Średniowieczny kościół św. Anny został rozebrany w 1679 roku. W jego miejsce wybudowano nową świątynię pod kierunkiem księdza Sebastiana Piskorskiego, według projektu Tylmana z Gameren. W latach 1695-1703 powstał wystrój wnętrza świątyni. Dekorację rzeźbiarską wykonał warsztat Baltazara Fontany.
Na niskim postumencie, na rzucie prostokąta z łukiem nadwieszonym od przodu osadzony ołtarz prostopadłościenny. Antepedium marmoryzowane z owalnym polem i rytym przedstawieniem głowy św. Jana Chrzciciela na tacy spoczywającej na postumencie ze skrzyżowanymi szablą i krzyżem oraz banderolą z inskrypcją „ECCE AGNUS DEI”. Zasadniczą część ołtarza stanowi obraz w kształcie stojącego prostokąta w bogato profilowanej, szerokiej ramie, ujętej dwoma aniołami. Obaj stoją na skłębionych obłokach, ukazani frontalnie, w silnym kontrapoście. Ubrani są w przylegające do ich ciał szaty, modelowane swobodnie, silnie drapowane i marszczone. Anioł po lewej głowę zwraca w kierunku obrazu i unosi wysoko złożone w geście modlitwy ręce. Drugi anioł również zwraca się w kierunku obrazu, prawą rękę trzyma na piersi, lewą na wysokości bioder. Obaj mają rozłożyste skrzydła o gęstych piórach. Ramę wieńczy profilowany gzyms wyłamany półkoliście pośrodku z ukośnymi odcinkami na bokach o lekko wklęsłych krawędziach z podwieszonymi pod nie żłobkowanymi impostami, pod którymi unoszące je putta. Nad gzymsem pośrodku siedzi na obłoku z główkami aniołków anioł z rozłożystymi skrzydłami, trzymający w rękach banderolę z napisem „ECCE AGNUS DEI”. Po bokach gzymsu osadzone na nim obłoki z główkami aniołków. Ołtarz z wielobarwną marmoryzacją w dolnej części, czarną ramą i białą dekoracją rzeźbiarską.
Rozwiązanie zastosowane przez Baltazara Fontanę należy uznać za nowatorskie w sztuce Małopolski ze względu na niespotykany typ nastawy ołtarzowej nawiązującej do ołtarzy w ramionach transeptu bazyliki Santa Maria del Popolo w Rzymie autorstwa Ercole Ferraty, Arrigio Giardé, Giovanniego Antonio Mariego i Antonia Raggiego, wykonanych być może według projektu Gian Lorenza Berniniego. Fontana zastosował ten rodzaj nastawy ołtarzowej w kościele klarysek w Starym Sączu. W figurze anioła unoszącego złożone do modlitwy ręce dostrzeżono podobieństwa z dziełem samego Berniniego – figurą Daniela w kaplicy rodziny Chigich w bazylice Santa Maria del Popolo w Rzymie. O ile jednakże postać wykuta w marmurze w rzymskim kościele niejako spoczywa na skale, o tyle wykonana w stiuku figura anioła unosi się w ku górze. Różnica ta dowodzi twórczej interpretacji rzymskiego pierwowzoru, którego szkice zapewne wykonał Fontana w czasie swojego pobytu w Wiecznym Mieście. Jego postać jest lekka, delikatna, bardziej smukła. Osiągnięty efekt artystyczny był możliwy dzięki zastosowanemu materiałowi (stiuk) i innej technice wykonania.
Dobry.
Ołtarz św. Jana Chrzciciela powstał w latach 1695-1703. Jego autorem jest Baltazar Fontana i jego warsztat. Nowatorski na ziemiach polskich typ nastawy z parą aniołów flankujących obraz został zaczerpnięty ze sztuki Rzymu. Źródłem inspiracji były ołtarze w kościele Santa Maria del Popolo. Także postać anioła po lewej stronie z uniesionymi do góry rękami znajduje podobieństwa w figurze Daniela w jaskini lwów, autorstwa Gian Lorenza Berniniego, znajdującej się w tym samym rzymskim kościele, w kaplicy Chigich.
Józef Skrabski, "Ołtarz w kaplicy św. Jana Chrzciciela ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/oltarz-w-kaplicy-sw-jana-chrzciciela