Lot z córkami
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 2: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 3: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 4: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 5: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 6: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 7: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 8: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 9: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.
Zdjęcie nr 10: Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.

Lot z córkami

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Tagi
malarstwo XVIII wieku
Miejsce przechowywania
Pałac biskupi
Identyfikator
DZIELO/18676
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1780 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 101, 5 cm
wysokość – 93, 5 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 77, 5 cm
Szerokość bez ramy – 97 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Obraz Lota z córkami został wykonany przez Josta de Molcka w 1780 roku.

Opis

Obraz w formie leżącego prostokąta. W lewej części obrazu Lot z córkami na tle pejzażu. Na pierwszym planie jedna córka, ukazana od tyłu, klęcząca, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową zwróconą w prawo, nalewa wino z dzbana do kielicha. Ubrana jest w niebieską suknię, tors ma obnażony. Wokół niej leżą tkaniny oraz kosz z owocami i misa. Na drugim planie Lot z kolejną córką w pozycji siedzącej, zwróceni są w trzech czwartych w lewo, z głowami skierowanymi w prawo. Lot lewą rękę kładzie na kolanach, prawą wyciąga w stronę córki. Ukazany jest jako starzec z długą, siwą brodą i włosami. Ubrany w zieloną tunikę odsłaniającą tors i żółty płaszcz zarzucony na kolana. Po jego prawej stronie córka, która obejmuje ojca lewą ręką, prawą wyciąga w bok, trzymając w dłoni kielich. Twarz ma młodzieńczą, okoloną włosami upiętymi z tyłu głowy. Ubrana jest w żółtą suknię, obnażającą ramiona i pierś oraz różowy płaszcz zarzucony na kolana. Obie postacie siedzą na tle niebieskiej tkaniny zawieszonej na gałęzi drzewa, stojącego pośród skał. W prawej części obrazu pejzaż z postacią żony Lota zamienionej w słup soli. W oddali zaś widok miasta Sodomy niszczonej przez boga deszczem ognia i błyskawic. W lewym dolnym rogu sygnatura: „IOST de molck pinx”. Obraz ujęty profilowaną i złoconą ramą.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Po konserwacji.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym cokole, z wyodrębnionymi dwiema parami prostopadłościanów. Ołtarz kamienny, wolnostojący, ustawiony na dwustopniowej podstawie, ujęty po bokach fryzowanymi konsolami. Mensa kamienna z marmurowym portatylem. Na przedniej ściance wyrzeźbiona w licu płycina, ujęta kanelowanymi lizenami, z monogramem IHS w polu. Na ołtarzu ustawione tabernakulum z tronem wystawienia. Tabernakulum w formie drewnianej skrzynki z obitymi blachą prostokątnymi drzwiczkami, ujętymi ramą. W ich polu medalion z przedstawieniem pelikana karmiącego młode na tle krzyża. Tron wystawienia w formie obrotowej, trójdzielnej niszy o wykroju stojącego prostokąta zamkniętego stylizowanym łukiem półokrągłym, zwieńczonej gzymsem. Nisza flankowana dekoracją w postaci liści ostrokrzewu i kampanuli, na gzymsie rocaille. Tabernakulum i tron ujęte parą niższych kolumn o kapitelach kompozytowych, na wysokich cokołach, dźwigających imposty, na których stoją wazony oraz spływami zakończonymi cokołami z fragmentami przerwanego przyczółka, na których klęczą adorujące anioły. Spływy dekorowane rocaille'em z podwieszonymi kampanulami. Kondygnacja ujęta dwiema parami pilastrów i stojących przed nimi kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionymi delikatnie pod kątem względem lica, wewnętrzna para wysunięta do przodu. Po wewnętrznej stronie ołtarza para pilastrów, których konsole podtrzymują belkowanie, a trzony dekorowane są zwisami roślinnymi, na ich tle figury św. Joachima i św. Anny. Podpory dźwigają pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, przerwane nad polem środkowym oraz fragmenty przerwanego, falistego przyczółka z siedzącymi puttami, a także wolutowe cokoły z wazonami na zewnętrznych krawędziach belkowania. Fryz dekorowany rozetami. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta profilowaną ramą z mniejszym obrazem Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz przedstawieniem św. Klemensa na zasuwie. Powyżej rokokowy kartusz z monogramem Marii, na którym dwa putta trzymają koronę, z podwieszonymi zwisami kwiatowymi, ujmującymi ramę pola głównego poniżej. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta z wolutowymi uszakami, zamkniętego gzymsem w formie łuku odcinkowego nadwieszonego. W polu rzeźbiarskie przedstawienie półpostaci Boga Ojca pośród obłoków, na tle glorii promienistej, ujętego przez siedzące na gzymsie, adorujące aniołki. Ołtarz flankują umocowane do ścian konsole z figurami św. Piotra i św. Pawła. Struktura w całości polichromowana w kolorze jasnoniebieskim, z niebieskimi i bladoróżowymi detalami, kolumny, profile i ornamentyka złocone, detale srebrzone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany o konstrukcji zrębowej, na betonowym podmurowaniu przesłoniętym daszkiem, wieża o konstrukcji słupowej. Elewacje jednolite, szalowane w dolnej połowie pionowo, w górnej połowie poziomo, wzmocnione lisicami. Więźba dachowa drewniana, krokwiowa. Kościół orientowany, jednonawowy, nawa na rzucie prostokąta, prezbiterium nieco węższe, zakończone trójbocznie. Do wschodniej ściany prezbiterium przylega Ogrójec na rzucie prostokąta, od północy piętrowa zakrystia na planie prostokąta z niewielką prostokątną przybudówką od północy. Do zachodniej ściany nawy przylega wieża na planie kwadratu, do południowej ściany nawy kaplica na takim samym planie. Pomiędzy nawą a prezbiterium prostokątny otwór tęczowy. Wewnątrz ściany wzmocnione parami lizen, zakończone opasującym całość wnętrza profilowanym gzymsem. Parapet chóru muzycznego w zachodniej części nawy, o wypukłej środkowej części, podparty na czterech filarach. Zakrystia dwupiętrowa ze strychem, na drugim piętrze dawna loża kolatorska otwarta do wnętrza prezbiterium arkadą. Kaplica boczna dwupiętrowa, górne pomieszczenie dzielą od wnętrza dwa okna. Otwory drzwiowe o prostokątnym wykroju, zamknięte drzwiami spągowymi w południowej ścianie nawy oraz prezbiterium, drzwi w zachodniej ścianie dwuskrzydłowe. Wnętrze nakryte pułapami deskowymi o zaokrąglonych fasetach. Posadzka z płyt ceramicznych. Elewacja frontowa z dostawioną trójkondygnacyjną, zwężającą się ku górze wieżą, każda kondygnacja oddzielona daszkiem. Na osi oraz na południowej ścianie wejścia do kruchty w przyziemiu wieży z dwuskrzydłowymi drzwiami, frontowe nakryte dwuspadowym daszkiem z niszą na figurę Najświętszego Serca Jezusa. Prostokątne okna z dwóch stron pierwszej kondygnacji, trzech stron drugiej kondygnacji, w partii trzeciej z każdej strony para otworów dzwonnych. W elewacji północnej pięć otworów okiennych w formie stojącego prostokąta, dwa w nawie, po jednym w każdej kondygnacji zakrystii oraz w północnej przybudówce zakrystii wejście i małe prostokątne okienko. W elewacji południowej cztery okna w formie stojącego prostokąta, dwa w nawie i dwa w prezbiterium. W kaplicy bocznej okno i wejście w pierwszej kondygnacji oraz cztery okna w drugiej kondygnacji – dwa na ścianie frontowej oraz po jednym na bocznych. Na ścianie wschodniej prezbiterium Ogrójec w formie głębokiej szalowanej wnęki przesłoniętej dwuspadowym daszkiem. Kościół nakryty dachami dwuspadowymi z ceramicznej dachówki, wyższym nad nawą, niższym nad prezbiterium, nad zakrystią dach dwuspadowy, nad przybudówką pulpitowy. Kaplica przekryta blaszanym dachem dwuspadowym. Wieża zwieńczona hełmem baniastym pokrytym blachą, z ośmioboczną latarnią z otworami dzwonnymi, z pozorną izbicą. W połowie długości dachu nad nawą od strony prezbiterium wznosi się ponad kalenicą wieżyczka na sygnaturkę, na ośmiobocznym obitym blachą trzonie, z latarnią zwieńczoną niewielkim cebulastym, blaszanym hełmem zakończonym kulą z krzyżem.
kościół
Kościół św. Klemensa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem delikatnie wklęsło-wypukłym przedstawiający scenę Nauczania Marii. W centrum kompozycji ukazana Święta Rodzina: św. Anna, św. Joachim oraz mała Matka Boska zasiadający przy stole. Anna ubrana w zieloną suknię i biały welon założony na głowę, nad jej głową biały, okrągły nimb z gwiazdą w polu. Prawą ręką przytrzymuje księgę, a lewą obejmuje Marię. Joachim ukazany za Matką Boską, ubrany w białą koszulę, w brązową suknię i niebieski płaszcz. Maria w różowej szacie podtrzymuje dłońmi otwartą na stole księgę, wokół jej głowy delikatny promienisty, biały nimb. Stół nakryty białym obrusem, na którym leżą: po lewej stronie jabłko, po prawej kiście winnego grona i gałązki róż. Przy dolnej krawędzi złoty rozciągnięty na boki kartusz z napisem „Anna Joahim i Marya”. Szeroka gama barwna, z przewagą zimnych kolorów. W tle daleki krajobraz, z wysokim drzewem, niebo jasnobłękitne.
obraz
Nauczanie Marii
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, ustawiona na niskiej podstawie. Święta zwrócona jest w trzech czwartych w prawo, stoi w kontrapoście. Obie ręce ma uniesione, prawą przed piersią, lewą wyciągniętą w bok. Twarz ma szczupłą, pociągłą, o starczych rysach, z wyraźnie podkreśloną linią szczęki, migdałowatymi oczami, osadzonymi blisko siebie, dużym nosie i wąskich, rozchylonych ustach, okoloną jasnobrązowymi włosami, ukrytymi pod welonem. Święta ubrana jest w długą, niebieską tunikę z wąskimi rękawami, o wywiniętym mankiecie, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz z jasnofioletową podszewką przerzucony przez lewe ramię, otaczający postać i opadający na lewy bok, na głowie ma biały welon, rozwiany w prawo. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Anna
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona, ustawiona na niskiej podstawie. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w lewo, z pochyloną głową, stoi w kontrapoście. Lewą ręką podtrzymuje z przodu płaszcz, w prawej, odchylonej w bok trzyma szuflę pasterską. Twarz ma szczupłą, pociągłą, o starczych rysach, blisko siebie osadzonych oczach skierowanych w dół, dużym nosie, wąskich, otwartych ustach, okoloną długą, falowaną brodą oraz krótkimi, kręconymi włosami. Święty jest ubrany w długą tunikę o wąskich rękawach z wywiniętym brzegiem, przepasaną w talii oraz płaszcz przerzucony przez lewe ramię, opadający na plecy i zawinięty na prawym boku, podtrzymywany lewą dłonią. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Joachim
Zdjęcie nr 1: Na konsoli umocowanej do ściany zamykającej prezbiterium, po prawej stronie ołtarza ustawiona figura św. Pawła. Konsola dekorowana rokokowym kartuszem z zasrebrzonym podpisem „ŚW(IĘTY) PAWEŁ”. Rzeźba drążona, zwrócona w trzech czwartych w lewo, w kontrapoście, odchylona w tył. Święty lewą ręką podtrzymuje opartą na boku księgę, w prawej trzyma zwrócony ostrzem w dół miecz. Twarz ma szczupłą, pociągłą, o starczych rysach, blisko siebie osadzonych oczach, garbatym nosie i otwartych, wąskich ustach, okoloną brązową, długą brodą oraz brązowymi, krótkimi i kręconymi włosami. Święty ubrany jest w długą tunikę, o wąskich rękawach, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz z jasnofioletową podszewką, przerzucony przez lewe ramie i opadający na plecy, z rozwianą na boki, drapowaną tkaniną. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Paweł

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Lot z córkami", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/lot-z-corkami

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności