Dzieło należy do grupy pięciu obrazów powstałych w nietypowej technice olejnej na niegruntowanym płótnie. Powstały na uroczystości kanonizacji św. Jana Kantego w 1767 roku, które ostatecznie w Krakowie odbyły się w 1775 roku. Obrazy ukazują cudowne uzdrowienia za sprawą profesora Uniwersytetu Krakowskiego. Cuda te były dowodem w procesie kanonizacyjnym. Sceny zostały ujęte w ornamentalne ramy oraz opatrzone łacińskimi podpisami. Według napisu w modlitewniku, który trzyma ksiądz w scenie uzdrowienia Marianny Gawlickiej obraz odnowił Józef Cholewicz w 1878 roku. Być może w tym samym czasie odnowiono pozostałe malowidła.
Obraz w fantazyjnej ramie ujętej szeroką, malowaną bordiurą, z girlandami z kwiatów podwieszonymi pod górną krawędzią z główką aniołka. Ukazuje scenę uzdrowienia z wysokiej gorączki Marianny Gawlickiej, leżącej na łożu, w towarzystwie dwóch modlących się księży w białych komżach z postacią mężczyzny wyłaniającego się zza lewej krawędzi. Na modlitewniku jednego z duchownych napis "Józef, Cholewicz, 1878, odnowił". Nad nimi unosi się w chmurach Jan Kanty w stroju profesorskim. U dołu kartusz z napisem "MARIANNA GAVLICKA A GRAVI/FEBRE IN MORTEM ADDVCTA MOX / CONUALESCIT".
Dobry.
Dzieło należy do grupy pięciu obrazów powstałych w nietypowej technice olejnej na niegruntowanym płótnie. Powstał na uroczystości kanonizacji św. Jana Kantego w 1767 roku i ukazuje cud św. Jana Kantego – uzdrowienia Marianny Gawlickiej.
Józef Skrabski, "Uzdrowienie Marianny Gawlickiej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/uzdrowienie-marianny-gawlickiej