Św. Zygmunt

Dzieje zabytku

Rzeźba została wykonana w 1877 roku przez Pawła Turbasa. W 1983 roku Adam Rachtan przeprowadził pełną konserwację ołtarza.

Opis

Pełnoplastyczna, wydrążona z tyłu do połowy wysokości, drewniana figura św. Zygmunta, ustawiona po lewej stronie ołtarza głównego. Święty został przedstawiony w pozycji stojącej, z lewą nogą wysuniętą nieco do przodu, ubrany w zbroję płytową, na którą narzucono mu obfity płaszcz spięty pod szyją. W lewej, ugiętej w łokciu i wyciągniętej ku przodowi ręce trzyma jabłko królewskie, prawą wspiera na mieczu przytroczonym do boku. Twarz pociągła, okolona długimi włosami opadającymi na oba ramiona i falującą brodą. Ma pełne, lekko rozchylone usta, prosty nos i przysłonięte grubymi powiekami oczy; na głowie korona. Partie twarzy i włosów polichromowane, szaty i atrybuty władzy królewskiej złocone. Części zbroi (napierśnik i nakolanniki) srebrzone, pozostałe partie złocone.

Zarys problematyki artystycznej

Święty Zygmunt żył na przełomie V i VI wieku, był synem króla Burgundii, wstąpił na tron w 516 roku. Skazał na śmierć własnego syna z pierwszego małżeństwa, po czym, po przyjęciu wiary chrześcijańskiej, poddał się pokucie w galijskim klasztorze, który odrestaurował i uposażył. Zginął w 524 roku śmiercią męczeńską, utopiony w studni. Został przedstawiony jako dojrzały mężczyzna w stroju królewskim. Przedstawienie jest przykładem dziewiętnastowiecznej rzeźby dobrej jakości artystycznej, której autor prawidłowo oddał proporcje, elementy stroju i zindywidualizował rysy twarzy postaci.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Figura św. Zygmunta została wykonana w 1877 roku przez Pawła Turbasa i ustawiona po lewej stronie ołtarz głównego. Jest przykładem dziewiętnastowiecznej rzeźby dobrej jakości artystycznej, której autor prawidłowo oddał proporcje, elementy stroju i zindywidualizował rysy twarzy postaci.

Bibliografia