Św. Dominik
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Dominika ustawiona na niskim, dwustrefowym cokole. Święty ukazany frontalnie z rękami skierowanymi w prawo, w których trzyma długi, czarny różaniec. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami o silnie zarumienionych policzkach, okolona krótką brodą i włosami. Święty ubrany jest w złocony habit dominikański, czarny płaszcz ze srebrzonym kapturem; na stopach ma założone czarne, pełne buty. U stóp świętego ukazane jest popiersie psa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała św. Dominika naturalistyczna.
Zdjęcie nr 2: Rzeźba św. Dominika ustawiona na niskim, dwustrefowym cokole. Święty ukazany frontalnie z rękami skierowanymi w prawo, w których trzyma długi, czarny różaniec. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami o silnie zarumienionych policzkach, okolona krótką brodą i włosami. Święty ubrany jest w złocony habit dominikański, czarny płaszcz ze srebrzonym kapturem; na stopach ma założone czarne, pełne buty. U stóp świętego ukazane jest popiersie psa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała św. Dominika naturalistyczna.
Zdjęcie nr 3: Rzeźba św. Dominika ustawiona na niskim, dwustrefowym cokole. Święty ukazany frontalnie z rękami skierowanymi w prawo, w których trzyma długi, czarny różaniec. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami o silnie zarumienionych policzkach, okolona krótką brodą i włosami. Święty ubrany jest w złocony habit dominikański, czarny płaszcz ze srebrzonym kapturem; na stopach ma założone czarne, pełne buty. U stóp świętego ukazane jest popiersie psa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała św. Dominika naturalistyczna.
Zdjęcie nr 4: Rzeźba św. Dominika ustawiona na niskim, dwustrefowym cokole. Święty ukazany frontalnie z rękami skierowanymi w prawo, w których trzyma długi, czarny różaniec. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami o silnie zarumienionych policzkach, okolona krótką brodą i włosami. Święty ubrany jest w złocony habit dominikański, czarny płaszcz ze srebrzonym kapturem; na stopach ma założone czarne, pełne buty. U stóp świętego ukazane jest popiersie psa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała św. Dominika naturalistyczna.
Zdjęcie nr 5: Rzeźba św. Dominika ustawiona na niskim, dwustrefowym cokole. Święty ukazany frontalnie z rękami skierowanymi w prawo, w których trzyma długi, czarny różaniec. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami o silnie zarumienionych policzkach, okolona krótką brodą i włosami. Święty ubrany jest w złocony habit dominikański, czarny płaszcz ze srebrzonym kapturem; na stopach ma założone czarne, pełne buty. U stóp świętego ukazane jest popiersie psa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała św. Dominika naturalistyczna.
Zdjęcie nr 6: Rzeźba św. Dominika ustawiona na niskim, dwustrefowym cokole. Święty ukazany frontalnie z rękami skierowanymi w prawo, w których trzyma długi, czarny różaniec. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami o silnie zarumienionych policzkach, okolona krótką brodą i włosami. Święty ubrany jest w złocony habit dominikański, czarny płaszcz ze srebrzonym kapturem; na stopach ma założone czarne, pełne buty. U stóp świętego ukazane jest popiersie psa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała św. Dominika naturalistyczna.

Św. Dominik

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
suski
Gmina
Bystra-Sidzina
Miejscowość
Sidzina
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Parafia
Parafia Św. Mikołaja
Tagi
rzeźba XIX wieku św. Dominik
Miejsce przechowywania
po lewej stronie ołtarza bocznego północnego
Identyfikator
DZIELO/10879
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
1867-1888
Miejsce (państwo, miasto, region geograficzny)
Małopolska
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Maria Działo
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Rzeźba św. Dominika powstała wraz z ołtarzem w czasie, gdy proboszczem Sidziny był ksiądz Stanisław Sowicki, czyli między 1867 a 1888 rokiem.

Opis

Rzeźba św. Dominika ustawiona na niskim, dwustrefowym cokole. Święty ukazany frontalnie z rękami skierowanymi w prawo, w których trzyma długi, czarny różaniec. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami o silnie zarumienionych policzkach, okolona krótką brodą i włosami. Święty ubrany jest w złocony habit dominikański, czarny płaszcz ze srebrzonym kapturem; na stopach ma założone czarne, pełne buty. U stóp świętego ukazane jest popiersie psa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała św. Dominika naturalistyczna.




Zarys problematyki artystycznej

Rzeźby św. Dominika, św. Jacka oraz aniołków w zwieńczeniu zostały wykonane w czasie powstania całej nastawy ołtarzowej w tym samym warsztacie rzeźbiarskim. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły twórcy tego retabulum i jego rzeźb. Figury pozbawione są silnej ekspresji, cechuje je statyka, a draperia szat została potraktowana powierzchniowo, co jest charakterystyczne dla części rzeźb w XIX wieku. Omawiana figura przedstawia św. Dominika, patrona i założyciela zakonów dominikanów i dominikanek klauzurowych. W ikonografii jest on przedstawiany w habicie i płaszczu dominikańskim oraz z psem, który jest symbolem zakonu (Domini canes – psy Pańskie, tj. wierni słudzy).

Streszczenie

Rzeźba św. Dominika powstała wraz z ołtarzem w czasie, gdy proboszczem Sidziny był ksiądz Stanisław Sowicki, czyli między 1867 a 1888 rokiem. Niestety źródła archiwalne nie ujawniły twórcy tego retabulum i jego rzeźb. Święty Dominik jest patronem i założycielem zakonów dominikanów i dominikanek klauzurowych. W ikonografii jest on przedstawiany w habicie i płaszczu dominikańskim oraz z psem, który jest symbolem zakonu dominikanów (Domini canes – psy Pańskie, tj. wierni słudzy).

Bibliografia

"Dziedzictwo kulturowe Podbabiogórza. Zabytki", Sucha Beskidzka 2014
Janicka-Krzywda Urszula , "Patron – atrybut – symbol", Poznań 1993
Leśniak Kazimierz, "Ocalić od zapomnienia. Dzieje Sidziny 1563-2006", Kraków 2007
Czarniak Władysław, "Księża rodacy i duszpasterze Sidziny na przestrzeni 450 lat jej historii", Kraków 2013

Osoby związane z dziełem

Zdjęcie nr 1 dla osoby: Dominik św. Guzman
Dominik św. Guzman

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Rzeźba pełnoplastyczna przedstawiająca Chrystusa zawieszonego na krzyżu na wyprostowanych ramionach, figura w typie Cristo vivo. Głowa Chrystusa delikatnie przechylona na prawe ramię; nogi wyprostowane w kolanach, stopy przebite jednym gwoździem w układzie prawa na lewą. Twarz Zbawiciela szeroka o wyraźnych rysach, długim i wąskim nosie oraz krótkiej brodzie, zawiniętej na końcu w dwa krótkie i silnie skręcone pukle. Włosy długie, opadające na plecy z jednym długim puklem spływającym sztywno na prawe ramię. Na głowie Chrystus ma założoną ciasno splecioną, zieloną koronę cierniową, zawiązaną opaską z gałązek. Sylwetka wychudzona, ułożona w nienaturalnej pozie z dużymi dłońmi i stopami. Perizonium złocone, ciasno oplatające biodra, przewiązane pośrodku z jednym końcem wystającym z prawej strony. Nad głową Chrystusa znajduje się titulus w formie białej tabliczki namalowanej na wolutowo wyciętym kartuszu z napisem w polu „I(ESUS) N(AZARENUS) R(EX) I[UDAEORUM]”. Polichromia naturalistyczna w odsłoniętych partiach ciała z zaznaczonymi śladami męki. Krzyż drewniany, prosty, malowany na kolor ciemnobrązowy.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Krucyfiks w typie Cristo morte; postać Chrystusa umarłego przybitego do krzyża trzema gwoździami. Sylwetka w delikatnym zwisie, o silnie zaznaczonej anatomii ciała, z podkreśloną linią żeber i zaznaczonymi śladami męki. Perizonium w formie tkaniny przewiązanej na sznurze na prawym boku, sięgające kolan i odsłaniające prawe udo. Twarz Jezusa podłużna opadająca na prawe ramię, okolona zarostem; oczy zamknięte, nos podłużny, usta delikatnie otwarte; włosy długie spływające na prawe ramię, na głowie zielona korona cierniowa. Krzyż drewniany, prosty. Nad głową Chrystusa zawieszona tabliczka w kształcie kartusza zdobionego ornamentem okuciowym z napisem „I.N.R.I.” Partie ciała polichromowane naturalistycznie, perizonium złocone.
rzeźba
Krucyfiks
Zdjęcie nr 1: Ambona wisząca, przyścienna z wejściem od strony kaplicy po północnej stronie prezbiterium. Kosz na planie półkolistym, na profilowanym cokole, z szyszką u spodu, flankowany po bokach dwoma spływami wolutowymi, na których ustawione są rzeźby siedzących aniołków. Na ściance kosza w profilowanej, złoconej ramie płaskorzeźba z przedstawieniem Połowu ryb. Zaplecek w kształcie prostokąta stojącego ujęty po bokach tkaniną przewiązaną u góry; w polu przedzielony złoconymi pasami ułożonymi na kształt litery H. W dolnej części zdobiony prostokątną płyciną ozdobioną płaskorzeźbioną rozetą, w górnej partii fantazyjną wicią roślinną. Baldachim o wykroju półkolistym, w strefie belkowania zdobiony prostym fryzem przedzielonym pionowymi paskami na małe prostokątne płyciny, od dołu zdobiony lambrekinem, z dwoma wazonami płomienistymi z przodu oraz rzeźbą Mojżesza na skale w zwieńczeniu. U spodu baldachimu Gołębica Ducha Świętego w promienistej glorii złożonej z wiązek promieni o nierównej długości. Płaskorzeźba na ściance frontowej kosza z przedstawieniem Połowu ryb. Kompozycja wielopostaciowa z ukazaniem po prawej stronie Jezusa nauczającego w łodzi oraz trzech uczniów wyciągających sieć pełną ryb. Po lewej stronie na brzegu siedząca postać jednego z uczniów. Uczniowie ubrani w długie suknie z długimi rękawami w kolorach: czerwonym, niebieskim i zielonym. Jezus ubrany jest w długą, złotą suknię z długim rękawem i złoty płaszcz. Krajobraz ukazany sumarycznie z wyraźnie zaznaczonymi falami morskimi. Tło złocone, ze złoconymi obłokami. Aniołki siedzące na wolutach ukazane frontalnie, z rozpostartymi szeroko skrzydłami. Aniołek po lewej stronie z rękami lekko ugiętymi w łokciach, z zamkniętą księgą w lewej dłoni. Aniołek po prawej stronie, delikatnie przechylony w lewo, z otwartą księgą w lewej dłoni i prawą ręką uniesioną nad księgą. Aniołki przepasane w pasie złotą chustą. Twarze szerokie, z pucułowatymi i delikatnie zarumienionymi policzkami, małe i wąskie usta, krótkie nosy. Włosy średniej długości, ciemnobrązowe, kędzierzawe. W zwieńczeniu na wysokiej skale ustawiona jest rzeźba Mojżesza, ukazana frontalnie, z lewą nogą wspartą na skale, z tablicą przykazań w lewym ręku i laską w prawej. Mojżesz ubrany w długą, złotą suknię z długim rękawem. Twarz podłużna, okolona długą, ciemnobrązową brodą i krótkimi, ciemnobrązowymi włosami. Struktura ambony polichromowana w kolorze jasnobrązowym, detale w kolorze ciemnobrązowym, profile i ornamenty złocone oraz posrebrzone.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół usytuowany jest w południowo-wschodniej części wsi, otoczony kamiennym murem, otynkowanym, krytym betonową płytą, w który wbudowano współczesne stacje drogi krzyżowej. Na plac kościelny prowadzą trzy bramy. Główna brama znajduje się w murze od strony zachodniej, nakryta jest ostrołukową arkadą. Dwie mniejsze bramy zlokalizowane są od strony południowej oraz od strony wschodniej. Na placu przed kościołem stoi pomnik z 1911 roku wystawiony na pamiątkę księdza Wojciecha Blaszyńskiego i działacza ludowego Stanisława Stojałowskiego. Świątynia jest orientowana, murowana, jednonawowa z węższym i krótkim prezbiterium, zamkniętym półkoliście oraz z wieżą na zakończeniu nawy. Do prezbiterium przylega zakrystia od północy i skarbczyk od południa. Od strony południowej dobudowana jest również niska kruchta. Wnętrze trójprzęsłowej nawy rozczłonkowane jest filarami przyściennymi wspierającymi sklepienie żagielkowe. Chór muzyczny trójarkadowy, wsparty na dwóch filarach. W ścianach korpusu nawowego znajdują się głębokie wnęki, w których umieszczone są prostokątne otwory okienne zamknięte półkolistym łukiem, po trzy od strony północnej i południowej; takie same okno znajduje się również w apsydzie od strony południowej oraz na chórze od strony zachodniej. Ponadto w apsydzie na wysokości zwieńczenia ołtarza głównego umieszczone jest małe, okrągłe okno. W kruchcie, skarbczyku i zakrystii okna są prostokątne. Drzwi główne dwuskrzydłowe, drewniane z metalowymi okuciami, zabezpieczone od wewnątrz dwiema żelaznymi zaporami umocowanymi w murze. Podobne drzwi znajdują się od strony południowej z kruchty. Fasada kościoła jest płaska, zakończona gzymsem z wysuniętą do przodu trójkondygnacyjną wieżą, nakrytą baniastym hełmem z latarnią. Drugie piętro wieży połączone jest z fasadą prostymi spływami. Przy wejściu na wysokich cokołach ustawione są rzeźby świętych Piotra i Pawła. Kościoł nakryty jest dachem dwuspadowym, na skrzyżowaniu nawy z prezbiterium umieszczona jest sygnaturka z hełmem baniastym z latarnią.
kościół
Kościół św. Mikołaja
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach z przedstawieniem Najświętszego Serca Jezusa. W centrum kompozycji ukazany jest Jezus w całej postaci, prawą ręką czyni gest błogosławieństwa, lewą wskazuje na gorejące na piersi serce. Twarz podłużna z długim i wąskim nosem, dużymi oczami, okolona krótką brodą, rozdzieloną na dwa, małe pukle. Włosy długie, ciemnobrązowe, z przedziałkiem pośrodku, opadające na plecy i ramiona bujnymi falami. Jezus ubrany jest w długą, jasną suknię, przewiązaną w talii. Na dłoniach i stopach ma widoczne ślady męki. Wokół głowy ma okrągły nimb. Od serca oplecionego koroną cierniową odchodzą dwa strumienie promieni, po lewej złoty, a po prawej biały. Chrystus ukazany został na kwitnącej łące, w oddali widoczny jest polny krajobraz i jasne niebo. Kolorystyka pastelowa, miękki i delikatny modelunek. W dolnej części kompozycji złota banderola z napisem „JEZU UFAM TOBIE”. W dolnym, lewym narożu sygnatura: „A(dolf) Hyła”, a po prawej data „1951”. Rama wnęki drewniana, szeroka, profilowana, zdobiona winną latoroślą.
obraz
Jezu Ufam Tobie
Zdjęcie nr 1: Obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem w kształcie stojącego prostokąta. Maria ukazana w półpostaci, delikatnie zwrócona w lewo z Dzieciątkiem Jezus na lewym ręku, z głową przytuloną do jego twarzy, prawą dłonią trzymająca jego lewą rączkę. Twarz Marii pełna, nos długi, duże i brązowe oczy oraz drobne usta. Ubrana jest w niebieską suknię z długimi rękawami, ozdobioną na brzegu złoconą bordiurą oraz ciemnoczerwony maforion , malowanym światłocieniowo z zieloną podszewką i z lewą połą zarzuconą na prawe ramię. Płaszcz ozdobiony jest trzema gwiazdami: na czole, na dekolcie po lewej stronie i na prawym ramieniu; a na brzegach dekorowany jest ozdobną lamówką z filigranowymi frędzlami. Dzieciątko siedzi na ramieniu Matki, zwrócone trzy czwarte w prawo, ma skrzyżowane nóżki, a lewą rękę trzyma w prawej dłoni Matki Boskiej. Ubrane jest w srebrną sukienkę z długimi i szerokimi rękawami, przewiązaną w talii jasnobeżową tkaniną oraz złoconą szatę wierzchnią, bez rękawów, skrzyżowaną na piersi, ozdobioną szrafowaniem. Twarz Jezusa pełna o pucułowatych policzkach i podkreślonych podbródku z długim nosem, małymi ustami i dużymi ciemnymi oczami. Karnacje obu postaci ciemne z zarumienionymi policzkami. Na głowach mają założone pełne korony zdobione fioletowymi, niebieskimi i czerwonymi kamieniami; a wokół głów koliste i złocone nimby. Na wysokości głowy Matki Bożej, po lewej stronie znajdują się tłoczone abrewiacje: „MP ΘY”, a po prawej: „IX XC”. Ornament tła wyciskany w gruncie, złocony o układzie kandelabrowym, roślinnym z motyw palmetowym. Na odwrociu napis: „obraz podług trad(ycji) z IX w(wieku) konserw(owany) z XIV w(ieku), odnow(iony) i zakonserw(owany) 1963 kons(erwator) Zawadzki T(adeusz) Dzierża z Kr(akowa) Prob(oszcz) X(iądz) J(ózef) Długopolski kość. Mika Fr.” Wizerunek umieszczony jest w złoconej, profilowanej ramie, od wewnątrz zdobionej pasem kimationu.
obraz
Matka Boska Sidzińska

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa w kształcie nieregularnego prostopadłościanu, poprzedzona dwoma stopniami. Antepedium w formie prostokątnej płyciny, wewnątrz której w narożach są stylizowane dekoracje kwiatowe, a pośrodku równoramienna gwiazda w kartuszu. Tabernakulum w kształcie prostokątnej skrzynki, flankowane w narożach ustawionymi pod kątem pilastrami w formie liści, podtrzymującymi wyłamujący się gzyms. Drzwiczki zamknięte półkoliście z aplikowanym motywem kielicha oraz medalionem z napisem IHS w niewielkiej glorii. Drzwiczki obite srebrzoną blachą, boki i dekoracje złocone, gzyms w kolorze jasnoniebieskim. Cokół nastawy zdobiony kratkowaniem, a po bokach prostokątnymi płycinami ze stylizowaną dekoracją akantową. Retabulum flankowane zdwojoną parą pilastrów i stojącą przed nimi parą kolumn. Podpory dźwigają wyłamane na osi belkowanie. Kolumny ustawione na bazach, trzony gładkie i złocone, wybrzuszone pośrodku, kapitele kompozytowe. W polu głównym w niszy zamkniętej półkolistym łukiem umieszczony jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, a powyżej rzeźba Boga Ojca. Na boku ołtarza znajdują się rzeźby: św. Dominika po lewej i św. Jacka po prawej stronie. Na belkowaniu usadzona jest para aniołków. Zwieńczenie o fantazyjnym kształcie zbliżonym do stojącego prostokąta z płaskorzeźbioną sceną ofiarowania szkaplerza św. Szymonowi Stockowi. U góry zwieńczenia podpięta srebrzona kotara o złoconym brzegu, spływająca na jego boki zwieńczenia. W górnej partii, po bokach para aniołków z wzniesionymi do góry rękami oraz dwie uskrzydlone główki anielskie. Na szczycie nastawy zatknięta jest promienista gloria złożona z wiązek promieni o nierównej długości z monogramem maryjnym otoczonym przez wieniec z obłoków w polu. Po bokach nastawy ołtarzowej umieszczone są uszaki utworzone ze stylizowanego akantu. Polichromia ołtarza w kolorze jasnoniebieskim, dekoracje ornamentalne oraz detale złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny północny
Zdjęcie nr 1: Zwieńczenie ołtarza o fantazyjnym kształcie zbliżonym do stojącego prostokąta z płaskorzeźbioną sceną ofiarowania szkaplerza św. Szymonowi Stockowi. U góry zwieńczenia podpięta srebrzona kotara o złoconym brzegu, spływająca na jego boki. W górnej partii, po bokach para aniołków z wzniesionymi do góry rękami oraz dwie uskrzydlone główki anielskie. Na szczycie nastawy zatknięta jest promienista gloria złożona z wiązek promieni o nierównej długości z monogramem maryjnym otoczonym przez wieniec z obłoków. Pole zwieńczenia dwustrefowe, oddzielone pasem obłoków. W dolnej strefie, po lewej stronie rzeźba św. Szymona Stocka. Święty ukazany jest w pozycji klęczącej z prawego profilu z wniesionymi na wysokości piersi rękami i głową skierowaną ku Matce Bożej. Twarz podłużna z długim nosem i silnie zarumienionymi policzkami. Głowę okala długa i siwa broda oraz tonsura. Święty ubrany jest w brązowy habit i płaszcz karmelitański. Po prawej stronie obrazu płaskorzeźbione, zielone wzniesienia i duże drzewo. W tle malowany pejzaż miejski i jasnobłękitne niebo. W górnej strefie siedząca na obłokach Matka Boska z Dzieciątkiem. W prawej dłoni trzyma szkaplerze zdobione greckim krzyżykiem oraz gorejącym sercem, przebitym mieczem, a lewą ręką przytrzymuje siedzące na jej kolanach Dzieciątko Jezus. Maria ma podłużną twarz z niewielkimi ustami, długim nosem i jasnoniebieskimi oczami, okoloną ciemnobrązowymi włosami, opadającymi na plecy. Ubrana jest w złocone szaty: suknię i płaszcz, obficie drapowane. Na głowie ma założony srebrzony welon oraz pełną koronę, a wokół niej wieniec z 12 gwiazd. Polichromia struktury zwieńczenia w kolorze jasnoniebieskim, dekoracje ornamentalne oraz detale złocone i srebrzone. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała figur naturalistyczna.
płaskorzeźba
Matka Boska Szkaplerzna
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, drewniany z drewnianą mensą i z marmurowym portatylem. Antepedium w formie prostokąta ujętego profilowaną ramą. W polu marmoryzowana płycina o narożach zdobionych płaskorzeźbioną dekoracją roślinną złożoną z liści akantu oraz nałożonymi na siebie łacińskim krzyżem z kotwicą i gorejącym sercem oplecionym wicią z róż w polu. Tabernakulum w kształcie prostopadłościennej skrzynki na niskim cokole, flankowane dwoma pilastrami ustawionymi pod kątem, zdobionymi wicią z liści akantu; zamknięte od góry prostym belkowaniem, pośrodku falującym. Na drzwiczkach płycina w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, w polu której umieszczone jest płaskorzeźbione gorejące serce osadzone na gałązce róży; tło czerwone. Retabulum na zdwojonym cokole, flankowane ustawionymi pod kątem w jednej linii parami pilastrów, filarów oraz kolumn na przodzie. Podpory dźwigają wyłamane na osi belkowanie z ustawionymi na bokach rzeźbami aniołków. Trzony filarów są marmoryzowane; trzony kolumn delikatnie zwężające się ku górze, złocone, zdobione pionowymi pasami, co drugi wypełniony pnącą się ku górze rytą wicią z liści dębu lub z liści klonu; kapitele podpór kompozytowe. Po bokach ołtarza na niskich cokołach ustawione pod kątem rzeźby św. Katarzyny Aleksandryjskiej po lewej i św. Wawrzyńca po prawej stronie. W polu, w głębokiej wnęce ujętej szeroką, profilowaną ramą umieszczony jest obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Wnęka od wewnątrz zdobiona płaskorzeźbioną winną latoroślą. Cokół dekorowany jest prostokątnymi, marmoryzowanymi płycinami; fryz złoconymi rozetami. Zwieńczenie monumentalne, o fantazyjnym kształcie, po bokach ujęte wolutami zdobionymi liśćmi akantu, zamknięte od góry prostym gzymsem w formie nadwieszonego łuku z zatkniętym na szczycie łacińskim krzyżykiem. W polu, w półkolistej wnęce promienista gloria z dwoma gorejącymi sercami, z których jedno przebite jest mieczem, umieszczonym w otoku z obłoków. Struktura w kolorze jasnobeżowym, płyciny, filary i detale marmoryzowana w kolorze różowym; ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny południowy
Zdjęcie nr 1: Nagrobek ustawiony na dwustopniowej podstawie oraz dwustrefowym cokole, w górnej części ścianki dekorowane płycinami o wypukłych górnych narożach, ujęte lizenami z blendami. Na cokole ośmioboczny trzon, zwężający się ku górze, w połowie wysokości profilowany, zakończony krzyżem. W dolnej części dekorowany blendami z maswerkiem. Na frontowej ściance górnej partii cokołu złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTOMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki ś(więtej) p(amięci) WIKTORYI z GRUDNICKICH / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr / Czorsztyna / zmarłej 8go Lutego 1867 / Pokój Jej pełnej cnót duszy!”.
nagrobek
Nagrobek Wiktorii z Grudnickich Drohojowskiej
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazana Matka Boska w całej postaci, stojąca na globie ziemskim, prawą stopą depcząca węża, a lewą półksiężyc. Prawa noga Marii delikatnie ugięta w kolanie, lewa ręka, w której trzyma gałązkę białej lilii położona na piersi, zaś prawa ręka Marii wyciągnięta przed siebie, a głowa lekko uniesiona w górę. Twarz Marii szeroka, o masywnych policzkach, ze wzrokiem zwróconym ku górze. Włosy długie, z przedziałkiem pośrodku, spływające na ramiona i plecy; wokół głowy wieniec z dwunastu gwiazd oraz złoty nimb w kształcie gwiazdy o dwunastu ramionach. Matka Boska ubrana w długą, białą suknię z długimi rękawami, przewiązaną w talii różową wstęgą oraz ciemnoniebieski płaszcz zarzucony na plecy; na stopach sandały. Nad głową Matki Boskiej umieszczona gołębica Ducha Świętego. Półksiężyc zwrócony rogami do góry, wąż ukazany z jabłkiem w pysku. Tło ciemne, w odcieniach ugru i szarości, w dolnej partii kłęby szarych chmur. Kolorystyka ciepła, pastelowa. Dominantą kolorystyczną jest błękitny płaszcz, modelunek miękki. Na wężu sygnatura „Teodor Stachowicz Kraków [...] 1867.” Gwiazdy oraz półksiężyc w formie złoconych aplikacji.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacjowy ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna, antepedium ujęte ramą, z monogramem maryjnym na środku. Retabulum ustawione na wysokim cokole, przed którym stoi prostopadłościenna mensa. Główne pole retabulum flankują kolumny ustawione na tle filarów. Podpory mają głowice kompozytowe i są posadowione na ukośnie ustawionych, rozsuniętych postumentach dekorowanych płycinami. Dźwigają odcinki belkowania także ustawione skośnie. W prostokątnym polu głównym nastawy ołtarzowej obraz z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, wymiennie z płótnem przedstawiającym Najświętsze Serce Jezusa i św. Stanisława Kostkę w prostokątnej ramie zamkniętej od góry łukiem półokrągłym. Na fryzie belkowania umieszczono rozety. Na zewnętrznych odcinkach belkowania, na osi kolumn, skierowane do wewnątrz woluty; na nich siedzą anioły prezentujące obraz zwieńczenia. Zwieńczenie w formie wklęsło-wypukłej, wypełnione wizerunkiem Ecce Homo we wklęsło-wypukłej ramie z łukiem nadwieszonym, jest zamknięte od góry dwiema wolutami. W miejscu ich styku, na osi palmeta. Struktura ołtarza polichromowana na brązowo; kolumny i płyciny z imitacją marmoryzacji, jasnoczerwone; profile, detale i ornamenty złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny Matki Boskiej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta ujęty profilowaną, złoconą ramą. W centrum kompozycji, na tle rozległego, górzystego pejzażu przedstawiony św. Antoni Padewski trzymający na ręku Dzieciątko Jezus. Święty ukazany frontalnie, w pozycji stojącej z głową zwróconą w trzech czwartych w lewo. Ubrany w brązowy habit franciszkański przepasany sznurem (cingulum), z przewieszonym u pasa różańcem. Stopy obute w brązowe sandały. Święty przedstawiony jako mężczyzna o okrągłej twarzy z pełnymi, zaróżowionymi policzkami, o dużych, ciemnych oczach oraz długim, prostym nosie. Głowa z tonsurą okolona nimbem. W prawym ręku postać trzyma kwiat białej lilii; w lewym podtrzymuje zamkniętą księgę, na której znajduje się Dzieciątko Jezus. Chrystus ukazany w postawie siedzącej, zwrócony w trzech czwartych w prawo. Ukazany jako jasnowłose, pulchne dziecko o jasnej karnacji z wyraźnie zaznaczonym rumieńcem. Oczy duże, nos prosty, usta lekko uśmiechnięte. Głowa otoczona nimbem. Biodra przepasane białą tkaniną. Dzieciątko wznosi prawą rękę w geście błogosławieństwa, w lewej trzyma kulę ziemską. Tło kompozycji stanowi rozległy, górzysty pejzaż z widoczną w oddali sylwetą miasta i płynącą rzeką. Powyżej niebo zasnute białymi obłokami. Na odwrociu obrazu napis „Ołtarz S(więtego) Józefa odnowiony kosztem Pana Józefa Mianowskiego 1851” oraz „Ten Obraz z Ramą Odnowiony na Honor S Antoniego dnia 15 Grudnia 1851. Woj(ciech) Dembowski, Malarz i Pozłotnik m.p. O.M.K.”
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta z przedstawieniem św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem. Święty został ukazany w ujęciu do kolan, zwrócony w lewo, w stronę Dzieciątka stojącego na blacie przykrytym czerwonym obrusem. Głowa świętego jest delikatnie przechylona w lewo, lewa ręka obejmuje Dzieciątko, prawa opuszczona trzyma kwiat lilii. Święty ma owalną twarz o młodzieńczych rysach, na głowie tonsurę. Jest ubrany w habit franciszkański. Dzieciątko ukazane zostało niemal nagie, z białą chustą okrywającą biodro i przerzuconą przez prawe ramię. Prawą ręką Chrystus dotyka brody świętego, lewą wyciąga w jego stronę. U stóp Dzieciątka leży otwarta księga. Wokół głów postaci złote nimby. Tło kompozycji jednolite, ciemnobrązowe. Na odwrocie napis malowany farbą „Fundator Walenty / Tekiela. / 1840. / 24 lipca”.
obraz

Św. Antoni Padewski

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie prostokąta zbliżonego do kwadratu ujęty złoconą, profilowaną ramą. W centrum kompozycji przedstawiony św. Benedykt w postawie stojącej, w ujęciu frontalnym z głową zwróconą w trzech czwartych w prawo. Święty ubrany w obszerny czarny habit benedyktyński z kapturem i szerokimi rękawami. Ukazany jako mężczyzna o pozbawionej zarostu okrągłej twarzy z wydatnym nosem oraz szeroko otwartymi, skierowanymi na wprost oczami. Wokół głowy tonsura oraz złocony nimb. Święty w swojej prawej ręce podtrzymuje oprawioną na czerwono księgę. Lewą dłoń składa na piersi na wysokości serca. Po prawej stronie obrazu widoczny fragment stołu przykrytego zieloną tkaniną, na którym widoczna biała mitra. Na drugim planie, po lewej stronie nieco za postacią świętego przedstawiono fragment wysokiego cokołu stanowiącego podstawę dla kolumny. Tło złocone, wytłaczane w motywy roślinno-kwiatowe.
obraz

Św. Benedykt

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Maria Działo, "Św. Dominik", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2024, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/sw-dominik-4

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności