Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał typu architektonicznego na niskim cokole, o prostokątnym korpusie, ze zwieńczeniem w formie baldachimu. Na drzwiczkach płycina w kształcie zbliżonym do prostokąta, wypełniona symetrycznym ornamentem okuciowym z zaznaczonymi nitami, rozchodzącym się od centralnie umieszczonego rautu. Płycina jest flankowana tej samej wysokości pilastrami hermowymi z dekoracjami o motywach okuciowych i floralnych, które podtrzymują pełne belkowanie z fryzem z maureskową wicią roślinną. Ścianki boczne korpusu kontynuują podziały poziome drzwiczek. Są w przedniej części gładkie, a bliżej pleców dekorowane płycinami w kształcie stojącego prostokąta wypełnionymi czerwono-czarną maureską. Na lewej ściance dekoracja jest przesunięta ku przodowi i poprzedzona podziałami geometrycznymi, lecz jest częściowo ucięta. Powyżej poziomu drzwiczek kratownice, które sięgają połowie wysokości zaplecka i przechodzą ku frontowi w spływy wolutowe dochodzące do niewysokich cokołów z gzymsami i gałkami. Ścianki boczne zwężają się i rozszerzają w kierunku baldachimu ukazując szeroki, fantazyjnie wycięty, wklęsło-wypukły, zaczerniony profil. Przy tylnej krawędzi ścianki dekoruje wąski pas dzielonego na fragmenty ornamentu maureskowego, poniżej kratownicy na lewej ściance widoczny jest niewielki rysunek przypominjącym kiść owoców, kratownica na prawej ściance od dołu ujęta jest większym rysunkiem z motywem floralnym. Powyżej kratownic motyw okuciowy. Części dekoracji oddzielają szerokie, czarne ramy. Zaplecek o rozbudowanej dekoracji - cokół dźwigający ujętą boniowaniem niszę flankowaną pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie. Płycina centralnej części cokołu wypełniona jest ornamentem rollwerkowym w kolorach czerwonym i zielonym oraz fragmentami czarnej wici maureskowej. Cokoły pilastrów plakietami z czerwoną maureską. W niszy rozbudowany ornament okuciowy utworzony z szerokich, czerwonych taśm z żółtymi nitami, przez który przewleczono czarną wić. Boniowanie ciemnobrązowe, dość silnie wysunięte. Pilastry o skomplikowanym kształcie, wklęsło-wypukłe w dolnej części, poprzedzielane fragmentami gzymsu, z równoległymi żłobieniami w kolorach żółtym i niebieskim , rautami na belkowaniu, wklęskami i fragmentami głowic inspirowanymi jońskimi. Na belkowaniu w części środkowej ornament okuciowy w kolorze czerwonym połączony z czarną wicia maureskową. Zwieńczenie w formie baldachimu złożonego z belkowania zakończonego profilowanym, silnie wysuniętym gzymsem. Fryz stanowią naprzemiennie ułożone większe fragmenty wici maureskowej i mniejsze, pojedyncze liście akantu. Zdobiony od dołu okuciami gzyms podtrzymują wklęsło-wypukłe kroksztyny, między którymi biegnie wąski pas ornamentu kostkowego.
Zdjęcie nr 2: Konfesjonał typu architektonicznego na niskim cokole, o prostokątnym korpusie, ze zwieńczeniem w formie baldachimu. Na drzwiczkach płycina w kształcie zbliżonym do prostokąta, wypełniona symetrycznym ornamentem okuciowym z zaznaczonymi nitami, rozchodzącym się od centralnie umieszczonego rautu. Płycina jest flankowana tej samej wysokości pilastrami hermowymi z dekoracjami o motywach okuciowych i floralnych, które podtrzymują pełne belkowanie z fryzem z maureskową wicią roślinną. Ścianki boczne korpusu kontynuują podziały poziome drzwiczek. Są w przedniej części gładkie, a bliżej pleców dekorowane płycinami w kształcie stojącego prostokąta wypełnionymi czerwono-czarną maureską. Na lewej ściance dekoracja jest przesunięta ku przodowi i poprzedzona podziałami geometrycznymi, lecz jest częściowo ucięta. Powyżej poziomu drzwiczek kratownice, które sięgają połowie wysokości zaplecka i przechodzą ku frontowi w spływy wolutowe dochodzące do niewysokich cokołów z gzymsami i gałkami. Ścianki boczne zwężają się i rozszerzają w kierunku baldachimu ukazując szeroki, fantazyjnie wycięty, wklęsło-wypukły, zaczerniony profil. Przy tylnej krawędzi ścianki dekoruje wąski pas dzielonego na fragmenty ornamentu maureskowego, poniżej kratownicy na lewej ściance widoczny jest niewielki rysunek przypominjącym kiść owoców, kratownica na prawej ściance od dołu ujęta jest większym rysunkiem z motywem floralnym. Powyżej kratownic motyw okuciowy. Części dekoracji oddzielają szerokie, czarne ramy. Zaplecek o rozbudowanej dekoracji - cokół dźwigający ujętą boniowaniem niszę flankowaną pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie. Płycina centralnej części cokołu wypełniona jest ornamentem rollwerkowym w kolorach czerwonym i zielonym oraz fragmentami czarnej wici maureskowej. Cokoły pilastrów plakietami z czerwoną maureską. W niszy rozbudowany ornament okuciowy utworzony z szerokich, czerwonych taśm z żółtymi nitami, przez który przewleczono czarną wić. Boniowanie ciemnobrązowe, dość silnie wysunięte. Pilastry o skomplikowanym kształcie, wklęsło-wypukłe w dolnej części, poprzedzielane fragmentami gzymsu, z równoległymi żłobieniami w kolorach żółtym i niebieskim , rautami na belkowaniu, wklęskami i fragmentami głowic inspirowanymi jońskimi. Na belkowaniu w części środkowej ornament okuciowy w kolorze czerwonym połączony z czarną wicia maureskową. Zwieńczenie w formie baldachimu złożonego z belkowania zakończonego profilowanym, silnie wysuniętym gzymsem. Fryz stanowią naprzemiennie ułożone większe fragmenty wici maureskowej i mniejsze, pojedyncze liście akantu. Zdobiony od dołu okuciami gzyms podtrzymują wklęsło-wypukłe kroksztyny, między którymi biegnie wąski pas ornamentu kostkowego.
Zdjęcie nr 3: Konfesjonał typu architektonicznego na niskim cokole, o prostokątnym korpusie, ze zwieńczeniem w formie baldachimu. Na drzwiczkach płycina w kształcie zbliżonym do prostokąta, wypełniona symetrycznym ornamentem okuciowym z zaznaczonymi nitami, rozchodzącym się od centralnie umieszczonego rautu. Płycina jest flankowana tej samej wysokości pilastrami hermowymi z dekoracjami o motywach okuciowych i floralnych, które podtrzymują pełne belkowanie z fryzem z maureskową wicią roślinną. Ścianki boczne korpusu kontynuują podziały poziome drzwiczek. Są w przedniej części gładkie, a bliżej pleców dekorowane płycinami w kształcie stojącego prostokąta wypełnionymi czerwono-czarną maureską. Na lewej ściance dekoracja jest przesunięta ku przodowi i poprzedzona podziałami geometrycznymi, lecz jest częściowo ucięta. Powyżej poziomu drzwiczek kratownice, które sięgają połowie wysokości zaplecka i przechodzą ku frontowi w spływy wolutowe dochodzące do niewysokich cokołów z gzymsami i gałkami. Ścianki boczne zwężają się i rozszerzają w kierunku baldachimu ukazując szeroki, fantazyjnie wycięty, wklęsło-wypukły, zaczerniony profil. Przy tylnej krawędzi ścianki dekoruje wąski pas dzielonego na fragmenty ornamentu maureskowego, poniżej kratownicy na lewej ściance widoczny jest niewielki rysunek przypominjącym kiść owoców, kratownica na prawej ściance od dołu ujęta jest większym rysunkiem z motywem floralnym. Powyżej kratownic motyw okuciowy. Części dekoracji oddzielają szerokie, czarne ramy. Zaplecek o rozbudowanej dekoracji - cokół dźwigający ujętą boniowaniem niszę flankowaną pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie. Płycina centralnej części cokołu wypełniona jest ornamentem rollwerkowym w kolorach czerwonym i zielonym oraz fragmentami czarnej wici maureskowej. Cokoły pilastrów plakietami z czerwoną maureską. W niszy rozbudowany ornament okuciowy utworzony z szerokich, czerwonych taśm z żółtymi nitami, przez który przewleczono czarną wić. Boniowanie ciemnobrązowe, dość silnie wysunięte. Pilastry o skomplikowanym kształcie, wklęsło-wypukłe w dolnej części, poprzedzielane fragmentami gzymsu, z równoległymi żłobieniami w kolorach żółtym i niebieskim , rautami na belkowaniu, wklęskami i fragmentami głowic inspirowanymi jońskimi. Na belkowaniu w części środkowej ornament okuciowy w kolorze czerwonym połączony z czarną wicia maureskową. Zwieńczenie w formie baldachimu złożonego z belkowania zakończonego profilowanym, silnie wysuniętym gzymsem. Fryz stanowią naprzemiennie ułożone większe fragmenty wici maureskowej i mniejsze, pojedyncze liście akantu. Zdobiony od dołu okuciami gzyms podtrzymują wklęsło-wypukłe kroksztyny, między którymi biegnie wąski pas ornamentu kostkowego.
Zdjęcie nr 4: Konfesjonał typu architektonicznego na niskim cokole, o prostokątnym korpusie, ze zwieńczeniem w formie baldachimu. Na drzwiczkach płycina w kształcie zbliżonym do prostokąta, wypełniona symetrycznym ornamentem okuciowym z zaznaczonymi nitami, rozchodzącym się od centralnie umieszczonego rautu. Płycina jest flankowana tej samej wysokości pilastrami hermowymi z dekoracjami o motywach okuciowych i floralnych, które podtrzymują pełne belkowanie z fryzem z maureskową wicią roślinną. Ścianki boczne korpusu kontynuują podziały poziome drzwiczek. Są w przedniej części gładkie, a bliżej pleców dekorowane płycinami w kształcie stojącego prostokąta wypełnionymi czerwono-czarną maureską. Na lewej ściance dekoracja jest przesunięta ku przodowi i poprzedzona podziałami geometrycznymi, lecz jest częściowo ucięta. Powyżej poziomu drzwiczek kratownice, które sięgają połowie wysokości zaplecka i przechodzą ku frontowi w spływy wolutowe dochodzące do niewysokich cokołów z gzymsami i gałkami. Ścianki boczne zwężają się i rozszerzają w kierunku baldachimu ukazując szeroki, fantazyjnie wycięty, wklęsło-wypukły, zaczerniony profil. Przy tylnej krawędzi ścianki dekoruje wąski pas dzielonego na fragmenty ornamentu maureskowego, poniżej kratownicy na lewej ściance widoczny jest niewielki rysunek przypominjącym kiść owoców, kratownica na prawej ściance od dołu ujęta jest większym rysunkiem z motywem floralnym. Powyżej kratownic motyw okuciowy. Części dekoracji oddzielają szerokie, czarne ramy. Zaplecek o rozbudowanej dekoracji - cokół dźwigający ujętą boniowaniem niszę flankowaną pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie. Płycina centralnej części cokołu wypełniona jest ornamentem rollwerkowym w kolorach czerwonym i zielonym oraz fragmentami czarnej wici maureskowej. Cokoły pilastrów plakietami z czerwoną maureską. W niszy rozbudowany ornament okuciowy utworzony z szerokich, czerwonych taśm z żółtymi nitami, przez który przewleczono czarną wić. Boniowanie ciemnobrązowe, dość silnie wysunięte. Pilastry o skomplikowanym kształcie, wklęsło-wypukłe w dolnej części, poprzedzielane fragmentami gzymsu, z równoległymi żłobieniami w kolorach żółtym i niebieskim , rautami na belkowaniu, wklęskami i fragmentami głowic inspirowanymi jońskimi. Na belkowaniu w części środkowej ornament okuciowy w kolorze czerwonym połączony z czarną wicia maureskową. Zwieńczenie w formie baldachimu złożonego z belkowania zakończonego profilowanym, silnie wysuniętym gzymsem. Fryz stanowią naprzemiennie ułożone większe fragmenty wici maureskowej i mniejsze, pojedyncze liście akantu. Zdobiony od dołu okuciami gzyms podtrzymują wklęsło-wypukłe kroksztyny, między którymi biegnie wąski pas ornamentu kostkowego.

Konfesjonał

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Centrum
Parafia
Św. Marka
Kościół
Św. Marka
Tagi
konfesjonał polichromia
Miejsce przechowywania
nawa północna
Identyfikator
DZIELO/25335
Kategoria
konfesjonał
Ilość
1
Czas powstania
XVIII wiek
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Konfesjonał został wybudowany w XVIII wieku z wykorzystaniem polichromowanych fragmentów desek starszych – pochodzących z przełomu XVI i XVII wieku – mebli. Został poddany konserwacji około 2013 roku.

Opis

Konfesjonał typu architektonicznego na niskim cokole, o prostokątnym korpusie, ze zwieńczeniem w formie baldachimu. Na drzwiczkach płycina w kształcie zbliżonym do prostokąta, wypełniona symetrycznym ornamentem okuciowym z zaznaczonymi nitami, rozchodzącym się od centralnie umieszczonego rautu. Płycina jest flankowana tej samej wysokości pilastrami hermowymi z dekoracjami o motywach okuciowych i floralnych, które podtrzymują pełne belkowanie z fryzem z maureskową wicią roślinną. Ścianki boczne korpusu kontynuują podziały poziome drzwiczek. Są w przedniej części gładkie, a bliżej pleców dekorowane płycinami w kształcie stojącego prostokąta wypełnionymi czerwono-czarną maureską. Na lewej ściance dekoracja jest przesunięta ku przodowi i poprzedzona podziałami geometrycznymi, lecz jest częściowo ucięta. Powyżej poziomu drzwiczek kratownice, które sięgają połowie wysokości zaplecka i przechodzą ku frontowi w spływy wolutowe dochodzące do niewysokich cokołów z gzymsami i gałkami. Ścianki boczne zwężają się i rozszerzają w kierunku baldachimu ukazując szeroki, fantazyjnie wycięty, wklęsło-wypukły, zaczerniony profil. Przy tylnej krawędzi ścianki dekoruje wąski pas dzielonego na fragmenty ornamentu maureskowego, poniżej kratownicy na lewej ściance widoczny jest niewielki rysunek przypominjącym kiść owoców, kratownica na prawej ściance od dołu ujęta jest większym rysunkiem z motywem floralnym. Powyżej kratownic motyw okuciowy. Części dekoracji oddzielają szerokie, czarne ramy. Zaplecek o rozbudowanej dekoracji - cokół dźwigający ujętą boniowaniem niszę flankowaną pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie. Płycina centralnej części cokołu wypełniona jest ornamentem rollwerkowym w kolorach czerwonym i zielonym oraz fragmentami czarnej wici maureskowej. Cokoły pilastrów plakietami z czerwoną maureską. W niszy rozbudowany ornament okuciowy utworzony z szerokich, czerwonych taśm z żółtymi nitami, przez który przewleczono czarną wić. Boniowanie ciemnobrązowe, dość silnie wysunięte. Pilastry o skomplikowanym kształcie, wklęsło-wypukłe w dolnej części, poprzedzielane fragmentami gzymsu, z równoległymi żłobieniami w kolorach żółtym i niebieskim , rautami na belkowaniu, wklęskami i fragmentami głowic inspirowanymi jońskimi. Na belkowaniu w części środkowej ornament okuciowy w kolorze czerwonym połączony z czarną wicia maureskową. Zwieńczenie w formie baldachimu złożonego z belkowania zakończonego profilowanym, silnie wysuniętym gzymsem. Fryz stanowią naprzemiennie ułożone większe fragmenty wici maureskowej i mniejsze, pojedyncze liście akantu. Zdobiony od dołu okuciami gzyms podtrzymują wklęsło-wypukłe kroksztyny, między którymi biegnie wąski pas ornamentu kostkowego.

Zarys problematyki artystycznej

Konfesjonał został wybudowany w XVIII wieku, jednak charakteryzuje go manierystyczna forma. To zupełnie nietypowe rozwiązanie wynika z historii powstawania mebla. Do jego budowy wykorzystano fragmenty starszych, już polichromowanych, rozebranych na części przechowywanych w zakonie mebli. Były to najprawdopodobniej szafa i tron prepozyta (prepozyt stał na czele konwentu do początku XIX wieku). Dzięki temu zabiegowi na osiemnastowiecznym meblu znalazły się ornamenty, które można było oglądać na przełomie wieków XVI i XVII –maureskowy, okuciowy, czy rollwerkowy. Również wykorzystane formy zdobnicze – boniowanie, misternie wycięte profile krawędzi, czy też szeroki pas dekorowanego fryzu baldachimu wraz z mocno wysuniętym gzymsem odwołują się do manierystycznego sposobu dekorowania małej architektury. Warunki powstawania mebla tłumaczą również nie w pełni symetryczne rozmieszczenie dekoracji na ściankach bocznych.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry - po konserwacji przeprowadzonej około 2013 roku.

Streszczenie

Konfesjonał został wybudowany w XVIII wieku z wykorzystaniem polichromowanych fragmentów desek starszych – pochodzących z przełomu XVI i XVII wieku – mebli. Mimo osiemnastowiecznego pochodzenia cechują go manierystyczna forma i dekoracja.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna o formach architektonicznych; dostępna jednobiegowymi schodkami od strony prezbiterium. Kosz na rzucie wieloboku, ustawiony na znajdującym się poniżej konfesjonale, ujęty pilastrami o kompozytowych, złoconych kapitelach. Pilastry stojące na wysuniętych przed lico ambony profilowanych postumentach dźwigają wydatny, profilowany i wyłamujący się na osi podpór gzyms. Prostokątne pola kosza są wypełnione złoconym i srebrzonym „suchym” akantem. Fryz i architraw dekorowane złoconym ornamentem kwiatowym. Balustrada schodków pełna o podziałach identycznych jak korpus ambony. Zaplecek ujęty parą pilastrów o kompozytowych, złoconych kapitelach dźwigających pełne, wyłamane na osi podpór belkowanie zwieńczone profilowanym gzymsem. W polu obraz przedstawiający św. Franciszka z Asyżu na tle pejzażu w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem nadwieszonym. Święty został ukazany całopostaciowo, frontalnie w brązowym habicie przepasanym sznurem. W lewej dłoni trzyma zamkniętą księgę oraz lilię, prawą wykonuje gest oratorski. U jego lewego boku przedstawiony jeleń. Całość zaplecka ujęta ażurowymi uszami utworzonymi ze złoconego i srebrzonego „suchego” akantu. Baldachim na rzucie połowy ośmioramiennej gwiazdy, zwieńczony złoconą szyszką ustawioną na ażurowej konsoli utworzonej z akantowych wolut; w podniebiu płaskorzeźbiona gołębica Ducha Świętego na tle glorii promienistej. Struktura malowana na kolor jasnozielony z jasnobrązowymi elementami. Partie ornamentów złocone i srebrzone; trzony pilastrów marmoryzowane w odcieniach pastelowej zieleni. Konfesjonał na rzucie prostokąta. Przedpiersie ujęte parą pilastrów o gładkich, ciemnozielonych trzonach i złoconych, kompozytowych kapitelach. W polu prostokątna, „uszata” płycina malowana na ciemnozielono. Zaplecek gładki z prostokątną płyciną zamkniętą łukiem nadwieszonym mieszczącym złoconą muszlę palmetową. Boki o linii wklęsło-wypukłej zamknięte od góry akantowymi wolutami. Struktura malowana na kolor jasnobrązowy.
ambona

Ambona i konfesjonał

Zdjęcie nr 1: Usytuowany w nawie głównej, przy ścianie zachodniej pod chórem muzycznym. Konfesjonał o podstawie na planie zakończonym z jednej strony (od ściany) linią prostą, a z drugiej łukiem wklęsło-wypukłym z uskokiem. Drzwi zamykające wejście do siedziska księdza wypukłe, ujęte kanelowanymi lizenami, na profilowanej bazie. Pośrodku drzwi profilowana rama w kształcie stojącego prostokąta. Boczne, występujące ku górze ścianki ograniczające siedzisko zwieńczone fantazyjnymi łukami wklęsło-wypukłymi zakończonymi ślimacznicami. Ściana zaplecka zwieńczona dwiema stykającymi się wolutami. Boczne partie konfesjonału, po bokach siedziska księdza, ograniczone są od strony muru kościoła pionowymi ściankami i zakończonymi wolutami. U dołu tych partii konfesjonału stopnie-klęczniki. W ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z grubą kratą, w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym, ujęte w profilowaną ramę.
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Konfesjonał o podstawie na planie zakończonym z jednej strony (od ściany) linią prostą, a z drugiej łukiem wklęsło-wypukłym. Drzwi zamykające wejście do siedziska księdza wypukłe, ujęte pilastrami, dekorowanymi na trzonach prostokątnymi płycinami, pośrodku drzwi dekoracja w kształcie gwiazdy ujętej w prostokątną ramę o wklęsłych bokach i wypukłym zwieńczeniu. Boczne, występujące ku górze ścianki ograniczające siedzisko zwieńczone wolutami ozdobionymi na grzbiecie cekinami. Ścianki zaplecka zwieńczone dwiema stykającymi się wolutami połączonymi muszlą palmetową ze szczytem utworzonym z dwóch esownic z gorejącym sercem z krzyżem. Boczne partie konfesjonału, po bokach siedziska księdza, ograniczone są od strony muru pionowymi ściankami o krawędzi zarysowanej parami wklęsłych „ceowników”. U dołu tych partii konfesjonału stopnie-klęczniki. W ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z kratą.
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Konfesjonał na rzucie prostokąta z wklęsło-wypukłym frontem, lekko wklęsłymi zapleckami o ściankach ujętych spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami lekko wybrzuszonymi, ujęte pilastrami z wybrzuszonym i profilowanym gzymsem oraz półkolistym przyczółkiem z dwiema stykającymi się wolutami.
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Zdjęcie nr 1: Konfesjonał o fantazyjnie wyciętej podstawie. Siedzisko ustawione na niskim cokole z drzwiczkami lekko wybrzuszonymi, ujętymi po bokach pilastrami, zdobionymi prostokątną płyciną i zamkniętymi profilowanym gzymsem. Powyżej pilastry zdobione kanelowaniem, zwieńczone wydatnymi, profilowanymi i ustawionymi pod kątem impostami. Przyczółek półkolisty, silnie profilowany. Ścianki zaplecka szerokie, zdobione wydłużonymi wolutami. W ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z kratą.
konfesjonał

Dwa konfesjonały

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Konfesjonał", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/konfesjonal-17

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności