Konfesjonał
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu, ujęty po bokach ściankami zakończonymi spływami wolutowymi oraz pilastrami o kanelowanych trzonach i prostych kapitelach. Przedpiersie o linii wypukłej dekorowane prostokątną płyciną ujętą zdwojonymi pilastrami i zwieńczone profilowanym gzymsem. Siedzisko z pilastrami po bokach podtrzymującymi łukowato wygięty w osi, profilowany architraw, na którym zwieńczenie o wklęsłych bokach zakończone profilowanym gzymsem o wolutowych zakończeniach. Zaplecek gładki. Struktura malowana w kolorze brązowym.
Zdjęcie nr 2: Konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu, ujęty po bokach ściankami zakończonymi spływami wolutowymi oraz pilastrami o kanelowanych trzonach i prostych kapitelach. Przedpiersie o linii wypukłej dekorowane prostokątną płyciną ujętą zdwojonymi pilastrami i zwieńczone profilowanym gzymsem. Siedzisko z pilastrami po bokach podtrzymującymi łukowato wygięty w osi, profilowany architraw, na którym zwieńczenie o wklęsłych bokach zakończone profilowanym gzymsem o wolutowych zakończeniach. Zaplecek gładki. Struktura malowana w kolorze brązowym.

Konfesjonał

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
krakowski
Gmina
Zielonki
Miejscowość
Zielonki
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Kraków Krowodrza
Parafia
Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Miejsce przechowywania
kościół, nawa
Identyfikator
DZIELO/25203
Kategoria
konfesjonał
Ilość
2
Czas powstania
druga ćwierć XVIII wieku
Autor
Antoni Frączkiewicz
Technika i materiał
drewno malowane, rzeźbione, techniki stolarskie
Wymiary podstawowe
szerokość – około 175 cm
wysokość – około 270 cm
Autor noty katalogowej
Józef Skrabski
Uznanie autorstwa 4.0

Opis

Konfesjonał ustawiony na jednostopniowym podwyższeniu, ujęty po bokach ściankami zakończonymi spływami wolutowymi oraz pilastrami o kanelowanych trzonach i prostych kapitelach. Przedpiersie o linii wypukłej dekorowane prostokątną płyciną ujętą zdwojonymi pilastrami i zwieńczone profilowanym gzymsem. Siedzisko z pilastrami po bokach podtrzymującymi łukowato wygięty w osi, profilowany architraw, na którym zwieńczenie o wklęsłych bokach zakończone profilowanym gzymsem o wolutowych zakończeniach. Zaplecek gładki. Struktura malowana w kolorze brązowym.

Zarys problematyki artystycznej

Konfesjonał w Zielonkach należy do ciekawszych pod względem formalnym dzieł tego typu w Małopolsce. O jego barokowym charakterze świadczą faliście wybrzuszone drzwiczki, łukowaty architraw i spływy wolutowe. Takie formy stosował Antoni Frączkiewicz, nie tylko snycerz, ale również wytrawny stolarz, autor konfesjonałów w kościele Mariackim i w katedrze na Wawelu, obecnie rozproszonych w kościołach Krakowa i okolic. Na podstawie podobieństw jemu właśnie można przypisać wykonanie konfesjonałów w Zielonkach.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, przemalowany, pierwotnie malowany na kolor ciemnoczerwony i złocony.

Streszczenie

Konfesjonały w Zielonkach o falistych liniach należą do ciekawszych tego rodzaju mebli kościelnych w Małopolsce. Ich przypuszczalnym twórcą był Antoni Frączkiewicz, stolarzy i snycerz. Podobne dzieła wykonał do katedry na Wawelu i do kościoła Mariackiego w Krakowie (obecnie przeniesione do innych kościoła w Krakowie i okolicy).

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Nastawa zbudowana na kamiennym, wysokim cokole, lekko wklęsła, ujęta zwielokrotnionymi pilastrami kompozytowymi o kanelowanych trzonach i zewnętrznymi, nieznacznie cofniętymi kolumnami, podtrzymującymi wyłamujące się nad nimi belkowanie. Po bokach karbowane taśmy z motywem liści akantu. W centrum obraz "Przemienienie Pańskie". Nad pilastrami klęczące na obłokach uskrzydlone, adorujące anioły. Zwieńczenie o łukowato wygiętej podstawie i wklęsłych nieznacznie bokach, zwieńczone wyłamanym ku górze gzymsem zakończonym po bokach wolutami. W zwieńczenie wkomponowana okazała gloria promienista, z figurą Boga Ojca siedzącego w chmurach, Gołębicą Ducha Świętego i ukazaną na tle gzymsu postacią Archanioła Michała, ukazanego w zbroi, płaszczu na ramionach i w hełmie na głowie z mieczem w prawej dłoni. Na belkowaniu okazały kartusz ujęty puklowaną wstęgą i zwieńczony muszlą, z malowanym na srebrnym tle napisem: "CHRISTO / TRANSFIGURATO / Hic est Filius meus dilectus / in quo mihi bene complacui / ipsum audite. / Matth: c. 77". Na ścianach prezbiterium, przed ołtarzem, na konsolach dwie figury św. Andrzej i św. Mateusz (?). Nastawa w całości złocona, partiami srebrzona (chmury, skrzydła aniołów, rama zwieńczenia, wstęga regencyjna po bokach), partie cokołu i fryzu z imitacją marmoryzacji.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Figura całopostaciowa, zwrócona frontalnie, w kontrapoście, delikatnie przechylona w prawo, z harfą w rękach wspartą na biodrze. Król Dawid jest ubrany w zbroję łuskową, z krótkimi piórami i płaszcz narzucony na ramiona, opadający na plecy z zawiniętym fragmentem na prawej nodze. Jego twarz jest owalna, nos niewielki, delikatnie zadarty, oczy małe, wpatrzone na wprost, brwi uniesione, usta pełne, rozchylone; okolona krótką brodą. Włosy krótkie, silnie skręcone w poszczególne pasma loków okalających twarz. Tkanina jego ubioru ekspresyjnie drapowana w płynne, miękkie fałdy, miejscami skręcona, z rozwianym fragmentem przy lewym boku. Na głowie Dawida korona otwarta. Pod kolanami zawiązane wstęgi, na stopach widoczne sandały.
rzeźba
Król Dawid
Zdjęcie nr 1: Para figur aniołów na przerwanym przyczółku w układzie przeciwstawnym. Ukazane w pozycji siedzącej, z podkurczoną prawą i wyciągniętymi wzdłuż przyczółka nogami, z pochyloną głową i rozłożonymi rękami. Ich twarze są szczupłe, o wyrazistych rysach, otwartych oczach i ustach. Włosy krótkie, rzeźbione w pojedyncze silnie skręcone, ekspresyjne pukle. Anioły ubrane są w szaty przewiązane przez jedno ramię, odsłaniające tors i fragmenty nóg, modelowane obficie w liczne fałdy i marszczenia. Skrzydła duże, delikatnie rozłożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Para aniołów
Zdjęcie nr 1: Figura zwrócona frontalnie, w wykroku, z wypchniętym lewym biodrem, obie ręce wyciągnięte w geście w przeciwną stronę, głowa skierowana w prawo, rzeźba w płynnym ruchu. Twarz owalna, o pełnych policzkach i delikatnych rysach. Nos niewielki, lekko zadarty, oczy małe wpatrzone na wprost, usta niewielki, pełne, rozchylone. Włosy krótkie, rzeźbione w pojedyncze, silnie skręcone pukle, ekspresyjnie rozwiane. Anioł jest ubrany w szatę sięgającą kolan, przewiązaną diagonalnie przez prawe ramię i oplatającą postać wokół z silnie drapowanym fragmentem zawijającym się na ramieniu oraz w partii nóg i marszczonym w obrębie torsu. Skrzydła duże, delikatnie rozchylone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty złocone. Figura drugiego anioła zwrócona frontalnie, w kontrapoście i wykroku, o esowato wygiętej sylwetce, głowa skierowana w lewo, delikatnie uniesiona. Lewa ręka złożona na piersi, prawa ugięta, wyciągnięta przed siebie w geście. Twarz owalna, młodzieńcza o delikatnych rysach, niewielki, lekko zadarty nos, oczy małe zwrócone ku górze, usta niewielkie o pełnych wargach. Włosy półdługie, głęboko rzeźbione w pojedyncze, wijące się pasma, ekspresyjnie poruszone, opadające na kark. Anioł jest ubrany w marszczoną tunikę, ściśle przylegającą do ciała, odsłaniającą tors i nogi oraz płaszcz przewiązany przez lewe ramię, z fragmentem podtrzymywanym dłonią na piersi, dalej otaczający postać, opadający na tył, z zawiniętą z przodu postaci partią materiału. Tkanina miękko rzeźbiona w grube, ekspresyjnie kształtowane fałdy, płynnie otaczająca postać z wywiniętym fragmentem na prawym boku. Skrzydła duże, złożone. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała, szaty i atrybuty złocone.
rzeźba
Dwa anioły
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednokondygnacyjna z glorią, jednoosiowa z bramkami, ustawiona na dwustrefowym cokole, na planie półowalu. Ołtarz kamienny, prostopadłościenny, z wcięciami na bocznych ściankach, zakończony profilowanym gzymsem; mensa kamienna. Na ściance frontowej namalowana scena Ostatniej Wieczerzy. Na ołtarzu ustawione drewniane tabernakulum obite blachą, w formie prostopadłościanu o wypukłych bokach, w narożach ujętego pilastrami o kanelowanych trzonach, dźwigającymi profilowany gzyms. Drzwiczki dwuskrzydłowe, w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęty ramą z przedstawieniem baranka stojącego na ołtarzu, z którego piersi wypływa krew do kielicha; w górnej części monogram IHS. Nastawa ujęta dwiema parami filarów ustawionych pod kątem, o kanelowanych trzonach, dekorowanych kampanulami, podtrzymujących pełne belkowanie wyłamane na ich osi, z silnie wysuniętym gzymsem. Fryz zdobiony ornamentem roślinnym, w jego centrum kartusz z napisem „SANCTVS”. Na belkowaniu fragmenty zdwojonego, półkolistego przyczółka, z siedzącymi puttami. Pole główne wypełnione wnęką w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Narodzenia Najświętszej Marii Panny. W przyłuczach dekoracja roślinna. Nastawa flankowana uszami utworzonymi z karbowanej wstęgi i ornamentu roślinnego. W miejscu zwieńczenia gołębica Ducha Świętego w otoku z obłoków i uskrzydlonych główek anielskich, w glorii promienistej. Bramki z drzwiczkami w formie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach ze ślimacznicami, ujęte grubą opaską, zwieńczone kluczem z herbem Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz fragmentem profilowanego gzymsu, który stanowi podstawę dla figur św. Anny i św. Joachima. Herb lewej bramki z syglami „M[atthaeus] F[ranciscus] K[alewski] / D[ecanus] S[antae] A[nnae] / C[uratus] Z[elenensis]”, herb prawej bramki z inskrypcją „A[NNO] D[OMINI] / 17/28”. Struktura w całości złocona, detale glorii srebrzone. Na odwrocie nastawy inskrypcja: „ODNOWIONO OŁTARZ ZA STARANIEM / KS(IĘDZA) JANA MICHALIKA. R(OKU) 1902.”
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Konfesjonał na rzucie prostokąta z wklęsło-wypukłym frontem, lekko wklęsłymi zapleckami o ściankach ujętych spływami wolutowymi. Siedzisko z drzwiczkami lekko wybrzuszonymi, ujęte pilastrami z wybrzuszonym i profilowanym gzymsem oraz półkolistym przyczółkiem z dwiema stykającymi się wolutami.
konfesjonał
Dwa konfesjonały

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Antoni Frączkiewicz

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna dostępna jednotraktraktowymi schodami z pełną balustradą od strony wschodniej. Kosz na rzucie owalnym, opięty dostawionymi do boków pilastrami na rzucie trójkąta. W dolnej części złocony z podwieszoną szyszką. Podstawa walcowato wypukła dekorowana suchym akantem i jajownikiem. W polach kosza płyciny w kształcie stojącego prostokąta z symetryczną, złoconą dekoracją akantową. Trzony pilastrów wypełnione złoconym akantem o esowatym przebiegu wici. W zwieńczeniu wypukły, profilowany gzyms dekorowany palmetami I jajownikiem. Balustrada schodów zakończona pilastrem z prostokątną płyciną. W polu złocona dekoracją z suchego akantu. Struktura malowana w odcieniach ciemnej czerwieni i brązu, ornamentyka złocona.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna. Ołtarz prostopadłościenny, zwężający się ku dołowi, murowany, obłożony kamiennymi płytami, z krzyżem na froncie. Nastawa na niskim cokole, z wyodrębnionymi dwoma, ukośnie ustawionymi prostopadłościanami, z konsolami, dekorowanymi akantem i kampanulami. Pośrodku cokołu wyodrębniony postument dekorowany płyciną z akantem. Kondygnacja flankowana dwiema parami pilastrów o kanelowanych trzonach oraz ustawioną przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, z silnie wysuniętym gzymsem, z przerwanym architrawem i fryzem nad polem środkowym. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka, zwrócone pod kątem, do wewnątrz. W polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą dekorowaną na bokach kwiatami, zwieńczoną muszlą. We wnęce obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Poniżej wnęki płaskorzeźbione narzędzia stolarskie (piła, siekiera, kątownik, obcęgi) i stylizowany monogram świętego. Na konsolach, po bokach nastawy ustawione figury św. Wojciecha i św. Stanisława. Retabulum flankowane uszami utworzonymi z karbowanej wstęgi i ornamentu roślinnego. Druga kondygnacja węższa, ujęta ustawionymi pod kątem pilastrami, o trzonach dekorowanych kampanulami. Pilastry podtrzymują gzyms wyłamany na ich osi, nad polem przyjmujący kształt łuku półkolistego nadwieszonego. Na nim ustawione trzy wazony z kwiatami. W polu obraz św. Jana Kantego w formie stojącego owalu, ujęty ramą, dekorowaną ornamentem roślinnym. Struktura niemal w całości złocona, elementy cokołu i fryzu polichromowane w kolorze czerwonym, ornamentyka złocona.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, dwukondygnacyjna. Ołtarz murowany, prostopadłościenny, obity metalową blachą, zdobioną trybowaną kratownicą i gwiazdkami. Wewnątrz grób Chrystusa ze współczesną rzeźbą. Nastawa na niskim cokole, z wyodrębnionymi dwoma, ukośnie ustawionymi prostopadłościanami, z konsolami, dekorowanymi akantem i kampanulami. Pośrodku cokołu zamontowany obraz św. Faustyny w kształcie wieloboku. Kondygnacja flankowana dwiema parami pilastrów o kanelowanych trzonach oraz ustawioną przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych. Podpory dźwigają pełne belkowanie, wyłamane na ich osi, z silnie wysuniętym gzymsem, z przerwanym architrawem i fryzem nad polem środkowym. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka, zwrócone pod kątem, do wewnątrz. W polu środkowym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą dekorowaną na bokach kwiatami, zwieńczoną muszlą. We wnęce obraz „Jezu Ufam Tobie”. Na konsolach, po bokach nastawy ustawione figury św. Kazimierza i św. Jana Kantego. Nastawa flankowana uszami utworzonymi z karbowanej wstęgi i ornamentu roślinnego. Druga kondygnacja węższa, flankowana ustawionymi pod kątem pilastrami, o trzonach dekorowanych kampanulami. Pilastry podtrzymują gzyms wyłamany na ich osi, nad polem przyjmujący kształt łuku półkolistego nadwieszonego. Na nim ustawione dwa wazony z kwiatami i bukiet kwiatów. W polu obraz św. Joachima w formie stojącego owalu, ujęty ramą, dekorowaną ornamentem roślinnym. Struktura niemal w całości złocona, elementy cokołu i fryzu polichromowane w kolorze czerwonym, ornamentyka złocona.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Drewniana belka o wklęsło-wypukłej formie utworzona z dwóch stykających się wolut. Na jej froncie napis: „JEZU CHRYSTE ZMIŁUJ SIĘ NAD NAMI”. W centrum krzyż z figurą umarłego Chrystusa przybitą trzema gwoździami. Ciało w lekkim zwisie, o szeroko rozłożonych ramionach, z głową opadającą na prawy bark oraz stopami skrzyżowanymi w układzie prawa na lewą. Twarz ma szczupłą, o zamkniętych oczach, garbatym nosie i wąskich ustach, okoloną krótką brodą oraz kręconymi, brązowymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało jest wychudzone, o podkreślonych mięśniach ramion i nóg oraz żebrach klatki piersiowej. Przez biodra przewiązane krótkie, ekspresyjnie drapowane perizonium, rozwiane po bokach. Pionowa belka krzyża zwieńczona tabliczką z napisem „INRI”. Po lewej stronie krzyża figura Marii, ukazana frontalnie, w kontrapoście, pochylona, z dłońmi splecionymi z przodu. Twarz ma szczupłą, o małych oczach, prostym nosie i wąskich ustach. Ubrana jest w ciemnoczerwoną suknię, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz z jasnobrązową podszewką, zarzucony na lewe ramię i zawinięty wokół postaci. Po prawej stronie krzyża figura św. Jana, zwrócona w trzech czwartych w prawo, w kontrapoście, z uniesioną głową oraz rękami skierowanymi w prawo, z prawą w geście wskazującym. Twarz ma szczupłą, o oczach skierowanych w górę, prostym nosie i rozchylonych ustach, okoloną falowanymi włosami opadającymi na ramiona. Ubrany jest w jasnobrązową tunikę, przepasaną w talii oraz niebieski płaszcz z ciemnoczerwoną podszewką, zarzucony na prawe ramię i zawiązany na lewym boku. Polichromia ciał postaci naturalistyczna.
rzeźba
Grupa Ukrzyżowania
Zdjęcie nr 1: Kościół orientowany, murowany z cegły i kamienia, jednonawowy z trójprzęsłowym prezbiterium zamkniętym wielobocznie, sklepionym krzyżowo-żebrowo. Od północy umieszczona prostokątna, piętrowa zakrystia sklepiona kolebkowo (pięterko nad zakrystią dodane w 1885), dostępna kamiennym portalem o wykroju prostokątnym od strony wschodniej. Ściana północna zakrystii zakończona schodkowo z dekoracją blendową. Również od północy, na szerokości nawy do kościoła przylega prostokątna kaplica nakryta dachem czterospadowym zwieńczonym czworoboczną wieżyczką dostępna od zachodu przez prostokątną kruchtę z portalem o wykroju prostokątnym ujętym dwulalkowymi, kamiennymi balaskami. Kruchta zwieńczona trójkątnym przyczółkiem, na którym kamienny krzyż. Trójprzęsłowa nawa wyższa i szersza od prezbiterium i przesunięta w stosunku do jego osi ku stronie północnej, nakryta stropem. Północny mur nawy w części zachodniej poszerzony do pewnej wysokości dla pomieszczenia w jego grubości schodów prowadzących na chór muzyczny. Okna prostokątne zamknięte łukiem półkolistym. Zachodni i wschodni szczyt nawy zamknięty schodkowo. Od strony wschodniej trzy ostrołukowe blendy, w środkowej, wyżej od bocznych umieszczona tarcza herbowa z wizerunkiem św. Stanisława oraz Orła Białego. Od południa do nawy przylega prostokątna kruchta z kamiennym, ostrołukowym portalem nakryta dachem pulpitowym. Od strony zachodniej do bryły kościoła dostawiona prostokątna, współczesna kruchta wraz z chórem muzycznym (dobudowana w 1966) dostępna portalem o wykroju prostokątnym, nakryta dwuspadowym dachem. W ścianach bocznych wąskie, smukłe okna w kształcie stojącego prostokąta. Ponad kruchtą ażurowa dzwonnica na rzucie trójkąta zwieńczona krzyżem. Wieżyczka na sygnaturkę na rzucie ośmioboku zwieńczona barokowym hełmem z glorietą i krzyżem. Od zewnątrz kościół częściowo tynkowany, nawa i prezbiterium opięte szkarpami. Dachy kryte dachówką oraz blachą (część wschodnia prezbiterium).
kościół
Kościół Narodzenia Najświętszej Marii Panny
Zdjęcie nr 1: Scena narodzenia Marii ukazana we wnętrzu mieszkalnym. Na pierwszym planie, pośrodku kompozycji, w perspektywicznie ujętej kołysce o ściance tylnej na biegunie w kształcie półksiężyca i z monogramem ze splecionych liter imienia Maria leżące dziecko – Maria z główką na poduszce zwróconą nieco w prawo, z podgiętymi nóżkami, owinięta pieluszką. Po jej lewej stronie siedząca na ławie niewiasta, zwrócona w trzech czwartych ku niemowlęciu, pochyla się nad nim, lewą ręką owijając je pieluszką, prawą ręką zbliżając jej koniec do swej twarzy; w czerwonej sukni, jasnozielonej szacie wierzchniej, z beżową chustą na głowie i ramionach. Po przeciwnej stronie ukazana przyklękająca, zwrócona w trzech czwartych ku małej Marii druga kobieta, w żółtej sukni i niebieskiej szacie wierzchniej, prawą ręką podtrzymująca inny koniec pieluszki. W lewym dolnym narożu kompozycji, w prostokątnym wgłębieniu podłogi blaszana waza ze tkaniną na krawędzi, po prawej, obok kołyski, blaszany dzban. Na drugim planie, z lewej strony kompozycji kominek, obok którego stojąca kobieta rozwijająca taśmę z tkaniny, po prawej widoczny w popiersiu święty z brodą, w ciemnym nakryciu głowy, czytający księgę, za nim leżąca w łożu, w połogu, św. Anna w białej szacie, wskazując służącej na stojący obok łóżka stolik z naczyniami. Przed łożem stoi służąca w fioletowej sukni z talerzem w ręku. U góry niebo ze złocistą poświatą, z chmurkami, ponad którymi ukazana gołębica Ducha Świętego w otoczeniu aniołków z monogramem Marii.
obraz
Narodzenie Najświętszej Marii Panny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego prostokąta z przedstawieniem Matki Boskiej Karmiącej. W centrum kompozycji została ukazana Maria w półpostaci z głową przechyloną na lewe ramię. W lewej dłoni trzyma Dzieciątko Jezus, a prawą przytrzymuje pierś, którą go karmi. Ubrana jest w zielone szaty: suknię oraz płaszcz zdobione jasnoczerwonymi i kolistymi różami, niebieskimi tulipanami oraz zielonymi listkami. Szaty obwiedzione są czarnym konturem, w środku malowane płaską plamą barwną, bez cieniowania. Twarz Marii pełna o jasnej karnacji z zaróżowionymi policzkami z długim nosem i małymi ustami. Włosy długie, ciemnobrązowe, schowane pod welonem. Dzieciątko ponad naturalnych rozmiarów z odkrytymi ramionami i kolanami. Tło po lewej stronie obrazu ciemnoniebieskie, a po prawej zielone z żółtym nimbem wokół głowy Dzieciątka oraz żółtym fragmentem w prawym, górnym narożu. Wokół głów postaci rozmieszczonych jest jednaście, dużych i złotych gwiazd. Rama prosta, drewniana i bejcowana.
obraz

Matka Boska Karmiąca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamknięty łukiem nadwieszonym z przedstawieniem Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Maria ukazana w półpostaci, frontalnie, z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku. Dzieciątko widoczne z prawego profilu, z głową odwróconą do tyłu, oburącz ujmuje dłoń Marii. Owalne twarze postaci charakteryzują linearnie opracowane rysy, z długimi, wąskimi nosami oraz drobnymi ustami. Oczy Marii mają migdałowy kształt, jej wzrok skierowany jest na wprost. Matka Boska ubrana jest w czerwoną suknię z długimi rękawami ze złotymi obszyciami oraz ciemnoniebieski płaszcz nałożony na głowę. Dzieciątko ubrane jest w zieloną sukienkę i czerwony płaszcz, z jego lewej stopy zsuwa się sandał. Jezus spogląda w kierunku niewielkiej sylwetki jednego z dwóch archaniołów znajdującego się po prawej stronie – archanioła Gabriela. Po drugiej stronie jest archanioł Michał, obaj trzymają w dłoniach narzędzia Męki Pańskiej: Michał (włócznię i gąbkę z octem), Gabriel (krzyż). Na głowach Marii i Dzieciątka znajdują się otwarte korony ze szlachetnymi kamieniami, a wokół nimby: Matki Boskiej dekorowany bogatą wicią floralną, u Dzieciątka nimb krzyżowy. Wszystkie postacie są podpisane inicjałami: nad głową Marii, po lewej stronie obrazu widnieją litery „MP”, a po prawej „ΘΥ”; następnie po lewej stronie obrazu, nad głową archanioła Michała znajdują się litery „ΟΡМ”, a nad głową archanioła Gabriela „OΡГ” i dalej, po prawej stronie obrazu, obok Dzieciątka Jezus litery „IC-XC”. Tło jest złocone. Obraz ujęty jest prostokątną, profilowaną ramą zdobioną od zewnątrz ażurową wicią roślinną. W górnej części kompozycji napis „MATKO BOSKA NIEUSTAJĄCEJ POMOCY / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Rama drewniana, profilowana, złocona, ozdobiona rzędem stylizowanych liści akantu.
obraz

Matka Boska Nieustastającej Pomocy

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta w rozbudowanej, profilowanej ramie dekorowanej nakładanymi motywami geometrycznymi oraz kwiatowymi, zwieńczonej na osi monogramem maryjnym. W centrum kompozycji, nieco z lewej strony obrazu przedstawienie Marii trzymającej na kolanach martwe ciało Chrystusa. Twarz Marii szeroka, z delikatnie otwartymi ustami, szerokim nosem i wzrokiem skierowanym ku niebu. Matka Boska jest ubrana w czerwoną suknię, ciemnobłękitny płaszcz nałożony na głowę oraz biały welon. Chrystus ukazany w pozycji półleżącej na białym płótnie, z lewą ręką podtrzymywaną przez Marię, prawą opadłą bezwładnie w dół. Twarz szczupła, oczy zamknięte, okolona krótką brodą i długimi, ciemnobrązowymi włosami, spływającymi na ramiona i plecy. Odziany jest w białe perizonium na biodrach, delikatnie drapowane. Wokół głów są zaznaczone nimby. W lewym, dolnym rogu przedstawienia titulus oraz misa, w prawym widoczny fragment krzyża. W tle otwiera się rozległy pejzaż z widokiem na Jerozolimę. Kolorystyka ciemna, ciepła z dominacją brązów.
obraz

Pieta

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Jak cytować?

Józef Skrabski, "Konfesjonał ", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/konfesjonal-3

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności