Dwa konfesjonały
Zdjęcie nr 1: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”
Zdjęcie nr 2: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”
Zdjęcie nr 3: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”
Zdjęcie nr 4: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”
Zdjęcie nr 5: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”
Zdjęcie nr 6: Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”

Dwa konfesjonały

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Św. Anny
Kościół
Św. Anny
Miejsce przechowywania
kościół, ściana pod chórem muzycznym
Identyfikator
DZIELO/23595
Kategoria
konfesjonał
Ilość
1
Czas powstania
1781 rok
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Dzieje zabytku

Para konfesjonałów sprawiona w 1781 roku. W rachunkach kościoła św. Anny zapisano w 1781 roku wydatek 510 zł „od konfesjonałów 2 wielkich”.

Opis

Para konfesjonałów o lekko wybrzuszonym przodzie i wklęsłych bokach, z wysokim zapleckiem ze ściętymi, wklęsłymi bokami, ujętymi spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami ozdobionymi wklęsłą ramą z łukowatymi wcięciami na każdym boku i bokami wyciętymi linią wklęsło-wypukłą, z kratkami. Środkowa część zaplecka zwieńczona profilowanym gzymsem z łukiem nadwieszonymi, w którym znajduje się złocony kartusz ujęty karbowaną taśmą i muszlą palmetową z inskrypcją „KTÓRYCH ODPUŚCICIE / GRZECHY / SĄ IM ODPUSZCZONE / JAN XX. 23”. Nad łukiem muszla palmetowa ujęta wiciami akantu. Wzdłuż spływów wolutowych po bokach złocone kampanule. Do zaplecka, nad siedziskiem zamontowana lampka elektryczna i tabliczka z inskrypcją „W TYM KONFESJONALE SPOWIADAŁ / bł(ogosławiony) Jan Paweł II / ks(iądz) Kardynał Karol Wojtyła / gdy był Pasterzem Kościoła Krakowskiego.”

Zarys problematyki artystycznej

Konfesjonał o typowych dla późnego baroku formach z wklęsło wykrojonym zapleckiem i faliście wyciętymi bokami.

Streszczenie

Dwa konfesjonały o formach późnobarokowych sprawione w 1781 roku, wykonane przez stolarza Sebastiana Łagowskiego.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 4: Miasto Kraków, cz. 2: Kościoły i klasztory śródmieścia, z. 1", Warszawa 1971

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełna, ustawiona na profilowanym cokole i na rzeźbionej skale. Chrystus zwrócony jest frontalnie, z głową skierowaną w lewą stronę, stoi w silnym kontrapoście. W prawej, uniesionej ręce trzyma drzewce zakończone krzyżem z chorągwią z tkaniny lamowanej koronką, z haftowanym monogramem IHS w glorii, lewą zaś wyciąga w bok. Twarz ma szczupłą, o głęboko osadzonych migdałowatych oczach, niewielkim nosie i małych, pełnych ustach, okoloną brodą oraz krótkimi włosami zaczesanymi do tyłu, układającymi się po bokach w silnie skręcone pukle. Z jego głowy wychodzą trzy wiązki promieni. Chrystus ma przepasane biodra posrebrzonym perizonium. Na prawym ramieniu, na pasku ma zawieszony silnie drapowany i ekspresyjne rozwiany bladoczerwony płaszcz z błękitną podszewką, zarzucony na plecy i na ugiętą prawą nogę. Jego ciało jest szczupłe, o delikatnie zarysowanej, miękko modelowanej muskulaturze torsu i ramion, z zaznaczonymi śladami męki. Na odwrocie podstawy inskrypcja „A(NNO) D(OMINI) / 1781 / A(ntoni) Kornec/ki”.
rzeźba
Chrystus Zmartwychwstały
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał o podstawie na planie półkola. Drzwi zamykające wejście do siedziska delikatnie wypukłe, ujęte pilastrami, dekorowanymi na trzonach prostokątnymi płycinami. Boczne, występujące ku górze ścianki ograniczające siedzisko zwieńczone wolutami. Ścianki zaplecka ujęte wolutami, które ozdobione są rocaille'ami, na boku flankowane filarkami, zakończonymi profilowanym gzymsem, na którym ustawione są wazony płomieniste z krzyżykami o trójlistnie zakończonych ramionach. Ścianka zaplecka zamknięta profilowanym gzymsem w kształcie nadwieszonego łuku, pośrodku rocaille’owy kartusz z napisem w polu „WYSZEDŁ NA / ZEWNĄTRZ / I GORZKO / ZAPŁAKAŁ / MT 26, 75”. Zwieńczenie w kształcie wklęsło-wypukłym, po bokach ujęte dwiema esownicami, zamknięte łukiem nadwieszonym. W polu obraz św. Piotra. U szczytu rokokowa muszla palmetowa. Z obu stron konfesjonału znajdują się dwa stopnie-klęczniki i podpórki na dłonie o esowato wyciętym przebiegu, a w ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z kratą. Polichromia struktury w kolorze czerwonym, detale w kolorze czarnym, profilowania i ornamentyka złocone i srebrzone. Obraz św. Piotra w kształcie wklęsło-wypukłym. W centrum kompozycji całopostaciowe przedstawienie świętego, zwróconego trzy czwarte w lewo w pozycji klęczącej, z głową przechyloną na prawo, z dłońmi złączonymi w geście modlitwy. Twarz owalna z małymi ustami, długim nosem i niemal zamkniętymi oczami, silnie zarumienionymi policzkami i okolona siwą, krótką brodą. Na głowie łysina, po bokach widoczne siwe i krótkie włosy. Święty jest ubrany w długą, zieloną suknię z długimi rękawami i kołnierzykiem u szyi, przewiązaną paskiem oraz jasnobrązowy płaszcz założony na lewe ramię i zasłaniający z przodu prawą nogę. U dołu, po prawej widoczne są fragmenty dwóch kluczy. Tło ciemnozielone, po prawej stronie u góry fragment architektury.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał o podstawie na planie półkola. Drzwi zamykające wejście do siedziska delikatnie wypukłe, ujęte pilastrami, dekorowanymi na trzonach prostokątnymi płycinami. Boczne, występujące ku górze ścianki ograniczające siedzisko zwieńczone wolutami. Ścianki zaplecka ujęte wolutami, które ozdobione są rocaille'ami, na boku odgraniczone filarkami, zakończonymi profilowanym gzymsem, na którym ustawione wazony płomieniste z krzyżykami o trójlistnie zakończonych ramionach. Ścianka zaplecka zamknięta profilowanym gzymsem w kształcie nadwieszonego łuku, pośrodku rocaille'owy kartusz z napisem w polu „ODPUSZCZONO / JEJ... BOWIEM / WIELE / UMIŁOWAŁA / ŁK 7, 47”. Zwieńczenie w kształcie wklęsło-wypukłym, po bokach ujęte dwiema esownicami, zamknięte łukiem nadwieszonym. W polu obraz św. Marii Magdaleny. U szczytu rokokowa muszla palmetowa. Z obu stron konfesjonału znajdują się dwa stopnie-klęczniki i podpórki na dłonie o esowato wyciętym przebiegu, a w ściankach flankujących z boków siedzisko księdza prześwity z kratą. Polichromia struktury w kolorze czerwonym, detale w kolorze czarnym, profilowania i ornamentyka złocone i srebrzone. Obraz św. Marii Magdaleny w kształcie wklęsło-wypukłym. W centrum kompozycji całopostaciowe przedstawienie świętej, zwróconej trzy czwarte w lewo w pozycji siedzącej, z głową przechyloną na lewe ramię, z prawą stopą cofniętą do tyłu. Święta Maria Magdalena w lewej dłoni trzyma krucyfiks, który przybliża do twarzy, a prawą wspiera na położonej na lewym kolanie czaszce. Twarz podłużna z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, małymi ustami, długim nosem i niemal zamkniętymi oczami i silnie zarumienionymi policzkami. Włosy długie, ciemnobrązowe, opadające lokami na ramiona i piersi. Święta jest półnaga, w pasie ubrana w zielony płaszcz o białej podszewce, który jest silnie drapowany. Po lewej stronie obrazu, u dołu widoczna jest roślinność. Tło bliżej nieokreślone, przypominające wejście do groty, a dookoła obrazu ciemnobrązowe.
konfesjonał
Konfesjonał

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Zdjęcie nr 1: Rzeźby drążone, ścięte z tyłu. Figury aniołów zwrócone frontalnie, unoszące się z ugiętymi swobodnie nogami; o rozpostartych skrzydłach. Anioł po lewej stronie z wniesionymi do góry rękami. Ma podłużną, pełną twarz o młodzieńczych rysach, półdługich, kręconych włosach. Biodra przepasane sięgającą łydek, drapowaną, ekspresyjnie rozwianą tkaniną, podwiązaną na lewym ramieniu wstążką. Anioł z prawej strony z głową przechyloną na lewe ramię, prawą ręką uniesioną do góry i lewą wyciągniętą przed siebie. Ma podobną twarz o na wpół przymkniętych oczach; włosy półdługie, falowane. Ubrany w szatę odsłaniającą lewe ramię, przepasaną w talii oraz płaszcz opasujący biodra. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Dwa anioły

Zdjęcie nr 1: Rzeźby wolnostojące, ścięte z tyłu, drążone; ustawione na zdwojonych, niskich cokołach, stojących na czterech płaskich nóżkach. Figury ustawione w kontrapoście o ożywionych pozach z rękami uniesionymi do góry. Twarze młodzieńcze o spokojnych, podobnych rysach; włosy średniej długości, falowane, zasłaniające uszy. Figury ubrane w złote szaty, mocno drapowane, odsłaniające jedno ramię. Polichromia ciała naturalistyczna, szaty i skrzydła złocone.
rzeźba

Dwa anioły

Zdjęcie nr 1: Dwa obrazy aniołów malowane olejno na płótnie, naciągniętym na blejtram w kształcie postaci. Anioły ukazane w pozycji klęczącej, zwrócone do wewnątrz, z pochylonymi głowami. Lewy anioł z dłońmi złożonymi na piersi, prawy z dłońmi złożonymi w geście modlitwy. Twarze mają owalne, o dużych zamkniętych oczach, lekko garbatych nosach i małych, pełnych ustach, okolone jasnobrązowymi włosami zaczesanymi na tył głowy. Wokół głów mają nimby. Anioły ubrane są w białe, długie szaty spodnie oraz luźne, ciemnoniebieskie szaty wierzchnie, ze złoconymi lamówkami i czerwonymi podszewkami, sięgające kolan. Anioły mają duże, złożone skrzydła.
obraz

Dwa adorujące anioły (dekoracja Grobu Bożego)

Zdjęcie nr 1: Obie rzeźby są ścięte z tyłu i głęboko drążone. Figury zwrócone są frontalnie z głowami skierowanymi w stronę ołtarza, stoją w kontrapoście. Anioł na lewej bramce unosi prawą rękę w górę, lewą opuszcza w dół. Anioł z prawej bramki prawą rękę kładzie na piersi, lewa zaś jest ugięta i i uniesiona. Anioły mają pociągłe twarze o uwypuklonych brodach, prostych, dużych nosach i szerokich nozdrzach, oczach o łukowatych górnych powiekach i półkolistych łukach brwiowych, pełnych ustach z wydrążonymi kącikami. Włosy opadające na plecy rzeźbione są w grube, falowane i zmierzwione pukle. Postacie ubrane są w tuniki przepasane w talii, przykrywające jedno ramię szerokim rękawem, odsłaniające część torsu i drugą rękę oraz w płaszcze zawinięte w partii ud. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna, szaty pozłacane.
rzeźba

Dwa anioły

Zdjęcie nr 1: Rzeźby pełne, przedstawiające anioły. Figury ustawione frontalnie, z jedną nogą wysuniętą do przodu, jedną ręką wyciągniętą w górę, a drugą wskazującą na tabernakulum. Twarze owalne, młodzieńcze, małe i lekko rozchylone usta, nosy długie, włosy średniej długości i jasne, opadające na ramiona. Anioły ubrane są w suknię spodnią, odsłaniającą jedną nogę oraz szatę wierzchnią, przewiązaną w pasie. Skrzydła mają rozłożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, skrzydła i detale złocone.
rzeźba

Dwa anioły

Zdjęcie nr 1: Rzeźby ścięte z tyłu, ukazujące dwa putta z girlandami w dłoniach, ustawione przeciwstawnie. Aniołki ukazane w pozycji półsiedzącej, z jedną ręką uniesioną wysoko do góry, w której trzymają girlandy z róż, drugą je podtrzymują. Twarze pełne o dużych ustach, małych i zadartych noskach, dużych oczach. Włosy średniej długości, jasne, zawinięte w pokaźne loki, zasłaniające uszy. Przez biodra są przepasane złotą tkaniną. Skrzydełka srebrzone, rozpostarte na boki. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, tkanina i atrybuty złocone, skrzydła srebrzone.
rzeźba

Dwa anioły

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Dwa konfesjonały", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/dwa-konfesjonaly-3

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności