Portret papieża Grzegorza XVI

Województwo

MAŁOPOLSKIE

Powiat

Kraków

Gmina

Kraków

Miejscowość

Kraków

Dodaj do Udostępnij Drukuj Graf Pobierz

Miejsce przechowywania

Pałac biskupi

Identyfikator

DZIELO/18615

Kategoria

obraz

Ilość

1

Czas powstania

druga połowa XIX wieku

Technika i materiał

olej na płótnie

Wymiary podstawowe

szerokość – 75,5 cm
wysokość – 97,5 cm

Wymiary szczegółowe

Wysokość bez ramy – 75 cm
Szerokość bez ramy – 52,5 cm

Autor noty katalogowej

Agata Felczyńska

Wszystkie prawa zastrzeżone

Dzieje zabytku

Obraz pochodzi z kolekcji kardynała Jana Puzyny.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje papieża Grzeorza XVI w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma podłużną twarz o wyrazistych rysach z ciemnymi oczami, długim nosem i pełnymi ustami; ciemne, bujne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w ciemnoczerwony, podbity futrem mucet, podobnego koloru stułę zdobioną złotym ornamentem i białą piuskę na głowie W górnej części obrazu napisy, po lewej „GREGORIVS XVI. P[ONTIFEX] M[AXIMUS]”, po prawej „1831-1846”.

Streszczenie

Pochodzący z drugiej połowy XIX wieku portret papieża Grzegorza XVI należy do kolekcji kardynała Jana Puzyny.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.

ambona

Ambona

Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.

rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.

rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.

obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.

obraz

Adorujące anioły

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką.

Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci.

Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię.

Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci.

Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu.

Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa.

Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.

ambona

Ambona

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich znajduje się w kaplicy rodowej pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, na ścianie południowej, naprzeciwko wejścia. Składa się z trójosiowego cokołu i potrójnej filarowo-kolumnowej arkady z klęczącymi postaciami zmarłych po bokach adorujących znajdującą się pośrodku scenę ze zmartwychwstałym Chrystusem ukazującym się niewiernemu Tomaszowi. Całość wieńczy półkolista arkada z herbami Gryf i Kotwicz i tablicami inskrypcyjnymi.
Dolna część artykułowa lizenami ozdobionymi motywami kandelabrowymi. W polu środkowym czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami z inskrypcją w górnej i dolnej części: „POWIEDZ SVIETA [M]ADROSCI IESLI ZE SMIERC ZIWA / CZI MARTWA IESLI MARTWA CZEMV ZIWĄ BIWA / MALOWANA A IESLI ZIWA SMIERCIĄ CZEMV / ZOWIĄ IĄ NAD TO ZYWOT PRZECZ BIERZE KOZI/DEMV / TA IEST NA TWE PITANIE ODPOWIEC PRAWDZIWA / GDI TI ZYESZ SMIERC MARTVA GDY VMIERAS ZIWA / A IESLI ZLA CZI DOBRA CHCZES WIEDZIEC LI O TYM / IAKIS SĄM TAKĄ SMIELE SMIERC MIEĆ BĘDZIESZ PO TYM”. Na lewym polu inskrypcja „CO ZA DZIW ZEM POPIOLEM / WIEDZCIE ZESCIE WY / IAKO IA TENZE POPIOL, TO / IEDNO ZE ZYWY / BO GDIM SIĘ W PROCH ROSSIPAL / DOPIROM PRAWDZIWIE DOSZEDL, ZE CZLOWIEK TYMZE / PROCHEM CHOCIA ZYWIE / PATRZ ZE ZYWY POPIELIE A / TO POMNI SOBIE / ZES NA SWIECIE POPIOLEM / POPIOLEM I W GROBIE / A ZASZ NIEWIES CZYMEM BYL / A TERAZEM IAKI / OGLIANDAI, VWAZAIACZ ZE / SAM BEDZIESZ TAKI / BYLEM TERAS MIE NIE MASZ / IAK BIM TISZ NA SWIECIE / NIE BYL WY DZIS IESTESCIE / IUTRO NIEBEDZIECIE”. W polu cokołu „KTO TV LEZY POBOZNOSC / CNOTA OBYCZAIE / IAKICH NIERYCHLO VIZRĄ / BLISKO LEGLE KRAIE / IAKOSZ IE TAK MALY KĄT / MOGL ZACHOWAC W SOBIE / CZOSZ ALBO CNOTI LVCZKIE / GRZEBIĄ SCZIALEM W GROBIE / TILKOC TV CIALO LIEZY LIECZ / DVSZA W PRZESTRONE / NIEBIESKIE GMACHI WESŁA / KĘDI NIEZLICZONE / LATA POWIEDZIE. CZEMV IZE / MATKĄ BYLA / NIERZKAC POTOMSTWV ALIE / I SIROTOM SILA / TAKCI ZYWOT ZYWOTEM BYWA ZAKVPIONY / DOBRI FRIMARK DAC PLOCHI / ZA ON NIESKONCZONY”. Cokół zamyka wąski, silnie wysunięty gzyms z kimationem jońskim.
Trójosiowy podział nagrobka jest zachowany w partii środkowej, składającej się z trzech arkadowych wnęk, z których środkowa ujęta jest wolnostojącymi kolumnami jońskimi pokrytymi spiralnie ułożonymi pasami z motywem wici roślinnej, a sąsiednie od zewnątrz flankowane filarami pokrytymi motywami kandelabrowymi. W niezbyt głębokich niszach, których podniebienia zdobią kasetony z rozetami w kluczach uskrzydlone główki aniołków umieszczono wykonane w marmurze pińczowskim płaskorzeźby Chrystusa Zmartwychwstałego i adorujących go zmarłych, Grzegorza i Katarzynę Branickich.
Zbawiciel jest ujęty całopostaciowo, frontalnie, w niewielkim wykroku, z głową zwróconą lekko do klęczącego po prawej stronie św. Tomasza. Jego ciało jest smukłe, wąskie w ramionach, z zaznaczonymi żebrami i mięśniami, osłonięte przewiązaną na biodrach szatą i płaszczem na lewym ramieniu. Chrystus ma pociągłą twarz, o wysokim czole, szerokich kościach policzkowych, wydatnym nosie i z głębokimi oczodołami. Przedstawiony został z długimi wąsami i brodą oraz opadającymi na ramiona, kręconymi włosami. W lewej ręce trzyma chorągiew i podtrzymuje szatę, a prawą rękę ma opuszczoną ku dołowi.
Święty Tomasz ukazany jest z profilu, w szacie podwójnie przewiązanej w pasie sznurem i przerzuconym przez lewe ramie płaszczem. Twarz z brodą i długimi włosami, odwrócona w stronę Chrystusa. Do góry unosi również prawą rękę, zachowaną tylko do łokcia, lewą rękę trzyma ponad pasem. Figura mężczyzny wyrzeźbiona w kamieniu, polichromowana, przysłania wieniec z obłoków i uskrzydlonych głów puttów otaczający Chrystusa.
Postacie stoją na podwójnym postumencie. W jego górnej części wyryto sentencję łacińską na prostokątnej tablicy umieszczonej w ozdobnym kartuszu, z zawiniętym spiralnie wycięciem krawędzi górnej i z dodaną w krawędzi dolnej główką uskrzydlonego putta. Napis na postumencie: „PER QVEM ET NOS / RESVRGERE DEVOTA / MENTE, CREDIMVS”. Na płycie poniżej płaskorzeźbione, leżące na prawym boku putto podpierające głowę na prawej ręce, natomiast w lewej trzymające klepsydrę. Nagie ciało, lekko przysłonięte draperią, spoczywa na poduszce z dwoma pomponami. Prawa noga jest wyprostowana, lewa zgięta w kolanie. Twarz pucołowata, z otwartymi oczami, otoczona gęstymi puklami loków. Przed dzieckiem leży czaszka. Nad nim znajduje się grawerowany kartusz z napisem: „HODIE MIHI / CRAS TIBI”.
W arkadzie po lewej stronie przedstawiony został w trzech czwartych, zwrócony ramionami do widza Grzegorz Branicki. Postać klęczy na poduszce, szerokie dłonie złożone ma razem na piersiach, a głowę lekko uniesioną. Twarz Branickiego o pociągłych rysach, szerokich kościach policzkowych i dużych oczach, z wysokim czołem przysłoniętym zaczesanymi do przodu włosami. Ukazany z wąsami i długą, pofalowaną brodą. Ubrany jest w pełną, dekorowaną zbroję, spod której wystaje jaka i nogawice. Na szyi zawieszony łańcuch, a u stóp ostrogi. Przy nogach Branickiego leżą rękawice i hełm z trzema piórami. Nad głową wznoszą się panoplia, złożone z okrągłej tarczy i skrzyżowanych miecza, szabli, buławy, łuku, kołczanu ze strzałami i włóczni.
Po lewej stronie arkadę wypełnia ujęta z profilu, postać klęczącej na dwóch kolanach Katarzyny Branickiej. Jest ubrana w długą szubę, opadającą sztywnymi, rozchodzącymi się fałdami, u dołu załamującymi się, które zasłaniają sylwetkę. Na głowie ma czepiec przysłaniający włosy i podwikę. Twarz o łagodnych rysach, z długim nosem, małymi ustami i lekko zadartym podbródkiem. Ręce złożone razem na piersiach. Na palcach wskazującym i serdecznym lewej dłoni pierścienie, a ponad nadgarstkiem czterokrotnie nawinięty różaniec. Ponad figurą płaskorzeźbione tondo z Matką Boską z Dzieciątkiem otoczonymi wieńcem obłoków. Maria siedzi, ubrana w długą suknię, z welonem na głowie, z płaszczem zarzuconym na ramiona, którym lekko okrywa nagie Dzieciątko.
Zwieńczenie nagrobka o brzegach inkrustowanych marmurowymi kołami i elipsami, ujęte ornamentalnymi uszami, jest zakończone pasem z zawijającymi się do środkami kartuszami i równolegle ułożonymi liśćmi akantu. Tympanon wypełnia dekoracja złożona z czterech kartuszy: dwóch owalnych na tle paludamentu, zwieńczonych uskrzydloną główką anioła z godłami herbów Gryf i Kotwicz i dwóch podłużnych z inskrypcjami. Na tablicy po lewej stronie inskrypcja: „MAGNIFICO D(OMI)NO GREGORIO A RUSCA BRANICZKI OLIM VENA/TORI ET BURGRABIO CRAC(OVIENSI) CAPITANEO NIEPOŁOMIECEN(SI) VIRO / INTEGERRIMO DE REGIBVS SVIS ET RE PVB(LICA) BENE MERITO RELIGIO/NIS CATHOLICE AMANTISSIMO AMICIS FIDELISSIMO, OMNIBVS AFFABI/LI ET BENIGNO JOANNES A RUSCA BRANICZKI VENATOR CRACO(VIENSIS) CAPITANEVS NIEPOŁOMICEN(SI) MESTVS FILIUS PARENTI CHA/RISSIMO POSVIT OBYT 9 MAII A(NNO) D(OMINI) 1595 AETATIS SUE 60”. Napis wykuty po prawej stronie: “MAGNIFICAE D(OMI)NE CATHARINAE MAGNIFICI OLIM D(OMI)NI AUGUSTINI / KOTFICZ D(OMINI) SIGISMVNDI I POLONIAE REGIS STABVLI PREFECTI / VEXILIFERISQUE CURIE ET BURGRABY CRACO(VIENSIS) FILIE MATRONAE / LECTISSIME QVE CVM PVDORE ET MORVM MIRA ELEGANTIA / MARITI SUMMUM AMOREM VIRTUTE ET MODESTIA OMNIVM BENE/VOLENTIAM MERVISSET ACERBISSIMA MORTE AB OCVLIS EREPTA EST / IDEM FILIUS MATRI AMANTISSIME CVM LACRIMIS POSVIT. OBYT / 8 OCTOBRIS A(NNO) D)OMINI) 1588 AETATIS SUE 38".

Nagrobek Grzegorza i Katarzyny Branickich

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, na wysokim cokole, jednokondygnacyjny, trójosiowy, ze zwieńczeniem; osie wyznaczone umieszczonymi na wysokich cokołach kolumnami o kapitelach kompozytowych, podtrzymującymi występujące nad podporami uproszczone belkowanie i gzyms, ponad nimi trójkątny, przerywany przyczółek. W strefie dolnej, w osiach skrajnych, po bokach mensy bramki zamknięte półkoliście, służące do obejścia ołtarza. Mensa prostopadłościenna, o profilowanym obramieniu antependium i z profilowanymi prostokątnymi płycinami na bokach. Powyżej, w pierwszej kondygnacji, w osiach skrajnych nisze zamknięte łukiem półkolistym z konchami muszlowymi, w osi środkowej prostokątna wnęka na obraz ołtarzowy. Płyciny na cokołach, powyżej półkolistych wnęk oraz na predelli ażurowe, w kształcie prostokąta z uszakami. Zwieńczenie jednoosiowe, flankowane kolumienkami o kapitelach kompozytowych, z występującym nad podporami belkowaniem i gzymsem oraz półkolistym przerywanym przyczółkiem. W polu środkowym owalna profilowana nisza na obraz, ponad którą w szczycie ołtarza gloria promienista. Nastawa flankowana uszakami w z motywów ornamentu małżowinowo-chrząstkowego. Belkowanie, profilowane, prostokątne pole na obraz, predella oraz płyciny na cokołach i powyżej półkolistych wnęk, wypełnione ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. Powyżej bramek w części cokołowej podwieszone girlandy. W zwieńczeniu małżowinowo-chrząstkowe uszaki oraz płyciny wypełnione ornamentem małżowinowo-chrząstkowym. W narożach stylizowane liście. Profilowana wnęka na obraz w zwieńczeniu wypełniona lilijkami. Kolumny, gzymsy i profilowania otworów złocone. Gloria promienista z puttami oraz Okiem Opatrzności na tle trójkąta równobocznego. Antepedium ozdobione romboidalną siatką, w narożach wstęga regencyjna przechodząca w akant. Pośrodku litery IHS w glorii promienistej. W płycinach na cokołach i powyżej wnęk główki puttów. W niszach rzeźby św. Wojciecha i św. Stanisława. W centralnym polu obraz z przedstawieniem św. Grzegorza Wielkiego, w zwieńczeniu Wniebowzięcie Najświętszej Marii Panny. Na przerywanym przyczółku nastawy rzeźby aniołów. Rzeźba anioła po lewej stronie, pełna, całopostaciowa. Anioł ukazany w pozycji półleżącej, w trzech czwartych, z lewą nogą wysuniętą i wzniesioną głową. Ręce ugięte w łokciach i uniesione. Twarz pociągła, włosy ciemne, kręcone, sięgające do ramion i odsłaniające uszy. Anioł odziany jest w długą, złotą suknię, z podwiniętymi rękawami i odsłaniającą lewą nogę. Fałdy głęboko rzeźbione, na kształt litery V i pionowych rurek.Rzeźba anioła po prawej, pełna, całopostaciowa. Anioł ukazany w pozycji półleżącej, w trzech czwartych, z lewą nogą wysuniętą i wzniesioną głową. Lewa ręka ugięta w łokciu i ułożona na piersi, prawa wyprostowana. Twarz pociągła, włosy ciemne, kręcone, sięgające do ramion i odsłaniające uszy. Anioł ubrany w długą, złotą suknię, z podwiniętymi rękawami i odsłaniającą lewą nogę. Fałdy głęboko rzeźbione, na kształt litery V i pionowych rurek.

Ołtarz główny św. Grzegorza

Zdjęcie nr 1: Na miejscu kościoła romańskiego, orientowany, dwunawowy, halowy; nawa południowa na rzucie prostokąta, na osi prezbiterium, dwuprzęsłowa, sklepiona kolebkowo z lunetami, na gurtach; nawa północna węższa od południowej, dwuprzęsłowa, sklepiona krzyżowo-żebrowo z kolistymi płaskorzeźbionymi zwornikami, jeden z literami ihs, drugi z literą s pod koroną. Prezbiterium prostokątne, dwuprzęsłowe, sklepione krzyżowo-żebrowo, z kolistymi zwornikami i profilowanymi wspornikami; przy nim od północy dawna zakrystia na rzucie prostokąta, sklepiona kolebkowo, otwarta do nawy wtórną arkadą, od wschodu nowa zakrystia na rzucie ośmioboku. Od zachodu przylega do nawy kwadratowa, czterokondygnacyjna wieża, z wieżyczką schodową w narożu północno-wschodnim, kruchtą w przyziemiu i chórem muzycznym na piętrze. Przy niej od północy drewniana piętrowa przybudówka mieszcząca w przyziemiu komorę bracką, na piętrze miech i kanał organowy. Przy nawie południowej od południa kwadratowa kruchta. Arkada tęczy zamknięta łukiem półkolistym, arkady do nawy północnej łukiem lekko zaostrzonym. Mury opięte przyporami, elewacje na cokole, z wzorami z zendrówki. Okna pierwotnie ostrołukowe, obustronnie rozglifione (niektóre zbarokizowane). Portale: zachodni, do kruchty pod wieżą, oraz do kruchty południowej, kamienne, prostokątne. Dachy dwuspadowe, pokryte blachą miedzianą. Zakrystia od wschodu przy prezbiterium wzniesiona na miejscu drewnianej kaplicy Ogrojcowej z XVIII wieku.

Kościół parafialny pw. św. Grzegorza

Zdjęcie nr 1: Figura drążona z tyłu; ustawiona na niskiej, nieregularnej podstawie; ukazana frontalnie, w lekkim kontrapoście, z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Obie ręce ugięte, lewą podtrzymuje otwartą księgę, w prawej trzyma krzyż patriarchalny. Twarz pociągła, o małych opadających oczach, wąskim, niewielkim nosie i lekko rozchylonych ustach; okolona silnie falowanymi, krótkimi włosami. Postać ubrana w silnie drapowane albę i rokietę o płaskorzeźbionym brzegu. Na ramiona ma narzuconą kapę, zapiętą pod szyją klamrą, dekorowaną wzdłuż brzegu bordiurą, opadającą na przedramiona i plecy. Na dłoniach ma rękawiczki, na głowie potrójną tiarę, a na stopach ma buty. Strój niemal w całości złocony, miejscami z przetartymi srebrzeniami; rękawiczki i buty malowane w kolorze czerwonym; polichromia twarzy i włosów naturalistyczna.

Figura niezidentyfikowanego papieża

Zdjęcie nr 1: Na dole obrazu napis: "Stanisław August - ostatni z Dynastyi i elekcyi: Król Pols: W. X: Lit: / Od Pawła I Cesarza wszech Rossyi / pogrzebem w Peterzburgu pożałowany. / dnia 22. Lutego R. 1798"

Fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum. Portret Stanisława Augusta, uchwalenie Konstytucji 3 maja, rzeź Pragi, katafalk Stanisława Augusta w Pałacu Marmurowym w Petersburgu

Zdjęcie nr 1: Obraz o kształcie stojącego prostokąta, ukazujący apoteozę św. Grzegorza Wielkiego. Kompozycja wielofigurowa, dwustrefowa. W dolnej strefie św. Grzegorz i aniołowie, w górnej gołębica Ducha Świętego i aniołowie na tle rozświetlonego otwartego nieba. Pośrodku św. Grzegorz, ukazany w trzech czwartych, klęczy na czerwonej poduszce ze złotymi chwostami. Po jego lewej stronie, na pierwszym planie, stoi anioł wymownym gestem w lewej ręki wskazuje na modlącego się papieża. Po jego prawej stronie, nieco w głębi, klęczący anioł z dłońmi splecionymi na wysokości piersi. Święty papież pochylony w lewą stronę, ręce wzniesione w geście oranta. Twarz pociągła, włosy ciemne, krótkie, odsłaniające uszy. Czoło wysokie, nos długi i prosty. Święty odziany w albę i purpurowy mucet ze złotą bordiurą. Anioł po lewej ukazany w dynamicznej pozie, w trzech czwartych. Lewa noga wyprostowana, prawa ugięta i uniesiona. Lewą ręką wskazuje na św. Grzegorza, prawa dłoń położona na piersi. Twarz okrągła, włosy krótkie, kręcone. Anioł odziany jest w krótką, błękitną tunikę, z krótkimi, szerokimi rękawami i brązowy płaszcz zarzucony na biodra. Anioł po lewej ukazany w pozycji klęczącej, w trzech czwartych, głowa odchylona. Ręce złożone na piersiach. Twarz pociągła, włosy krótkie, kręcone. Anioł odziany w beżową tunikę, opinająca ciało. W głębi po lewej widoczny fragment mensy ołtarza, na której tiara papieska. W górnej strefie grupa sześciu aniołów, siedzących na obłokach, w dynamicznych pozach, odzianych w rozwiane szaty. Dolna strefa ciemna, górna jasna, rozświetlona, chmury ciemne. W dolnej części obrazu nierozpoznany, częściowo zatarty herb lub gmerk z inicjałami wokół.

Obraz Apoteoza św. Grzegorza Wielkiego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Portret papieża Grzegorza XVI", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-papieza-grzegorza-xvi

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności