Figura św. Jana Chrzciciela powstała razem z ołtarzem w pierwszej ćwierci XVIII wieku.
Rzeźba ścięta z tyłu. Postać Jana Chrzciciela ukazana frontalnie, w wykroku. Prawa ręka ugięta i uniesiona, trzyma laskę zakończoną krzyżem, lewa ugięta i opuszczona, trzyma z przodu połę płaszcza. Święty ma kwadratową twarz, o migdałowatych oczach, małym nosie i ustach, okoloną krótką brodą oraz falowanymi, brązowymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w złoconą melotę, zawiązaną diagonalnie przez prawe ramię, odsłaniającą część wychudzonego torsu. Przy prawej nodze świętego srebrzony baranek. Polichromia ciała naturalistyczna.
Święty Jan Chrzciciel był synem kapłana Zachariasza i Elżbiety, krewnej Marii. Nauczał o nadejściu Zbawiciela i udzielał chrztu pokuty. Gdy zjawił się u niego Chrystus, rozpoznał w nim Baranka Bożego i udzielił mu chrztu w rzece Jordan. Święty został pojmany i ścięty na życzenie Salome, córki Herodiady.
W ikonografii św. Jan Chrzciciel przedstawiany jest w melocie, a więc wielbłądziej skórze, gdyż tak został opisany w Ewangelii: „Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder” (Mt 3, 4). Wynika to prawdopodobnie z tego, że prowadził życie pustelnicze. Jego atrybutem jest krzyż bądź laska nim zakończona, jak w omawianej figurze.
Dobry, zabrudzenia.
Figura św. Jana Chrzciciela powstała razem z ołtarzem w pierwszej ćwierci XVIII wieku. W ikonografii św. Jan Chrzciciel przedstawiany jest w melocie, a więc wielbłądziej skórze, jego atrybutem jest baranek.
Paulina Kluz, "Św. Jan Chrzciciel", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-jan-chrzciciel-16