Dzieje zabytku nie są znane.
Obraz w kształcie owalu malowany na płótnie naklejonym na deskę. W centrum Matka Boska z Dzieciątkiem na kolanach. Maria w pozycji siedzącej, ukazana całopostaciowo, lewą ręką ugiętą w łokciu podtrzymuje Dzieciątko w okolicy klatki piersiowej. Głowa pochylona nieco w lewą stronę. Twarz o rysach młodej kobiety, oczy brązowe, nos długi, usta wąskie. Karnacja jasna, z rumieńcami na policzkach; włosy jasne, przykryte maforionem. Maria jest ubrana w suknię z długimi rękawami w kolorze jasnoróżowym, na którą zarzucony jest obfity, błękitny płaszcz okrywający ramiona. Spod szat widoczna lewa, bosa stopa. Nad głową malowany nimb, powyżej powtórzony w trybowanej blasze; złocony. Dzieciątko jest nagie, leży na kolanach Matki z głową pochyloną lekko do przodu. Ręce ma ugięte, rozchylone w geście błogosławieństwa. Włosy ma krótkie, gęste, jasnobrązowe, twarz okrągłą z krótkim nosem, wąskimi ustami i półprzymkniętymi powiekami. Z prawej strony, w dole kompozycji, na pierwszym planie, ukazana klęcząca kobieta. W obu wyciągniętych przed siebie rękach trzyma tacę, na której leżą jasnoróżowe róże. Na głowie ma dekoracyjnie upięty kok, w który wpleciony jest pas materiału. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię z krótkimi rękawami i szerokim dekoltem. Tło kompozycji jednolite, ciemne. Na górną część obrazu nałożony okład ze srebrnej blachy repusowanej w motywy wici roślinno-kwiatowej. Wewnętrzna krawędź okładu obwiedziona pozłoconym pasem blachy, z repusowanym ornamentem roślinnym. Na krawędzi punca kontrybucyjna „CE”.
Na obrazie została przedstawiona Matka Boska z Dzieciątkiem adorowana przez klęczącą przed nimi kobietę, trzymającą tacę z kwiatami róż. Nad głową niewiasty nie ma nimbu lub jest przysłonięty blachą. Może zatem, ale nie musi, być to osoba święta. Trzymane przez nią róże mogą odwoływać się do różańca, ale mogą być też atrybutem świętej, którą przedstawia lub której imię nosi kobieta, być może fundatorka lub żona fundatora obrazu. Róże są atrybutem m.in. św. Elżbiety Węgierskiej, św. Doroty i św. Rozalii. Róże są również symbolem miłości i, ze względu na kolce, pokuty.
Obraz o cechach malarstwa późnobarokowego prezentuje dobry poziom artystyczny. Postacie ujęte w pełnych gracji pozach zostały wydobyte światłem z ciemnego tła. Dużym kunsztem odznacza się sposób ukazania niebieskiego płaszcza Marii rozświetlonego na fałdach oraz jej przykuwające wzrok spojrzenie. Trybowana w wić roślinno-kwiatową srebrna blacha, która zakrywa większość tła, podkreśla znaczenie obrazu oraz fakt, że fundator starał się oddać Kościołowi dzieło kosztowne i wyjątkowe.
Zabrudzenia powierzchni.
Obraz przedstawiający Matkę Boską z Dzieciątkiem adorowaną przez kobietę z tacą róż został namalowany na przełomie XVII i XVIII wieku i prezentuje dobry poziom artystyczny. Znaczenie obrazu podkreśla trybowana w wić roślinno-kwiatową srebrna blacha, która zakrywa większość tła.
Agata Felczyńska , "Adoracja Matki Boskiej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło: https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/adoracja-matki-boskiej