Epitafium Antoniego Zygmunta Helcla
Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z wysokiej podstawy ujętej lizenami i wspartej na konsolach z tablicą z inskrypcją oraz aediculi z portretem zmarłego flankowanej przez kompozytowe pilastry, podtrzymujące belkowanie. W osi środkowej pole prostokątne zamknięte łukiem półkolistym z portretem. Zmarły ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Twarz oddana szkicowo, z ciemnymi włosami odkrywającymi prawe ucho, z wąsami. Mężczyzna ubrany jest w koszulę i zarzuconą na nią czarną pelerynę. Tło neutralne, w tonacji brązów. We fryzie belkowania i pod portretem inskrypcja „REQUIESCAT IN PACE / POSTAWIŁ NA SKALE NOGI MOJE: I NAPROSTOWAŁ KROKI MOJE. / PS: 39”. Pod portretem herb rodziny Helclów; tarcza skwadrowana ze śladami złoceń, nakryta otwartą koroną. W dolnej części płycina z inskrypcją „ANTONI ZYGMUNT HELCEL / ŻOŁNIERZ Z ROKU 1831. / PROFESSOR HISTORYI PRAWA POLSKIEGO W UNIW(ERSYTECIE) JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONEK TOWARZY(STWA) NAUK(OWEGO) KRAK(OWSKIEGO) I WIELU INNYCH. / AUTOR WIELU DZIEŁ OJCZYSTYCH / POSEŁ KRAJOWY / ZAŁOŻYCIEL STOWARZYSZENIA KATOLICKIEGO / WAROWNI KRZYŻA / PEŁEN MIŁOSIERDZIA DLA UBOGICH / URODZ(ONY) W KRAKOWIE 12. LIST(OPADA) 1808. UMARŁ 31. MARCA 1870.”

Epitafium Antoniego Zygmunta Helcla

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Cynk Florian
Miejsce przechowywania
filar trzeciego przęsła i prawego ramienia transeptu, strona wschodnia
Identyfikator
DZIELO/21056
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
1871 rok
Autor
Florian Stanisław Cynk
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
kamień, marmur dębnicki, kuty, ryty, rzeźbiony; olej na blasze
Wymiary podstawowe
szerokość – 80 cm
wysokość – 162 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Epitafium powstałe zapewne po śmierci Antoniego Zygmunta Helcla w 1870 roku.

Opis

Epitafium złożone z wysokiej podstawy ujętej lizenami i wspartej na konsolach z tablicą z inskrypcją oraz aediculi z portretem zmarłego flankowanej przez kompozytowe pilastry, podtrzymujące belkowanie. W osi środkowej pole prostokątne zamknięte łukiem półkolistym z portretem. Zmarły ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, zwrócony w lewo. Twarz oddana szkicowo, z ciemnymi włosami odkrywającymi prawe ucho, z wąsami. Mężczyzna ubrany jest w koszulę i zarzuconą na nią czarną pelerynę. Tło neutralne, w tonacji brązów. We fryzie belkowania i pod portretem inskrypcja „REQUIESCAT IN PACE / POSTAWIŁ NA SKALE NOGI MOJE: I NAPROSTOWAŁ KROKI MOJE. / PS: 39”. Pod portretem herb rodziny Helclów; tarcza skwadrowana ze śladami złoceń, nakryta otwartą koroną. W dolnej części płycina z inskrypcją „ANTONI ZYGMUNT HELCEL / ŻOŁNIERZ Z ROKU 1831. / PROFESSOR HISTORYI PRAWA POLSKIEGO W UNIW(ERSYTECIE) JAGIEL(LOŃSKIM) / CZŁONEK TOWARZY(STWA) NAUK(OWEGO) KRAK(OWSKIEGO) I WIELU INNYCH. / AUTOR WIELU DZIEŁ OJCZYSTYCH / POSEŁ KRAJOWY / ZAŁOŻYCIEL STOWARZYSZENIA KATOLICKIEGO / WAROWNI KRZYŻA / PEŁEN MIŁOSIERDZIA DLA UBOGICH / URODZ(ONY) W KRAKOWIE 12. LIST(OPADA) 1808. UMARŁ 31. MARCA 1870.”

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium o eleganckiej formie nawiązuje swobodnie do dzieł renesansowych, o czym świadczy forma aediculi z pilastrami dźwigającymi pełne belkowanie oraz konsole podtrzymujące wysoki cokół z tablicą inskrypcyjną z listkami akantu. Na uwagę zasługuje portret autorstwa znanego malarza Floriana Cynka, ucznia Wojciecha Stattlera i Władysława Łuszczkiewicza i współpracownika Jana Matejki (namalował z nim obrazy przedstawiające świętych Kingę i Wojciecha w kościele w Wiśniczu Starym).

Streszczenie

Epitafium zasłużonego historyka prawa, posła na Sejm Krajowy, autorstwa kamieniarza o inicjałach F. H. i malarza Floriana Cynka, współpracownika Jana Matejki. Epitafium powstało zapewne po 1870 roku.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, z uszakami, zwieńczonego profilowanym gzymsem o wykroju łuku nadwieszonego. Pod górnymi i dolnymi uszakami łezki. W górnej części okrągłe pole z portretem zmarłego na miedzianej blasze obwiedzione dekoracją z wolich oczu i sznura. Pod portretem feston utworzony z liści lauru i dębu, podwieszony na dwóch rozetach z karbowanymi, wijącymi się taśmami. Na portrecie widoczny mężczyzna w ujęciu popiersiowym, z głową zwróconą lekko w lewo, ubrany w bordową togę. Jego twarz jest pociągła, oczy szeroko otwarte, nos długi, wargi częściowo zasłonięte wąsami, brązowe włosy zaczesane do tyłu odsłaniające zakola; tło nieokreślone, w jasnobrązowej tonacji kolorystycznej. W polu poniżej portretu inskrypcja „D(OKTO)R IZYDOR / KOPERNICKI / PROF(ESOR) ANTROPOLOGII UNIW(ERSYTETU) JAGIEL(LOŃSKIEGO) / CZŁONEK CZYNNY AKAD(EMII) UMIEJĘTNOŚ(CI) / TOW(ARZYSTWA) LEKARSKIEGO KRAKOWSKIEGO / ORAZ LICZNYCH TOW(ARZYSTW) NAUKOWYCH / KRAJOWYCH I ZAGRANICZNYCH / URODZONY 17 KWIETNIA 1825 R(OKU) W CZYŻÓWCE NA UKRAINIE / ZM(ARŁY) W KRAKOWIE 24 WRZEŚNIA 1891 R(OKU) / CZŁONKOWIE AKAD(EMII) UMIEJ(ĘTNOŚCI) – WYDZIAŁ / LEKARSKI UNIW(ERSYTETU) JAG(IELLOŃSKIEGO) – TOWARZYSTWO / LEKARSKIE KRAKOWSKIE / PRZEKAZUJĄ WDZIĘCZNEJ PAMIĘCI / POTOMNYCH NIESKAZITELNE IMIĘ / ZASŁUŻONEGO OBYWATELA / I GŁOŚNEJ SŁAWY UCZONEGO.”.
płyta nagrobna
Epitafium Izydora Kopernickiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum przedstawienie Marii w całej postaci, stojącej frontalnie na sierpie księżyca, w kontrapoście, z pochyloną głową. Dłonie ma skrzyżowane i złożone na piersi. Jej twarz jest owalna, o delikatnych rysach, oczach skierowanych w dół, prostym nosie i pełnych ustach. Wokół głowy nimb z dwunastu gwiazd. Ubrana jest w długą czerwoną suknię opadającą na bose stopy, niebieski płaszcz zarzucony na ramiona i podwiązany z przodu postaci, na głowie ma biały welon zawinięty wokół szyi. Maria ukazana jest na tle rozświetlonego żółto-brązowego nieba. Dolna część obrazu jest błękitna, oddzielona łukiem utworzonym z gęstych obłoków. W prawym dolnym rogu obrazu sygnatura „Fl(orian) Cynk 1912”.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Florian Stanisław Cynk
SDM_COVER_PHOTO
Antoni Zygmunt Helcel

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica z czarnego marmuru w formie leżącego prostokąta, ujęta profilowaną ramą z piaskowca, zwieńczoną wolutowym szczytem z krzyżem. W polu inskrypcja „Pamięci / X(IĘDZA) TOMASZA LEŚNIAKA / PROBOSZCZA TEJ PARAFII / + 1871 / X(IĘDZA) FRANCISZEK LEŚNIAK / KANONIK KATEDR(Y) TARNOWSKIEJ”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Tomasza Leśniaka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w formie stojącego prostokąta, w profilowanej, złoconej ramie, ze szczytem przy górnym boku, z numerem stacji, zwieńczonym krzyżem. Kompozycje wielofigurowe, postacie ukazane w ruchu, na tle pejzażu. Chrystus jest każdorazowo wyodrębniony spośród nich, ubrany w jasnoniebieską tunikę, przewiązaną sznurem, z łańcuchem na szyi lub w białym perizonium, z koroną cierniową na głowie. Na stacjach o numerach I-VI sygnatury „Wojciech Eljasz 1871”, na VII – „Wojciech Elasz / w Krakowie / 1871”, na obrazach VIII- IX – „Wojciech Eljasz / 1872”, na dziele o numerze XI – „Eljasz 1872”, a na XIII i XIV sygnatura „Wojciech Eljasz 1872”.
obraz
Stacje drogi krzyżowej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna kamienna w kształcie prostokąta o ściętych dolnych narożach. Na niej wykuta inskrypcja „ADRIANVS SKASSEWSKI DECAN(US) / CRVSVICIEN(SIS) CANONIC(US) VLAD/ISLAVIEN(SIS) R(EVERENDISSI)MI I(N) CHR(IST)O P(AT)RIS D[OMINI] / D(OMI)NI ANDREAE ZEBRIDOWSKI DE / VIANCZBORG DEI GRA(TIA) EPISCO/PI CRAC(OVIENSIS) DVCISQ(UE) SEVERIEN(SIS) THE/SAVRARI(US) VIR PIVS ET CATHOLI/CVS AN(N)O D(OMI)NI MDLV DIE 27 / MENSIS OCTOBR(IS) VITA FVNCT(US) / IN HOC TVMVLO REQESCIT / CVI(US) A(N)I(M)AE SIT DE(US) P(PRO)PICIVS”
płyta nagrobna

Epitafium Adriana Skassewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Antoniego Zygmunta Helcla", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-antoniego-zygmunta-helcla

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności