Epitafium Józefa Emanuela Jankowskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium wsparte na dwóch kanelowanych konsolach i wysokiej profilowanej podstawie, zbudowane z toskańskich pilastrów i stojących przed nimi kolumn, dźwigających belkowanie o wyłamanym ponad nimi architrawem i fryzem oraz prostym gzymsem. Nad nim dwie stykające się woluty podtrzymują krzyż o ramionach zakończonych trójlistnie. W dolnej części tarcza o wciętych w górnej części pobocznicach z wypukłym godłem herbu Jastrzębiec. Nad tarczą korona otwarta i klejnot w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. W polu środkowym inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA EMANUELA / JANKOWSKIEGO / OBOJGA PRAW / I FILOZOFII DOKTORA / PROFESORA FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONKA TOWARZYSTWA / NAUKOWEGO KRAKOWSKIEGO / * W PRUSIECH W 1790. / + W KRAKOWIE 1847.”

Epitafium Józefa Emanuela Jankowskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Jankowski Józef Emanuel marmur dębnicki
Identyfikator
DZIELO/23724
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1847 roku
Technika i materiał
marmur dębnicki, kuty, polerowany, złocony
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Epitafium Józefa Emanuela Jankowskiego zasłużonego profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktora obojga praw i profesora filozofii, ufundowane zapewne staraniem rodziny i środowiska akademickiego po jego śmierci w 1847 roku.

Opis

Epitafium wsparte na dwóch kanelowanych konsolach i wysokiej profilowanej podstawie, zbudowane z toskańskich pilastrów i stojących przed nimi kolumn, dźwigających belkowanie o wyłamanym ponad nimi architrawem i fryzem oraz prostym gzymsem. Nad nim dwie stykające się woluty podtrzymują krzyż o ramionach zakończonych trójlistnie. W dolnej części tarcza o wciętych w górnej części pobocznicach z wypukłym godłem herbu Jastrzębiec. Nad tarczą korona otwarta i klejnot w postaci jastrzębia z godłem w prawym szponie. W polu środkowym inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA EMANUELA / JANKOWSKIEGO / OBOJGA PRAW / I FILOZOFII DOKTORA / PROFESORA FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONKA TOWARZYSTWA / NAUKOWEGO KRAKOWSKIEGO / * W PRUSIECH W 1790. / + W KRAKOWIE 1847.”

Zarys problematyki artystycznej

Wykonane z czarnego marmuru epitafium otrzymało formy typowe dla dzieł późnorenesansowych i wczesnobarokowych w Krakowie i Małopolsce. Długie trwanie tych samych rozwiązań formalnych było typowe dla środowiska kamieniarskiego w Dębniku, gdzie niejednokrotnie przez kilkadziesiąt lat wykonywano niemal identyczne dzieła, według tego samego projektu lub wzoru graficznego. Najbardziej zbliżone do dzieła w kościele św. Anny jest epitafium Andrzeja Czarneckiego w krakowskim kościele św. św. Piotra i Pawła (1649). Być może to dzieło było źródłem inspiracji dla niezidentyfikowanego autora epitafium zasłużonego akademika.

Streszczenie

Epitafium Józefa Emanuela Jankowskiego, zasłużonego profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego, doktora obojga praw i profesora filozofii, powstało zapewne po jego śmierci w roku 1847. Swoją formą nawiązuje do wielu dzieł z okresu późnego renesansu i wczesnego baroku, w tym do epitafium Andrzeja Czarneckiego w kościele św. św. Piotra i Pawła w Krakowie (1649).

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Józef Emanuel Jankowski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium utworzone z cokołu, tablicy inskrypcyjnej i dwóch okrągłych portretów zwieńczonych krzyżem. Cokół z czterema arkadkami pod nim i dwiema tarczami z godłami herbów Nałęcz i Rawicz zwieńczonymi koroną. Nad nią klejnot herbu Nałęcz (kobieta z przepaską na czole trzymająca w rękach rogi jelenia) oraz obok niego litery „B. G”. Na tablicy inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Michałowi Felixowi z Piegłowa / w 86. r(oku) wieku swego / i / Barbarze z Grotów / w 80. r(oku) życia zmarłym / PIEGŁOWSKIM / Najlepszym Rodzicom wdzięczne / i przywiązane dzieci wraz z wnu/kami ten pomnik 1847. r(oku) wystawili / z prośbą Wiernych o pobożne wes/tchnienie za Ich dusze do / Boga”. Nad tablicą okrągłe obrazy z portretami zmarłych, ukazanych w popiersiu. Kobieta o starczej twarzy, długim nosie, otwartych migdałowatych oczach i zaciśniętych ustach, czarnych włosach okrytych prześwitującym czepcem. Ubrana jest w niebieską suknię z niewielkim dekoltem i koronkowym kołnierzem. Mężczyzna ukazany w trzech czwartych, zwrócony w prawo, o wyrazistej twarzy, z długim nosem, otwartymi oczami, zaciśniętymi ustami i z krótkimi brązowymi włosami. Ubrany jest w białą koszulę z wysokim kołnierzem z żabotem oraz czarny płaszcz. Portrety osadzone w profilowanych ramach spiętych od góry łukiem w kształcie oślego grzbietu z żabkami, zwieńczonym krzyżem o ramionach zakończonych stylizowanym astwerkiem.
płyta nagrobna
Epitafium Michała i Barbary Piegłowskich
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta, w szerokiej, profilowanej ramie, z narożami ujętymi muszlami palmetowymi na tle liści akantu z palmetami. Inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / FRANCISZKOWI SŁONINSKIEMU. / wysłużonemu przez lat 26. w Lice(um) Krak(owskim) S(więtej) Anny / PROFESSOROWI. / SENIOROWI BURSY JEROZOLIMSKIEJ, / SEKRETARZOWI DOZORU GŁÓWNEGO / SZKÓŁ POCZĄTKOWYCH. / d(nia) 23 Marca 1847 r(oku) w 79. r(oku) życia zmarłemu. / i / JOANNIE z ZADĘBSKICH / SŁONIŃSKIEJ. / Małżonce Jego, / zmarłej w d(niu) 1. Sierp(nia) 1831. r(oku) w 56. r(oku) życia. / Pamiątkę tę / wdzięczne dzieci położyły”. W prawym dolnym rogu sygnatura: „Sc(ulpsit) T. Kuhn”.
płyta nagrobna
Epitafium Franciszka i Joanny z Zadębskich Słonińskich
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta, zdobiona w narożach czterema rozetkami z jasnego kamienia. Na tablicy inskrypcja „Pamięć / Wincentemu Dembickiemu / Obywatelowi i Chirurgowi Miasta / Wieliczki w 56. r(oku) wieku życia swego / w d(nia) 16. Sierpnia 1847. r(oku) zmarłemu / któremu jako Dobroczyńcy swemu / w dowód prawdziwego szacunku / i wdzięczności przychylni Przyjaciele / położyli. / Duszę jego pobożnym polecając / westchnieniom."
płyta nagrobna
Epitafium Wincentego Dembickiego
Zdjęcie nr 1: Stacje drogi krzyżowej zawieszone na ścianach bocznych nawy głównej. Obrazy w kształcie stojących prostokątów. W zwieńczeniu łaciński krzyżyk o rozszerzonych ramionach i dwie woluty. Sceny Męki Pańskiej umiejscowione w malowniczych sceneriach antycznego miasta. Chrystus przedstawiony w długiej czerwonej sukni i niebieskim płaszczu. Przedstawienia dynamiczne, barwy ciepłe i intensywne. Całość jasna, dobrze oświetlona, kolorystyka żywa z dominacją czerwieni i błękitu, plan dalszy rozmyty. Na pierwszej stacji u dołu sygnatura malowana na białej kartce: „A. Grzywiński / pinx! / Die 12 Juna 1847.” Na stacjach z Gologoty na titulusie napis: „JESUS NAZARENUS / REX JUDEAORUM.” Rama drewniana, profilowana, bejcowana.
obraz
Stacje drogi krzyżowej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Józefa Emanuela Jankowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-jozefa-emanuela-jankowskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności