Św. Paweł

Dzieje zabytku

Według przekazu ustnego figury św. Piotra, św. Pawła, św. Andrzeja i św. Jana Ewangelisty zostały wykonane w latach dwudziestych XX wieku we Włoszech. Być może zakupiono je po pożarze, który zniszczył lewy bok ołtarza w 1924 roku. Oryginalne rzeźby nastawy ołtarzowej według inwentarza kościelnego z połowy XX wieku zostały złożone „w miechowni [na wieży] w liczbie 7 wielkich, 7 średniej wielkości, 3 małe”.

Opis

Rzeźba ścięta z tyłu, ustawiona na niskim cokole o ściętych z przodu narożach. Święty ustawiony frontalnie w postawie stojącej, w dużym kontrapoście z lewą nogą ugiętą w kolanie, z otwartą księgą w prawej dłoni oraz mieczem w lewej, ostrzem skierowanym w dół. Głowa skierowana w stronę księgi, twarz podłużna, nos długi i szeroki, oczy delikatnie przymknięte. Włosy ciemnobrązowe, średniej długości, zasłaniające uszy; broda długa i bujna. Święty jest ubrany w niebieską suknię, przewiązaną w talii oraz różowy płaszcz ze złotą podszewką i kapturem, na stopach sandały. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna, podbicie płaszcza złocone, ostrze miecza srebrzone.

Zarys problematyki artystycznej

Św. Paweł został ukazany w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym z atrybutami: mieczem, którym został ścięty oraz księgą, symbolizującą jego udział w misji apostolskiej. Księga jest atrybutem, który pojawił się w ikonografii świętego już w sztuce wczesnochrześcijańskiej. Z kolei miecz był przypisywany apostołowi dopiero po XIII wieku.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry.

Streszczenie

Rzeźba św. Pawła została wtórnie wstawiona do ołtarza głównego w miejsce starszej, która wraz z innymi rzeźbami według inwentarza kościelnego z połowy XX wieku „w miechowni [na wieży] w liczbie 7 wielkich, 7 średniej wielkości, 3 małe są ułożone”. Św. Paweł został ukazany w tradycyjnym ujęciu ikonograficznym z atrybutami: mieczem oraz księgą nawiązującą do jego udziału w misji apostolskiej.

Bibliografia