Epitafium księdza Jana Józefa Rygalskiego
Zdjęcie nr 1: Epitafium w kształcie pionowej tablicy, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonej profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem Prus III pod kapeluszem kanonickim zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w białym kołnierzu z turkusowymi befkami, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w lewo. Jego twarz jest pełna, nos wydatny, prosty, oczy otwarte, spoglądają wprost, usta zamknięte, wyraziście zaznaczone czerwienią, włosy krótkie, kręcone na bokach, odsłaniające niewielkie zakola. Tło nieokreślone, w tonacji brązów. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IOANNI IOSEPHO / RYGALSKI / SACRAE THEOLOGIAE DOCTRO I PROFESSORI / ECCLESIAE COLLEGIATAE SANCTI FLORIANI CUSTODI / UNIVERSITATIS ALMAE / FILIO PATRI RECTORI / SAPIENTI MUNIFICIO MORIGERO / CARO MAGNIFICO / QUI TURRES ISTIUS TEMPLI AERE PANNONIO/ TECTAS ASTRIS INTULIT. / COLLEGIATAS et PAROCHIALEM VETERO CORCINENSEM / QUAS REXIT et ORNAVIT ECCLESIAS / SACRA SUPELLECTILI DITAVIT. / ANNO SALUTIS GENERIS HUMANI MDCCLXXIX / AETATIS LXI / VIAM UNIVERSAE CARNIS INGRESSO / FIDI DOLENTES EXECUTORES / AMORIS MEMORIAE ERGO / POSUERE / Quid Solutis est Beatius curis / Cum mensonus reponit ac peregrino / Labore fessi venimus Patriam ad nostram / Hoc est quod unum est pio laboribus antis!".
Zdjęcie nr 2: Epitafium w kształcie pionowej tablicy, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonej profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem Prus III pod kapeluszem kanonickim zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w białym kołnierzu z turkusowymi befkami, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w lewo. Jego twarz jest pełna, nos wydatny, prosty, oczy otwarte, spoglądają wprost, usta zamknięte, wyraziście zaznaczone czerwienią, włosy krótkie, kręcone na bokach, odsłaniające niewielkie zakola. Tło nieokreślone, w tonacji brązów. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IOANNI IOSEPHO / RYGALSKI / SACRAE THEOLOGIAE DOCTRO I PROFESSORI / ECCLESIAE COLLEGIATAE SANCTI FLORIANI CUSTODI / UNIVERSITATIS ALMAE / FILIO PATRI RECTORI / SAPIENTI MUNIFICIO MORIGERO / CARO MAGNIFICO / QUI TURRES ISTIUS TEMPLI AERE PANNONIO/ TECTAS ASTRIS INTULIT. / COLLEGIATAS et PAROCHIALEM VETERO CORCINENSEM / QUAS REXIT et ORNAVIT ECCLESIAS / SACRA SUPELLECTILI DITAVIT. / ANNO SALUTIS GENERIS HUMANI MDCCLXXIX / AETATIS LXI / VIAM UNIVERSAE CARNIS INGRESSO / FIDI DOLENTES EXECUTORES / AMORIS MEMORIAE ERGO / POSUERE / Quid Solutis est Beatius curis / Cum mensonus reponit ac peregrino / Labore fessi venimus Patriam ad nostram / Hoc est quod unum est pio laboribus antis!".
Zdjęcie nr 3: Epitafium w kształcie pionowej tablicy, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonej profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem Prus III pod kapeluszem kanonickim zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w białym kołnierzu z turkusowymi befkami, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w lewo. Jego twarz jest pełna, nos wydatny, prosty, oczy otwarte, spoglądają wprost, usta zamknięte, wyraziście zaznaczone czerwienią, włosy krótkie, kręcone na bokach, odsłaniające niewielkie zakola. Tło nieokreślone, w tonacji brązów. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IOANNI IOSEPHO / RYGALSKI / SACRAE THEOLOGIAE DOCTRO I PROFESSORI / ECCLESIAE COLLEGIATAE SANCTI FLORIANI CUSTODI / UNIVERSITATIS ALMAE / FILIO PATRI RECTORI / SAPIENTI MUNIFICIO MORIGERO / CARO MAGNIFICO / QUI TURRES ISTIUS TEMPLI AERE PANNONIO/ TECTAS ASTRIS INTULIT. / COLLEGIATAS et PAROCHIALEM VETERO CORCINENSEM / QUAS REXIT et ORNAVIT ECCLESIAS / SACRA SUPELLECTILI DITAVIT. / ANNO SALUTIS GENERIS HUMANI MDCCLXXIX / AETATIS LXI / VIAM UNIVERSAE CARNIS INGRESSO / FIDI DOLENTES EXECUTORES / AMORIS MEMORIAE ERGO / POSUERE / Quid Solutis est Beatius curis / Cum mensonus reponit ac peregrino / Labore fessi venimus Patriam ad nostram / Hoc est quod unum est pio laboribus antis!".

Epitafium księdza Jana Józefa Rygalskiego

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Centrum
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Tagi
Jan Nepomucen Józef Rygalski marmur dębnicki rektor UJ
Miejsce przechowywania
ściana południowa, pod chórem muzycznym
Identyfikator
DZIELO/23619
Kategoria
płyta nagrobna
Ilość
1
Czas powstania
po 1789 roku
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Dębnik
Technika i materiał
marmur dębnicki i paczółtowicki, techniki kamieniarskie; olej na blasze
Wymiary podstawowe
szerokość – 143 cm
wysokość – 247 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 4.0

Dzieje zabytku

Epitafium ufundowane po śmierci zasłużonego dla kolegiaty św. Anny duchownego, rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1779 roku.

Opis

Epitafium w kształcie pionowej tablicy, ujętej spływami wolutowymi z kampanulami, z owalnym polem na portret, zwieńczonej profilowanym, falistym gzymsem. U dołu kartusz z herbem Prus III pod kapeluszem kanonickim zwieńczony muszlą. Portret ujęty profilowaniem z dwiema taśmami, przedstawia mężczyznę w popiersiu, w białym kołnierzu z turkusowymi befkami, z głową ukazaną w trzech czwartych, zwróconą lekko w lewo. Jego twarz jest pełna, nos wydatny, prosty, oczy otwarte, spoglądają wprost, usta zamknięte, wyraziście zaznaczone czerwienią, włosy krótkie, kręcone na bokach, odsłaniające niewielkie zakola. Tło nieokreślone, w tonacji brązów. Tablica z inskrypcją prostokątna, o zaoblonych, ujętych ceownicami narożach i wyciętych niemal półkoliście krótszych bokach, w niej złocona inskrypcja: "D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / IOANNI IOSEPHO / RYGALSKI / SACRAE THEOLOGIAE DOCTRO I PROFESSORI / ECCLESIAE COLLEGIATAE SANCTI FLORIANI CUSTODI / UNIVERSITATIS ALMAE / FILIO PATRI RECTORI / SAPIENTI MUNIFICIO MORIGERO / CARO MAGNIFICO / QUI TURRES ISTIUS TEMPLI AERE PANNONIO/ TECTAS ASTRIS INTULIT. / COLLEGIATAS et PAROCHIALEM VETERO CORCINENSEM / QUAS REXIT et ORNAVIT ECCLESIAS / SACRA SUPELLECTILI DITAVIT. / ANNO SALUTIS GENERIS HUMANI MDCCLXXIX / AETATIS LXI / VIAM UNIVERSAE CARNIS INGRESSO / FIDI DOLENTES EXECUTORES / AMORIS MEMORIAE ERGO / POSUERE / Quid Solutis est Beatius curis / Cum mensonus reponit ac peregrino / Labore fessi venimus Patriam ad nostram / Hoc est quod unum est pio laboribus antis!".

Zarys problematyki artystycznej

Epitafium należy do grupy identycznych dzieł powstałych w ośrodku kamieniarskim w Dębniku koło Krakowa. Pięć takich epitafiów zamówił biskup Franciszek Potkański do katedry na Wawelu w celu upamiętnienia zasłużonych dla katedry dostojników. W ten sposób uhonorowano w 1786 roku Stanisława Chomentowskiego, wojewodę mazowieckiego (zm. 1728). Identyczne epitafia, cechujące się wręcz rokokową formą, lekkim, delikatnym rysunkiem, z kampanulami po bokach i z owalnym portretem zwieńczonym falistym gzymsem upamiętniają Stanisława Hieronima Podkańskiego w kościele Dominikanów w Krakowie (ok. 1780), Ignacego Bieńkowskiego w kościele w Kijach (1793) i księdza Antoniego Żołędziowskiego (1822-1823) w kościele św. Anny w Krakowie.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4: Miasto Kraków, cz. 2: Kościoły i klasztory śródmieścia, z. 1", Warszawa 1971

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Jan Rygalski

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica ustawiona podstawie z uskokiem. Trzon tworzy gruszkowaty nodus z pierścieniem. Czara puklowana, o wywiniętym wylewie. Pokrywa na planie koła, przechodząca w sześciobok ze ścianami dekorowanymi uskrzydlonymi główkami anielskimi. Na niej ustawiono sześć pałąków zdobionych wolutowo skręconymi liśćmi akantu, dźwigających podstawę dla grupy rzeźbiarskiej z przedstawieniem chrztu Chrystusa. Frontalnie ustawiony Jan Chrzciciel jest ubrany w melotę, w lewej ręce trzyma krzyż, w prawej przechyloną misę. Przed nim nieproporcjonalnie mała postać Chrystusa w kontrapoście, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny, ze zwieńczeniem, na podwójnym cokole. Mensa w typie sarkofagowym; antepedium dekorowane monogramem IHS. Na mensie tabernakulum na rzucie zbliżonym do kwadratu, na profilowanej podstawie. Na licu drzwi w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęte kolumienkami, nad którymi gzyms i szczyt zamknięty łukiem nadwieszonym, wypełniony palmetą. Tabernakulum wieńczy krucyfiks. Oś środkowa nastawy flankowana parą kolumn o kapitelach kompozytowych, ustawionych przed licem ołtarza. Cokoły kolumn dekorowane płycinami z symetryczną dekoracją z wici. Podpory dźwigają pełne, wyłamane wielokrotnie belkowanie oraz odpowiadający ich ułożeniu wyłamany, trójkątny przyczółek. Na jego środku płaskorzeźba przedstawiająca gołębicę Ducha Świętego na tle obłoków i glorii. Między fryzem i gzumsem rząd kostkowania. W polu środkowym we wnęce w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym obraz Najświętszego Serca Jezusa w profilowanej ramie dekorowanej w kluczu i w połowie wysokości plakietami ornamentalnymi. W polach pod i nad obrazem wypełnienie z wici roślinnej, na fryzie belkowania kartusz z inskrypcją „SOLI DEO”. Kondygnację ujmują ażurowe uszaki utworzone z wici akantowej. Zwieńczenie w formie krzyża łacińskiego ustawionego na cokole ujętym wolutami. Struktura polichromowana na kremowo, fryzy i płyciny na szaro, detale, kolumny i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz Najświętszego Serca Jezusa
Zdjęcie nr 1: Drewniany konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu na rzucie półkolistym. Drzwiczki wypukłe, dekorowane u góry przestylizowanym lambrekinem. Boki ujęte spływami wolutowymi. Zaplecek zamknięty dwiema przeciwstawnie ustawionymi wolutami. Struktura marmoryzowana na kolor niebieski z beżowymi elementami.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Tablica o kształcie leżącego prostokąta, na której w części górnej wyryto czaszkę powyżej skrzyżowanych piszczeli. Niżej umieszczono inskrypcję „D[eo] O[ptimo] M[aximo] / Tu lezy Xiądz Jakob Smigalski Komm(endarius) Wawrzene(censis) / Lat 85 maiący Temu kościołowi blisko lat 30 służą/cy, pilnie, Pomieszkań Xiężych, Szpitala kopuły, etc / Fundator przez wnętrznosci miłosierdzia Boskiego prosi o po/bożne westchnienie i o iedno Zdrowaś MARYA. R(oku) P(ańskiego) 1789”. Dołem inskrypcję zamyka fragment plecionki.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Jakuba Śmigalskiego
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, drewniany, na podmurowaniu, o konstrukcji zrębowej, z wieżą o konstrukcji słupowo-ramowej. Składa się z prostokątnej nawy, do której od wschodu przylega węższe prezbiterium zamknięte trójbocznie. Do niego od północy dobudowano prostokątną zakrystię. Do nawy od zachodu przylega wieża na rzucie kwadratu, o ścianach pochyłych, rozdzielona na kondygnacje daszkiem; zwieńczona nadwieszoną izbicą szalowaną pionowymi deskami wyciętymi dołem w ozdobną koronkę; w ścianach izbicy po dwa małe okienka. Kościół jednonawowy, z węższym prezbiterium oddzielonym ścianą tęczową. Otwór tęczowy podwójny, górny mniejszy, w strefie sklepień, dolny większy, wycięty w zrębie. Na podniebiu dolnego łuku napis „TEN KOŚCIÓŁ ZAŁOŻONY RP 1789 BENEDYKOWANY RP 1792 MALOWANY RP 1930”. Ściany gładkie, pokryte dekoracją malarską imitującą detale architektoniczne: kolumny, belkowanie, obramienia okien, plafony wypełnione rzeźbiarską dekoracją; między nimi postacie świętych. W nawie od zachodu chór muzyczny wsparty na dwóch, profilowanych słupach, z parapetem wybrzuszonym pośrodku. Nawa i prezbiterium nakryte pozornym sklepieniem kolebkowym z płaskimi odcinkami stropowymi po bokach. W nawie głównej cztery okna, w prezbiterium dwa, wszystkie w kształcie stojącego prostokąta; w dolnej kondygnacji wieży dwa okna w kształcie leżącego prostokąta. Wejście główne od zachodu, kolejne od południa, oba portale zamknięte od góry łukiem „w ośli grzbiet”; portal z prezbiterium do zakrystii. Kościół obiegają soboty, czyli rodzaj podcieni, zamkniętych wokół wieży, otwartych na pozostałej długości; z kruchtami od zachodu i od południa; cztery kwadratowe okienka w sobotach od zachodu. Ściany na zewnątrz kościoła pobite deskami. Nad nawą główną dach dwuspadowy, nad prezbiterium wielopołaciowy, przedłużony od północy na zakrystię. Na dachu nawy zwężająca się ku górze wieżyczka na sygnaturkę, która przechodzi w latarnię o cebulastym zakończeniu. Wieżę zachodnią wieńczy hełm złożony z niskiego dachu namiotowego i nasadzonej na niego bani z kulą i krzyżem. Soboty nakryto dachem pulpitowym, wygiętym przy ścianie wschodniej zakrystii łukowo ku górze po to, aby lepiej ją doświetlić. Dachy kryte gontami, hełmy wież blachą.
kościół
Kościół św. św. Apostołów Piotra i Pawła w Lachowicach

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego między polichromowanymi na ścianie kościoła postaciami św. Jana Ewangelisty z lewej i Marii z prawej strony. Chrystus ukazany w lekkim zwisie, z wyprężonym ciałem, przybity do krzyża trzema gwoździami. Głowa opada mu na prawe ramię, oczy ma zamknięte, nos wąski, usta niewielki. Włosy opadają mu na plecy, ma krótkie wąsy i brodę. Jest przepasany złotym perizonium. Nad głową ma titulus z napisem „INRI” pod stopami z napisem „Pamiątka ze starego kościoła”. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna. Po lewej stronie krzyża młodzieńcze przedstawienie Jana Ewangelisty w żółtej tunice i błękitnym płaszczu. Jest zwrócony w trzech czwartych w lewo, głowę kieruje w stronę Chrystusa, ręce ma złożone do modlitwy. Ma owalną twarz, ciemne oczy, wąski nos i mięsiste usta, ciemnoblond włosy opadają my na kark. Matka Boska stoi po prawej stronie, zwrócona w stronę krzyża, ze spuszczoną głową; załamuje ręce. Ma smutną w wyrazie twarz, zamknięte oczy, duży nos i szerokie usta. Jest ubrana w różową suknię i błękitny płaszcz, na głowę ma zarzuconą białą chustę. Wokół głów postaci jasne nimby, ich ciała otoczone kreskowaniem, pod stopami zaznaczona linia ziemi.
rzeźba

Chrystus Ukrzyżowany i polichromie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty

Zdjęcie nr 1: Płyta w kształcie leżącego prostokąta, w profilowanej opasce tynkowej dekorowanej kimationem. Inskrypcja majuskułowa w języku polskim i zapisem daty po łacinie: TU LEŻY SIMON CHALUBKA / Z MAŁŻANKA HELENA Y SIN/EM MIKOLAIEM W GROBIE TYM / ODPOCZYWAIA POZOSTALY SIN / STANISLAW RODZICOM Y BRATV / TE PAMIATKE WISTAWIŁ MIEISCE / MAŁE MALEMU WZROSTOWI / SOBIE ZABISAWSZY ROKV / 1634. DIE 2I. NOVEMB(RIS).
płyta nagrobna

Epitafium

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Jana Kantego klęczącego wśród obłoków, w towarzystwie aniołów. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i rękoma rozłożonymi na boki. Twarz ma szczupłą, o starczych rysach, głęboko osadzonych oczach, skierowanych do góry, uniesionych brwiach, garbatym nosie oraz rozchylonych, pełnych ustach. Twarz okolona jest krótką, gęstą, siwą brodą i włosami. Wokół głowy nimb. Ubrany jest w czarną togę profesorską z czerwoną podszewką, biały mucet, z widocznym błękitnym kołnierzykiem. W dolnej części obrazu obłok, na którym klęczy Jan Kanty, flankowany jest dwoma aniołami, z głowami skierowanymi w stronę świętego. Przedstawienie ukazane na tle skłębionego szaro-żółtego nieba, rozświetlonego wokół głowy świętego.
obraz

Apoteoza św. Jana Kantego

Zdjęcie nr 1: W centralnej części kompozycji jest ukazany klęczący na chmurach św. Jan Nepomucen, ujęty w trzech czwartych, z uniesioną prawą ręką, a lewą odsuniętą na bok. Święty jest ubrany w czarną sutannę, białą komżę i brązowy, futrzany mucet z kapturem przewiązany pod szyją z czerwonym podbiciem; na głowie nosi czarny biret. Jasna, prostokątna twarz, z jasnym, kręconym zarostem, zwraca się ku górze; jego nos jest długi, oczy otwarte, usta wąskie, pełne, zaczerwienione; wokół głowy wieniec z pięciu gwiazd. Obok świętego dwa nagie putta, przepasane tkaninami, jedno podtrzymuje świętego, drugie, z palcem na ustach prawej ręki trzyma w lewej kłódkę, opierając dłoń o zamkniętą księgę i leżące na niej dwa klucze (czarny i złoty). Z prawej strony świętego ukazany został skrzydlaty anioł w niebieskiej szacie spoglądający na niego, trzymający w dłoniach kwiaty – lilię i niebieski kwiat. Nad świętym unosi się anioł dmący w trąby, ubrany w niebieską i różową suknię odsłaniającą nagi tors. Obok niego wyłaniające się z chmur uskrzydlone główki aniołków i krucyfiks. W tle panorama Pragi, z mostem i Wełtawą, w której pływają ubrane w strój kanonicki zwłoki świętego z gwieździstym wieńcem wokół głowy.
obraz

Apoteoza św. Jana Nepomucena

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego półkolistym łukiem nadwieszonym z uskokami, ujęta profilowaną ramą. W górnej partii, w polu łuku znajduje się wpisane w owal, polichromowane godło herbu Szembek, poniżej tekst „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Ad perpetuam rei memoriam / A(nn)o ab Incarnatione D[omi]ni 1781. / Die octava Julii. / Celsissimus Ill(ust)ri(ssi)mus R(enovere)nd(issi)mus D(omi)nus. / Christophorus Comes / SZEMBEK / Epp(iscop)us Uranopolitan(ensis) Coadjutor Ploc(ensis) / Dux Sielun(ensis) etc. Eccl(esi)am hanc Divo Jo/anni CANTIO dicatam solenni ritu Conse/cravit Anniversarium quo ad Officium et / Missam obeundum D(omini)ca prima p(os)t Festum Visita(ti)o / B(EATE) V(IRGINIS) MARIAE statuit et determinavit / Cura R(everendi) Stanislai Petulski huius Eccl(esiasti)cae / Actualis Praebendarii”.
tablica pamiątkowa

Epitafium

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Epitafium księdza Jana Józefa Rygalskiego", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/epitafium-ksiedza-jana-jozefa-rygalskiego

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności