Św. Barbara
Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona. Ukazana w kontrapoście, ciężar rzeźby opiera się na prawej nodze, lewa zgięta w kolanie i odsunięta lekko w bok. Ręce zgięte w łokciach, umieszczone na wysokości pasa. Głowa obrócona w prawą stronę. Twarz gładka, okrągła, kręcone włosy symetrycznie rozpuszczone po obu stronach twarzy, opadające na plecy. Na głowie umieszczona otwarta korona. Święta odziana jest w długą szatę z głęboko opracowanymi fałdami. Wewnętrzna część szaty jest w kolorze srebrnym, a zewnętrzna jest złocona. Stopy są przyodziane w sandały. Przy lewej nodze świętej umieszczona wieża z oknem oraz krenelażem w zwieńczeniu.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba drążona. Ukazana w kontrapoście, ciężar rzeźby opiera się na prawej nodze, lewa zgięta w kolanie i odsunięta lekko w bok. Ręce zgięte w łokciach, umieszczone na wysokości pasa. Głowa obrócona w prawą stronę. Twarz gładka, okrągła, kręcone włosy symetrycznie rozpuszczone po obu stronach twarzy, opadające na plecy. Na głowie umieszczona otwarta korona. Święta odziana jest w długą szatę z głęboko opracowanymi fałdami. Wewnętrzna część szaty jest w kolorze srebrnym, a zewnętrzna jest złocona. Stopy są przyodziane w sandały. Przy lewej nodze świętej umieszczona wieża z oknem oraz krenelażem w zwieńczeniu.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba drążona. Ukazana w kontrapoście, ciężar rzeźby opiera się na prawej nodze, lewa zgięta w kolanie i odsunięta lekko w bok. Ręce zgięte w łokciach, umieszczone na wysokości pasa. Głowa obrócona w prawą stronę. Twarz gładka, okrągła, kręcone włosy symetrycznie rozpuszczone po obu stronach twarzy, opadające na plecy. Na głowie umieszczona otwarta korona. Święta odziana jest w długą szatę z głęboko opracowanymi fałdami. Wewnętrzna część szaty jest w kolorze srebrnym, a zewnętrzna jest złocona. Stopy są przyodziane w sandały. Przy lewej nodze świętej umieszczona wieża z oknem oraz krenelażem w zwieńczeniu.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba drążona. Ukazana w kontrapoście, ciężar rzeźby opiera się na prawej nodze, lewa zgięta w kolanie i odsunięta lekko w bok. Ręce zgięte w łokciach, umieszczone na wysokości pasa. Głowa obrócona w prawą stronę. Twarz gładka, okrągła, kręcone włosy symetrycznie rozpuszczone po obu stronach twarzy, opadające na plecy. Na głowie umieszczona otwarta korona. Święta odziana jest w długą szatę z głęboko opracowanymi fałdami. Wewnętrzna część szaty jest w kolorze srebrnym, a zewnętrzna jest złocona. Stopy są przyodziane w sandały. Przy lewej nodze świętej umieszczona wieża z oknem oraz krenelażem w zwieńczeniu.

Św. Barbara

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Miejsce przechowywania
ołtarz św. Zofii
Identyfikator
DZIELO/24916
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
druga połowa XVIII wieku
Autor
Michał Dobkowski
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie i srebrzenie
Wymiary podstawowe
szerokość – 60 cm
wysokość – 126 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz, Kacper Kowalczyk
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Opis

Rzeźba drążona. Ukazana w kontrapoście, ciężar rzeźby opiera się na prawej nodze, lewa zgięta w kolanie i odsunięta lekko w bok. Ręce zgięte w łokciach, umieszczone na wysokości pasa. Głowa obrócona w prawą stronę. Twarz gładka, okrągła, kręcone włosy symetrycznie rozpuszczone po obu stronach twarzy, opadające na plecy. Na głowie umieszczona otwarta korona. Święta odziana jest w długą szatę z głęboko opracowanymi fałdami. Wewnętrzna część szaty jest w kolorze srebrnym, a zewnętrzna jest złocona. Stopy są przyodziane w sandały. Przy lewej nodze świętej umieszczona wieża z oknem oraz krenelażem w zwieńczeniu.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Rzeźba drążona. Święta Katarzyna została ukazana w kontrapoście. Ciężar ciała oparty na prawej nodze, lewa ugięta w kolanie i lekko odsunięta w bok. Prawa ręka wyprostowana, wyciągnięta w dół pod kątem ok. 45 stopni, lewa ręka zgięta, dłoń dociska miecz do klatki piersiowej. Twarz okrągła, o rysach młodej kobiety, okolona krótkimi brązowymi włosami spływającymi na plecy. Głowa uniesiona lekko do góry, obrócona nieznacznie w lewą stronę, ozdobiona małą, otwartą koroną. Głownia miecza srebrna, rękojeść złocona. Szata silnie fałdowana, szczególne w okolicy pasa, rękawy podwinięte na wysokość łokci. Stopy odziane w sandały. U stóp świętej umieszczone przerwane koło w kolorze srebrnym.
rzeźba
Św. Katarzyna
Zdjęcie nr 1: Ołtarz drewniany, prostopadłościenny z kamienną mensą, z kamiennym portatylem. Antepedium drewniane podzielone na trzy płyciny za pomocą pilastrów: w środkowej krzyż, kotwica i gorejące serce, w bocznych gorejące serce w koronie cierniowej i wieńcu z róż. Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem na cokole. Retabulum flankowane parą zdwojonych pilastrów zakończonych konsolami, które dźwigają pełne belkowanie oraz fragmenty przerwanego półkolistego przyczółka z siedzącymi puttami. Na tle pilastrów, na konsolach ustawione 2 figury: św. Katarzyny oraz Barbary. Trzony pilastrów dekorowane kampanulami. W Polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem segmentowym nadwieszonego z uskokiem ujęta profilowaną ramą, z obrazem świętej Zofii z córkami, w osobnej ramie. Nad wnęką baldachim dekorowany lambrekinem, z podwieszoną tkaniną po dwóch stronach, lamowaną frędzlą. Nam baldachimem kartusz z uskrzydlonymi główkami anielskimi i zwieńczony koroną. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu o wklęsłych bokach zamknięte falistym gzymsem, dekorowanym uskrzydloną główką anielską, ujętą wolutami na tle muszli, z podwieszonymi kampanulami. W polu gołębica w otoku z obłoków i uskrzydlonych główek anielskich, w glorii promienistej. Struktura polichromowana w sposób imitujący marmoryzację w kolorze beżowo-zielonym. Ornamentyka i profile złocone, detal i zwieńczenie srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny św. Zofii
Zdjęcie nr 1: Ołtarz boczny, ustawiony w południowo-wschodnim narożu korpus, jest architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Sam ołtarz z prostą mensą jest prostopadłościenny. Retabulum zostało zbudowane na zdwojonym cokole, ustawionym ukośnie, z filarami opiętymi z trzech stron pilastrami kompozytowymi podtrzymującymi belkowanie o znacznie wysuniętym gzymsie. Zwieńczenie jest w kształcie stojącego prostokąta ujętego ukośnie dostawionymi spływami wolutowymi dźwigającymi odcinki belkowania z silnie wyłamanym ku przodowi gzymsem z muszlą palmetową pośrodku. Na cokołach i w partii fryzu znajdują się wstęgi ornamentu regencyjnego z listkami i rozetami, a w zwieńczeniu kampanule podwieszone pod listkami akantu. W części środkowej wnęka ujęta w profilowaną ramę, prostokątną, z uszkami u dołu, zakończoną trójliściem, w której jest umieszczony obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (na zasuwie obraz z przedstawieniem św. Józefa); nad ramą para uskrzydlonych aniołków podtrzymujących koronę otwartą z wydatnymi fleuronami. Na belkowaniu siedzą uskrzydlone aniołki, przepasane opaską na biodrach, z narzędziami Męki Pańskiej w rękach. W zwieńczeniu o formie prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, nadwieszonym, w profilowanej ramie, znajduje się obraz ukazujący św. Marię Magdalenę. Ołtarz polichromowany na ciemny brąz, z filarami i pilastrami imitującymi marmoryzację, ze złoconymi ornamentami i profilami; figury aniołów z naturalną karnacją, ze złoconymi skrzydłami. Polichromia ołtarza w tonacji brązowej i zielonej ze złoceniami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz boczny, ustawiony w północno-wschodnim narożu korpus, jest architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy ze zwieńczeniem. Sam ołtarz z prostą mensą jest prostopadłościenny. Retabulum zostało zbudowane na zdwojonym cokole, ustawionym ukośnie, z filarami opiętymi z trzech stron pilastrami kompozytowymi podtrzymującymi belkowanie o znacznie wysuniętym gzymsie. Zwieńczenie jest w kształcie stojącego prostokąta ujętego ukośnie dostawionymi spływami wolutowymi dźwigającymi odcinki belkowania z silnie wyłamanym ku przodowi gzymsem z muszlą palmetową pośrodku. Na cokołach i w partii fryzu znajdują się wstęgi ornamentu regencyjnego z listkami i rozetami, a w zwieńczeniu kampanule podwieszone pod listkami akantu. W części środkowej wnęka ujęta w profilowaną ramę, prostokątną, z uszkami u dołu, zakończoną trójliściem, w której jest umieszczony obraz Chrystusa na krzyżu (na zasuwie obraz św. Antoniego Padewskiego); nad ramą para uskrzydlonych aniołków podtrzymujących koronę cierniową. Na belkowaniu siedzą uskrzydlone aniołki, przepasane opaską na biodrach, z narzędziami Męki Pańskiej w rękach. W zwieńczeniu o formie prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, nadwieszonym, w profilowanej ramie, znajduje się obraz ukazujący scenę z drogi krzyżowej – klęczącego Chrystusa pod krzyżem z Marią. Ołtarz polichromowany na ciemny brąz, z filarami i pilastrami imitującymi marmoryzację, ze złoconymi ornamentami i profilami; figury aniołów z naturalną karnacją, ze złoconymi skrzydłami. Polichromia ołtarza w tonacji brązowej i zielonej ze złoceniami.
ołtarz
Ołtarz boczny

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Michał Dobkowski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, Kacper Kowalczyk, "Św. Barbara", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-barbara-30

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności