Św. Paweł
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą lewą nogą oraz pochyloną głową. Lewą rękę unosi wysoko, z wskazującym gestem dłoni, prawą wyciąga w dół, w dłoni trzyma srebrzony miecz, skierowany ostrzem w dół. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych, pełnych ustach. Okolona jest gęstą, skręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, falistymi włosami. Święty ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i silnie drapowaną, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz przewiązany przez prawe ramię i zawinięty na lewej nodze, na stopach ma złocone buty. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą lewą nogą oraz pochyloną głową. Lewą rękę unosi wysoko, z wskazującym gestem dłoni, prawą wyciąga w dół, w dłoni trzyma srebrzony miecz, skierowany ostrzem w dół. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych, pełnych ustach. Okolona jest gęstą, skręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, falistymi włosami. Święty ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i silnie drapowaną, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz przewiązany przez prawe ramię i zawinięty na lewej nodze, na stopach ma złocone buty. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 3: Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą lewą nogą oraz pochyloną głową. Lewą rękę unosi wysoko, z wskazującym gestem dłoni, prawą wyciąga w dół, w dłoni trzyma srebrzony miecz, skierowany ostrzem w dół. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych, pełnych ustach. Okolona jest gęstą, skręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, falistymi włosami. Święty ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i silnie drapowaną, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz przewiązany przez prawe ramię i zawinięty na lewej nodze, na stopach ma złocone buty. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 4: Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą lewą nogą oraz pochyloną głową. Lewą rękę unosi wysoko, z wskazującym gestem dłoni, prawą wyciąga w dół, w dłoni trzyma srebrzony miecz, skierowany ostrzem w dół. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych, pełnych ustach. Okolona jest gęstą, skręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, falistymi włosami. Święty ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i silnie drapowaną, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz przewiązany przez prawe ramię i zawinięty na lewej nodze, na stopach ma złocone buty. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 5: Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą lewą nogą oraz pochyloną głową. Lewą rękę unosi wysoko, z wskazującym gestem dłoni, prawą wyciąga w dół, w dłoni trzyma srebrzony miecz, skierowany ostrzem w dół. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych, pełnych ustach. Okolona jest gęstą, skręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, falistymi włosami. Święty ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i silnie drapowaną, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz przewiązany przez prawe ramię i zawinięty na lewej nodze, na stopach ma złocone buty. Polichromia ciała naturalistyczna.
Zdjęcie nr 6: Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą lewą nogą oraz pochyloną głową. Lewą rękę unosi wysoko, z wskazującym gestem dłoni, prawą wyciąga w dół, w dłoni trzyma srebrzony miecz, skierowany ostrzem w dół. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych, pełnych ustach. Okolona jest gęstą, skręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, falistymi włosami. Święty ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i silnie drapowaną, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz przewiązany przez prawe ramię i zawinięty na lewej nodze, na stopach ma złocone buty. Polichromia ciała naturalistyczna.

Św. Paweł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Mogilany
Miejscowość
Gaj
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Mogilany
Parafia
Parafia Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Tagi
rzeźba XVIII wieku
Miejsce przechowywania
prawa bramka ołtarza głównego
Identyfikator
DZIELO/01282
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1712 rok
Autor
Antoni Frączkiewicz
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Figury Apostołów Piotra i Pawła powstały razem z ołtarzem w 1712 roku. Mogły być wykonane przez Antoniego Frączkiewicza.

Opis

Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą lewą nogą oraz pochyloną głową. Lewą rękę unosi wysoko, z wskazującym gestem dłoni, prawą wyciąga w dół, w dłoni trzyma srebrzony miecz, skierowany ostrzem w dół. Twarz ma pociągłą, szczupłą, o migdałowatych oczach, dużym nosie i rozchylonych, pełnych ustach. Okolona jest gęstą, skręconą brodą opadającą na pierś oraz krótkimi, falistymi włosami. Święty ubrany jest w niebieską tunikę, przylegającą do ciała i silnie drapowaną, przepasaną w talii oraz złocony płaszcz przewiązany przez prawe ramię i zawinięty na lewej nodze, na stopach ma złocone buty. Polichromia ciała naturalistyczna.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Paweł pierwotnie nosił imię Szaweł i był gorliwym prześladowcą chrześcijan aż do czasu nawrócenia. Wówczas przyjął imię Paweł i rozpoczął działalność apostolską. Poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem, dlatego jest on jego atrybutem. Święci Piotr i Paweł często przedstawiani są razem. Uroczystość obu apostołów obchodzona jest wspólnie, gdyż w tradycji uznaje się, że zginęli w tym samym dniu. Jednocześnie przez swoje zasługi dla Kościoła obaj nazywani są „książętami apostołów”. Cechy formalne figury św. Pawła są zbliżone do dzieł tworzonych przez Antoniego Frączkiewicza. Układ ciała oraz sposób rzeźbienia twarzy i włosów można porównać do rzeźby tego samego świętego w ołtarzu głównym w kościele w Rakowie, której wykonanie przypisywane jest temu rzeźbiarzowi. Figura w Gaju pozbawiona jest jednak tak daleko idącej ekspresji, zwłaszcza w zakresie kształtowania szat i włosów. Omawiana rzeźba powstała w 1712 roku, co wskazuje na to, że może to być jedno z bardzo wczesnych dzieł artysty, dlatego pozbawiona jest jeszcze cech widocznych w jego późniejszej twórczości.

Streszczenie

Figury apostołów powstały razem z ołtarzem w 1712 roku. Najpewniej zostały wykonane w warsztacie Antoniego Frączkiewicza. Święty Paweł pierwotnie nosił imię Szaweł i był gorliwym prześladowcą chrześcijan aż do czasu nawrócenia. Poniósł śmierć męczeńską przez ścięcie mieczem, dlatego jest on jego atrybutem.

Bibliografia

Wiecheć Władysław, "Parafia Matki Bożej w Gaju", Kraków 2001

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Nastawa zbudowana na kamiennym, wysokim cokole, lekko wklęsła, ujęta zwielokrotnionymi pilastrami kompozytowymi o kanelowanych trzonach i zewnętrznymi, nieznacznie cofniętymi kolumnami, podtrzymującymi wyłamujące się nad nimi belkowanie. Po bokach karbowane taśmy z motywem liści akantu. W centrum obraz "Przemienienie Pańskie". Nad pilastrami klęczące na obłokach uskrzydlone, adorujące anioły. Zwieńczenie o łukowato wygiętej podstawie i wklęsłych nieznacznie bokach, zwieńczone wyłamanym ku górze gzymsem zakończonym po bokach wolutami. W zwieńczenie wkomponowana okazała gloria promienista, z figurą Boga Ojca siedzącego w chmurach, Gołębicą Ducha Świętego i ukazaną na tle gzymsu postacią Archanioła Michała, ukazanego w zbroi, płaszczu na ramionach i w hełmie na głowie z mieczem w prawej dłoni. Na belkowaniu okazały kartusz ujęty puklowaną wstęgą i zwieńczony muszlą, z malowanym na srebrnym tle napisem: "CHRISTO / TRANSFIGURATO / Hic est Filius meus dilectus / in quo mihi bene complacui / ipsum audite. / Matth: c. 77". Na ścianach prezbiterium, przed ołtarzem, na konsolach dwie figury św. Andrzej i św. Mateusz (?). Nastawa w całości złocona, partiami srebrzona (chmury, skrzydła aniołów, rama zwieńczenia, wstęga regencyjna po bokach), partie cokołu i fryzu z imitacją marmoryzacji.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Figura całopostaciowa, zwrócona frontalnie, w kontrapoście, delikatnie przechylona w prawo, z harfą w rękach wspartą na biodrze. Król Dawid jest ubrany w zbroję łuskową, z krótkimi piórami i płaszcz narzucony na ramiona, opadający na plecy z zawiniętym fragmentem na prawej nodze. Jego twarz jest owalna, nos niewielki, delikatnie zadarty, oczy małe, wpatrzone na wprost, brwi uniesione, usta pełne, rozchylone; okolona krótką brodą. Włosy krótkie, silnie skręcone w poszczególne pasma loków okalających twarz. Tkanina jego ubioru ekspresyjnie drapowana w płynne, miękkie fałdy, miejscami skręcona, z rozwianym fragmentem przy lewym boku. Na głowie Dawida korona otwarta. Pod kolanami zawiązane wstęgi, na stopach widoczne sandały.
rzeźba
Król Dawid
Zdjęcie nr 1: Figura zwrócona frontalnie, w wykroku, z wypchniętym lewym biodrem, obie ręce wyciągnięte w geście w przeciwną stronę, głowa skierowana w prawo, rzeźba w płynnym ruchu. Twarz owalna, o pełnych policzkach i delikatnych rysach. Nos niewielki, lekko zadarty, oczy małe wpatrzone na wprost, usta niewielki, pełne, rozchylone. Włosy krótkie, rzeźbione w pojedyncze, silnie skręcone pukle, ekspresyjnie rozwiane. Anioł jest ubrany w szatę sięgającą kolan, przewiązaną diagonalnie przez prawe ramię i oplatającą postać wokół z silnie drapowanym fragmentem zawijającym się na ramieniu oraz w partii nóg i marszczonym w obrębie torsu. Skrzydła duże, delikatnie rozchylone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone. Figura drugiego anioła zwrócona frontalnie, w kontrapoście i wykroku, o esowato wygiętej sylwetce, głowa skierowana w lewo, delikatnie uniesiona. Lewa ręka złożona na piersi, prawa ugięta, wyciągnięta przed siebie w geście. Twarz owalna, młodzieńcza o delikatnych rysach, niewielki, lekko zadarty nos, oczy małe zwrócone ku górze, usta niewielkie o pełnych wargach. Włosy półdługie, głęboko rzeźbione w pojedyncze, wijące się pasma, ekspresyjnie poruszone, opadające na kark. Anioł jest ubrany w marszczoną tunikę, ściśle przylegającą do ciała, odsłaniającą tors i nogi oraz płaszcz przewiązany przez lewe ramię, z fragmentem podtrzymywanym dłonią na piersi, dalej otaczający postać, opadający na tył, z zawiniętą z przodu postaci partią materiału. Tkanina miękko rzeźbiona w grube, ekspresyjnie kształtowane fałdy, płynnie otaczająca postać z wywiniętym fragmentem na prawym boku. Skrzydła duże, złożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednokondygnacyjna z glorią, jednoosiowa z bramkami, ustawiona na dwustrefowym cokole, na planie półowalu. Ołtarz kamienny, prostopadłościenny, z wcięciami na bocznych ściankach, zakończony profilowanym gzymsem; mensa kamienna. Na ściance frontowej namalowana scena Ostatniej Wieczerzy. Na ołtarzu ustawione drewniane tabernakulum obite blachą, w formie prostopadłościanu o wypukłych bokach, w narożach ujętego pilastrami o kanelowanych trzonach, dźwigającymi profilowany gzyms. Drzwiczki dwuskrzydłowe, w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęty ramą z przedstawieniem baranka stojącego na ołtarzu, z którego piersi wypływa krew do kielicha; w górnej części monogram IHS. Nastawa ujęta dwiema parami filarów ustawionych pod kątem, o kanelowanych trzonach, dekorowanych kampanulami, podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi, z silnie wysuniętym gzymsem. Fryz zdobiony ornamentem roślinnym, w jego centrum kartusz z napisem „SANCTVS”. Na belkowaniu fragmenty zdwojonego, półkolistego przyczółka, z siedzącymi puttami. Pole główne wypełnione wnęką w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Narodzenia Najświętszej Marii Panny. W przyłuczach dekoracja roślinna. Nastawa flankowana uszami utworzonymi z karbowanej wstęgi i ornamentu roślinnego. W miejscu zwieńczenia gołębica Ducha Świętego w otoku z obłoków i uskrzydlonych główek anielskich, w glorii promienistej. Bramki z drzwiczkami w formie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach ze ślimacznicami, ujęte grubą opaską, zwieńczone kluczem z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz fragmentem profilowanego gzymsu, który stanowi podstawę dla figur św. Anny i św. Joachima. Herb lewej bramki z syglami „M[atthaeus] F[ranciscus] K[alewski] / D[ecanus] S[antae] A[nnae] / C[uratus] Z[elenensis]”, herb prawej bramki z inskrypcją „A[NNO] D[OMINI] / 17/28”. Struktura w całości złocona, detale glorii srebrzone. Na odwrocie nastawy inskrypcja: „ODNOWIONO OŁTARZ ZA STARANIEM / KS(IĘDZA) JANA MICHALIKA. R(OKU) 1902.”
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu, ujęty po bokach ściankami zakończonymi spływami wolutowymi oraz pilastrami o kanelowanych trzonach i prostych kapitelach. Przedpiersie o linii wypukłej dekorowane prostokątną płyciną ujętą zdwojonymi pilastrami i zwieńczone profilowanym gzymsem. Siedzisko z pilastrami po bokach podtrzymującymi łukowato wygięty w osi, profilowany architraw, na którym zwieńczenie o wklęsłych bokach zakończone profilowanym gzymsem o wolutowych zakończeniach. Zaplecek gładki. Struktura malowana w kolorze brązowym.
konfesjonał
Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał na rzucie prostokąta z wklęsło-wypukłym frontem, lekko wklęsłymi zapleckami o ściankach ujętych spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami lekko wybrzuszonymi, ujęte pilastrami z wybrzuszonym i profilowanym gzymsem oraz półkolistym przyczółkiem z dwiema stykającymi się wolutami.
konfesjonał
Dwa konfesjonały

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Antoni Frączkiewicz
Zdjęcie nr 1 dla osoby: Paweł św.
Paweł św.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi od strony zakrystii. Kosz wieloboczny, na cokole, z podwieszeniem w postaci ośmiu kabłąków, zakończonych szyszką. Ścianki kosza wydzielone kolumienkami podtrzymującymi wyłamane na ich osi belkowanie z silnie wysuniętym gzymsem tworzącym parapet. W polach nisze z płaskorzeźbionymi przedstawieniami ewangelistów. Po prawej stronie do kosza dobudowany ćwierćkolisty podest z pełną balustradą. Zaplecek wąski, ujęty dwiema kolumienkami stojącymi na wspornikach, podtrzymującymi imposty, na których stoją wazoniki. W dolnej części płycina. W polu obraz w formie stojącego prostokąta, ujęty ramą zakończoną muszlą, z przedstawieniem Chrystusa w typie Salvator Mundi. Baldachim na planie ośmioboku, w formie belkowania, na którym ustawione są kabłąki, podtrzymujące figurę anioła grającego na trąbie. Na podniebiu baldachimu figura gołębicy Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze niebiesko-zielonym; kolumienki, profile i ornamentyka złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Figura anioła ukazana jest frontalnie, w kontrapoście, z uniesioną wysoko lewą ręką i dłonią w geście wskazującym oraz prawą ręką wysuniętą w bok. Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, małych, migdałowatych oczach, nosie i otwartych ustach, okoloną krótkimi, falowanymi włosami. Anioł ubrany jest w białą tunikę ze złoconą lamówką, odsłaniającą połowę klatki piersiowej i prawe ramię oraz złocony, obfity płaszcz otaczający postać, ekspresyjnie drapowany, opadający na ziemię. Skrzydła ma złocone, złożone po bokach postaci. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Podstawa na rzucie koła, trzon w typie gruszkowatym. Czara w kształcie mocno spłaszczonej kuli pokrytej puklami z profilowanym brzegiem. Pokrywa dwustrefowa, strefy oddzielone gładką wklęską, dolna strefa puklowana, górna puklowna, ujęta od dołu fryzem z liści, zwężająca się ku górze, zwieńczona złoconą kulą z krzyżem o ramionach zakończonych trójlistnie.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Tablica z czarnego marmuru w formie leżącego prostokąta, ujęta profilowaną ramą z piaskowca, zwieńczoną wolutowym szczytem z krzyżem. W polu inskrypcja „Pamięci / X(IĘDZA) TOMASZA LEŚNIAKA / PROBOSZCZA TEJ PARAFII / + 1871 / X(IĘDZA) FRANCISZEK LEŚNIAK / KANONIK KATEDR(Y) TARNOWSKIEJ”.
płyta nagrobna
Epitafium księdza Tomasza Leśniaka
Zdjęcie nr 1: Marmurowa tablica w kształcie leżącego prostokąta, ujęta kamienną, architektoniczną obudową w formie aediculi. Tablica u dołu zamknięta profilowanym gzymsem, z wspornikiem pośrodku, na którym znajduje się tarcza z godłem herbowym Ślepowron. Pole tarczy szrafowane poziomo i pomalowane na błękitny kolor, zaś elementy godła złocone (krzyże i pierścień). Tarcza nakryta hełmem prętowym z utrąconym klejnotem. Tablica flankowana korynckimi kolumienkami dźwigającymi belkowanie z gzymsem wyłamanym pośrodku półkoliście, zwieńczonym krzyżem. W podłuczu dwa medaliony z płaskorzeźbionymi wizerunkami zmarłych, dekorowane ornamentem roślinnym. W polu płyty inskrypcja „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / PAMIĘCI / SZYMONA I ADAMA / SKORUPKA / PADLEWSKICH / PATRONÓW TEGO KOŚCIOŁA / + 1841 – +1879 / wdzięczny wnuk zarazem syn / Józef”.
płyta nagrobna
Epitafium Szymona i Adama Skorupka Padlewskich
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, tynkowany, orientowany, jednonawowy. Prezbiterium prostokątne, zamknięte trójbocznie, od północy przylega zakrystia na planie prostokąta. Nawa szersza od prezbiterium, na rzucie prostokąta, od południa dostawiona kaplica Matki Boskiej na planie prostokąta, od zachodu wieża na planie kwadratu z dwoma aneksami po bokach. Prezbiterium dwuprzęsłowe, nawa trójprzęsłowa, nakryte sklepieniami krzyżowo-żebrowymi o gurtach spływających na profilowane wsporniki. Otwór tęczowy w formie półkolistej arkady. Parapet chóru muzycznego drewniany, wsparty na dwóch filarach. Posadzka z płyt ceramicznych. Fasada wieżowa, jednoosiowa, trójkondygnacyjna, zwężająca się ku górze; dwie dolne kondygnacje na planie kwadratu, trzecia ośmioboku. Trzy ściany pierwszej kondygnacji wieży ujęte lizenami, zakończone profilowanym gzymsem z krenelażem oraz daszkiem pulpitowym. Na osi portal w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w opasce tynkowej z dwuskrzydłowymi drzwiami. Portal zamknięty od góry i po bokach uskokowym gzymsem z daszkiem pulpitowym. Nad portalem biforium. Trzy ściany drugiej kondygnacji wieży ujęte lizenami, zakończone profilowanym gzymsem z krenelażem oraz daszkiem pulpitowym. Na ścianach ślepe biforia we wnękach w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym. Trzecia kondygnacja zakończona profilowanym gzymsem z kostkowaniem, na ściankach otwory dzwonne w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, naprzemiennie ślepe i otwarte. Wieża nakryta dachem ostrosłupowym. Po bokach wieży dwukondygnacyjne aneksy na planie wieloboku, przekryte daszkami wielospadowymi. Nawa i prezbiterium oszkarpowane w narożach jedno i dwuuskokowymi szkarpami nakrytymi daszkami. Na elewacji południowej pięć otworów okiennych w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, z szerokim rozglifieniem. Na elewacji wschodniej dwa analogiczne okna, na północnej trzy. Nawa, kaplica i zakrystia nakryte dachami blaszanymi, dwuspadowymi, prezbiterium pięciospadowym.
kościół
Kościół Najświętszej Marii Panny

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na dwustrefowym, szerszym cokole, z wyodrębnionymi dwiema parami prostopadłościanów, zwróconymi pod kątem. Ołtarz drewniany, sarkofagowy, wklęsło-wypukły, ustawiony na cokole. Mensa drewniana. Na ołtarzu tabernakulum w formie drewnianej skrzynki, ustawionej na cokole, flankowanej dwiema parami kolumienek, podtrzymujących belkowanie. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym z przedstawieniem kielicha z hostią w glorii. Całość zwieńczona szczytem utworzonym z rocaille'u i akantu. Nastawa ujęta parą kolumn podtrzymujących pełne belkowanie, z silnie wysuniętym gzymsem, wyłamane pod kątem na ich osi. W partii fryzu kartusz ujęty ornamentem roślinnym z monogramem św. Anny. Na belkowaniu ustawione figury św. Jana Chrzciciela i św. Sebastiana. W polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta w wąskiej ramie, w niej obraz św. Anny Samotrzeć, w osobnej ramie dekorowanej płaskorzeźbionym wieńcem laurowym. Kondygnację flankują dwie figury aniołów ustawione na krawędzi cokołu nastawy. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta flankowane pilastrami podtrzymującymi pełne belkowanie wyłamane na ich osi. Trzony dekorowane zwisami. Całość zakończona szczytem w postaci stylizowanego anthemionu z karbowaną wstęgą. W polu obraz ubiczowanego Chrystusa w formie kwadratu, w ramie oraz pod nim prześwit z okrągłym oknem witrażowym w ramie o kształcie kwadratu. Zwieńczenie ujęte uszami utworzonymi z akantu i karbowanej wstęgi. Struktura polichromowana na sposób imitujący marmoryzację w kolorze żółto-zielonym, z czerwonymi detalami, kolumny, ornamentyka i profile złocone, część profili srebrzona.
ołtarz
Ołtarz w kaplicy
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa z bramkami, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, na wysokim cokole z wyłamanymi dwoma prostopadłościanami. Ołtarz skrzyniowy, prostopadłościenny, obity blachą; mensa drewniana. Na ołtarzu tabernakulum i tron wystawienia. Nastawa flankowana parą pilastrów i ustawioną przed nimi parą kolumn o kręconych trzonach oplecionych wicią roślinną, z korynckimi kapitelami. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane pod kątem na ich osi, z fryzem dekorowanym rozetami i wicią roślinną oraz cokoły z figurami puttów na obłokach. Niemal całe pole środkowe wypełnione wnęką w formie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach, ujętą profilowaną ramą. Wewnątrz dużo mniejszy obraz Matki Boskiej Gajowskiej w osobnej ramie, flankowany roślinnymi zwisami, od góry dekorowany uskrzydlonymi główkami anielskimi na obłokach. Nastawa ujęta uszami w kształcie roślinnych zwisów. Zwieńczenie w formie stojącego prostokąta, flankowane kolumienkami o kręconych trzonach oraz spływami wolutowymi. Podpory dźwigają pełne belkowanie wyłamane na ich osi, dekorowane rozetami i uskrzydloną główką anielską oraz fragmenty przerwanego półkolistego przyczółka. Na belkowaniu cokół z figurą anioła. Całe pole wypełnia wnęka w formie stojącego prostokąta ujętego ramą dekorowaną ornamentem roślinnym, z obrazem Matki Boskiej Anielskiej. Nastawę flankują bramki w profilowanych framugach, z przejściami w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, w przyłuczach dekorowane ornamentem roślinnym. Zamknięte są cokołami utworzonymi ze spływów wolutowych, na których stoją figury św. Piotra i św. Pawła. Struktura polichromowana w kolorze niebiesko-zielonym, z czerwonymi detalami; kolumny, profile i ornamentyka złocone.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna rzeźba ustawiona na nieregularnej podstawie. Święty ukazany frontalnie, w kontrapoście, z ugiętą prawą nogą oraz głową uniesioną i odchyloną do tyłu. Prawą rękę kładzie na piersi, w lewej nieco wyciągniętej przed siebie trzyma dwa skrzyżowane, srebrzone klucze. Twarz ma szczupłą, o oczach skierowanych w górę, dużym nosie i otwartych ustach, okoloną krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz krótkimi, silnie kręconymi włosami. Ubrany jest w czerwoną tunikę, przepasaną w talii, silnie drapowaną, przylegającą do ciała oraz złocony płaszcz zawinięty na lewym ramieniu i zawiązany z przodu postaci, na stopach złocone buty. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Św. Piotr

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Św. Paweł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-pawel-19

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności