Portret Sebastiana Piskorskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu, w profilowanej, złoconej ramie, zwieńczonej od jej połowy ażurowym ornamentem roccaille'owym. Na obrazie przedstawiony ksiądz Sebastian Piskorski, ujęty do kolan, w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z prawą ręką spoczywającą na stoliku, w lewej trzyma chustę. Jest ubrany w białą komżę i czarny mucet obszyty czerwoną parurą, na który narzucona jest czerwona załoga (pelerynka) z białym kołnierzem. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, zwrócone wprost na widza, twarz okolona krótką brodą, włosy krótkie, nakryte czarną piuską. W lewej części obrazu napis „M(AGISTER) SEBASTANIUS / PISKORSKI U(TRIUSQUE) I(URIS) D(OCTOR) / Canonicus Cath(edralis) Crac(oviensis) sancti/monia vita; in directione Fa/bricae istius Ecclesiae S(antae) Annae / admiranda Provide(n)tia aliisq(ue) do/nis animi large a DEO cumulatus.” .
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego owalu, w profilowanej, złoconej ramie, zwieńczonej od jej połowy ażurowym ornamentem roccaille'owym. Na obrazie przedstawiony ksiądz Sebastian Piskorski, ujęty do kolan, w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z prawą ręką spoczywającą na stoliku, w lewej trzyma chustę. Jest ubrany w białą komżę i czarny mucet obszyty czerwoną parurą, na który narzucona jest czerwona załoga (pelerynka) z białym kołnierzem. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, zwrócone wprost na widza, twarz okolona krótką brodą, włosy krótkie, nakryte czarną piuską. W lewej części obrazu napis „M(AGISTER) SEBASTANIUS / PISKORSKI U(TRIUSQUE) I(URIS) D(OCTOR) / Canonicus Cath(edralis) Crac(oviensis) sancti/monia vita; in directione Fa/bricae istius Ecclesiae S(antae) Annae / admiranda Provide(n)tia aliisq(ue) do/nis animi large a DEO cumulatus.” .
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego owalu, w profilowanej, złoconej ramie, zwieńczonej od jej połowy ażurowym ornamentem roccaille'owym. Na obrazie przedstawiony ksiądz Sebastian Piskorski, ujęty do kolan, w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z prawą ręką spoczywającą na stoliku, w lewej trzyma chustę. Jest ubrany w białą komżę i czarny mucet obszyty czerwoną parurą, na który narzucona jest czerwona załoga (pelerynka) z białym kołnierzem. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, zwrócone wprost na widza, twarz okolona krótką brodą, włosy krótkie, nakryte czarną piuską. W lewej części obrazu napis „M(AGISTER) SEBASTANIUS / PISKORSKI U(TRIUSQUE) I(URIS) D(OCTOR) / Canonicus Cath(edralis) Crac(oviensis) sancti/monia vita; in directione Fa/bricae istius Ecclesiae S(antae) Annae / admiranda Provide(n)tia aliisq(ue) do/nis animi large a DEO cumulatus.” .
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego owalu, w profilowanej, złoconej ramie, zwieńczonej od jej połowy ażurowym ornamentem roccaille'owym. Na obrazie przedstawiony ksiądz Sebastian Piskorski, ujęty do kolan, w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z prawą ręką spoczywającą na stoliku, w lewej trzyma chustę. Jest ubrany w białą komżę i czarny mucet obszyty czerwoną parurą, na który narzucona jest czerwona załoga (pelerynka) z białym kołnierzem. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, zwrócone wprost na widza, twarz okolona krótką brodą, włosy krótkie, nakryte czarną piuską. W lewej części obrazu napis „M(AGISTER) SEBASTANIUS / PISKORSKI U(TRIUSQUE) I(URIS) D(OCTOR) / Canonicus Cath(edralis) Crac(oviensis) sancti/monia vita; in directione Fa/bricae istius Ecclesiae S(antae) Annae / admiranda Provide(n)tia aliisq(ue) do/nis animi large a DEO cumulatus.” .
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego owalu, w profilowanej, złoconej ramie, zwieńczonej od jej połowy ażurowym ornamentem roccaille'owym. Na obrazie przedstawiony ksiądz Sebastian Piskorski, ujęty do kolan, w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z prawą ręką spoczywającą na stoliku, w lewej trzyma chustę. Jest ubrany w białą komżę i czarny mucet obszyty czerwoną parurą, na który narzucona jest czerwona załoga (pelerynka) z białym kołnierzem. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, zwrócone wprost na widza, twarz okolona krótką brodą, włosy krótkie, nakryte czarną piuską. W lewej części obrazu napis „M(AGISTER) SEBASTANIUS / PISKORSKI U(TRIUSQUE) I(URIS) D(OCTOR) / Canonicus Cath(edralis) Crac(oviensis) sancti/monia vita; in directione Fa/bricae istius Ecclesiae S(antae) Annae / admiranda Provide(n)tia aliisq(ue) do/nis animi large a DEO cumulatus.” .
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego owalu, w profilowanej, złoconej ramie, zwieńczonej od jej połowy ażurowym ornamentem roccaille'owym. Na obrazie przedstawiony ksiądz Sebastian Piskorski, ujęty do kolan, w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z prawą ręką spoczywającą na stoliku, w lewej trzyma chustę. Jest ubrany w białą komżę i czarny mucet obszyty czerwoną parurą, na który narzucona jest czerwona załoga (pelerynka) z białym kołnierzem. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, zwrócone wprost na widza, twarz okolona krótką brodą, włosy krótkie, nakryte czarną piuską. W lewej części obrazu napis „M(AGISTER) SEBASTANIUS / PISKORSKI U(TRIUSQUE) I(URIS) D(OCTOR) / Canonicus Cath(edralis) Crac(oviensis) sancti/monia vita; in directione Fa/bricae istius Ecclesiae S(antae) Annae / admiranda Provide(n)tia aliisq(ue) do/nis animi large a DEO cumulatus.” .

Portret Sebastiana Piskorskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Centrum
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Sebastian Piskorski
Miejsce przechowywania
zakrystia
Identyfikator
DZIELO/23699
Kategoria
obraz
Czas powstania
około 1707 roku
Technika i materiał
olej na płótnie; drewno toczone, rzeźbione, złocone
Wymiary podstawowe
szerokość – 110 cm
wysokość – 146 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 87 cm
Szerokość bez ramy – 69 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Obraz powstał zapewne niedługo po śmierci w 1707 roku zasłużonego duchownego, proboszcza kolegiaty św. Anny i budowniczego nowej świątyni. W dostępnych źródłach nie odnaleziono informacji o autorze dzieła.

Opis

Obraz w kształcie stojącego owalu, w profilowanej, złoconej ramie, zwieńczonej od jej połowy ażurowym ornamentem roccaille'owym. Na obrazie przedstawiony ksiądz Sebastian Piskorski, ujęty do kolan, w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z prawą ręką spoczywającą na stoliku, w lewej trzyma chustę. Jest ubrany w białą komżę i czarny mucet obszyty czerwoną parurą, na który narzucona jest czerwona załoga (pelerynka) z białym kołnierzem. Jego twarz jest pociągła, nos długi, oczy otwarte, zwrócone wprost na widza, twarz okolona krótką brodą, włosy krótkie, nakryte czarną piuską. W lewej części obrazu napis „M(AGISTER) SEBASTANIUS / PISKORSKI U(TRIUSQUE) I(URIS) D(OCTOR) / Canonicus Cath(edralis) Crac(oviensis) sancti/monia vita; in directione Fa/bricae istius Ecclesiae S(antae) Annae / admiranda Provide(n)tia aliisq(ue) do/nis animi large a DEO cumulatus.” .

Zarys problematyki artystycznej

Portret księdza Sebastiana Piskorskiego, budowniczego i prowizora kościoła św. Anny, jest kolejnym wizerunkiem zasłużonych dla świątyni duchownych, wiszącym obecnie w zakrystii kościoła. Postać identyfikuje napis w języku łacińskim wymieniający wykształcenie zmarłego (doktor obojga praw), funkcje (kanonik katedry krakowskiej) i zasługi (budowa kościoła św. Anny). Jednakże poziom artystyczny samego dzieła jest stosunkowo niski, wskazujący na lokalne, cechowe środowisko. Niski poziom dzieła dziwi, zważywszy na dzieło życia Piskorskiego, jakim był kościół św. Anny, jedno z najwybitniejszych dzieł architektury, rzeźby i malarstwa w Europie.

Streszczenie

Portret księdza Sebastiana Piskorskiego powstał zapewne około 1707 roku. Jest jednym z wielu portretów zasłużonych dla świątyni proboszczów. Upamiętnia duchownego odpowiedzialnego ze strony władz Uniwersytetu Jagiellońskiego za budowę i wystrój akademickiej świątyni.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4: Miasto Kraków, cz. 2: Kościoły i klasztory śródmieścia, z. 1", Warszawa 1971

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Sebastian Jan Piskorski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Na okrągłej podstawie, częściowo wmurowanej w ścianę oraz prostopadłościennym cokole niewielka stopa z trzonem w typie balustradowej lalki podtrzymującej półkulistą czarę o powierzchni imitującej puklowanie z wklęską i zaoblonym brzegiem. Na kwadratowej podstawie data: „A(NNO) D(OMINI) 1707”. Pokrywa w kształcie smukłej półkopuły, ośmiopolowa, z żebrami. W polach między żebrami dekoracja z ornamentu małżowinowego. Latarnia ośmioboczna z profilowanym cokołem i gzymsem. Na latarni jajowata kula z toczonym daszkiem zwieńczonym guzem w kształcie zbliżonym do szyszki. Żebra kopuły, elementy dekoracyjne i ornamenty złocone. Tła i ściany latarni polichromowane, ciemnozielone.
chrzcielnica
Chrzcielnica

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie prostokąta stojącego, ujęte prostokątną profilowaną ramą. Pole w ramie podzielone poziomo na dwie części; w górnym płaskorzeźbiona figura nagiego dziecka leżącego frontalnie, z głową wspartą na prawej ręce, opartej łokciem na czaszce. Prawa rączka ułożona wzdłuż ciała. Prawa noga zgięta w kolanie, lewa wyprostowana, ułożona na prawej. Główka dziecka o okrągłym kształcie, wąskich ustach i okrągłych przymkniętych oczach. Ciało z zaznaczoną muskulaturą, brzuch wydatny. Dziecko ułożone na tkaninie, która przewija się pomiędzy nóżkami. Pod płaskorzeźbą, w dolnej części epitafium inskrypcja łacińska, majuskułą: ILLV[S]TRIS AC MAGNICVS D(OMINVS) D(OMINVS) SEBASTIANVS / LVBOMIIRSKI HAERES IN WISNICZ CASTELLANVS / MALOGOSCE(NSIS) SA(N)DECEN[SIS] SCEPVSIEN[SIS DOBCICIEN[SIS] / CAPITANE(VS) ZVPARI(VS)Q[VE] CRACO(VIENSIS) SEBASTIANO / SEMESTRI FILLIOLO SVO CHARISIMO SIBI IMMA/TVRA MORTE SVPERTO. QVA(N)DO ILLI MAIORA P[RO]PAE/STARE NO(N) LICVIT PARVA(M) HA(E)C TABELLA(M) AMORIS / PATERNI MONVMENTVM. AD POST ERITATE(M) O(MN)IS/ PATRIMONII LOCO EXTARE VOLVIT QVI / OBDORMIVIT ANNO SALVTIS M.DXC IV MEN/SIS [R] EBRVA [RI]I DIE XV REQVIESCAT I(N) D(OMI)NO.
płyta nagrobna

Epitafium Sebastiana Lubomirskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta wsparte na profilowanym gzymsie z konsolami i podwieszonym pod nim fartuchem z kartuszem z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, ujęte pilastrami podtrzymującymi przełamujący się w kwadrat gzyms, zwieńczony falistym, przerwanym przyczółkiem z krzyżem pośrodku. Pilastry z kapitelami w formie maszkaronów, trzymających w ustach kiść girland owocowych są ujęte od zewnątrz spływami wolutowymi, od wewnątrz wydłużonymi wolutami. Pośrodku, w górnej wyłamanej części owalny portret zmarłego w kartuszu. Mężczyzna ukazany w popiersiu, z głową w trzech czwartych w prawo, z oczami zwróconymi prosto. Twarz malowana realistycznie, nos szeroki, długi, wargi zaciśnięte, oczy otwarte. Włosy jasne, krótkie, po bokach zaczesane do tyłu; tło nieokreślone, w tonacji brązu. Poniżej inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / LAPIDEM ME QVI TRANSIS VIATOR. / MUTUM NE EXISTIMA / EGO HUIUS QUAM CERNIS FABRICAE LINGVA / AD SCHOLAM REGNI LOQVI DIDICI. / SVB ME IACET. / PER QVEM HAEC MAGNIFICIA STETIT MOLES / M(AGISTER) SEBASTIANUS PISKORSKI / I(URIS) U(TRIUSQUE) D(OCTOR) ET PROFESSOR, CANONICUS CRACOVIENSIS / QVI / UT FORET / SAECULORUM MEMORIA / CUNCTIS AD MENTEM SESE EFFORMAVIT. / AD MAGNORUM PRINCIPUM AULAS MORARI AC AESTIMARI DEBUIT, / CUM MINORIBUS CAPI NON POTERAT / CELSISSIMI & REVERENDISSIMI DOMINI / D(OMINI) STANISLAI IN SŁUPOW SZEMBEK / ARCHIEPISCOPI GNESNESIS LEGATI NATI REGNI POLONIAE ET M(AGNI) D(UCATVI) L(ITHVANIAE) PRIMATIS / PRINCIPIS, ABBATIS TYNECENSIS / AC / ILLUSTRISSIMI DOMINI / D(OMINI) PRAECLAI CASTELLANI WOYNICENSIS / FRATRUM INTER SE GERMANORUM / NOBILISSIMAM IN PRAETEXTA INDOLEM / DOMESTICUS XII ANNIS PROFESSOR / ERUDITA FOVIT CURA, / UT DELICIUM GENERIS HUMANI EFFICERET / QVORUM / PRIMI LARGA ET GRATA IN SUUM PROFESSOREM MANUS / HOC MONUMENTUM POSUIT. / MOX POSTEA / SERENISSIMUM JACOBUM ET ALEXANDRUM / JOANNIS III REGIS POLONIAE FILIOS / AC / TANTAE MAIESTATIS EX SORORE NEPOTES / CELSISSIMOS GEORGIUM ET CAROLUM DUCES RADZIVILIOS / DISCIPULOS NATUS, / MONSTRAVIT QUID SIT PRAECEPTOREM ESSE. / SCEPTRIS ACADEMICIS ADEO BENE PRAEFUIT RECTOR / SCHOLIS NOWODWORSCIANIS PROVISOR, / UT MELIUS SI VELLET NON VALERET. / PROCANCELLARIUS PLURIMOS CREAVIT DOCTORES / OMNIUM IPSE CORONA / LIBERALISSIMUS IN ARAS EFFUSUS IN PAUPERES / ECCLESIASTES ALIENIS FACUNDUS IN LAUDIBUS MUTUS IN SUIS. / TOT VOLUMINUM IN PUBLICUM DATORUM ERUDITISSIMUS AUTHOR / AETERNITATI NOMEN SUUM INSCRIPSIT / B(EATAE) SALOMEAE IN GRODZISKO ET S(ANCTAE) CLARAE CRACOVIAE AEDES CLARIORES REDDIDIT / QUAS SAXEAS CUM INVENERIT, MARMOREAS PENE RELIQVIT. / BASILICAM HANC DUM ADMIRANDAM SUA CURA ET INGENIO PERFECIT / UNUM ILLI DEESE FECIT, NIMIRUM QUOD TANTI OPERIS IPSE SPECTATOR DEESSET / DUOBUS ANTE OBITUM ANNIS VISU ORBATUS, / NEMPE: NIHIL MORTALE CUM EGERIT MERUIT MORTEM NON VIDERE. / VIAM AETERNITATIS CLAUSIS OCULIS FELICITER ADIIT / QUAM VIVENS OPTIME SCIVIT / ANNO DOMINI MDCCVII DIE XVII AUGUSTI. / ABI VIATOR / ET NE DURIOR LAPIDE FIAS / A ME ELINGVI DISCE LOQVI / TANTNO VIRO / REQVIEM."
płyta nagrobna

Epitafium księdza Sebastiana Piskorskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta, z niszą ujętą laskowaniem przechodzącym w podwójny, profilowany łuk, nad którym łuk kotarowy z krzyżującymi się laskowaniami, ozdobiony kwiatonami i zwieńczony krzyżem; nad łukiem rząd ślepych maswerków. Część środkowa z prostokątną tablicą z inskrypcją „SEBASTYAN GIRTLER / FILOZOFII I MEDYCYNY DOKTOR / W UNIWERSYTECIE JAGIELLOŃSKIM / PROFESSOR, DZIEKAN_REKTOR / TOWARZYSTWA NAUKOWEGO / PREZES_SENATOR / RZECZYPOSPOLITEJ KRAKOWSKIEJ / *1767 +1833 / KU PAMIĘCI WIELOLETNICH USŁUG W ZAWO/DZIE URZĘDOWANIA I NAUCZYCIELSTWA / PUBLICZNEGO POŁOŻONYCH, POMNIK TEN / W ŻALU POGRĄŻONE DZIECI NAJLEPSZEMU / POŚWIĘCAJĄ OJCU”. W prawym dolnym rogu sygnatura „E(dward) Stehlik.”
płyta nagrobna

Epitafium Sebastiana Girtlera

Zdjęcie nr 1: Na dole obrazu napis: "Stanisław August - ostatni z Dynastyi i elekcyi: Król Pols: W. X: Lit: / Od Pawła I Cesarza wszech Rossyi / pogrzebem w Peterzburgu pożałowany. / dnia 22. Lutego R. 1798"
obraz

Fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum. Portret Stanisława Augusta, uchwalenie Konstytucji 3 maja, rzeź Pragi, katafalk Stanisława Augusta w Pałacu Marmurowym w Petersburgu

Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, o konstrukcji zrębowej, obity gontami. Budowla jednonawowa, z węższym prezbiterium zamkniętym prosto, z zakrystią i kaplicą od strony północnej i kruchtą od południa. Nawa prostokątna, bardzo wydłużona, prezbiterium krótkie, zamknięte prosto. Wszystkie ściany i strony pokrywa polichromia o motywach ornamentalnych i roślinnych otaczających sceny figuralne. Nawa przekryta stropem z zaskrzynieniami, co oznacza, że część konstrukcji dachu, która znajduje się już w przestrzeni nawy została zakryta stropem o skośnym przebiegu, a prezbiterium pozornym stropem kolebkowym. Po prawej stronie dwa duże okna w nawie i jedno w prezbiterium, trzy kolejne w kaplicy. Wejście główne od zachodu, kolejne przez południową kruchtę i do kaplicy, w ścianie zakrystii barokowy portal kamienny z ornamentem roślinnym. Ściany zewnętrzne gładkie, posadowione na niewysokim podmurowaniu zakrytym gontowym fartuchem. Dachy gontowe o konstrukcji więźbowo-zaskrzyniowej. Na kalenicy wieżyczka na sygnaturkę z baniastym hełmem krytym blachą.
kościół

Kościół parafialny św. Sebastiana

Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany, orientowany, jednonawowy, wzniesiony na niewielkiej ceglanej podmurówce, o konstrukcji zrębowej, ściany szalowane pionowo z listowaniem, kruchta zachodnia o konstrukcji słupowo-ramowej. Nawa na rzucie prostokąta zbliżonego do kwadratu, prezbiterium węższe od nawy, wydłużone, zamknięte trójbocznie. Do północnej ściany prezbiterium przylega zakrystia na planie prostokąta. Do północnej ściany nawy przywiera niewielka kruchta na planie prostokąta, zamknięta trójbocznie. Przy zachodniej ścianie nawy znajduje się kruchta na rzucie prostokąta. Wnętrze nakryte pozornymi, spłaszczonymi sklepieniami o krzywiźnie przybierającej kształt łuku odcinkowego. Pomiędzy nawą a prezbiterium otwór tęczowy o wykroju prostokąta zbliżonego do kwadratu zamkniętego łukiem koszowym. Prezbiterium niższe od nawy, sięgające wysokości łuku tęczowego. Ściany prezbiterium i nawy obiega profilowany gzyms, oddzielający je od sklepień. W części zachodniej nawy parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch kolumnach o stylizowanych kapitelach kompozytowych i kanelowanych trzonach na wysokich cokołach. W północno-zachodnim narożu drabiniaste schody prowadzące na chór w ośmiobocznej obudowie. Ściany i sklepienia pokryte polichromią. Na ścianach wzdłużnych oraz na osi ściany zachodniej otwory drzwiowe o prostokątnym wykroju zamknięte drzwiami spągowymi z desek oraz płycinowymi, na północnej ścianie prezbiterium prostokątny otwór drzwiowy do zakrystii. Posadzka z płyt kamiennych, szachownicowa. Kruchty i zakrystia nakryte stropami, przez nie dostęp do wnętrza. Elewacja frontowa jednoosiowa, zamknięta trójkątnym szczytem, poprzedzona kruchtą. Na osi wejście do kruchty zachodniej w postaci dwuskrzydłowych drzwi w formie stojącego prostokąta. Nad kruchtą pięterko dzwonowe z prostokątnym otworem zamykanym dwuskrzydłowymi okiennicami. Elewacja boczna południowa z czterema oknami, po dwa w nawie i prezbiterium. Elewacja północna przepruta dwoma oknami w części nawy. Okna krosnowe, w formie stojącego prostokąta, o niewielkich podziałach kwaterowych z witrażami. Na wschodniej ścianie kruchty północnej okno i jednoskrzydłowe drzwi. W zakrystii okno na ścianie północnej i drzwi jednoskrzydłowe na ścianie wschodniej. Kościół nakrywają dachy dwuspadowe, wyższy nad korpusem nawowym, niższy nad prezbiterium. Kruchta zachodnia w formie przysadzistej wieży, niższej od korpusu nawowego z pięterkiem dzwonowym, zwieńczonym hełmem baniastym, pokrytym gontem z iglicą oraz gałką i krzyżem. Kruchta północna z dachem wielospadowym. Zakrystia nakryta dachem pulpitowym. W połowie wysokości dachu znajduje się wieżyczka na sygnaturkę na ośmiobocznym obitym blachą trzonie, z ażurową latarnią nakrytą baniastym hełmem zakończonym kulą z krzyżem.
kościół

Kościół św. Sebastiana

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Portret Sebastiana Piskorskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-sebastiana-piskorskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności