Rzeźba wydrążona z tyłu. Postać Jana Chrzciciela stojąca w kontrapoście z prawą nogą ugiętą, głowa zwrócona w trzech czwartych na lewo. Prawa ręka zgięta w łokciu uniesiona, lewa zgięta z dłonią na piersi. Twarz zakończona ostrym podbródkiem okolonym brodą, rozchylone usta, otwarte oczy, prosty nos, wąskie ciemne brwi, wyraźne rysy z podkreślonymi kośćmi policzkowymi. Na głowie brązowe włosy w postaci loków spływające na plecy. Na prawe ramię zarzucona skóra wielbłąda. Święty w biodrach przepasany tkaniną przewieszoną przez sznur o wyraźnych, obfitych fałdowaniach. Sylwetka z poprawnie i wyraźnie zaznaczoną muskulaturą. Święty trzyma w ręku długi krzyż, a przy nogach leży baranek. Szaty i krzyż złocone, polichromia partii ciała naturalistyczna, figura baranka srebrzona.
Architektoniczna nastawa ołtarza jest dziełem o wysokich walorach artystycznych. Najbliższe jej są nastawy w kościele Kanoników laterańskich w Mstowie i w kościele w Świętej Annie koło Przyrowa, które wykonał Ludwik Ladislaw. Ten opawski snycerz, rozpoczynający swoją karierę w kościele Misjonarzy na Skałce, będący także wykonawcą partii rzeźbiarskiej ołtarza głównego w kolegiaciem w Sandomierzu, mógł być twórcą ołtarza w Morawicy.
Bardzo dobry, figura poddana renowacji w ostatnich latach.
Architektoniczna nastawa ołtarza jest dziełem o wysokich walorach artystycznych. Powstała w połowie XVIII wieku. Jej twórcą mógł być opawski snycerz pracujący w Krakowie Ludwik Ladislaw.
Józef Skrabski, "Św. Jan Chrzciciel", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-chrzciciel-14