krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.
Zdjęcie nr 7: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.
Zdjęcie nr 8: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.
Zdjęcie nr 9: Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.

krucyfiks

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
wielicki
Gmina
Wieliczka
Miejscowość
Wieliczka
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Wieliczka
Parafia
Św. Franciszka z Asyżu
Tagi
krucyfiks ołtarz główny rzeźba
Miejsce przechowywania
ołtarz główny
Identyfikator
DZIELO/09143
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
po 1718 roku
Fundator
Luxarowicze z Wieliczki
Autor
Modest Gronalewicz
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromia, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska

Dzieje zabytku

Krucyfiks ufundowała rodzina Luxarowiczów z Wieliczki po 1718 roku. Umieszczono go w ołtarzu głównym, który również powstał po pożarze kościoła w 1718 roku z fundacji rodziny Grabowskich i Luxarowiczów z Wieliczki. Konsekrował go 28 sierpnia 1721 Adam Tarło biskup kijowski. Rzeźba została przemalowana przez artystę malarza Józefa Nawałkę w 1969 roku bez uzgodnienia z konserwatorem, dlatego podczas kolejnej konserwacji przemalowania te usunięto. Krucyfiks wraz z całym ołtarzem poddano konserwacji w 1993 roku.

Opis

Rzeźba przedstawia Chrystusa Ukrzyżowanego. Postać ukazana jest frontalnie o esowato wygiętej sylwetce, przybita do krzyża trzema gwoździami z nogami ugiętymi w kolanach. Głowa Chrystusa opada na prawe ramię. Sylwetka muskularna z wyraźnie zaznaczoną linią żeber i mostka. Twarz podłużna z niskim czołem, zamkniętymi oczami, długim i prostym nosem oraz wąskimi i lekko rozchylonymi ustami; okolona bujną brodą, zwiniętą na końcu w dwa symetryczne pukle. Długie, brązowe włosy opadają na plecy i prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Na prawym boku — krwawiąca rana. Podobnie smużki krwi wypływają z ran po gwoździach. Perizonium złocone, silnie drapowane o mocno łamanych fałdach. W górnej części krzyża titulus w formie pionowej banderoli z napisem „IN/RI”. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna. Korona i perizonium złocone, titulus srebrzony. Krzyż prosty i gładki, malowany na brązowo.

Zarys problematyki artystycznej

Rzeźba przedstawia wysokiej klasy artystycznej dzieło powstałe po 1718 roku z fundacji rodziny Luxarowiczów z Wieliczki. Ciało Chrystusa zostało wyrzeźbione poprawnie pod względem anatomii. Figura kształtowana jest swobodnie z silnym skrętem sylwetki, wyrażającym ekspresję ujęcia. Dramatyzm sceny podkreślają na wpół otwarte usta Chrystusa ukazujące cierpienie lub moment śmierci Ukrzyżowanego. Ekspresji dzieła dodaje również ostro modelowane perizonium w silnie łamane draperie. Niestety nieznany jest autor dzieła. Krucyfiks umieszczony w polu głównym ołtarza reformackiego kościoła ściśle odpowiada tradycji zakonnej. Choć to statuty regulowały tak szczegółowe kwestie jak rodzaj użytego drewna do sporządzenia ołtarza, czy zalecały skromność wykonanych dzieł, nie poruszały jednak tematu ikonografii i doboru przedstawień. Zalecenia te regulowała właśnie tradycja zakonu franciszkańskiego nakazująca w polu głównym umieszczać krucyfiks, a po bokach postacie Matki Boskiej i św. Jana Ewangelisty lub świętych franciszkańskich. Postacie te zostały przedstawione w iluzjonistycznej dekoracji malarskiej na odwrociu ołtarza. Krucyfiks stanowi zatem wraz z pozostałą dekoracją ołtarza spójną całość odpowiadającą programowi ideowemu reformackiego ołtarza. Być może autorem rzeźby jest wykonawca ołtarza brat Modest Gronalewicz.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Dobry, krucyfiks po konserwacji.

Streszczenie

Rzeźba przedstawia wysokiej klasy artystycznej dzieło wykonane po pożarze kościoła, który miał miejsce w 1718 roku. Ufundowała ją rodzina Luxarowiczów z Wieliczki. Być może autorem rzeźby jest wykonawca ołtarza brat Modest Gronalewicz. Krucyfiks umieszczony w polu głównym ołtarza reformackiego kościoła ściśle odpowiada tradycji zakonnej nakazujące pośrodku ołtarza umieszczać wizerunek Ukrzyżowanego.

Bibliografia

"Katalog zabytków sztuki w Polsce, t. 1: Województwo krakowskie", Warszawa 1953
"Zabytki sztuki w Polsce. Małopolska", Warszawa 2016
Błachut Adam Jan, "Architektura zespołów klasztornych reformatów małopolskich w XVII wieku" , „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki” , s. 219-242
Błachut Adam Jan, "Budownictwo małopolskiej prowincji reformatów w XVII wieku w świetle ustawodawstwa zakonnego" , „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki” , s. 123-140
Janicka-Krzywda Urszula, Krzywda Piotr, "Wieliczka. Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej", Kraków 2002
Błachut Adam Jan , "Słownik artystów reformackich w Polsce", Warszawa 2006

Inne dzieła tego autora

Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu. Antepedium proste z płaskorzeźbionym przedstawieniem Baranka Bożego w polu. Retabulum umieszczone na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionymi na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie; na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęte złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz „Św. Kinga”. W górnej części ramy złocony kartusz. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ujętych spływami wolutowymi, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa między dwoma spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz „Św. Walenty” w ramie o fantazyjnym wykroju. Retabulum flankowane po bokach ażurowymi uszami utworzonymi z liści akantu i przeplatającej je karbowanej wstęgi. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu. Antepedium malowane: pośrodku medalion otoczony wieńcem z kwiatów. W polu otwarta księga z napisem „SIQUAE/RIS / MIRA/CULA” oraz skrzyżowane dwie gałązki palmowe, kajdany i kule inwalidzkie. Po bokach medalionu wolutowo zakręcona wić roślinna zakończona wazonami z kwiatami. Całość ukazana na ciemnozielonym tle. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na niskim cokole, flankowane parą pilastrów z bazami, kanelowanymi trzonami i kapitelami kompozytowymi podtrzymującymi proste belkowanie z trójkątnym przyczółkiem. Zwieńczenie w formie prostopadłościennego postumentu, na którym ustawiony jest krucyfiks. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym. W polu monogram IHS, poniżej narzędzia Męki Pańskiej. Nad drzwiczkami, w przyłuczach dwie gałązki róż. Retabulum umieszczone na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionymi na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie; na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęta złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz „Św. Antoni Padewski”, a nad nim kartusz z napisem „S(WIĘTY) ANTONI MÓDL SIĘ ZA NAMI”. W górnej części ramy drugi, mniejszy kartusz z napisem „IHS”. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ujętych spływami wolutowymi i rzędem kampanul, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa ujęta dwoma spływami wolutowymi. U szczytu zwieńczenia, po bokach ustawione dwa wazoniki z kwiatami. W polu zwieńczenia obraz „Św. Jan Nepomucen” ujęty w ramę o fantazyjnym wykroju. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny południowy, przytęczowy
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu. Antepedium malowane: pośrodku medalion otoczony baldachimem utworzonym z królewskiego płaszcza, spiętego u góry koroną, z chwostami po bokach. W polu scena ukazująca odnalezienie pierścienia św. Kingi w bryle soli. Po bokach medalionu wolutowo zakręcona wić roślinna zakończona wazonami z kwiatami. Całość ukazana na ciemnozielonym tle. Tabernakulum w formie prostopadłościennej skrzynki, ustawione na niskim cokoliku, flankowane parą pilastrów z bazami, kanelowanymi trzonami i kapitelami kompozytowymi podtrzymującymi proste belkowanie z trójkątnym przyczółkiem. Zwieńczenie w formie prostopadłościennego postumentu, na którym ustawiony krucyfiks. Drzwiczki w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem nadwieszonym. W polu monogram Marii, gwiazda i wieniec z róż. Nad drzwiczkami, w przyłuczach dwie gałązki róż. Retabulum umieszczone na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionymi na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie; na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęta złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz „Matki Boskiej Nieustającej Pomocy”, a na zasuwie obraz „Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej”. W górnej części ramy złocony kartusz z napisem „MARIA”. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ujętych spływami wolutowymi i rzędem kampanul, zamknięte łukiem nadwieszonym z profilowanym gzymsem. Nad nim złocona muszla palmetowa ujęta dwoma spływami wolutowymi. U szczytu zwieńczenia, po bokach ustawione dwa wazoniki z kwiatami. W polu zwieńczenia obraz „Św. Jacek” ujęty w ramę o fantazyjnym wykroju. Podpory ustawione na bazach, kapietle kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny północny, przytęczowy
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu, antepedium malowane. Pośrodku medalion z wieńca laurowego. W polu wieńca krzyż oraz skrzyżowane narzędzia Męki Pańskiej na tle błękitnego nieba. Po bokach medalionu wolutowo zakręcona wić roślinna zakończona wazonami z kwiatami. Całość ukazana na ciemnozielonym tle. Retabulum umieszczone na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionymi na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie; na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęta złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz „Najświętsze Serce Jezusa”. W górnej części ramy złocony kartusz z gorejącym sercem w polu. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ujętych spływami wolutowymi, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa pomiędzy dwoma spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz „Św. Jan Kanty” w ramie o fantazyjnym wykroju. Retabulum flankowane po bokach ażurowymi uszami utworzonymi z liści akantu i przeplatającej je karbowanej wstęgi. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu. Antepedium malowane. Pośrodku medalion z wieńca laurowego, owiniętego sznurem. W polu wieńca godło zakonu franciszkańskiego (skrzyżowane prawe ręce Chrystusa i św. Franciszka oraz krzyż łaciński) na tle błękitnego nieba. Po bokach medalionu wolutowo zakręcona wić roślinna zakończona wazonami z kwiatami. Całość ukazana na ciemnozielonym tle. Retabulum umieszczone na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionymi na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie; na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęta złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz „Stygmatyzacja św. Franciszka”. W górnej części ramy złocony kartusz z godłem zakonu franciszkańskiego. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ujętych spływami wolutowymi, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa pomiędzy dwoma spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz św. Klary w ramie o fantazyjnym wykroju. Retabulum flankowane po bokach ażurowymi uszami utworzonymi z liści akantu i przeplatającej je karbowanej wstęgi. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu. Antepedium drewniane, w centrum złocony ormament roślinny oraz banderola. Retabulum ustawione na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionych na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie, na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęta złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. W górnej części ramy złocony kartusz. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ze spływami wolutowymi, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa ujęta dwoma spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz św. Barbary w ramie o fantazyjnym wykroju. Retabulum flankowane po bokach ażurowymi uszami utworzonymi z liści akantu. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Osoby związane z dziełem

SDM_COVER_PHOTO
Autor dzieła
Modest Gronalewicz

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz
Adoracja Imienia Jezus
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem od wschodu w postaci jednobiegowych schodów z balustradą. Kosz na planie kwadratu o ściętych narożach, na podstawie w formie wałka, z podwieszeniem o wklęsłych bokach, zakończonym gzymsem. Zachodnia i południowa ścianka kosza ujęte pilastrami, parapet w formie profilowanego gzymsu. Ścianka frontowa ambony dekorowana płyciną w kształcie stojącego prostokąta o wciętych górnych narożach z rozetą w polu, zachodnia zaś liściem palmy. Balustrada schodów dekorowana dwoma płycinami z liśćmi palmowymi, poręcz w formie profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta ujętego spływami wolutowymi. W profilowanej płycinie o fantazyjnym wykroju malowane przedstawienie Matki Boskiej z Dzieciątkiem. Baldachim na planie kwadratu o ściętych narożach, zwieńczony wielobocznym postumentem, o wklęsłych ściankach, na którym znajduje się krzyż z czworoliściem w środku. Na skrzyżowaniu ramion krzyża wiązki promieni. Na podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura ambony polichromowana w kolorze białym, z czerwonymi cokołami, obramieniami i profilami, pola płycin niebieskie. Pilastry kosza, pas balustrady, zaplecek i podniebie baldachimu dekorowane pozłoconym ornamentem geometrycznym.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna, z wejściem od prawej strony w postaci jednobiegowych schodów przylegających do filara, z balustradą. Kosz na planie ośmioboku, z parapetem, od dołu zamknięty uskokowym, zwężającym się w dół profilowaniem z podwieszonym kwiatonem. Ściany kosza i balustrady schodów podzielone na segmenty smukłymi pilastrami hermowymi zdobionymi cekinami, z wolutami. W każdym polu płycina w kształcie pionowego prostokąta, wypełniona ażurowym ornamentem roślinnym z cekinem, zamknięta od góry łukiem półkolistym wypełnionym muszlą. Wokół płycin dodatkowe profilowane obramienia powtarzające ich kształt. Płyciny na balustradzie mają dolną krawędź ustawioną pod skosem tak, by dopasować się do krzywizny wznoszenia (podobnie jest w przypadku innych elementów dekorujących powierzchnię balustrady). Pilastry dzielące balustradę na pola wspierają się na cokole i dźwigają belkowanie, którego fryz wypełniają prostokątne rauty, a gzyms zdobi ząbkowanie. Zaplecek w kształcie pionowego prostokąta dekorowanego dwiema ustawionymi obok siebie płycinami w kształcie wydłużonych prostokątów zamkniętych łukami półkolistymi wypełnionymi muszlami. Wzdłuż bocznych krawędzi zaplecka rodzaj pilastrów wspierających belkowanie dekorowane ząbkowaniem. Po bokach zaplecka dodatkowo uszaki utworzone z ornamentu akantowego i pąków kwiatów. W zwieńczeniu kartusz z monogramem „IHS”w okrągłym polu, z krzyżem zatkniętym na szczycie, flankowany fragmentami przerwanego przyczółka. Struktura malowana na kolor niebieski; profile, ornamenty i detale złocone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Płaskorzeźba przedstawiająca Matkę Boską z Dzieciątkiem w bogatym obramieniu w formie aediculi. Maria została przedstawiona całopostaciowo, zwrócona w trzech czwartych w lewo, z lewą nogą wysuniętą do przodu. Ma młodą twarz, którą okalają długie, opadające na plecy włosy. Jest ubrana w długą suknię i płaszcz, który tworzy obszerny zawój wokół jej prawego biodra. Lewą ręką podtrzymuje Dzieciątko, do którego wyciąga prawą rękę. Dzieciątko jest nagie, patrzy na Marię, wyciąga dłoń do jej ręki. Postacie stoją na obłokach, w których unoszą się główki anielskie. Intymne wyobrażenie jest ujęte bordiurą ze scenami z życia Marii. Płaskorzeźba ma kształt stojącego prostokąta zamkniętego od góry łukiem półkolistym. Ujmują ją pilastry o dekorowanych trzonach oparte na szerokim cokole z płyciną z napisem „ŚWIĘTA BOŻA RODZICIELKO / MÓDL SIĘ ZA NAMI”. Na dole cokołu podwieszenie z kartuszem z inskrypcją „DZIEŁO DŁUTA / TEOFILA LENARTOWICZA / DAR HRABIANKI / HELENY MAŁACHOWSKIEJ”. Od góry kompozycję zamyka trójkątny, przerwany przyczółek z kartuszem herbowym. Obramienie polichromowane na kolor czarny, profile, ornamenty i detale złocone.
płaskorzeźba
Ave Maria

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu. Antepedium proste z płaskorzeźbionym przedstawieniem Baranka Bożego w polu. Retabulum umieszczone na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionymi na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie; na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęte złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz „Św. Kinga”. W górnej części ramy złocony kartusz. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ujętych spływami wolutowymi, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa między dwoma spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz „Św. Walenty” w ramie o fantazyjnym wykroju. Retabulum flankowane po bokach ażurowymi uszami utworzonymi z liści akantu i przeplatającej je karbowanej wstęgi. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ambona zawieszona na południowej ścianie pomiędzy ołtarzem św. Franciszka z Asyżu, a ołtarzem św. Kingi, dostępna schodami z grubości muru. Kosz na planie ośmioboku, z wypukłą dolną częścią podstawy zdobionej owalnymi, pustymi medalionami ujętymi uproszczonym puklowaniem. Ścianki kosza zdobione prostokątnymi płycinami, flankowanymi pilastrami o trzonach wypełnionych rzędem kampanul. Parapet kosza w formie prostego, profilowanego gzymsu. Zaplecek w kształcie stojącego prostokąta, dwudzielny, w każdej części dekorowany prostokątną płyciną, ujęty po bokach spływami wolutowymi. Baldachim na planie ośmioboku, z trzech stron z trójkątnymi przyczółkami, zaś belkowanie zdobione wicią liści akantu. W podniebiu baldachimu, w ośmiobocznej płycinie umieszczona gołębica Ducha Świętego na tle promienistej glorii. Zwieńczenie w kształcie sześciu wolut spiętych w kabłąk, przechodzących w prostopadłościenny szczyt z krzyżem łacińskim zatkniętym na obłokach. Każda z wolut zdobiona małym wazonikiem z listkami akantu. Struktura polichromowana na kolor ciemnozielony, detale i ornamentyka złocone i srebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Figura anioła ukazana jest frontalnie, w kontrapoście, z uniesioną wysoko lewą ręką i dłonią w geście wskazującym oraz prawą ręką wysuniętą w bok. Twarz ma pociągłą, o wysokim czole, małych, migdałowatych oczach, nosie i otwartych ustach, okoloną krótkimi, falowanymi włosami. Anioł ubrany jest w białą tunikę ze złoconą lamówką, odsłaniającą połowę klatki piersiowej i prawe ramię oraz złocony, obfity płaszcz otaczający postać, ekspresyjnie drapowany, opadający na ziemię. Skrzydła ma złocone, złożone po bokach postaci. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba
Anioł
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu, antepedium malowane. Pośrodku medalion z wieńca laurowego. W polu wieńca krzyż oraz skrzyżowane narzędzia Męki Pańskiej na tle błękitnego nieba. Po bokach medalionu wolutowo zakręcona wić roślinna zakończona wazonami z kwiatami. Całość ukazana na ciemnozielonym tle. Retabulum umieszczone na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionymi na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie; na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęta złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz „Najświętsze Serce Jezusa”. W górnej części ramy złocony kartusz z gorejącym sercem w polu. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ujętych spływami wolutowymi, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa pomiędzy dwoma spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz „Św. Jan Kanty” w ramie o fantazyjnym wykroju. Retabulum flankowane po bokach ażurowymi uszami utworzonymi z liści akantu i przeplatającej je karbowanej wstęgi. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu. Antepedium malowane. Pośrodku medalion z wieńca laurowego, owiniętego sznurem. W polu wieńca godło zakonu franciszkańskiego (skrzyżowane prawe ręce Chrystusa i św. Franciszka oraz krzyż łaciński) na tle błękitnego nieba. Po bokach medalionu wolutowo zakręcona wić roślinna zakończona wazonami z kwiatami. Całość ukazana na ciemnozielonym tle. Retabulum umieszczone na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionymi na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie; na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęta złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz „Stygmatyzacja św. Franciszka”. W górnej części ramy złocony kartusz z godłem zakonu franciszkańskiego. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ujętych spływami wolutowymi, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa pomiędzy dwoma spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz św. Klary w ramie o fantazyjnym wykroju. Retabulum flankowane po bokach ażurowymi uszami utworzonymi z liści akantu i przeplatającej je karbowanej wstęgi. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednokondygnacyjny, jednoosiowy, ze zwieńczeniem. Mensa w formie prostopadłościanu. Antepedium drewniane, w centrum złocony ormament roślinny oraz banderola. Retabulum ustawione na zdwojonym cokole, flankowane kolumnami, ustawionych na tle zwielokrotnionych pilastrów podtrzymujących wyłamane belkowanie, na osi kolumn przerwany wolutowy przyczółek. W polu głównym nastawy płytka wnęka, ujęta złoconą i profilowaną ramą w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem wklęsło-wypukłym z uskokami. Pośrodku obraz Matki Boskiej Częstochowskiej. W górnej części ramy złocony kartusz. Zwieńczenie o delikatnie wklęsłych bokach ze spływami wolutowymi, zamknięte łukiem nadwieszonym. Nad nim złocona muszla palmetowa ujęta dwoma spływami wolutowymi. W polu zwieńczenia obraz św. Barbary w ramie o fantazyjnym wykroju. Retabulum flankowane po bokach ażurowymi uszami utworzonymi z liści akantu. Podpory ustawione na bazach, kapitele kompozytowe, trzony kolumn gładkie, natomiast trzony pilastrów kanelowane. Struktura malowana w kolorze ciemnozielonym, ornamenty i detale złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca Chrystusa zawieszonego na krzyżu na wyprostowanych ramionach, figura w typie Cristo vivo. Głowa Chrystusa delikatnie przechylona na prawe ramię; nogi wyprostowane w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz Zbawiciela szeroka o wyraźnych rysach, długim i wąskim nosie oraz krótkiej brodzie, zawiniętej na końcu w dwa krótkie i silnie skręcone pukle. Włosy długie, opadające na plecy z jednym długim puklem spływającym sztywno na prawe ramię. Na głowie Chrystus ma założoną ciasno splecioną, zieloną koronę cierniową, zawiązaną opaską z gałązek. Sylwetka wychudzona, ułożona w nienaturalnej pozie z dużymi dłońmi i stopami. Perizonium złocone, ciasno oplatające biodra, przewiązane pośrodku z jednym końcem wystającym z prawej strony. Nad głową Chrystusa znajduje się titulus w formie białej tabliczki namalowanej na wolutowo wyciętym kartuszu z napisem w polu „I(ESUS) N(AZARENUS) R(EX) I[UDAEORUM]”. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki. Krzyż drewniany, prosty, malowany na kolor ciemnobrązowy.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa ścięta z tyłu, przybita do belki krzyża trzema gwoździami, w typie Christo morte. Ciało w głębokim zwisie, ramiona ułożone w kształt litery „Y”. Głowa opadająca na klatkę piersiową, przechylona na prawe ramię. Twarz szeroka, okolona krótką brodą i włosami opadającymi na prawe ramię. Oczy zamknięte, nos niewielki, prosty, usta rozchylone. Na głowie korona cierniowa. Sylwetka ciała smukła o wyraźnie zaznaczonej muskulaturze, zwłaszcza w partii klatki piersiowej i ramion. Dłonie o zaciśniętych palcach. Wokół bioder perizonium układające się w głębokie poprzeczne fałdy, z rozwianym zwisem przy lewym boku. Stopy skrzyżowane, prawa założona na lewą. Karnacja ciała w jasnoszarym odcieniu z zaznaczonymi czerwoną farbą śladami męki. Włosy i zarost ciemnobrązowe, perizonium i korona cierniowa złote. Nad głową srebrny titulus w formie banderoli.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Na krzyżu z jasnego drewna zawieszono polichromowaną figurę martwego Chrystusa o szeroko rozpostartych ramionach. Ciało Zbawiciela do krzyża jest przymocowane za pomocą trzech gwoździ. On sam został ukazany jako martwy z zamkniętymi oczami i nieznacznie słaniającą się głową. Jego postać jest nieznacznie wysmuklona z naturalnie potraktowaną muskulaturą korpusu, zaznaczononą raną prawego boku. Nogi są lekko zwrółcone do osi środkowej, z założeniem prawej stopy na lewą. Twarz Zbawiciela jest mocno wychudła i pociągła. Charakteryzują ją zamknięte oczy, wydatny nos i usta. Otaczają ją brązowe włosy opadające puklami na kark oraz na prawe ramię oraz brązowy zarost. Chrystus ma na głowie cierniową koronę, spod której na czoło spływają nieznaczne krople krwi. Biodra Zbawiciela przepasane są szarobiałym perizonium w formie zawoju z rozwianym festonem przy prawym boku. Tkaninę drapują ostre załamania. Ponad głową Chrystusa na pionowej belce krzyża zawieszono rozwiany titulus z napisem INRI przytwierdzone do krzyża wbitym na środku gwoździem. Całą figurę pokrywa naturalistyczna polichromia.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Figura Chrystusa umarłego przybita trzema gwoździami do krzyża o prostych ramionach. Jego ciało jest w delikatnym zwisie o horyzontalnie rozłożonych ramionach. Prawa noga ugięta w kolanie, stopy skrzyżowane w układzie prawa na lewą. Twarz Chrystusa jest szczupła, o głęboko osadzonych, zamkniętych oczach, prostym, krótkim nosie i lekko rozchylonych ustach, okolona krótką brodą skręconą w dwa pukle oraz kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało szczupłe, miękko modelowane, o podkreślonej muskulaturze ud i ramion oraz silnie uwypuklonych żebrach i mostku klatki piersiowej. Biodra przesłonięte są białym, krótkim, mocno drapowanym i przylegającym do ciała perizonium z ekspresyjnie rozwianym zwisem tkaniny na prawym boku. Polichromia naturalistyczna z zaznaczonymi śladami męki. Na zakończeniu pionowej belki krzyża namalowana tabliczka z napisem „I.N. / R.I.”.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krucyfiks w typie Christo morte; postać Chrystusa umarłego przybitego do krzyża trzema gwoździami. Sylwetka w delikatnym zwisie, o silnie zaznaczonej anatomii ciała, z podkreśloną linią żeber i zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na sznurze, sięgające kolan i odsłaniające prawe udo; z prawej strony spływające kaskadowo. Twarz Jezusa podłużna opadająca na prawe ramię, okolona zarostem; oczy zamknięte, nos podłużny, wystające kości policzkowe; włosy długie spływające na prawe ramię, na głowie złota korona cierniowa. Partie ciała polichromowane naturalistycznie, korona cierniowa i perizonium złocone.
rzeźba

Krucyfiks

Zdjęcie nr 1: Krucyfiks w typie Cristo morte. Chrystus przybity do krzyża trzema gwoździami, sylwetka w delikatnym zwisie, z głową przechyloną na prawe ramię, o silnie podkreślonej anatomii ciała, z zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na prawym biodrze. Twarz podłużna, okolona zarostem; włosy długie spływające na prawe ramię w kręcone pukle, na głowie korona cierniowa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Krucyfiks

Jak cytować?

Maria Działo, "krucyfiks", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/krucyfiks-95

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności