Portret Andrzeja Stanisława Załuskiego

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

Kraków

Gmina

Kraków

Miejscowość

Kraków

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Miejsce przechowywania

Pałac biskupi

Identyfikator

DZIELO/17869

Kategoria

obraz

Ilość

1

Czas powstania

druga połowa XIX wieku

Technika i materiał

olej na płótnie

Wymiary podstawowe

szerokość – 66 cm
wysokość – 87, 5 cm

Wymiary szczegółowe

Wysokość bez ramy – 72 cm
Szerokość bez ramy – 50 cm

Autor noty katalogowej

Józef Skrabski

Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Portret pochodzi ze zbiorów kardynała Albina Dunajewskiego.

Opis

Portret ukazuje biskupa w fioletowym mucecie, z kołnierzem, kapturem i orderem Orła Białego na piersi z gwiazdą orderową z dewizą Pro Fide, Lege et Rege. W górnym lewym rogu napis: "X: Andrzej Stanisław / Załuski, Biskup krakowski. / *1694; + 1758."

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry; po konserwacji; w górnej partii dosztukowany pas płótna.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Andrzej Stanisław Załuski

Biskup

Andrzej Stanisław Załuski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.

rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.

rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.

obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.

obraz

Adorujące anioły

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką.

Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci.

Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię.

Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci.

Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu.

Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa.

Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.

ambona

Ambona

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z dwóch płyt w kształcie leżącego prostokąta: u dołu płyta z inskrypcją, w obramieniu z ornamentem kartuszowo-zawijanym; ponad nią płaskorzeźbiona płyta z figuralnym przedstawieniem, flankowana dwiema groteskowymi hermami kobiet z biodrami okrytymi liśćmi akantu, stojące na grubych, lwich łapach, trzymające kiście winogron. W polu górnej płyty klęcząca postać zmarłego, ukazana z profilu, ze złożonymi w geście modlitwy rękoma, adorującego krucyfiks. W dłoniach trzyma różaniec. Twarz okala długa, spiczasta broda, wąsy oraz krótkie włosy odsłaniające prawe ucho. Przedstawiony jest w zbroi, krótkiej pelerynie przerzuconej na plecy. Ciało Chrystusa w lekkim zwisie, pochylone jest w kierunku prawego ramienia. Ponad sceną schematycznie opracowane obłoki o kształcie małżowin. Inskrypcja na dolnej płycie majuskułą po łacinie: D.O.M. / ANDREAE BRONOWSKY DE BRONOW EX DISTRICTV PLOCENSI / INSIGNI FAMILIA INPRIMIS QVE PARENTIBVS NOBILISS/IMIS PROCREATO PRVDENTIA ANIMI MAGNITVDINE / PIETATE ACCAE TERIS VIRTVTIBVS DOMIINE X TERISQVE / NATIONIBVS CLARISSIMO HAEREDES BENEFACTORI / SVO MAERENTES POSVERVNT OBIT A GENSANNVM / LVI DIE XXIX APRILIS ANNO MDCXII. Poniżej epitafium znajduje się tabliczka z informacją: „EPITAFIUM JĘDZRZEJA BRONOWSKIEGO PRZENIESIONO DO WNĘTRZA KOŚCIOŁA W 1996 R. STARANIEM PROBOSZCZA KS. CZESŁAWA PUTO I KONSERWATORA MGR DANUTY MAJEWSKIEJ ORAZ POŚWIĘCONO PONOWNIE Z UDZIAŁEM CZŁONKÓW STOWARZYSZENIA BRONOWSKICH H. KORAB.

płyta nagrobna

Epitafium Andrzeja Bronowskiego z Bronowa

Zdjęcie nr 1: Przyścienne epitafium uzyskało kształt prostokątnej tablicy z majuskułową łacińską inskrypcją, ujętej rozbudowaną ramą, w obramieniu utworzonego z ornamentu rollwerkowego. Na ramie występują płaskorzeźbione panoplia, m.in. tarcza, hełm rycerski, skrzyżowane szable, łuk i kołczan ze strzałami, proporce, armaty, beczka na proch i inne. W zwieńczeniu umieszczono owalny kartusz herbowy zwieńczony krzyżem o trójlistnie zakończonych ramionach. W jego polu wpisano herb Kornicz umieszczony na tarczy z labrami, hełmem i klejnotem. Kartusz flankują antytetycznie ustawione woluty, na których ustawiono wazony. Pod tablicą na osi także umieszczono owalny kartusz wypełniony herbem Trąby, ujęty po bokach wolutami.

płyta nagrobna

epitafium Andrzeja Porębskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta zamocowana dołem do góry; w formie stojącego prostokąta, obwiedziona szerokim pasem z inskrypcją:
„ANNO DOMINI / 1530 HIC IACET ANDR[E]AS / [F]ILIVS [N]OBILIS / DOMINI IAC[...]SZASZAIN[S]ZKI”. W górnej części pola częściowo zatarta, odwrócona tarcza zwieńczona trzema liliami heraldycznymi, z fragmentarycznie zachowanym godłem przypominającym podkowę.

płyta nagrobna

Epitafium Andrzeja Szaszainszkiego (?)

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty prostą, drewnianą ramą dekorowaną polichromią imitująca marmur. Scena udzielenia komunii św. Stanisławowi Kostce umieszczona została na tle pejzażu z widocznymi na dalszym planie zabudowaniami kościoła Opieki Matki Boskiej w Kamieniu. Na pierwszym planie ukazano z prawego profilu klęczącego św. Stanisława Kostkę, który został przedstawiony jako młody, jasnowłosy mężczyzna o chłopięcych rysach twarzy ubrany w czarne, jezuickie szaty. Głowa świętego otoczona jest świetlistym nimbem i uniesiona ku górze, usta lekko otwarte. Ręce złożone są w geście modlitwy. U stóp świętego, pośród trawy spoczywa kostur pielgrzymi. Świętemu komunii udziela ubrany w jasnozieloną szatę anioł ukazujący się pośród obłoków z prawej strony obrazu. Postać w lewym ręku trzyma złoty kielich z hostią, prawą ręką podaje jedną z hostii św. Stanisławowi. Anioł został przedstawiony jako młoda postać o delikatnych rysach twarzy i długich, lekko falowanych, jasnych włosach. Na drugim planie, za świętym, znajduje się dziewięciu klęczących ministrantów ubranych w stroje krakowskie. Kolorystyka obrazu jest jasna i utrzymana w pastelowych barwach.

Cudowna komunia św. Stanisława Kostki

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".

płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Zdjęcie nr 1: Płyta owalna, malowana na czarno. W polu łacińska inskrypcja, litery złocone: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / HIC IACET AD(MOD)UM R(EVERE)NDUS D(OMI)N(U)S / ANDREAS STRZAŁKOWSKI / QUONDAM / ECCLESIAE COLLEGIATAE / S(ANCTORUM) OMNIU(M) CRAC(OVIAE) VICARIUS. / POSTEA / PACZUŁTOVIENSIS ET RACŁAVIENSIS / INDIGNUS PASTOR / REGIME(N) DUXIT ISTIUS ECCLESIAE / AB ANNO D(OMI)NI 1684 USQVE AD / AN(N)UM 17 [..] NATUS A(NNO) D(OMINI) 1642 OBIIT / AN(N)O D(OMI)NI 17 [...] VIATOR UTI PRO / PECCATORE / ET ANIMA IPSIUS / NO(N) SIT TIBI GRAVE DICERE / MARIAE / AVE".

płyta nagrobna

Epitafium Andrzeja Strzałkowskiego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Portret Andrzeja Stanisława Załuskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-andrzeja-stanislawa-zaluskiego

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności