Anioł

Dzieje zabytku

Figura anioła, wolnostojąca, ustawiona na ołtarzu głównym powstała w XIX wieku wraz z kompletem innych figur aniołów otaczających tabernakulum.

Opis

Pełnoplastyczna figura uskrzydlonego anioła ustawiona na niskim prostopadłościennym, beżowym cokole o ściętych narożach. Anioł zwrócony w lewo, klęczący na lewej nodze, z głową pochyloną delikatnie do przodu, z girlandą w dłoniach. Twarz okrągła o pełnych policzkach, z długim nosem i dużymi oczami. Włosy średniej długości, brązowe, zawinięte w duże loki do tyłu i z jednym kosmykiem na czole. Wokół bioder ma założoną złotą chustę. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, końcówki skrzydeł srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Figura ustawiona obok tabernakulum ołtarza głównego. Ukazuje anioła adorującego i wychwalającego Boga, trzymającego w dłoniach girlandy z kwiatów róż. Niestety nieznana jest atrybucja rzeźb. Aniołki zgodnie z tradycją ikonograficzną ukazane są jako małe dzieci. Często pojawiają się na kartach Pisma Świętego, np. we fragmencie hymnu „Gloria in excelsis Deo”, zwanym też popularnie hymnem anielskim, który według Ewangelii św. Łukasza miał być śpiewany przez anioły podczas narodzin Chrystusa (Łk 2, 14). Ustawienie klęczących aniołów po bokach tabernakulum jest typowe dla większości nastaw ołtarzowych od epoki nowożytnej po czasy współczesne. Ukazywano je w postaci małych, półnagich chłopców. Swoją genezą przedstawienie to sięga do kultury antycznej – wyobrażeń uskrzydlonego Erosa jako dziecka (tzw. amorek).

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Bardzo dobry.

Streszczenie

Figura anioła, wolnostojąca, ustawiona na ołtarzu głównym powstała w XIX wieku wraz z kompletem innych figur aniołów otaczających tabernakulum. Ukazuje anioła adorującego i wychwalającego Boga, trzymającego w dłoniach girlandy z kwiatów róż. Niestety nieznana jest atrybucja rzeźby.

Bibliografia