Św. Anna Samotrzeć
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 2: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 3: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 4: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 5: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 6: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 7: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 8: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 9: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 10: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 11: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 12: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 13: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 14: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 15: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 16: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 17: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 18: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 19: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 20: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 21: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 22: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 23: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 24: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 25: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 26: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 27: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 28: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 29: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 30: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 31: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 32: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 33: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 34: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 35: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 36: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 37: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 38: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 39: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 40: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 41: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 42: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 43: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 44: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 45: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.
Zdjęcie nr 46: Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.

Św. Anna Samotrzeć

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Siemiginowski Jerzy Eleuter
Identyfikator
DZIELO/23598
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
1699-1703
Technika i materiał
olej na płótnie
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Informację o wykonawcy obrazu w ołtarzu głównym podał ksiądz Andrzej Buchowiecki w 1703 roku. Autorem dzieła był Jerzy Eleuter Szymonowic Siemiginowski, który stworzył także projekt mauzoleum św. Jana z Kęt w kościele (według wskazówek księdza Sebastiana Piskorskiego); wynagrodzenie za obraz otrzymał 5 czerwca 1701 roku. Dzieło zapewne powstało w Warszawie, skąd przywieziono je do Krakowa. W 1780 roku obraz odnowił malarz Kazimierz Mołodziński.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w złoconej ramie, ozdobionej wieńcem laurowym. W centrum kompozycji ukazana siedząca na fotelu Maria z Jezusem na kolanach i siedząca obok św. Anną w towarzystwie aniołów klęczących u ich stóp lub unoszących się w obłokach. Maria przedstawiona niemal frontalnie, przytrzymuje obiema rękami Jezusa siedzącego na jej lewym kolanie i pochyla głową lekko w lewo. Ubrana jest w różową, rozłożystą suknię i ciemnoniebieski płaszcz oraz brązową chustę na głowie. Jej twarz jest owalna, rysy łagodne, policzki lekko zaróżowione. Nos ma wąski i długi, oczy migdałowate, lekko przymknięte, usta wąskie, pełne, zaznaczone czerwienią. Widoczne spod chusty włosy są proste, opadają na plecy. Jezus siedzi frontalnie, z rozłożonymi nóżkami i rączkami, z których lewą trzyma i całuje św. Anna. Jego twarz jest pełna, policzki lekko zaokrąglone, nos krótki, oczy otwarte, a usta lekko rozwarte i uśmiechnięte, włosy na głowie krótkie, z kręconymi nieznacznie puklami. Dolną część podbrzusza i biodra okrywa biała pielucha. Anna jest ukazana niemal frontalnie, lekko pochylona w kierunku Marii i Jezusa, ubrana w zieloną suknię, czerwony płaszcz i białą chustę okrywającą głowę i szyję. Twarz wykazuje cechy starszej kobiety, z wyraźnymi zmarszczkami, z wyrazistym nosem, zamkniętymi oczami oraz ustami całującymi dłoń Jezusa. Na kolanach trzyma otwartą księgę. Po lewej stronie przy tronie klęczą na chmurach dwa nagie putta, o korpulentnych ciałach, kręconych włosach, z których jedno, na pierwszym planie jest zwrócone w kierunku głównych bohaterów, a drugie z tyłu patrzy na widza. W górnej części kompozycji, na obłoku unoszą się aniołowie, z których jeden, w prawej części kompozycji jest ukazany w całej postaci, w niebieskiej tunice i brązowym płaszczu, z rękami opuszczonymi ku dołowi i złożonymi w geście modlitwy, a głową ujętą z lewego profilu. Środkowy wychyla się zza chmury, okolony zieloną szatą, z lewą ręką złożoną na piersi. Trzeci anioł-putto trzyma pofalowaną kartkę z napisem: „GENERATIONEM EIUS QUIS ENARRABIT”. Po lewej stronie ukazany jest anioł podtrzymujący zieloną kotarę. Pod chmurą, tuż nad głową św. Anny, para uskrzydlonych główek anielskich. W prawej części kompozycji stolik na wolutowych nogach wspartych na lwich łapach i ozdobionych maszkaronami z koszem pełnym owoców oraz leżący na posadzce kosz wiklinowy z niewielką skrzynią i granatową tkaniną z białą podszewką.

Zarys problematyki artystycznej

Mariusz Karpowicz, autor monografii malarza Jerzego Eleutera Siemiginowskiego, warszawskiego malarza królewskiego, zwrócił uwagę na podobieństwa dzieła do obrazów rzymskich z drugiej połowy XVII wieku. Przytoczył uwagi wcześniejszych badaczy, w tym Zygmunta Batowskiego, który dostrzegł duże podobieństwa do dzieł Carla Maratty, jednego z najwybitniejszych malarzy rzymskiego baroku, m.in. do obrazu w kościele Santa Maria in Valicella. Jest niemal pewne, że polski malarz, wykształcony w Rzymie, w najsłynniejszej szkole artystycznej, jaką była Akademia św. Łukasza, w której wiodącą osobowością był Carlo Maratta, skopiował dzieła mistrza lub nabył grafikę z przedstawieniem słynnego obrazu. Tematyka obrazu wpisuje się w szerszy program ideowy kościoła, którego głównymi wątkami są przymioty Marii zaczerpnięte z Pieśni nad Pieśniami, Niepokalane Poczęcie Marii i Boskie pochodzenie Chrystusa. Trzymana przez anioła banderola z tekstem brzmiącym w języku polskim „Pochodzenie jego któż wypowie”, nawiązuje do ziemskich przodków Jezusa, do przymierza zawartego z Abrahamem, z którego potomków miał powstać Zbawiciel. Kosz z owocami jest symbolem ofiary i jednocześnie atrybutem św. Anny jako personifikacji pierwiastka ziemi. Zwraca uwagę wyraz twarzy Marii, smutnej, poważnej, przeczuwającej nadchodzącą ofiarę, jaką złoży dla ludzkości jej syn. Pod względem formalnym obraz może przypominać scenę w teatrze, z proscenium, na którym ułożeni są aktorzy, odsłaniani przez anioła kotarą, ze stolikiem, jakby rekwizytem o symbolicznym w tym przypadku znaczeniu. Takiego rodzaju teatralne kompozycje były częste w malarstwie włoskim dojrzałego baroku, specjalizował się w nich Carlo Maratta. Krakowski obraz jest niewątpliwie jednym z najwybitniejszych dzieł w malarstwie polskim, wyróżniając się indywidualnym ujęciem tematu, pogłębionym wyrazem psychologicznym, wyrafinowaną kolorystyką i światłocieniem oraz naturalistycznym podejściem do martwej natury, niczym z obrazów Caravaggia.

Streszczenie

Obraz do ołtarza głównego w kościele św. Anny wykonał Jerzy Eleuter Szymonowic Siemiginowski zapewne około 1701 roku (wówczas otrzymał część wynagrodzenia). Inspiracją dla malarza było dzieło włoskiego artysty Carlo Maratty w kościele Santa Maria in Valicella w Rzymie. Krakowski obraz jest niewątpliwie jednym z najwybitniejszych dzieł w malarstwie polskim i jednym z najlepszych w twórczości Siemiginowskiego, laureata nagrody w Akademii św. Łukasza w Rzymie. Wyróżnia się indywidualnym podejściem do tematu, pogłębionym wyrazem psychologicznym postaci, wyrafinowaną kolorystyką, silnym światłocieniem oraz naturalistycznym ujęciem martwej natury.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4: Miasto Kraków, cz. 2: Kościoły i klasztory śródmieścia, z. 1", Warszawa 1971
Karpowicz Mariusz, "Jerzy Eleuter Szymonowicz Siemiginowski", Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1974
Kurzej Michał, "Budowa i dekoracja kościoła św. Anny w świetle źródeł archiwalnych" , [w:] "Studia z dziejów kościoła św. Anny w Krakowie" , red.Kliś Zdzisław, Węcławowicz Tomasz , Kraków 2009 , s. 139-178

ŹRÓDŁA ARCHIWALNE

Archiwum Uniwersytetu Jagiellońskiego, sygn. 319, Liber Perceptuorum & expensorum pro Ecclesiae Collegiatae S. Annae [...] Anno Domini 1721 Die 20 *bris Comparatus,

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Epitafium złożone z tablicy inskrypcyjnej w kształcie stojącego protokąta, wspartej na podstawie, u dołu której podwieszony fartuch z wolut, szyszki, skrzyżowanych piszczeli i szczątkowo zachowanego zarysu czaszki. Po bokach tablicy spływy wolutowe, a nad nią fryz i profilowany gzyms. Nad nim owalny medalion w kartuszu z literami IHS, zwieńczony krzyżem. Po bokach kartusza niewielkie postumenty z uproszczonymi wazonami. Na tablicy inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / TESTARE LAPIS / POSTHVME MEMORANDAM / DIGNAM CAELO EXVVIEM. / GENEROSVS OLIM MARTINVS GORECKI / AB AVLA ILLUSTRISSIMORVM MAGNATVM / CVI IMPENSIVS SERVIVIT. / MAGNARVM VIRTVTVM GENERE, / ET PIETATE OPTIME INSTRVCTVS, / AD AETERNITATEM VOCATVS, HIS / IN AEDIBVS TVMVLATVS QVIESCIT. / TV VIATOR / AETERNAM FELICITATEM TANTI VIRI / ANIMAE PREC[L]ARE OBIIT ANNO RESTITV/TAE SALVTIS MDCCXCIX XXVIII IVNII / D[IE] 28 / 1699"
płyta nagrobna
Epitafium Marcina Góreckiego
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ukazuje scenę chrztu Jezusa w Jordanie. Pośrodku ukazany Jezus, stojący prawą nogą w rzece, z lewą opartą o brzeg, z rękami złożonymi na piersi, ubrany w skłębione szaty w kolorach fioletu, jasnego różu i bieli, odsłaniające prawe ramię i ręce oraz nogi. Jego głowa ukazana jest niemal z profilu, opuszczona w dół, z prostym nosem, zaczerwienionymi ustami, okolona krótką brodą, z ciemnymi włosami, zaczesanymi do tyłu, z widocznym prawym uchem. Na brzegu stoi św. Jan Chrzciciel, ukazany w kontrapoście, polewający głowę Jezusa wodą w muszli, z lewą ręką przyciśniętą do uda z długim krzyżem w dłoni. Jan ubrany jest w wielbłądzią skórę odsłaniającą klatkę piersiową i nogi ozdobioną błękitną wstęgą. Nad Chrystusem unosi się gołębica Ducha Świętego, ukazana na tle silnie rozświetlonego nieba, otoczona główkami aniołów, aniołkami i aniołami w niebieskich i zielonych szatach tuż za postacią Jezusa. W tle widoczny jest zarys dalekiego, górskiego krajobrazu, z fragmentami drzew i krzewów. Kolorystyka obrazu stonowana, niemal pastelowa, z przewagą bieli, różów, brązów i fioletów.
obraz
Chrzest Chrystusa
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, w profilowanej, drewnianej ramie. Ukazuje siedzącego na głazie św. Piotra z aniołem chwytającym go za rękę i śpiącego na ziemi strażnika. Święty ukazany jest w trzech czwartych, zwrócony w prawo, z szeroko rozłożonymi i uniesionymi rękami, zgiętymi w łokciach. Jego twarz o starczych rysach jest okolona siwą, kręconą brodą, z odsłoniętą w części czaszką; oczy szeroko otwarte, brązowe, nos krótki, ucho odsłonięte. Ubrany jest w granatową suknię do kolan i brązowy płaszcz przerzucony na prawe ramię, prawą nogę i lewe udo. Za nim widoczny przykuty do skały, rozerwany łańcuch a przed nim leżą rozerwane kajdany. Stojący obok niego anioł ukazany w kontrapoście, z prawą ręką zgiętą w łokciu, lewą trzymającą rękę św. Piotra, z głową zwróconą ku świętemu. Jego twarz jest owalna, policzki pełne, zaczerwienione, nos szeroki, oczy i usta szeroko otwarte, kręcone włosy jasnobrązowe, krótkie. Anioł jest ubrany w błękitną suknię, odsłaniającą lewy tors, przepasaną różową szarfą. Na plecach ma skrzydła, a wokół głowy rozświetlony nimb. Za nim wyłaniają się główki aniołków i uskrzydlone putta. Przed św. Piotrem śpiący z głową wspartą na hełmie strażnik, ukazany w silnym skrócie perspektywicznym, z halabardą w dłoni i mieczem przy boku, ubrany w czerwoną kamizelkę z krótkimi rękawami, spod których widoczne mankiety białej koszuli. Twarz oddana szkicowo, ukazana od góry, z lekko uśmiechniętymi ustami i brązowymi, kręconymi, włosami.
obraz
Uwolnienie św. Piotra z więzienia

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Św. Anna Samotrzeć", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-anna-samotrzec-8

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności