Epitafium Eleonory z Janowskich Girtlerowej
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją: „KU UCZCZENIU / ELEONORY z JANOWSKICH / GIRTLEROWEJ / Żony Kazimierza ur(odzonej) 20/2 1812 r(oku) zm(arłej) 15/1. 1893 r(oku) / w Krakowie. / w dowód niewygasłej pamięci / Jej cnotliwego życia / dzieci i wnuki pomnik ten poświęcają. / NAJLEPSZA ŻONA, PRZEZACNA MATKA, / WZOROWA CHRZEŚCIANKA PRACE z MĘŻEM / DZIELIŁA, WIARĄ TROSKI SŁODZĄC BOJAŻNI / BOŻEJ UCZYŁA. / POKÓJ JEJ ZACNEJ DUSZY”.
Zdjęcie nr 2: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją: „KU UCZCZENIU / ELEONORY z JANOWSKICH / GIRTLEROWEJ / Żony Kazimierza ur(odzonej) 20/2 1812 r(oku) zm(arłej) 15/1. 1893 r(oku) / w Krakowie. / w dowód niewygasłej pamięci / Jej cnotliwego życia / dzieci i wnuki pomnik ten poświęcają. / NAJLEPSZA ŻONA, PRZEZACNA MATKA, / WZOROWA CHRZEŚCIANKA PRACE z MĘŻEM / DZIELIŁA, WIARĄ TROSKI SŁODZĄC BOJAŻNI / BOŻEJ UCZYŁA. / POKÓJ JEJ ZACNEJ DUSZY”.

Epitafium Eleonory z Janowskich Girtlerowej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Eleonora z Janowskich Girtlerowa epitafium
Miejsce przechowywania
prawe ramię transeptu, ściana północna
Identyfikator
DZIELO/21063
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1893 roku
Technika i materiał
marmur dębnicki, kuty, złocony
Wymiary podstawowe
szerokość – 82,5 cm
wysokość – 63 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Epitafium Eleonory z Janowskich Girtlerowej, żony Kazimierza Girtlera, pisarza, autora pamiętników, dzierżawcy majątku w Kalinie Małej, ufundowane przez dzieci i wnuki.

Opis

Epitafium w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją: „KU UCZCZENIU / ELEONORY z JANOWSKICH / GIRTLEROWEJ / Żony Kazimierza ur(odzonej) 20/2 1812 r(oku) zm(arłej) 15/1. 1893 r(oku) / w Krakowie. / w dowód niewygasłej pamięci / Jej cnotliwego życia / dzieci i wnuki pomnik ten poświęcają. / NAJLEPSZA ŻONA, PRZEZACNA MATKA, / WZOROWA CHRZEŚCIANKA PRACE z MĘŻEM / DZIELIŁA, WIARĄ TROSKI SŁODZĄC BOJAŻNI / BOŻEJ UCZYŁA. / POKÓJ JEJ ZACNEJ DUSZY”.

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium w kształcie prostej tablicy z inskrypcją pozbawione cech stylowych.

Streszczenie

Epitafium Eleonory z Janowskich Girtlerowej, żony Kazimierza Girtlera, pisarza, autora pamiętników, dzierżawcy majątku w Kalinie Małej, ufundowane przez dzieci i wnuki, jest pozbawione cech stylowych.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ściany kościoła malowane w kolorze jasnozielonym, artykułowane malowanymi pilastrami o korynckich kapitelach z trzonami wypełnionymi motywem symetrycznej arabeski. Na ścianach nawy i prezbiterium, pomiędzy pilastrami wydzielone prostokątne pola w ramach wypełnionych geometrycznym ornamentem z całopostaciowymi przedstawieniami apostołów wraz z ich atrybutami. Każda z ram podzielona na dwie kwatery. W górnych umieszczone wizerunki apostołów, w dolnych inskrypcje na tle ornamentu roślinnego i złoconych krzyży: SW(IĘTY) JAKOB MŁODSZY, SW(IĘTY) JAN, SW(IĘTY) JĘDRZEJ, SW(IĘTY) PIOTR, SW(IĘTY) PAWEŁ, SW(IĘTY) BARTŁOMIEJ, SW(IĘTY) SZYMON, SW(IĘTY) JAKOB STARSZY, SW(IĘTY) TOMASZ, SW(IĘTY) MATEUSZ, SW(IĘTY) FILIP, SW(IĘTY) TADEUSZ. W górnej części ścian malowany fryz wypełniony prostokątnymi płycinami wypełnionymi naprzemiennie ornamentem roślinnym i cęgowym oraz malowanymi en grisaille postaciami puttów trzymających girlandy. Na stropie prezbiterium malowanym kolorem niebiesko-zielonym, w części centralnej wydzielona rama w kształcie stojącego prostokąta o ściętych narożach mieszcząca scenę Wniebowzięcia Marii. Rama ujęta 14 mniejszymi medalionami wplecionymi w ornament roślinny mieszczącymi sceny z życia Marii i Chrystusa: Zwiastowanie, Nawiedzenie, św. Elżbiety, Boże Narodzenie, Ofiarowanie Chrystusa w świątyni, Odnalezienie Chrystusa w świątyni, Modlitwę w ogrójcu, Biczowanie, Cierniem koronowanie, Drogę krzyżową, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Przemienienie na górze Tabor, Zesłanie Ducha Świętego i Koronację Marii. Na ścianie tęczowej, na jasnożółtym tle postaci dwóch ustawionych naprzeciwko siebie klęczących na obłokach aniołów, z których anioł z lewej strony wskazuje palcem przed siebie, anioł z prawej składa ręce w geście modlitwy. Na stropie nawy malowanym kolorem jasnoniebieskim, w części centralnej pole w kształcie stojącego prostokąta ujętego ramą dekorowaną ornamentem geometrycznym i roślinnym ze sceną Przemienienia na górze Tabor malowaną według obrazu Rafaela Santi o tym samym temacie. Balustrada chóru muzycznego malowana w odcieniach jasnej zieleni, z dekoracją płycinową. W płycinach dekoracja roślinna o charakterze arabeskowych, w płycinie centralnej dodatkowo przedstawienie harfy ujętej liśćmi laurowymi i zwieńczonej gwiazdą. U dołu balustrady fryz wypełniony motywem palmety, u góry fryz z motywem kwiatowym.
polichromia ścienna
Polichromia ścienne
Zdjęcie nr 1: Gipsowa, pełnoplastyczna figura św. Antoniego z Dzieciątkiem Jezus ustawiona została na ciemnym, niewysokim prostopadłościennym postumencie o ściętych narożach. Święty został ukazany całopostaciowo w lekkim kontrapoście w nieznacznym esowatym wygięciu. W prawej ręce trzyma lilię, a na lewym ramieniu małego Jezusa. Antoniego przedstawiono jako młodego mężczyznę o kędzierzawych włosach z tonsurą. Ma pociągłą, lekko wychudzoną twarz o jasnej karnacji z wyrazistymi oczami, prostym nosem i wydatnymi ustami. Głowę otacza owalny druciany nimb. Ubrany jest w brązowy habit franciszkański przewiązany podwójnym sznurem z węzłem przy jednym z końców. Z prawej strony przez sznur przewieszony jest czarny różaniec. Trzymane przez niego Dzieciątko zostało ujęte w trzech czwartych w prawo. Mały Jezus obiema rączkami zdaje się trzymać Antoniego. Głowę o jasnych włosach Zbawiciel odwraca w stronę widza, patrząc przed siebie. Ma wysokie czoło, rumiane policzki, wyraziste oczy i usta oraz prosty nos. Ubrany jest w bladoróżową tunikę, odsłaniającą fragment lewej stopy.
rzeźba
Św. Antoni Padewski
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy. Mensa drewniana, prostopadłościenna na cokole. Antepedium dekorowane płyciną w formie leżącego prostokąta mieszczącą medalion z monogramem IHS w otoku z glorii promienistej. Retabulum o neogotyckich formach umieszczone na niewielkim cokole z monogramem PX na osi. W centrum ostrołukowa płycina ujęta złoconymi neogotyckimi kolumienkami mieszcząca rzeźbiony krucyfiks. W tle malowana dekoracja w postaci wici roślinnej oraz równoramiennych krzyży. Całość ujęta ażurowymi uszami w formie ostrołukowych, wypełnionych maswerkiem arkadek zwieńczonych pinaklami. Całość zamknięta od góry wimpergą zdobioną złoconymi żabkami oraz zwieńczoną krzyżem. Struktura malowana w odcieniach brązu, zieleni i czerwieni. Detal architektoniczny oraz ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz w kaplicy cmentarnej
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna, polichromowana figura przedstawiająca ukrzyżowanego Chrystusa. Ciało muskularne o dobrze oddanej budowie anatomicznej z wyeksponowaną raną w prawym boku postaci. Głowa okolona długimi, brązowymi włosami, w cierniowej, złoconej koronie, opuszczona w dół i skierowana lekko w prawo. Twarz podłużna z zamkniętymi oczami, długim, prostym nosem oraz lekko rozchylonymi, sinymi ustami. Perizonium krótkie, złocone, udrapowane na lewym boku postaci. Stopy przebite jednym gwoździem. U szczytu pionowej belki krzyża złocony titulus z napisem „IN/RI”.
krucyfiks
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, trójosiowy z bramkami. Mensa murowana prostopadłościenna, antepedium drewniane w złoconej ramie dekorowanej akantem. W jego polu medalion z monogramem maryjnym w glorii promienistej, otoczony przestylizowaną winoroślą. Tabernakulum w osi, metalowe, prostopadłościenne, jednodrzwiczkowe, z przedstawieniem kielicha z hostią. Retabulum ołtarzowe drewniane na cokole. Pole ołtarza z prostokątną, profilowaną ramą zamkniętą łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem. Mieści obraz Matki Boskiej Szkaplerznej, w bogatej akantowo-kwiatowej ramie z umieszczonym u góry, w osi owalnym obrazem Boga Ojca; zasuwany obrazami św. Józefa oraz św. Izydora Oracza. Pole jest ujęte ustawionymi na wysokich cokołach dekorowanych akantem, kolumnami o trzonach wypełnionych ornamentem roślinno-kwiatowym o układzie kandelabrowym oraz u podstawy z pełnoplastycznymi, uskrzydlonymi główkami aniołów; kapitele kompozytowe. Kolumny dźwigają niepełne, wyniesione pośrodku belkowanie, z odcinkami półkolistego przyczółka, na którym siedzą pełnoplastyczne, złocone figurki puttów. Fryz dekorowany akantem. W zwieńczeniu obraz św. Antoniego Padewskiego, prostokątny, zamknięty półkoliście, ujęty akantowymi wolutami. W bocznych osiach, ponad bramkami, prostokątne obrazy z lewej: św. Anny, z prawej: św. Joachima, dekorowane złoconym, ażurowym zwieńczeniem z kartuszy ujętych akantem. Ołtarz utrzymany w odcieniach beżu i szarości ze złoceniami w partiach ornamentów oraz w załamaniach profili architektonicznych.
ołtarz
Ołtarz boczny Matki Boskiej Szkaplerznej
Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, w formie aediculi, na cokole. Mensa w formie prostopadłościanu ujętego w dwie grube kolumny o kapitelach roślinnych, stojących na cokołach, z profilowaną płyciną w polu. W czterech rogach figury czterech cnót kardynalnych: Wstrzemięźliwości, Męstwa, Sprawiedliwości i niezidentyfikowanej postaci kobiecej z mieczem i czarą ognia (Roztropność?). Pole środkowe nastawy flankowane jest dwiema parami kolumn na cokołach, o kapitelach kompozytowych, które podtrzymują łuk nadwieszony. Ołtarz wieńczy gzyms o fantazyjnym zarysie, zbliżonym do trójkąta, który w partii środkowej wyłamuje się, przybierając kształt prostokąta zwieńczonego trójkątnie. W partii cokołów kolumn kartusze z herbami Krakowa i Uniwersytetu Krakowskiego. Trzony wewnętrznej pary kolumn dekorowane spiralną opaską o motywach geometrycznych, zewnętrznej zaś indywidualną dekoracją geometryczną. Obie pary kolumn ujęte cęgami z medalionami z wizerunkami Kazimierza Jagiellończyka i Klemensa VIII. Medaliony dekorowane perełkowaniem i ornamentem roślinnym. Archiwolta łuku ozdobiona ornamentem z motywem palmety i maswerkiem. W polu środkowym obraz św. Jana Kantego w ramie z dekoracją geometryczną. W tympanonie płaskorzeźba z przedstawieniem pelikana karmiącego pisklęta w gnieździe. W partii pomiędzy arkadą a gzymsem wieńczącym trzy kartusze z herbami Polski (Orzeł Biały), Litwy (Pogoń) i Rusi (Michał Archanioł). Gzyms wieńczący dekorowany ornamentem roślinnym z motywem palmety, liści, perełkowania oraz lilii heraldycznej. Całość zwieńczona krzyżem.
ołtarz
Ołtarz przytęczowy lewy św. Jana Kantego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Eleonory z Janowskich Girtlerowej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-eleonory-z-janowskich-girtlerowej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności