Ołtarz stanowi część siedemnastowiecznego wyposażenia powstałego po pożarze kościoła w 1594 roku. Pierwotnie ołtarz nosił wezwanie św. Ventury Spolitańskiego, założyciela kościoła i szpitala szpitalników w Spoleto, czczonego w zakonie marków.
Ołtarz architektoniczny, przyścienny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem, ujęty uszami z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Nastawa ustawiona na wysokim cokole dekorowanym prostokątnymi płycinami ujęta kompozytowymi, złoconymi kolumnami dźwigającymi belkowanie z wydatnym gzymsem, na którym ustawione odcinki wolutowego przyczółka z siedzącymi na nich postaciami aniołów. W polu ołtarza obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem trójlistnym ściętym przedstawiający bł. Salomeę, ujęty w złoconą ramę. W partii belkowania złocone girlandy i kartusz dekorowany ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. W zwieńczeniu obraz „Zesłanie Ducha Świętego” w kształcie stojącego prostokąta ujęty uszatą ramą. Po bokach uszy z ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Całość zwieńczona trójkątnym przyczółkiem z muszlą palmetową umieszczoną na szczycie. Struktura malowana na czarno, partie ornamentów i szat aniołów złocone, a ich karnacje oddane w naturalnej kolorystyce.
Ołtarz należy do typowych dla połowy XVII wieku dzieł łączących prostą strukturę z bogatą ornamentyką małżowinowo-chrząstkową.
Dobry, po konserwacji. Brak mensy.
Ołtarz stanowi część siedemnastowiecznego wyposażenia powstałego po pożarze kościoła w 1594 roku i należy do typowych dla połowy XVII wieku dzieł łączących prostą strukturę z bogatą ornamentyką małżowinowo-chrząstkową. Pierwotnie nastawa nosiła wezwanie św. Ventury Spolitańskiego, założyciela kościoła i szpitala szpitalników w Spoleto, czczonego w zakonie marków.
Józef Skrabski, "Ołtarz boczny", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-boczny-119