Epitafium Józefa Czecha
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.

Epitafium Józefa Czecha

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Centrum
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Czech Józef Stehlik Edward
Miejsce przechowywania
prawe ramię transeptu, ściana wschodnia, za ołtarzem
Identyfikator
DZIELO/21062
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
połowa XIX wieku
Autor
Edward Stehlik
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
marmur dębnicki, kuty, złocony
Wymiary podstawowe
szerokość – 87,5 cm
wysokość – 163 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Epitafium zasłużonego matematyka i pierwszego dyrektora słynnego Liceum Krzemienieckiego ufundowali synowie zapewne około połowy XIX wieku.

Opis

Epitafium w kształcie stojącego prostokąta z profilowaną ramą i dwiema pseudogotyckimi arkadkami utworzonymi z maswerków. W polu inskrypcja „PAMIĘCI / JÓZEFA CZECHA / urodzonego w Krakowie r(oku) 1762. / Doktora filozofii, / Professora Matematyki wyższej / W AKADEMII KRAKOWSKIEJ, / DYREKTORA / Gimnazyum Wołyńskiego / W KRZEMIEŃCU / i tamże zmarłego dnia 6 Grudnia r(oku) 1810. / SYNOWIE / napis ten poświęcają.” W lewym dolnym narożu obramienia sygnatura „E(dward) Stehlik”.

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium upamiętniające pierwszego dyrektora słynnego Liceum Krzemienieckiego (założonego w 1805 roku) wykonał znany krakowski kamieniarz Edward Stehlik, autor kilkudziesięciu epitafiów i nagrobków w Krakowie i Małopolsce. Posługując się motywem dwóch maswerkowych arkadek splecionych z profilem obramienia nadał prostemu dziełu cechy neogotyckie, tak popularne w dobie dziewiętnastowiecznego historyzmu. Jak w wielu innych pracach wykorzystał popularny w XIX wieku czarny marmur wydobywany w Dębniku, w osadzie należącej do klasztoru Karmelitów bosych z Czernej.

Streszczenie

Neogotyckie epitafium z czarnego marmuru dębnickiego upamiętnia Józefa Czecha znanego matematyka i pierwszego dyrektora słynnego Liceum Krzemienieckiego.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Adama Wiśniewskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z prostokątnej podstawy z wykrojoną od dołu wnęką wypełnioną muszlą i tablicy w kształcie stojącego prostokąta zakończonego uszakami i łukiem, półkolistym nadwieszonym z okrągłym polem na portret, łuk zakończony krzyżem. W polu Inskrypcja „Pamięci / Alojzego Rafała Estreichera / ur(odzonego) w Krakowie 1785 r(oku) / Fil(ozofii) i Med(ycyny) D(okto)ra Professora zwyczajnego / przez lat 36 w Uniwersytecie Jagiellonskim, / Zoologii Botaniki Mineralogii, / Dyrektora Ogrodu Botanicznego, / wielu Towarzystw uczonych Członka, / który zaufaniem Kollegów powołany / sprawował godność Rektora Uniwersytetu, / Senatora Rzeczy Pospolitej Krakowskiej / i kilkakrotnie Dziekana Wydziału, / a jako Professór wysłużony / umarł w Krakowie w d(niu) 1. Sierpnia 1852 r(oku)”. Na podstawie kuta sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Alojzego Rafała Estreichera
Zdjęcie nr 1: Epitafium o formie leżącego prostokąta z uszakami. Pole z inskrypcją gładkie, prostokątne, z ćwierćkoliście ściętymi rogami, obwiedzione pasem z surowego, nie polerowanego marmuru. W polu inskrypcja „Nieodżałowanej pamięci / EDWARDA STEHLIKA / artysty rzeźbiarza i obywatela m(iasta) Krakowa / ur(odzonego) 1835. zm(arłego) 1888. / HELENY CÓRKI i EDWARDA SYNA / żona i matka kładzie ukochanym tę pamiątkę / prosząc o Zdrowaś Marya / za ich duszę.”
płyta nagrobna
Epitafium Edwarda Stehlika i jego dzieci Heleny i Edwarda
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Feliksa, Napoleona i Tomasza Wysockich
Zdjęcie nr 1: Epitafium osadzone na profilowanym cokole, zwężającym się ku dołowi, z dwiema przylegającymi do siebie, ulistnionymi wolutami, zostało wykonane w typie łuku triumfalnego, ujętego pilastrami i stojącymi przed nimi kolumnami jońskimi, dźwigającymi belkowanie wyłamujące się ponad nimi i przyczółek w formie łuku odcinkowego. W przyczółku owalny kartusz z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, nad przyczółkiem krzyż. W polu środkowym wnęka prostokątna zamknięta półkoliście z malowanym portretem zmarłego. Mężczyzna ukazany w popiersiu, w trzech czwartych, z głową zwróconą niemal frontalnie. Ubrany w rektorską togę z gronostajowym kołnierzem, z łańcuchem uniwersyteckim. Twarz o wyraźnych rysach, szeroka, z dużym nosem, wąskimi ustami, w okularach, z wysoką łysiną i siwymi bokobrodami. Pod portretem tablica z inskrypcją „JÓZEF KREMER / DOKTOR PRAWA I FILOZOFII / REKTOR I PROFESOR UNIWERS(YTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / CZŁONEK AKADEMII UMIEJĘTNOŚCI / ŻOŁNIERZ Z R(OKU) 1831. / UR(ODZONY) 22 LUTEGO 1805 R(OKU). ZM(ARŁ) 2 CZERWCA 1875 / SŁUŻYŁ OJCZYŹNIE ORĘŻEM, NAUKĄ I PIÓREM. / WIECZNE ODPOCZYWANIE RACZ MU DAĆ PANIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Józefa Kremera
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie tablicy wspartej na wysokim cokole podpartym dwiema stykającymi się wolutami, zwieńczonej profilowanym gzymsem, na którym okrągły medalion, ujęty liśćmi i wolutami. W medalionie płaskorzeźbiona głowa poety ukazana z lewego profilu twarz wyrazista, z dużym nosem, otwartymi oczami, kręconymi włosami. Wzdłuż krawędzi inskrypcja „JULIUSZ SŁOWACKI / WŁADYSŁAW OLESZCZYŃSKI F(ECIT) / PARYZ [...]”. W polu tablicy inskrypcja „Pamięci / Juliusza Słowackiego / Syna Euzebiusza, / urodzonego w Krzemieńcu, / zmarłego w Paryżu, / który walkę poezyi / ku odrodzeniu się ducha i / uczucia ludzkości / po chrześciańsku / w dniu 3. Kwietnia 1849. r(oku) / zakończył, / w żalu nieutulona Matka / poświęca.”. W prawym dolnym rogu cokołu sygnatura „E(dward) Stehlik.”
płyta nagrobna
Epitafium Juliusza Słowackiego

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Edward Stehlik
SDM_COVER_PHOTO
Józef Czech

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, przyścienny, trójosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa ołtarzowa kamienna, sarkofagowa, przesłonięta drewnianym antepedium, w centrum którego umieszczono pastorał, krzyż, infułę i księgę w otoczeniu winnej latorośli. Antepedium otoczone ramą ze zdobionymi narożami. Na mensie ustawiono tabernakulum dwukondygnacyjne ze zwieńczeniem, flankowane kolumnami kompozytowymi z pierścieniami w połowie. W dolnej kondygnacji metalowy front z drzwiami o wykroju łuku, zdobionymi splotem kłosów zbóż i kiści winogron. W górnej kondygnacji srebrna płaskorzeźba pelikana karmiącego trzy pisklęta. Po bokach siedzą dwa aniołki. Tabernakulum flankowane stylizowanym przestrzennym ornamentem akantowym. Nastawa posadowiona na wysokim, dekorowanym płycinami, dwudzielnym cokole, którego boczne osie zostały ustawione skośnie w stosunku do głównej. W polu centralnym obraz ze sceną wskrzeszenie Piotrowina przez św. Stanisława w kształcie prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym, w złoconej, profilowanej ramie otoczonej srebrnymi orłami oraz stylizowaną wicią roślinną. Powyżej, w zwieńczeniu gloria promienista. W jej centrum Trójca Święta: tronujący wśród obłoków i aniołków Chrystus po lewej stronie i Bóg Ojciec po prawej; powyżej nich unosi się gołębica Ducha Świętego. Otaczająca scenę gloria promienista została skomponowana z wiązek krótszych i dłuższych promieni naprzemiennie srebrnych i złotych, rzadziej rozlokowanych w dolnej części. Boczne osie składają się z ustawionych uskokowo na tle pilastrów par kolumn kompozytowych podtrzymujących rozbudowane, wyłamane na ich osiach belkowanie. Cokoły kolumn są dekorowane płycinami wypełnionymi ornamentem, a między nimi na konsolach ustawiono figury świętych: Piotra po prawej stronie i Pawła po lewej. Na zewnętrznych częściach belkowania umieszczono woluty, na których posadowiono nagie, przewiązane jedynie złotymi szarfami aniołki wskazujące scenę w glorii. Na wewnętrznych częściach siedzi para większych, ubranych w złoto-czerwone suknie aniołów ukazanych w skręcie, spoglądających we wskazywanym kierunku. Ołtarz polichromowany na kolor kremowy, płyciny na ciemnożółty i brązowy, profile również na biało i brązowo; ornamenty, profile, detale oraz kolumny złocone.
ołtarz
Ołtarz główny św. Stanisława
Zdjęcie nr 1: Kropielnica ustawiona na kostce; trzon czworoboczny, wybrzuszony w dolnej partii, ujęty dwoma talerzykami; czara półkolista, zdobiona zgeometryzowanym puklowaniem z wyodrębnionym brzegiem; wewnątrz blaszana misa.
kropielnica
Kropielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta, z szeroką ramą z uszakami, z dolną krawędzią wykrojoną faliście i górną, trójkątną zwieńczoną krzyżem. W polu inskrypcja „FELIX † 1845 I NAPOLEON † 1850 / TOMASZA WYSOCKIEGO / zasłużonego Profesora i Prorektora / w Liceum S(więtej) Anny zm(arłego) r(oku) 1833 Synowie, / którym umrzeć na rodzinnej ziemi / BÓG nie dozwolił / proszą wraz z Ojcem swoim / o modlitwę”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna
Epitafium Feliksa, Napoleona i Tomasza Wysockich
Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta zwieńczona na osi pełnym łukiem, w którego polu umieszczono herb. Na złotej, dwudzielnej w słup tarczy przedstawiono w prawym polu godło herbu Gryf, a w lewym polu godło herbu Pilawa. Tarczę nakrywa otwarta korona, nad którą znajdują się klejnoty, po prawej stronie – półgryf z trąbą, po lewej – trzy strusie pióra. Na tablicy otoczona złotą, malowaną ramką inskrypcja „Kunegundzie z Gąsiorowskich / MĄKOLSKIEJ / właścicielce dóbr Pawlikowice / zmarłej dnia 4. stycznia 1850. roku / w wieku lat-49. / mąż Jakob Mąkolski prezes są/du apellacyjnego. Rzeczypospoli/tej Krakowskiej i Syn Jan Mą/kolski w żalu pozostali pomnik / ten położyli.”
płyta nagrobna
Epitafium Kunegundy z Gąsiorowskich Mąkolskiej
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia Matkę Boską Częstochowską z Dzieciątkiem, na których postaci nałożona jest złocona sukienka odsłaniająca tylko twarze i dłonie. Matka Boska ukazana frontalnie z Dzieciątkiem na lewym ręku, prawą rękę ma złożoną na piersi. Twarze o ciemnych karnacjach. Matka Boska delikatnie zwraca głowę w lewo, ma wzrok skierowany w dal, długi i wąski nos, na prawym policzku dwie blizny. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, z prawą rączką wzniesioną w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma na kolanach zamkniętą księgę. Sukienki drewniane, płaszcz Matki Boskiej bogato dekorowany roślinną dekoracją. Wokół głowy Marii kolisty nimb oraz wieniec z gwiazd, na głowie korona w typie otwartym podtrzymywana przez dwa aniołki. Analogicznie zwieńczona jest głowa Dzieciątka, z wyjątkiem gwiazd. Tło posrebrzane, zdobione w grawerowane romby, w polu których stylizowane rozety. Rama drewniana, profilowana i złocona.
obraz
Matka Boska Częstochowska
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, częściowo zasłoniętego ramą zamkniętą od góry łukiem nadwieszonym z uskokiem. Na tle żółtych obłoków ukazano unoszących się Chrystusa w towarzystwie Mojżesza i Eliasza, a poniżej grupę trzech leżących na ziemi apostołów – Piotra, Jana i Jakuba. Chrystus został ukazany frontalnie, z uniesionymi, szeroko rozłożonymi rękami, w kontrapoście. Ubrany w białe, przylegające do ciała szaty. Po jego prawej stronie Eliasz ukazany z profilu, zwrócony w prawo, w obu rękach trzyma księgę. Przedstawiony jako starzec, z krótkimi siwymi włosami z łysiną i siwą brodą; ubrany w żółtą suknię i granatowy płaszcz. Po lewej zaś Mojżesz ukazany z profilu, zwrócony w lewo, w obu rękach trzyma tablice Prawa. Przedstawiony jako starzec z długą siwą brodą i włosami; ubrany w fioletową suknię i ciemnozielony, rozwiany płaszcz. W dolnej części obrazu oślepieni blaskiem unoszącego się nad nimi Jezusa apostołowie są poruszeni rozgrywającą się sceną. Leżący po lewej stronie Jan jest ubrany w zieloną suknię i czerwony płaszcz. Prawą rękę unosi w stronę krawędzi obrazu, drugą osłania oczy. Piotr został ukazany w silnym skrócie perspektywicznym, widoczny od strony stóp, ubrany w ciemnofioletową suknię i jasnobrązowy płaszcz wspiera się na prawej ręce, a lewą osłania twarz. Jakub klęczy za Piotrem, pochyla się składając ręce do modlitwy. Mężczyźni leżą na ziemi, z prawej strony, przy krawędzi obrazu widoczne drzewo, tło w dolnej części stanowi bezchmurne, jasnoniebieskie niebo.
obraz
Przemienienie Pańskie

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium architektoniczne, w formie aediculi, na cokole z wyciętym u dołu łukiem odcinkowym, ujęte parą kolumn o kapitelach korynckich, dźwigających niepełne belkowanie zakończone wyłamanym szerokim gzymsem. W partii zwieńczenia widnieje płaskorzeźbiona, ujęta liściastymi labrami tarcza z godłem herbu Prus I. Niegdyś epitafium wieńczył zapewne krzyż (obecnie zniszczony). Pośrodku profilowana płycina z inskrypcją „PAMIĘCI / Adama / WIŚNIEWSKIEGO / Dziedzica wsi Przebieczany / zm(arłego) d(nia) 6 Grudnia 1857 / w 64 roku życia. / Pozostała wdowa z dziećmi / poświęca”. W prawej dolnej części epitafium sygnatura „E(dward) Stehlik”.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Wiśniewskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Józefa Czecha", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-jozefa-czecha

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności