Anioł
Zdjęcie nr 1: Anioł ukazany frontalnie, w pozycji klęczącej, lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w bok. Twarz ma okrągłą, o dużych, migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach; okoloną brązowymi, kręconymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w złocony płaszcz, przesłaniający go w partii nóg, odsłaniający tors, zarzucony na lewe przedramię. Skrzydła ma duże, rozłożone, częściowo złocone i srebrzone. Polichromia ciała naturalistyczna.

Anioł

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
oświęcimski
Gmina
Kęty
Miejscowość
Bielany
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Bielsko-Żywiecka
Parafia
Św. Macieja Apostoła
Tagi
Anioł rzeźba XIX wieku
Miejsce przechowywania
ołtarz boczny
Identyfikator
DZIELO/24325
Kategoria
rzeźba
Ilość
1
Czas powstania
około 1838 roku
Technika i materiał
drewno, techniki rzeźbiarskie, polichromowanie, złocenie, srebrzenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Figura anioła w zwieńczeniu marmurowego ołtarza powstała zapewne około 1838 roku, po tym jak przeniesiono to retabulum do kościoła w Bielanach.

Opis

Anioł ukazany frontalnie, w pozycji klęczącej, lewą rękę kładzie na piersi, prawą wyciąga w bok. Twarz ma okrągłą, o dużych, migdałowatych oczach, prostym nosie i małych ustach; okoloną brązowymi, kręconymi włosami sięgającymi ramion. Ubrany jest w złocony płaszcz, przesłaniający go w partii nóg, odsłaniający tors, zarzucony na lewe przedramię. Skrzydła ma duże, rozłożone, częściowo złocone i srebrzone. Polichromia ciała naturalistyczna.

Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia, odpryski polichromii.

Streszczenie

Figura anioła w zwieńczeniu marmurowego ołtarza powstała zapewne około 1838 roku, po tym jak przeniesiono to retabulum do kościoła w Bielanach.

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Chrzcielnica na rzucie ośmioboku, trzon i czara również są ośmioboczne. Cokół dwustopniowy, stopnie oddzielone od siebie zaoblonym uskokiem, w górnej części łagodnie przechodzą w trzon. W środkowej partii trzonu spłaszczony ośmioboczny pierścień dekorowany taśmą z płaskorzeźbionymi rozetkami. Czara rozchylająca się ku górze, z profilowaną podstawą, rozczłonkowana ostrołukowatymi płycinami, zakończona profilowanym gzymsem. Ośmioboczna pokrywa o polach z wyciętymi płycinami zamkniętymi potrójnymi łukami półkolistymi jest zwieńczona profilowanym gzymsem z koronką i nakryta daszkiem. Nad nim podstawa ujęta od dołu arkadkowaniem z grupą rzeźbiarską Chrztu w Jordanie. Chrystus stoi w rzece z rękami założonymi na piersi, opasany na biodrach długą białą tkaniną. Przed nim, na skale stoi św. Jan Chrzciciel, ubrany w wielbłądzią skórę z prawą ręką trzymającą naczynie z wodą nad głową Chrystusa, a lewą wyciągniętą do przodu. Nad nim unosi się gołębica Ducha Świętego.
chrzcielnica
Chrzcielnica
Zdjęcie nr 1: Płyta z czarnego marmuru w formie stojącego prostokąta, ujęta grubą ramą z piaskowca z czterema uszakami, zakończona szczytem z anthemionem. W partii szczytu tarcze z godłami herbów Pelikan i Trąby, zwieńczone otwartą koroną, ujęte skręconym akantem. W polu tablicy złocona inskrypcja: „PAMIĘCI / AUGUSTYNA ROZWADOWSKIEGO / + 1. MARCA 1813. / TERESY z ROZWADOWSKICH / FERENCOWEJ / + 1. MARCA 1816. / MARYI z OPOLSKICH / ROZWADOWSKIEJ / + 28. CZERWCA 1829. / ANTONIEGO ROZWADOWSKIEGO / + 12. LUTEGO 1837. / ROZALII z ROZWADOWSKICH / FOLTAŃSKIEJ / + 5. SIERP(NIA) 1847. / FRANCISZKA FOLTAŃSKIEGO / POCHOWANEGO W KRZĘCINIE, + 2. LUTEGO 1849. / STEFANII FOLTAŃSKIEJ / + 26. LUTEGO 1854. / SPOKÓJ ICH DUSZOM. / Pomnik ten poświęca ANTONINA / z FOLTAŃSKICH DZIĘGIELOWSKA / 1877”.
płyta nagrobna
Epitafium rodzin Rozwadowskich i Foltańskich
Zdjęcie nr 1: Ambona przyścienna, wisząca, z dostępem przez drzwi w partii zaplecka. Kosz na planie zbliżonym do koła o wklęsło-wypukłym zarysie, na cokole w postaci spłaszczonego wałka, z podwieszeniem w formie zbliżonej do spłaszczonej półkuli, zdobionej rozetami, ujętej lizenami dekorowanymi zwisami, zakończonej szyszką. Ścianki kosza wydzielone pilastrami dźwigającymi belkowanie tworzące parapet. Trzony dekorowane zwisami, ścianki rozetami. Na krawędzi cokołu siedzące figury czterech ewangelistów. Baldachim na planie analogicznym do kosza w formie belkowania z podwieszonym lambrekinem. Na nim woluty tworzące cokół dla wazonu, na którym znajduje się otwarta księga w glorii promienistej. Na księdze napis: „BŁOGOSŁA/WIENI / KTÓRZY / SŁUCHAIĄ / SŁOWA / BOŻEGO, I / STRZEGĄ / GO. / U S(więtego) Łukasza w rozdz(iale) XI wier(sz) [28]”. Na podniebieniu baldachimu gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Struktura polichromowana w kolorze beżowym, ze złoconymi profilami, ornamentyką i detalami.
ambona
Ambona
Zdjęcie nr 1: Kościół murowany, tynkowany, na kamiennym podmurowaniu, orientowany, jednonawowy. Prezbiterium prostokątne, krótkie, zamknięte trójbocznie, przy południowej ścianie prostokątna zakrystia z piętrem, z prostokątnym aneksem od zachodu. Nawa główna szersza od prezbiterium, na rzucie prostokąta, od zachodu przylega prostokątny przedsionek z wieżą na planie kwadratu. Wnętrze podzielone na cztery prostokątne przęsła i absydę, wydzielone arkadami, z gurtami spływającymi na zwielokrotnione pilastry. Każde przęsło nakryte sklepieniem o zaokrąglonych narożach. Łuk tęczowy półkolisty. W zachodniej części parapet chóru muzycznego wsparty na dwóch filarach i dwóch półfilarach, tworzących trzy arkady. Fasada trójosiowa, z wbudowaną wieżą, ujętą spłaszczonymi spływami zakończonymi cokołami z figurami. Osie wydzielone lizenami, podtrzymującymi profilowany gzyms, pod nim malowany fryz z dekoracją roślinną. Na osi portal w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, ujęty opaską tynkową, zakończoną kluczem. Drzwi drewniane, dwuskrzydłowe. Nad portalem fragment profilowanego gzymsu z daszkiem okapowym. Powyżej, na osi okno w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w profilowanej opasce tynkowej, ujętej malowaną dekoracją geometryczną. Wieża dwukondygnacyjna, flankowana w narożach lizenami podtrzymującymi profilowany gzyms wieńczący. Na ścianie frontowej dwa okna na każdej kondygnacji, w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w profilowanej opasce tynkowej, otoczonej malowaną dekoracją geometryczną, zwieńczone tarczą zegarową. Na pozostałych trzech ścianach wieży po jednym analogicznym oknie w drugiej kondygnacji i tarczy zegarowej. Elewacje północna i południowa artykułowane lizenami podtrzymującymi profilowany gzyms, z dekoracyjnym fryzem poniżej. Okna w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem odcinkowym, w profilowanej opasce tynkowej z kluczem, ujętej malowaną dekoracją geometryczną: cztery w północnej i trzy w południowej. W zakrystii jedno prostokątne okno od południa i dwa w każdej kondygnacji od wschodu. Nawa główna i prezbiterium nakryte osobnymi dachami dwuspadowymi. Na ich połączeniu wieżyczka na sygnaturkę z latarnią, zwieńczona hełmem baniastym z krzyżem. Wieża nakryta hełmem baniastym zakończonym kulą z krzyżem. Zakrystia przykryta dachem trójspadowym, a aneks czterospadowym.
kościół
Kościół św. Macieja Apostoła
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego z dwóch stron łukiem falistym. W centrum krzyż, do którego przybita jest czterema gwoździami postać żywego Chrystusa, zwróconego w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową, w lekkim zwisie, o ugiętych nogach. Twarz ma szczupłą, o dużych oczach skierowanych na wprost, prostym nosie i małych ustach; okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz brązowymi włosami sięgającymi ramion. Na głowie ma koronę cierniową. Ciało ma szczupłe, ale umięśnione, z podkreślonymi żebrami. Przez biodra przewiązane krótkie, białe perizonium ze zwisem tkaniny przy lewym boku. Chrystus ukazany na tle niebiesko-czarnego nieba, rozświetlonego na żółto w dolnej części obrazu.
obraz
Chrystus Ukrzyżowany
Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym z uskokiem. W centrum Chrystus ukazany w półpostaci, zwrócony w trzech czwartych w prawo, z pochyloną głową i skrzyżowanymi dłońmi, związanymi w nadgarstkach powrozem. Twarz ma pociągłą, ze śladami krwi, o dużych, migdałowatych oczach, lekko garbatym nosie oraz pełnych, rozchylonych ustach z widoczną linią zębów; okoloną krótką, rozdwajającą się brodą oraz długimi, silnie kręconymi włosami opadającymi na ramiona. Na głowę ma nałożoną metalową, złoconą koronę cierniową, a wokół metalową, srebrzoną glorię promienistą. Chrystus na ramiona ma narzucony płaszcz odsłaniający tors, na który nałożono metalową, srebrzoną sukienkę, o drobnym, kwiecistym wzorze. Ciało szczupłe, o podkreślonej muskulaturze, z zaznaczonymi śladami krwi. Na nadgarstki ma nałożony metalowy, złocony powróz, w lewej ręce trzyma trzcinę, na którą nałożona jest metalowa, złocona. Chrystus ukazany jest na ciemnobrązowym tle, wokół postaci zawieszone wota.
obraz
Ecce Homo

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Antependium uzyskało kształt wydłużonego, leżącego prostokąta. W jego polu na tle bladoczerwonej marmoryzacji zawieszono, a na wyraźnie zaznaczonym marmoryzowanym na czerwono stopniu rozmieszczono, narzędzia męki Pańskiej (arma Christi). W centrum kompozycji w otoku utworzonym z kłosów zbóż oraz winnej latorośli wyobrażono na kamiennym ołtarzu płonącego baranka ofiarnego. Po obu stronach otoku namalowano wiszące dwie białe chusty. Na chuście z prawej przedstawiono płonące serce Pana Jezusa otoczone przebitymi dłońmi i stopami Chrystusa, a chusta z lewej to Veraicon z obliczem cierpiącego Zbawiciela w koronie cierniowej. Poniżej, idąc od lewej, na stopniu ukazano niską kolumnę do biczowania z przywiązanym do niej biczem i wiązką rózg, żelazną rękawice, koronę cierniową, trzcinę, młotek, dzbanek, gwoździe i obcęgi oraz drewniany krzyż ze skrzyżowaną gąbką na kiju i lancą wraz z leżącym na stopniu titulusem w formie banderoli z napisem „I.N.R.I." i datą 1838.
inne dzieła sztuki
Antependium
Zdjęcie nr 1: Kościół Świętych Apostołów Filipa i Jakuba w Osielcu usytuowany jest w centrum wsi, na północ od głównej drogi, skierowany prezbiterium na północ. Teren przykościelny otoczony jest kamiennym murem z metalowymi przęsłami. Główne wejście na teren przykościelny prowadzi przez szeroką bramę od południa, flankowaną przez dwa filary, na których ustawione są dwie rzeźby klęczących aniołów. Kościół murowany, trzynawowy, halowy o czteroprzęsłowej nawie z krótkim prezbiterium zamkniętym ścianą prostą, zwróconym ku północy, na przedłużeniu prezbiterium zakrystia; w fasadzie czworoboczna wieża. Nawa główna otwarta do bocznych arkadami filarowymi, filary opilastrowane, wspierające sklepienia żagielkowe. Ściana arkady tęczowej o wykroju półkolistym. Prezbiterium podniesione i kilka stopni. Chór muzyczny rozpięty w polu ostatniej arkady nawy od strony południowej, wsparty na dwóch wąskich kolumienkach. Wnętrze oświetlone niewielkimi oknami w kształcie półkoli, po trzech z każdej strony nawy, analogiczne pojedyncze okna na ścianach bocznych prezbiterium oraz trzy prostokątne w zakrystii. Do kościoła prowadzi główne wejście przez kruchtą pod wieżą, drugie mniejsze wejście od strony wschodniej nawy oraz trzecie przez zakrystię. Fasada artykułowana w osi głównej parzystymi pilastrami, wspierającymi trójkątny przyczółek, wyżej czworoboczna wieża o ściętych w górnej części narożach. Na ściankach otwory okienne z żaluzjami w kształcie stojącego prostokąta, zamknięte łukiem półkolistym, wyżej zegary. Wieża nakryta cebulastym hełmem z latarnią. Ściany boczne kościoła artykułowe lizenami, wspierającymi niepełne belkowanie. Kościół nakryty dachem namiotowym. Na zakończeniu nawy wieżyczka na sygnaturkę z latarnią.
kościół
Kościół Świętych Apostołów Filipa i Jakuba

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po tagach

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczne, całopostaciowe figury aniołów siedzących w zdynamizowanych pozach na przerwanym przyczółku ołtarza głównego, ukazanych pod postaciami małych dzieci. Anioł po prawej stronie retabulum siedząc zwrócony na wprost odwraca się w trzech czwartych w prawo lekko pochylając do przodu. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, dziecięce rysy o wąskich łukach brwi, dużych, migdałowatych oczach, lekko zadartym nosie, kształtnych ustach i podbródku. Naga sylwetka o zaokrąglonych kształtach, z dwoma fałdkami nad brzuchem osłonięta jest w partii bioder złoconą szatą zarzuconą przez prawe ramię. Wyciągnięta do przodu lewa ręka skierowana jest w prawo, nogi skrzyżowane. Na plecach rozłożone złocone skrzydła. Anioł po lewej stronie retabulum siedząc zwrócony na wprost odwraca się w trzech czwartych w prawo lekko odchylając nieco do tyłu sylwetkę. Zaokrągloną twarz charakteryzują pełne, dziecięce rysy o wąskich łukach brwi, dużych, migdałowatych oczach, zadartym nosie, rozchylonych ustach i wydatnym podbródku. Naga sylwetka o zaokrąglonych kształtach, z dwoma fałdkami nad brzuchem osłonięta jest w partii bioder złoconą szatą zarzuconą przez lewe ramię. Skierowane w lewo, zgięte w łokciach ręce uniesione są do góry z wyprostowanymi palcami wskazujacymi. Na plecach rozłożone złocone skrzydła.
rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Pełnoplastyczna figura ukazuje przyklękającego na prawe kolano uskrzydlonego anioła. Anioł o lekko pochylonej głowie do przodu ma modlitewnie złożone ręce przed sobą. Jego owalną twarz o jasnej karnacji, drobnym nosie i ustach otaczają krótkie brązowe włosy. Postać ubrana jest w białą, luźną tunikę. Umieszono ją na prostopadłościennym drewnianym postumencie zaopatrzonym w niski profilowany cokół oraz gzyms.
rzeźba

Adorujący anioł

Zdjęcie nr 1: Obrazy w kształcie leżącego prostokąta przedstawiają procesję aniołów w trzech szeregach. Postacie w typie smukłych młodzieńców, ubranych w długie suknie w kolorze czerwonym, zielonym i niebieski, przepasane na biodrach, ze złotymi nimbami wokół głów i długimi białymi skrzydłami. Anioły w pierwszym rzędzie trzymają kadzielnice, w dalszych grają na różnych instrumentach: fletach, harfach, cytrze i cymbałach. Kompozycję obiega barwna, szeroka bordiura z różnych kwiatów.
obraz

Adorujące anioły

Zdjęcie nr 1: Umieszczone na przyczółku całopostaciowe rzeźby aniołów, ułożonych przeciwstawnie, w pozycji półleżącej, zwróconych w kierunku osi ołtarza. Ich nogi bezpośrednio stykające się z gzymsem są ugięte w kolanach, natomiast zewnętrzne – wyprostowane. Ramiona aniołów są szeroko rozłożone, a dłonie z ugiętymi palcami. Głowy lekko pochylone do przodu skłaniają się delikatnie w stronę centrum ołtarza. Ich twarze są owalne, pełne, z głęboko osadzonymi dużymi oczami, przysłonięte do połowy powiekami. Nosy proste, wyraźnie zaznaczone, usta wąskie, lekko rozchylone. Głowy okolone pofalowanymi puklami włosów sięgającymi ramion. Skrzydła aniołów są rozłożone, z głęboko rzeźbionymi piórami. Każdy z aniołów ubrany jest w tunikę, sięgającą kostek z opracowaną lamówką wokół dekoltu oraz w krótszą, wierzchnią szatę, przewiązaną w pasie, z wykrojem pod szyją w kształcie litery „V” i z podwiniętymi rękawami, a także w sandały sięgające do połowy łydki. W opracowaniu wierzchniej szaty dominują pionowe, równoległe, rurkowate fałdy. W szacie spodniej tkanina nad zewnętrzną stopą układa się w formę węzła. Karnacja ciała aniołów kremowa, włosy brązowe, szaty i skrzydła złote.
rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Rzeźba przedstawiająca anioła w pozycji siedzącej, z głową odchyloną nieco do tyłu, z rozłożonymi rękami i ugiętymi nogami. Anioł ma prostokątną twarz o wąskich brwiach, szeroko otwartych, jasnobrązowych oczach, prostym nosie i zamkniętych ustach. Brązowe, zwinięte w pukle włosy zakrywają uszy i opadają na kark. Jest osłonięty w partii bioder, do kolan, złotą tkaniną rzeźbioną w płytkie, drobne fałdy; jej górna część jest wywinięta na zewnątrz. Polichromia w partiach ciała naturalistyczna.
rzeźba

Anioł

Zdjęcie nr 1: Figura ścięta i drążona z tyłu, ustawiona na niskiej podstawie. Anioł ukazany frontalnie, w kontrapoście, o esowato wygiętej sylwetce, obie ręce unosi wysoko, kierując je w lewą stronę. Twarz ma okrągłą, o pełnych policzkach i wyodrębnionej brodzie, migdałowatych oczach, prostym nosie i rozchylonych ustach, okoloną krótkimi, kręconymi, brązowymi włosami. Anioł ubrany w ekspresyjnie fałdowany, złocony płaszcz, podtrzymywany pojedynczą taśmą przełożoną przez lewe ramię, zawinięty wokół bioder, odsłaniający lewą nogę. Skrzydła ma duże, złożone i złocone. Przy prawej nodze postaci srebrzony obłok. Polichromia ciała naturalistyczna.
rzeźba

Anioł

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Anioł", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2025, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/aniol-20

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności