Sakralne Dziedzictwo Małopolski

Dzieje zabytku

Dzieje zabytku nie są znane, figura została prawdopodobnie wykonana z przeznaczeniem do ołtarza.

Opis

Figura pełna na cokole przedstawiająca św. Jana Chrzciciela. Święty stoi frontalnie, w lekkim kontrapoście, z lewą nogą wysuniętą do przodu; spogląda przed siebie, lekko w dół. Ma owalną twarz, małe oczy, wąski nos i niewielkie usta; twarz otacza ciemny zarost i ciemne, falowane włosy. Prawą ręką przytrzymuje kij, wokół którego owija się banderola z napisem „ECCE AGNUS DEI”, lewą wskazuje na leżącego obok jego prawej stopy niewielkiego baranka. Ubrany jest w przepasaną w pasie suknię ze skóry oraz czerwony, podbity niebieskim materiałem, spięty pod szyją płaszcz lamowany złotą taśmą zdobioną motywami roślinnymi.
Na cokole napis „Ioannes Bapt(ista)”.

Zarys problematyki artystycznej

Jan Chrzciciel, jeden z powszechniej przedstawianych świętych, ukazany został zgodnie z tradycyjną konwencją ikonograficzną: szczupły, z bujnym zarostem, w szacie ze skóry oraz boso. Co ważne, u jego stóp leży baranek będący nawiązaniem do słów, które święty miał wypowiedzieć: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata” (J 1, 29), a które odnosiły się do Chrystusa. Jan w młodości wyprowadzony przez anioła na pustynię i obdarowany zwierzęcą skórą żył jak pustelnik, ukończywszy 30 lat został kaznodzieją i chrzcicielem – ochrzcił również Jezusa. To wydarzenie stało się popularnym tematem przedstawień w sztuce chrześcijańskiej.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Widoczne ubytki w polichromii cokołu, uszkodzenia palców u lewej stopy.

Literatura

Janicka-Krzywda Urszula, Patron-atrybut-symbol, Poznań 1993, s. 46-47.
Żywoty świętych pańskich na wszystkie dnie roku podług najwiarygodniejszych źródeł wyjętych z dzieł ojców i doktorów kościoła św., oprac. wg O. Bitschnaua, Mikołów-Warszawa, 1905, s. 566-569.

Streszczenie

Nieznane jest autorstwo dwudziestowiecznej figury świętego Jana Chrzciciela, stanowiącej jedną z czterech rzeźb tego samego pochodzenia znajdujących się w kościele. Watro zwrócić uwagę na leżącego u stóp świętego baranka będącego nawiązaniem do wypowiedzianych przez świętego Jana słów odnoszących się do Chrystusa: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata” (J 1, 29).