Projekt płyty wierzchniej nagrobka królowej Jadwigi
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie wydłużonego, stojącego prostokąta. W centrum namalowana wierzchnia płyta sarkofagu z figurą leżącej Jadwigi, z głową spoczywającą na wzorzystej poduszce z czterema chwostami, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy i nogami opartymi o leżącego psa. Twarz ma owalną, o zamkniętych oczach, długim nosie i małych ustach. Na głowie ma welon, o fałdach układających się kaskadowo po bokach oraz koronę otwartą. Ubrana jest w długą suknię, zasłaniającą stopy oraz płaszcz o dekoracyjnej lamówce i wzorze o motywie lilii heraldycznych, zapięty pod szyją broszą, układający się kaskadowo po bokach postaci. Całość malowana monochromatycznie. Malowana płyta obwiedziona niebieskim pasem z liliami heraldycznymi w narożach oraz żółtym napisem, na dwóch dłuższych bokach: „HEDVIGIS REGINA POLONIAE”, na krótszym boku u stóp: „N(ATUS) A(NNO) D(OMINI) 1371”, na krótszym boku u wezgłowia: „OB(ITUS) A(NNO) D(OMINI) 1399”. Obraz ujęty szeroką ramą dekorowaną profilowaniem, perełkowaniem, pasem z motywem lilii heraldycznych oraz czterema tarczami herbowymi w narożach: Orła, Pogoni, Andegawenów węgierskich, Podwójnego krzyża.
Zdjęcie nr 2: Obraz w formie wydłużonego, stojącego prostokąta. W centrum namalowana wierzchnia płyta sarkofagu z figurą leżącej Jadwigi, z głową spoczywającą na wzorzystej poduszce z czterema chwostami, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy i nogami opartymi o leżącego psa. Twarz ma owalną, o zamkniętych oczach, długim nosie i małych ustach. Na głowie ma welon, o fałdach układających się kaskadowo po bokach oraz koronę otwartą. Ubrana jest w długą suknię, zasłaniającą stopy oraz płaszcz o dekoracyjnej lamówce i wzorze o motywie lilii heraldycznych, zapięty pod szyją broszą, układający się kaskadowo po bokach postaci. Całość malowana monochromatycznie. Malowana płyta obwiedziona niebieskim pasem z liliami heraldycznymi w narożach oraz żółtym napisem, na dwóch dłuższych bokach: „HEDVIGIS REGINA POLONIAE”, na krótszym boku u stóp: „N(ATUS) A(NNO) D(OMINI) 1371”, na krótszym boku u wezgłowia: „OB(ITUS) A(NNO) D(OMINI) 1399”. Obraz ujęty szeroką ramą dekorowaną profilowaniem, perełkowaniem, pasem z motywem lilii heraldycznych oraz czterema tarczami herbowymi w narożach: Orła, Pogoni, Andegawenów węgierskich, Podwójnego krzyża.

Projekt płyty wierzchniej nagrobka królowej Jadwigi

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
Kraków
Gmina
Kraków
Miejscowość
Kraków
Tagi
nagrobek sztuka XIX wieku
Miejsce przechowywania
Pałac biskupi
Identyfikator
DZIELO/20010
Kategoria
obraz
Ilość
1
Czas powstania
około 1900 roku
Technika i materiał
olej na płótnie; drewno, techniki stolarskie i rzeźbiarskie, złocenie, polichromowanie
Wymiary podstawowe
szerokość – 59 cm
wysokość – 124 cm
Inne wymiary – Odwrocie: ok. 94 cm x 33 cm
Wymiary szczegółowe
Wysokość bez ramy – 97 cm
Szerokość bez ramy – 35 cm
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne 4.0

Dzieje zabytku

Projekt wierzchniej płyty nagrobka królowej Jadwigi został wykonany przez Antoniego Madeyskiego około 1900 roku.

Opis

Obraz w formie wydłużonego, stojącego prostokąta. W centrum namalowana wierzchnia płyta sarkofagu z figurą leżącej Jadwigi, z głową spoczywającą na wzorzystej poduszce z czterema chwostami, z dłońmi złożonymi w geście modlitwy i nogami opartymi o leżącego psa. Twarz ma owalną, o zamkniętych oczach, długim nosie i małych ustach. Na głowie ma welon, o fałdach układających się kaskadowo po bokach oraz koronę otwartą. Ubrana jest w długą suknię, zasłaniającą stopy oraz płaszcz o dekoracyjnej lamówce i wzorze o motywie lilii heraldycznych, zapięty pod szyją broszą, układający się kaskadowo po bokach postaci. Całość malowana monochromatycznie. Malowana płyta obwiedziona niebieskim pasem z liliami heraldycznymi w narożach oraz żółtym napisem, na dwóch dłuższych bokach: „HEDVIGIS REGINA POLONIAE”, na krótszym boku u stóp: „N(ATUS) A(NNO) D(OMINI) 1371”, na krótszym boku u wezgłowia: „OB(ITUS) A(NNO) D(OMINI) 1399”. Obraz ujęty szeroką ramą dekorowaną profilowaniem, perełkowaniem, pasem z motywem lilii heraldycznych oraz czterema tarczami herbowymi w narożach: Orła, Pogoni, Andegawenów węgierskich, Podwójnego krzyża.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia, przetarcia złoceń ramy.

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Jadwiga św. Andegaweńska
Jadwiga św. Andegaweńska

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Jest to ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony. Balustrada na planie półkola, ustawiona na profilowanym cokole, zamknięta silnie wysuniętym gzymsem podtrzymywanym przez pilaster. Ścianka dekorowana płycinami w kształcie leżącego prostokąta po lewej stronie oraz w kształcie stojącego prostokąta po prawej, ozdobione rzeźbionym rocaille’m w polu; schody wąskie, jednobiegowe, połączone ze stojącymi w prezbiterium drewnianymi stallami. Kosz w kształcie serca, wybrzuszonego w górnej części. U spodu podwieszony anioł z rękami wyciągniętymi do góry i ugiętymi w kolanach nogami, w pasie przewiązany złotą tkaniną, silnie drapowaną. W górnej części kosza, pośrodku, uskrzydlona główka aniołka, skierowana na wprost. Twarz owalna o pulchnych policzkach, z wyraźnie zaznaczonym podbródkiem, usta delikatnie otwarte, nos spiczasty, oczy skierowane ku górze; włosy średniej długości, ciemnobrązowe z loczkiem na czubku głowy. Powierzchnia kosza pokryta płaskorzeźbioną dekoracją rocaille’ową. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, flankowany dwoma pilastrami, podtrzymującymi przerywany, odwrócony, wolutowy przyczółek. W polu wpisany duży, łaciński krzyż o rozszerzających się ramionach, wysunięty poza boki zaplecka. Pilastry od wewnątrz zdobione są pasem gęstej dekoracji rocaille’owej. Nad amboną zawieszona jest gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii, utworzonej z wiązek promieni o nierównej długości. Na promieniach umieszczone są cztery uskrzydlone główki aniołków. Struktura srebrzona, dekoracja ornamentalna złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba niemal pełnoplastyczna, ścięta. Stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na lewej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami ugiętymi w łokciach na wysokości pasa i głową przechyloną w prawo. Owalna, wydłużona twarz o pełnych policzkach, długim nosie, wąskich ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, zakrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą prawe udo i część lewej łydki oraz zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Forma niemal pełnoplastyczna i ścięta. Rzeźba stoi na konsoli małżowinowo chrząstkowej w lekkim kontrapoście z ciężarem ciała opartym na prawej nodze, ukazana jest frontalnie z wysuniętymi do przodu rękami, prawa uniesiona na wysokości głowy i znacznie odsunięta od tułowia, lewa lekko ugięta w łokciu na wysokości pasa. Głowa przechylona w lewo. Okrągła twarz o pełnych policzkach i małym podbródku, długim nosie, wąskich, drobnych ustach i szeroko otwartych oczach, włosy krótkie faliste, rozwiane, nieznacznie odkrywające uszy. Rzeźba ubrana jest w tunikę z podwiniętymi rękawami, przepasaną na biodrze, odsłaniającą lewe udo oraz w zarzucony na lewe ramię płaszcz z połą zarzuconą na prawe udo. Szaty modelowane ostrymi krawędziami, z podwiniętą dolną częścią płaszcza.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz
Adoracja Dzieciątka
Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz
Adorujące anioły
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem w formie jednobiegowych schodów. Kosz na planie ściętego ośmioboku, z podwieszeniem w formie spłaszczonego, ośmiobocznego wałka, zakończonego szyszką. Kosz na wysokim cokole, ścianki wydzielone pilastrami dekorowanymi muszlami i zwisami kwiatowymi, dźwigającymi pełne belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet, dekorowanym ornamentem roślinnym. W polu ścianek nisze z konchami i figurami czterech ewangelistów, stojącymi na wspornikach. Balustrada schodów pełna, dekorowana płycinami wypełnionymi akantem, zakończona filarem z wazonem. Zaplecek zakończony gzymsem, ujęty uszami utworzonymi z suchego akantu. W polu płycina w formie stojącego prostokąta o wklęsłych narożach, w niej nisza z konchą, na tle której na wsporniku ustawiona figura Chrystusa. Baldachim na planie ściętego ośmioboku, w formie belkowania, wyłamanego na narożach. Na nim, na niskiej podstawie osiem kabłąków dekorowanych cokolikami z wazonami, podtrzymujących spłaszczoną kulę, na której stoi figura anioła z banderolą z napisem „KTO WAS SŁUCHA MNIE SŁUCHA”. Na podniebieniu baldachimu rzeźba gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze zielonym, ze złoconymi profilami i ornamentyką. Figura anioła ukazana frontalnie, w kontrapoście, z głową skierowaną w lewo, obiema rękami trzyma banderolę. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, rozwianymi włosami. Anioł ubrany jest w długą, silnie drapowaną, złoconą tunikę, przepasaną w talii, odsłaniającą prawe ramię oraz obie nogi. Skrzydła ma złożone po bokach postaci. Figura Chrystusa ukazana frontalnie, w kontrapoście, prawą rękę unosi w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma jabłko królewskie. Twarz ma szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową brodą i włosami sięgającymi ramion. Chrystus ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Figura św. Jana ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę wyciąga do przodu, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązowymi włosami sięgającymi ramion. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o czerwonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię, zawieszony na taśmie z przodu postaci. Figura św. Łukasza ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, prawą rękę unosi na tle piersi, lewą podtrzymuje otwartą księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną brązową długą brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, przerzucony diagonalnie przez lewe ramię. Przy prawej nodze świętego głowa wołu. Figura św. Marka ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, z głową zwróconą w lewo, prawą rękę wyciąga w bok, lewą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną gęstą, brązową brodą i krótkimi, kręconymi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz o jasnozielonej podszewce, zarzucony na ramiona i zawiązany z przodu. Przy lewej nodze postaci głowa lwa. Figura św. Mateusza ukazana frontalnie, w kontrapoście, lewą rękę wyciąga w bok, prawą przytrzymuje przy boku księgę. Twarz ma owalną, o migdałowatych oczach, dużym nosie i wąskich ustach, okoloną długą, brązową brodą i krótkimi włosami. Święty ubrany jest w przylegającą do ciała, złoconą tunikę, przepasaną w talii szarfą oraz złocony płaszcz o zielonej podszewce, zarzucony na ramiona i opadający po bokach. Przed świętym figurka aniołka trzymającego miskę.
ambona
Ambona

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica wkomponowana w wysoką i szeroką niszę w północnej ścianie pierwszego przęsła prezbiterium, ujętą wykonanymi z drewna cokołami i kanelowanymi półkolumnami o kompozytowych kapitelach z impostami, między którymi profilowana arkada z Okiem Opatrzności w kluczu. Nisza pokryta polichromią ukazującą Chrzest Chrystusa w Jordanie. Podstawa na rzucie ośmioboku, profilowana i fazowana w górnej części. Założony na rzucie ośmioboku cokół stanowi podstawę trzonu na rzucie koła, o części środkowej w typie gruszkowatym, zwieńczonego ośmioboczną płytą podpierającą rozłożystą czarę o powierzchni imitującej puklowanie. Czarę wieńczy pokrywa w kształcie dzwonu o gęsto profilowanej powierzchni, zwieńczonego kulą z krzyżem. Na dwóch bokach cokołu chrzcielnicy inskrypcja „FR(ANCISZEK) TUMIDALSKI / majst(er) kamien(iarski) / DĘBNIK KRZESZOWICE / 1900”.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta w formie leżącego prostokąta. W jej polu złocona inskrypcja: „Tu spoczywa / JAN KANTY KEMPNER / WŁAŚCICIEL DÓBR ZIEMSKICH / ŻOŁNIERZ B. WOJSK POLSKICH / przeżywszy lat 85 +17/I 1900. Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie!”
płyta nagrobna
Epitafium Jana Kantego Kempnera
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, składająca się z kosza, zaplecka i baldachimu, z dostępem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, ścianki dekorowane płycinami wydzielonymi przez półkolumny o kapitelach z dekoracją kwiatową na wielobocznych postumentach podtrzymujących belkowanie, którego wysuniety gzyms stanowi parapet. W polach blendy z płaskorzeźbionymi przedstawieniami czterech ewangelistów. Każdy z nich został ukazany całopostaciowo, w długiej szacie, z księgą lub zwojem w ręce i w towarzystwie symbolu apokaliptycznego. W przyłuczach blend ostrokrzew. Kosz z podwieszeniem z guzów, oparty na ośmiobocznym filarze zwieńczonym pierścieniem z dekoracją w formie rozet, ustawiony na profilowanym cokole. Balustrada dekorowana ostrołukowymi blendami. Zaplecek w kształcie wydłużonego stojącego prostokąta, półokrągły. Dekorowany płyciną z parą blend i czworoliściem z krzyżem równoramiennym. Baldachim ośmioboczny, zwieńczony ażurową wieżyczką z wimpergami, wspartą czterema przyporami, dekorowaną pinaklami, żabkami i astwerkiem; zwieńczoną pinaklem z krzyżem. Na podniebiu płaskorzeźbione przedstawienie gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Całość struktury w odcieniu ciemnego drewna, profile i detale niebieskie i czerwone, reszta profilów, wnęki blend z płaskorzeźbami i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z wejściem schodami od strony prezbiterium. Kosz na planie ośmioboku ze ściankami wydzielonymi pilastrami z prostokątnymi płycinami na trzonach. Pola ścianek wypełniają płyciny w formie stojącego prostokąta o ściętych narożach. Ujęty dołem wybrzuszonym architrawem parapet jest w formie niepełnego belkowania z gzymsem wyłamującym się nad pilastrami. U spodu kosza podwieszenie ujęte czterema wolutami, zakończone dekoracyjną szyszką w formie kiści winogrona. Schody są jednobiegowe z balustradą w formie ścianki wypełnionej romboidalną płyciną o ściętych narożach, ujętej na końcu kolumną o lekko wybrzuszonym trzonie, zwieńczoną niewielkim gazonem. Zaplecek wypełnia płycina w kształcie stojącego prostokąta. Baldachim na rzucie czworoboku o ściętych narożach, który u podstawy obiega wyłamujące się na narożach belkowanie, wieńczy forma czterech spływów wolutowych zakomponowanych naprzemiennie z trzema ażurowymi kartuszami w formie racaille'ów. Strukturę kosza zdobią motywy rozet w płycinach ścianek i gałązek z rozetkami w płycinach pilastrów. Trzon kolumny balustrady oplata wić winnej latorośli. Płycinę zaplecka wypełnia polichromowany motyw tablic z przykazaniami Bożymi ujętych płaskorzeźbionym motywem liści akantu z parą kampanuli, w narożach jest para uskrzydlonych główek anielskich. Po bokach znajduje się para rozet i podwieszeń w formie ulistnionych gałązek z małymi rozetkami. Zaplecek ujmuje para ażurowych, ornamentalnych uszaków. Podniebie baldachimu wypełnia płaskorzeźbiony motyw gołębicy Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Szczyt baldachimu jest w formie figury baranka paschalnego stojącego na zamkniętej księdze z siedmioma pieczęciami na podstawie z obłoków i ujętego półkolistą glorią promienistą. Struktura ambony utrzymana jest w odcieniach brązu, detal architektoniczny i ornamentyka są złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Stopa chrzcielnicy w formie ośmiobocznego, profilowanego cokołu. Trzon ośmioboczny, zwieńczony pierścieniem dekorowanym złoconymi rozetami. Czara ośmioboczna, ścianki zdobione parami blend, z ażurowymi arkadkami u spodu. Pokrywa na planie ośmioboku, zwężająca się ku górze, ze ściankami dekorowanymi płycinami w formie trójliścia, zwieńczona cokołem z rzeźbioną sceną Chrztu Chrystusa. Po lewej stronie Chrystus w kontrapoście, z wykrokiem na prawą nogę, z rękami zbliżonymi do siebie (brak dłoni), pochyla nieznacznie głowę. Jest owinięty w czerwony, obszerny płaszcz z zielonym podbiciem i złotą lamówką, który przykrywa jego biodra i nogi. Ma pociągłą twarz, o małych oczach, wąskim nosie i ustach, wąsy, brodę, która dzieli się w dwa pukle i falowane włosy opadające na kark. Nie widać mu stóp, które są zanurzone w wodzie. Z jego lewej strony na fragmencie podłoża stoi św. Jan Chrzciciel, który opiera lewą rękę na kiju a prawą unosi ponad głową Chrystusa muszlę. Ma owalną twarz o podobnym do Chrystusa wyrazie i wywijające się włosy opadające na kark. Jest ubrany w tunikę z futra, a na nią ma zarzucony szary płaszcz z pomarańczowym podbiciem. Struktura w odcieniu ciemnego drewna, profile szare, niebieskie i czerwone, inne profile i ornamenty złocone.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Epitafium w formie aediculi, flankowane przez kanelowane pilastry z jońskimi kapitelami. Powyżej pełne belkowanie z wysokim fryzem, gzymsem ozdobionym kostkowaniem i przerwanym przyczółkiem w kształcie luku nadwieszonego, z krzyżem łacińskim pośrodku. W polu medalion z płaskorzeźbionym portretem zmarłego, otoczony tasiemkami i liśćmi laurowymi oraz dębowymi. Poniżej, w kartuszu, inskrypcja: "ALFRED OBALIŃSKI / PROF(ESOR) CHIRUR(GII) UNIW(ERSYTETU) JAGIELL(OŃSKIEGO) / * 15. GRUDNIA 1843. W BRZEŻANACH / † 18 LIPCA 1898 W KRAKOWIE. / Ku wiecznej pamięci / kamień ten położyli koledzy / Tow(arzystwa) Lek(arskiego) Krakowskiego / i Prof(esorowie) Uniwersytetu".
płyta nagrobna
Epitafium Alfreda Obalińskiego

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Kamienna tablica epitafijna w kształcie stojącego prostokąta z inskrypcją „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / MICHALINA Z KOCZOROWSKICH DOBRZYCKA / * W KS(IĘSTWIE) POZNAŃSKIEM / WŁAŚCICIELKA BOLECHOWIC / PRZEŻYWSZY LAT 66 / + 12/1 1874. / SIOSTRZENICA JEJ / JADWIGA Z SZULCÓW MORO / STANISŁAWOWA OŻEGALSKA / * W KORNATACH W KS(IĘSTWIE) POZNAŃSKIEM / WŁAŚCICIELKA BOLECHOWIC / + 28/1 1906. / Błogosławieni umarli którzy w Panu / umierają – Obj. 14 13. / Najlepszej Babce – najukochańszej Matce / wnuki i synowie – w dowód wdzięczności / i miłości tę tablicę kładą / Wieczne odpoczywanie racz Im dać Panie”.
płyta nagrobna

Epitafium Michaliny z Koczorowskich Dobrzyckiej i Jadwigi z Szulców Moro (Stanisławowej Ożegalskiej).

Zdjęcie nr 1: Feretron tworzy dwustronne pole obrazowe w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte w profilowaną ramę, ujęte z trzech stron ornamentalnym, płaskorzeźbionym obramieniem utowrzonym z winnej latorośli. Obramieni na górnej ramie flankuje owalny medalion z monogramem maryjnym na awersie i chrystogramem "IHS" na rewersie. Całość przymocowana jest do prostopadłościennego, wydłużonego i profilowanego postumentu przeprutego po bokach otworami na drążki do noszenia. Pomiędzy nimi umiejscowiono niewielki ornament roślinny. Na awersie umieszczono obraz w kształcie stojącego prostokąta z wyobrażeniem Marii jako Królowej Nieba. W centrum kompozycji przedstawiono frontalnie stojącą na brązowobiałych obłokach Matkę Boską z rozłożonymi rękami. Madonna w prawej ręce trzyma berło, a w lewej wielokwietną gałązkę. Matka Boża lekko pochylając głowę w lewo ma owalną twarz o rumianych policzkach, wydatny nos i pełne usta. Jej głowę otaczają długie, ciemne włosy spływające na ramiona. Na głowie ortoczonej fantazyjnym nimbem ma złotą, zamkniętą koronę. Ubrana jest w długą suknię przewiązaną w talii oraz równomiernie opadający na jej ramiona spięty pod szyją płaszcz. Elementy stroju Marii przykrywa srebrzona i złocona sukieka wotywna. Po obu jej stronach ukazano jedną nad drugą rodzielone postzacią Madonny trzy pary muzykujących aniołków. Górna para w zielonych tunikach gra na flecie i trąbce. Środkowa w czerwono-różowych szatach gra na skrzypcach i kontrabasie, a ostania w niebiesakich tunikach na trąbkach. Dolną cześć kompozycji flankują kanelowane pilastry z korynckimi kapitelami. Na ich tle na postumentach z prawej strony przedstawiono w całej postaci stojacego św. Piotra w niebieskiej tunice i ochrowym płaszczu z kluczami w ręce, a z lewej św. Pawła Apostoła w zielonej tunice i czerwonym płaszczu z mieczem w lewej ręce. Na postumentach widnieją podpisy: "Ś[więty] Piotr" i "Ś[więty] Paweł". Na głowicach pilastrów z prawej strony wyobrażono w różowej tunice św. Michała Archanioła z wagą w rece, a z prawej Archanioła Gabriela w czerwono-niebiskich szatach z krzyżem i lilią w dłoniach. Ponad Marią przedatwiono na jasnoochrowym tle Trójcę Świętą siedzącą na obłokach. Z prawej strony ukazano frontalnie ujętego Boga Ojca wyobrażonego jako siwobrodego starca o bujnych siwych włosach. W prawej ręce trzyma złote berło, lewą zaś wyciąga przed siebie. Bóg Ojciec lewą nogę ugiętą w kolanie wspiera o obłoki. Jego twarz charakteryzuje jasna karnacja, szeroko otwarte oczy, wydatny nos i usta. Wokół głowy widać trójkąt. Ubrany jest w bladoniebieską tunikę i zielony płaszcz lamowany perełkami. Naprzeciw Boga Ojca z lewej strony siedzi Chrystus, który ma nieznacznie skrzyżowane nogi. Zbawiciel trzymający oburącz na wysokości ramienia drewniany krzyż, został przedstawiony w trzech czwartych w prawo. Jest to dojrzały mężczyzna o pociągłej twarzy okolonej brązowymi, długimi włosami spływającymi na ramiona oraz brodą. Ma jasną karnację, prosty nos i wydatne usta. Nagi tors okrywa czerwony płaszcz odsłaniający stopy. Na dłoniach i stopach widoczne są rany po gwoździach. Głowę Jezusa okala fantazyjny nimb. Powyżej obu postaci unosi się widziana z profilu gołębica Ducha Świętego w promienistym otoku. Na rewersie umieszczono czworoboczny obraz w kształcie stojacego prostokąta z przedsatwieniem Marii jako Królowej Aniołów. W centrum kompozycji na tle obłoków w otoczeniu aniołów ukazano stojącą frontalnie Marię trzymającą obiema rękami na lewym przedramieniu Małego Jezusa. Maria ma lekko pochyloną głowę w prawo z owalną twarzą, jasną karnacją oraz drobnym nosem i ustami. Ubrana jest w maforion i suknię, które w całości pokrywa srebrzona sukienka wotywna. Dzieciątko ma rozłożone obie rączki. Ma owalną twarz o jasnej karnacji drobny nos i usta. Ubrane jest w tunikę przykrytą srebrzoną sukienka wotywną odsłaniającą częściowo skrzyżowane nogi. Wokół Madonny ukazano siedem igrajacych na tle obłoków aniołów w róznokolorowych tunikach trzymający girlandę z różnokolorowych róż.
feretron

feretron z obrazami Matki Boskiej Królowej Nieba i Matki Boskiej Królowej Aniołów

Zdjęcie nr 1: Płyta w formie wydłużonego stojącego prostokąta. Przymocowana do ściany dwiema ślubami o dekoracyjnych łbach w formie rozet, zamocowanymi przy krótszych bokach. W polu złocona inskrypcja: „KAZIMIERZ Z ŻELECHOWA / ŻELECHOWSKI / SODALIS MARIANUS / *1861 + 5/8 1919 / JADWIGA Z KEMPNERÓW /ŻELECHOWSKA / WŁAŚCICIELKA ŁĘTOWNI / *1876 + 20/5 1920 / PROSZĄ o ZDROWAŚ MARYA!”.
płyta nagrobna

Epitafium Kazimierza i Jadwigi z Kempnerów Żelechowskich

Zdjęcie nr 1: Pole obrazowe w formie stojącego prostokąta, ujęte profilowaną ramą oraz flankowane konsolami z podwieszonymi kampanulami przechodzącymi w spływy wolutowe stanowiące podstawę. Ramę wieńczy ornamentalny szczyt z akantu z owalnym kartuszem. Obraz na podstawie w formie profilowanego, zwężającego się ku górze cokołu, ujętego po bokach spływami wolutowymi, dekorowana fragmentami stylizowanej muszli, z dwoma otworami na drążki. Na awersie obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem i klęczącymi wiernymi. W centrum Maria stojąca na globie i sierpie księżyca, ukazana frontalnie, z głową skierowaną w lewo. Prawą ręką podtrzymuje Dzieciątko, lewą wyciąga w bok, trzymając pasek. Ubrana jest w różową suknię, przepasaną w talii, niebieski płaszcz przerzucony przez prawe ramię i zawinięty z przodu postaci, na głowie ma biały welon. Dzieciątko w pozycji siedzącej, zwrócone w trzech czwartych w lewo, przechylone w prawo, lewą ręką obejmuje Matkę, prawą wyciąga, w dłoni trzyma pasek. Ukazane jaki niemal nagie, przewiązane białą pieluszką. Po lewej stronie Marii klęczy kobieta, zwrócona w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową. Prawą wyciągniętą w górę ręką trzyma pasek, w lewej opuszczonej trzyma różaniec. Ubrana jest w białą koszulę, zielony gorset, czerwoną spódnicę z białą zapaską, na głowie ma biały czepek, na ramiona narzuconą białą chustę. Po prawej stronie Marii klęczy mężczyzna, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z uniesioną głową. W lewej wyciągniętej w górę ręce trzyma pasek, w prawej ugiętej trzyma różaniec. Ma szczupłą twarz, krótkie, podgolone włosy oraz wąsy. Ubrany jest w niebieska sukmanę, przepasaną brązowym pasem, na nogach ma wysokie buty. Postacie ukazane na tle pejzażu z zachmurzonym niebem, rozjaśnionym wokół postaci Marii. Na rewersie całopostaciowe przestawienia św. Jadwigi i św. Floriana. W lewej części obrazu św. Jadwiga ukazana frontalnie, w kontrapoście, przechylona w lewo, obiema rekami podtrzymuje krucyfiks. Twarz ma pociągłą, o małych oczach, prostym nosie i pełnych ustach. Ubrana jest w czerwona suknię spodnią i jasnoniebieską suknię wierzchnią, przepasaną w talii. Na ramiona ma narzucony jasnobrązowy płaszcz z gronostajowa pelerynką, na głowie ma biały welon i zamkniętą koronę. W prawej części obrazu ukazany św. Florian, zwrócony w trzech czwartych w prawo, lekko pochylony, wlewej ręce trzyma drzewce chorągwi, w prawej wiaderko, z którego wylewa wodę na stojący poniżej palące się budynki. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, garbatym nosie i małych ustach, okoloną krótkimi, brązowymi włosami i brodą. Ubrany jest w zieloną tunikę i zbroję, przez prawe ramię ma przerzucony jasnopomarańczowy płaszcz, na głowie ma hełm z pióropuszem. Postacie ukazane na tle pejzażu z zachmurzonym niebem, rozjaśnionym pośrodku.
feretron

Feretron z obrazami Matki Boskiej Pocieszenia oraz św. Jadwigi i św. Floriana

Zdjęcie nr 1: Fragment dekoracji wieńczącej nagrobek Joachima Lubomirskiego. W centrum kartusz z godłem herbu Drużyna zdobiony perełkowaniem i ornamentem rollwerkowym. Flankują go spływy wolutowe uzupełnione wstążkami.
detal architektoniczny

Fragment nagrobka Joachima Lubomirskiego

Zdjęcie nr 1: Tablica w kształcie leżącego prostokąta z inskrypcją „HVC AGEQ(VE) TRA(N)SIS OCVLOS DEFLECTE VIATOR / DVQ LECAS ALIQVOT CAR(M)INA FIGE PEDE / ECCE TIBI TVVLVS CVIVS TEGAT OSSA ROGABIS / MOX T(AME)N AVDITO NO(M)I(N)E MAEST VS ERIS / IOACHIM LVBOMIRIVS HIC IACET NO(M)I(N)E CLARO / P(RE)SIDIVM G(E)N(T)IS SPESQ(VE) DECVSQ(VE) SVI / HOC NEQ(VE) MAIORES BELLIQ(VE) TOGAEQ(VE) TROPHAE IS / ILLA DVCQ(VE) G(E)N(E)TRIX CLARA POLONIA TVLIT / MVLTA VIRI VIRTVS FVIT ET PROVDE(N)TIA MVLTA / CO(N)STA(N)TER VIVVS IVSTITIAM COLVIT / CORPORIS EXVVIAS CI(N)ERESQ(VE) HIC ILLE RELIQ(VI)T / S(E)PV(LTI)S AETEREI VIVT IN ARCE POLI / OBIIT ANNO M D LXXI MENSE FEBRVA/RIO DIE X IN ZERAVICZA”. Pole ujęte jest pilastrami z dekoracją.
nagrobek

Fragment nagrobka Joachima Lubomirskiego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Projekt płyty wierzchniej nagrobka królowej Jadwigi", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/projekt-plyty-wierzchniej-nagrobka-krolowej-jadwigi

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności