Wizja św. Kazimierza
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 8: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 9: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 10: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 11: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 12: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 13: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.
Zdjęcie nr 14: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.

Wizja św. Kazimierza

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Czechowicz Szymon Kazimierz Jagiellończyk
Miejsce przechowywania
zakrystia
Identyfikator
DZIELO/23512
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
około 1741 roku
Autor
Szymon Czechowicz
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 150 cm
wysokość – 200 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Okoliczności powstania dzieła nie są znane.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w drewnianej, profilowanej, złoconej ramie ozdobionej motywami liści i kwiatów. Na obrazie przedstawiony klęczący św. Kazimierz, któremu ukazuje się siedząca na chmurach Matka Boska z Dzieciątkiem w otoczeniu aniołów. Święty ujęty w trzech czwartych, z rękami opuszczonymi w dół i rozłożonymi na boki, z głową niemalże z profilu zwróconą w górę, w kierunku Matki Boskiej. Jego twarz oddającą rysy młodego mężczyzny, wyróżniają wydatny nos, szeroko otwarte oczy i pełne, lekko rozwarte usta. Brązowe włosy, odsłaniające ucho, są lekko skręcone i sięgają ramion; wokół głowy zaznaczony rozświetlony nimb. Ubrany jest w długi, jasnobrązowy płaszcz z gronostajowym, długim kołnierzem, gronostajowymi mankietami i brzegami. Maria przedstawiona jest w trzech czwartych, zwrócona w kierunku św. Kazimierza, o twarzy owalnej, miękko modelowanych rysach, z długim nosem i drobnymi, pełnymi ustami, z brązowymi włosami przykrytymi brązowym welonem. Jest ubrana w brązową koszulę z wąskimi rękawami, czerwoną suknię i niebieski płaszcz przerzucony na lewym ramieniu i prawej nodze. Trzymany przez nią Jezus stoi i został ukazany w trzech czwartych, z białą pieluchą wokół bioder. Zwraca się w kierunku świętego, unosząc prawą rączkę w geście błogosławieństwa, a lewą trzymając na ręce obejmującej go matki. Z chmur wyłaniają się uskrzydlone główki aniołków, o podobnych pełnych twarzach, różowych policzkach i drobnych ustach. W prawym, dolnym rogu kompozycji przed stolikiem nakrytym zielonym, długim obrusem z książęcą tiarą ukazane dwa nagie putta. Putto siedzące trzyma rozłożoną księgę z cytatem „Omni Die dic MARIAE mea laudes anima [E]ius festa [Eiu]s gesta [col]e devotissima”, na który wskazuje palcem drugi, stojący anioł, z zarzuconą zieloną szarfą, trzymający w ręku lilię. Za św. Kazimierzem, na tle kolumny przesłoniętej od góry czerwoną kotarą, stoi uskrzydlony anioł, z głową i lekko ugiętą prawą nogą zwróconą w lewo, a ciałem i złożonymi w geście modlitwy rękami w swoją prawą stronę. Anioł jest ubrany w białą suknię i turkusowy płaszcz. Drugi z aniołów wyłania się z chmur i zwraca w kierunku Marii, ukazany jest do pasa, w trzech czwartych, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w białą suknię i zielony płaszcz. W tle kompozycji skłębione chmury rozświetlone słońcem.

Zarys problematyki artystycznej

Mimo braku dokumentów archiwalnych potwierdzających autorstwo obraz jest niewątpliwym dziełem Szymona Czechowicza. Z innymi dziełami mistrza łączą go rozbudowany typ wieloosobowej kompozycji, szkicowy sposób malowania twarzy, miękki modelunek draperii, bogata kolorystyka oraz swoista atmosfera wizyjności, podkreślona miękkim i ukrytym światłem oraz rozmytymi, jakby niematerialnymi postaciami aniołów. Typowe dla malarza były grupy małych aniołów trzymających księgę lub atrybut świętego (obrazy w kościele św. Katarzyny w Wilnie i w kościołach Kapucynów w Olesku i w Warszawie). W krakowskim wizerunku putta trzymają księgę z początkowymi słowami łacińskiego hymnu do Najświętszej Marii Panny „Omni die dic Mariae”, autorstwa cysterskiego mnicha Bernarda z Morales (zm. ok. 1140), przetłumaczonego na język polski przez Stanisława Grochowskiego (ok. 1524-1612), brzmiącego: „Duszo moja, rzecz to twoja, Co dzień Maryję sławić. W jej dniach świętych, w sprawach wziętych Nabożeństwem się bawić”.
Postać anioła za św. Kazimierzem w tym samym lub bardzo zbliżonym ujęciu Czechowicz namalował wcześniej w obrazach „Wizja św. Jadwigi” w kościele św. Stanisława w Rzymie i „Śmierć św. Józefa” z zamku w Podhorcach.
Malarz, oprócz powielania typów postaci, wybranych motywów, często kopiował całe kompozycje, czego dowodem jest choćby obraz „Przemienienie Pańskie” w ołtarzu głównym w kościele w Tenczynku, powtórzony w kościele Misjonarzy w Lublinie i w kaplicy Przemienienia Pańskiego w kościele Mariackim w Krakowie. Obraz w kolegiacie św. Anny posiada swoją replikę w kościele Reformatów w Wieliczce.
U genezy samej kompozycji świętego klęczącego z rozłożonymi rękami, z gestem oddania się w niewolę ukazującej się w chmurach Matce Boskiej leżą wizerunki św. Filipa Nereusza autorstwa Guida Reniego w kościele Santa Maria in Vallicella w Rzymie, wielokrotnie naśladowane, m.in. przez Carla Marattę (obraz w Plazzo Pitti we Florencji) i Sebastiana Conkę (obraz w kościele San Bartolomeo w Montefiascone). Czechowicz wielokrotnie odwoływał się do twórczości Conki. Być może wykorzystał graficzną kopię jego dzieła, zamieniając rzymskiego świętego na świętego królewicza. Taki sposób postępowania był częsty wśród malarzy barokowych. Charakterystyczną cechą kompozycji jest gest rozłożonych rąk przez świętego, gest oddania się Matce Boskiej. Fakt mistycznego oddania się Bogu podkreśla także lilia, atrybut św. Kazimierza, tradycyjny symbol czystości, niewinności i cnoty. Obraz posiada współczesną replikę w kościele reformatów w Wieliczce autorstwa Matyldy Meleniewieckiej.

Streszczenie

Obraz „Wizja św. Kazimierza” jest dziełem Szymona Czechowicza, jednego z najwybitniejszych malarzy polskich doby baroku. Powstał być może około 1741 roku. Jest repliką malowidła o tym samym temacie namalowanego dla kościoła Reformatów w Wieliczce.

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Obraz w owalnej, profilowanej, czarnej ramie, ukazuje scenę spotkania Joachima i Anny. Mężczyzna przedstawiony w trzech czwartych, od tyłu, z prawą nogą zgiętą w kolanie i z rękami rozłożonymi w geście powitania. Jego głowa jest ukazana z profilu, z wyrazistym nosem, brązowymi kręconymi włosami i krótką, falistą brodą. Joachim jest ubrany w długą, brązową suknię przylegającą do ciała i biały płaszcz okrywający ramiona i ręce oraz brązowe sandały. Anna zwrócona do Joachima, ukazana w trzech czwartych z lewą ręką na piersi, z drugą niewidoczną. Jej twarz jest dojrzała, zarysowano szkicowo, nos krótki, oczy w płytkich oczodołach. Anna jest ubrana w różową koszulę, zieloną suknię, niebieski płaszcz i brązową, długą chustę zarzuconą na głowę. Nad głowami obojga małżonków aureole. W tle dwie kobiety. Jedna klęczy, jest ubrana w białą koszulę, czerwoną suknię i niebieski płaszcz i wskazuje prawą ręką na postacie na pierwszym planie, a lewą opiera na wiklinowym koszyku z bielizną. Druga kobieta jest ukazana w pozycji stojącej, frontalnie, ubrana w jasnozieloną suknię i pomarańczowy płaszcz z turbanem na głowie. Za nimi widoczne budowle antyczne, pierwsza w formie okrągłej świątyni (tempietta) ujęta kolumnami, druga w kształcie antycznej świątyni z portykiem kolumnowym w fasadzie; obie zarysowane szkicowo. Na pierwszym planie tobołek podróżny z kijem. W lewej części kompozycji fragment skały. Niebo w kolorach intensywnego lazuru, przełamane szarościami.
obraz
Spotkanie św. Joachima i św. Anny przy złotej bramie
Zdjęcie nr 1: Kompozycja owalna w drewnianej, czarnej, profilowanej ramie. Na pierwszym planie ukazane trzy kobiety, z których jedna trzyma urodzoną właśnie Marię. Kobieta ukazana frontalnie, w pozycji siedzącej, ubrana w czerwoną suknię, niebieski płaszcz i brązową chustę na głowie, zwrócona w kierunku dwóch pozostałych piastunek. Na rękach trzyma dziecko, opatulone w białą pieluchę, z odsłoniętą klatką piersiową oraz nóżkami, z aureolą z gwiazd. Druga z kobiet ukazana z boku, z głową o czarnych włosach odwróconą od widza, z bandażem i dzbanem na wodę w rękach, ubrana w różową suknię i zieloną spódnicę. Trzecia z kobiet stojąca nieco z tyłu pochyla się nad nimi, ukazana z profilu, ubrana w zieloną suknię z włosami przewiązanymi chustą. W tle zarysowane szkicowo postacie: Joachima w brązowej sukni i białym płaszczu, z lewą ręką złożoną na piersi, prawą opuszczoną w dół, postać wyglądająca zza zielonej kotary oraz Anna leżąca na łożu, w zielonej sukni i białym welonie, przy której siedzi kobieta w brązowej sukni i białej chuście na głowie. Przed kobietami głęboka miedziana misa z wodą oraz fragment kołyski z poduszką. Pomieszczenie, w którym rozgrywa się scena, jest podzielone pośrodku kolumną, w lewej części widoczna półkolista arkada z kotarą, a po prawej pomieszczenie z łożem i podwieszoną pod sufitem, zieloną kotarą. Obok łoża Anny znajduje się stolik z okrągłym blatem, na którym leży miska z łyżką.
obraz
Narodzenie Marii
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem świętego Szymona oraz świętego Judy na tle krajobrazu, z unoszącą się nad nimi gołębicą Ducha Świętego. Święty Szymon w lewej części obrazu, ukazany w postawie stojącej, w wykroku, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową ukazaną z profilu. W prawej, ugiętej ręce trzyma halabardę, lewą wyciąga w bok. Twarz o starczych rysach, migdałowatych, skierowanych w górę oczach, garbatym nosie i pełnych ustach; okolona siwą gęstą brodą i włosami, skręconymi dołem w pukle, opadającymi na ramiona. Nad głową aureola. Ubrany jest w jasnozieloną tunikę odsłaniającą prawe ramię oraz w obfity niebieski płaszcz zawiązany diagonalnie na piersi i opadający wzdłuż prawego boku postaci. Na stopach ma sandały. Święty Juda ukazany w prawej części obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową, ukazaną w profilu. W prawej, zaciśniętej dłoni trzyma piłę, na której się opiera, lewą wyciąga w bok. Twarz o rysach dojrzałego mężczyzny, z oczami skierowanymi w górę i garbatym nosie; okolona gęstą, brązową brodą i krótkimi włosami. Nad głową aureola. Ubrany jest w żółtą tunikę, o szerokich rękawach, odsłaniającą lewe ramię i fragment torsu oraz diagonalnie przewiązany przez prawe ramię czerwony płaszcz, zasłaniający nogi. W górnej partii obrazu na tle rozświetlonych i układających się centrycznie obłoków unosi się gołębica Ducha Świętego, z której dzioba pada wiązka światła na lewą dłoń Szymona. Flankowana jest siedzącymi pośród obłoków puttami i uskrzydlonymi główkami anielskimi. Obraz ujęty drewnianą, profilowaną i złoconą ramą.
obraz
Św. Szymon i św. Juda Tadeusz
Zdjęcie nr 1: Kompozycja owalna w drewnianej, czarnej, profilowanej ramie, ukazuje siedzącą na krześle św. Annę z młodą Marią na jej kolanach i św. Joachima siedzącego u jej stóp z parą stojących za nim aniołów. Święta Anna ukazana jest w trzech czwartych, jej twarz jest wyrazista, oddana szkicowo, nos mały, usta uśmiechnięte, oczy zwrócone ku Marii. Ubrana jest w zielono-brązową suknię, czerwony płaszcz i brązową chustę zarzuconą na głowę. Maria przedstawiona jest frontalnie z rękami złożonymi na piersi, w białej sukni z brązową lamówka i niebieskim płaszczu okalającym biodra. Jej twarz jest okrągła, oczy uniesione ku górze, nos szeroki a usta wąskie; wokół głowy zarysowana jasna poświata z wieńcem z gwiazd. Święty Joachim został ukazany frontalnie, z głową odchyloną w kierunku św. Anny, ubrany w zieloną suknię i biały płaszcz; w ręku trzyma księgę w brązowej oprawie. Jego twarz ukazana wyraziście, z siwymi, skręconymi włosami i siwą, krótką, kręconą brodą. Za nim stoją dwa nagie putta, z tkaninami wokół bioder. W tle balustrada z lalkami, za którą widoczny krzew i lazurowe niebo oraz skłębione chmury, rozświetlone wokół hebrajskiej imienia Marii („מרים”).
obraz
Św. Anna z Marią i Joachimem
Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji ukazany w całej postaci św. Juda Tadeusz, w lekkim kontrapoście, w żółtej szacie i czerwonym płaszczu przepasanym sznurem. Jego prawa dłoń spoczywa na piersi, natomiast w lewej dzierży maczugę. Po lewej stronie obrazu klęczy anioł ubrany w brązową suknię i niebieski płaszcz, w dłoniach trzyma owalny medalion z podobizną Chrystusa (brata stryjecznego Judy Tadeusza) o twarzy podobnej do wizerunku świętego. Po prawej stronie kompozycji jest widoczny wysoki cokół z pozostałościami po dwóch kolumnach; przed cokołem znajdują się drewniane belki oraz kwitnące kwiaty, a za nim fragment palmy. Nad świętym, na tle niebieskiego nieba z różowymi obłokami unoszą się uskrzydlony aniołek z palmą męczeństwa i główki aniołków.
obraz
Św. Juda Tadeusz
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawia klęczącego przed ołtarzem z obrazem Misericordia Domini św. Jana Kantego. Święty ukazany w trzech czwartych, z prawą ręką na piersi, a lewą opuszczoną ku dołowi i odchyloną do tyłu. Jego głowa jest ukazana z profilu, oczy zwrócone w kierunku obrazu. Nos jest podłużny, siwe włosy jedynie na tyle głowy, twarz okala krótka, kręcona, siwa broda. Święty ubrany jest w czarną togę z szerokimi rękawami, o czerwonych mankietach i brzegach, z białym, krótkim kołnierzem i białą załogę (pelerynkę). Na ołtarzu o wklęsłych bokach i czerwonym antepedium dzielonym brązową kratą z dwoma świecznikami i kanonem (fragmentami modlitw) w ozdobnej, złotej ramie znajduje się owalny obraz ze sceną Misericordia Domini – Matką Boską z rękami w geście modlitwy, stojącą przed Chrystusem w studni, nalewającym krew z przebitego boku do kielicha. Przed ołtarzem siedzą dwa putta, jedno obleczone na biodrach niebieską opaską, drugie zasłonięte trzymaną przez oba putta otwartą księgą, w dłoniach trzymają czarny biret i kwiat lilii. W prawym górnym rogu rozpostarta zasłona, za którą fragment wnętrza kościoła z arkadą i widoczną w głębi wnęką z figurą apostoła.
obraz
Wizja św. Jana Kantego

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Szymon Czechowicz
Zdjęcie nr 1 dla osoby: Kazimierz św. Jagiellończyk
Kazimierz św. Jagiellończyk

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Figura umarłego Chrystusa przybita trzema gwoździami do krzyża o prostych ramionach. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, układających się w delikatny łuk, esowato wygiętej sylwetce, głowa opada bezwładnie na prawy bark, obie nogi ugięte w kolanach, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz trójkątna, szczupła, o zamkniętych oczach, dużym, prostym nosie i wąskich ustach, okolona krótką brodą i włosami silnie skręconymi w pukle. Na głowie szeroka, zielona korona cierniowa. Ciało wychudzone, o silnie podkreślonej muskulaturze oraz żebrach klatki piersiowej. Biodra przepasane białym, krótkim i silnie drapowanym perizonium, zawiązanym na lewym boku. Polichromia ciała naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Na zakończeniu pionowej belki krzyża banderola z napisem „I.N./R.I.”
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na dwustrefowym cokole. Ołtarz prostopadłościenny, mensa marmurowa z portatylem. Antepedium w formie leżącego prostokąta ujęte płyciną z monogramem Marii w akantowym wieńcu w centrum, w narożach rocaille. Retabulum ujęte parą filarów dźwigających pełne belkowanie przerwane nad polem środkowym, wyłamane partie podtrzymywane przez rokokowe konsole z uskrzydlonymi główkami anielskimi i kartuszami. Na belkowaniu zdwojony przerwany przyczółek z puttami. W polu środkowym obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej ujęty profilowaną ramą w formie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym z uskokiem. Z dwóch stron filarów cztery figury ewangelistów ustawione na konsolach. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta, ujęte spływami wolutowymi, zamknięte fragmentem falistego gzymsu oraz glorią promienistą z otwartą księgą z napisem: „LIBER GENERTIONIS / JESU CHRISTI” pośród obłoków i główek anielskich oraz figurek puttów. W polu obraz św. Stanisława w formie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym. Nastawa ujęta uszami utworzonymi z rocaille'u i róż. Struktura ołtarza polichromowana w kolorze jasnozielonym, z pozłacanymi profilami i ornamentyką oraz posrebrzoną glorią i detalami.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Obraz w owalnej, profilowanej, czarnej ramie, ukazuje scenę spotkania Joachima i Anny. Mężczyzna przedstawiony w trzech czwartych, od tyłu, z prawą nogą zgiętą w kolanie i z rękami rozłożonymi w geście powitania. Jego głowa jest ukazana z profilu, z wyrazistym nosem, brązowymi kręconymi włosami i krótką, falistą brodą. Joachim jest ubrany w długą, brązową suknię przylegającą do ciała i biały płaszcz okrywający ramiona i ręce oraz brązowe sandały. Anna zwrócona do Joachima, ukazana w trzech czwartych z lewą ręką na piersi, z drugą niewidoczną. Jej twarz jest dojrzała, zarysowano szkicowo, nos krótki, oczy w płytkich oczodołach. Anna jest ubrana w różową koszulę, zieloną suknię, niebieski płaszcz i brązową, długą chustę zarzuconą na głowę. Nad głowami obojga małżonków aureole. W tle dwie kobiety. Jedna klęczy, jest ubrana w białą koszulę, czerwoną suknię i niebieski płaszcz i wskazuje prawą ręką na postacie na pierwszym planie, a lewą opiera na wiklinowym koszyku z bielizną. Druga kobieta jest ukazana w pozycji stojącej, frontalnie, ubrana w jasnozieloną suknię i pomarańczowy płaszcz z turbanem na głowie. Za nimi widoczne budowle antyczne, pierwsza w formie okrągłej świątyni (tempietta) ujęta kolumnami, druga w kształcie antycznej świątyni z portykiem kolumnowym w fasadzie; obie zarysowane szkicowo. Na pierwszym planie tobołek podróżny z kijem. W lewej części kompozycji fragment skały. Niebo w kolorach intensywnego lazuru, przełamane szarościami.
obraz
Spotkanie św. Joachima i św. Anny przy złotej bramie
Zdjęcie nr 1: Kompozycja owalna w drewnianej, czarnej, profilowanej ramie. Na pierwszym planie ukazane trzy kobiety, z których jedna trzyma urodzoną właśnie Marię. Kobieta ukazana frontalnie, w pozycji siedzącej, ubrana w czerwoną suknię, niebieski płaszcz i brązową chustę na głowie, zwrócona w kierunku dwóch pozostałych piastunek. Na rękach trzyma dziecko, opatulone w białą pieluchę, z odsłoniętą klatką piersiową oraz nóżkami, z aureolą z gwiazd. Druga z kobiet ukazana z boku, z głową o czarnych włosach odwróconą od widza, z bandażem i dzbanem na wodę w rękach, ubrana w różową suknię i zieloną spódnicę. Trzecia z kobiet stojąca nieco z tyłu pochyla się nad nimi, ukazana z profilu, ubrana w zieloną suknię z włosami przewiązanymi chustą. W tle zarysowane szkicowo postacie: Joachima w brązowej sukni i białym płaszczu, z lewą ręką złożoną na piersi, prawą opuszczoną w dół, postać wyglądająca zza zielonej kotary oraz Anna leżąca na łożu, w zielonej sukni i białym welonie, przy której siedzi kobieta w brązowej sukni i białej chuście na głowie. Przed kobietami głęboka miedziana misa z wodą oraz fragment kołyski z poduszką. Pomieszczenie, w którym rozgrywa się scena, jest podzielone pośrodku kolumną, w lewej części widoczna półkolista arkada z kotarą, a po prawej pomieszczenie z łożem i podwieszoną pod sufitem, zieloną kotarą. Obok łoża Anny znajduje się stolik z okrągłym blatem, na którym leży miska z łyżką.
obraz
Narodzenie Marii
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna, na cokole, o wklęsłym licu. Ołtarz prostopadłościenny z drewnianą mensą. Antepedium dekorowane płyciną z monogramem IHS ujętym w wieniec utworzony ze stylizowanych liści i kwiatów. Nastawa ujęta pilastrami podtrzymującymi belkowanie zwieńczone wydatnym gzymsem z odcinkami falistego przerwanego przyczółka z parą puttów. W polu środkowym obraz w kształcie stojącego prostokąta z obrazem Vir Dolorum, ujętym profilowaną ramą. Pilastry zdobione kratką regencyjną i rocaille'em, przed nimi figury św. Bonawentury i św. Franciszka stojące na konsolach. Na belkowaniu rocaille'owy kartusz z monogramem IHS. Zwieńczenie zbliżone do stojącego prostokąta, ujęte dwiema parami wolut dekorowanych rocaille'em, zakończone faliście wygiętym gzymsem oraz glorią promienistą z okiem Opatrzności pośród obłoków i główkami anielskimi. W polu obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach przedstawiający św. Judę Tadeusza, powyżej nadlatujące putto z otwartą księgą z napisem: „CESSAT NECESSITAS”. Nastawa ujęta uszami z rocaille'u. Struktura polichromowana w kolorze jasnozielonym, pilastry, detale architektoniczne oraz ornamentyka pozłacane i posrebrzane.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Kompozycja owalna w drewnianej, czarnej, profilowanej ramie, ukazuje siedzącą na krześle św. Annę z młodą Marią na jej kolanach i św. Joachima siedzącego u jej stóp z parą stojących za nim aniołów. Święta Anna ukazana jest w trzech czwartych, jej twarz jest wyrazista, oddana szkicowo, nos mały, usta uśmiechnięte, oczy zwrócone ku Marii. Ubrana jest w zielono-brązową suknię, czerwony płaszcz i brązową chustę zarzuconą na głowę. Maria przedstawiona jest frontalnie z rękami złożonymi na piersi, w białej sukni z brązową lamówka i niebieskim płaszczu okalającym biodra. Jej twarz jest okrągła, oczy uniesione ku górze, nos szeroki a usta wąskie; wokół głowy zarysowana jasna poświata z wieńcem z gwiazd. Święty Joachim został ukazany frontalnie, z głową odchyloną w kierunku św. Anny, ubrany w zieloną suknię i biały płaszcz; w ręku trzyma księgę w brązowej oprawie. Jego twarz ukazana wyraziście, z siwymi, skręconymi włosami i siwą, krótką, kręconą brodą. Za nim stoją dwa nagie putta, z tkaninami wokół bioder. W tle balustrada z lalkami, za którą widoczny krzew i lazurowe niebo oraz skłębione chmury, rozświetlone wokół hebrajskiej imienia Marii („מרים”).
obraz
Św. Anna z Marią i Joachimem

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Wizja św. Kazimierza", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/wizja-sw-kazimierza-1

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności