Epitafium zasłużonego filologa klasycznego, profesora latynistyki w Uniwersytecie Jagielloński, ufundowane przez uczniów.
Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w ramie o lekko wklęsłej powierzchni z uszakami, z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego u dołu i krzyżem z koroną cierniową osadzonym w wolucie. W polu inskrypcja: „PAMIĘCI / ALFREDA BRANDOWSKIEGO / HERBU ROCH WIELKOPOLANINA / D(OKTO)R(A) FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIELLOŃSKIM / OD 1864 DO 1887 / FILOLOGII KLASYCZNEJ PROFESORA / *11/IX 1835 +4/VI 1888 / WDZIĘCZNI UCZNIOWIE”.
Epitafium nawiązuje do dzieł z okresu wczesnego baroku, epitafiów z pierwszej połowy XVII wieku: Krzyżakowskiego w katedrze na Wawelu, Smoleńskich w kościele św. Krzyża lub Dębińskich w kościele Bernardynów. Wszystkie one ukazały się w popularnym w Krakowie albumie zabytków autorstwa Stanisława Cerchy i być może zainspirowały fundatorów lub samego kamieniarza.
Epitafium Alfreda Brandowskiego (1835-188), filologa klasycznego, profesora latynistyki w Uniwersytecie Jagiellońskim, ufundowane przez uczniów, nawiązuje do epitafiów z pierwszej połowy XVII wieku.
Józef Skrabski, "Epitafium Alfreda Brandowskiego ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-alfreda-brandowskiego