Rzeźby aniołów z ołtarza bocznego

Dzieje zabytku

Dokładna data powstania rzeźb nie jest znana, natomiast na podstawie życiorysu artysty można stwierdzić, że dzieła powstały w okresie pomiędzy 1755 a 1773 rokiem. Potwierdzenie w źródłach daty powstania innej pracy autora w kościele św. Marka pozwala przypuszczać, że rzeźby ołtarzowe związane są raczej z siódmą dekadą stulecia.

Opis

Rzeźba pełnoplastyczna, ścięta i drążona od tyłu.
Postać anioła o charakterystycznym wydłużeniu sylwetki, esowato wygięta i ustawiona na postumencie w lekkim kontrapoście; ciężar ciała postaci wsparty na lewej nodze, lewa ręka zagięta w łokciu na wysokości pasa, prawa ręka podtrzymuje wydłużony kartusz. Nogi okryte są złotą draperią, która tworzy ekspresyjne, sztywne i lekko rozwiane fałdy. Opadająca z prawego ramienia szata obnaża goły tors i podbrzusze opadając na biodra. Drobna twarz skierowana jest na wprost, usta są pełne, lekko rozchylone, a pukle włosów opadają swobodnie na ramiona. Skrzydła są szeroko rozpostarte.

Zarys problematyki artystycznej

Antoni Gegenbaur, będący twórcą znacznej części elementów wystroju kościoła bernardynów, kościoła Bożego Ciała oraz kościoła św. Marka w Krakowie, uważany jest za najwybitniejszego krakowskiego rzeźbiarza drugiej połowy XVIII wieku. Jego twórczość cechuje wysoki poziom artystyczny przejawiający się w charakterystycznym, wysmuklonym i dynamicznym kształtowaniu figur. Rzeźby autora formowane są za pomocą ekspresyjnych, łamanych krzywizn, które przypominają cięte, blaszane formy. Na podstawie analizy dzieł Gegenbauer zaliczany jest do przedstawicieli nurtu południowoniemieckiego w rzeźbiarstwie krakowskim, natomiast jego oryginalny styl rzeźbiarski łączony jest przez badaczy ze środowiskiem lwowskim.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry

Streszczenie

Rzeźby aniołów z bocznego ołtarza św. Anny w kościele świętego Marka w Krakowie pochodzą z drugiej połowy XVIII wieku. Autorem prac jest snycerz i rzeźbiarz Antoni Gegenbaur działający na terenie Krakowa w latach 1755-1773.

Bibliografia