Nagrobek Wiktorii z Grudnickich Drohojowskiej
Zdjęcie nr 1: Nagrobek ustawiony na dwustopniowej podstawie oraz dwustrefowym cokole, w górnej części ścianki dekorowane płycinami o wypukłych górnych narożach, ujęte lizenami z blendami. Na cokole ośmioboczny trzon, zwężający się ku górze, w połowie wysokości profilowany, zakończony krzyżem. W dolnej części dekorowany blendami z maswerkiem. Na frontowej ściance górnej partii cokołu złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTOMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki ś(więtej) p(amięci) WIKTORYI z GRUDNICKICH / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr / Czorsztyna / zmarłej 8go Lutego 1867 / Pokój Jej pełnej cnót duszy!”.

Nagrobek Wiktorii z Grudnickich Drohojowskiej

Województwo
MAŁOPOLSKIE
Powiat
nowotarski
Gmina
Czorsztyn
Miejscowość
Sromowce Wyżne
Metropolia
Krakowska
Diecezja
Krakowska
Dekanat
Niedzica
Parafia
Św. Stanisława BM
Miejsce przechowywania
cmentarz
Identyfikator
DZIELO/06883
Kategoria
nagrobek
Ilość
1
Czas powstania
około 1867 roku
Technika i materiał
kamień, techniki kamieniarskie, złocenie
Autor noty katalogowej
Paulina Kluz
Domena Publiczna

Dzieje zabytku

Nagrobek Wiktorii z Grudnickich Drohojowskiej powstał około 1867 roku.

Opis

Nagrobek ustawiony na dwustopniowej podstawie oraz dwustrefowym cokole, w górnej części ścianki dekorowane płycinami o wypukłych górnych narożach, ujęte lizenami z blendami. Na cokole ośmioboczny trzon, zwężający się ku górze, w połowie wysokości profilowany, zakończony krzyżem. W dolnej części dekorowany blendami z maswerkiem. Na frontowej ściance górnej partii cokołu złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTOMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki ś(więtej) p(amięci) WIKTORYI z GRUDNICKICH / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr / Czorsztyna / zmarłej 8go Lutego 1867 / Pokój Jej pełnej cnót duszy!”.

Zarys problematyki artystycznej

Wiktoria z Grudnickich Drohojowska, herbu Jastrzębiec, była żoną Jana Maksymiliana Drohojowskiego, właściciela Czorsztyna. Miała trójkę dzieci – Julię, Marcelego i Tytusa. Nagrobek przyjmuje typową dla XIX wieku formę cokołu z wieżyczką neogotycką oraz neogotyckim charakterem dekoracji (blendy, maswerk).


Stan zachowania / Prace konserwatorskie

Zabrudzenia.

Streszczenie

Nagrobek Wiktorii z Grudnickich Drohojowskiej powstał około 1867 roku. Była ona żoną Jana Maksymiliana Drohojowskiego, właściciela Czorsztyna. Nagrobek przyjmuje typową dla XIX wieku formę cokołu z wieżyczką neogotycką oraz neogotyckim charakterem dekoracji (blendy, maswerk).

Inne dzieła z tego miejsca

Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium podzielone dwiema parami lizen, w centrum medalion z płyciną w formie czteroliścia, z monogramem IHS. Cokół retabulum dekorowany rozetami. Nastawa flankowana dwiema parami pilastrów i stojącą przed nimi parą kolumn o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi, nad polem środkowym przyjmujące kształt łuku odcinkowego. Belkowanie dekorowane rozetami oraz anthemionami, nad polem środkowym małżowinowy kartusz z koroną, krzyżem i kotwicą. Na belkowaniu fragmenty przerwanego, falistego przyczółka z siedzącymi puttami. W polu środkowym nisza w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujęta profilowaną ramą, z figurą św. Stanisława. Nisza flankowana ornamentem małżowinowo-chrząstkowym i akantem. Kondygnacja flankowana uszami utworzonymi z akantu, karbowanej wstęgi i kratki regencyjnej. Po bokach nastawy przymocowane wsporniki z figurami św. Jana Kantego i św. Jana Nepomucena. Zwieńczenie w formie zbliżonej do prostokąta, o krawędzi kształtowanej przez woluty, dekorowanej stylizowanym ornamentem roślinnym i rokokowym. W polu prześwit w kształcie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym nadwieszonym, ujętym profilowaną ramą, z figurą Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonymi detalami.
ołtarz
Ołtarz główny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium flankowane dwiema parami lizen, w centrum przedstawienie złotego krzyża na srebrzonym tle. Cokół dekorowany rozetami i akantem. Nastawa flankowana dwiema kolumnami o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz częściowo przerwane nad polem środkowym, z rozetami w partii fryzu oraz fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka. W polu głównym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Najświętszego Serca Jezusa. Nad obrazem gołębica Ducha Świętego w glorii promienistej. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu, kratki regencyjnej i karbowanej wstęgi. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego dwiema stykającymi się wolutami, ujętego spływami wolutowymi, całość obwiedziona karbowaną wstęgą. Całe pole wypełnia obraz z przedstawieniem św. Wojciecha. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonym polem zwieńczenia i detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nastawa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem, ustawiona na cokole z wyodrębnionymi prostopadłościanami. Ołtarz drewniany, prostopadłościenny, z drewnianą mensą. Antepedium flankowane dwiema parami pilastrów, z wyodrębnioną kwadratową płyciną z medalionem z rozetą, ujęte parą pilastrów. Cokół dekorowany rozetami i akantem. Nastawa flankowana dwiema kolumnami o kapitelach kompozytowych, dźwigających pełne belkowanie wyłamane na ich osi oraz częściowo przerwane nad polem środkowym, z rozetami w partii fryzu oraz fragmenty przerwanego, wolutowego przyczółka. W polu głównym wnęka w formie stojącego prostokąta zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Nad obrazem monogram Marii na sierpie księżyca. Kondygnacja ujęta uszami utworzonymi z akantu, kratki regencyjnej i karbowanej wstęgi. Zwieńczenie w formie zbliżonej do trapezu, zamkniętego dwiema stykającymi się wolutami z muszlą, ujętego spływami wolutowymi, całość obwiedziona karbowaną wstęgą. W polu płaskorzeźbione przedstawienie półpostaci Boga Ojca pośród obłoków, w glorii promienistej, w otoczeniu z gwiazd. Struktura polichromowana w kolorze ciemnoczerwonym, ze złoconymi kolumnami, profilami i ornamentyką oraz srebrzonym polem zwieńczenia i detalami.
ołtarz
Ołtarz boczny
Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie obelisku ustawionego na podstawie i cokole zakończonym profilowaniem. Na froncie inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / TU LEŻĄ ZWŁOKI / TADEUSZA / DROHOJOWSKIEGO / ur(odzonego) 28 Grud(nia) 1858 / um(arłego) 21 Maja 1886 / PRZECHODNIU WESTCHNIJ / DO BOGA / ZA JEGO DUSZE.” Nad nią krzyż.
nagrobek
Nagrobek Tadeusza Drohojowskiego
Zdjęcie nr 1: Nagrobek na dwustopniowej podstawie oraz cokole dekorowanym z przodu płyciną, na nim ustawiona stela w formie stojącego prostokąta, u dołu profilowana, zamknięta trójkątnym, nadwieszonym szczytem z krzyżem. W górnej części ujęta dwiema laskami na wspornikach, dekorowanymi maswerkiem. W polu płycina w kształcie stojącego prostokąta zamknięta łukiem w ośli grzbiet, w podłuczu dekorowana maswerkiem. Wewnątrz złocona inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / Tu leżą zwłoki / ś(więtej) p(amięci) Florentyny z Fihauserów / DROHOJOWSKIEJ / Dziedziczki dóbr Czorsztyna / urod(zonej) 27 Marca 1827 / zmar(łej) 17 Stycz(nia) 1870 / pełnej cnót chrześcijańskich.”
nagrobek
Nagrobek Florentyny z Fihauserów Drohojowskiej
Zdjęcie nr 1: Nagrobek w formie obelisku, ustawionego na wysokim stopniu oraz cokole zakończonym profilowaniem. Na froncie obelisku złocony krzyż i inskrypcja: „D(EO) O(PTIMO) M(AXIMO) / MARCELI / z DROHOJOWA / DROHOJOWSKI / WŁAŚCICIEL DÓBR / UR(ODZONY) 9. STYCZNIA 1817 R(OKU) / ZM(ARŁY) 1[...] SIERPNIA 1909 R(OKU) / PROSI O ZDROWAŚ MARYA”. W partii cokołu inskrypcje: „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / STANISŁAW DROHOJOWSKI / UR(ODZONY) 13 1 1885 ZM(ARŁY) 13-3-1941 / W OŚWIĘCIMIU” oraz „Ś(WIĘTEJ) P(AMIĘCI) / ADAM DROHOJOWSKI / UR(ODZONY) 9 7 1916 ZM(ARŁY) 23 12 1940 / W OŚWIĘCIMIU”.
nagrobek
Nagrobek Marcela, Stanisława i Adama Drohojowskich

Inne dzieła z tego roku

Zdjęcie nr 1: Ołtarz architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacyjny ze zwieńczeniem. Mensa w kształcie nieregularnego prostopadłościanu, poprzedzona dwoma stopniami. Antepedium w formie prostokątnej płyciny, wewnątrz której w narożach są stylizowane dekoracje kwiatowe, a pośrodku równoramienna gwiazda w kartuszu. Tabernakulum w kształcie prostokątnej skrzynki, flankowane w narożach ustawionymi pod kątem pilastrami w formie liści, podtrzymującymi wyłamujący się gzyms. Drzwiczki zamknięte półkoliście z aplikowanym motywem kielicha oraz medalionem z napisem IHS w niewielkiej glorii. Drzwiczki obite srebrzoną blachą, boki i dekoracje złocone, gzyms w kolorze jasnoniebieskim. Cokół nastawy zdobiony kratkowaniem, a po bokach prostokątnymi płycinami ze stylizowaną dekoracją akantową. Retabulum flankowane zdwojoną parą pilastrów i stojącą przed nimi parą kolumn. Podpory dźwigają wyłamane na osi belkowanie. Kolumny ustawione na bazach, trzony gładkie i złocone, wybrzuszone pośrodku, kapitele kompozytowe. W polu głównym w niszy zamkniętej półkolistym łukiem umieszczony jest obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, a powyżej rzeźba Boga Ojca. Na boku ołtarza znajdują się rzeźby: św. Dominika po lewej i św. Jacka po prawej stronie. Na belkowaniu usadzona jest para aniołków. Zwieńczenie o fantazyjnym kształcie zbliżonym do stojącego prostokąta z płaskorzeźbioną sceną ofiarowania szkaplerza św. Szymonowi Stockowi. U góry zwieńczenia podpięta srebrzona kotara o złoconym brzegu, spływająca na jego boki zwieńczenia. W górnej partii, po bokach para aniołków z wzniesionymi do góry rękami oraz dwie uskrzydlone główki anielskie. Na szczycie nastawy zatknięta jest promienista gloria złożona z wiązek promieni o nierównej długości z monogramem maryjnym otoczonym przez wieniec z obłoków w polu. Po bokach nastawy ołtarzowej umieszczone są uszaki utworzone ze stylizowanego akantu. Polichromia ołtarza w kolorze jasnoniebieskim, dekoracje ornamentalne oraz detale złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny północny
Zdjęcie nr 1: Rzeźba św. Dominika ustawiona na niskim, dwustrefowym cokole. Święty ukazany frontalnie z rękami skierowanymi w prawo, w których trzyma długi, czarny różaniec. Twarz podłużna z długim nosem i małymi oczami o silnie zarumienionych policzkach, okolona krótką brodą i włosami. Święty ubrany jest w złocony habit dominikański, czarny płaszcz ze srebrzonym kapturem; na stopach ma założone czarne, pełne buty. U stóp świętego ukazane jest popiersie psa. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała św. Dominika naturalistyczna.
rzeźba
Św. Dominik
Zdjęcie nr 1: Zwieńczenie ołtarza o fantazyjnym kształcie zbliżonym do stojącego prostokąta z płaskorzeźbioną sceną ofiarowania szkaplerza św. Szymonowi Stockowi. U góry zwieńczenia podpięta srebrzona kotara o złoconym brzegu, spływająca na jego boki. W górnej partii, po bokach para aniołków z wzniesionymi do góry rękami oraz dwie uskrzydlone główki anielskie. Na szczycie nastawy zatknięta jest promienista gloria złożona z wiązek promieni o nierównej długości z monogramem maryjnym otoczonym przez wieniec z obłoków. Pole zwieńczenia dwustrefowe, oddzielone pasem obłoków. W dolnej strefie, po lewej stronie rzeźba św. Szymona Stocka. Święty ukazany jest w pozycji klęczącej z prawego profilu z wniesionymi na wysokości piersi rękami i głową skierowaną ku Matce Bożej. Twarz podłużna z długim nosem i silnie zarumienionymi policzkami. Głowę okala długa i siwa broda oraz tonsura. Święty ubrany jest w brązowy habit i płaszcz karmelitański. Po prawej stronie obrazu płaskorzeźbione, zielone wzniesienia i duże drzewo. W tle malowany pejzaż miejski i jasnobłękitne niebo. W górnej strefie siedząca na obłokach Matka Boska z Dzieciątkiem. W prawej dłoni trzyma szkaplerze zdobione greckim krzyżykiem oraz gorejącym sercem, przebitym mieczem, a lewą ręką przytrzymuje siedzące na jej kolanach Dzieciątko Jezus. Maria ma podłużną twarz z niewielkimi ustami, długim nosem i jasnoniebieskimi oczami, okoloną ciemnobrązowymi włosami, opadającymi na plecy. Ubrana jest w złocone szaty: suknię i płaszcz, obficie drapowane. Na głowie ma założony srebrzony welon oraz pełną koronę, a wokół niej wieniec z 12 gwiazd. Polichromia struktury zwieńczenia w kolorze jasnoniebieskim, dekoracje ornamentalne oraz detale złocone i srebrzone. Polichromia w odsłoniętych partiach ciała figur naturalistyczna.
płaskorzeźba
Matka Boska Szkaplerzna
Zdjęcie nr 1: Nastawa ołtarzowa architektoniczna, jednoosiowa, jednokondygnacyjna ze zwieńczeniem. Ołtarz prostopadłościenny, drewniany z drewnianą mensą i z marmurowym portatylem. Antepedium w formie prostokąta ujętego profilowaną ramą. W polu marmoryzowana płycina o narożach zdobionych płaskorzeźbioną dekoracją roślinną złożoną z liści akantu oraz nałożonymi na siebie łacińskim krzyżem z kotwicą i gorejącym sercem oplecionym wicią z róż w polu. Tabernakulum w kształcie prostopadłościennej skrzynki na niskim cokole, flankowane dwoma pilastrami ustawionymi pod kątem, zdobionymi wicią z liści akantu; zamknięte od góry prostym belkowaniem, pośrodku falującym. Na drzwiczkach płycina w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym, ujęta profilowaną ramą, w polu której umieszczone jest płaskorzeźbione gorejące serce osadzone na gałązce róży; tło czerwone. Retabulum na zdwojonym cokole, flankowane ustawionymi pod kątem w jednej linii parami pilastrów, filarów oraz kolumn na przodzie. Podpory dźwigają wyłamane na osi belkowanie z ustawionymi na bokach rzeźbami aniołków. Trzony filarów są marmoryzowane; trzony kolumn delikatnie zwężające się ku górze, złocone, zdobione pionowymi pasami, co drugi wypełniony pnącą się ku górze rytą wicią z liści dębu lub z liści klonu; kapitele podpór kompozytowe. Po bokach ołtarza na niskich cokołach ustawione pod kątem rzeźby św. Katarzyny Aleksandryjskiej po lewej i św. Wawrzyńca po prawej stronie. W polu, w głębokiej wnęce ujętej szeroką, profilowaną ramą umieszczony jest obraz św. Józefa z Dzieciątkiem. Wnęka od wewnątrz zdobiona płaskorzeźbioną winną latoroślą. Cokół dekorowany jest prostokątnymi, marmoryzowanymi płycinami; fryz złoconymi rozetami. Zwieńczenie monumentalne, o fantazyjnym kształcie, po bokach ujęte wolutami zdobionymi liśćmi akantu, zamknięte od góry prostym gzymsem w formie nadwieszonego łuku z zatkniętym na szczycie łacińskim krzyżykiem. W polu, w półkolistej wnęce promienista gloria z dwoma gorejącymi sercami, z których jedno przebite jest mieczem, umieszczonym w otoku z obłoków. Struktura w kolorze jasnobeżowym, płyciny, filary i detale marmoryzowana w kolorze różowym; ornamentyka i profilowania złocone i srebrzone.
ołtarz
Ołtarz boczny południowy
Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta, zamkniętego łukiem półkolistym. W centrum kompozycji ukazana Matka Boska w całej postaci, stojąca na globie ziemskim, prawą stopą depcząca węża, a lewą półksiężyc. Prawa noga Marii delikatnie ugięta w kolanie, lewa ręka, w której trzyma gałązkę białej lilii położona na piersi, zaś prawa ręka Marii wyciągnięta przed siebie, a głowa lekko uniesiona w górę. Twarz Marii szeroka, o masywnych policzkach, ze wzrokiem zwróconym ku górze. Włosy długie, z przedziałkiem pośrodku, spływające na ramiona i plecy; wokół głowy wieniec z dwunastu gwiazd oraz złoty nimb w kształcie gwiazdy o dwunastu ramionach. Matka Boska ubrana w długą, białą suknię z długimi rękawami, przewiązaną w talii różową wstęgą oraz ciemnoniebieski płaszcz zarzucony na plecy; na stopach sandały. Nad głową Matki Boskiej umieszczona gołębica Ducha Świętego. Półksiężyc zwrócony rogami do góry, wąż ukazany z jabłkiem w pysku. Tło ciemne, w odcieniach ugru i szarości, w dolnej partii kłęby szarych chmur. Kolorystyka ciepła, pastelowa. Dominantą kolorystyczną jest błękitny płaszcz, modelunek miękki. Na wężu sygnatura „Teodor Stachowicz Kraków [...] 1867.” Gwiazdy oraz półksiężyc w formie złoconych aplikacji.
obraz
Matka Boska Niepokalanie Poczęta
Zdjęcie nr 1: Ołtarz przyścienny, architektoniczny, jednoosiowy, jednokondygnacjowy ze zwieńczeniem. Mensa prostopadłościenna, antepedium ujęte ramą, z monogramem maryjnym na środku. Retabulum ustawione na wysokim cokole, przed którym stoi prostopadłościenna mensa. Główne pole retabulum flankują kolumny ustawione na tle filarów. Podpory mają głowice kompozytowe i są posadowione na ukośnie ustawionych, rozsuniętych postumentach dekorowanych płycinami. Dźwigają odcinki belkowania także ustawione skośnie. W prostokątnym polu głównym nastawy ołtarzowej obraz z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem, wymiennie z płótnem przedstawiającym Najświętsze Serce Jezusa i św. Stanisława Kostkę w prostokątnej ramie zamkniętej od góry łukiem półokrągłym. Na fryzie belkowania umieszczono rozety. Na zewnętrznych odcinkach belkowania, na osi kolumn, skierowane do wewnątrz woluty; na nich siedzą anioły prezentujące obraz zwieńczenia. Zwieńczenie w formie wklęsło-wypukłej, wypełnione wizerunkiem Ecce Homo we wklęsło-wypukłej ramie z łukiem nadwieszonym, jest zamknięte od góry dwiema wolutami. W miejscu ich styku, na osi palmeta. Struktura ołtarza polichromowana na brązowo; kolumny i płyciny z imitacją marmoryzacji, jasnoczerwone; profile, detale i ornamenty złocone.
ołtarz
Ołtarz boczny Matki Boskiej

Podobne dzieła

Po tytule

Po kategorii

Po technice i materiale

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum siedząca postać Marii zwrócona trzy czwarte w lewo, delikatnie pochylona z rękami złożonymi w geście modlitwy. Przed nią siedzące na skale Dzieciątko, zwrócone trzy czwarte w prawo, delikatnie pochylone, opierające ciężar ciała na prawej ręce. Maria o delikatnych rysach: owalnej twarzy, małym nosie i drobnych ustach. Na głowie ma biały welon przykrywający jej włosy. Ubrana jest w bladoróżową suknię oraz silnie udrapowany ciemnogranatowy płaszcz, spod którego widoczna jest bosa stopa. Dzieciątko o jasnej, różowawej karnacji. Twarz pełna o małym nosie i głęboko osadzonych oczach. Głowę okalają krótkie, złote włosy. Wokół głów Marii i Dzieciątka złote, świetliste nimby. W tle pejzaż z widocznymi fragmentami drzew w brunatnej i ciemnozielonej tonacji. Rama złocona, fakturowana, w narożach i pośrodku boków zdobiona stylizowaną wicią roślinną.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie stojącego prostokąta przedstawiający stygmatyzację św. Franciszka. W centrum kompozycji znajduje się św. Franciszek, usytuowany nieco z lewej strony obrazu, w pozycji klęczącej, zwrócony w trzech czwartych w lewo, z rękami rozłożonymi szeroko na boki. Ma podłużną twarz, z krótkim i jasnym zarostem, z oczami skierowanymi na Chrystusa, na głowie tonsurę. Święty ubrany jest w habit franciszkański przewiązany sznurem, a na stopach ma założone sandały. W górnej części obrazu, po prawej stronie znajduje się Chrystus jako serafin, z którego ran wychodzą czerwone promienie tworzące stygmaty u świętego Franciszka. Przed świętym, na wysokim wzniesieniu ułożone są: otwarta księga oraz czaszka. W tle, pośrodku widać zakonnika, ukazanego w pozycji siedzącej, czytającego księgę. W oddali widać pejzaż górski i pochmurne niebo. W dolnej części obrazu słabo czytelna sygnatura „Wład(ysław) P. Bąkowski 1886.” Rama drewniana, profilowana, fakturowana i złocona, zdobiona stylizowanymi rocaille'ami.
obraz

Stygmatyzacja św. Franciszka

Zdjęcie nr 1: Obraz przedstawiający św. Izydora Oracza w kształcie stojącego prostokąta, podzielony na dwie strefy. W dolnej strefie został ukazany anioł orzący pole za pomocą pary wołów i pługa. Anioł ubrany jest ciemnozieloną tunikę, ma również czerwone skrzydła. Powyżej ukazana jest niewielka scenka rodzajowa przedstawiająca pasterza, ubranego w strój krakowski: niebieską sukmanę i czerwony kapelusz, stado białych owieczek oraz latające wrony. W górnej strefie obrazu, po prawej stronie został ukazany św. Izydor, który klęczy przed przydrożnym krzyżem ze złożonymi w geście modlitwy rękami. Święty ubrany jest w brunatno-zieloną sukmanę, szare spodnie i czarne buty z wysokimi cholewami. Twarz z dużymi oczami, krótkim zarostem okolona długimi i brązowymi włosami. Wokół głowy ma trójstrefowy nimb: brązowy kolisty, niebieski okrągły i żółty utworzony z przerywanej kreski. Sylwetki postaci, draperie oraz brzegi szat oddane są konturem i wypełnione płaską plamą barwną. Po lewej stronie obrazu widoczne murowane zabudowania z jasnobrązowymi dachami. Krzyż prosty, a wokół jego ramion jest namalowana żółto-pomarańczowa poświata. Tło obrazu jednolite, niebieskie. Rama drewniana, prosta, pokryta bejcą.
obraz

Św. Izydor Oracz

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie ośmioboku z przedstawieniem sceny Adoracji Dzieciątka Jezus. W dole kompozycji w żłóbku leży Chrystus, nad którym stoi Maria, a za nimi św. Józef. Jezus leży nagi na białej tkaninie ułożonej na słomie, lewą rękę zbliża do twarzy, prawą trzyma przy boku, ma małą głowę, wokół niej świetlisty nimb. Spogląda na Marię, która również patrzy na niego, ręce składa do modlitwy, ma pociągłą, delikatną twarz o dużym nosie i małych ustach. Jest ubrana w czerwoną suknię z szarym wykończeniem na dekolcie i granatowy maforion. Święty Józef stoi w cieniu, patrzy na Dzieciątko, unosi prawą rękę, a w lewej trzyma kij. Ma podłużną twarz o ostrym nosie i małych ustach, łysinę i ciemny zarost. Ponad grupą otwiera się jaśniejące niebo i widać uskrzydlone główki aniołków. Z prawej strony kompozycji fragment kolumny.
obraz

Adoracja Dzieciątka

Zdjęcie nr 1: Obraz w kształcie pionowego owalu. W centrum kompozycji Dzieciątko Jezus stojące na monogramie IHS, które lewą ręką przytrzymuje krzyż, a prawą, uniesioną do góry błogosławi. Ma okrągłą twarz i krótkie, jasne włosy, skośnie przez pierś i między nogami biegnie biało-czerwona szarfa, która rozwiewa się za jego plecami. Poniżej monogramu serce Jezusa otoczone koroną cierniową, z płomieniami. Przedstawienie adorowane przez dwa, symetrycznie klęczące anioły z kadzielnicami w rękach. Anioł z prawej strony spogląda w dół, anioł z lewej unosi wzrok w kierunku serca. Oba ubrane są w białe suknie z dużym dekoltem, o szerokich rękawach spiętych złotymi klamrami na wysokości łokci oraz ramion. Każdy ma narzucony niebieski płaszcz i rozpostarte, tonące w mroku skrzydła. Tło wypełniają skłębione chmury w złotobrunatnym odcieniu, które rozjaśniają się za postacią Dzieciątka.
obraz

Adoracja Imienia Jezus

Zdjęcie nr 1: Obraz w formie stojącego prostokąta. W centrum obrazu św. Józef Kalasanty klęczący przed unoszącą się pośród obłoków Matką Boską z Dzieciątkiem. Święty zwrócony jest w trzech czwartych w prawo, z uniesioną głową i skrzyżowanymi na piersi rękami, w których trzyma gorejące serce i gałązkę lilii. Twarz ma pociągłą, o migdałowatych, wąskich oczach i lekko garbatym nosie, okoloną krótką, siwą brodą i włosami po bokach głowy, na jej czubku łysina. Ubrany jest w czarny habit zapinany z przodu na guziki, z białą koloratką oraz czarny płaszcz zarzucony na plecy. Przed nim leży czarny biret i otwarta księga z napisem „Consti/tutio/nes Cler[i]c[orum] / Regular[um] / Piarum / Schola/rum”. Na pierwszym planie ukazany od tyłu, w pozycji półleżącej, chłopiec z otwartą księgą. Obok, w prawym dolnym rogu na księgach leżą czerwony kapelusz kardynalski, pastorał i laska zakończona krzyżem arcybiskupim. W lewej, górnej części obrazu Matka Boska siedzi na obłoku, zwrócona jest w trzech czwartych w lewo, pochylona, obiema rękami trzyma stojące po jej prawej stronie Dzieciątko. Twarz o łagodnych rysach, wąskich oczach, okolona jasnymi włosami. Ubrana jest w jasnoróżową suknię z białą podwiką, niebieski płaszcz narzucony na kolana oraz jasnoróżowy, rozwiany welon na głowie. Dzieciątko zwrócone w trzech czwartych w lewo, z uniesioną prawą ręką w geście błogosławieństwa, przepasane w partii bioder białą tkaniną. U góry obrazu, pośród obłoków dwa putta. W prawej części obrazu, za świętym widoczne dwie postacie klęczących dzieci, spośród których jedno czyta księgę a drugie się modli. Scena ukazana we wnętrzu z widocznymi w tle pilastem i oknem.
obraz

Adoracja Matki Boskiej przez św. Józefa Kalasantego

Jak cytować?

Paulina Kluz, "Nagrobek Wiktorii z Grudnickich Drohojowskiej", [w:] "Sakralne Dziedzictwo Małopolski", 2023, źródło:  https://sdm.upjp2.edu.pl/dziela/nagrobek-wiktorii-z-grudnickich-drohojowskiej

Strona:
Dodaj do porównania

Zaloguj się aby dodać do tablicy

Przejdź do logowania

Uwaga. Używamy ciasteczek. Korzystanie ze strony sdm.upjp2.edu.pl oznacza, że zgadzasz się na ich używanie. Więcej informacji znajdziesz w zakładce Polityka prywatności