Ołtarz w kaplicy św. Katarzyny
Zdjęcie nr 1: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 2: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 3: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 4: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 5: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 6: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 7: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 8: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 9: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 10: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 11: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 12: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 13: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 14: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 15: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 16: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 17: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 18: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 19: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.
Zdjęcie nr 20: Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.

Ołtarz w kaplicy św. Katarzyny

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Identyfikator
DZIELO/23601
Kategoria
ołtarz
Ilość
1
Czas powstania
1695-1703
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
kamień, stiuk, techniki kamieniarskie i rzeźbiarskie, marmoryzacja, skaliola
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Średniowieczny kościół św. Anny został rozebrany w 1679 roku. W jego miejsce wybudowano nową świątynię pod kierunkiem księdza Sebastiana Piskorskiego, według projektu Tylmana z Gameren. W latach 1695-1703 powstał wystrój wnętrza świątyni. Dekorację rzeźbiarską wykonał warsztat Baltazara Fontany.

Opis

Na trójstopniowej podstawie osadzona prostopadłościenna mensa ołtarza ujęta lekko wybrzuszającymi się postumentami. Antepedium wykonane w technice marmoryzacji (skaliola) z owalnym polem pośrodku, z wyobrażeniem leżącego nagiego Dzieciątka Jezus z krzyżykiem w lewej dłoni i pierścieniem z krzyżem w prawej, pozostałe naroża wypełnione bukietami kwiatów. Na osi mensy nastawa w formie profilowanej ramy prostokątnej zamkniętej łukiem wklęsło-wypukłym, nadwieszonym, wypełnionej płaskorzeźbą z postacią św. Katarzyny. Święta ukazana w trzech czwartych, w pozycji klęczącej, na chmurach, z rękami złożonymi na piersi, z głową lekko odchyloną w głąb kompozycji. Jej twarz jest owalna, o pełnych policzkach, ze smukłym nosem, głębokimi oczodołami i otwartymi ustami. Na głowie włosy modelowane sumarycznie, długie, opadające na plecy oraz korona otwarta. Święta jest ubrana w długą suknię i obficie fałdowany płaszcz. Za jej plecami widoczny fragment koła – atrybutu jej męczeństwa, z przodu wyłaniające się płaskorzeźbione putta, z których jedno trzyma gałąź palmy. W górnej części kompozycji modelowane w płytkim reliefie chmury z widocznymi między nimi promieniami oraz uskrzydlone główki aniołków. Po bokach kolumny osadzone na bazach, ścięte w połowie wysokości ramy, zakończone skłębionymi obłokami chmur i siedzącymi na nich aniołkami. Lewy ukazany w pozycji półleżącej, z prawą ręką na piersi, a lewą wyciągniętą w kierunku osi ołtarza, z głową skierowaną w jego prawą stronę. Anioł po przeciwnej stronie siedzi na obłoku okrakiem i trzyma w ręku palmę męczeństwa. W tle obu aniołów płaskorzeźbione grupy puttów z banderolami z nieczytelnymi inskrypcjami. Nastawę wieńczy gloria promienista, której promienie wchodzą w partię okna, z siedzącą na obłokach postacią małego Jezusa z kulą ziemską przy boku i z prawą ręką uniesioną w geście błogosławieństwa, ubranego w rozwiany na plecach płaszcz. Kompozycję uzupełniają płaskorzeźbione grupy uskrzydlonych aniołków. Ołtarz z elementami czarnego i białego marmuru, barwnej marmoryzacji i białego, częściowo złoconego stiuku.

Zarys problematyki artystycznej

Ołtarz św. Katarzyny należy do najciekawszych dzieł dojrzałego baroku w Małopolsce. Wyróżnia go niespotykana na tym terenie konstrukcja złożona ze ściętych kolumn i posadowionych na nich aniołów oraz płaskorzeźbione przedstawienie w miejscu zarezerwowanym z reguły na obraz. Pochodzący z pogranicza włosko-szwajcarskiego rzeźbiarz użył środków formalnych typowych dla dzieł znajdujących się w Rzymie, gdzie studiował w kręgu rzeźbiarzy związanych z Gian Lorenzo Berninim. Tam chętnie budowano nastawy ołtarzowe utworzone z samego przedstawienia malarskiego lub płaskorzeźbionego, ujętego figurami. Bezpośrednim źródłem inspiracji dla krakowskiej nastawy był ołtarz św. Emerenziany w kościele Sant’Agnese w Rzymie, autorstwa Ercole Ferraty, jednego z najbliższych współpracowników Berniniego. Sposób ułożenia ukazanej z profilu, klęczącej postaci ze skrzyżowanymi na piersi rękami stanowi autorską replikę rzymskiego dzieła, ale tylko pod względem formalnym. Świętą Katarzynę identyfikują jej atrybuty – koło do tortur i palma męczeństwa w rękach putta. W krakowskim dziele Fontana – jak jego poprzednicy w Rzymie – pragnął za pomocą techniki rzeźbiarskiej osiągnąć efekty malarskiej głębi poprzez zróżnicowanie głębokości reliefu od partii niemal pełnoplastycznej (głowa) aż do niemalże reliefowej (promienie). Ołtarz należy do najciekawszych dzieł włoskiego rzeźbiarza. Uzupełnieniem programu ideowego dzieła są posągi św. Agnieszki i św. Barbary na ścianach arkady od strony nawy oraz złocone przedstawienie cnót w pendentywach.

Streszczenie

Wykonany między 1695 a 1703 roku przez warsztat Baltazara Fontany ołtarz należy do najciekawszych dzieł dojrzałego baroku w Polsce. Bezpośrednim źródłem inspiracji dla tej nastawy był ołtarz św. Emerenziany w kościele Sant’Agnese w Rzymie, autorstwa Ercole Ferraty, jednego z najbliższych współpracowników Berniniego.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4: Miasto Kraków, cz. 2: Kościoły i klasztory śródmieścia, z. 1", Warszawa 1971
Karpowicz Mariusz, "Baltazar Fontana", Warszawa 1994
Kurzej Michał, "Siedemnastowieczne sztukaterie w Małopolsce", Kraków 2012
Kurzej Michał, "Budowa i dekoracja kościoła św. Anny w świetle źródeł archiwalnych" , [w:] "Studia z dziejów kościoła św. Anny w Krakowie" , red.Kliś Zdzisław, Węcławowicz Tomasz , Kraków 2009 , s. 139-178

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Na niskim postumencie, na rzucie prostokąta z łukiem nadwieszonym od przodu osadzony ołtarz prostopadłościenny. Antepedium marmoryzowane z owalnym polem i rytym przedstawieniem głowy św. Jana Chrzciciela na tacy spoczywającej na postumencie ze skrzyżowanymi szablą i krzyżem oraz banderolą z inskrypcją „ECCE AGNUS DEI”. Zasadniczą część ołtarza stanowi obraz w kształcie stojącego prostokąta w bogato profilowanej, szerokiej ramie, ujętej dwoma aniołami. Obaj stoją na skłębionych obłokach, ukazani frontalnie, w silnym kontrapoście. Ubrani są w przylegające do ich ciał szaty, modelowane swobodnie, silnie drapowane i marszczone. Anioł po lewej głowę zwraca w kierunku obrazu i unosi wysoko złożone w geście modlitwy ręce. Drugi anioł również zwraca się w kierunku obrazu, prawą rękę trzyma na piersi, lewą na wysokości bioder. Obaj mają rozłożyste skrzydła o gęstych piórach. Ramę wieńczy profilowany gzyms wyłamany półkoliście pośrodku z ukośnymi odcinkami na bokach o lekko wklęsłych krawędziach z podwieszonymi pod nie żłobkowanymi impostami, pod którymi unoszące je putta. Nad gzymsem pośrodku siedzi na obłoku z główkami aniołków anioł z rozłożystymi skrzydłami, trzymający w rękach banderolę z napisem „ECCE AGNUS DEI”. Po bokach gzymsu osadzone na nim obłoki z główkami aniołków. Ołtarz z wielobarwną marmoryzacją w dolnej części, czarną ramą i białą dekoracją rzeźbiarską.
ołtarz
Ołtarz w kaplicy św. Jana Chrzciciela
Zdjęcie nr 1: Na niskim postumencie o krawędzi przedniej zarysowanej linią falistą osadzony ołtarz w kształcie tumby, wybrzuszonej w górnej partii. Jego antepedium wypełnione marmoryzacją z owalnym, pustym polem i pękami różnokolorowych kwiatów. Po bokach ołtarza dwa ukośnie dostawione kamienne postumenty, na których dwie figury aniołów flankujących owalny obraz w złoconej ramie z przedstawieniem św. Józefa z Jezusem i grającym na kontrabasie aniołem. Malowidło obwiedzione dekoracją sztukatorską w formie obłoków z główkami lub postaciami aniołów i zwieńczone glorią promienistą z gołębicą Ducha Świętego. Anioły klęczące na postumentach ukazane są w poruszonych pozach, w obficie drapowanych szatach, tworzących grube, mięsiste poły, ze skrzydłami o gęstych piórach. Anioł po lewej stronie jest ukazany frontalnie, klęcząc na chmurze na prawym kolanie, z lewą noga wyprostowaną, z głową w trzech czwartych, zwróconą w swoją prawą stronę. Lewą ręką przytrzymuje ramę obrazu, prawą unosi w geście błogosławieństwa. Anioł po prawej stronie głowę kieruje ku obrazowi, jego ręce są uniesione na wysokości klatki piersiowej, dłoń lewą opuszcza, a prawą unosi. Nad górną częścią obrazu został ukazany anioł w pozycji niemalże leżącej, z rozłożonymi rękami, odziany w bogato drapowane szaty odsłaniające dolną część nogi. Duże skrzydła o gęstych piórach rozłożone są niesymetrycznie. Po przeciwnej stronie leży na chmurach nagie putto wśród modelowanych sumarycznie główek anielskich. Dolne partie wykonane z kamienia inkrustowanego czarnym marmurem i marmoryzacją z różnokolorowymi pękami kwiatów, w jasnych kolorach z czarnym polem antepedium z różnobarwnymi kwiatami, partie rzeźbiarskie białe, rama obrazu złocona, gloria bladoniebieska.
ołtarz
Ołtarz w kaplicy św. Józefa
Zdjęcie nr 1: Na niewysokim stopniu prostopadłościenny ołtarz z antepedium, którego dekoracja wykonana w technice marmoryzacji (skaliola) w postaci owalnego pola z wyobrażeniem źródła życia wiecznego (dwa ptaki pijące wodę z fontanny) oraz pęków kwiatów. Nad ołtarzem nastawa z niemal pełnoplastyczną figurą Matki Boskiej Niepokalanej ujęta pilastrami i stojącymi przed nimi marmoryzowanymi kolumnami z kapitelami jońskimi podtrzymującymi szerokie belkowanie zwieńczone naczółkami. W środkowej części belkowania grupa rzeźbiarska z figurą Boga Ojca spoczywającego na obłokach trzymanych przez putta i anioły. Stojąca na obłokach i księżycu Matka Boska ukazana frontalnie, w kontrapoście, z rękami złożonymi do modlitwy. Jej twarz jest modelowana łagodnie, owalna, z długim nosem, otwartymi oczami. Nad głową wieniec z gwiazd. Ubrana jest w długą suknię i rozłożysty płaszcz o skłębionych połach, drapowanych plastycznie. Z tła wyłaniają się putta i uskrzydlone główki aniołów oraz promienie słońca. Postać Boga Ojca siedzącego na chmurach z rozwianymi szatami ukazana frontalnie. Prawą rękę wysuwa do przodu, w lewej trzyma berło. Ołtarz utrzymany w jasnej tonacji kolorystycznej, z elementami z czarnego marmuru i wielobarwnym antepedium w technice marmoryzacji.
ołtarz
Ołtarz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej
Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną wpisaną w leżący prostokąt o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łukach na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Rawicz, Jastrzębiec, Ramułt, Korybut. Epitafium wieńczy owalne pole z portretem zmarłej otoczone ornamentem kartuszowo-zawijanym i zwieńczone krzyżem wspartym na trzech kulach. Kobieta została przedstawiona w popiersiu, w trzech czwartych, w koronkowym welonie oraz ze sznurem pereł na szyi. Twarz z migdałowatymi oczami zwróconymi w lewo, z długim nosem i wąskimi, szerokimi ustami. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ET / HOMINVM MEMORIAE / G(E)N(ER)OSA CHRISTINA OLIM G(E)N(E)OSI GABRIELIS / A DEMBIANY DEMBINSKI CVM OLIM G(E)N(ER)OSA ISABELLA / A BELZEC BELZECKA PROCREATA / FILIA [obok wykutE wtórnie Primo CAROLI SZEMBEK 2do G(ENERO)SI ADAMI KOCHANSKI ultimo VOTO G(E)N(ER)OSI MATTHIAE ALEXANDRI A TARNOW TARNOWSKI VENATORIS PAL(A)TINI LANCICZE[SIS] / DVCATVS SEVERIAE CAPITANEI CASTRENSIS LEGITIMA / CONSORS / RELIGIONE IN DEVM CVLTV ET DEVOTIONE IN DEI PARAM AC DEI SANCTOS ERGA MARITVM / AC FILIOS AMORIS INTEGRITATE IN AMICOS AC VICINOS OFFICIO IN OMNES / MORVM PROBITATE INSIGNIS / MVLIER / CVM EXPLESSET ANNOS AETATES SVAE LVI MATRIMONIALIS / COHABITATIONIS XXXX DIE VI MARTII. A(NNO) D(OMINI) M.D.CXCV / SACRAMENTIS BENE MVNITA / IN VILLA GORENICE VITAM / FINIVIT. / LVGENS MARITIVS DESIDERATISSIMAE CONIVGI / HOC POSVIT MONVMENTVM / LECTOR / FIDELIBVS DEFVNCTIS / PRECARE / REQVIEM SEMPITERNAM.”
płyta nagrobna
Epitafium Krystyny z Dembińskich Tarnowskiej
Zdjęcie nr 1: Zasadniczy ołtarz jest prostopadłościenny, z antepedium w technice skalioli, z owalnym polem, w którym znajduje się medalion obwiedziony kwiatami. Wydzielone wokół niego geometryczne pola pokryte są białą i czerwoną marmoryzacją. Za ołtarzem znajduje się monumentalna nastawa, składająca się z podwójnych cokołów, dwóch tylnych, ustawionych równolegle do prezbiterium, dwóch przednich ustawionych ukośnie, na których stoją osadzone na tle pilastrów kolumny o spiralnych trzonach. Po bokach kolumn unoszące się na chmurach uskrzydlone anioły w miękko modelowanych szatach. Trzony kolumn ozdobione wijącą się wokół nich wicią roślinną, ich kapitele w porządku kompozytowym podtrzymują belkowanie. Nad zewnętrznymi kolumnami unoszą się faliste naczółki, zaś nad wewnętrznymi siedzące anioły. Nad ołtarzem posadowiono dużych rozmiarów glorię promienistą z grupą aniołów i puttów. Pośrodku otwarta księga trzymana przez anioły z napisem: LIBER GENERATIONIS IESV CHRISTI. W polu środkowym nisza na obraz w kształcie prostokąta zamkniętego półkoliście, obwiedzionego rzeźbioną ramą z motywem liści lauru; na obrazie przedstawiona św. Anna Samotrzeć. Ołtarz flankują wsunięte do przodu figury św. Wojciecha i św. Stanisława, stojące na dostawionych do ścian bocznych prezbiterium cokołach, wybrzuszających się w górnej części.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Na prostopadłościennej, wysokiej podstawie na kilkustopniowym podwyższeniu z dostawionym do niej ołtarzem, stoją personifikacje czterech Wydziałów Uniwersytetu – Teologii, Prawa, Medycyny i Sztuk Wyzwolonych, podtrzymujące trumnę z figurą putta w otoczeniu obłoków, które prawą ręką wskazuje na świętego, a lewą na posrebrzaną rzeźbę Baranka Apokaliptycznego na tle glorii i znajdującą poniżej banderolę z napisem: "Et lucerna eius est Agnus". Trumna ma kształt wybrzuszonego dołem sarkofagu z wiekiem ujętym dwiema wolutami. Ołtarz z antepedium wykonanym w technice skalioli z wyobrażeniem uskrzydlonego anioła trzymającego w rękach wieńce z kwiatów i lauru otoczonego witkami palm i rozlokowany i swobodnie pękami różnokolorowych kwiatków. Wokół grupy ustawiono cztery wolnostojące wysokie kolumny posadowione na wysokich postumentach, których ścianki są ozdobione czarnymi medalionami z motywami kwiatów wykonanymi w technice skalioli. Kolumny mają skręcone trzony i kompozytowe kapitele, dźwigające odcinki belkowania, na których umieszczono figury czterech świętych Janów – Jana Chrzciciela, Jana Ewangelisty, Jana Kantego i Jana z Damaszku.
pomnik
Mauzoleum św. Jana Kantego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Ołtarz w kaplicy św. Katarzyny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-w-kaplicy-sw-katarzyny

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności