Obraz przedstawiający scenę Ukrzyżowania został wykonany przez Łukasza Porębskiego w 1618 roku. Powstał do ołtarza głównego w kościele św. Marka (autorstwa Baltazara Kuncza). W późniejszym czasie został przeniesiony i zawieszony w północnej nawie bocznej.
Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym przedstawiający ukrzyżowanego Chrystusa z postaciami Matki Boskiej, św. Marii Magdaleny i św. Jana u dołu dzieła. Niemal całą szerokość i wysokość obrazu wypełnia krzyż o prostym zakończeniu ramion z postacią umarłego Chrystusa w górnej połowie, przybitego do niego trzema gwoździami. Ciało Jezusa jest w lekkim zwisie, o szeroko rozstawionych ramionach, układających się w delikatny łuk, z głową opadającą na prawy bark, ugiętymi w kolanach nogami i stopami w układzie prawa na lewą. Twarz ma podłużną, trójkątną, o zamkniętych oczach, dużym, garbatym nosie i pełnych ustach; okoloną krótką brodą oraz brązowymi włosami sięgającymi ramion. Na głowie ma szeroką koronę cierniową, wokół niej wiązki promieni. Jego ciało jest smukłe i wydłużone, z podkreśloną muskulaturą klatki piersiowej i ramion, z zaznaczonymi śladami męki. Przez biodra przewiązane białe, krótkie i opadające perizonium ze zwisem tkaniny na prawym boku. Krzyż zakończony banderolą z napisem „INRI”, u jego dołu leżą puszka, czaszka i piszczel. Postać Chrystusa flankują dwa adorujące aniołki. W dolnej części krzyża klęczy św. Maria Magdalena, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową skierowana w górę, obiema rękami obejmuje belkę. Twarz ma owalną, o dużych oczach skierowanych w górę, prostym nosie i pełnych ustach, okoloną długimi, kręconymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrana jest w jasnoniebieską suknię spodnią, jasnofioletowa suknię wierzchnią oraz jasnobrązowy płaszcz zarzucony na lewe ramie i plecy. Po prawej stronie krzyża stoi Matka Boska, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z głową skierowaną w górę i rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma szczupłą, z oczami skierowanymi w górę, garbatym nosem i wąskimi ustami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona oraz brązowy welon, opadający na ramiona. Po lewej stronie krzyża stoi św. Jan, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z głową skierowaną w górę oraz opuszczonymi rękami ze splecionymi dłońmi. Twarz ma owalną, o dużych, zapłakanych oczach zwróconych do góry, dużym nosie i pełnych, otwartych ustach; okoloną brązowymi i kręconymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrany jest w brązowo-zieloną tunikę, wiązaną pod szyją oraz czerwony płaszcz przewiązany diagonalnie przez prawe ramię. Scena ukazana jako nokturn z niebem zakrytym ciemnymi obłokami z widocznym prześwitem światła, na tle górzystego pejzażu z widokiem miasta w oddali. W prawym dolnym rogu obrazu, na kamieniu, sygnatura: „LVCAS PORHEBIVS / A(NNO) 1618 PINXERAT.”
Dobry.
Obraz przedstawiający scenę Ukrzyżowania został wykonany przez Łukasza Porębskiego w 1618 roku. Powstał do ołtarza głównego w kościele św. Marka. W późniejszym czasie został przeniesiony i zawieszony w północnej nawie bocznej.
Paulina Kluz, "Ukrzyżowanie", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/ukrzyzowanie-18