Epitafium Wawrzyńca Domańskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem w ośli grzbiet z krzyżem, wsparte na konsoli wpisanej w formę trójkąta zwróconego ku dołowi, o bokach profilowanych, lekko wklęsłych, z tarczą herbową. W część środkową wpisany maswerk powielający formę zwieńczenia, w polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Wawrzyniec Domański / Med(ycyny) i Chir(urgii) Doktor, Profesor / Uniwersytetu Jagiellońskiego / w 54. r(oku) życia swego zmarł d(nia) 3. / Grudnia 1860. roku. _ W żalu / pogrążona żona dobremu mężowi / i ojcu wraz z dwoma synami / Stanisławem i Janem / Kantym tę pamiątkę położyła / polecając duszę jego pobożnym / westch = nieniom.”

Epitafium Wawrzyńca Domańskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Identyfikator
DZIELO/23701
Kategoria
płyta nagrobna
Czas powstania
po 1860 roku
Technika i materiał
marmur dębnicki kuty, złocony
Wymiary podstawowe
szerokość – 68 cm
wysokość – 160 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Domena Publiczna

Opis

Epitafium w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem w ośli grzbiet z krzyżem, wsparte na konsoli wpisanej w formę trójkąta zwróconego ku dołowi, o bokach profilowanych, lekko wklęsłych, z tarczą herbową. W część środkową wpisany maswerk powielający formę zwieńczenia, w polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Wawrzyniec Domański / Med(ycyny) i Chir(urgii) Doktor, Profesor / Uniwersytetu Jagiellońskiego / w 54. r(oku) życia swego zmarł d(nia) 3. / Grudnia 1860. roku. _ W żalu / pogrążona żona dobremu mężowi / i ojcu wraz z dwoma synami / Stanisławem i Janem / Kantym tę pamiątkę położyła / polecając duszę jego pobożnym / westch = nieniom.”

Zarys problematyki artystycznej

Forma dzieła o cechach neogotyckich nawiązuje do wykonanego z kamienia epitafium Juliana Czermińskiego, zmarłego w 1830 roku znajdującego się w tym samym kościele.

Streszczenie

Epitafium Wawrzyńca Domańskiego, zmarłego w 1860 roku, utrzymane w formach neogotyckich nawiązuje do innego tego rodzaju dzieła upamiętniającego Juliana Czermińskiego w tym samym kościele.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w formie kwadratu, ujęta drewnianą, profilowaną ramą. W polu złocona inskrypcja „KSIĄDZ FRANCISZEK KSAWERY / WÜRFEL / IIgi Proboszcz w Zawoi, / urodzony w Choliborzu w Czechach. / Pracował w tutejszej Parafii nietylko dla upięk/szenia Świątyni Pańskiej, ale i dla poświęcenia / i zbawienia dusz ludzkich Sobie powierzonych, / niezmordowaną gorliwością od 12 sierpn(ia) 1856 / do 10 października 1860 roku. / Zakończył życie w 49 roku wieku Swego, / a w 22 roku kapłaństwa. / Cześć Jego pamięci! Pokój Jego duszy! / W dowód miłości! / wdzięczni pa/rafianie wsi Zawoi i Skawicy.” Nad inskrypcją ryty krzyż łaciński.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Franciszka Ksawerego Würfela
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej z La Salette. Kompozycja wieloplanowa, wielopostaciowa. Centrum obrazu zajmuje całopostaciowe przedstawienie Matki Boskiej ukazanej frontalnie ze skrzyżowanymi na piersi rękami, stojącej na kamiennym, szerokim postumencie. Maria ubrana jest w białą suknię spodnią z długimi rękawami; długą, jasnoróżową suknię wierzchnią; złoty fartuszek zdobiony motywem rybiej łuski; białą chustę na piersiach; welon ozdobiony wzorem roślinnym i białe trzewiki. Na głowie ma założoną koronę w typie zamkniętym, a na szyi krucyfiks zawieszony na błękitnej wstążce oraz sznur sięgających do pasa korali; wokół głowy ma złoty i kolisty nimb z promieniami w kształcie ząbków. Draperia sukni sztywna, fałdy proste i pionowe. Twarz owalna, długi i wąski nos, duże oczy i małe usta. W głębi, po lewej stronie obrazu znajduje się scena objawienia Matki Boskiej dwójce pastuszków. Matka Boska ukazana w owalnej, żółto-czerwonej glorii umieszczonej na szarym obłoku, poniżej dwójka klęczących pastuszków ze złożonymi w geście modlitwy rękami i z głowami skierowanymi w stronę Matki Boskiej. Przed nimi ukazano pasące się bydło. Po prawej stronie obrazu scena zaśnięcia pastuszków i siedząca na kamiennym postumencie Matka Boska z głową podpartą rękami. W górnej partii obrazu, po prawej stronie trzy uskrzydlone główki aniołków w obłokach. W tle widoczna miejscowość La Salette, pojedyncze drzewa i góry oraz błękitne niebo. U dołu obrazu napis na błękitnym tle: „CUDOWNE OBJAWIENIE N. PANNY MARYI PRZY WSI SALECIE WE FRANCJI R:P: 1846.” Rama drewniana, profilowana w kolorze złotym, na obrzeżach z dwoma wąskimi pasami ornamentu roślinnego.
obraz
Matka Boska Saletyńska
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacjowy ze zwieńczeniem. Retabulum ustawione na wysokim cokole, przed którym stoi mensa w typie sarkofagowym. Na mensie tabernakulum w formie prostopadłościanu, którego ściana frontowa jest flankowana parą dostawionych skośnie kolumn, a tylna wolutami. Tabernakulum na cokole, na ścianie frontowej drzwi w kształcie prostokąta zamkniętego od góry łukiem nadwieszonym, z przedstawieniem wypukłorzeźbionej, silnie plastycznej sceny chrztu Chrystusa. Z prawej strony św. Jan Chrzciciel, który prawym kolanem klęczy na głazie, prawą ręką polewa wodą głowę stojącego po lewej stronie Chrystusa. Za nimi dwie postaci, powyżej gołębica Ducha Świętego. W górnych narożnikach ściany frontowej tabernakulum dwa, symetrycznie ułożone ornamenty rocaille. Główne pole właściwego retabulum flankują kolumny korynckie o trzonach dekorowanych wicią, ustawione na tle zwielokrotnionych pilastrów; podpory posadowione na ukośnie ustawionych, rozsuniętych postumentach dekorowanych kwadratowymi płycinami, dźwigają belkowanie przełamane na ich osiach, z odcinkami także ustawionymi skośnie. W prostokątnym polu głównym nastawy ołtarzowej obraz z przedstawieniem Matki Boskiej Bolesnej poniżej monogramu maryjnego uwitego ze wstęgi, w prostokątnej ramie zamkniętej od góry łukiem nadwieszonym. Górne naroża pola wypełniają płomieniste motywy rocaille przechodzące w dół w fantazyjną wić roślinną. Na fryzie belkowania umieszczono ornament roślinny z muszlami, a dolna część gzymsu ma formę pasa ażurowej dekoracji z motywów rocaille na czerwonym tle. Na środku tej dekoracji niewielki kartusz z napisem. Na rozsuniętych odcinkach belkowania, na osi kolumn, umieszczone fragmenty pękniętego półkolistego przyczółka; na nich siedzą anioły. Zwieńczenie umieszczone pomiędzy tymi odcinkami w formie ścianki o ogólnym zarysie trapezu o wklęsłych bokach. Wypełnia ją obraz z przedstawieniem św. Antoniego we wklęsło-wypukłej ramie powtarzającej zarys zwieńczenia, które od góry zamknięte jest dwoma wolutami. W miejscu ich styku, na osi, rzeźbione przedstawienie tronującego Boga Ojca pośród chmur, powyżej główek anielskich i na tle glorii promienistej. Bóg prawą rękę wznosi do góry, lewą trzyma na jabłku królewskim i przytrzymuje berło, u stóp gołębica Ducha Świętego. Struktura ołtarza malowana na kolor brązowy; profile, detale, ornamenty i kolumny złocone, postacie w partiach karnacji polichromowane naturalistycznie.
ołtarz
Ołtarz boczny p.w. Matki Boskiej Bolesnej lub Michała Archanioła
Zdjęcie nr 1: Sukienka na obraz Matki Boskiej umieszczona w przeszklonej gablocie w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym. Suknia Matki Boskiej z długimi rękawami ułożonymi na piersi w geście modlitwy, u szyi dekorowana ozdobną bordiurą. Płaszcz założony na głowę, ciasno oplatający sylwetkę zdobiony na brzegu złoconą bordiurą. Suknia i płaszcz dekorowane 12 złoconymi gwiazdkami oraz dwoma równoramiennymi krzyżykami na ramionach Matki Boskiej. U dołu półksiężyc i obłoki, a na głowie zamknięta korona, wysadzana różnokolorowymi kamieniami. Bordiury, gwiazdki, krzyżyki i korona złocone, pozostałe elementy srebrzone. Rama drewniana, profilowana i malowana w kolorze brązu. Tło ciemnoniebieskie.
sukienka na obraz
Sukienka na obraz
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie zbliżonym do trapezu o krawędziach bocznych lekko wklęsłych, a dolnej i górnej wklęsło-wypukłej. Obraz przedstawia wizję św. Antoniego. Święty usytuowany nieco na lewo od osi kompozycji, zwrócony w trzech czwartych w lewo, klęczy na ziemi, ręce założone ma przed sobą na wysokości klatki piersiowej i patrzy na ukazujące mu się Dzieciątko. Antoni ma małą głowę z dużymi oczami, nosem i cofniętym podbródkiem. Krótkie, brązowe włosy przysłaniają ucho, na brodzie krótki zarost. Ubrany w brązowy, obszerny habit z kapturem, łamiący się w grube fałdy. Przed nim, po prawej stronie obrazu u góry Dzieciątko. Chrystus unosi się ponad otwartą księgą i złożonym na niej kwiatem lilii. Prawą nogę wyciąga do przodu, lewą, zgiętą w kolanie ma cofniętą, prawą rękę wyciąga w stronę św. Antoniego w geście błogosławieństwa, lewą podtrzymuje białą tkaninę, która przechodzi przez obie ręce, zasłania przód ciała i regularnymi fałdami opada wzdłuż lewej nogi. Tło wypełniają jasnożółte obłoki na tle ciemniejszego nieba, u góry dwie główki anielskie. Obraz w złoconej, profilowanej ramie.
obraz
Św. Antoni Padewski

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium Wawrzyńca Domańskiego ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-wawrzynca-domanskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności