Wyposażenie w kościele św. Stanisława w Rabie Wyżnej powstało prawdopodobnie przed 1765 rokiem, gdyż w aktach wizytacji z tego roku wymienionych jest siedem ołtarzy o innych niż w aktach poprzedniej (1728) wezwaniach i ilości. W czasie przebudowy kościoła w latach 1841-1843 wszystkie ołtarze zostały „na nowo popostawiane” i odmalowane, wówczas zapewne przekształcono struktury retabulów z wykorzystaniem dawnych elementów, jak omawiana figura, oraz z montażem nowych. Figura prawdopodobnie była odnawiana i złocona razem z ołtarzem w latach 1903, 1961-1969 oraz w 1985 roku.
Rzeźba ścięta z tyłu, drążona, ustawiona na rzeźbionym, posrebrzanym obłoku. Figura anioła ukazana frontalnie, z lewą nogą opartą na obłoku oraz wyciągniętymi przed siebie, ugiętymi rękoma. Twarz ma owalną, o pełnych policzkach i podkreślonej brodzie, migdałowatych, opadających oczach, małym nosie i ustach, okoloną krótkimi, falowanymi, zaczesanymi w tył włosami. Anioł ubrany jest w obficie fałdowaną zieloną tunikę z pomarańczową podszewką, z jednym rękawem na prawym ramieniu, odsłaniającą tors, lewe ramię oraz lewą nogę. Skrzydła pozłacane, złożone po bokach postaci. Polichromia ciała naturalistyczna.
Spójne pod względem formalnym dwa ołtarze boczne przy łuku tęczowym oraz figury aniołów (w lewym) prawdopodobnie zostały wykonane około połowy XVIII wieku przez ten sam warsztat. Cechy figury, takie jak sposób rzeźbienia twarzy i zaczesanych w tył pukli włosów, niezwykle ekspresyjne, autonomiczne względem ciała kształtowanie obfitej tkaniny, a także pewne uproszczenia w zakresie układu postaci i anatomii ciała pozwalają przypisać ją do grupy dzieł związanych z warsztatem działającym w powiecie nowotarskim około połowy XVIII wieku, być może braci Wierzbickich z Nowego Targu. Sposób rzeźbienia postaci aniołów, a także elementy architektury ołtarzy bocznych nawiązują do wykonywanych przez Wierzbickich dzieł, chociażby ołtarza głównego w kościele św. Stanisława we Frydmanie czy ołtarzy i figur w kościele św. Katarzyny w Nowym Targu.
Figura w całości przemalowana, lekko zabrudzona, pokryta warstwą kurzu. W przetarciach polichromii płaszcza widoczne złocenie. Pęknięcia gruntu i warstwy malarskiej wzdłuż łączeń na lewym ramieniu, odpryski warstwy gruntu i farby. Figura prawdopodobnie była odnawiana i złocona razem z ołtarzem w latach 1903, 1961-1969 oraz w 1985 roku.
Spójne pod względem formalnym dwa ołtarze boczne przy łuku tęczowym oraz figury aniołów (w lewym) prawdopodobnie zostały wykonane przed 1765 rokiem przez ten sam warsztat. Są bliskie dziełom tworzonym przez nieznanych twórców działających w tym czasie w powiecie nowotarskim, być może tożsamych z braćmi Wierzbickimi z Nowego Targu.
Paulina Kluz, "Anioł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/aniol-6