Portret papieża Klemensa XI
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający papieża Klemensa XI ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma podłużną twarz o wyrazistych rysach, ciemne oczy, wąski, długi nos i małe usta; ciemne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w czerwony, podbity futrem mucet, podobnego koloru stułę zdobioną złotym ornamentem oraz psujące do muncetu camauro na głowie. W górnej części obrazu napisy, po lewej „CLEMENS XI P(ONTIFEX) M(AXIMUS)”, po prawej: „1700-1721”.

Portret papieża Klemensa XI

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Miejsce przechowywania
Pałac biskupi
Identyfikator
DZIELO/18601
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
XVIII wiek (?)
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 83 cm
wysokość – 96 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 71 cm
Szerokość bez ramy – 59 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Wszystkie prawa zastrzeżone

Dzieje zabytku

Według inskrypcji na odwrociu obraz pochodził z kolekcji kardynała Jana Puzyny i nosił numer inwentarzowy 56. Został przemalowany w XIX wieku.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający papieża Klemensa XI ukazanego w półpostaci, zwróconego w trzech czwartych w lewo. Ma podłużną twarz o wyrazistych rysach, ciemne oczy, wąski, długi nos i małe usta; ciemne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w czerwony, podbity futrem mucet, podobnego koloru stułę zdobioną złotym ornamentem oraz psujące do muncetu camauro na głowie. W górnej części obrazu napisy, po lewej „CLEMENS XI P(ONTIFEX) M(AXIMUS)”, po prawej: „1700-1721”.

Zarys problematyki artystycznej

Obraz został namalowany według ryciny anonimowego artysty z około 1700 roku

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Obraz został przemalowany w XIX wieku. Widoczne są zabrudzenia powierzchni.

Streszczenie

Osiemnastowieczny portret papieża Klemensa XI pochodzi z kolekcji kardynała Jana Puzyny.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Feretron z obrazami Matki Boskiej z Dzieciątkiem oraz św. Klemensa, osadzony na podstawie w formie cokołu ujętego w narożach wolutami, dekorowanego wzdłuż dolnego brzegu liśćmi palmowymi. Cokół zaopatrzony jest w kwadratowe otwory na drążki do noszenia. Obrazy ujęte są ramą w formie stojącego prostokąta, dekorowaną w narożach rozetami; na czterech bokach srebrzone płyciny zdobione są ornamentem z liści, górny bok zwieńczony karbowaną wstęgą, od której spływają na boki feretronu festony. Z górnych krawędzi zwisają także dwie pary chwostów. Od wewnątrz rama dekorowana jest motywem skręconego sznura o geometrycznym przebiegu. Po jednej stronie feretronu znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Maria ukazana jest frontalnie, w półpostaci. Na lewej ręce trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą dłoń składa na piersi. Twarz podłużna z długim nosem i dużymi oczami, na prawym policzku dwie ukośnie biegnące rany. Maria ubrana jest w zieloną suknię z krzyżykiem na piersiach oraz ciemnozielony płaszcz założony na głowę z różową podszewką, złotą lamówką, dekorowany na brzegu białymi perełkami. Na prawym ramieniu Matka Boska ma złotą gwiazdę. Dzieciątko zwrócone jest trzy czwarte w prawo, w lewej dłoni trzyma księgę, a prawą czyni gest błogosławieństwa. Twarz ma trójkątną o wyrazistych rysach z dużymi oczami. Włosy w kolorze ciemnego blondu, kręcone i krótkie. Jezus ubrany jest w różową sukienkę z wąskimi rękawami, zdobioną białymi gwiazdkami i dekoracyjnym, złoconym wykończeniem pod szyją i na rękawach. Na głowie Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony, bogato zdobione kamieniami szlachetnymi, a wokół głowy koliste nimby, wypełnione trójkątnymi promieniami i otoczone białymi perełkami. Tło jednolite, ciemne. Po drugiej stronie feretronu ukazany jest wizerunek św. Klemensa, w półpostaci, zwróconego delikatnie w lewo. Święty trzyma w prawej dłoni ferulę opartą o prawe ramię, a lewą rękę składa na piersi, zatykając kciuk za guzik sutanny. Twarz o rysach starszego mężczyzny z długą, siwą i bujną brodą, długim nosem i dużymi oczami. Święty ubrany jest w czerwoną sutannę z czerwonym mucetem, na szyi ma założoną białą stułę zdobioną złotymi motywami: krzyżem, infułą, skrzyżowanymi kluczami, skrzyżowanymi ferulą i krzyżem; na głowie ma założoną czerwoną piuskę. Święty Klemens prawą rękę opiera na otwartej księdze. Po prawej stronie obrazu stoi wysoka niebieska tiara ze złotymi koronami, a za nią ustawiony jest krucyfiks z figurą Chrystusa zwróconą w stronę świętego. Tło obrazu jest ciemne, brązowe. Cokół feretronu polichromowany jest na kolor jasnoniebieski, ornamentyka oraz detale złocone i srebrzone.
feretron

Feretron z obrazami Matki Boskiej z Dzieciątkiem i św. Klemensa

Zdjęcie nr 1: Figura drążona z tyłu; ustawiona na niskiej, nieregularnej podstawie; ukazana frontalnie, w lekkim kontrapoście, z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Obie ręce ugięte, lewą podtrzymuje otwartą księgę, w prawej trzyma krzyż patriarchalny. Twarz pociągła, o małych opadających oczach, wąskim, niewielkim nosie i lekko rozchylonych ustach; okolona silnie falowanymi, krótkimi włosami. Postać ubrana w silnie drapowane albę i rokietę o płaskorzeźbionym brzegu. Na ramiona ma narzuconą kapę, zapiętą pod szyją klamrą, dekorowaną wzdłuż brzegu bordiurą, opadającą na przedramiona i plecy. Na dłoniach ma rękawiczki, na głowie potrójną tiarę, a na stopach ma buty. Strój niemal w całości złocony, miejscami z przetartymi srebrzeniami; rękawiczki i buty malowane w kolorze czerwonym; polichromia twarzy i włosów naturalistyczna.
rzeźba

Figura niezidentyfikowanego papieża

Zdjęcie nr 1: Epitafium Klemensa Kołaczkowskiego i Michaliny z Kościelskich Kołaczkowskiej w kształcie stojącego prostokąta zostało wykute w czarnym wapieniu dębnickim. Na tablicy obwiedzionej bordiurą z szerokim pasem geometryzowanej wici roślinnej i czworoliśćmi w narożach umieszczono złoconą, majuskułową inskrypcję „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IENERAŁOWI WOISK / POLSKICH W WALCE O / NIEPODLEGŁOŚĆ Z R(OKU) 1831 / KLEMENSOWI HABDANK / KOŁACZKOWSKIEMU / ZŁOŻONEMU DO GROBU / W DREŹNIE 1874 / I SPOCZYWAIĄCEI NA TUTEISZYM / CMENTARZU / MICHALINIE Z OGOŃ/CZYKÓW KOŚCIELSKICH / KOŁACZKOWSKIEI / DZIEDZICOM ŻERNIK W WIELKOPOL/SCE W DOZGONNEI MIŁOŚCI I CZCI / DLA NAILEPSZYCH RODZICÓW, / PAMIĄTKOWĄ TĘ TABLICĘ / OFIARUIĄ WDZIĘCZNE CÓRKI / IÓZEFA BARDZIŃSKA I / MARYA MILIESKA 1880”. Przy lewej krawędzi napisu, na wysokości zapisu imion zmarłych herby Abdank i Ogończyk.
płyta nagrobna

Epitafium Klemensa i Michaliny Kołaczkowskich

Zdjęcie nr 1: Na dole obrazu napis: "Stanisław August - ostatni z Dynastyi i elekcyi: Król Pols: W. X: Lit: / Od Pawła I Cesarza wszech Rossyi / pogrzebem w Peterzburgu pożałowany. / dnia 22. Lutego R. 1798"
obraz

Fuit Ilium et ingens gloria Teucrorum. Portret Stanisława Augusta, uchwalenie Konstytucji 3 maja, rzeź Pragi, katafalk Stanisława Augusta w Pałacu Marmurowym w Petersburgu

Zdjęcie nr 1: Kościół drewniany o konstrukcji zrębowej, na betonowym podmurowaniu przesłoniętym daszkiem, wieża o konstrukcji słupowej. Elewacje jednolite, szalowane w dolnej połowie pionowo, w górnej połowie poziomo, wzmocnione lisicami. Więźba dachowa drewniana, krokwiowa. Kościół orientowany, jednonawowy, nawa na rzucie prostokąta, prezbiterium nieco węższe, zakończone trójbocznie. Do wschodniej ściany prezbiterium przylega Ogrójec na rzucie prostokąta, od północy piętrowa zakrystia na planie prostokąta z niewielką prostokątną przybudówką od północy. Do zachodniej ściany nawy przylega wieża na planie kwadratu, do południowej ściany nawy kaplica na takim samym planie. Pomiędzy nawą a prezbiterium prostokątny otwór tęczowy. Wewnątrz ściany wzmocnione parami lizen, zakończone opasującym całość wnętrza profilowanym gzymsem. Parapet chóru muzycznego w zachodniej części nawy, o wypukłej środkowej części, podparty na czterech filarach. Zakrystia dwupiętrowa ze strychem, na drugim piętrze dawna loża kolatorska otwarta do wnętrza prezbiterium arkadą. Kaplica boczna dwupiętrowa, górne pomieszczenie dzielą od wnętrza dwa okna. Otwory drzwiowe o prostokątnym wykroju, zamknięte drzwiami spągowymi w południowej ścianie nawy oraz prezbiterium, drzwi w zachodniej ścianie dwuskrzydłowe. Wnętrze nakryte pułapami deskowymi o zaokrąglonych fasetach. Posadzka z płyt ceramicznych. Elewacja frontowa z dostawioną trójkondygnacyjną, zwężającą się ku górze wieżą, każda kondygnacja oddzielona daszkiem. Na osi oraz na południowej ścianie wejścia do kruchty w przyziemiu wieży z dwuskrzydłowymi drzwiami, frontowe nakryte dwuspadowym daszkiem z niszą na figurę Najświętszego Serca Jezusa. Prostokątne okna z dwóch stron pierwszej kondygnacji, trzech stron drugiej kondygnacji, w partii trzeciej z każdej strony para otworów dzwonnych. W elewacji północnej pięć otworów okiennych w formie stojącego prostokąta, dwa w nawie, po jednym w każdej kondygnacji zakrystii oraz w północnej przybudówce zakrystii wejście i małe prostokątne okienko. W elewacji południowej cztery okna w formie stojącego prostokąta, dwa w nawie i dwa w prezbiterium. W kaplicy bocznej okno i wejście w pierwszej kondygnacji oraz cztery okna w drugiej kondygnacji – dwa na ścianie frontowej oraz po jednym na bocznych. Na ścianie wschodniej prezbiterium Ogrójec w formie głębokiej szalowanej wnęki przesłoniętej dwuspadowym daszkiem. Kościół nakryty dachami dwuspadowymi z ceramicznej dachówki, wyższym nad nawą, niższym nad prezbiterium, nad zakrystią dach dwuspadowy, nad przybudówką pulpitowy. Kaplica przekryta blaszanym dachem dwuspadowym. Wieża zwieńczona hełmem baniastym pokrytym blachą, z ośmioboczną latarnią z otworami dzwonnymi, z pozorną izbicą. W połowie długości dachu nad nawą od strony prezbiterium wznosi się ponad kalenicą wieżyczka na sygnaturkę, na ośmiobocznym obitym blachą trzonie, z latarnią zwieńczoną niewielkim cebulastym, blaszanym hełmem zakończonym kulą z krzyżem.
kościół

Kościół św. Klemensa

Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany, trzynawowy. Typ halowy, z węższym, prostokątnym prezbiterium zamkniętym trójbocznie oraz z wieżą wbudowaną w zachodnią fasadę. Do prezbiterium od północy przylega zakrystia (do niej od zachodu klatka schodowa wiodąca do skarbca na piętrze), od południa natomiast kaplica Morsztynów z XVII wieku. Kaplica na planie prostokąta zamkniętego trójbocznie, z niszami w ściętych narożach, pod nią sklepiona krypta grobowa, opięta pilastrami wewnątrz i na zewnątrz. Od południa do korpusu przylega kruchta stanowiąca również kaplicę Matki Boskiej Pocieszenia. Korpus czteroprzęsłowy, nawy oddzielają arkady wsparte na filarach, pierwsze stanowią podparcie dla chóru. Nad nawami i prezbiterium strop imitujący sklepienie, na którym malowana dekoracja imitująca gurty, plafony oraz stiuki. Dekoracja ścian powtarza podziały wyznaczone przez arkady, namalowano na nich pilastry podtrzymujące belkowanie. W prezbiterium dwa okna usytuowane niedaleko ołtarza, w nawie osiem, wszystkie w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkoliście, wypełnione witrażami z dekoracją geometryczną. Główne wejście od zachodu, drugie od północy, trzecie symetrycznie od południa przez kruchtę sklepioną kopułą, kolejne trzy do prezbiterium, od południa przez zakrystię i od północy przez kruchtę. Fasada zachodnia na cokole, podzielona gzymsami i lizenami, z wieżą zakończoną hełmem. Na osi drzwi w kształcie stojącego prostokąta flankowane prostokątnymi oknami, powyżej trzecie, większe okno zamknięte łukiem odcinkowym; kondygnację wieńczy gzyms. Druga kondygnacja powtarza podziały pierwszej. W środkowej osi okulus, powyżej dwudzielne okno zamknięte półkoliście. Nad nim tarcza zegara, kolejne dwie na ścianach bocznych. Kondygnacja ograniczona po bokach spływali wolutowymi i obeliskami zakończonymi kulami; przechodzi w wieżę. Powyżej gzyms podtrzymywany kroksztynami. Ostatnia kondygnacja o artykulacji ramowej z balkonami z każdej strony, powyżej wieńczącego gzymsu. Pozostałe elewacje na cokole, kontynuują podziały lizenowo-ramowe, artykulacją podkreślają okna. Kaplica Morsztynów opięta pilastrami z głowicami, prezbiterium oszkarpowane. Dach nad nawą główną, kaplicą i prezbiterium dwuspadowy, na kruchtą południową kopuła, na wieży ozdobny hełm dołem wklęsły, dekorowany wolutami. Powyżej kopuła, na której latarnia przepruta arkadami i zwieńczona przewężoną w środku kopułą zakończoną ostrosłupem z kulą i krzyżem. Do najcenniejszych zabytków świątyni należą m.in. zaprojektowana przez Jana Delamarsa kaplica Morsztynów dekorowana stiukami z 1693 roku autorstwa Baltazara Fontany. Wewnątrz niej warto zwrócić uwagę na osiemnastowieczny ołtarz z przedstawieniem Oblicza Chrystusa i rzeźbionym antepedium. W ołtarz Ukrzyżowania znajdujący się w północnej nawie kościoła wkomponowano gotyckie rzeźby św. Jana i Marii.
kościół

Kościoł św. Klemensa

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Portret papieża Klemensa XI", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-papieza-klemensa-xi

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności