Portret Jana Kantego Tarskiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia mężczyznę ukazanego do pasa, w trzech czwartych, zwróconego w lewo, w czarnej sutannie, z księgą w prawej dłoni. Jego twarz jest pełna, lekko wydłużona, oczy szeroko otwarte, ciemnobrązowe, nos wyrazisty, szeroki u dołu, usta pełne, zamknięte. Na głowie ma siwe włosy, krótkie, proste, zachodzące częściowo na uszy. Tło nieokreślone, w tonacji ciemnego brązu. W lewym górnym rogu napis „Joannes Cantius / TARSKI / Canonicus Col(legia)tae S(antae) A(nnae) Collegii 4 / Paenitentiariorum Praefectus / aetatis 76. Obiit A(nn)o D(omi)ni / 1800.”
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia mężczyznę ukazanego do pasa, w trzech czwartych, zwróconego w lewo, w czarnej sutannie, z księgą w prawej dłoni. Jego twarz jest pełna, lekko wydłużona, oczy szeroko otwarte, ciemnobrązowe, nos wyrazisty, szeroki u dołu, usta pełne, zamknięte. Na głowie ma siwe włosy, krótkie, proste, zachodzące częściowo na uszy. Tło nieokreślone, w tonacji ciemnego brązu. W lewym górnym rogu napis „Joannes Cantius / TARSKI / Canonicus Col(legia)tae S(antae) A(nnae) Collegii 4 / Paenitentiariorum Praefectus / aetatis 76. Obiit A(nn)o D(omi)ni / 1800.”
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia mężczyznę ukazanego do pasa, w trzech czwartych, zwróconego w lewo, w czarnej sutannie, z księgą w prawej dłoni. Jego twarz jest pełna, lekko wydłużona, oczy szeroko otwarte, ciemnobrązowe, nos wyrazisty, szeroki u dołu, usta pełne, zamknięte. Na głowie ma siwe włosy, krótkie, proste, zachodzące częściowo na uszy. Tło nieokreślone, w tonacji ciemnego brązu. W lewym górnym rogu napis „Joannes Cantius / TARSKI / Canonicus Col(legia)tae S(antae) A(nnae) Collegii 4 / Paenitentiariorum Praefectus / aetatis 76. Obiit A(nn)o D(omi)ni / 1800.”
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia mężczyznę ukazanego do pasa, w trzech czwartych, zwróconego w lewo, w czarnej sutannie, z księgą w prawej dłoni. Jego twarz jest pełna, lekko wydłużona, oczy szeroko otwarte, ciemnobrązowe, nos wyrazisty, szeroki u dołu, usta pełne, zamknięte. Na głowie ma siwe włosy, krótkie, proste, zachodzące częściowo na uszy. Tło nieokreślone, w tonacji ciemnego brązu. W lewym górnym rogu napis „Joannes Cantius / TARSKI / Canonicus Col(legia)tae S(antae) A(nnae) Collegii 4 / Paenitentiariorum Praefectus / aetatis 76. Obiit A(nn)o D(omi)ni / 1800.”

Portret Jana Kantego Tarskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Miejsce przechowywania
zakrystia
Identyfikator
DZIELO/20540
Kategoria
obraz
Czas powstania
po 1800 roku
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 67,5 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Obraz umieszczony w galerii kanoników zasłużonych dla kolegiaty św. Anny powstał zapewne po śmierci Jana Kantego Tarskiego w 1800 roku.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia mężczyznę ukazanego do pasa, w trzech czwartych, zwróconego w lewo, w czarnej sutannie, z księgą w prawej dłoni. Jego twarz jest pełna, lekko wydłużona, oczy szeroko otwarte, ciemnobrązowe, nos wyrazisty, szeroki u dołu, usta pełne, zamknięte. Na głowie ma siwe włosy, krótkie, proste, zachodzące częściowo na uszy. Tło nieokreślone, w tonacji ciemnego brązu. W lewym górnym rogu napis „Joannes Cantius / TARSKI / Canonicus Col(legia)tae S(antae) A(nnae) Collegii 4 / Paenitentiariorum Praefectus / aetatis 76. Obiit A(nn)o D(omi)ni / 1800.”

Zarys problematyki artystycznej

Obraz utrzymany w tradycyjnej konwencji nawiązującej do wcześniejszych wizerunków zasłużonych dla kościoła św. Anny kanoników, ukazujący zmarłego w sutannie, z księgą w ręce, o poprawnym modelunku twarzy.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry; widoczne ślady wcześniejszej, mniejszej ramy i przedziurawienia po gwoździach.

Streszczenie

Portret Jana Kantego Tarskiego, zasłużonego kanonika kolegiaty św. Anny, powstał zapewne po jego śmierci w 1800 roku.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4: Miasto Kraków, cz. 2: Kościoły i klasztory śródmieścia, z. 1", Warszawa 1971

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. Maria ukazana w półpostaci, zwrócona w trzech czwartych w lewo. W prawej, ugiętej ręce trzyma berło, lewą podtrzymuje Dzieciątko. Twarz ma owalną, o łagodnych rysach, migdałowatych oczach, długim nosie i pełnych ustach, okoloną jasnobrązowymi włosami. Ubrana jest w jasnoczerwoną suknię ze złoconymi lamówkami oraz granatowy maforion z czerwoną podszewką i złoconą lamówką zarzucony na głowę i ramiona, zapięty na piersi okrągłą klamrą. Dzieciątko ukazane w pozycji siedzącej, skierowane w trzech czwartych w prawo, z wysuniętą lewą nogą. Prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, lewą trzyma jabłko królewskie. Twarz ma kwadratową, o pełnych policzkach, dużych, migdałowatych oczach, małym nosie i pełnych ustach, okoloną krótkimi, brązowymi włosami. Ubrane jest w jasnoczerwoną tunikę ze złoconymi lamówkami, na stopach ma sandały. Maria i Dzieciątko mają na głowach zamknięte korony, a wokół nich nimby. Postacie ukazane są na srebrzonym tle wypełnionym wicią roślinną. Korony i berło rzeźbione są w drewnie, nałożone na płótno.
obraz
Matka Boska z Dzieciątkiem
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej ukazanej w półpostaci, zwróconej w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową oraz z uniesionymi na wysokości piersi, splecionymi dłońmi, w których trzyma białą chustkę. Jej twarz jest okrągła, o pełnych, zaróżowionych policzkach, oczach skierowanych w dół, z których płyną łzy, uniesionych brwiach, prostym, długim nosie oraz pełnych ustach. Ubrana jest w czerwoną suknię oraz niebieski płaszcz narzucony na ramiona, jej głowę przykrywa ciemnożółty welon. W jej pierś skierowany jest ukośnie ustawiony miecz. Maria jest ukazana na jednolitym ciemnobrązowym tle, rozjaśnionym wokół jej głowy. Obraz w profilowanej, złoconej ramie.
obraz
Matka Boska Bolesna
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie trapezu o wklęsłych bokach i podstawie, zamknięty łukiem falistym, o ściętych dolnych narożach. W centrum ukazana pokutująca św. Maria Magdalena pośród skał. Święta przedstawiona do pasa, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową oraz dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarz ma owalną, o łagodnych rysach, zamkniętych oczach, krótkim nosie i pełnych ustach, okolona długimi, ciemnobrązowymi włosami opadającymi na plecy i ramiona. Ubrana jest w ciemną brązowo-zieloną szatę zarzuconą na ramiona i plecy. Święta ukazana w ciemnej grocie, przed nią na skale ustawiona puszka na wonności, czaszka i krzyż. W tle widoczne zachmurzone niebo.
obraz
Św. Maria Magdalena
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w prostej, profilowanej ramie. W centrum kompozycji znajduje się św. Michał Archanioł w dynamicznej pozie, strącający szatana do piekła. Archanioł ukazany w skręcie, z lewą nogą cofniętą, prawą depczący szatana, z podniesionymi do góry rękami, w których trzyma włócznię skierowaną ostrzem w stronę potwora. Twarz archanioła owalna, z długim i prostym nosem, wzrokiem śledzącym walkę. Włosy średniej długości, falowane, rozwiane do tyłu, z granatową wstążką u góry. Archanioł ubrany jest w zbroję legionisty rzymskiego: ma zieloną tunikę, obszytą złotą lamówką na brzegu, niebieski pancerz, miecz u boku. Przepasany jest czerwoną szarfą rozwianą na wietrze, natomiast u pleców ma jasne skrzydła z ptasich piór, a nad głową złoty nimb. Dół kompozycji zajmuje skalista, ciemna przestrzeń, w której leży nagi szatan ukazany jako mężczyzna z brodą i wąsami, ze skrzydłami o ostro zakończonych brzegach, ogonem i bronią w prawej dłoni. W górnej części obrazu pejzaż oraz pochmurne niebo.
obraz
Św. Michał Archanioł
Zdjęcie nr 1: Tabernakulum oparte na schemacie aediculi na cokole w formie prostopadłościanu. Ścianka frontowa ujęta półfilarami dźwigającymi gzyms opasujący go z trzech stron, na froncie przyjmujący kształt łuku segmentowego, spiętego ustawionymi przeciwstawnie wolutami. Trzony półfilarów dekorowane owocowo-roślinnymi zwisami, pole środkowe skręconymi liśćmi akantu w układzie lustrzanym. Na nim nastawa w formie półokrągłej ścianki dekorowanej płyciną w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem pełnym zdobionym kielichem z unoszącą się ponad nim hostią w otoczeniu promieni. Drzwiczki ujęte skręconymi kolumnami dźwigającymi pełne belkowanie wyłamane na ich osiach i wyniesione w łuk na polem centralnym. Na środku fryzu uskrzydlona główka anielska. Na wyłamanych częściach belkowania wazony płomieniste. Na ściance bocznej tabliczka z inskrypcją „FUNDATORZY / RODZICE I DZIECI I szej KOMUNI ŚW(IĘTEJ) / ROCZNIK 2002 / WYK(ONANE) KRAKÓW / MAJ 2002 R(OKU)”.
tabernakulum
Tabernakulum

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba

Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie kamiennej tablicy w kształcie stojącego prostokąta z rozdzielonym między szóstym a siódmym wierszem motywem ornamentacyjnym napisem „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Zofia Julianna z Gwierzowiczów / Nowakowska / Przeżywszy lat 47. z żalem / Familii pożegnała się z tem światem / Dnia 18. Marca 1807. Roku / Jan Nowakowski przeżywszy / Lat 87. z żalem pozostałych Dzieci / z tem pożegnał się światem Dnia 24. / Października 1820. Roku. Syn / naystarszy Jan Obywatel krakowski / z wdzięczności i dziecinney miłości / położył ten Pomnik Rodzicom swoim. / Prosi Przechodzących o westchnienie do Boga”.
płyta nagrobna

Epitafium Jana i Zofii Julianny z Gwierzowiczów Nowakowskich

Zdjęcie nr 1: Płyta kamienna w kształcie leżacego prostokąta w prostokątnym obramieniu zwieńczonym trójkątnym szczytem z zwiniętymi liścmi akantu w dolnych narożach i wierzchołkiem uformowanym z dwóch niewielkich stykających się ze sobą antytetycznie ustawionych ślimacznic. U podstawy w narożach ślimacznice zakończone wywiniętym liściem akantu. Inskrypcja: IANOWI I WIKTORYI Z RUDZIŃSKICH / ZBOIŃSKIM / XAWERA ZE ZBOIŃSKICH STADNICKA / NA CZEŚĆ PRZYWIĄZANIA I WDZIĘCZNOŚCI KU RODZICOM / TEN POMNIK DLA WIECZNEY PAMIĘCI POŚWIĘCA / 1830 Inskrypcja pierwotnie pozłacana.
płyta nagrobna

Epitafium Jana i Wiktorii Zboińskich

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
obraz

Apoteoza św. Jana Kantego

Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji jest ukazany klęczący na chmurach św. Jan Nepomucen, ujęty w trzech czwartych, z uniesioną prawą ręką, a lewą odsuniętą na bok. Święty jest ubrany w czarną sutannę, białą komżę i brązowy, futrzany mucet z kapturem przewiązany pod szyją z czerwonym podbiciem; na głowie nosi czarny biret. Jasna, prostokątna twarz, z jasnym, kręconym zarostem, zwraca się ku górze; jego nos jest długi, oczy otwarte, usta wąskie, pełne, zaczerwienione; wokół głowy wieniec z pięciu gwiazd. Obok świętego dwa nagie putta, przepasane tkaninami, jedno podtrzymuje świętego, drugie, z palcem na ustach prawej ręki trzyma w lewej kłódkę, opierając dłoń o zamkniętą księgę i leżące na niej dwa klucze (czarny i złoty). Z prawej strony świętego ukazany został skrzydlaty anioł w niebieskiej szacie spoglądający na niego, trzymający w dłoniach kwiaty – lilię i niebieski kwiat. Nad świętym unosi się anioł dmący w trąby, ubrany w niebieską i różową suknię odsłaniającą nagi tors. Obok niego wyłaniające się z chmur uskrzydlone główki aniołków i krucyfiks. W tle panorama Pragi, z mostem i Wełtawą, w której pływają ubrane w strój kanonicki zwłoki świętego z gwieździstym wieńcem wokół głowy.
obraz

Apoteoza św. Jana Nepomucena

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie leżącego prostokąta. W polu inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / KS(IĄDZ) JAN FIGWER / PROBOSZCZ STRYSZOWSKI / I WICE DZIEKAN SVSKI / VR[ODZONY] 1859 + 1931 / WDZIĘCZNI PARAFIANIE TEN / POMNIK MV POSTAWILI 1935”.
płyta nagrobna

Epitafium Jana Figwera

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Portret Jana Kantego Tarskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-jana-kantego-tarskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności