Epitafium z fundacji żony Józefa Markowskiego, Marii z Langlotów, powstałe po jego śmierci w 1829 roku.
Epitafium wsparte na dwóch konsolach, podtrzymujących gzyms, nad którym dwie płyty: dolna prostokątna, z wydzieloną ostrołukowo zakończoną tablicą z inskrypcją oraz górna, półkolista, w formie maswerku, z okrągłym polem na portret i wieńcem laurowym wzdłuż górnej krawędzi, zwieńczonym krzyżem. Inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Jozefowi Markowskiemu / Medycyny Doktorowi Profess(orowi) Chemii / i Mineralogii w Uniwersytecie Jagiell(ońskim) / ur(odzonemu) na Ukrainie 1758 r(oku) w Krakowie 1829 r(oku) / zmarłemu / Mężowi z obszernej nauki cnót obywa/telskich i poświęceń dla ludzkości / w Polscze i Francyi wsławionemu / ten pomnik / Marya z Langlotów Markowska / położyła.”
Epitafium o skromnych formach, wyróżniające się ostrołukowym polem i maswerkowym wypełnieniem górnej części, nawiązuje do form neogotyckich. Zasługi zmarłego symbolizuje wieniec laurowy – tradycyjny znak chwały.
brak portretu
Epitafium Józefa Markowskiego, doktora chemii i medycyny, zmarłego w 1829 roku.
Józef Skrabski, "Epitafium Józefa Markowskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-jozefa-markowskiego