjęcie nr 1: Epitafium o formie leżącego prostokąta z uszakami. Pole z inskrypcją gładkie, prostokątne, z ćwierćkoliście ściętymi rogami, obwiedzione pasem z surowego, nie polerowanego marmuru. W polu inskrypcja „Nieodżałowanej pamięci / EDWARDA STEHLIKA / artysty rzeźbiarza i obywatela m(iasta) Krakowa / ur(odzonego) 1835. zm(arłego) 1888. / HELENY CÓRKI i EDWARDA SYNA / żona i matka kładzie ukochanym tę pamiątkę / prosząc o Zdrowaś Marya / za ich duszę.”
płyta nagrobna
Epitafium Edwarda Stehlika i jego dzieci Heleny i Edwarda
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Czecha
Zdjęcie nr 1: Epitafium osadzone na profilowanym cokole, zwężającym się ku dołowi, z dwiema przylegającymi do siebie, ulistnionymi wolutami, zostało wykonane w typie łuku triumfalnego, ujętego pilastrami i stojącymi przed nimi kolumnami jońskimi, dźwigającymi belkowanie wyłamujące się ponad nimi i przyczółek w formie łuku odcinkowego. W przyczółku owalny kartusz z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, nad przyczółkiem krzyż. W polu środkowym wnęka prostokątna zamknięta półkoliście z malowanym portretem zmarłego. Mężczyzna ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, z głową zwróconą niemal frontalnie. Ubrany w rektorską togę z gronostajowym kołnierzem, z łańcuchem uniwersyteckim. Twarz o wyraźnych rysach, szeroka, z dużym nosem, wąskimi ustami, w okularach, z wysoką łysiną i siwymi bokobrodami. Pod portretem tablica z inskrypcją „JÓZEF KREMER / DOKTOR PRAWA I FILOZOFII / REKTOR I PROFESOR UNIWERS(YTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / CZŁONEK AKADEMII UMIEJĘTNOŚCI / ŻOŁNIERZ Z R(OKU) 1831. / UR(ODZONY) 22 LUTEGO 1805 R(OKU). ZM(ARŁ) 2 CZERWCA 1875 / SŁUŻYŁ OJCZYŹNIE ORĘŻEM, NAUKĄ I PIÓREM. / WIECZNE ODPOCZYWANIE RACZ MU DAĆ PANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Kremera
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie tablicy wspartej na wysokim cokole podpartym dwiema stykającymi się wolutami, zwieńczonej profilowanym gzymsem, na którym okrągły medalion, ujęty liśćmi i wolutami. W medalionie płaskorzeźbiona głowa poety ukazana z lewego profilu twarz wyrazista, z dużym nosem, otwartymi oczami, kręconymi włosami. Wzdłuż krawędzi inskrypcja „JULIUSZ SŁOWACKI / WŁADYSŁAW OLESZCZYŃSKI F(ECIT) / PARYZ [...]”. W polu tablicy inskrypcja „Pamięci / Juliusza Słowackiego / Syna Euzebiusza, / urodzonego w Krzemieńcu, / zmarłego w Paryżu, / który walkę poezyi / ku odrodzeniu się ducha i / uczucia ludzkości / po chrześciańsku / w dniu 3. Kwietnia 1849. r(oku) / zakończył, / w żalu nieutulona Matka / poświęca.”. W prawym dolnym rogu cokołu sygnatura „E(dward) Stehlik.”
płyta nagrobna
Epitafium Juliusza Słowackiego

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Edward Stehlik
SDM_COVER_PHOTO
Tomasz Wysocki

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, trójosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa kamienna, sarkofagowa, przesłonięta drewnianym antepedium, w centrum którego umieszczono pastorał, krzyż, infułę i księgę w otoczeniu winnej latorośli. Antepedium otoczone ramą ze zdobionymi narożami. Na mensie ustawiono tabernakulum dwukondygnacyjne ze zwieńczeniem, flankowane kolumnami kompozytowymi z pierścieniami w połowie. W dolnej kondygnacji metalowy front z drzwiami o wykroju łuku, zdobionymi splotem kłosów zbóż i kiści winogron. W górnej kondygnacji srebrna płaskorzeźba pelikana karmiącego trzy pisklęta. Po bokach siedzą dwa aniołki. Tabernakulum flankowane stylizowanym przestrzennym ornamentem akantowym. Nastawa posadowiona na wysokim, dekorowanym płycinami, dwudzielnym cokole, którego boczne osie zostały ustawione skośnie w stosunku do głównej. W polu centralnym obraz ze sceną wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława w kształcie prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym, w złoconej, profilowanej ramie otoczonej srebrnymi orłami oraz stylizowaną wicią roślinną. Powyżej, w zwieńczeniu gloria promienista. W jej centrum Trójca Święta: tronujący wśród obłoków i aniołków Chrystus po lewej stronie i Bóg Ojciec po prawej; powyżej nich unosi się gołębica Ducha Świętego. Otaczająca scenę gloria promienista została skomponowana z wiązek krótszych i dłuższych promieni naprzemiennie srebrnych i złotych, rzadziej rozlokowanych w dolnej części. Boczne osie składają się z ustawionych uskokowo na tle pilastrów par kolumn kompozytowych podtrzymujących rozbudowane, wyłamane na ich osiach belkowanie. Cokoły kolumn są dekorowane płycinami wypełnionymi ornamentem, a między nimi na konsolach ustawiono figury świętych: Piotra po prawej stronie i Pawła po lewej. Na zewnętrznych częściach belkowania umieszczono woluty, na których posadowiono nagie, przewiązane jedynie złotymi szarfami aniołki wskazujące scenę w glorii. Na wewnętrznych częściach siedzi para większych, ubranych w złoto-czerwone suknie aniołów ukazanych w skręcie, spoglądających we wskazywanym kierunku. Ołtarz polichromowany na kolor kremowy, płyciny na ciemnożółty i brązowy, profile również na biało i brązowo; ornamenty, profile, detale oraz kolumny złocone.
ołtarz
Ołtarz główny św. Stanisława
Zdjęcie nr 1: Kropielnica ustawiona na kostce; trzon czworoboczny, wybrzuszony w dolnej partii, ujęty dwoma talerzykami; czara półkolista, zdobiona zgeometryzowanym puklowaniem z wyodrębnionym brzegiem; wewnątrz blaszana misa.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Czecha
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta zwieńczona na osi pełnym łukiem, w którego polu umieszczono herb. Na złotej, dwudzielnej w słup tarczy przedstawiono w prawym polu godło herbu Gryf, a w lewym polu godło herbu Pilawa. Tarczę nakrywa otwarta korona, nad którą znajdują się klejnoty, po prawej stronie – półgryf z trąbą, po lewej – trzy strusie pióra. Na tablicy otoczona złotą, malowaną ramką inskrypcja „Kunegundzie z Gąsiorowskich / MĄKOLSKIEJ / właścicielce dóbr Pawlikowice / zmarłej dnia 4. stycznia 1850. roku / w wieku lat-49. / mąż Jakob Mąkolski prezes są/du apellacyjnego. Rzeczypospoli/tej Krakowskiej i Syn Jan Mą/kolski w żalu pozostali pomnik / ten położyli.”
płyta nagrobna
Epitafium Kunegundy z Gąsiorowskich Mąkolskiej
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia Matkę Boską Częstochowską z Dzieciątkiem, na których postaci nałożona jest złocona sukienka odsłaniająca tylko twarze i dłonie. Matka Boska ukazana frontalnie z Dzieciątkiem na lewym ręku, prawą rękę ma złożoną na piersi. Twarze o ciemnych karnacjach. Matka Boska delikatnie zwraca głowę w lewo, ma wzrok skierowany w dal, długi i wąski nos, na prawym policzku dwie blizny. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, z prawą rączką wzniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma na kolanach zamkniętą księgę. Sukienki drewniane, płaszcz Matki Boskiej bogato dekorowany roślinną dekoracją. Wokół głowy Marii kolisty nimb oraz wieniec z gwiazd, na głowie korona w typie otwartym podtrzymywana przez dwa aniołki. Analogicznie zwieńczona jest głowa Dzieciątka, z wyjątkiem gwiazd. Tło posrebrzane, zdobione w grawerowane romby, w polu których stylizowane rozety. Rama drewniana, profilowana i złocona.
obraz
Matka Boska Częstochowska
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, częściowo zasłoniętego ramą zamkniętą od góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Na tle żółtych obłoków ukazano unoszących się Chrystusa w towarzystwie Mojżesza i Eliasza, a poniżej grupę trzech leżących na ziemi apostołów – Piotra, Jana i Jakuba. Chrystus został ukazany frontalnie, z uniesionymi, szeroko rozłożonymi rękami, w kontrapoście. Ubrany w białe, przylegające do ciała szaty. Po jego prawej stronie Eliasz ukazany z profilu, zwrócony w prawo, w obu rękach trzyma księgę. Przedstawiony jako starzec, z krótkimi siwymi włosami z łysiną i siwą brodą; ubrany w żółtą suknię i granatowy płaszcz. Po lewej zaś Mojżesz ukazany z profilu, zwrócony w lewo, w obu rękach trzyma tablice Prawa. Przedstawiony jako starzec z długą siwą brodą i włosami; ubrany w fioletową suknię i ciemnozielony, rozwiany płaszcz. W dolnej części obrazu oślepieni blaskiem unoszącego się nad nimi Jezusa apostołowie są poruszeni rozgrywającą się sceną. Leżący po lewej stronie Jan jest ubrany w zieloną suknię i czerwony płaszcz. Prawą rękę unosi w stronę krawędzi obrazu, drugą osłania oczy. Piotr został ukazany w silnym skrócie perspektywicznym, widoczny od strony stóp, ubrany w ciemnofioletową suknię i jasnobrązowy płaszcz wspiera się na prawej ręce, a lewą osłania twarz. Jakub klęczy za Piotrem, pochyla się składając ręce do modlitwy. Mężczyźni leżą na ziemi, z prawej strony, przy krawędzi obrazu widoczne drzewo, tło w dolnej części stanowi bezchmurne, jasnoniebieskie niebo.
obraz
Przemienienie Pańskie

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Feliksa, Napoleona i Tomasza Wysockich", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-feliksa-napoleona-i-tomasza-wysockich

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności