Jan Chrzciciel był synem Zachariasza i Elżbiety, krewnej Najświętszej Marii Panny. Urodził się pół roku przed Jezusem. W młodości wyprowadzony przez anioła na pustynię i obdarowany zwierzęcą skórą żył jak pustelnik, a ukończywszy 30 lat, powrócił nad Jordan. Został kaznodzieją głoszącym nadejście Mesjasza i chrzcicielem – ochrzcił również Jezusa. To wydarzenie stało się popularnym tematem przedstawień w sztuce chrześcijańskiej. Nawiązują do niego atrybuty, z którymi bywa przedstawiany: naczynie na wodę chrzcielną i muszla. Jan Chrzciciel naraził się królowi Herodowi, wypominając mu jego nieślubny związek z Herodiadą. Został ścięty w 32 roku w położonej nad Morzem Martwym twierdzy Macheront na prośbę Salome, córki Herodiady, która została podjudzona przez matkę. Przedstawienia głowy na misie nawiązują do śmierci ściętego. W sztukach plastycznych Jan Chrzciciel, jeden z najpowszechniej występujących świętych, zgodnie z tradycyjną konwencją ikonograficzną ukazywany jest jako szczupły mężczyzna z bujnym zarostem, w szacie ze skóry oraz boso. Co ważne, u jego stóp często leży baranek będący nawiązaniem do słów, które święty miał wypowiedzieć: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata” (J 1, 29), a które odnosiły się do Chrystusa.
Agata Felczyńska, "Jan Chrzciciel św. ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/ludzie/jan-chrzciciel-sw