Jezu Ufam Tobie

Dzieje zabytku

Obraz Bożego Miłosierdzia umieszczony jest w ołtarzu z XIX wieku. Jako zasuwa używane jest dzieło „Powołanie św. Mateusza”, związany z pierwszym wezwaniem świątyni w Sidzinie.

Opis

Obraz w kształcie stojącego prostokąta o wklęsłych górnych narożach z przedstawieniem Najświętszego Serca Jezusa. W centrum kompozycji ukazany jest Jezus w całej postaci, prawą ręką czyni gest błogosławieństwa, lewą wskazuje na gorejące na piersi serce. Twarz podłużna z długim i wąskim nosem, dużymi oczami, okolona krótką brodą, rozdzieloną na dwa, małe pukle. Włosy długie, ciemnobrązowe, z przedziałkiem pośrodku, opadające na plecy i ramiona bujnymi falami. Jezus ubrany jest w długą, jasną suknię, przewiązaną w talii. Na dłoniach i stopach ma widoczne ślady męki. Wokół głowy ma okrągły nimb. Od serca oplecionego koroną cierniową odchodzą dwa strumienie promieni, po lewej złoty, a po prawej biały. Chrystus ukazany został na kwitnącej łące, w oddali widoczny jest polny krajobraz i jasne niebo. Kolorystyka pastelowa, miękki i delikatny modelunek. W dolnej części kompozycji złota banderola z napisem „JEZU UFAM TOBIE”. W dolnym, lewym narożu sygnatura: „A(dolf) Hyła”, a po prawej data „1951”. Rama wnęki drewniana, szeroka, profilowana, zdobiona winną latoroślą.

Zarys problematyki artystycznej

Autorem obrazu „Jezu Ufam Tobie”, znanego też pod nazwą „Boże Miłosierdzie" jest malarz Adolf Hyła, urodzony 2 maja 1897 w Białej koło Bielska w rodzinie Józefa i Salomei z Szarkiewiczów. Artysta w latach 1903-1912 uczęszczał do gimnazjum w Krakowie, następnie w Chyrowie, gdzie zdał maturę w 1917 roku. Malarstwa i rysunku uczył się u Jacka Malczewskiego. W 1919 roku pracował w biurze rysunkowym Kilimkarni Krajowego Związku Przemysłowego w Krakowie, a w 1922 roku rozpoczął studia z historii sztuki i filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1930 roku zdał egzaminy na nauczyciela rysunku w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych i w 1936 roku w Instytucie Robót Ręcznych w Warszawie (egzamin na nauczyciela zajęć praktycznych). Pracę nauczyciela rysunków wykonywał w Będzinie w latach 1920-1926, a w latach 1936-1939 oraz 1945-1948 w Krakowie. Jego malarstwo dotyczy przede wszystkim tematyki religijnej. Artysta kopiował obrazy religijne Rafaela Santiego, Ledonarda da Vinci, Carla Dolci i innych artystów. Jego dzieła znajdują się m.in.: w kościele Jezuitów w Poznaniu („Serce Jezusa”, „Św. Józef”, „Św. Teresa”), u sióstr Duszy Chrystusowej na Prądniku w Krakowie – „Dusza Chrystusowa”, u księdza profesora Jana Czuja w Warszawie – „Św. Hieronim”. Hyła jest również autorem kilkudziesięciu portretów, m.in. Brata Alberta Chmielowskiego dla sióstr albertynek w Krakowie, Józefa Piłsudskiego, Klementyny Zalipskiej, Włodzimierza Zalipskiego, a także prowincjałów krakowskich. Artysta malował również pejzaże. Szczegółowy wykaz dzieł malarza znajduje się w posiadaniu jego rodziny w Krakowie.

Największą popularność Adolf Hyła zyskał jako autor obrazu „Boże Miłosierdzie”, według objawień siostry Faustyny Kowalskiej. Powtórzył ten temat kilkaset razy, tworząc dzieła o tej samej tematyce do różnych kościołów w Polsce i zagranicą. Obrazy zostały umieszczone np. w kościele Kapucynów w Sędziszowie i w kościele Kapucynów w Krakowie. Za granicami kraju jego dzieła znajdują się w Anglii, Austrii, Francji, Włoszech, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Brazylii, Australii, Azji, a także w Afryce. Jednym z przykładów tego wizerunku jest omawiany obraz w kościele w Sidzinie. Pierwsze przedstawienie Bożego Miłosierdzia artysta namalował w 1943 roku, ale najbardziej znana wersja z 1944 roku znajduje się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach. Obecnie reprodukcja obrazu Adolfa Hyły lub jego kopii, bardzo często zaopatrzona w tekst „Koronki do Miłosierdzia Bożego” należy do najpopularnieszych przedstawień dewocyjnych zarówno w Polsce, jak i na świecie. Ikonografia obrazu poświęcona jest Miłosierdziu Bożemu, w teologii chrześcijańskiej jednemu z największych przymiotów Boga. Kluczowa rola tej prawdy została przypomniana przez Chrystusa za pośrednictwem św. Faustyny Kowalskiej w objawieniach trwających od 28 lipca 1934 do czerwca 1938 roku, które siostra Faustyna zapisywała w „Dzienniczku”, notując słowa Chrystusa np.: „Córko moja, napisz, że im większa nędza, tym większe ma prawo do miłosierdzia mojego, a namawiaj wszystkie dusze do ufności w niepojętą przepaść miłosierdzia mojego, bo pragnę je wszystkie zbawić. Zdrój miłosierdzia mojego został otwarty na oścież włócznią na krzyżu dla wszystkich dusz – nikogo nie wyłączyłem” (Dzienniczek poz. 1182).

Streszczenie

Obraz z 1951 roku umieszczony został w ołtarzu z XIX wieku. Jego autorem jest malarz Adolf Hyła, urodzony 2 maja 1897 w Białej koło Bielska w rodzinie Józefa i Salomei z Szarkiewiczów. Pierwsze przedstawienie Bożego Miłosierdzia artysta namalował w 1943 roku, jednak najbardziej znana wersja z 1944 roku znajduje się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w krakowskich Łagiewnikach. Obecnie reprodukcja obrazu Adolfa Hyły lub jego kopii, bardzo często zaopatrzona w tekst „Koronki do Miłosierdzia Bożego” należy do najpopularnieszych przedstawień dewocyjnych wśród Polaków zarówno w Polsce, jak i na świecie.

Bibliografia