Rzeźba została wykonana w drugiej połowie XVIII wieku do ołtarza, w którym się znajduje. Była poddana pracom konserwatorskim w latach 2007-2009.
Rzeźba drążona i ścięta, ustawiona na podstawie na planie prostokąta. Święty przedstawiony został w całej postaci, frontalnie, z łukowato wygiętą sylwetką, w kontrapoście, z lewą nogą odciążoną. Obie ręce ma złożone na piersi. Głowę ma uniesioną i zwróconą delikatnie w lewo, twarz podłużną, o łagodnych rysach, wznosi uniesiony, nos wąski, usta grube, zamknięte, na policzkach zaznaczone rumieńce, broda silnie wyodrębniona, zaczerwieniona; głowa okolona krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. Jest ubrany w złotą albę, srebrną komżę dekorowaną u dołu pasem koronki oraz muncet, spod szat wystają czubki złotych butów. Na piersi ma płaskorzeźbione, gorejące serce. Alba i kapa kształtowane sztywno, komża drobnymi fałdami przylega do spodniego ubrania. Partie ciała są polichromowane naturalistyczne.
W ołtarzu św. Cyriaka, po lewej stronie głównego przedstawienia umieszczono dobrej jakości artystycznej wizerunek św. Demetriusza z Tesalonik, który uważany był za wspierającego w walkach z niewiernymi. Jego kult wynikał z genezy zakonu powiązanej z ruchem krucjat. W jednej z wielu wersji powtarzanej w kręgu zakonnym legendy, czczona w klasztorze św. Zofia była żoną greckiego króla Demetriusza - rzekomego założyciela macierzystego klasztoru Kanoników od Pokuty w Rzymie.
Rzeźba została poddana konserwacji w latach 2007-2009.
Rzeźba świętego Demetriusza została wykonana w drugiej połowie XVIII wieku do ołtarza, w którym się znajduje.
Agata Felczyńska, "Św. Demetriusz", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-demetriusz