Portret Bartłomieja Brózdy

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

Kraków

Gmina

Kraków

Miejscowość

Kraków

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Miejsce przechowywania

Pałac biskupi

Identyfikator

DZIELO/21471

Kategoria

obraz

Ilość

1

Czas powstania

1816-1824

Autor

Michał Stachowicz

Technika i materiał

olej na płótnie

Wymiary podstawowe

szerokość – 51 cm
wysokość – 64 cm

Wymiary szczegółowe

Wysokość bez ramy – 55,5 cm
Szerokość bez ramy – 42,5 cm

Wszystkie prawa zastrzeżone

Opis

Obraz odspojony od ramy, płótno pociemniała

Zarys problematyki artystycznej

Portret Bartłomieja Brozdy
zm. 1369 wójt Łobzowski

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: "Michael Stachowicz invenit: delineav: Cracovia. 1821."
"Bitwa Powstańców Krak: pod Racławicami. Ru. 1794"

rysunek

Bitwa pod Racławicami

Zdjęcie nr 1: U spodu: "Franciscus Smuglewicz inv. et del. ", "C. F. Stoelzer sc. Dresdae 1791" I "Boleslaus II. dictum Audax in Alba Regina Hungariae Belam Principem diademate exornat".
Na grafike nałożona kartka z napisem: "Franciscus Smuglewicz invenit et deline Varsovia", "Bolesław Śmiały Bele na tronie Węgierskim w Białogrodzie osadza. R. 1065."

grafika

Bolesław Śmiały koronuje Belę na króla węgierskiego

Zdjęcie nr 1: U dołu grafiki: "Boleslaus Chrobry Urbem Kijoviam capit vibrato in Portam auream acinace ac Russiam Vectigalem faci".
Na grafikę nałożona kartka z napisem: "Franciscus Smuglewicz inve. et del. Varsovia" i "Bolesław Chrobry Kijowa dobywa i Ruś przyłącza. R. 1018."
Sygnatura ryciny nieczytelna.
Dodatkowo na odwrociu informacja "Jest też Żychowicza: / 1. Bolesław Chrobry oznacza granice / 2. Mieczysław II karze zbuntowanych Pomorzan".

grafika

Bolesław Chrobry u bram Kijowa

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym nadwieszonym. Kompozycja wielofiguralna, dwustrefowa. W górnej części namalowany obraz Misericordia Domini unoszony przez dwa putta, na tle zachmurzonego, miejscami rozświetlonego nieba. W dolnej części obrazu ukazane dwie grupy świętych adorujących wizerunek, zwróconych do wewnątrz kompozycji. W górnym rzędzie, od lewej ukazani bł. Michał Giedroyć w białym habicie, trzymający krzyż, bł. Izajasz Boner w czarnym habicie z lewą dłonią złożoną na piersi, św. Szymon z Lipnicy w brązowym habicie z rękoma złożonymi w geście modlitwy, św. Stanisław Kazimierczyk ubrany w białą albę i czarny mucet, w dłoni trzymający brewiarz, św. Jadwiga Andegaweńska w stroju królewskim, z berłem w dłoni, bł. Bronisława w białym habicie i czarnym welonie, z uniesionymi rękami, św. Jadwiga Śląska w stroju królewskim, z modelem świątyni i berłem oraz św. Kinga w brązowym habicie i czarnym welonie, lewą rękę podtrzymuje księgę i koronę otwartą. W dolnym rzędzie od lewej bł. Świętosław zwany Milczącym, w komży i stule, całujący krucyfiks, św. Jan Kanty w todze profesorskiej, z lewą ręką złożoną na piersi, bł. Wincenty Kadłubek w białym habicie o szerokich rękawach z uniesionymi rękami oraz św. Stanisław Kostka w czarnej sutannie ze skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gałązkę lilii.

obraz

Adoracja obrazu Misericordia Domini przez polskich świętych

Zdjęcie nr 1: Na dole obrazu napis: "Stanisław August - ostatni z Dynastyi i elekcyi: Król Pols: W. X: Lit: / Od Pawła I Cesarza wszech Rossyi / pogrzebem w Peterzburgu pożałowany. / dnia 22. Lutego R. 1798"

obraz

Fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum. Portret Stanisława Augusta, uchwalenie Konstytucji 3 maja, rzeź Pragi, katafalk Stanisława Augusta w Pałacu Marmurowym w Petersburgu

Zdjęcie nr 1: W lewym dolnym rogu sygnatura "Michał Stachowicz malował w Krakowie 1819."

obraz

Kazimierz Wielki nadający statuty wiślickie (Kazimierz Wielki słuchający próśb chłopów)

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO

Autor dzieła

Michał Stachowicz

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Bartłomiej św.

Bartłomiej św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.

rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.

rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.

obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.

obraz

Adorujące anioły

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką.

Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci.

Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię.

Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci.

Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu.

Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa.

Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.

ambona

Ambona

Inne dzieła z tego roku

ołtarz

Matki Boskiej Różańcowej

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie leżącego prostokąta. W polu złocona inskrypcja
„D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / TU SPOCZYWAIĄ ZWŁOKI / JAKÓBA RACZKOWSKIEGO / KANONIKA KATEDRALNEGO TARNOWSKIEGO / DZIEKANA WIELICKIEGO PROBOSZCZA NIEPOŁOMSKIEGO / KTÓRY PRZEŻYWSZY LAT 64. / Z ŻALEM PARAFIANÓW I PRZYIACIOŁ SWOICH / POBOŻNE ZAKOŃCZYŁ ŻYCIE D(NIA) 6. PAŹDZIERNIKA R(OKU) 1816. / PRZECHODZĄCYCH PROSI O WESTCHNIENIE DO BOGA”.

płyta nagrobna

Epitafium Jakuba Raczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(eo) O(ptimo) M(aximo) / Wincentemu Grabowskiemu / w Roku życia 64 dnia 24 Października / 1816 zmarłemu / nieukojony w żalu Syn starszy Pomnik ten położył / prosząc o westchnienie za Duszę JEGO.” W dolnej partii tarcza z herbem Jastrzębiec.

płyta nagrobna

Epitafium Wincentego Grabowskiego

Zdjęcie nr 1:

obraz

Portret bpa Piotra Tomickiego

Zdjęcie nr 1:

obraz

Portret bpa Jerzego Radziwiłła

Zdjęcie nr 1:

obraz

Portret bpa Piotra Wysza

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Orientowany, na rzucie prostokąta, jednonawowy, trójprzęsłowy, z węższym jednoprzęsłowym zamkniętym wielobocznie prezbiterium, przy którym od północy prostokątna zakrystia; przy nawie od południa kruchta, od północy kaplica Matki Boskiej Bolesnej, na rzucie prostokąta, ze ścianą północną wybrzuszoną w połowie długości. Od zachodu przy kaplicy wieża z prostokątną przybudówką od południa. W prezbiterium sklepienie krzyżowo-żebrowe z cylindrycznymi zwornikami wiązanymi z rodem Berzeviczych; w nawie kolebkowe z lunetami na filarach przyściennych. Arkada tęczy ostrołukowa. Zewnątrz mury opięte uskokowymi przyporami. Okna ostrołukowe dwudzielne, z maswerkami. W kruchcie południowej portal do nawy kamienny, ostrołukowy. Portal do kruchty neogotycki. Dach nad nawą dwuspadowy, na kalenicy pseudogotycka wieżyczka na sygnaturkę; dach prezbiterium wielopołaciowy.

Kościół parafialny św. Bartłomieja Apostoła

Zdjęcie nr 1:

Kościół św. Bartłomieja

Zdjęcie nr 1: Płyta epitafijna w kształcie stojącego prostokąta o trzech bokach ujętych ramą kartuszową z esownicami spiętymi klamrą. W zwieńczeniu ramy medalion, zapewne na portret (niezachowany), powyżej krzyż trójlistny. W polu epitafium inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PIIS MANIBVS / AD(MODU)M R(EVERE)NDI OLIM M(AGNIFICI) BARTHOLOMAEI WIESIEWICZ / P(AROC)HIAE D(ICTAE) ECCLE(SI)AE HVIVS RECTORIS / ET PASTORIS / ZELO PIETATIS CVLTVS DIVINI, ET PROBITATIS VITAE / CONSPICVI. / CVIVS OPERA ET SVMPTV / FACIES HAEC, QVAE CONSPICITVR ECCLE(SI)AE, NOVV(M) / ET EXIMIVM SVMPSIT AVGMENTUM / AD PERPETVA(M) MEMORIA(M), VITA FELICITER FVNCTO / A(NNO) D(OMINI) 1693 DIE 18 MENIS IVLII / POST EXACTVM AETATIS SVAE / ANNORUV(M) LXXVIII CVRSUV(M) ET REGIMINIS ECCLE(SI)AE / SVPRA QVADRAGESIMVM / HOC MNEMOSIINON / EXECVTORES STVDIO PIETATIS ACCENSI POSVERVNT / PRECARE REQVIEM VIATOR / SI ET TIBI PIVM ALIQVANDO, SVPEREST / DESIDERIVM".

płyta nagrobna

Epitafium księdza Bartłomieja Wiesiewicza

Zdjęcie nr 1: Na dole obrazu napis: "Stanisław August - ostatni z Dynastyi i elekcyi: Król Pols: W. X: Lit: / Od Pawła I Cesarza wszech Rossyi / pogrzebem w Peterzburgu pożałowany. / dnia 22. Lutego R. 1798"

Fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum. Portret Stanisława Augusta, uchwalenie Konstytucji 3 maja, rzeź Pragi, katafalk Stanisława Augusta w Pałacu Marmurowym w Petersburgu

Zdjęcie nr 1: Drewnianą architekturę kościoła charakteryzuje konstrukcja zrębowa. Bryłę świątyni tworzy korpus nawowy oraz węższe, zakończone trójbocznie prezbiterium z przylegającą od północy zakrystią. Od zachodu do korpusu dostawiono wieżę o konstrukcji słupowo-ramowej z izbicą, zwieńczoną cebulastym hełmem przechodzącym w ostrosłup. Ściany pokryte są gontem, izbica wieży pionowym szalunkiem z listwowaniem, dekoracyjnym wycięciem oraz okrągłymi otworami. Korpus nawowy i prezbiterium nakrywają oddzielne, wielopołaciowe dachy o zróżnicowanej wysokości kalenicy, kryte blachą. Wokół bryły kościoła znajdują się otwarte soboty z wydatnymi dachami gontowymi.
Wnętrze świątyni przekrywają płaskie stropy wydzielone profilowanym gzymsem. Otwory drzwiowe ujęte są późnogotyckimi portalami o nadprożach w formie tzw. łuku w ośli grzbiet. Profilowany łuk tęczowy ma kształt półokrągły i jest nadwieszony na kroksztynach. Ściany i stropy pokryte są polichromią.

Kościół parafialny pw. św. Bartłomieja Apostoła

Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, orientowany, jednonawowy, z transeptem, prezbiterium z obejściem i przybudówkami. Od zachodu kruchta, od północy kwadratowa kaplica, od południa kolejna przybudówka.
Prezbiterium zamknięte półokrągło, z obejściem przeprutym do niego arkadami wspartymi na filarach. Ściany nawy i prezbiterium gładkie, przekryte sklepieniem kolebkowym z lunetami, w których mieszczą się okna. Transept i przecięcie naw sklepione krzyżowo. Na ścianach polichromia figuralna ze scenami z Nowego Testamentu, w partii sklepienia drobne, złote gwiazdki. Od zachodu chór zatopiony w występującym asymetrycznie murze, z tralkową balustradą. W prezbiterium siedem okien w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym wypełnionych witrażami, w nawie sześć okien, w ramionach transeptu po jednym, czterodzielnym, wypełnionym witrażem, na wysokości chóru po dwa z każdej strony. Główne wejście od zachodu przez kruchtę. Fasada poprzedzona przedsionkiem o podziałach ramowych, z prostokątnym wejściem na osi, flankowanym parą pilastrów i prostokątnymi płycinami. Kondygnację wieńczy pełne belkowanie z wysuniętym gzymsem podtrzymującym daszek i trójkątny, schodkowy szczyt zakończony postumentami. Na centralnym krzyż, na sąsiadujących figury dzieci z rogami obfitości, a na zewnętrznych wazony płomieniste; szczyt ujmują postumenty z kulami. Fasada dwukondygnacyjna ze szczytem. Kondygnacja trójosiowa, rozdzielona pilastrami, o polach wypełnionych blendami w kształcie stojących prostokątów zamkniętych łukiem pełnym; szczyt trójkątny, z tarczą zegarową pośrodku. Budynek kościoła o wyraźnych podziałach na bryły składowe, ściany gładkie, przeprute oknami, z gzymsami pod krawędziami dachu.
Nad nawą główną, na kalenicy, wieżyczka na sygnaturkę z latarnią i baniastym hełmem, druga na skrzyżowaniu naw, z latarnią i hełmem zakończonym krzyżem. Dach nad nawą główną i przedsionkiem dwuspadowy, nad ramionami transeptu trójspadowym,nad prezbiterium zakończony wielobocznie, na przybudówkach dachy pulpitowe, dwuspadowe i wielospadowe. Dachy kryte dachówką ceramiczną, wieżyczki blachą.
Najciekawszymi zabytkami kościoła są ołtarz główny z około 1700 roku z nastawą utworzoną z wici winnej latorośli, manierystyczny ołtarz boczny oraz siedemnastowieczna chrzcielnica z warsztatu Santi Gucciego.

Kościół św. Bartłomieja

Jak cytować?

"Portret Bartłomieja Brózdy", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-bartlomieja-brozdy

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności