Portret biskupa Konstantego Felicjana Szaniawskiego
Zdjęcie nr 1: Biskup zwrócony trzy czwarte w prawo, ukazany w półpostaci. Twarz pełna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe oczy, prosty nos i wąskie usta. Włosy siwe, bujne, średniej długości. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mucet i fioletową piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite, czarne. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Junosza, oznakami godności (infuła, mitra, pastorał, miecz) i syglami „C[ONSTANTINUS] S[ZANIAWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS] / 1720-1732.”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / XX FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / 1883 R[OK] / L.L.”
Zdjęcie nr 2: Biskup zwrócony trzy czwarte w prawo, ukazany w półpostaci. Twarz pełna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe oczy, prosty nos i wąskie usta. Włosy siwe, bujne, średniej długości. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mucet i fioletową piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite, czarne. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Junosza, oznakami godności (infuła, mitra, pastorał, miecz) i syglami „C[ONSTANTINUS] S[ZANIAWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS] / 1720-1732.”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / XX FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / 1883 R[OK] / L.L.”
Zdjęcie nr 3: Biskup zwrócony trzy czwarte w prawo, ukazany w półpostaci. Twarz pełna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe oczy, prosty nos i wąskie usta. Włosy siwe, bujne, średniej długości. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mucet i fioletową piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite, czarne. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Junosza, oznakami godności (infuła, mitra, pastorał, miecz) i syglami „C[ONSTANTINUS] S[ZANIAWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS] / 1720-1732.”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / XX FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / 1883 R[OK] / L.L.”
Zdjęcie nr 4: Biskup zwrócony trzy czwarte w prawo, ukazany w półpostaci. Twarz pełna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe oczy, prosty nos i wąskie usta. Włosy siwe, bujne, średniej długości. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mucet i fioletową piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite, czarne. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Junosza, oznakami godności (infuła, mitra, pastorał, miecz) i syglami „C[ONSTANTINUS] S[ZANIAWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS] / 1720-1732.”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / XX FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / 1883 R[OK] / L.L.”

Portret biskupa Konstantego Felicjana Szaniawskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Tagi
biskup krakowski portret
Miejsce przechowywania
Pałac biskupi
Identyfikator
DZIELO/17758
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1883 rok
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 62 cm
wysokość – 81,5 cm
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Portret Konstantego Felicjana Szaniawskego, biskupa krakowskiego w latach 1720-1732. Obraz jest kopią wizerunku biskupa z kościoła Franciszkanów w Krakowie.

Opis

Biskup zwrócony trzy czwarte w prawo, ukazany w półpostaci. Twarz pełna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małe oczy, prosty nos i wąskie usta. Włosy siwe, bujne, średniej długości. Biskup ubrany jest w rokietę, niebieski mucet i fioletową piuskę. Na szyi ma zawieszony krzyż pektoralny, który ujmuje palcami prawej dłoni. Tło jednolite, czarne. W lewym, górnym narożu obrazu tarcza z godłem herbu Junosza, oznakami godności (infuła, mitra, pastorał, miecz) i syglami „C[ONSTANTINUS] S[ZANIAWSKI] / E[PISCOPUS] C[RACOVIENSIS] / 1720-1732.”. Na odwrociu napis: „KOPIA / Z KOŚCIOŁA / XX FRANCISZKANÓW / W KRAKOWIE / 1883 R[OK] / L.L.”

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Felicjan Konstanty Szaniawski
Biskup
Felicjan Konstanty Szaniawski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Witraż w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem odcinkowym. W centrum kompozycji ukazana jest Matka Boska z Dzieciątkiem wewnątrz dekoracyjnej aediculi. Maria przedstawiona jest frontalnie, na lewej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą je podtrzymuje. Twarz podłużna o ciemnej karnacji z wysokim czołem, długim nosem, dużymi oczami i małymi ustami. Maria ubrana jest w czerwoną suknię; biały płaszcz z niebieską podszewką, spięty na dekolcie romboidalną klamrą oraz biały welon na głowie, spod którego spływają jej bujne i długie włosy. Dzieciątko ukazane jest w pozycji siedzącej, zwrócone trzy czwarte w prawo, w prawej dłoni trzyma różaniec, a w lewej złote jabłko. Dzieciątko ubrane jest w jasnozieloną suknię z długimi rękawami. Ma podłużną twarz o jasnej karnacji z dużymi oczami i długim nosem, okoloną kędzierzawymi, jasnymi włosami. Maria i Dzieciątko mają wokół głów koliste nimby. Aedicula wsparta jest na parach kolumn oraz stojących za nimi filarów, ustawionych na dwustopniowych cokołach. Podpory podtrzymują zwieńczenie z łukiem odcinkowym z przodu. W tle aediculi na prostym drążku, zawieszona jest kotara dekorowana rzędami złotych medalionów wypełnionych liliami andegaweńskimi oraz znajdującymi się między nimi niebieskimi rozetkami umieszczonymi w romboidalnych obramieniach. Cokoły kolumn dekorowane są płycinami w kształcie leżących prostokątów o wciętych narożach. Kolumny stoją na złoconych bazach, trzony są w jednej trzeciej wysokości kanelowane i dekorowane liśćmi akantu, przedzielone szeroką opaską z wolutami, wyżej gładkie, zdobione u dołu akantem, a u góry podwieszonymi festonami; kapitele kolumn zdobione liśćmi akantu. Zwieńczenie dwustopniowe, po bokach flankowane filarkami bogato dekorowane wolutkami i liśćmi akantu, na szczycie trójkątny przyczółek. W dolnej partii witrażu, na cokole aediculi kartusz zdobiony stylizowanym ornamentem okuciowym z napisem w polu: „SANCTA MARIA!” oraz sygnatura artysty „F(riedrich) DORN u.[?] C2. MUENCEHN.”. Tło dekorowane rozetkami w kwadratowych przeszkleniach. Całość obiega pas dekoracyjnej bordiury utworzonej z rzędu campanul i rozetek.
witraż
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca. Kosz na planie prostokąta o ściętych narożach, z dobudowanym po prawej stronie balkonem, opasującym ścianę tęczową, prowadzącym do drzwi umieszczonych w północnej ścianie prezbiterium. Kosz ze schodkowym i profilowanym podwieszeniem zakończonym szyszką. Kosz i balkon na profilowanych cokołach, o ściankach dekorowanych płycinami z perełkowaniem, w polu frontowym monogram IHS, w czterech polach flankujących rozety. Ścianki zakończone profilowanym gzymsem stanowiącym parapet. Ponad koszem, na podłuczu arkady tęczowej zawieszona gloria promienista z gołębicą Ducha Świętego w obłokach. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, dekoracja, profile i gloria złocone, gołębica i obłoki srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Grupa rzeźbiarska złożona z pełnoplastycznej figury Marii stojącej na cokole i na rzeźbionym fragmencie skały oraz z klęczącej na osobnym cokole i podstawie po prawej stronie Marii pełnoplastycznej figury Bernadety Soubirous. Maria ukazana frontalnie, w całej postaci, w wykroku, z uniesioną głową oraz rękami złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma pociągłą, o łagodnych rysach, oczach skierowanych w górę, prostym nosie oraz małych ustach. Ubrana jest w białą, długą suknię, dekorowaną złoconymi rozetami oraz lamówką, przepasaną w talii niebieską szarfą ze złoconymi gwiazdkami i brzegami, zawiązaną z przodu. Na głowę i ramiona ma narzucony biały płaszcz zdobiony złoconymi rozetami i wicią roślinną przy brzegach, ze srebrzonymi pasami na podszewce, spływający kaskadowo po bokach postaci. Na głowie ma złoconą koronę otwartą, wokół niej nimb gwieździsty. Na przedramionach ma zawieszony różaniec. Na stopach złocone róże. Bernadeta zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową, w lewej dłoni trzyma krzyż z różańca Marii, prawą kładzie na piersi. Twarz ma owalną, o młodzieńczych rysach, migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach. Ubrana jest w brązową suknię z zieloną zapaską przewiązaną w talii oraz zarzuconą na plecy i skrzyżowaną na piersi jasnobrązową chustę w kratę, na głowie ma biały welon.
rzeźba
Objawienie Matki Boskiej Bernadecie Soubirous w Lourdes
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta o wypukłych krótszych bokach i wklęsłych dłuższych. Kompozycja wielofigurowa z przedstawieniem św. Piotra stojącego na schodach i przemawiającego do tłumu na tle architektury. W lewej części obrazu, na pierwszym planie, św. Piotr ukazany z profilu, z uniesionymi wysoko rękami. Przedstawiony jako dojrzały mężczyzna z kręconą brodą i włosami. Ubrany jest w czerwoną tunikę i zielony płaszcz. Przed nim, na drugim planie ukazany tłum postaci, po lewej grupa kilku siedzących osób żywo dyskutująca i gestykulująca, pozostali stoją wpatrzeni w świętego. Wśród nich znajduje się starzec opierający głowę o laskę. W prawym dolnym rogu, na pierwszym planie ukazany z profilu mężczyzna z wyciągniętymi w przód rękami. W tle pejzaż architektoniczny, z budynkiem o podcieniach arkadowych po lewej stronie i centralną świątynią kolumnową zamkniętą kopułą po prawej (tempietto). Przed nią widoczny fragment pomnika. W głębi sztafaż z dwiema spacerującymi postaciami i widok oddalonego miasta. Ponad nimi szaro-błękitne niebo. Kolorystyka zgaszona, barwy stonowane. Delikatny modelunek światłocieniowy. Obraz ujęty ramą o tym samym kształcie, dekorowaną perełkowaniem i żłobieniami, na każdym z czterech boków stylizowany ornament roślinny.
obraz
Kazanie św. Pawła w Atenach
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, trójosiowa, na cokole. Mensa prostopadłościenna, antepedium podzielone na cztery pola, wydzielone pięcioma kolumienkami, między nimi płyciny w kształcie stojących prostokątów zakończonych łukami półokrągłymi. Na mensie tron wystawienia w formie niszy ujęty parą smukłych kolumienek podtrzymujących szerokie belkowanie; w niszy krucyfiks. Cokół nastawy dekorowany prostokątami z imitacją marmoryzacji. Pierwsza kondygnacja utworzona z trzech arkad wydzielonych kolumnami, oś środkowa wyższa i szersza od bocznych. W polu środkowym figura Matki Boskiej Różańcowej w archiwolcie ujętej kolumienkami, w bocznych figury św. Dominika z lewej i św. Katarzyny Sieneńskiej z prawej strony. Poniżej cokołów postaci plakiety ornamentalne. Kolumny na zdwojonych cokołach, tak jak belkowanie powyżej wyłamane na ich osiach. Cokoły w dekorowane płycinami. Kondygnacja zamknięta belkowaniem przechodzącym w arkadę ponad polem centralnym, archiwolty dekorowane ornamentem roślinnym i geometrycznym. Zwieńczenie w formie leżącego prostokąta, tworzącego wysunięty szczyt, ponad którym krzyż łaciński na cokole ujętym spływami. Pola wypełniają rozety. Struktura polichromowana w kolorze kremowym; nisze niebieskie, płyciny i profilowania w kolorze czerwonym oraz szarym, elementy dekoracyjne złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny lewy Matki Boskiej z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem w typie Różańcowej. Maria ujęta frontalnie, prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, na lewej ma zawieszony różaniec. Spogląda przed siebie, ma małą głowę osadzoną na szerokiej szyi, niewielkie, niebieskie oczy i wąski nos; włosy przykrywa welon. Jest ubrana w srebrną suknię lamowaną pod szyją złotem oraz złoty płaszcz podbity czerwienią przechodzący przez lewe ramię. Ma głowie ma koronę zamknietą zwieńczona krzyżykiem, wokół głowy nimb z 12 gwiazd. Stoi na połowie kuli ziemskiej, pod lewą stopą ma półksiężyc, pod prawą węża, po półkuli w dół toczy się jabłko. Dzieciątko spogląda przed siebie, w prawej ręce trzyma różaniec, lewą wyciąga przed siebie; biodra ma przepasane białą szarfą. Ma małą, okrągłą głowę, okoloną jasnymi, kręconymi włosami.
rzeźba
Matka Boska Różańcowa

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Na wysokim dwuczęściowym cokole, o fazowanych krawędziach, płyta z inskrypcją w formie stojącego prostokąta o ściętych górą narożach w profilowanej ramie neogotyckiej. Epitafium ujęte dwoma wielobocznymi wieżyczkami połączonymi fazowanym gzymsem przecinającym się z silnie wydłużonym łukiem kotarowym zwieńczonym krzyżem. W górnej części tablicy aplikowany wykonany z brązu medalion z płaskorzeźbionym przestawieniem głowy zmarłego w profilu; medaliony ujęty nałożonymi na tablicę, rzeźbionymi dwoma motywami liści. Na płycie inskrypcja: "Ś(więtej) p(amięci) Nikodemowi Felicynanowi / z Bętkowic BĘTKOWSKIEMU/ D(okto)r(ow)i Medycyny, M(agist)r(ow)i: Akuszeryi / Lekarzowi Sądowemu / Posłowi na Sejm krajowy, Członkowi / Rady Państwa w r(oku) 1848. 1861. do 1864. / Członkowi Towarzystw Lekarskich / Warszawskiego Wileńskiego / i Naukowego Krakowskiego / Autorowi wielu Pism lekarskich / i innych naukowych / Pogrążona w smutku żona Anna z Wisniewskich BĘTKOWSKA / z Dziećmi Małoletniemi / Zygmuntem, Anną i Heleną / Poświęcają ten Pomnik / * d(nia) 27. Września 1812 r(oku) / d(nia) 19. Października 1864 r(oku)".
płyta nagrobna

Epitafium Nikodema Felicjana Bętkowskiego

Zdjęcie nr 1: Figura nieopracowana z tyłu; ustawiona na niskiej nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie z ugiętą prawą nogą i rękami zgiętymi w łokciach, w tym prawą wyciągniętą w bok z dłonią w geście błogosławieństwa. Twarz ma owalną o prostokątnej żuchwie, niewielkich oczach, krótkim, prostym nosie i małych ustach, okoloną krótkimi włosami skręconymi w pukle. Na głowie ma złoconą infułę z dwoma taśmami. Ubrany jest w albę, rokietę i mucet polichromowane w kolorze ciemnego brązu. Na ramiona ma narzuconą złoconą kapę, zapiętą klamrą w formie czworoliścia, zawiniętą z przodu, na prawej nodze. Na stopie ma but, a na dłoni złoconą rękawiczkę. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, niektóre elementy stroju złocone (infułą, kapa, rękawiczka).
rzeźba

Figura niezidentyfikowanego biskupa (Św. Stanisław?)

Zdjęcie nr 1: Figura drążona z tyłu; ustawiona na niskiej, nieregularnej podstawie; ukazana frontalnie, w lekkim kontrapoście, z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Obie ręce ugięte, wyciągnięte przed siebie, w prawej trzyma pastorał. Twarz pociągła, o małych opadających oczach, wąskim, niewielkim nosie i lekko rozchylonych ustach; okolona silnie falowanymi włosami i skręconą brodą opadającą na pierś, z wyraźnie zaznaczonymi długimi wąsami. Postać ubrana w silnie drapowane albę i rokietę o płaskorzeźbionym brzegu. Na ramiona ma narzuconą kapę, zapiętą pod szyją klamrą, opadającą na przedramiona i plecy, z rozwianym fragmentem na lewej ręce. Na dłoniach ma rękawiczki, na głowie infułę, z grubą lamówką, zakończoną krzyżem, na stopach ma buty. Strój niemal w całości złocony, miejscami z przetartymi srebrzeniami; rękawiczki i buty malowane w kolorze czerwonym; polichromia twarzy i włosów naturalistyczna.
rzeźba

Figura niezidentyfikowanego biskupa

Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, drewniany, na podmurówce z kamienia łupanego, konstrukcji zrębowej, jednonawowy, szalowany, z wieżą konstrukcji słupowej usytuowaną od strony prezbiterium, z zakrystią w przyziemiu. Nawa prostokątna, szersza od prezbiterium, z kruchtami od zachodu, południa i północy. Prezbiterium zamknięte trójbocznie. Wieża od wschodu, na planie kwadratu, o konstrukcji ze słupów pochyłych, na zewnątrz trzy kondygnacje przedzielone obiegającymi daszkami. Dolna i górna izbica o ścianach pionowych, środkowa o ścianach pochyłych; wieża zwieńczona hełmem baniastym z latarnią. Kościół przykrywa dach siodłowy, na kruchtach trójspadowy, kryty cementówką. Pod wydatnymi okapami dachów biegnie gzyms o profilu ćwierćkoliście wklęsłym z wałkiem. Więźba dachowa nad prezbiterium jest krokwiowa, a nad nawą płatwiowa. Wewnątrz znajdują się stropy z fasetami, pod którymi umieszczony jest profilowany gzyms. Arkada tęczowa o łuku spłaszczonym. Chór muzyczny wsparty jest na dwóch filarach z wybrzuszoną balustradą. Wnętrze polichromowane, ściany w kruchtach oszalowane. Do kościoła prowadzą cztery wejścia: główne od zachodu, dwa boczne od południa i północy oraz przez zakrystię od wieży, od strony północno-zachodniej. W prezbiterium znajdują się dwa okna: po stronie południowej i północnej; a w nawie dwa po stronie południowej i północnej, natomiast w wieży cztery okna prostokątne, w latarni osiem okien zamkniętych dwoma nałęczami. Kościół otoczony jest murkiem ze stacjami drogi krzyżowej i dwiema bramkami z lat 1863 i 1864.
kościół

Kościół św. Erazma Biskupa i Męczennika w Barwałdzie Dolnym

Zdjęcie nr 1: Na dole obrazu napis: "Stanisław August - ostatni z Dynastyi i elekcyi: Król Pols: W. X: Lit: / Od Pawła I Cesarza wszech Rossyi / pogrzebem w Peterzburgu pożałowany. / dnia 22. Lutego R. 1798"
obraz

Fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum. Portret Stanisława Augusta, uchwalenie Konstytucji 3 maja, rzeź Pragi, katafalk Stanisława Augusta w Pałacu Marmurowym w Petersburgu

Zdjęcie nr 1: Kościół usytuowany jest w centrum miejscowości. Na plac kościelny prowadzi główne wejście od strony zachodniej oraz dwa mniejsze od strony północnej i południowej. Świątynia założona jest na planie krzyża łacińskiego, prezbiterium skierowane na zachód, równe szerokości nawy. Do korpusu kościoła przylega od strony zachodniej niższa i węższa zakrystia, a od strony południowej kruchta. Główne wejście do kościoła znajduje się od strony wschodniej przez czworoboczny przedsionek, nad którym wznosi się wieża. Portal z piaskowca, prosty o uszatych górnych narożach, w kluczu insygnia papieskie. W przedsionku od północnej strony zbudowane wewnętrzne, dwubiegowe schody kamienne prowadzące pierwotnie na chór muzyczny i wyższe piętra wieży. Na piętrze wejście do dwóch pomieszczeń usytuowanych na zapleczu chóru. Pomieszczenia te są nakryte stropami, oświetlone od południa i od wschodu. W pomieszczeniu południowym znajduje się kamienny próg z datą „1767”. Do przedsionka od strony południowej przylega kaplica Matki Boskiej Różańcowej założona na rzucie kwadratu, nakryta płaskim, malowanym stropem, wejście do kaplicy od strony północnej. Wnętrze jest oświetlone przez 16 podłużnych okien, 8 w transepcie i 8 w ścianach nawy. Ponadto są jeszcze cztery okna okratowane, umieszczone jedno nad drugim po dwa w ścianie północnej i południowej. Zakrystia jednoizbowa, dwa okna prostokątne w ścianie północno-zachodniej oraz dwoje drzwi, jedne do prezbiterium, drugie wejściowe w ścianie południowej. Wewnątrz zakrystii wąskie schody prowadzące do schowka na pięterku: jednoizbowego, oświetlonego od południa i od zachodu. Zakrystia i schowek nakryte płaskimi sufitami. Kruchta przybudowana do południowej ściany kościoła założona na rzucie kwadratu, o dwóch wejściach: z nawy i od zewnątrz od strony południowej. Wnętrze kościoła bez zaznaczonych podziałów architektonicznych, w dolnej części drewniana boazeria, w górnej iluzjonistyczna polichromia imitująca pilastry wspierające strop. Chór muzyczny wsparty na dwóch słupach. Elewacja kościoła bez podziałów architektonicznych z zaznaczonym jedynie profilowanym gzymsem podokapowym. Fasada wschodnia trójosiowa ze środkowym ryzalitem, wieża włączona w korpus kościoła. W drugiej kondygnacji spływy flankujące wieżę, zakończone masywnymi sterczynami. Wieża nakryta dachem namiotowym z hełmem, na szczycie iglica. Na środku nawy ażurowa wieżyczka na sygnaturkę, nakryta daszkiem namiotowym z hełmem. Dach nad korpusem kościoła i zakrystią jednokalenicowy, dwuspadowy, nad prezbiterium i transeptem trójspadowy, nad kruchtą siodłowy.
kościół

Kościół św. Mikołaja Biskupa

Jak cytować?

Maria Działo, "Portret biskupa Konstantego Felicjana Szaniawskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-biskupa-konstantego-felicjana-szaniawskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności