Portret Andrzeja hrabiego Potockiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem Andrzeja hrabiego Potockiego. Ujęcie portretowe, z torsem zwróconym lekko w lewo i głową frontalnie. Hrabia ma owalną twarz o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Zarost tworzą podwinięte na końcach wąski i którko przystrzyżona broda, krótkie ciemne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w białą koszulę z ciemnoszarym krawatem i ciemną marynarkę. . Przy dolnej krawędzi obrazu napis *1861 ANDRZEJ HR(ABIA) POTOCKI +1908”.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem Andrzeja hrabiego Potockiego. Ujęcie portretowe, z torsem zwróconym lekko w lewo i głową frontalnie. Hrabia ma owalną twarz o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Zarost tworzą podwinięte na końcach wąski i którko przystrzyżona broda, krótkie ciemne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w białą koszulę z ciemnoszarym krawatem i ciemną marynarkę. . Przy dolnej krawędzi obrazu napis *1861 ANDRZEJ HR(ABIA) POTOCKI +1908”.

Portret Andrzeja hrabiego Potockiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Miejsce przechowywania
Pałac biskupi
Identyfikator
DZIELO/18516
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
około 1908 roku
Technika i materiał
olej na płótnie
Wymiary podstawowe
szerokość – 49,5 cm
wysokość – 64 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 55 cm
Szerokość bez ramy – 42 cm
Autor noty katalogowej
Agata Felczyńska
Wszystkie prawa zastrzeżone

Opis

Obraz w kształcie stojącego owalu z przedstawieniem Andrzeja hrabiego Potockiego. Ujęcie portretowe, z torsem zwróconym lekko w lewo i głową frontalnie. Hrabia ma owalną twarz o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Zarost tworzą podwinięte na końcach wąski i którko przystrzyżona broda, krótkie ciemne włosy ma zaczesane do tyłu. Jest ubrany w białą koszulę z ciemnoszarym krawatem i ciemną marynarkę. . Przy dolnej krawędzi obrazu napis *1861 ANDRZEJ HR(ABIA) POTOCKI +1908”.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia, krakelury, przetarcia płótna; pęknięta rama.

Streszczenie

Namalowany przez Jana Bąkowskiego około 1908 roku portret Andrzeja hrabiego Potockiego pochodzi ze zbiorów Jana kardynała Puzyny.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Wmurowana w ścianę kościoła tablica epitafijna w formie leżącego prostokąta z uszakami, na środku których umieszczono metalowe rozetki maskujące miejsca mocowania. Na środku tablicy widnieje złocona inskrypcja „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / KS(IĄDZ) FRANCISZEK / KARPIŃSKI / PROBOSZCZ W ŚWIĄTNIKACH GÓRNYCH / OD R(OKU) 1885 DO R(OKU) 1906. / UR[ODZONY] W ANDRYCHOWIE 7. X 1851 / UMARŁ W PODGÓRZU 2. VII 1908 / CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Franciszka Karpińskiego
Zdjęcie nr 1: Neogotycki, przyścienny, jednokondygnacyjny ołtarz Świętej Rodziny uzyskał architektoniczną strukturę ze zwieńczeniem. Kolorystyka ołtarza utrzymana została w tonacji ciemnego, bejcowanego drewna. Detale, ornamenty zostały wyzłocone, natomiast wypełnienia maswerków i ram wimperg są białe. Z kolei pole ramy głównego obrazu wykonano jako czerwone. Retabulum ustawiono na podwójnych gradusach zaokrąglonych od przodu. Stipes ołtarzowy uzyskał kształt prostopadłościanu z trzema czworobocznymi płycinami od frontu, ujętymi złoconymi i profilowanymi obramieniami. Płyciny rozdzielają półkolumienki na wysokich cokolikach. Dwie skrajne płyciny stipesu wypełniono u góry maswerkiem, natomiast w środkowej znalazł się równoramienny krzyż wpisany w czteroliść. Stipes podtrzymuje drewnianą mensę z portatylem. Ołtarz przylega do wysokiego, prostopadłościennego cokołu flankowanego po bokach kolumienkami, na którym wspiera się cała nastawa. Widoczne jego partie zdobią prostokątne płyciny w obramieniach. Na cokole wspiera się predella podzielona płytkimi, prostokątnymi płycinami zakończonymi ostrołukowymi arkadkami z noskami, wypełnionymi płaskorzeźbionym i złoconym ornamentem roślinnym. Pośrodku, w przerwie między płycinami predelli, usytuowano prostopadłościenne tabernakulum w formie kapliczki, zwieńczone łukiem siodłowym, flankowane dwoma pinaklami. Ostrołukowe drzwiczki tabernakulum zdobi skrzyżowana z krzyżem kotwica oraz wyobrażenie Boskiego Serca Pana Jezusa. Poniżej widoczna jest girlanda różana. Nad drzwiczkami umieszczono stylizowany ornament roślinny. Predella wspiera trójosiową kondygnację ze zwieńczeniem. Na osi środkowej usytuowano płytką, prostokątną wnękę zakończoną ostrołukiem z arkaturą. Flankują ją smukłe kolumienki na wysokich cokolikach wspierające wysokie pinakle. Ponad wnęką widoczna jest wimperga z maswerkiem dekorowana czołgankami i kwiatonem. We wnęce umieszczono pełnoplastyczne rzeźby Matki Boskiej i św. Józefa, pomiędzy którymi stoi mały Jezus, a na zasuwie obraz Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. W osiach skrajnych, pod gotyckimi baldachimami z wimpergami, rozdzielonymi pinaklami, ustawiono w niszach na postumentach figury św. Jana Kantego i św. Kazimierza Królewicza. Święci są podpisani na postumentach. Konchy nisz są jasnoniebieskie natomiast ich ścianki zielone. Boki baldachimów udekorowano małymi wimpergami rozdzielonymi smukłymi pinaklami z kwiatonami i czołgankami. Baldachimy przechodzą w smukłe, ażurowe fiale dekorowane pinaklami i czołgankami oraz kwiatonami. Zwieńczenie nastawy na osi środkowej uzyskało kształt otwartej kapliczki z niszą zakończoną smukłą fialą z iglicą, dekorowaną czołgankami i kwiatonem. Po bokach kapliczki znajdują się przypory dekorowane maswerkiem i flankowane pinaklami. W niszy umieszczono figurę św. Antoniego z Padwy, którego podpisano na postumencie. Całość retabulum flankują uszaki w formie ażurowych przypór, wypełnionych maswerkami i zdobionych parą pinakli.
ołtarz
ołtarz boczny Świętej Rodziny
Zdjęcie nr 1:
kościół
Kościół Przenajświętszej Trójcy
Zdjęcie nr 1: Murowana i tynkowana, wolnostojąca dzwonnica o formach architektonicznych, dwuosiowa i dwukondygnacyjna. Kondygnacja pierwsza umieszczona na niewysokim cokole, dwuosiowa, zamknięta po bokach dwuspadowym, profilowanym daszkiem krytym blachą. Elewacja z dwoma półkolistymi arkadami artykułowana wysuniętą przed jej lico lizeną zwieńczoną jednospadowym daszkiem, krytym blachą. Lica arkad zdobione dekoracją w tynku naśladującą ciosy kamienne. W prześwitach arkad zawieszone dwa dzwony. Kondygnacja druga jednoosiowa, zamknięta trójkątnym przyczółkiem z dwuspadowym daszkiem krytym blachą. W prześwicie półkolistej arkady zawieszony dzwon. W zwieńczeniu kamienny krzyż równoramienny o wklęsłej linii ramion.
dzwonnica
Dzwonnica
Zdjęcie nr 1: Organy architektoniczne, jednokondygnacyjne, pięcioosiowe na wysokim cokole zdobionym płycinami. Pola kondygnacji wypełnione piszczałkami, w osiach środkowej i bocznych zamknięte prostokątnie z ażurową dekoracją z wici roślinnej w górnej części, pozostałe zamknięte półkoliście. Wyróżnione dekoracją osie są wyższe od pozostałych, podtrzymują kawałki belkowania o silnie wysuniętym gzymsie i mają półkoliste zwieńczenia. Boczne przerwane na środku postumentami z wazonami, środkowe z dekoracją z wolut i akantu oraz zatkniętym na szczycie krzyżem. Struktura polichromowana w kolorze niebieskim; ornamentyka i profile złocone.
prospekt organowy
Prospekt organowy
Zdjęcie nr 1: Prospekt organowy jest dwuczęściowy, czterowieżowy, zbudowany na wysokim cokole, o ośmiu rejestrach. Każda z części prospektu jest ujęta parą złoconych kolumn korynckich, stojących na ukośnie dostawionych postumentach z wolutowymi impostami. Kolumny podtrzymują spływy wolutowe zakończone wazonami płomienistymi (skrajne wieże), lub wybrzuszone łuki odcinkowe zakończone motywem rocaille'm (wewnętrzne wieże). Cztery największe rejestry przysłonięte pozłacanymi kotarami. Kontuar wolnostojący, pomiędzy obiema częściami szafy organowej, na osi założenia.
prospekt organowy
Prospekt organowy

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z dwóch płyt w kształcie leżącego prostokąta: u dołu płyta z inskrypcją, w obramieniu z ornamentem kartuszowo-zawijanym; ponad nią płaskorzeźbiona płyta z figuralnym przedstawieniem, flankowana dwiema groteskowymi hermami kobiet z biodrami okrytymi liśćmi akantu, stojące na grubych, lwich łapach, trzymające kiście winogron. W polu górnej płyty klęcząca postać zmarłego, ukazana z profilu, ze złożonymi w geście modlitwy rękoma, adorującego krucyfiks. W dłoniach trzyma różaniec. Twarz okala długa, spiczasta broda, wąsy oraz krótkie włosy odsłaniające prawe ucho. Przedstawiony jest w zbroi, krótkiej pelerynie przerzuconej na plecy. Ciało Chrystusa w lekkim zwisie, pochylone jest w kierunku prawego ramienia. Ponad sceną schematycznie opracowane obłoki o kształcie małżowin. Inskrypcja na dolnej płycie majuskułą po łacinie: D.O.M. / ANDREAE BRONOWSKY DE BRONOW EX DISTRICTV PLOCENSI / INSIGNI FAMILIA INPRIMIS QVE PARENTIBVS NOBILISS/IMIS PROCREATO PRVDENTIA ANIMI MAGNITVDINE / PIETATE ACCAE TERIS VIRTVTIBVS DOMIINE X TERISQVE / NATIONIBVS CLARISSIMO HAEREDES BENEFACTORI / SVO MAERENTES POSVERVNT OBIT A GENSANNVM / LVI DIE XXIX APRILIS ANNO MDCXII. Poniżej epitafium znajduje się tabliczka z informacją: „EPITAFIUM JĘDZRZEJA BRONOWSKIEGO PRZENIESIONO DO WNĘTRZA KOŚCIOŁA W 1996 R. STARANIEM PROBOSZCZA KS. CZESŁAWA PUTO I KONSERWATORA MGR DANUTY MAJEWSKIEJ ORAZ POŚWIĘCONO PONOWNIE Z UDZIAŁEM CZŁONKÓW STOWARZYSZENIA BRONOWSKICH H. KORAB.
płyta nagrobna

Epitafium Andrzeja Bronowskiego z Bronowa

Zdjęcie nr 1: Przyścienne epitafium uzyskało kształt prostokątnej tablicy z majuskułową łacińską inskrypcją, ujętej rozbudowaną ramą, w obramieniu utworzonego z ornamentu rollwerkowego. Na ramie występują płaskorzeźbione panoplia, m.in. tarcza, hełm rycerski, skrzyżowane szable, łuk i kołczan ze strzałami, proporce, armaty, beczka na proch i inne. W zwieńczeniu umieszczono owalny kartusz herbowy zwieńczony krzyżem o trójlistnie zakończonych ramionach. W jego polu wpisano herb Kornicz umieszczony na tarczy z labrami, hełmem i klejnotem. Kartusz flankują antytetycznie ustawione woluty, na których ustawiono wazony. Pod tablicą na osi także umieszczono owalny kartusz wypełniony herbem Trąby, ujęty po bokach wolutami.
płyta nagrobna

epitafium Andrzeja Porębskiego

Zdjęcie nr 1: Płyta zamocowana dołem do góry; w formie stojącego prostokąta, obwiedziona szerokim pasem z inskrypcją: „ANNO DOMINI / 1530 HIC IACET ANDR[E]AS / [F]ILIVS [N]OBILIS / DOMINI IAC[...]SZASZAIN[S]ZKI”. W górnej części pola częściowo zatarta, odwrócona tarcza zwieńczona trzema liliami heraldycznymi, z fragmentarycznie zachowanym godłem przypominającym podkowę.
płyta nagrobna

Epitafium Andrzeja Szaszainszkiego (?)

Zdjęcie nr 1: Płyta owalna, malowana na czarno. W polu łacińska inskrypcja, litery złocone: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / HIC IACET AD(MOD)UM R(EVERE)NDUS D(OMI)N(U)S / ANDREAS STRZAŁKOWSKI / QUONDAM / ECCLESIAE COLLEGIATAE / S(ANCTORUM) OMNIU(M) CRAC(OVIAE) VICARIUS. / POSTEA / PACZUŁTOVIENSIS ET RACŁAVIENSIS / INDIGNUS PASTOR / REGIME(N) DUXIT ISTIUS ECCLESIAE / AB ANNO D(OMI)NI 1684 USQVE AD / AN(N)UM 17 [..] NATUS A(NNO) D(OMINI) 1642 OBIIT / AN(N)O D(OMI)NI 17 [...] VIATOR UTI PRO / PECCATORE / ET ANIMA IPSIUS / NO(N) SIT TIBI GRAVE DICERE / MARIAE / AVE".
płyta nagrobna

Epitafium Andrzeja Strzałkowskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica epitafijna w kształcie leżącego prostokąta, ujęta ramą, flankowana wolutowymi uszakami przechodzącymi w spływy wolutowe. U góry pozostałości po owalnym medalionie w kartuszu; u dołu kartusz z herbem Pilawa, z inicjałami „AT / W” i „Z / W”, ujęty antytetycznie zwróconymi wolutami. W polu tablicy inskrypcja: „D[EO] O[PTIMO] M[AXIMO] / Dopędziwszy szczęśliwie kresu smiertelnego / pełen cnot, y postępków godnych życia swego / Tu cny mąż Andrzey z Werby Werbski iest złożony / W Woiewodztwie Wołynskim szlachetnie zrodzony / Wieczny pamieci godzien dla swoiey ludzkosci / znamienitey y wielkiey v wszystkich milości / y zyciem, y poboznym zerciem godzien sławy / maż zaprawde herbowney godzien swey Pilay / któremu Magdalena Lyszkowska z dziatkami / zlany ach serdecznemi ten nagrobek łzami / wystawiła w potomny znak affektu swego / wieczney w Bogu swiatłosci / życząc duszy iego / Vmarł roku panskiego 1666 dnia 1 maia / żył lat 46”.
płyta nagrobna

Epitafium Andrzeja Werbskiego

Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie stojącego prostokąta wsparte na profilowanym gzymsie z konsolami i podwieszonym pod nim fartuchem z kartuszem z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego, ujęte pilastrami podtrzymującymi przełamujący się w kwadrat gzyms, zwieńczony falistym, przerwanym przyczółkiem z krzyżem pośrodku. Pilastry z kapitelami w formie maszkaronów, trzymających w ustach kiść girland owocowych są ujęte od zewnątrz spływami wolutowymi, od wewnątrz ulistnionymi wydłużonymi wolutami. Pośrodku, w górnej wyłamanej części owalny portret zmarłego w kartuszu " D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) PIIS MANIBUS / / PERILLUSTRIS OLIM ET REVERENDISSIMI DOMINI / M(AGISTRI) ANDREAE KRVPECKI / I(URIS) V(TRIUSQUE) D(OCTOR) ET P(HILOSOPHIAE) CANONICI CRACOVIENSIS PRAEPOSITI / PREMIICOVIENSIS SENIORIS PATRIS ET PROCANCELLARII / UNIVERSITATIS CRAC(OVIENSIS) / QUEM / CANDOR ANIMI AMABILEM ERUDITIO CONSPICUUM HONOR / ILLUSTREM VIRTUS ETIAM POST FATA SUPERSTITEM FECIT / HIC OLIM / IN CALVO MONTE. MOX IN LUBRANSCIANA ACADEMIA / PHI(LOSOPHI)AE PROFESSOR POSTEA DIRECTOR PARTEM SUI MELI/ORIS AEVI GLORIOSE CONSUMPSIT. / IUDEX CONSISTORII CRAC(OVIENSIS) SURROGATUS IUSTITIAM IN/ TEMERATE COLUIT, STUDII GENERALIS ALMAE UNI/VERSITATIS CRAC(OVIENSIS) DIFFICILIMO TEMPORE SEXDECI/ES RECTOR PRO IURIBUS EIUS INDEFESSUS CERTAVIT / COLLEGII IURIDICI INSIGNIS BENEFACTOR SED MAXIME HUIUS BASILICAE QUAM CUPRO INGENTI SU(M)PTU / PENE TOTAM TEXIT ARGENTEA SUPELLECTILI PRETIOSE / ORNAVIT IPSE MORIBUS COMITATE ET VITA ORNATISSIMUS / TANDEM DIERUM ET MERITORUM PLENUS CHRI/STIANE OBIIT ANNO SALUTIS 1. 7. 25 DIE 25 / APRILIS AETATIS SUAE 82. IN ECCLESIA CATHE/DRALIS CRACO(OVIENSIS) EXPECTAT. DONEC VENIAT IMMU/TATIO SUA IN HAC EIUS MEMORIAE HOC MONU/MENTUM EXECUTORES TESTAMENTI POSUERUNT".
płyta nagrobna

Epitafium księdza Andrzeja Krupeckiego

Jak cytować?

Agata Felczyńska , "Portret Andrzeja hrabiego Potockiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/portret-andrzeja-hrabiego-potockiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności