Epitafium Franciszka Kandyda Nowakowskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta, ujęte szerokim obramieniem, z głęboką płyciną z motywem oślego łuku z wpisanym w niego maswerkiem oraz z maswerkami w nadłuczach. Nad górną krawędzią ujęty dwiema ulistnionymi wolutkami krzyżyk łaciński o fazowanych krawędziach. W łuku okrągła płycina z polem na portret, poniżej inskrypcja „PAMIĘCI / FRANCISZKA KANDYDA NOWAKOWSKIEGO / D(OKTO)RA FIL(OZOFII) CZŁONKA B(IERNEGO) TOW(ARZYSTWA) NAUK(OWEGO) KRAKOWSKIE/GO CZŁONKA NADZWYCZAJNEGO AKADEMII / UMIEJĘTNOŚCI W KRAKOWIE_CZŁONKA / HONOROWEGO TOW(ARZYSTWA) PEDAGOGICZNEGO WE / LWOWIE I WIELU INNYCH TOW(ARZYSTW) NAUK(OWYCH) I HUMA/NITARNYCH. WIELOLETNEGO ZASTĘPCY PREZE/SA RADY SZKOLNEJ OKRĘGU WADOWICKIEGO ZA/SŁUŻONEGO AUTORA NA POLU PEDAGOGII, I GOR/LIWEGO MIŁOŚNIKA OJCZYSTEJ MOWY. / „CHODZIŁ W OCZACH TWOICH PANIE W PRAWDZIE I SPRAWIEDLIWOŚCI / PRAWEM SERCEM BYŁ Z TOBĄ, A TY ZACHOWAŁEŚ MU MIŁOSIERDZIE TWOJE". / Z KS(IĘGI) III KRÓL(EWSKIEJ) ROZ(DZIAŁ) 3. / *3 X 1813 W POZNANIU † 19 XI 1881 W SUCHY. / NAJZACNIEJSZEMU MĘŻOWI ŻONA / PROSI POBOŻNYCH O MODLITWĘ.”
Zdjęcie nr 2: Epitafium w formie stojącego prostokąta, ujęte szerokim obramieniem, z głęboką płyciną z motywem oślego łuku z wpisanym w niego maswerkiem oraz z maswerkami w nadłuczach. Nad górną krawędzią ujęty dwiema ulistnionymi wolutkami krzyżyk łaciński o fazowanych krawędziach. W łuku okrągła płycina z polem na portret, poniżej inskrypcja „PAMIĘCI / FRANCISZKA KANDYDA NOWAKOWSKIEGO / D(OKTO)RA FIL(OZOFII) CZŁONKA B(IERNEGO) TOW(ARZYSTWA) NAUK(OWEGO) KRAKOWSKIE/GO CZŁONKA NADZWYCZAJNEGO AKADEMII / UMIEJĘTNOŚCI W KRAKOWIE_CZŁONKA / HONOROWEGO TOW(ARZYSTWA) PEDAGOGICZNEGO WE / LWOWIE I WIELU INNYCH TOW(ARZYSTW) NAUK(OWYCH) I HUMA/NITARNYCH. WIELOLETNEGO ZASTĘPCY PREZE/SA RADY SZKOLNEJ OKRĘGU WADOWICKIEGO ZA/SŁUŻONEGO AUTORA NA POLU PEDAGOGII, I GOR/LIWEGO MIŁOŚNIKA OJCZYSTEJ MOWY. / „CHODZIŁ W OCZACH TWOICH PANIE W PRAWDZIE I SPRAWIEDLIWOŚCI / PRAWEM SERCEM BYŁ Z TOBĄ, A TY ZACHOWAŁEŚ MU MIŁOSIERDZIE TWOJE". / Z KS(IĘGI) III KRÓL(EWSKIEJ) ROZ(DZIAŁ) 3. / *3 X 1813 W POZNANIU † 19 XI 1881 W SUCHY. / NAJZACNIEJSZEMU MĘŻOWI ŻONA / PROSI POBOŻNYCH O MODLITWĘ.”

Epitafium Franciszka Kandyda Nowakowskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
marmur dębnicki Nowakowski Franciszek Kandyd
Miejsce przechowywania
prawe ramię transeptu, ściana zachodnia
Identyfikator
DZIELO/21058
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1888 roku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Kraków
Technika i materiał
marmur dębnicki, kuty, złocony
Wymiary podstawowe
szerokość – 82 cm
wysokość – 180 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Według treści inskrypcji epitafium powstało z inicjatywy żony zmarłego w 1881 roku Franciszka Kandyda Nowakowskiego.

Opis

Epitafium w formie stojącego prostokąta, ujęte szerokim obramieniem, z głęboką płyciną z motywem oślego łuku z wpisanym w niego maswerkiem oraz z maswerkami w nadłuczach. Nad górną krawędzią ujęty dwiema ulistnionymi wolutkami krzyżyk łaciński o fazowanych krawędziach. W łuku okrągła płycina z polem na portret, poniżej inskrypcja „PAMIĘCI / FRANCISZKA KANDYDA NOWAKOWSKIEGO / D(OKTO)RA FIL(OZOFII) CZŁONKA B(IERNEGO) TOW(ARZYSTWA) NAUK(OWEGO) KRAKOWSKIE/GO CZŁONKA NADZWYCZAJNEGO AKADEMII / UMIEJĘTNOŚCI W KRAKOWIE_CZŁONKA / HONOROWEGO TOW(ARZYSTWA) PEDAGOGICZNEGO WE / LWOWIE I WIELU INNYCH TOW(ARZYSTW) NAUK(OWYCH) I HUMA/NITARNYCH. WIELOLETNEGO ZASTĘPCY PREZE/SA RADY SZKOLNEJ OKRĘGU WADOWICKIEGO ZA/SŁUŻONEGO AUTORA NA POLU PEDAGOGII, I GOR/LIWEGO MIŁOŚNIKA OJCZYSTEJ MOWY. / „CHODZIŁ W OCZACH TWOICH PANIE W PRAWDZIE I SPRAWIEDLIWOŚCI / PRAWEM SERCEM BYŁ Z TOBĄ, A TY ZACHOWAŁEŚ MU MIŁOSIERDZIE TWOJE". / Z KS(IĘGI) III KRÓL(EWSKIEJ) ROZ(DZIAŁ) 3. / *3 X 1813 W POZNANIU † 19 XI 1881 W SUCHY. / NAJZACNIEJSZEMU MĘŻOWI ŻONA / PROSI POBOŻNYCH O MODLITWĘ.”

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium z czarnego marmuru dębnickiego o prostej formie z motywami maswerkowymi nawiązującymi do epoki gotyku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Brak portretu w medalionie.

Streszczenie

Epitafium o cechach neogotyckich z czarnego marmuru dębnickiego upamiętnia znanego pedagoga i kustosza biblioteki Branickich w Suchej, Franciszka Kandyda Nowakowskiego.

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Franciszek Kandyd Nowakowski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta obwiedziona ramką z kwadratami w narożach. Na środku, poniżej krzyża łacińskiego złocona inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Pamięci / D(okto)ra TOMASZA SWIERZA / LEKARZA MIASTA SKAWINY / LEKARZA SĄDOWEGO KOLEI PAŃSTWOWEJ / ZM(ARŁEGO) W KRAKOWIE D(NIA) 7. KWIETNIA 1888. / W 40(ty)m ROKU ŻYCIA / Wieczny odpoczynek / racz mu dać Panie!”.
płyta nagrobna
Epitafium doktora Tomasza Swierza
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie leżącego prostokąta w ramie o lekko wklęsłej powierzchni z uszakami, z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego u dołu i krzyżem z koroną cierniową osadzonym w wolucie. W polu inskrypcja: „PAMIĘCI / ALFREDA BRANDOWSKIEGO / HERBU ROCH WIELKOPOLANINA / D(OKTO)R(A) FILOZOFII / W UNIWERSYTECIE JAGIELLOŃSKIM / OD 1864 DO 1887 / FILOLOGII KLASYCZNEJ PROFESORA / *11/IX 1835 +4/VI 1888 / WDZIĘCZNI UCZNIOWIE”.
płyta nagrobna
Epitafium Alfreda Brandowskiego
Zdjęcie nr 1: Rozbudowane epitafium utworzone z tablicy inskrypcyjnej i posadowionego na niej sarkofagu z owalnym portretem zmarłej. Tablica osadzona na dwóch wolutowych, profilowanych konsolach i umieszczonych między nimi płaskich wolutach połączonych muszlą, z inskrypcją: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / ANTONINA Z SZYBALSKICH ŁĄCKA / WŁAŚCICIELKA LIPOWCA / zacna obywatelka wzorowa żona, najczulsza matka opiekunka ubogich, wylana dla przyjaciół / zmarła dnia 10/6 1888 w 90 roku życia. / Prosi o westchnienie do Boga." Sarkofag oparty na dwóch lwich łapach i postumencie pośrodku, wybrzuszony, ujęty liśćmi akantu, zwieńczony spłaszczoną trójkątną pokrywą z liściastymi akroterionami na bokach i trójkątnym cokolikiem z dwiema wolutkami z palmetką, zwieńczoną krzyżem. Na sarkofagu owalny medalion otoczony kartuszem z liści z portretem zmarłej. Kobieta przedstawiona jest frontalnie, w popiersiu. Ubrana w ciemno-zieloną pelerynę oraz biały czepiec zawiązywany zieloną kokardą. Tło jednolicie złocone.
płyta nagrobna
Epitafium Antoniny Łąckiej
Zdjęcie nr 1: Epitafium o formie leżącego prostokąta z uszakami. Pole z inskrypcją gładkie, prostokątne, z ćwierćkoliście ściętymi rogami, obwiedzione pasem z surowego, nie polerowanego marmuru. W polu inskrypcja „Nieodżałowanej pamięci / EDWARDA STEHLIKA / artysty rzeźbiarza i obywatela m(iasta) Krakowa / ur(odzonego) 1835. zm(arłego) 1888. / HELENY CÓRKI i EDWARDA SYNA / żona i matka kładzie ukochanym tę pamiątkę / prosząc o Zdrowaś Marya / za ich duszę.”
płyta nagrobna
Epitafium Edwarda Stehlika i jego dzieci Heleny i Edwarda
Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „WALERY RZEWUSKI / RADCA M(IASTA) KRAKOWA I OBYWATEL / UKOŃCZONY TECHNIK I FOTOGRAF / AUTOR PROJEKTU ZASYPANIA STAREJ WISŁY 1871 R[OKU] / I WIELU INNYCH POŻYTECZNYCH WNIOSKÓW / DLA M(IASTA) KRAKOWA. – *1837. + 1888. / Żył i pracował dla dobra miasta / Cześć Jego pamięci!”
płyta nagrobna
Epitafium Walerego Rzewuskiego
Zdjęcie nr 1: Kapliczka wolnostojąca na wysokim, dwustrefowym cokole. Dolna część szersza, dzielona żłobieniem, z napisem w górnej części „FUNDAROR / SZYMON KOSCIELNY / 1888 r(ok)”. Powyżej węższa, prostopadłościenna część z wyrytą na froncie na kamiennej, wprawionej tablicy inskrypcją „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na prawej ściance bocznej płaskorzeźba z półpostacią św. Szymona Apostoła. Święty zwrócony lekko w prawo, z głową skierowaną w trzech czwartych w tę samą stronę. Ma pociągłą twarz z głęboko osadzonymi oczami, wąskim nosem, niewielkimi ustami przesłoniętymi częściowo wąsami. Twarz okalają zwinięte w pukle włosy i dzieląca się na dwie części broda. Święty lewą ręką przytrzymuje książkę, prawą piłę. Jest ubrany w tunikę z długimi rękawami. Po przeciwnej stronie cokołu podobizna św. Wojciecha ukazanego w podobny sposób. Święty jest ubrany w strój biskupa – komżę, kapę, paliusz i infułę. W prawej ręce trzyma krzyż patriarszy oraz wiosło, lewą przytrzymuje zamkniętą księgę. Na postumencie ustawiono figurę Marii z Dzieciątkiem w niszy zwieńczonej przyczółkiem wspartym na dwóch kolumnach wychodzących przed jej lico. Maria została przedstawiona całopostaciowo, frontalnie, podtrzymując obiema rękami Dzieciątko, które rozpościera ramiona. Maria ma delikatną, owalną twarz o półprzymkniętych oczach, wąskim nosie i cofniętej brodzie. Długie włosy spływają jej na plecy i ramiona. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz z ornamentalna bordiurą. Na głowie ma otwartą koronę. Dzieciątko jest ubrane w tunikę do kolan, ma owalną twarz z głęboko osadzonymi oczami i małym nosem i ustami; włosy opadają puklami na czoło. Niszę wypełnia muszla palmetowa, na gzymsie belkowania rzeźbiona wstęga przepleciona przez uchwyt, gzyms dekorowany kostkowaniem. Półokrągły tympanon wypełniają trzy płyciny – środkowa okrągła, boczne trójkątne o wklęsło-wypukłych krawędziach, powyżej kostkowanie. Na tympanonie, na cokole krucyfiks z wypukle rzeźbioną postacią Chrystusa i titulusem z napisem „INRI”.
kapliczka
Kapliczka z figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Czworoboczne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, ujęte w dekoracyjną ramę ze zwieńczeniem oraz ażurową wicią akantowo-kwiatową po bokach, ustawiono na postumencie w kształcie leżącego prostopadłościanu dekorowanego profilami o wklęsłych bokach z wywiniętym ornamentem roślinnym. Całość przytwierdzonym do prostopadłościennego cokołu, profilowanego i fazowanego, przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia, wspartego na czterech rzeźbionych lwich łapach. Zwieńczenie uzyskało kształt półkolistego pola z krzyżem równoramiennym w otoku w środku, ujętego dekoracyjną ramą otoczoną na zewnątrz ażurowym ornamentem, zakończonego na szczycie krzyżem. Na awersie w polu obrazowym umieszczono obraz z adoracja św. Franciszka z Asyżu. Święty został ukazany frontalnie stojąc w centrum kompozycji na stopniu przed ołtarzem. Obie rozłożone ręce z widocznymi stygmatami ma uniesione w górze. Prawą zdaje się błogosławić klęczącą przed nim parę. Franciszek ma pociągłą twarz o jasnej karnacji z półprzymkniętymi oczami o spojrzeniu skierowanym na klęczących z wydatnym nosem i ustami. Jego głowę otaczają krótkie włosy z wyciętą tonsurą oraz brązową broda. Ubrany jest w brązowy habit franciszkańskie przewiązany w pasie sznurem. Przed nim z prawej strony kompozycji klęczy kobieta z mężczyzną ujęci od tyłu w trzech czwartych w prawo. Oboje mają modlitewnie złożone dłonie. Mężczyzna ma ciemne włosy i zarost, ubrany jest w surdut. Kobieta ma krótko upięte włosy oraz czarną suknię z białym kołnierzykiem. Z lewej strony kompozycji stoi brodaty franciszkanin z tonsurą ujęty w profilu w prawo. W lewej ręce trzyma złożony habit, a w prawej sznur. Za Franciszkiem znajduje się prostopadłościenny ołtarz nakryty białym obrusem z ustawionym na nim krucyfiksem i czterema płonącymi świecami w wysokich lichtarzach. Tło dla ołtarza tworzy szarobeżowa wnęka flankowana dwiema lizenami. Na rewersie wyobrażono Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny. W centrum kompozycji znalazła się wyobrażona w całej postaci w mocnym kontrapoście Madonna stojąca na półksiężycu na obłokach. Maria obie dłonie ma skrzyżowane na piersiach. Jej głowa została ujęta w trzech czwartych w prawo. Jest to młoda dziewczyna o pociągłej twarzy, jasnej karnacji wydatnym nosie i pełnych ustach. Jej spojrzenie uniesionych oczu skierowane jest w górę. Głowę otaczają długie, brązowe włosy spływające na plecy oraz świetlista poświata z dwunastoma gwiazdkami. Niepokalana ubrana jest w białą suknię przewiązaną w talli oraz niebieski płaszcz przerzucony przez lewe ramię, którego poły opadają na obłoki. Ponad głową Marii dwa putta unoszą zamkniętą, złotą koronę. Po jej bokach na rozjaśnionym tle na obłokach wyobrażono dwie pary uskrzydlonych aniołków. Pozostałych pięć aniołków igra pośród obłoków poniżej półksiężyca, na którym wspiera się Maria.
feretron

Adoracja św. Franciszka z Asyżu, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Marii Panny

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie stojącego prostokąta. W górnej części ryty monogram IHS z krzyżem. W polu inskrypcja „Adamo Kołaczkowski / Bonorum Cameralium Ann(o) 9 Praefecto / Die 24. Decembris 1824 A(nn)o vitae 54 / non tam aetate quam maerore / propter culpas aliorum consumpto / addicti amici posuere. / Quisquis es superior disce / quam durum piaesse aliis / Defuncto autem aeternam / precare requiem.” U dołu płyty ryta czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami.
płyta nagrobna

Epitafium Adama Kołaczkowskiego

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Epitafium z fantazyjnie wyciętą płyciną o bokach w kształcie półkolistych, nadwieszonych łuków na wklęsłych uskokach, ujętą uproszczonymi wolutami z chrząstkami. Pod dolną krawędzią kartusz z tarczą z godłami herbów Ostoja i Rola. W górnej części epitafium okrągły medalion ujęty taśmami zakończonymi ślimacznicami z krzyżem. W jego polu uproszona trupia czaszka ze skrzyżowanymi piszczelami. W polu Inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PERIL(LVST)RI ET R(EVERENDI)S(I)MO DOMINO ADAMO / PAVLO A TARNOW TARNOWSKI PRAEPO/SITO SEVERIENSI FRATRI SVO GERMA/NO DESIDERATISSIMO AN(NO) 1712 / ATQVE / IOSEPHO, ET STANISLAO FILIIS AC MA/RIANNAE ET SALOMEAE TVM GEMINIBVS / ANNAE ALTER AEVE SALOMEAE NEC NON CHRI/STINAE FILIABVS, CHARISSIMAE SOBOLI SVAE PVBESCENTE AETATE ANNV(M) 1725 /DEFVNCTIS / SIBIQVE / ILLVSTRES ET MAGNIFICI MICHAEL STANISLAVS AB EADEM TARNOW TARNOWSKI EX / VENATORE LANCICIEN[sic] CAPITANEO SEVERIEN(IS) PRIMO BIECEN(SI] NVNC SIRADIENSIS CASTELLANVS / ET ROSA DE RILSKO SCIBOROWNA CONIVGES AD HIC VIATORES TAMEN MORITVRI, PRO / MORE CHRISTIANO AMORE HOC POSVERVNT MONVMENTVM AN(NO) D(OMINI) 1729 / QVORVM / VIRVTES ET QVALITATES MERITA VERITATI / VERITAS REFERAT POSERITATI / ETTI LECTOR PIE ETIAM MORTALIS / ANIMABVS FIDELIVM DEFVNCTORVM / PACEM PRECANDO DIC / REQVIESCANT IN PACE /AMEN".
płyta nagrobna

Epitafium Adama Pawła Tarnowskiego i jego dzieci Józefa, Stanisława, Marianny, Salomei, Ewy i Salomei

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Franciszka Kandyda Nowakowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-franciszka-kandyda-nowakowskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności